Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ (στ) -ΟΙ ΚΟΝΤΟΥΡΙΤΕΣ τελευταίο

Άβαταρ μέλους
CHRYSSOULA
Δημοσιεύσεις: 882
Εγγραφή: 04 Σεπ 2008 9:43 pm

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ (στ) -ΟΙ ΚΟΝΤΟΥΡΙΤΕΣ τελευταίο

Δημοσίευση από CHRYSSOULA »

ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ

ΟΙ ΚΟΝΤΟΥΡΙΤΕΣ (στ) τελευταίο


Καθώς ετοιμαζόταν η συντροφιά να φύγει από τις ιαματικές πηγές του Κλένουμ, ο Στρομπαντίν άκουσε ένα παράξενο θόρυβο και έσκυψε και ακούμπησε το αυτί του στην γη.
Φίλοι μου τους είπε ανήσυχα, οι μαχητές του Βαλντούγκ οσφράνθηκαν την μυρωδιά του αρχηγού τους και κατευθύνονται προς τα εδώ με άγριες διαθέσεις.
Οι τερατόμορφες αυτές σαύρες έχουν δηλητήριο στα νύχια και στα δόντια τους και άμα πληγώσουν κάποιον αυτός θα πεθάνει από φρικτούς πόνους.
Δεν θα ακολουθήσουμε τα υπόγεια ρεύματα, όπως είχα σκοπό στην αρχή αλλά θα βαδίσουμε γρήγορα προς την επιφάνεια της γης από ένα ειδικό στενό πέρασμα, που δεν τον γνωρίζουν. Από εκεί θα τραβήξουμε για τα βουνά Κοντούρα όπου ο καλός μου φίλος Φελίζα θα μας βοηθήσει να φτάσουμε γρήγορα στο Καλντούν.
Μετά ζήτησε από τον Μπόρσεν να κόψει με το μαχαίρι του όλα τα νύχια του Βαλντούγκ και να τα κάψει. Η μυρωδιά των καμένων νυχιών ίσως σταματούσε προσωρινά τις σαύρες που θα γνώριζαν, ότι ο αρχηγός του ήταν ήδη νεκρός.
Ο Μπόρσεν έκοψε τις παλάμες του Βαλντούγκ και ο Στρομπαντίν αφού άλειψε τα νύχια με ένα πηκτό μαύρο υγρό, που μάζεψε με πλατιές πέτρες από κάποιες γωνιές κοντά στις πηγές, γύρισε στην Τριμάλντα, που ήδη είχε αρπάξει μια δάδα και της είπε να βάλει φωτιά.
Πυκνός καπνός απλώθηκε τριγύρω και ο Στρομπαντίν τους έκανε νόημα να φύγουν γρήγορα από εκεί και να τον ακολουθήσουν.
Αφού μπήκαν μέσα στις πηγές και προχώρησαν προς την απέναντι πλευρά ο Στρομπαντίν ζήτησε από τον Ζόντεν και τον Μπόρσεν να μετακινήσουν ένα βράχο που έκρυβε μια είσοδο. Οι δύο άνδρες έσπρωξαν με μεγάλη δύναμη τον βράχο και τότε φάνηκε μια σπηλιά. Τους εξήγησε, ότι αυτό το πέρασμα οδηγούσε στην επιφάνεια της γης. Ζήτησε από την Τριμάλντα κομμάτια φεγγαρονίτη και τα έβαλε σε κάποια σημεία της σπηλιάς για να εμποδίσει τις σαύρες να τους ακολουθήσουν, γιατί και αυτές υπέφεραν από το άγγιγμα του φεγγαρονίτη. Μετά τους είπε να μπουν όλοι μέσα στη σπηλιά κρατώντας στα χέρια τους κάποια μεγάλα λευκά πετρώματα που είχαν ξεβρασθεί από τις πηγές. Πρώτος πέρασε ο Στρομπαντίν και ακολούθησαν οι υπόλοιποι έρποντας πίσω του, γιατί ο χώρος ήταν στενός. Τελευταίος μπήκε ο Μπόρσεν και αφού ξερίζωσε κάποια γλιστερά βρύα προσπάθησε να κλείσει το άνοιγμα. Τότε είδε δύο γυαλιστερά μάτια να τον κοιτάνε.
Αντιλήφθηκε με μιας, ότι κάποια σαύρα είχε πλησιάσει το άνοιγμα και ετοιμαζόταν να του φτύσει δηλητήριο με την διχαλωτή γλώσσα της. Με αστραπιαία ταχύτητα της πέταξε το μαχαίρι του, που την βρήκε ανάμεσα στα μάτια, και το ογκώδες ερπετό σωριάστηκε κάτω φράζοντας την είσοδο. Ο Μπόρσεν έρποντας απομακρύνθηκε από εκείνο το σημείο. Σε λίγο έφθασε τους υπόλοιπους που είχαν μαζευτεί όλοι και τον περίμεναν.
Ο Στρογκαντίν τους έλεγε να τρίβουν τους τοίχους της σπηλιάς με τα πετρώματα και καθώς έβγαιναν από το τρίψιμο δυνατές γαλάζιες σπίθες, φώτιζαν αμυδρά το πέρασμα.
Με καθυστέρησε μια σαύρα είπε με ένα χαμόγελο ο Μπόρσεν και ο Στρομπαντίν κούνησε το κεφάλι του. Γνώριζε πια από πρώτο χέρι την δύναμη των Κόκκινων Πολεμιστών. Ο Ζόντεν, αναλογιζόταν ο Στρομπαντίν, είχε στρατηγική ο Μπόρσεν δύναμη. Με αυτούς τους άνδρες ο Λόνγκντεν θα την είχε πολύ άσχημα σκεφτόταν.
Ας μη χάνουμε άλλο χρόνο φίλοι μου είπε και προχώρησε μπροστά.
Μετά από κάμποση ώρα είδαν ένα φως.
Σκεπάστε τα μάτια σας, ανέφερε ο Στρομπαντίν για να μη σας τυφλώσει το φως μέχρι να συνηθίσετε. Βγήκαν σε ένα δάσος με πολλά και ψηλά δένδρα. Αυτά είχαν πολλά πυκνά κλαδιά που το φύλλωμα τους συγκρατούσε το φως. Έτσι όταν βγήκαν δεν αντιμετώπισαν πρόβλημα. Αντίθετα όλοι ένοιωσαν μια μεγάλη ανακούφιση
Ο Στρομπαντίν τους οδήγησε σε κάποιους καταρράκτες εκεί κοντά και τους είπε να ξεκουραστούν, να πλυθούν και να φάνε από το πλούσιο κυνήγι της περιοχής.
Είναι μακριά το Καλντούν από εδώ;; ρώτησε τότε η Τριμάλντα τον Στρομπαντίν.
Με τα πόδια ναι, αλλά αφού μιλήσω πρώτα με τον Φελίζα θα δούμε πως θα πάμε εκεί γρηγορότερα, αποκρίθηκε σκεφτικά εκείνος.
Τότε ο Στρογκαντίν μάζεψε κάποια ξερόχορτα και αφού ανέβηκε σε ένα κοντινό λοφάκι τους έβαλε φωτιά κάνοντας κάποια σήματα με τον καπνό. Μακριά φαινόνταν κάποια οροσειρά με πολύ πλούσια βλάστηση. Ήταν η οροσειρά Κοντούρα. Την είχαν ονομάσει έτσι γιατί κάποια τεράστια πουλιά σαν Κόνδορες είχαν κάνει εκεί τις φωλιές τους. Τα πουλιά αυτά ήταν οι Κοντουρίτες.!!!
Δεν πέρασε πολύ ώρα όταν ένα τεράστιο πουλί πλησίασε την περιοχή που ήταν συγκεντρωμένη η συντροφιά. Τα φτερά του ήταν μεγάλα και πλατιά και ο κορμός του πολύ φαρδύς. Όταν πλησίασε αρκετά κοντά, προσγειώθηκε στον λόφο που βρισκόταν ο Στρομπαντίν και ένα μικροσκοπικό πλάσμα κατέβηκε από το πουλί.
Αγκάλιασε δυνατά τον Στρομπαντίν και τα δύο ξωτικά μιλούσαν μεταξύ τους για αρκετή ώρα.
Μετά ο Στρομπαντίν πλησίασε την συντροφιά με το νεοφερμένο ξωτικό και τον σύστησε. Ήταν ο Φελίζα.
Ο Φελίζα είχε μια πολύ εγκάρδια φυσιογνωμία και τους χαιρέτησε όλους ευγενικά κάνοντας μια βαθιά υπόκλιση. Γνωρίζω για την αναζήτηση σας τους είπε τότε σε ανθρώπινη γλώσσα και επιθυμώ να σας βοηθήσω με όλη μου την καρδιά. Ο Στρομπαντίν είναι ένας πολύ αγαπημένος φίλος και μου διηγήθηκε τι περάσατε μέχρι να έλθετε εδώ.
Ο πιο γρήγορος τρόπος για να φθάσετε σε λίγες ώρες στο Καλντούν είναι με τους Κοντουρίτες. Τα πανέμορφα αυτά πουλιά οδηγούς. Γνωρίζουν την περιοχή πολύ καλά και αν τους εξηγήσω τον λόγο αυτά έχουν δική τους κρίση και σοφία και θα σας μεταφέρουν εκεί που θέλετε γρήγορα και με ασφάλεια.
Τα πουλιά θα σας αφήσουν στις σπηλιές έξω από το Καλντούν και από εκεί εύκολα θα γλιστρήσετε στην πόλη μεταμφιεσμένοι σε εμπόρους. Αυτό τον καιρό έχουν εκεί πυρετώδεις ετοιμασίες για κάποιον γάμο και οι πύλες είναι ανοιχτές σε πολύ κόσμο που θέλει να πανηγυρίσει μαζί τους. Λίγα χιλιόμετρα από εδώ υπάρχει ένα μικρό πανδοχείο που μπορείτε να βρείτε ρούχα ανταλλάσσοντας τα με αυτά. Έψαξε σε μια τσέπη του ρούχου του και έβγαλε κάποια κομμάτια από χρυσό.
Οι Κοντουρίτες θα σταματήσουν για λίγο εκεί προτού σας μεταφέρουν έξω από το Καλντούν.
Τότε με ένα σφύριγμα του Φελίζα ένα σμάρι από πανέμορφα πουλιά με πολύχρωμα φτερά κατέβηκε δίπλα τους.
Ο Μπόρσεν ένοιωθε ήδη ναυτία που τα έβλεπε και η Τριμάλντα τον καθησύχασε λέγοντας του, ότι θα ανέβαινε μαζί του στον ίδιο Κοντουρίτη. Έτσι ανέβηκαν ανά δύο και ο Φελίζα τους ανέφερε, ότι για να πετάξουν τα πουλιά έπρεπε να τους πουν την λέξη : ΦΟΥΝΤ Α ΖΙΡΑ και για να προσγειωθούν στην περιοχή που ήθελαν :ΑΛΝΤ ΣΙ ΜΟΝΓΚΑ Εκείνος μαζί με τον Στρογκαντίν θα πετούσαν μπροστά.
Αποστήθισαν τις συνθηματικές λέξεις και σε λίγο ο ουρανός γέμισε από Κοντουρίτες που κρατούσαν στις ράχες τους, τους παράξενους αναβάτες.

Ο Μπόρσεν κρατούσε σφιχτά από την μέση την Τριμάλντα και εκείνη ένοιωσε μια ανατριχίλα να την διαπερνά σε όλη την σπονδυλική της στήλη. Στιγμιαία σκέφθηκε το φιλί που είχε ανταλλάξει με τον Ζόντεν που όμως δεν την είχε αναστατώσει τόσο όσο η αγκαλιά του Μπόρσεν. Έβγαλε γρήγορα αυτές τις σκέψεις από το μυαλό της, γιατί τώρα υπήρχαν άλλες προτεραιότητες. Αλλά και ο Μπόρσεν ένοιωθε πολύ αναστατωμένος καθώς κρατούσε αγκαλιά την Τριμάλντα και το δικαιολογούσε μέσα του, ότι ήταν από το ύψος.!!!!

Οι Κοντουρίτες ύστερα από κάμποση ώρα σταμάτησαν σε μια μεγάλη πεδιάδα όπου στο βάθος της φαινόταν ένα πέτρινο κτίσμα. Ήταν το χάνι που τους είχε αναφέρει ο Φελίζα. Τράβηξαν προς τα εκεί και αφού αγόρασαν ρούχα και κάποια τρόφιμα γύρισαν στα πουλιά που τους περίμεναν παρέα με τον Στρογκαντίν και τον Φελίζα.
Καβάλησαν πάλι τα πουλιά και εκείνα πέταξαν για το Καλντούν.
Σε λίγο φάνηκαν από μακριά τα τείχη της πόλης και η Τριμάλντα ένοιωσε βαθιά συγκίνηση βλέποντας πάλι έπειτα από τόσα χρόνια την πόλη που γεννήθηκε.
Ανάμικτα συναισθήματα ένοιωθε και ο Ζόντεν που πετούσε μαζί με τον Ασγκαρώθ. Κοίταξε την Τριμάλντα που πετούσε δίπλα του με τον Μπόρσεν και της φώναξε με νόημα: «Φτάνουμε» !!!!
Οι Κοντουρίτες υπό τις οδηγίες του Φελίζα τράβηξαν για τις σπηλιές έξω από το Καλντούν και εκεί προσγειώθηκαν.
Οι αναβάτες κατέβηκαν και ο Στρογκαντίν αφού ευχαρίστησε τον Φελίζα για την βοήθεια του, οδήγησε την συντροφιά μέσα σε μια σπηλιά για να προετοιμαστούν για την είσοδό τους στην πόλη. Ο Φελίζα ψιθύρισε πρώτα κάτι στον Στρογκαντίν και μετά έφυγε με τα πουλιά από την περιοχή. Δεν ήθελε να προκαλέσουν περιέργεια ή υποψίες στους κατοίκους του Καλντούν, γιατί οι Κοντουρίτες δεν πλησίαζαν ποτέ κατοικημένες περιοχές, εκτός αν συνέτρεχαν ιδιαίτερες περιπτώσεις.
Έτσι κάθισαν όλοι μαζί και έφαγαν από τις προμήθειες που είχαν αγοράσει από το χάνι Τότε τους ρώτησε ο Στρομπαντίν πως σκόπευαν να μπουν στην πόλη.
Τον λόγο πήρε η Τριμάλντα και τους ανέφερε:
Φίλοι μου παρατήρησα, ότι υπάρχουν πολλοί στρατιώτες επάνω στα τείχη της πόλης καθώς και στην κεντρική είσοδο, όπου ελέγχουν όσους μπαίνουν μέσα. Αν μεταμφιεστούμε για να μπούμε από την κύρια είσοδο ίσως μας υποπτευθούν και υπάρχει πιθανότητα να μας συλλάβουν. Προτείνω λοιπόν να μπούμε αργά το βράδυ από το πίσω μέρος της πόλης σε ένα σημείο όπου η φύλαξη είναι πολύ αραιή έως ανύπαρκτη λόγω της έντονης οσμής, που επικρατεί σε αυτό το μέρος. Θυμάμαι ότι εκεί, μακριά από τα καταλύματα των κατοίκων, υπήρχε ένα μεγάλος λάκκος όπου ρίχναμε τα σκουπίδια. Ένας άνδρας τα έκαιγε και έριχνε στη συνέχεια νερό που έβγαζε με πίεση από ένα πηγάδι. Τα νερά με τα καμένα σκουπίδια κυλούσαν σε κάποια μεγάλα χαντάκια και έβγαιναν έξω από τα τείχη της πόλης. Σε ένα τέτοιο κρύφτηκα κάποτε και εγώ ρίχνοντας επάνω μου σκουπίδια και χώματα για να μη με βρουν οι Αζμέριοι. Αν βρούμε τα χαντάκια θα μπορέσουμε να σκάψουμε ένα από αυτά στο σημείο επαφής με τα τείχη, το πιο διαβρωμένο από το νερό, και να γλιστρήσουμε εύκολα μέσα στην πόλη. Εγώ τότε κλώτσησα με δύναμη τον τοίχο που ήταν ήδη πολύ μαλακός και αμέσως έπεσε ένα μεγάλο κομμάτι αφήνοντας ένα κενό, όπου εύκολα γλίστρησα μέσα επειδή ήμουν μικρή και το έσκασα. Η μητέρα μου που προσπάθησε με κάποια άλλα μεγαλύτερα κορίτσια να δραπετεύσουν από κάπου αλλού, επειδή δεν χώραγαν από το άνοιγμα, σκοτώθηκε επί τόπου και τα κορίτσια συνελήφθησαν. Ελπίζω οι Αζμέριοι να έχουν κρατήσει το ίδιο σύστημα για τα σκουπίδια, που είχε φτιάξει ο πατέρας μου και να μη βρούμε δυσκολία.

Μετά θα κοιτάξουμε να μάθουμε που βρίσκεται ο Λόνγκντεν και που κρατάει τους Κόκκινους Φύλακες για να οργανώσουμε την επίθεση μας. Σε πρώτη φάση θα πάμε εμείς οι 4 και αν όλα πάνε καλά θα σας κάνουμε σινιάλο να κατέβετε και σεις, γύρισε και είπε στους άνδρες και γυναίκες που είχαν ελευθερώσει και τους ακολουθούσαν.
Εμείς είμαστε κυνηγοί είπε τότε ένας από αυτούς και είμαστε καλοί στο τόξο και στο βέλος και όχι τόσο στην σύγκρουση σώμα με σώμα.
Όταν λάβουμε το σινιάλο σας, ότι έχετε μπει στην πόλη και έχει αρχίσει η επίθεση, τότε θα βρω εγώ τρόπο για να σας βοηθήσουμε αποκρίθηκε αινιγματικά ο Στρομπαντίν.
Έτσι αργά το βράδυ με την καθοδήγηση της Τριμάλντα ο Ζόντεν, ο Μπόρσεν και ο Ασγκαρώθ τράβηξαν για το πίσω μέρος των τειχών του Καλντούν. Βρήκαν τα χαντάκια γεμάτα χώματα και αφού έσκαψαν ένα βαθιά με τα μαχαίρια τους στο σημείο επαφής του με τα τείχη άνοιξαν μια πολύ φαρδιά τρύπα και σύρθηκαν μέσα.
Ο λάκκος υπήρχε ακόμα καθώς και το πηγάδι και η μυρωδιά τριγύρω ήταν ανυπόφορη. Η συντροφιά προχώρησε με προφύλαξη προς το κέντρο της πόλης και καθώς ήταν κρυμμένοι πίσω από ένα τοίχο κάποιου σπιτιού, άκουσαν κάποιους στρατιώτες Αζμέριους μεθυσμένους να σιγοκουβεντιάζουν.
Αύριο είναι η μεγάλη ημέρα φίλοι έλεγε ένας. Ο Λόνγκντεν αύριο πριν την γαμήλια τελετή θα στείλει όλους τους Πολεμιστές με την Κόκκινη Βούλα, που έχει συλλάβει και που δεν έχουν συνθηκολογήσει μαζί του, να αγωνιστούν στην αρένα με τους καλύτερους μαχητές τους.
Βέβαια είναι γνωστή σε όλους η αντοχή και η δύναμη τους αλλά μετά από τόσο καιρό φυλακισμένοι στα μπουντρούμια του Τρίστεγου ίσως δεν έχουν και πολλές δυνάμεις και οι δικοί μας θα τους εξουδετερώσουν εύκολα. Πάντως έχει δοθεί διαταγή να είμαστε όλοι οι στρατιώτες σε επιφυλακή, γιατί αν σε περίπτωση φανεί ότι νικάνε, να πλακώσουμε όλοι και να τους σφάξουμε. Πάω τώρα για ύπνο και θα τα πούμε αύριο
Εκείνη την στιγμή πετάχτηκαν μπροστά τους οι 4 της συντροφιάς και προτού προλάβουν καν να αντιδράσουν οι Αζμέριοι στρατιώτες βρίσκονταν πεσμένοι κάτω στο έδαφος με κομμένο τον λαιμό τους. Τους έβγαλαν γρήγορα τις στολές που φορούσαν και τους έσυραν κάπου μακριά για να μη τους βρούνε άλλοι στρατιώτες που περιπολούσαν τριγύρω. Αμέσως φόρεσαν οι ίδιοι τις στολές τους, ώστε να μη γίνουν άμεσα αντιληπτοί και η Τριμάλντα τους έδειξε που ήταν το Τρίστεγο. Εκεί ήταν η κατοικία του αρχηγού της πόλης και ήταν το πιο ψηλό κτίριο γιατί είχε 3 στέγες. Εκεί έμενε κάποτε με τους γονείς της και τους 3 μικρότερους αδελφούς της. Ο ένας σκοτώθηκε μαζί με τον πατέρα της αλλά για τους άλλους δύο δεν γνώριζε ούτε αν είχαν πεθάνει ούτε αν είχαν αιχμαλωτιστεί.
Ο πατέρας μου στο υπόγειο του Τρίστεγου είχε φτιάξει μεγάλα κελιά και εκεί φύλαγε προμήθειες, ένα είδος ποτού από μούρα καθώς και παστά κρέατα για τον χειμώνα.
Ίσως τώρα να έχουν φτιάξει έτσι τον χώρο, ώστε να κρατούν εκεί αιχμαλώτους τους ανέφερε.
Πλησίασαν προσεκτικά το Τρίστεγο και είδαν ένα φρουρό έξω από την μεγάλη πόρτα του κτιρίου. Η Τριμάλντα πλησίασε τον φρουρό και καθώς εκείνος ετοιμαζόταν να την ρωτήσει τι γύρευε εκεί πέρα, εκείνη έβγαλε αστραπιαία το μαχαίρι της και του το έμπηξε στο στήθος. Τράβηξαν το πτώμα πίσω από ένα βαρέλι που ήταν εκεί κοντά για να μη φαίνεται και έπιασαν το χερούλι της πόρτας που υποχώρησε εύκολα.
Η Τριμάλντα τους έκανε νόημα να χωριστούν. Εκείνη με τον Ζόντεν θα ανέβαινε προς τα επάνω που ήταν οι κοιτώνες μέσα από μια στριφτή σκάλα και ο Μπόρσεν με τον Ασγκαρώθ θα κατέβαιναν προς τα κάτω στα υπόγεια όπου εκεί θα ήταν οι αιχμάλωτοι.
Θα έπρεπε να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί τους είπε, γιατί σίγουρα θα είχαν κάποιους δεσμοφύλακες για να φυλάνε τους αιχμαλώτους. Επάνω στους κοιτώνες ίσως έβρισκαν κάποιους υπηρέτες, που περιποιόντουσαν συνήθως τον άρχοντα και την γυναίκα του. Σε αυτή την περίπτωση ίσως έβρισκαν εκεί τον Λόνγκντεν και την Μερινάλδη. Η Τριμάλντα κοίταξε με νόημα τον Ζόντεν και εκείνος ένευσε, ότι κατάλαβε. Είχε ξεκαθαρίσει τα συναισθήματα του για την Μερινάλδη, όπως πίστευε, και ήταν σίγουρος, ότι θα δρούσε με ψυχραιμία και νηφαλιότητα την κατάλληλη στιγμή.!!!
Ο Μπόρσεν ένοιωθε ανησυχία για την Τριμάλντα παρόλο που της είχε απόλυτη εμπιστοσύνη και ευχήθηκε να ξεμπερδέψει το ταχύτερο με την ελευθέρωση των συντρόφων του, ώστε να είναι στο πλευρό της στις δύσκολες αυτές στιγμές.
Φθάνοντας στο ψηλότερο σημείο του Τρίστεγου είδαν κάποια δωμάτια κατά μήκος ενός διαδρόμου. Η Τριμάλντα έκανε νόημα στον Ζόντεν να πάει από τη μια μεριά και εκείνη θα ανίχνευε από την άλλη για να δουν που βρισκόταν ο Λόνγκντεν.
Εντωμεταξύ ο Μπόρσεν και ο Ασγκαρώθ είχαν κατέβει την σκοτεινή σκάλα που οδηγούσε στο υπόγειο όταν άκουσαν κάποιες ομιλίες. Κρύφτηκαν πίσω από μια κολώνα και άκουσαν δύο φύλακες να χασκογελάνε μεθυσμένοι και να παίζουν ζάρια.
Πόσους κόκκινους λες να φάει αύριο το γεράκι με το πρώτο κτύπημα;; ρώτησε ο ένας.
Εγώ λέω τρείς απάντησε ο άλλος και έριξε τα ζάρια. Η ζαριά έφερε 2 και 1 και ο άνδρας ξέσπασε σε δυνατά γέλια.
Ο Μπόρσεν είδε τότε κάτω κάποια μεταλλικά αντικείμενα τα άρπαξε και τα πέταξε προς την μεριά των φυλάκων από την αντίθετη μεριά που βρισκόταν αυτός και ο Ασγκαρώθ. Εκείνοι θορυβήθηκαν και κοίταξαν ο ένας τον άλλο. Τράβηξαν τα μαχαίρια τους και πήγαν να δουν τι προκάλεσε τον θόρυβο. Τότε ο Μπόρσεν πετάχτηκε από την κολώνα που ήταν κρυμμένος και προτού προλάβουν οι φύλακες να καταλάβουν τι συνέβαινε τους είχε εξουδετερώσει κλωτσώντας τους πρώτα στο στομάχι και μετά σπάζοντας τους τον σβέρκο με απίστευτη γρηγοράδα και δύναμη. Έπειτα έκανε νόημα στον Ασγκαρώθ να τους πάρει τα κλειδιά και να ψάξουν για τους φυλακισμένους.
Έτσι και έγινε. Αφού πήραν τα κλειδιά προχώρησαν προσεκτικά σε ένα διάδρομο με λιγοστό φως από κάποια φανάρια, όταν είδαν κελιά με πολλούς άνδρες στοιβαγμένους ο ένας πάνω στον άλλο.
Πλησίασαν κοντύτερα και ένας άνδρας φυλακισμένος πλησίασε τα κάγκελα του κελιού και τους κοίταξε. Στο λαιμό του είχε μια κόκκινη βούλα.
Ο Μπόρσεν τον κοίταξε προσεκτικά και σε λίγο ψιθύρισε: Μοράντ εσύ;;
Ο άνδρας άνοιξε διάπλατα τα μάτια του και τον αναγνώρισε λέγοντας: Μπόρσεν;;;
Στη στιγμή ξεκλείδωσαν τα κελιά και ελευθέρωσαν όλους τους άνδρες που πρέπει να ήταν γύρω στους εκατό. Ο Μέρβιντ;; ρώτησε τότε ο Μπόρσεν. Ο Μοράντ του έδειξε ένα άνδρα καταβεβλημένο μεν αλλά με πολύ κουράγιο ακόμα. Όταν ο Μέρβιντ είδε τον Μπόρσεν και τον Ασγκαρώθ τους έσφιξε στην αγκαλιά του.
Πάμε να φύγουμε γρήγορα από εδώ τους είπε και να δείξουμε στους Αζμέριους ποιοι είναι πραγματικά οι Κόκκινοι !!!!
Έτσι άρχισαν να ανεβαίνουν όλοι προς τους επάνω ορόφους.

Εντωμεταξύ ο Ζόντεν ανιχνεύοντας προσεκτικά τον διάδρομο πλησίασε κάποια πόρτα και την άνοιξε προσεκτικά. Είδε ένα μεγάλο δωμάτιο που στη μέση είχε ένα διπλό κρεβάτι. Εκεί είδε να κοιμούνται μισόγυμνοι και αγκαλιασμένοι ο Λόνγκντεν και η Μερινάλδη.!!!!

Ο Ζόντεν κοίταζε σοκαρισμένος το ζευγάρι. Θα μπορούσε να τους σκοτώσει και τους δύο επάνω στον ύπνο τους αλλά δεν τον ικανοποιούσε μια τέτοια σκέψη. Έπειτα δεν ήθελε να τραυματίσει ή και να σκοτώσει την Μερινάλδη.!!!
Έτσι άγγιξε ελαφρά την Μερινάλδη, η οποία άνοιξε τα μάτια της και έβγαλε μια πνιχτή κραυγή. Ο Λόνγκτεν δίπλα της ξύπνησε αμέσως και βλέποντας τον Ζόντεν να κρατά το σπαθί του απειλητικά πετάχτηκε επάνω φωνάζοντας!


Ποιος είσαι και τι γυρεύεις εδώ άθλιε;;
Είμαι ο Ζόντεν ο γιός του στρατηγού Ζοντάνα που σκότωσες πισώπλατα, όταν πριν καιρό κατέλαβες το Καλντούν.
Αυτή η γυναίκα ήταν η αρραβωνιαστικιά του φίλου μου του Μπόρσεν, όταν εσύ κατέλαβες το Ρότενγκαρντ και σκότωσες τους δικούς μας.
Ετοιμάσου να πεθάνεις και συ γρύλισε μέσα από τα δόντια του ο Λόνγκντεν και αρπάζοντας το σπαθί του που το έκρυβε πάντα κάτω από το κρεβάτι του, όρμησε στον Ζόντεν.
Οι δύο άνδρες άρχισαν να ξιφομαχούν και ο αγώνας ήταν σκληρός, γιατί παρόλο που ο Αζμέριος είχε τα διπλά χρόνια από τον Ζόντεν ήταν ορμητικός και ρωμαλέος.
Κάποια στιγμή ο Λόνγκντεν έβαλε τρικλοποδιά στον Ζόντεν και τον έριξε κάτω. Με μια κλωτσιά του πέταξε το σπαθί του από το χέρι και ετοιμάστηκε να τον καρφώσει στο στήθος.
Ο Ζόντεν ψύχραιμα μουρμούρισε κάτι και τότε το Θόρνμπλαντ υψώθηκε στον αέρα και ήλθε πάλι στο χέρι του. Ο Αζμέριος σάστισε προς στιγμή και έτσι βρήκε την ευκαιρία ο Ζόντεν και του κάρφωσε το Θόρνμπλαντ στο στήθος. Ο Αζμέριος σωριάστηκε νεκρός στο έδαφος. Ο Ζόντεν σηκώθηκε από κάτω και κοίταξε την Μερινάλδη που είχε γουρλώσει τα μάτια της και τον κοιτούσε έντρομη. Στα χέρια της κρατούσε σφιχτά ένα στιλέτο ίσως για να αμυνθεί φαντάστηκε ο Ζόντεν. Νοιώθοντας αμηχανία και μη γνωρίζοντας τι να τα της πει μέχρι να έλθουν οι άλλοι, της γύρισε την πλάτη και έσκυψε να τραβήξει το σπαθί του από το στήθος του Αζμέριου. Τότε η Μερινάλδη βρήκε ευκαιρία και όρμησε με ένα πήδημα καταπάνω του βυθίζοντας το στιλέτο που κρατούσε με δύναμη στην πλάτη του.
Εκείνη την στιγμή μπήκαν στο δωμάτιο ο Μπόρσεν με τον Ασγκαρώθ και σε λίγο η Τριμάλντα.
Τι έκανες Μερινάλδη ;;φώναξε αγριεμένος ο Μπόρσεν και έτρεξε κοντά στον Ζόντεν μαζί με την Τριμάλντα. Ο Ασγκαρώθ κοιτούσε την αδελφή του σοκαρισμένος.
Ο Ζόντεν έχοντας μεγάλη αιμορραγία, γιατί το κτύπημα ήταν υπολογισμένο και έκοψε μια κεντρική αρτηρία, γύρισε στον Μπόρσεν και του είπε ξέπνοα:
Κάποτε φίλε μου σε ζήλευα πολύ γιατί και εγώ ήμουν ερωτευμένος με την Μερινάλδη. Ήταν όμως γραφτό να πεθάνω από το δικό της χέρι.!!!!!
Μετά κοίταξε την Τριμάλντα και της είπε: Τρίμιλ μου, αυτό το μαχαίρι μου πήρε την ζωή αλλά όχι την αγάπη μου για σένα. Με αυτά τα λόγια έκλεισε τα μάτια του για πάντα.
Η Τριμάλντα σηκώθηκε και ρίχνοντας ένα δολοφονικό βλέμμα στην Μερινάλδη τράβηξε το Θόρνμπλαντ από το στήθος του Αζμέριου και τον αποκεφάλισε μπροστά στα μάτια της.
Η Μερινάλδη που έδειχνε αδιάφορη για τον θάνατο του Ζόντεν αλλά και για την παρουσία των συμπατριωτών της, μόλις αντίκρυσε το κομμένο κεφάλι του Λόνγκντεν έβγαλε μια κραυγή πόνου ανέβηκε στο παράθυρο και πήδηξε στο κενό.
Η Τριμάλντα έβαλε το κομμένο κεφάλι σε ένα κοντάρι που βρήκε σε μια γωνιά του δωματίου και βγαίνοντας στον εξώστη του Τρίστεγου πήδηξε επάνω στην στέγη όπου και κάρφωσε το κοντάρι.
Σε λίγο θα ξημέρωνε και οι Αζμέριοι βλέποντας το κεφάλι του νεκρού αρχηγού τους θα ζητούσαν εκδίκηση.
Τότε η Τριμάλντα είπε στον Μπόρσεν να ειδοποιήσει τους συντρόφους του να σφαλίσουν καλά την εξωτερική πόρτα του Τρίστεγου, για να μη ορμήσουν μέσα οι Αζμέριοι προτού αυτοί ετοιμαστούν.
Μετά έδειξε στον Ασγκαρώθ κάποιες ντουλάπες στους διαδρόμους, όπου εκεί ο πατέρας της είχε ολόκληρο οπλοστάσιο από ξίφη, πανοπλίες, μαχαίρια και διάφορα προστατευτικά για το στήθος.
Εκείνη είχε επιθεωρήσει όλους τους χώρους, όταν χωρίστηκε με τον Ζόντεν και είδε, ότι ο Αζμέριος δεν είχε κάνει καμία μετατροπή.

Καθώς οι Κόκκινοι εξοπλιζόντουσαν, ακούστηκαν δυνατά χτυπήματα στην εξώπορτα.
Κάποιοι είχαν ανακαλύψει το πτώμα του νεκρού φρουρού καθώς και αυτό της Μερινάλδης και ήταν σίγουροι, ότι κάτι συνέβαινε στο Τρίστεγο.
Καθώς προσπαθούσαν να βρουν τρόπο να εισχωρήσουν είδαν το κοντάρι με το κομμένο κεφάλι. Άρχισαν να ουρλιάζουν και να ειδοποιούν τους άλλους Αζμέριους.
Σε λίγο όλοι είχαν βάψει το μέτωπό τους και την μύτη τους με μαύρο χρώμα σε ένδειξη πένθους αλλά και εκδίκησης.
Κάποιοι πήραν μερικά ξύλα τα ακούμπησαν στην πόρτα και τους έβαλαν φωτιά. Σε λίγο είχε λαμπαδιάσει όλο το κτίριο.
Οι καπνοί έφτασαν μέχρι επάνω και η Τριμάλντα τους έκανε νόημα να την ακολουθήσουν. Κατέβηκαν γρήγορα στα υπόγεια και τους οδήγησε σε μια γωνία όπου υπήρχε ένας σύρτης. Η Τριμάλντα προσπάθησε να τον τραβήξει αλλά αυτός είχε σκουριάσει και δεν κουνιόταν. Τότε ο Μπόρσεν με μια μπουνιά τον ξεκόλλησε και όταν τον τράβηξε φάνηκε μια μικρή έξοδος. Έτσι όλοι βγήκαν στο πίσω μέρος του Τρίστεγου, όπου δεν είχαν φτάσει ακόμα εκεί οι Αζμέριοι .
Χωρίστηκαν κατά ομάδες, ώστε να περικυκλώσουν την πόλη από παντού και να κτυπήσουν τους Αζμέριους.
Σε λίγο φάνηκαν οι πρώτες ακτίνες του ήλιου και άρχισε μια επική μάχη μεταξύ των Αζμερίων και των Κόκκινων. Οι αληθινοί Αζμέριοι, και όχι εκείνοι που απλά είχαν εκπαιδευτεί από αυτούς, ήταν τρομακτικοί, αδάμαστοι και δικαίωναν την φήμη τους σαν απόγονοι θεών. Όμως οι Κόκκινοι πάλευαν για ελευθερία, τιμή, δικαιοσύνη και αυτό τους έκανε ατρόμητους.!!!
Η μάχη φαινόταν ατέλειωτη όταν κάποια στιγμή ο ουρανός γέμισε από μεγάλα πουλιά.
Ο Στρογκαντίν με την οξύτατη όραση του είχε δει το κεφάλι του Αζμέριου στο Τρίστεγο. Φώναξε αμέσως τους Κοντουρίτες και διεύθυνε τα πουλιά έτσι, ώστε να κατεβαίνουν χαμηλά και οι άνδρες κυνηγοί στις ράχες τους να μπορούν να στοχεύουν τους Αζμέριους που διακρινόντουσαν από τα βαμμένα πρόσωπα τους.
Επειδή ο αγώνας ήταν δύσκολος ο Στρομπαντίν πλησίασε με ένα Κοντουρίτη την Τριμάλντα και της πέταξε ένα σακουλάκι. Εκείνη το άρπαξε και κατάλαβε. Βούτηξε ένα αναμμένο ξύλο που βρισκόταν κοντά της και πηδώντας σαν αίλουρος από στέγη σε στέγη άρχισε να ρίχνει την σκόνη από το σακουλάκι στους Αζμέριους. Μετά κάνοντας σινιάλο την πλησίασε ο Στρογκαντίν και εκείνη πήδηξε στον Κοντουρίτη. Πήρε το τόξο και τα βέλη που της έδωσε και αφού βουτούσε την μύτη τους στο αναμμένο ξύλο, που είχε δώσει να κρατάει ο Στρογκαντίν, στόχευε τους Αζμερίους. Η εκρήξεις που ακολουθούσαν ήταν τρομακτικές. Σε λίγο οι περισσότεροι Αζμέριοι ήταν νεκροί ενώ κάποιοι το έσκασαν τρέχοντας για να γλιτώσουν.
Το αποτέλεσμα της μάχης είχε κριθεί. Το Καλντούν είχε βαφτεί στο αίμα αλλά είχε διώξει τους κατακτητές.
Ο Μέρβιντ πλησίασε την Τριμάλντα. που είχε κατέβει από τον Κοντουρίτη και κάνοντας μια βαθιά υπόκλιση μπροστά της είπε.
Είναι τιμή μου που σε γνώρισα Τριμάλντα!!. Ο Μπόρσεν μου τα είπε όλα για σένα αλλά και για τον Ζόντεν που τον μεγάλωσα σαν παιδί μου.
Αφού ξεκουραστούμε και κάψουμε τα νεκρά πτώματα θα αναχωρήσουμε άμεσα για το Ρότενγκαρντ, γιατί μας περιμένει εκεί άλλη μια μάχη για την ελευθερία της δικής μας πόλης.
Τότε μέσα από τα σπίτια βγήκαν κάποιοι κάτοικοι μεγάλης ηλικίας αλλά και νεαροί στην ηλικία του Ασγκαρώθ, που δεν είχαν συμμετάσχει στην μάχη.
Ένας από αυτούς πλησίασε την Τριμάλντα, που την είχε δει μέσα από τα παράθυρα να κάνει απίστευτα πράγματα και την ρώτησε.:
Ποια είσαι;; Αγωνίστηκες με τέτοια δύναμη σαν να ήσουν πραγματικά από αυτή την πόλη.
Είμαι από το Καλντούν αποκρίθηκε εκείνη. Λέγομαι Τριμάλντα και είμαι η κόρη του Βάλαντ και της Μπέριχ. Γλίτωσα από την σύλληψη όταν επιτέθηκε πριν χρόνια ο Λόνγκτεν στο Καλντούν και σκότωσε τους γονείς μου και τον αδελφό μου. Σήμερα εκδικήθηκα τον θάνατο τους, όπως και ο γιός του στρατηγού Ζοντάνα εκδικήθηκε τον άνανδρο θάνατο του πατέρα του από τον Αζμέριο.
Ο άνδρας άνοιξε διάπλατα το στόμα του και τραβώντας δύο αγόρια από το πλήθος της αποκρίθηκε.
Εγώ είμαι ο αδελφός της Μπέριχ ο Σιγκάν. Πληγώθηκα στην μάχη τότε αλλά δεν πέθανα. Μπόρεσα όμως και γλίτωσα τα δύο παιδιά του Βάλαντ. Τον Τζαρά και τον Βινέντ. Αυτά είναι τα αδέλφια σου Τριμάλντα. Με αυτά τα λόγια ανέβασε τα μανίκια από το ρούχο που φορούσαν τα δύο αγόρια και έδειξε στο μπράτσο τους ένα ήλιο χαραγμένο. Σε όλα τα αρσενικά αγόρια της πόλης χάραζαν το έμβλημα του πατέρα τους. Ο Βάλαντ είχε τον ήλιο. Αναγκαστήκαμε να συμβιώσουμε με τους Αζμέριους για λόγους επιβίωσης όπως καταλαβαίνεις. Δεν γνωρίζαμε ποιοι είστε και δεν θέλαμε μπελάδες με τους κατακτητές.
Η Τριμάλντα χαιρέτησε τα αγόρια με ένα κούνημα του κεφαλιού της. Εκείνη όλα αυτά τα χρόνια πέρασε δια πυρός και σιδήρου για την ελευθερία της πόλης και αυτοί, το δικό της αίμα, φρόντιζαν να καλοπερνάνε υποκύπτοντας στην θέληση των κατακτητών. Θυμήθηκε, ότι ο Σιγκάν ήταν πάντα δουλοπρεπής απέναντι στον πατέρα της, γιατί όχι και στους Αζμέριους;; Ίσως και τα αδέλφια της να είχαν γαλουχηθεί έτσι, όπως και άλλοι κάτοικοι που γλίτωσαν.
Αναλογιζόταν, ότι δεν έλαβαν μέρος στην μάχη έστω και στο πλευρό των Αζμερίων, για να δουν ποιοι ήταν οι νέοι κατακτητές και να πράξουν ανάλογα.
Εκείνη αφιέρωσε όλη της την ζωή στην ελευθερία της πόλης της, όμως ποτέ δεν αναλογίστηκε, αν εκείνοι επιθυμούσαν πραγματικά να είναι ελεύθεροι.!!!!!!
Ένοιωσε τις ψευδαισθήσεις που έτρεφε όλα αυτά τα χρόνια και αυτό την πόνεσε όσο καμία άλλη πληγή από τις τόσες που είχε επιφανειακά στο σώμα της.!!!!!!
Έκανε νόημα να αρχίσουν το μάζεμα των νεκρών και την καύση τους και εκείνη απομακρύνθηκε. Πήγε στους στάβλους καβάλησε ένα άλογο και τράβηξε για τις πηγές.
Εκεί είχαν αποσυρθεί και οι άνδρες τοξότες, που τους βοήθησαν με τους Κοντουρίτες, γιατί δεν θέλησαν να μείνουν στο Καλντούν αλλά μαζί με το σοφό ξωτικό, που τόσα πράγματα τους μάθαινε.
Η Τριμάλντα φώναξε τον Στρομπαντίν και του παρέδωσε το Θόρνμπλαντ.
Φύλαξε το εσύ φίλε μου το είπε, γιατί σε εκείνους που ανήκε ολοκλήρωσαν το έργο τους. Ο Στρογκαντίν το πήρε και την ρώτησε γιατί ήταν θλιμμένη.
Εκείνη αποκρίθηκε, ότι μόλις τώρα ερχόταν αντιμέτωπη με τις αυταπάτες της και αυτό την πονούσε πολύ. Θα φύγω Στρομπαντίν του είπε. Τέλειωσα με το Καλντούν.
Ο Στρομπαντίν της έσφιξε το χέρι και της είπε: Καιρός είναι να μάθεις τι είναι Χαρά και Αγάπη. Οι πόλεμοι, η βία, το μίσος σε οδηγούν ολοένα και σε πιο βαθιά άβυσσο.!!!!
Εκείνη του χαμογέλασε και πήρε το δρόμο πίσω για το Καλντούν.
Σε δυο ημέρες οι Ροτενγκάρντεν ετοιμάστηκαν να αναχωρήσουν για το δικό τους χωριό.

Καθώς η Τριμάλντα τους αποχαιρετούσε καμιά τριανταριά νεαρά παιδιά με επικεφαλής τον Τζαρά πλησίασαν τον Μπόρσεν και τον Ασγκαρώθ. Ο Τζαρά πήρε τον λόγο και τους είπε: Αφήστε μας φίλοι μας να έλθουμε μαζί σας και να πολεμήσουμε στο πλάι σας. Εσείς το κάνατε για την πόλη μας ας το κάνουμε και εμείς για την δική σας.
Οι Αζμέριοι μας εκπαίδευαν απλά σαν στρατιώτες αναλώσιμους για τις μάχες χωρίς κάποιο σκοπό. Εσείς πολεμάγατε σαν θεοί. Μάθετε μας να γίνουμε και εμείς άξιοι πολεμιστές.
Ίσως κάποια στιγμή νοιώσω άξιος γιός του Βάλαντ, όπως άξια κόρη του είναι η Τριμάλντα, που έμαθε την ζωή μέσα από σκληρούς αγώνες και όχι την απλή επιβίωση από φόβο και δειλία όπως εμείς.!!
Μα αν φύγετε εσείς τι θα απογίνουμε εμείς οι μεγαλύτεροι;; ρώτησε κατάχλομος ο Σιγκάν.
Θα τα καταφέρετε αποκρίθηκε ο Τζαρά, γιατί εσείς έχετε μάθει να επιβιώνετε. Εμείς θέλουμε να ζήσουμε μια άλλη ζωή.!!!!!
Ο Μπόρσεν κοίταξε την Τριμάλντα με ένα χαμόγελο και τους απάντησε: Όσοι το θέλετε μπορείτε να έλθετε στο Ρότενγκαρντ. Όμως θα έχετε σκληρή εκπαίδευση εκεί και πολύ δουλειά για την ανασυγκρότηση του χωριού.
Όλα τα παιδιά συμφώνησαν και αναχώρησαν με τους Κόκκινους Φύλακες.

Μας κατάστρεψες είπε τότε ο Σιγκάν κοιτώντας με μίσος στην Τριμάλντα.!! Εμείς είμαστε μια χαρά με τους Αζμέριους προτού έλθεις εσύ.!!! Οι Κόκκινοι θα πέθαιναν στην αρένα έτσι και αλλιώς και δεν θα γινόταν αυτή η καταστροφή. Τώρα ποιος θα φροντίζει για τις προμήθειες και για τα άλλα αναγκαία της πόλης;;Ευτυχώς που στην πόλη Μπάνταν λίγο μακριά από εδώ υπάρχει Αζμέριος επίτροπος εδώ και πολλά χρόνια και αν ζητήσουμε την βοήθεια του, ίσως μας λυπηθεί και μας βοηθήσει να επιβιώσουμε.!!!
Αστραπιαία η Τριμάλντα κατάλαβε, ότι η ζωή της ήταν σε κίνδυνο. Μπορεί ο Λόνγκντεν να είχε πεθάνει και να μη είχε αφήσει αρσενικό απόγονο αλλά όλοι οι Αζμέριοι σε θέματα εκδίκησης ήταν ενωμένοι. Οι κάτοικοι του Καλντούν είχαν ήδη συνθηκολογήσει με τον κατακτητή και δεν μπορούσαν να ζήσουν ελεύθεροι.!!!!!
Έτσι το βράδυ γλίστρησε έξω από το Καλντούν και πήγε να βρει τον Στρομπαντίν.
Του εξήγησε τι είχε πει ο Σιγκάν και το ξωτικό αφού έμεινε για αρκετή ώρα σιωπηλό της αποκρίθηκε.
Όσο υπάρχει το Καλντούν θα υπάρχει πάντα κίνδυνος όχι μόνο για το Ρότενγκαρντ αλλά και για άλλες ορεινές πόλεις, γιατί το Καλντούν είναι κάπου στην μέση για ανεφοδιασμό των Αζμερίων. Ακόμα και οι κυνηγοί που μένουν εδώ ίσως βρεθούν σε κίνδυνο αν θελήσουν να μάθουν οι Αζμέριοι ποιοι βοήθησαν τους Κόκκινους και από που βρήκαν την εκρηκτική σκόνη. Ακόμα και η δική σου ζωή θα είναι σε διαρκή κίνδυνο, γιατί θα μάθουν, ότι η κόρη του Βάλαντ με τους Κόκκινους εξολόθρευσαν τον αρχηγό τους καθώς και όλους τους Αζμέριους του Καλντούν. Άμα λείψει όμως το Καλντούν πολύ δύσκολα θα ρισκάρουν μακρινές επιθέσεις, όσο δεν έχουν ακόμα αρχηγό.!!! Τη στιγμή που οι ίδιοι οι κάτοικοι δεν θέλουν να ζήσουν ελεύθεροι και αναζητούν την επιτροπεία των Αζμερίων, τότε ας μετακομίσουν στο Μπάνταν για να ζήσουν μαζί τους και το Καλντούν ας καταστραφεί. Έτσι τουλάχιστον ίσως γλιτώσουν όλοι οι υπόλοιποι. Εννοώ φυσικά να καταστραφεί η πόλη και όχι οι κάτοικοι της.
Της εξήγησε τότε το σχέδιο του και η Τριμάλντα κατανοώντας, ότι δεν υπήρχε άλλη επιλογή συμφώνησε.!!!!
Έτσι πέταξε εκείνη με ένα Κοντουρίτη στα τείχη της πόλης που είχαν μείνει αφύλαχτα πια και έριξε παντού την σκόνη που της έδωσε ο Στρογκαντίν. Έπειτα έριξε φωτιά με κάποια βέλη και σε λίγο δυνατές εκρήξεις γκρέμισαν τα τείχη. Οι κάτοικοι δεν είχαν πάθει τίποτα αλλά το Καλντούν είχε γίνει ένας σωρός από πέτρες και χαλάσματα.
Η Τριμάλντα παρακολουθούσε από ψηλά τους λιγοστούς κατοίκους να φορτώνουν τα πράγματα τους σε ζώα και να φεύγουν από την πόλη άρον άρον.
Το αγαπημένο της Καλντούν, που τόσα έκανε για αυτό, είχε γκρεμιστεί από το ίδιο της το χέρι!!!
Η Τριμάλντα σκέφθηκε, ότι έπρεπε να φύγει το γρηγορότερο μακριά για να βρει γαλήνη και ηρεμία μετά από τόσα ανατρεπτικά γεγονότα. Αποφάσισε να πάει στον Φελίζα στην οροσειρά Κοντούρα και να μείνει για ένα διάστημα εκεί. Το ανέφερε στο Στρογκαντίν και εκείνος συμφώνησε, ότι ήταν πολύ καλή επιλογή.!!!! Ίσως κάποια στιγμή έλθουμε και εμείς, αν η διαμονή στις σπηλιές δεν είναι πια ασφαλής αποκρίθηκε εκείνος.
Έτσι καβάλησε η Τριμάλντα πάλι τον Κοντουρίτη και του έδωσε οδηγία για την οροσειρά Κοντούρα.!!

Εντωμεταξύ οι Ροτενγκάρντεν φθάνοντας στο χωριό τους μπήκαν αργά το βράδυ μέσα από το ειδικό πέρασμα που είχε δραπετεύσει παλιότερα ο Ασγκαρώθ και έπιασαν του λιγοστούς Αζμέριους στον ύπνο, γιατί οι περισσότεροι είχαν φύγει για το Καλντούν για τους γάμους του αρχηγού τους.
Έτσι οι Κόκκινοι σκότωσαν επί τόπου κάποιους Αζμέριους και άλλους, που είχαν φερθεί βάναυσα στους κατοίκους όλο αυτό το διάστημα, τους οδήγησαν στον κόκκινο λάκκο με τους τερμίτες.!!!!
Σύντομα η ζωή στο Ρότενγκαρντ αποκαταστάθηκε και τα παιδιά από το Καλντούν άρχισαν να συνηθίζουν στην νέα κατάσταση πραγμάτων.
Τότε έμαθαν από κάποιους εμπόρους που ταξίδευαν συχνά στις γύρω περιοχές, ότι η πόλη του Καλντούν γκρεμίστηκε από την κόρη του Βάλαντ και οι κάτοικοι διέφυγαν στις γειτονικές περιοχές.
Ένα πρωινό ο Μπόρσεν κάλεσε τον Ασγκαρώθ και του είπε, ότι τον όριζε υπεύθυνο της πόλης, γιατί εκείνος θα πήγαινε να βρει τον Στρογκαντίν και να μάθει για την Τριμάλντα. Ο Μέρβιντ θα τον συμβούλευε σε ό,τι ήθελε.!!!!
Ο Ασγκαρώθ είχε αλλάξει πολύ μετά από όλα αυτά τα γεγονότα που είχε ζήσει. Έδειχνε πιο ώριμος και αποφασιστικός. Συμφώνησε μαζί του και του είπε να προσέχει.
Έτσι ο Μπόρσεν τράβηξε για το δάσος για να κυνηγήσει για τελευταία φορά προτού φύγει.
Κάποια στιγμή κάθισε κάτω από ένα δένδρο να ξεκουραστεί και έβγαλε κάποιες προμήθειες από το σακίδιο του για να φάει.
Τότε είδε ένα σκοινί με ένα γάντζο να προσπαθεί να του πάρει το σακίδιο. Πετάχτηκε επάνω πιάνοντας το μαχαίρι του. Ίσως κάποιος Αζμέριος, σκέφθηκε, είχε κρυφτεί στο δάσος για να ξεφύγει και τώρα καραδοκούσε να του επιτεθεί..
Τότε ένα ον με φαρδιά ρούχα και ένα μαντήλι στο κεφάλι πήδηξε από το δένδρο.
Ποιος είσαι, τι γυρεύεις φώναξε τραχιά ο Μπόρσεν.
«Ψωμί» απάντησε το ον και έβγαλε το μαντήλι από το κεφάλι του αφήνοντας να ξεχυθούν τα μαύρα μαλλιά του στους ώμους του.
Τριμάλντα, φώναξε τρελός από χαρά ο Μπόρσεν και όρμησε και την αγκάλιασε σφιχτά.
Μόλις σήμερα είπα στον Ασγκαρώθ, ότι τον αφήνω υπεύθυνο του Ρότενγκαρντ και εγώ θα ερχόμουν να σε αναζητήσω στις σπηλιές του Στρομπαντίν, γιατί μάθαμε τι έγινε στο Καλντούν
Πηγαίνω στα βουνά Κοντούρα στον Φελίζα, αποκρίθηκε εκείνη θλιμμένα, για να συνέλθω από τα τελευταία γεγονότα που με πόνεσαν βαθιά. Έτσι έκανα μια στάση σε αυτό το δάσος που ξεκίνησαν όλα.
Όλα ανατράπηκαν Μπόρσεν και τίποτα δεν εξελίχτηκε, όπως το περίμενα. Οι θεοί φέρθηκαν πολύ σκληρά τόσο σε μένα όσο και στον Ζόντεν. Αναγκάστηκα να γκρεμίσω το Καλντούν για να σώσω το Ρότενγκαρντ και άλλες περιοχές από το μίσος των Αζμερίων μια και το Καλντούν ήταν σημείο ανεφοδιασμού για αυτούς.
Ο Μπόρσεν κούνησε το κεφάλι του, ότι καταλάβαινε. Σου λείπει ο Ζόντεν έτσι δεν είναι της είπε προσπαθώντας να ακουστεί ήρεμος.
Ο Ζόντεν ποτέ δεν ξεπέρασε την Μερινάλδη του αποκρίθηκε εκείνη, γιατί αγνόησε τις συμβουλές μου όπως τότε με το Στέμμα αλλά και όταν πήγαμε επάνω στους κοιτώνες.
Γύρισε τα νώτα του σε μια γυναίκα, που ήταν ερωτευμένη με ένα άλλο άνδρα, όπως φάνηκε από την αυτοκτονία της, και που ο ίδιος την είχε εκπαιδεύσει να δίνει καίρια κτυπήματα στον εχθρό. Αν δρούσε με στρατηγική και έβλεπε διορατικά ίσως ζούσε σήμερα. Εμένα με έβλεπε σαν μια γέφυρα του χθες με το αύριο και αν ζούσε ίσως να υπήρχε διαφορετική εξέλιξη, γιατί εκείνος δεν θα συμφωνούσε ποτέ με το γκρέμισμα του Καλντούν και θα εξασκούσε διαφορετική πολιτική. Εγώ θα ήμουν πάντα η κόρη του Βάλαντ και παρά τις πολεμικές μου ικανότητες θα έψαχναν τρόπο να με εξοντώσουν μια και ο Τζαρά και ο Βίνεντ είχαν φύγει.
Τριμάλντα δεν θέλω να σε χάσω και άμα επιμένεις να φύγεις για τα βουνά Κοντούρα θέλω να έλθω μαζί σου αποκρίθηκε ο Μπόρσεν.
Σε αγαπώ πολύ, από τότε που ξεκινήσαμε την αναζήτηση για το Θόρνμπλαντ, αλλά δεν μπορούσα να μιλήσω, γιατί σε είχα δει να φιλιέσαι με τον Ζόντεν στις πηγές Κλένουμ και πίστεψα, ότι είχες διαλέξει.
Έτσι πίστευα και εγώ μέχρι που ανεβήκαμε μαζί στον Κοντουρίτη αποκρίθηκε εκείνη. Τότε κατάλαβα, ότι η καρδιά μου είχε διαλέξει άλλον. Όμως αυτός ο άνδρας ήταν αρραβωνιασμένος ήδη με κάποια άλλη και την αναζητούσε.
Η Μερινάλδη ,απάντησε ο Μπόρσεν, είχε σταματήσει να απασχολεί την σκέψη μου εδώ και πολύ καιρό και η αυτοκτονία της με έβγαλε από μια αμήχανη στιγμή να την σκοτώσω εγώ ο ίδιος για την δολοφονία του Ζόντεν. Στα θέματα τιμής εμείς οι Κόκκινοι είμαστε απόλυτοι !!!!
Ίσως να ήταν καλύτερα να είχα έλθει εγώ μαζί σου στους κοιτώνες και ο Ζόντεν να πήγαινε για τους κρατούμενους. Όμως οι θεοί είχαν άλλα σχέδια !!!!!
Όμως δεν θέλω να χάσουμε άλλο χρόνο μακριά ο ένας από τον άλλον και ας αφήσουμε τον χρόνο να γιατρέψει τις πληγές μας. Θα έλθω μαζί σου όπου και να πηγαίνεις.
Εκείνη έβγαλε ένα σφύριγμα και φάνηκε αμέσως ο Κοντουρίτης.
Ανέβηκαν και οι δύο επάνω στην ράχη του και αγκαλιασμένοι τράβηξαν το νέο μονοπάτι που η καρδιά είχε χαράξει για αυτούς.
Οι ακτίνες του Ήλιου μέσα από τα φύλλα των δένδρων σχημάτιζαν σκιές που έμοιαζαν να χορεύουν μαζί τους στο ρυθμό του Έρωτα και της Αγάπης αφήνοντας μακριά όλα όσα τους πόνεσαν.


ΤΕΛΟΣ
Η Ευγνωμοσύνη δονεί κάθε κύτταρο μου !!!
Άβαταρ μέλους
CHRYSSOULA
Δημοσιεύσεις: 882
Εγγραφή: 04 Σεπ 2008 9:43 pm

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ (στ) -ΟΙ ΚΟΝΤΟΥΡΙΤΕΣ τελευταίο

Δημοσίευση από CHRYSSOULA »

Φίλοι με την δημοσίευση του τέλους της ιστορίας μας αναλογίστηκα, ότι αυτό δεν ήταν ο χορός των θεών αλλά ο χορός των ανατροπών. Τα γεγονότα έτρεχαν με τέτοια ταχύτητα, που δεν μπορούσα να σκεφθώ, αν μια εξέλιξη ήταν κάτι που την περίμενα ή όχι. Ο θάνατος του Ζόντεν δεν με ξάφνιασε όταν τον είδα να μένει διστακτικός εκεί που έπρεπε να δράσει γρήγορα.!!!!
Όμως εκείνο που μου άρεσε ήταν η αγάπη του Στρομπαντίν για τους φίλους του!!!Παρόλο που ήταν ειρηνικός σε δύσκολες στιγμές στάθηκε στο πλάι των ανθρώπων που εμπιστεύθηκε και τον εμπιστεύθηκαν. Αυτή η εμπιστοσύνη εμένα με συγκίνησε πολύ.!!!!!
Θα μου άρεσε να ακούσω και τις δικές σας απόψεις για την εξέλιξη αυτής της πολυτάραχης ιστορίας μας.

:romance-grouphug: :romance-grouphug: :romance-grouphug:
Η Ευγνωμοσύνη δονεί κάθε κύτταρο μου !!!
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ (στ) -ΟΙ ΚΟΝΤΟΥΡΙΤΕΣ τελευταίο

Δημοσίευση από Vasoula »

Εμένα πάλι δεν μου άρεσε καθόλου που απογοητεύθηκε από τα αδέρφια της...Έπρεπε να μέινει και με το παράδειγμά της να φωτίσει τους συμπολίτες της...

Το ότι έτρεξε να φύγει με τον καλό της, δεν μου άρεσε :cry:
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
CHRYSSOULA
Δημοσιεύσεις: 882
Εγγραφή: 04 Σεπ 2008 9:43 pm

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ (στ) -ΟΙ ΚΟΝΤΟΥΡΙΤΕΣ τελευταίο

Δημοσίευση από CHRYSSOULA »

Αν έμεναν τα αδέλφια της θα είχε κάποιους συμμάχους.
Όμως όπως ήλθαν τα πράγματα έμεινε μόνη της χωρίς συμμάχους σε μια πόλη που δεν ήθελε να προσπαθήσει.
Ο Σιγκάν θα της το φύλαγε και ή θα την έπιαναν στο ύπνο ή θα ειδοποιούσαν κρυφά τον Αζμέριο στην γειτονική πόλη και το τέλος της θα ήταν σίγουρο.
Αν ζούσε ο Ζόντεν τότε ναι θα τους έβαζε σε τάξη, γιατί ήταν άντρας, γιός στρατηγού και θα του έδειχναν τον ανάλογο σεβασμό.
Η Τριμάλντα δεν ήταν στα μάτια τους παρά μια γυναίκα με στρατιωτικές ικανότητες μεν αλλά σύμφωνα με τα έθιμα της εποχής δεν μπορούσαν να την δουν σαν αρχηγό.
Ακόμα και τα αδέλφια της θέλησαν να εκπαιδευθούν από άνδρες για να γίνουν άξιοι γιοί του πατέρα τους και στην Τριμάλντα αναγνώρισαν μόνο ανώτερη πολεμική τεχνική, γιαυτό και έφυγαν. Δεν την αναγνώρισαν σαν αρχηγό του Καλντούν για να σταθούν στο πλάι της.
Το ξωτικό σωστά την συμβούλεψε πάντα με το πνεύμα της εποχής που εξελίχτηκε η ιστορία.!!!!
Σε μια άλλη χρονική στιγμή σίγουρα η εξέλιξη θα ήταν διαφορετική.!!!!

:romance-inlove: :romance-inlove: :romance-inlove:
Η Ευγνωμοσύνη δονεί κάθε κύτταρο μου !!!
Άβαταρ μέλους
Δεκατριούλης
Δημοσιεύσεις: 4566
Εγγραφή: 29 Ιαν 2011 1:10 pm

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ (στ) -ΟΙ ΚΟΝΤΟΥΡΙΤΕΣ τελευταίο

Δημοσίευση από Δεκατριούλης »

Αρχικά όταν το διαβασα εμεινα αφωνος με την πλοκή και δεν μπορούσα να σχολιασω οτιδήποτε... :romance-heartstiny: :romance-heartstiny:
Κι εμένα μου έκανε εντυπωση που ο Στρομπαντίν αλλαξε την αρχική του γνώμη. Δειχνει σοφια όμως και αυτό να μπορείς να αναθεωρείς,ε;
Περα απο αυτό ότι τα αδέλφια της Τριμάλντα μαζί με τους αλλους νέους του Καλντούν έφυγαν τελείως απο το χωριό τους, ενω θα μπορούσαν να πάνε να βοηθήσουν αυτούς που τους βοήθησαν και να επιστρέψουν στο Καλντούν, ζητώντας παράλληλα βοήθεια και εκπαίδευση απο τους κόκκινους πολεμιστές. Ισως ομως στόχος του παραμυθιού είναι να δείξει αυτή την φωτιά που έβαλε η Τριμάλντα, σε κάτι που εδωσε όλη την ζωή της να σωσει, χωρίς να της έχει ζητηθεί όμως αυτό απο κανεναν. Η φωτιά στην πλάνη του "σωτήρα".

Ενα άλλο που μου έκανε εντύπωση είναι που ο Μπορσεν και η Τριμάλντα δεν έμειναν μαζί με τους ανθρώπους και να γίνουν ο "βασιλιάς" και η "βασίλισσα" που θα τους οδηγήσουν. Αλλά ο Μπόρσεν εφυγε για να την ακολουθήσει. Ισως για να μας δείξει να ακολουθούμε τον δρόμο της καρδιά με καθε τίμημα.

:romance-heartbeating: :romance-heartbeating: :romance-heartbeating: @};- @};- @};-
Ας αφησουμε την κριτική για τους ανθρώπους γύρω μας και ας ακολουθησουμε τον δρόμο που δείχνει η καρδιά μας.
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ (στ) -ΟΙ ΚΟΝΤΟΥΡΙΤΕΣ τελευταίο

Δημοσίευση από Vasoula »

Ισως για να μας δείξει να ακολουθούμε τον δρόμο της καρδιά με καθε τίμημα.
μμμ...το να ακολουθείς την καρδιά σου δεν σημαίνει να ακολουθείς έναν έρωτα και όλα τα υπόλοιπα να γίνουν στάχτη. Αυτό δείχνει συναισθηματισμό και η καρδιά για να εκφράσει την σοφία της, ο πρώτος σκόπελος που πρέπει να αποφύγει είναι ο συναισθηματισμός.

Όταν κάποιοι άνθρωποι έχουν Φως και όλες τις ποιότητές του, μπορεί να φαίνεται ότι ερωτεύονται έναν άνθρωπο μόνο, αλλά η πορεία τους είναι ο Ερωτας για τον Άνθρωπο και δεν την χάνουν για να ζήσουν ευτυχισμένοι με τον άνθρωπό τους, γιατί δεν θα είναι ευτυχισμένοι, όταν αφήνουν πίσω τους συντρίμμια...

Η παρέα του παραμυθιού ξεκίνησε ένα ταξίδι κυνηγώντας ο καθένας την δική του ουτοπία μεν, αλλά στην ουσία αυτό που ήθελαν ήταν να σώσουν τους ανθρώπους από τον θάνατο που επέβαλαν τα ξωτικά σε όσους πλησίαζαν στην απαγορευμένη ζώνη, κατά λάθος ή εσκεμμένα...
Όταν ξέρέις ότι μία αρκούδα πχ. σπέρνει θάνατο σε μία περιοχή, και πας και την σκοτώνεις, δεν το κάνεις σαν σωτήρας, αλλά σαν άνθρωπος που έχει παραπάνω θάρρος από τους άλλους. Και δεν ζητάς να αλλάξουν όλοι και να γίνουν ξαφνικά θαρραλέοι, αλλά τους αφήνεις ήσυχα ήσυχα να επιλέξουν την ζωή τους και ή να συνεχίσουν να φοβούνται τον επόμενο κίνδυνο ή να ακολουθήσουν το παράδειγμά σου και να τον αντιμετωπίσουν...
Μπορεί να έσωσες ένα σύνολο ανθρώπων από έναν υπαρκτό κίνδυνο, αλλά δεν προσπάθησες να τους σώσεις από την πλάνη τους, που είναι κίνδυνος μεγαλύτερος και από μια αρκούδα, παρ' όλα αυτά δεν είναι υπαρκτός...Η διαστρέβλωση του σωτήρα θα έκανε ακριβώς αυτό...ή θα προσπαθούσε να κάνει αυτό, σε αντάλλαγμα για τον θάνατο της αρκούδας. Αυτό είναι η διαφορά του ρήματος "σώζω"...

:romance-heartstiny:
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
Annoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 33486
Εγγραφή: 27 Απρ 2007 2:43 pm

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ (στ) -ΟΙ ΚΟΝΤΟΥΡΙΤΕΣ τελευταίο

Δημοσίευση από Annoula »

Όταν κάποιοι άνθρωποι έχουν Φως και όλες τις ποιότητές του, μπορεί να φαίνεται ότι ερωτεύονται έναν άνθρωπο μόνο, αλλά η πορεία τους είναι ο Ερωτας για τον Άνθρωπο και δεν την χάνουν για να ζήσουν ευτυχισμένοι με τον άνθρωπό τους, γιατί δεν θα είναι ευτυχισμένοι, όταν αφήνουν πίσω τους συντρίμμια...
:romance-kisscheek: :romance-heartbeating:
Αν ο Θεός είναι η πρωταρχική Αιτία η Αγάπη θα είναι το αποτέλεσμα
Πατέρα μου/Μητέρα μου, είναι παιδί της Αλήθειας και μόνο αυτή είναι ο δρόμος ο δικός μου προς εσένα
Πολέμα και Οραματίσου
Άβαταρ μέλους
CHRYSSOULA
Δημοσιεύσεις: 882
Εγγραφή: 04 Σεπ 2008 9:43 pm

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ (στ) -ΟΙ ΚΟΝΤΟΥΡΙΤΕΣ τελευταίο

Δημοσίευση από CHRYSSOULA »

Τα παιδιά από το Καλντούν έφυγαν από την πόλη τους γιατί είδαν την διαφορά μεταξύ του: "στρατιώτης και πολεμιστής"
Οι κάτοικοι του Καλντούν έχοντας συνθηκολογήσει εντελώς με τον κατακτητή τους δίδασκαν πως να ελίσσονται σε περιπτώσεις που οι κατακτητές άλλαζαν. Είδαν, ότι οι Κόκκινοι δεν ήταν κατακτητές αλλά ήλθαν αφενός για να ελευθερώσουν τους δικούς τους και αφετέρου να βοηθήσουν την πόλη να απαλλαγεί από τους Αζμερίους. Είδαν, ότι πολεμούσαν για τιμή, ελευθερία, δικαιοσύνη και αυτό τους έδειξε ένα άλλο τρόπο αντίληψης για τον αγώνα που μέχρι τώρα δεν είχαν νοιώσει από τους δουλοπρεπείς συμπατριώτες τους.
Όταν το Καλντούν καταστράφηκε από την Τριμάλντα ίσως να ένοιωσαν και ανακούφιση, όπως και πολλές γύρω περιοχές....
Μου θύμισε τα βιβλικά Γόμορα που καταστράφηκαν από φωτιά αλλά εκεί κάηκαν οι άνθρωποι ενώ εδώ μόνο τα τείχη σαν ένδειξη της κάθαρσης μέσα από φωτιά....
Η Τριμάλντα ήταν μεν ερωτευμένη με τον Μπόρσεν αλλά εκείνος συγκρατούσε τα δικά του συναισθήματα και δεν γνώριζε τι ένοιωθε για αυτήν. Όταν ξεκίνησε για τα βουνά Κοντούρα θα μπορούσε να πάει κατευθείαν στο Ρότενγκαρντ για να τον δει ή ακόμα και τα αδέλφια της. Όμως έκανε μια στάση στο δάσος, ίσως ελπίζοντας να τον εύρισκε εκεί για να τον αποχαιρετήσει.
Ο Μπόρσεν όμως από διαίσθηση πήγε εκείνη την ημέρα στο δάσος, γιατί οι καρδιές τους επικοινωνούσαν...
Όταν αποκάλυψαν ο ένας στον άλλο τα πραγματικά τους συναισθήματα ο Μπόρσεν είχε ήδη αφήσει αντικαταστάτη στο χωριό και έτσι μπόρεσε να την ακολουθήσει, γιατί ένοιωθε τον μεγάλο πόνο στην καρδιά της από το γκρέμισμα του Καλντούν. Ήθελε να είναι κοντά της να την βοηθήσει να το ξεπεράσει, ώστε να αρχίσουν μια νέα ζωή μαζί. Αυτός ήταν ένας Έρωτας που φούντωσε μέσα σε τραγικές συνθήκες και που τους σημάδεψε βαθιά.
Ίσως κάποια στιγμή γυρνούσαν πίσω στο Ρότενγκαρντ και ίσως αποφάσιζαν την ανασυγκρότηση του Καλντούν. ¨Όμως αυτό είναι μια άλλη ιστορία που δεν θα γράψει η δική μου φαντασία και αφήνει εσάς να την φανταστείτε όπως θέλει ο καθένας.
Πάντως αυτή η ανταλλαγή απόψεων με ευχαριστεί πολύ, γιατί εξάλλου πέρα από τον μύθο η οπτική καθενός και καθεμιάς είναι και το ουσιαστικότερο.
:romance-kisscheek: :romance-kisscheek: :romance-kisscheek:
Η Ευγνωμοσύνη δονεί κάθε κύτταρο μου !!!
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ (στ) -ΟΙ ΚΟΝΤΟΥΡΙΤΕΣ τελευταίο

Δημοσίευση από Vasoula »

Χρυσουλάκι, την νιώθω την εξήγηση που δίνεις για την συμπεριφορά των ηρώων του παραμυθιού...Την κατανοώ, όπως και τον πόνο της κοπέλας και την υποστήριξη που ήθελε να της δώσει ο αγαπημένος της για να ξεχάσει...

όμως αυτές οι "δικαιολογίες" δεν μπορούν να ανακόπτουν τον δρόμο κανενός ανθρώπου...

Ο κάθε άνθρωπος έχει πόνο που χρειάζεται να υπερβεί ή ηθικές υποχρεώσεις διαφόρων ειδών, αλλά αν το καλοσκεφτείς τούτα είναι και η δέσμευσή του σε μια ζωή που φαίνεται πως την διάλεξε, αλλά τελικά ποιός διάλεξε τι?

Συνήθως χαρακτηρίζουν σκληρό ΄και άπονο όποιον προχωράει με ακεραιότητα στον δρόμο του και αυτό ίσως δεν το αντέχει εύκολα κανείς, δεν σπάνε εύκολα αυτοί οι συναισθηματικοί παράγοντες ενός ηθικού χρέους, ενώ παράλληλα ξεχνάς ένα άλλο Ηθικό χρέος που έχεις προς τον Εαυτό σου και ένα σύνολο...

:romance-kisscheek: :romance-heartstiny:
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
CHRYSSOULA
Δημοσιεύσεις: 882
Εγγραφή: 04 Σεπ 2008 9:43 pm

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ (στ) -ΟΙ ΚΟΝΤΟΥΡΙΤΕΣ τελευταίο

Δημοσίευση από CHRYSSOULA »

Εξαιρετική παρατήρηση Βασούλα!!!
Ακριβώς συνέλαβες τι ήθελε να πει συμβολικά η Φαντασία με το πέταγμα με το Κοντουρίτη. Αυτή η ανάγκη για το Ηθικό Χρέος όταν ο Πόνος θα καταλάγιαζε...Το πέταγμα δεν ήταν μια απλή συγγραφική έκφραση φυγής αλλά μια πορεία προς μια νέα κατεύθυνση που θα της υπαγόρευε την κατάλληλη στιγμή η καρδιά της!!!!!

Σου είπα, ότι σε αγαπώ πολύ γλυκό μου.....

:romance-adore: :romance-adore: :romance-adore: :romance-adore: :romance-adore: :romance-adore:
Η Ευγνωμοσύνη δονεί κάθε κύτταρο μου !!!
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ (στ) -ΟΙ ΚΟΝΤΟΥΡΙΤΕΣ τελευταίο

Δημοσίευση από Vasoula »

όσι, εν μου το είπες [-(


:romance-adore: :romance-kisscheek: :romance-heartstiny:
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ (στ) -ΟΙ ΚΟΝΤΟΥΡΙΤΕΣ τελευταίο

Δημοσίευση από Vasoula »

εχτές τελειώσαμε με τον Λαζαράκο μία εκπληκτική σειρά, που έχει πολύ εμφανή τον πόλεμο "Φως-Σκοτάδι"
(την συνιστώ ανεπιφύλακτα)
Έχει έναν μεγάλο ψυχικό Έρωτα, που όμως δυναμώνει και τους δύο να είναι ακέραιοι στον σκοπό τους και όταν ο ένας πάει να εγκαταλείψει από πόνο, ο άλλος είναι εκεί και τον εμψυχώνει να συνεχίσουν σαν ένα...

ακόμα και όσα κανείς θα νόμιζε προδοσία, οι δύο ήρωες έχουν έναν μαγικό τρόπο να τα υπερβαίνουν και αυτό εγώ θεωρώ ΦΩΣ...

:romance-heartstiny:
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
Annoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 33486
Εγγραφή: 27 Απρ 2007 2:43 pm

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ (στ) -ΟΙ ΚΟΝΤΟΥΡΙΤΕΣ τελευταίο

Δημοσίευση από Annoula »

Ποια σειρά; ;;) ;;)

:romance-heartbeating: :romance-heartbeating: :romance-heartbeating:
Αν ο Θεός είναι η πρωταρχική Αιτία η Αγάπη θα είναι το αποτέλεσμα
Πατέρα μου/Μητέρα μου, είναι παιδί της Αλήθειας και μόνο αυτή είναι ο δρόμος ο δικός μου προς εσένα
Πολέμα και Οραματίσου
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ (στ) -ΟΙ ΚΟΝΤΟΥΡΙΤΕΣ τελευταίο

Δημοσίευση από Vasoula »

θα σας βάλω λεπτομέρειες στα ΘΕΑΜΑΤΑ, μην το κάνουμε american bar εδώ μέσα :)) :))
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
Ταρούλα
Δημοσιεύσεις: 29912
Εγγραφή: 16 Αύγ 2011 6:45 pm

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ (στ) -ΟΙ ΚΟΝΤΟΥΡΙΤΕΣ τελευταίο

Δημοσίευση από Ταρούλα »

Πολύ ωραίο Χρυσουλίτσα :romance-kisscheek: Ευχαριστούμε >:d< >:d< >:d<

Βασούλα :romance-kisscheek:

Παιδάκια :romance-kisscheek:
Η μόνη βεβαιότητα που μπορείς να έχεις στην ζωή σου είναι μόνο μέσα στην Πίστη, πως ό,τι έρθει, πάντα το Πνεύμα θα δρα εντός σου... Η καρδιά φωτίζει τον σκοτεινό δρόμο της ζωής... Β.Ν. :romance-heartbeating:

Επιστροφή στο “ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ”