Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ -ΘΟΡΝΜΠΛΑΝΤ (δ)

Άβαταρ μέλους
CHRYSSOULA
Δημοσιεύσεις: 882
Εγγραφή: 04 Σεπ 2008 9:43 pm

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ -ΘΟΡΝΜΠΛΑΝΤ (δ)

Δημοσίευση από CHRYSSOULA »

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ

ΘΟΡΝΜΠΛΑΝΤ –ΤΟ ΣΠΑΘΙ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ & ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (δ)

Η Τριμάλντα έκανε νόημα στον Ζόντεν να τους πλησιάσει και όταν αυτός ήλθε κοντά τους εκείνη τους ψιθύρισε, ότι θα έπρεπε να είναι πολύ προσεκτικοί και σε άμεση ετοιμότητα καθώς θα έμπαιναν στο υπόγειο βασίλειο, γιατί αφενός δεν είχε καμία εμπιστοσύνη στα ξωτικά, που ίσως καραδοκούσαν την ευκαιρία να τους επιτεθούν, και αφετέρου θα έπρεπε να αφήνουν κρυφά σημάδια από όπου περνούσαν, γιατί αν τα ξωτικά εξαφανιζόντουσαν ξαφνικά, να είχαν την δυνατότητα να βρουν μόνοι τους τον δρόμο για την άνοδο τους στην επιφάνεια. Ο Μπόρσεν έγνεψε, ότι αναλάμβανε αυτός να σημαδεύει τις υπόγειες σήραγγες από όπου θα περνούσαν και τους ανέφερε, ότι πάντα θυμόταν τα σημεία από τα οποία είχε περάσει.
Μη ξεχνάς του υπενθύμισε η Τριμάλντα, ότι θα έχουμε λιγοστό φωτισμό μέσα, ίσως κάποια δάδα, και μπορεί να ξεγελαστείς. Ο Μπόρσεν έγνεψε, ότι κατάλαβε.
Η Τριμάλντα έβγαλε τότε μέσα από τον σάκο της κάποιο ύφασμα και αφού το έκοψε σε λωρίδες είπε στον Ζόντεν να τις αλλάζει τακτικά στο μάτι του για να μη μολυνθεί περισσότερο η ανοικτή πληγή. Του συνέστησε να πάρει με τρόπο λίγη στάχτη από την φωτιά και να την κρύψει σε ένα κομμάτι πανί που του έδωσε. Ίσως μας χρησιμεύσει αργότερα σαν εκρηκτική ύλη του ψιθύρισε
Έβγαλε ακόμα από τον σάκο της ένα χορταρένιο σκοινί που είχε φτιάξει η ίδια με ίνες λιναριού και το έδεσε στην μέση της.
Μετά στράφηκε στον Στρομπαντίν και του είπε στην γλώσσα του, ότι ήταν έτοιμοι να τον ακολουθήσουν στο βασίλειο του.
Ο Στρομπαντίν προχώρησε μπροστά στην στερεμένη πηγή και πίσω του ακολούθησαν τα ξωτικά. Η Τριμάλντα ήταν δίπλα του. Το ξωτικό άρχισε τις παράξενες επικλήσεις και σε λίγο μια τεράστια δίνη δημιουργήθηκε επάνω στην άμμο που βρισκόταν μπροστά από την πηγή. Η δίνη στροβιλίστηκε αρκετές φορές και όταν σταμάτησε μπροστά τους φάνηκε ένα σκοτεινό άνοιγμα εισόδου. Θα χρειαστούμε φως, για να βλέπουμε που πατάμε, είπε με σοβαρό ύφος η Τριμάλντα στο ξωτικό.
Τότε ο Στρομπαντίν έκοψε μικρά κλαράκια τα ράντισε με ένα υγρό που είχε σε ένα μικρό φλασκί γύρω από την μέση του και τα βύθισε στην σβησμένη στάχτη. Μια μικρή φλόγα πετάχτηκε από τις στάχτες και με αυτή άναψαν όλα τα κλαράκια. Ο Ζόντεν σχεδόν ταχυδακτυλουργικά άρπαξε μια χούφτα από αυτή τη στάχτη και την τύλιξε στο πανί που του είχε δώσει η Τριμάλντα.
Κρατώντας τα αναμμένα κλαράκια στα χέρια τους προχώρησαν στην είσοδο που είχε φανεί κάτω από την στερεμένη πηγή και ακολούθησαν τον Στρομπαντίν που είχε ήδη μπει μέσα. Μόλις μπήκαν το ξωτικό πρόφερε πάλι κάποιες παράξενες λέξεις και αμέσως η είσοδος έκλεισε πίσω τους.
Τότε στο λιγοστό φως πρόσεξαν πολλές και μεγάλες στοές που ξεκίναγαν λίγα μέτρα παρά κάτω Δεν ήταν μόνο οι στοές αλλά έβλεπαν και κάποια μάτια να γυαλίζουν στο σκοτάδι ίσως από αρουραίους ή άλλα υπόγεια πλάσματα.
Οι άνδρες ήταν πολεμιστές και κυνηγοί και είχαν αντιμετωπίσει διαφόρους εχθρούς κατά καιρούς αλλά και άγρια ζώα. Αυτά όμως στην επιφάνεια της γης. Τώρα μέσα στο σκοτάδι οι σκιές και οι θόρυβοι ακουγόντουσαν ανατριχιαστικοί και σίγουρα και οι πιο γενναίοι θα ένοιωθαν έντονα φόβο και απειλή.


Μπροστά προχωρούσε ο Στρομπαντίν με τα ξωτικά και πίσω ακολουθούσε η Τριμάλντα. Ακριβώς πίσω της ο Ζόντεν ενδιάμεσα ο Ασγκαρώθ και τελευταίος ο Μπόρσεν που με ένα μαχαίρι χάραζε παράξενα σχέδια στα τοιχώματα κάθε στοάς από όπου περνούσαν.
Το φως ήταν ελάχιστο και αυτό δυσκόλευε πολύ τις κινήσεις τους. Έπρεπε να προσέχουν που πατάνε και να ελέγχουν το έδαφος, γιατί ήταν υγρό και γλιστερό. Ο αέρας, παρατήρησε η Τριμάλντα, ήταν ευτυχώς καλός και έτσι δεν ένοιωθαν αποπνικτικά. Ήταν σίγουρη, ότι θα υπήρχαν σε κάποια σημεία μικρά αδιόρατα ανοίγματα που τον ανανέωναν.
Σε λίγο θα ξημέρωνε και γνώριζε καλά, ότι τα ξωτικά παρόλο που ήταν μέσα στην γη θα εξαφανιζόντουσαν. Δεν μπορούσαν να αντέξουν το ηλιακό φως που έφθανε μέσα στη γη από τα πετρώματα και τις ρίζες των δένδρων και έτσι θα κρυβόντουσαν μέσα σε βαθιές σπηλιές που θα είχαν φτιάξει, για να απομονώνονται από το φως
Αφού είχαν περπατήσει αρκετά μέσα από πολλές σήραγγες ρώτησε η Τριμάλντα τον Στρομπατίν αν ήταν ακόμα μακριά το βασίλειο τους.
Εκείνος κούνησε αρνητικά το κεφάλι του και έδειξε μπροστά τους ένα τεράστιο μεταλλικό βράχο από μαγνήτη. Εκείνη αμέσως κατάλαβε, ότι ο μαγνήτης απομόνωνε το βασίλειο των ξωτικών από την επιρροή του φωτός και έτσι τα ξωτικά δεν χρειάζονταν να κρυφτούν από αυτό.!!!
Η Τριμάλντα ένοιωσε τότε τα μαχαίρια της να έλκονται από τον μαγνήτη και τα ασφάλισε καλά μέσα στον σάκο της.
Έκανε γρήγορα μια θηλιά με το σκοινί της και ήταν σε πλήρη ετοιμότητα αν το ξωτικό τολμούσε να κάνει κάποια επιθετική κίνηση.
Ξαφνικά φύσηξε ένα δυνατό ρεύμα και έσβησε μεμιάς όλα τα κλαράκια τυλίγοντας τους σε πηκτό σκοτάδι.
Με απίστευτη ταχύτητα έβγαλε η Τριμάλντα ένα πυρόλιθο από την ζώνη της, που κουβαλούσε πάντα μαζί της για να ανάβει φωτιά σε δύσκολες συνθήκες, και τον έτριψε δυνατά σε ένα μαχαίρι από ατσάλι δημιουργώντας σπίθα. Αμέσως άναψε το δικό της κλαράκι πρώτα και μετά των συντρόφων της.
Σε λίγο είχαν πάλι φως και πρόσεξε τότε τον Στρομπαντίν να την κοιτάζει με μεγάλο θαυμασμό.
Είσαι γεννημένη βασίλισσα της είπε τότε το ξωτικό στη γλώσσα των ανθρώπων και σου ορκίζομαι στο σπαθί της αρετής και της δικαιοσύνης, το Θόρνμπλαντ, ότι δεν θα βλάψω ποτέ ούτε εσένα ούτε τους συντρόφους σου.!!!!!
Μετά προχωρώντας στον βράχο μαγνήτη πάτησε ένα κρυμμένο μοχλό και ο βράχος άνοιξε. Πέρασαν μέσα και βρέθηκαν σε ένα τεράστιο κυκλικό ορυχείο που έμοιαζε με βαθύ πηγάδι. Το πηγάδι ήταν φωτισμένος ολόγυρα με δάδες και καθώς κοιτούσαν από ψηλά είδαν ανθρώπινες φιγούρες να σκάβουν και να μαζεύουν πετρώματα που λαμπύριζαν στο φως. Τα ανθρώπινα όντα κινούνταν μηχανικά και άκουγαν πειθήνια τις προσταγές που τους έδινε ένα ξωτικό που ήταν ανεβασμένο σε ένα ψηλό ξύλο σαν σκαμνί. Η συντροφιά έβλεπε τι γινόταν από ψηλά και ένοιωθε ανάμικτα συναισθήματα θυμού και οργής αλλά προσπαθούσαν να συγκρατηθούν για να πετύχουν το στόχο τους.
Έπειτα από κάμποση ώρα περπατήματος σε ένα κυκλικό μονοπάτι, έφθασαν στο κάτω μέρος του ορυχείου και ο Στρομπαντίν πλησίασε το ξωτικό που έδινε εντολές και του ανέφερε δείχνοντας του την Τριμάλντα, ότι ο Φουργκαντίν νικήθηκε από αυτήν την γυναίκα και ήταν τώρα νεκρός. Η κοπέλα είχε έλθει με τους συντρόφους της για να απελευθερώσουν τους αιχμαλώτους και να πάρουν το ισχυρό Θόρνμπλαντ, ώστε να επανακτήσουν την πόλη τους από τους εισβολείς.



Στο άκουσμα αυτών των λόγων το ξωτικό έβγαλε ένα δυνατό μουγκρητό και είπε βροντερά.
Αν εσύ Στρομπαντίν είσαι δειλός και κουβάλησες αυτούς τους ξένους εδώ κάτω για να μας δίνουν εντολές στο τι θέλουν, σου αξίζει και σένα να πεθάνεις, γιατί μα την θεά Μάνι εγώ ο Μολβίρ δεν θα επιτρέψω σε κανένα να φύγει από εδώ και θα πάρω εγώ την θέση του Φουργκαντίν. Με ένα σάλτο πήδηξε από το σκαμνί που ήταν ανεβασμένος και όρμησε στον Στρομπαντίν με ένα στιλέτο για να τον σκοτώσει.
Ο Στρομπαντίν αμύνθηκε αλλά ο Μολβίρ ήταν πολύ δυνατός και τον έριξε κάτω.
Καθώς ετοιμαζόταν ο Μολβίρ να καρφώσει το στιλέτο του στο λαιμό του Στρομπαντίν, μια θηλειά τυλίχτηκε γύρω από τον δικό του λαιμό και το ξωτικό πέταξε μεμιάς το στιλέτο κάτω πιάνοντας με τα δύο του χέρια την θηλειά προσπαθώντας να ανασάνει. Η Τριμάλντα έσφιξε και άλλο το σχοινί.
Ο Στρομπαντίν σηκώθηκε από κάτω και πλησίασε την Τριμάλντα.
Εκείνη τότε του ζήτησε να ελευθερώσει όλους τους αιχμαλώτους και να της φέρει το Θόρνμπλαντ. Εκείνος κοιτώντας τον Μολβίρ που χοροπηδούσε προσπαθώντας να ξεγλιστρήσει από το σχοινί, τον πλησίασε και βγάζοντας την βελόνα που είχε στην τσέπη του την βύθισε στην καρδιά του. Σε λίγο ο Μολβίρ έπεφτε κάτω νεκρός.
Τότε τα ξωτικά που βρίσκονταν εκεί αγρίεψαν και παίρνοντας κοφτερές πέτρες από κάτω άρχισαν να τις πετάνε στην Τριμάλντα, στον Στρομπαντίν και στους υπόλοιπους.
Η Τριμάλντα τους ψιθύρισε να προφυλαχτούν πίσω από κάτι μικρούς βράχους που ήταν εκεί κοντά και γυρίζοντας στον Ζόντεν του είπε σιγανά να ρίξει την στάχτη μόλις θα του έκανε νόημα. Στην στιγμή η Τριμάλντα άρχισε να κάνει άλματα στον αέρα και βρέθηκε κοντά στις δάδες. Τα ξωτικά είχαν μείνει προς στιγμή άφωνα, γιατί ποτέ δεν είχαν δει τέτοια ευελιξία και σβελτάδα και έτσι αυτή εκμεταλλευόμενη την σαστιμάρα τους άρπαξε δύο δάδες και έκανε νόημα στον Ζόντεν. Αμέσως εκείνος πέταξε με ορμή μια χούφτα στάχτη που απλώθηκε σε όλο το μέρος. Η Τριμάλντα εκσφενδόνισε ταυτόχρονα τις δάδες επάνω στην στάχτη και τότε μια δυνατή έκρηξη έσεισε όλη την περιοχή τραυματίζοντας σοβαρά τα ξωτικά που ήταν πιο κοντά. Αμέσως έκανε νόημα στους άνδρες να επιτεθούν και σε λίγο πολλά ξωτικά κείτονταν κάτω νεκρά ή βαριά πληγωμένα.
Τα υπόλοιπα άφησαν κάτω ότι αιχμηρό κρατούσαν και γονάτισαν μπροστά στην συντροφιά με σκυμμένα τα κεφάλια.
Τότε ο Στρομπαντίν που δεν είχε συμμετάσχει σε αυτή την μάχη, γιατί δεν ήθελε τον θάνατο των δικών του, άσχετα αν είχε αντίρρηση με τον τρόπο που συμπεριφέρονταν, πήρε τον λόγο και τους μίλησε.
Τους ανέφερε, ότι η φυλή τους συνυπήρχε ειρηνικά εδώ και χρόνια με τους ανθρώπους μέχρι την στιγμή που ο μάγος Βαλντούγκ γέμισε με απληστία, μίσος και έπαρση τον Φουργκαντίν και τον έκανε να επιθυμεί την υποδούλωση των ανθρώπων. Του έμαθε μαγικά τεχνάσματα και του έδωσε το Στέμμα για δόλωμα. Του παραχώρησε το ανίκητο Θόρνμπλαντ και του τόνισε, ότι όσο το είχε στην κατοχή του θα ήταν πάντα ανίκητος με αμύθητα πλούτη, γιατί είχε φτιαχτεί από κάποιο ισχυρό πνεύμα
Κάθε 3 μήνες στην χάση του φεγγαριού ένας άνθρωπος θα θυσιαζόταν στην στερεμένη πηγή στην θεά. Έτσι θα δυνάμωνε συνεχώς η μαγική δύναμη του σπαθιού. Η αλήθεια όμως σύντροφοι είναι, ότι το Θόρνμπλαντ ανήκε σε ένα ενάρετο άνθρωπο που δολοφονήθηκε άνανδρα. Ο Βαλντούγκ με τις μαγικές επικλήσεις που είχε μάθει στον Φουργκαντίν και μέσα από τις ανθρωποθυσίες αποκτούσε μεγάλη δύναμη. Ο στόχος του ήταν να υπερισχύσει των θεών και να γίνει κύριος γης και ουρανού.
Εγώ φίλοι μου συνέχισε ο Στρομπαντίν επιθυμώ η φυλή μας να ζει με τιμή και δικαιοσύνη και υποστηρίζω το δίκαιο αίτημα αυτών των ανθρώπων να ελευθερώσουν τους συμπατριώτες του από την αιχμαλωσία που τους είχε επιβάλλει ο Φουργκαντίν και να πάρουν το Θόρνμπλαντ για την απελευθέρωση της πόλης τους. Έτσι δεν θα χρειαζόμαστε αιχμαλώτους για θυσίες, ούτε δούλους για τα υπόγεια ορυχεία καθόσον όλα αυτά δεν μας είναι απαραίτητα.
Δεν χρειάζεται πια να μένουμε μέσα στα σκοτάδια της γης αλλά να ζούμε στο φως κοντά στις πηγές και τα δένδρα, όπως είναι η αληθινή μας φύση.
Όσοι συμφωνούν ας με ακολουθήσουν, γιατί εγώ θα βοηθήσω αυτούς τους ανθρώπους και δεν θα επιστρέψω ποτέ πια στα βάθη της γης.
Όσοι φοβούνται ας μείνουν εδώ αλλά ας μη εμποδίσουν αυτούς τους ανθρώπους στο σκοπό τους, γιατί δεν χρειάζεται άλλη αιματοχυσία.
Τότε ακούστηκε ένας ψίθυρος σαν να συζητούσαν τα ξωτικά μεταξύ τους και σε λίγο ένα από αυτά πήρε τον λόγο εξ ονόματος όλων και είπε.
Στρομπαντίν ελευθέρωσε τους αιχμαλώτους και οδήγησε τους ξένους στο Θόρνμπλαντ. Αν μπορούν να το πάρουν από εκεί που είναι τοποθετημένο έχει καλώς. Μετά φύγε και συ από εδώ για πάντα. Μείνε με τους ανθρώπους ή όπου αλλού θέλεις, γιατί για όλους μας θα είσαι ένας προδότης της φυλής μας, μιας και οδήγησες τους ανθρώπους εδώ κάτω και έγινες η αιτία θανάτου πολλών δικών μας. Να το γνωρίζεις, ότι θα είσαι για πάντα ανεπιθύμητος εδώ.!!!!!
Ο Στρομπαντίν κούνησε το κεφάλι του, ότι καταλάβαινε. Η φυλή του είχε μάθει εδώ και καιρό να ζει στο σκοτάδι και στην μοχθηρία και δεν μπορούσε ούτε να διανοηθεί μια καινούργια ζωή στο φως. Αυτός είχε ειρηνικά αισθήματα και κάθε πράξη βίας τον στεναχωρούσε ακόμα και όταν οι συνθήκες τον υποχρέωναν να πάρει και αυτός κάποια μέτρα βίας. Είχε αποφασίσει πολύ πριν συμβούν τα γεγονότα να φύγει από τον βράχο ορυχείο και να βρει νέο καταφύγιο κοντά στις πηγές, όπως παλιά. Ίσως κάποτε κάποιοι σύντροφοι του, που δεν θα είχαν διαβρωθεί από το μίσος, να έρχονταν να τον συναντήσουν και να δημιουργήσουν όλοι μαζί μια νέα ειρηνική κοινότητα, ένα νέο βασίλειο, που με την γνώση και την σοφία που θα είχαν αποκτήσει με το πέρασμα των χρόνων, θα βοηθούσαν στην εξέλιξη της φυλής τους σε ανώτερα όντα και όχι σε υποχείρια σκοτεινών δυνάμεων.
Με αυτές τις σκέψεις ο Στρομπαντίν έκανε νόημα στην συντροφιά να πλησιάσουν τους αιχμαλώτους και να κόψουν τα σχοινιά που είχαν στα πόδια. Οι αιχμάλωτοι ήταν ως επί τα πλείστον άνδρες, ρακένδυτοι, αδύνατοι, βρώμικοι και με βλέμμα αχανές. Σε ένα κλουβί λίγα μέτρα πιο πέρα ήταν κάποιες λίγες γυναίκες σε άθλια κατάσταση.
Η Τριμάλντα αντιλήφθηκε, ότι όλοι οι αιχμάλωτοι ήταν τόσο εξαθλιωμένοι που μετά βίας θα μπορούσαν να περπατήσουν πόσο μάλλον να πολεμήσουν και εκμυστηρεύθηκε αυτές τις σκέψεις της στους συντρόφους της.
Ο Ασγκαρώθ κοιτούσε να δει αν θα αναγνώριζε τους γονείς του ανάμεσα στους αιχμαλώτους αλλά ούτε ένας δεν του ήταν γνωστός. Δεν ήταν ούτε καν από το Ρότενγκαρντ. Ίσως ήταν διάφοροι κυνηγοί που έπεσαν στα δίχτυα του Φουργκαντίν.
Η Τριμάλντα ένοιωσε μια απογοήτευση, γιατί τώρα έπρεπε να αλλάξει σχέδια και να σκεφθεί από πού θα εύρισκαν άλλους αληθινούς πολεμιστές για να αντιμετωπίσουν τους τρομερούς Αζμέριους.
Αφού ελευθερώθηκαν όλοι οι άνδρες και έβγαλαν τις γυναίκες από το κλουβί ο Στρομπαντίν τους ανήγγειλε, ότι θα ήταν ελεύθεροι από εδώ και πέρα και εκείνος θα τους οδηγούσε επάνω στην επιφάνεια της γης, μόλις ολοκλήρωνε κάποιο έργο που είχε αναλάβει.
Τα ξωτικά αφού μάζεψαν τους νεκρούς τους από κάτω και τους μετέφεραν σε ένα ειδικό μέρος ταφής, εξαφανίστηκαν μέσα σε κάποιες τρύπες του βράχου.
Οι αιχμάλωτοι κοιτούσαν με απορία αυτά που συνέβαιναν γύρω τους και φαινόνταν να μη καταλαβαίνουν τίποτα. Ο Στρομπαντίν γνώριζε, ότι ο Φουργκαντίν όλα τα χρόνια της αιχμαλωσίας τους, τους πότιζε με ισχυρά μαγικά φίλτρα, ώστε να έχουν απώλεια μνήμης και αντίστασης τόσο για τις αγγαρείες όσο και για τις θυσίες. Τους πολύτιμους λίθους και πετρώματα που έσκαβαν και έβγαζαν από το ορυχείο τους παρέδιδε στον Βαλντούγκ και εκείνος σε αντάλλαγμα του χάριζε μαγικές δυνάμεις. Όσο και να προσπαθούσε ο Στρομπαντίν να του επισημάνει, ότι οι πράξεις του θα οδηγούσαν σε μεγάλη καταστροφή την φυλή τους, εκείνος τον αγνοούσε επιδεικτικά και τον είχε μόνο για φύλακα του Θόρνμπλαντ, καθώς μόνο αυτός μπορούσε να το πλησιάσει, επειδή έτρεφε βαθιά αισθήματα συμπόνιας και δικαιοσύνης.
Ο Στρομπαντίν αφού είπε στους πρώην αιχμάλωτους να τον περιμένουν εκεί, έκανε νόημα στην συντροφιά να τον ακολουθήσει. Προχώρησε μπροστά και έπειτα από λίγο βρέθηκαν σε ένα χώρο όπου η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική από τις αναθυμιάσεις που έβγαιναν από ένα μεγάλο κρατήρα. Στο πάτο αυτού του κρατήρα έκαιγε φωτιά και δημιουργούσε λάβα. Το στόμιο του κρατήρα ήταν πλατύ και είχε από επάνω μια πολύ λεπτή γέφυρα από ειδικό ξύλο. Το ξύλο, όπως τους εξήγησε ο Στρομπαντίν ήταν περασμένο με κάποια ρητίνη που το έκανε άκαυστο προσωρινά. Χρειαζόταν όμως συχνές επαλείψεις και αυτή την εργασία την είχαν αναλάβει οι αιχμάλωτοι. Όμως πολλοί δεν τα κατάφερναν και λιποθυμούσαν από τις αναθυμιάσεις πέφτοντας έτσι μόνοι τους μέσα στον κρατήρα.
Άλλοι πάλι πέθαιναν από τις κακουχίες της αιχμαλωσίας και έτσι οι ανάγκες για αιχμαλώτους ήταν συνεχής.
Τους μόνους αιχμαλώτους που ποτέ δεν έφερνε ο Φουργκαντίν στο υπόγειο βασίλειο ήταν οι κόκκινοι πολεμιστές. Αυτοί οι πολεμιστές, συνέχισε ο Στρομπαντίν, είχαν τρομερή φήμη και αν τους συλλάμβανε μέσα σε δίχτυα με δόλωμα το Στέμμα, ειδοποιούσε αμέσως με πουλιά αγγελιαφόρους τον Βαλντούγκ και εκείνος έστελνε τους μαχητές του, που ήταν κάτι αποκρουστικά τέρατα όμοια με γιγαντόσωμες σαύρες, να τους παραλάβουν. Κανείς δεν γνωρίζει τι απογίνονταν από εκεί και πέρα. Επίσης δεν συλλάμβανε πολεμιστές μεγάλης ηλικίας ή γυναίκες, γιατί γνώριζε, ότι θα πέθαιναν σύντομα από τις κακουχίες. Τις γυναίκες που είδαν κάτω ήταν σύντροφοι κάποιων κυνηγών που αιχμαλωτίστηκαν μαζί τους, όταν τους έπιασαν στον ύπνο τα ξωτικά.
«Πως αναγνώριζε τους κόκκινους πολεμιστές» ρώτησε τότε έκπληκτος ο Μπόρσεν τον Στρογκαντίν ;;
Από την κόκκινη βούλα στην μέση του λαιμού τους απάντησε εκείνος δείχνοντας την κόκκινη βούλα στον λαιμό του Μπόρσεν και τον λαιμό του Ασγκαρώθ. Ο Ζόντεν είχε μείνει κατάπληκτος, γιατί εκείνος παρόλο που ήταν αρχηγός του Συμβουλίου των Ρότενγκαρντεν και είχε πρωτοστατήσει σε πολλές μάχες με εισβολείς δεν είχε την κόκκινη βούλα στο λαιμό του. Την κόκκινη βούλα την είχαν μόνο όσοι είχαν γεννηθεί στο Ρότενγκαρντ. Οι Ρότενγκαρντεν ήταν γνωστοί ως οι Κόκκινοι Φύλακες.
Εκείνον τον είχε βρει σε πολύ μικρή ηλικία ο Μέρβιντ μέσα στο δάσος και τον μεγάλωσε σαν γιό του εκπαιδεύοντας τον να γίνει ισχυρός πολεμιστής μια και ο δικός του γιός είχε πεθάνει πολύ μικρός.
Αυτός έδειξε από πολύ νωρίς την εξυπνάδα του και τις στρατηγικές του ικανότητες αναχαιτίζοντας κάποιες επιθέσεις που έγιναν στο Ρότενγκαρντ, ώστε σύντομα έγινε ένα με τους Ροτενγκάρντεν κατακτώντας υψηλά αξιώματα. Δεν απέκτησε όμως ποτέ την κόκκινη βούλα ενός γνήσιου κατοίκου. Μεταξύ άλλων ήταν και αυτό κάτι που ζήλευε στον Μπόρσεν.
Το Θόρνμπλαντ, συνέχισε ο Στρομπαντίν, είναι ένα ισχυρό σπαθί σφυρηλατημένο μέσα από τα 4 στοιχεία της Φύσης και από ειδικούς τεχνίτες κατά παραγγελία του γενναίου στρατηγού του Καλντούν του Ζοντάνα
Όταν ο Λόνγκντεν με τους Αζμερίους επιτέθηκαν στο Καλντούν σκότωσαν ακαριαία τον αρχηγό της πόλης τον Βάλαντ και πολλούς κατοίκους. Ο Ζοντάνα με το Θόρνμπλαντ αντιστάθηκε σθεναρά και όταν κάποια στιγμή είχε περικυκλωθεί από τους Αζμερίους επικαλέστηκε τα 4 στοιχεία και τότε απλώθηκε δυνατή φωτιά γύρω του απομονώνοντας τον από τους εισβολείς χωρίς όμως να τον καίει. Κάποιοι Αζμέριοι που προσπάθησαν να τον πλησιάσουν λαμπάδιασαν από τις δυνατές φλόγες και έγιναν στάχτη.
Λίγο πιο έξω από το Καλντούν βρισκόταν μια βραχώδης περιοχή με αρκετές πηγές, λίγα δένδρα και πολλές σπηλιές. Σε ένα ύψωμα βρισκόμουν εγώ με τον Φουργκαντίν και κάποια ξωτικά, γιατί τότε δεν μέναμε κάτω από την γη. Βλέπαμε από ψηλά το Καλντούν να καίγεται και είμαστε και εμείς πολύ ανήσυχοι γιατί οι Αζμέριοι ισοπέδωναν στο πέρασμα τους τα πάντα. Αν καταλάβαιναν, ότι μέναμε εκεί κοντά κάποια στιγμή θα έβαζαν φωτιά στις σπηλιές μας και θα μας εξολόθρευαν όλους.
Ο Ζοντάνα ήταν ανοιχτόμυαλος. Γνώριζε για εμάς από διάφορες εξορμήσεις που είχε κάνει στην τριγύρω περιοχή και δεν μας φοβόταν. Αντίθετα του άρεσε να κουβεντιάζει μαζί μας και να μαθαίνει πράγματα από τον δικό μας κόσμο. Ο Φουργκαντίν τότε δεν είχε γίνει αυτός που έγινε αργότερα Εγώ είχα συνομιλήσει πολλές φορές με τον Ζοντάνα και μου είχε μιλήσει για το ιδιαίτερο σπαθί του, το Θόρνμπλαντ, όπως το έλεγε, για το οποίο πολλοί θρύλοι είχαν γραφτεί.
Καθώς όμως ο στρατηγός ήταν περικυκλωμένος από τις φλόγες έβγαλε ένα δυνατό σφύριγμα και τότε ένα ψηλό κατάμαυρο άλογο όρμησε μέσα στις φλόγες και αυτός αφού το καβάλησε ώθησε το άλογο να τις περάσει με ένα μεγάλο σάλτο. Καλπάζοντας είδε δύο Αζμέριους να έχουν αρπάξει τον μικρό του γιό και να τον τραβάνε. Με μια κραυγή όρμησε καταπάνω τους, άρπαξε το αγόρι από τα χέρια τους, το έριξε στο άλογο και τράβηξε για την περιοχή μας. Ο Λόνγκντεν τον είδε και τον σημάδεψε με ένα βέλος στην πλάτη. Το βέλος τον διαπέρασε αλλά εκείνος θαρραλέα συνέχισε να ιππεύει ώσπου έφθασε στις σπηλιές μας. Εκεί είπε στο αγόρι να κατέβει και να κρυφτεί καλά σε κάποια από αυτές. Η ανάσα του είχε γίνει δύσκολη και ένοιωθε, ότι τον εγκατέλειπαν οι δυνάμεις του. Τότε σήκωσε το Θόρνμπλαντ και το έμπηξε στο έδαφος.
«Ποτέ μη σε κρατήσει άδικο χέρι» φώναξε δυνατά και ξεψύχησε.
Ο Βαλντούγκ που γνώριζε από καιρό, ότι το σπαθί ήταν καμωμένο από την Δύναμη των Στοιχείων της Φύσης το ήθελε διακαώς, γιατί γνώριζε ότι θα του έδινε ξεχωριστή δύναμη επάνω τους. Όμως αγνοούσε, ότι ο ιδιοκτήτης του, είχε ζητήσει να μη μπορεί να το κρατήσει άδικο χέρι και σαν ετοιμοθάνατος η ευχή του έγινε αιώνια.
Έτσι όταν ο Βαλντούγκ προσπάθησε να το βγάλει από το έδαφος που το είχε μπήξει ο Ζοντάνα, τον φύσηξε δυνατό ρεύμα αέρα και τον πέταξε μακριά. Τότε φώναξε τον Φουργκαντίν και αφού του έταξε δύναμη, πλούτη και μαγεία τον διέταξε να το βγάλει.
Μόλις όμως εκείνος το έπιασε κατακάηκε και το παράτησε.
Τότε τον πλησίασα εγώ και του είπα, ότι θα του έδινα το σπαθί μόνο αν με άφηνε να οδηγήσω το μικρό γιό του Ζοντάνα μακριά από το Καλντούν για να σωθεί. Δεν ήθελα τίποτε άλλο.
Ο Βαλντούγκ συμφώνησε και επειδή γνώριζα τι ύπουλος ήταν του ζήτησα να ορκιστεί στα Στοιχεία της Φύσης. Εκείνος με κοίταξε βλοσυρά και συμφώνησε με τον όρο, ότι αν κατάφερνα και το έβγαζα θα έπρεπε να φύγουμε αμέσως από την περιοχή που μέναμε επάνω στη γη και να πηγαίναμε σε ένα υπόγειο βασίλειο που θα μας έφτιαχνε, ώστε το σπαθί να εκπαιδευτεί να ακολουθεί πια αυτόν ως κύριο του.
Εγώ πλησίασα το σπαθί και πιάνοντας την λαβή του με θάρρος το τράβηξα έξω χωρίς να πάθω απολύτως τίποτα.
Έτσι ο Βαλντούγκ μας οδήγησε στο γνωστό σας δάσος και όρισε την στερεμένη πηγή σαν είσοδο. Ο Φουργκαντίν σαν πειθήνιο όργανο του έγινε ο βασιλιάς των ξωτικών και εγώ ο φύλακας του Θόρνμπλαντ. Ο Βαλντούγκ μας οδήγησε σε ένα υπόγειο κρατήρα και αφού έφτιαξε μια γέφυρα με μαγεία, μου ζήτησε να τοποθετήσω το Θόρνμπλαντ σε μια προεξοχή λίγο πιο κάτω από το χείλος του κρατήρα. Διέταξε τότε υπόγειους δαίμονες να του αλλάξουν την σύσταση. Αυτοί ζήτησαν σε αντάλλαγμα θυσίες και αίμα και έτσι γινόταν. Όμως κανένας δεν μπορούσε να το αγγίξει όλα αυτά τα χρόνια παρόλες τις προσπάθειες που έκαναν. Ο Βαλντούγκ το γνώριζε και περίμενε την κατάλληλη στιγμή που θα γινόταν αυτός ο αληθινός κύριος του σπαθιού.
Τι έγινε με το παιδί ρώτησε τότε ο Ζόντεν;;
Φθάνοντας στο δάσος άφησα το παιδί, που ήταν τρομοκρατημένο το κακόμοιρο, κάτω από μια βελανιδιά γνωρίζοντας, ότι αργά ή γρήγορα θα περνούσαν κάποιοι κυνηγοί από εκείνο το μέρος και ίσως το έπαιρναν για να το βοηθήσουν. Σε λίγο άκουσα κάποια βήματα και σκαρφάλωσα επάνω στο δένδρο για να μη με δουν.
Δύο άνδρες πλησίασαν και είδαν το παιδί που ήταν κουλουριασμένο και ακουμπούσε το κεφαλάκι του στα πόδια του φοβισμένο. Το ρώτησαν πως βρέθηκε εκεί και άλλες ερωτήσεις αλλά το αγόρι κρατούσε σκυμμένο το κεφάλι και δεν μιλούσε, γιατί ήταν σοκαρισμένο.
Τότε ένας άνδρας, που άκουσα, ότι λεγόταν Μέρβιντ και είχε μια κόκκινη βούλα στο λαιμό του, χάιδεψε το κεφαλάκι του και το πήρε στην αγκαλιά του. Οι άνδρες έφυγαν με το παιδί και εγώ κατευθύνθηκα μέσα από την στερεμένη πηγή στο υπόγειο βασίλειο που ήταν το σπίτι μου μέχρι πριν από λίγο, που αποφάσισα να σας δώσω το Θόρνμπλαντ και να φύγω για πάντα.
Ο Ζόντεν δεν μιλούσε αλλά είχε πιάσει το κεφάλι του με τα δύο του χέρια καθώς θολές μνήμες του παρελθόντος έρχονταν στο νου του.
Σηκώσε το κεφάλι του και κοίταξε την Τριμάλντα, που είχε μείνει και εκείνη σοκαρισμένη από την διήγηση του Στρογκαντίν. Θυμόταν αμυδρά τον στρατηγό Ζοντάνα και φίλο του πατέρας της καθώς και το μικρό του γιό που ήταν 2 χρόνια μικρότερος από εκείνη. Το αγόρι είχε το ίδιο όνομα με τον πατέρα του και επειδή ήταν πολύ μικρός τον φώναζαν όλοι Ζοντ.
Γρήγορα βρήκε την ψυχραιμία του ο Ζόντεν και γυρίζοντας στην συντροφιά είπε αποφασιστικά:
Ας πάρουμε φίλοι μου το Θόρνμπλαντ το ταχύτερο, γιατί υπάρχουν πολλοί λογαριασμοί που πρέπει να κλείσουμε στο Καλντούν.
Ο Στρομπαντίν τους έδειξε τότε το σημείο που είχε βάλει το Θόρνμπλαντ. Ακόμα και να το πλησίαζε κάποιος στο σημείο που βρισκόταν κάτω από την γέφυρα θα ήταν αδύνατο να το αγγίξει χωρίς να καεί.
Είμαι έτοιμος για ένα άλλο χορό με τους θεούς φώναξε δυνατά ο Ζόντεν και αφού έβγαλε τα ρούχα του, άλειψε το σώμα του με την υπόλοιπη στάχτη που είχε φυλάξει. Ο Στρομπαντίν του έδωσε δύο πλατιά φύλλα και του είπε να πιάσει με αυτά το σπαθί, για να μη καεί.
Ο Ζόντεν τα τύλιξε στις παλάμες του και όρμησε στην γέφυρα.Το πεπρωμένο του είχε μιλήσει και εκείνος θα έπρεπε τώρα να το ακολουθήσει αντιμετωπίζοντας θαρραλέα τις αδυναμίες και τα πάθη του.
Η Ευγνωμοσύνη δονεί κάθε κύτταρο μου !!!
Άβαταρ μέλους
CHRYSSOULA
Δημοσιεύσεις: 882
Εγγραφή: 04 Σεπ 2008 9:43 pm

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ -ΘΟΡΝΜΠΛΑΝΤ (δ)

Δημοσίευση από CHRYSSOULA »

Διάβασα φίλοι μου δύο φορές αυτό το επεισόδιο πριν το δημοσιεύσω, γιατί η αποκάλυψη του Στρομπαντίν για τον Ζόντεν με ξάφνιασε.!!!!
Το γνωρίζω καλά πια, ότι όταν γράφω έχω άλλη σύνδεση αλλά μερικές φορές μένω κατάπληκτη από τις εξελίξεις.
Πάω να φτιάξω καφέ και να γράψω την συνέχεια.!!!!!!
Τόλμησα να κάνω κάποιες υποθέσεις για την εξέλιξη αλλά τις άφησα στην άκρη, γιατί δεν ένοιωσα κάποια ενθάρρυνση, ότι έτσι θα είναι η προσεχής ροή.

Μέχρι τότε..... >:d< >:d< >:d< >:d< >:d< >:d<
Η Ευγνωμοσύνη δονεί κάθε κύτταρο μου !!!
Άβαταρ μέλους
Δεκατριούλης
Δημοσιεύσεις: 4566
Εγγραφή: 29 Ιαν 2011 1:10 pm

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ -ΘΟΡΝΜΠΛΑΝΤ (δ)

Δημοσίευση από Δεκατριούλης »

Πόσες ανατροπές! Πωπω! Η ζωη που μας εκπλήσσει συνέχεια. Είμαστε έτοιμοι να το δεχτούμε είναι το ερώτημα;

Επίσης ωραίες οι μάχες και οι καθάρσεις αλλα εγω περιμένω τα παιδια που θα ερωτευθούν.

:romance-heartbeating: :romance-heartbeating: :romance-heartbeating: @};- @};- @};-
Ας αφησουμε την κριτική για τους ανθρώπους γύρω μας και ας ακολουθησουμε τον δρόμο που δείχνει η καρδιά μας.
Άβαταρ μέλους
Δεκατριούλης
Δημοσιεύσεις: 4566
Εγγραφή: 29 Ιαν 2011 1:10 pm

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ -ΘΟΡΝΜΠΛΑΝΤ (δ)

Δημοσίευση από Δεκατριούλης »

Πόσες ανατροπές! Πωπω! Η ζωη που μας εκπλήσσει συνέχεια. Είμαστε έτοιμοι να το δεχτούμε είναι το ερώτημα;

Επίσης ωραίες οι μάχες και οι καθάρσεις αλλα εγω περιμένω τα παιδια που θα ερωτευθούν.

:romance-heartbeating: :romance-heartbeating: :romance-heartbeating: @};- @};- @};-
Ας αφησουμε την κριτική για τους ανθρώπους γύρω μας και ας ακολουθησουμε τον δρόμο που δείχνει η καρδιά μας.
Άβαταρ μέλους
Θοδωράκος
Δημοσιεύσεις: 23391
Εγγραφή: 27 Απρ 2007 3:37 pm
Τοποθεσία: Αθήνα

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ -ΘΟΡΝΜΠΛΑΝΤ (δ)

Δημοσίευση από Θοδωράκος »

:bounce: :bounce: :x :x >:d< >:d< >:d<
Πολέμα και Οραματίσου @};-

Ανοίγω την Καρδιά μου στον Θεό. :romance-heartbeating:
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ -ΘΟΡΝΜΠΛΑΝΤ (δ)

Δημοσίευση από Vasoula »

αλλα εγω περιμένω τα παιδια που θα ερωτευθούν.
νατο και το συναίσθημα ;;)
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
Δεκατριούλης
Δημοσιεύσεις: 4566
Εγγραφή: 29 Ιαν 2011 1:10 pm

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ -ΘΟΡΝΜΠΛΑΝΤ (δ)

Δημοσίευση από Δεκατριούλης »

Vasoula έγραψε:
αλλα εγω περιμένω τα παιδια που θα ερωτευθούν.
νατο και το συναίσθημα ;;)
>:d< >:d< >:d< >:d< >:d< >:d< :romance-heartbeating:
Ας αφησουμε την κριτική για τους ανθρώπους γύρω μας και ας ακολουθησουμε τον δρόμο που δείχνει η καρδιά μας.
Άβαταρ μέλους
Annoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 33486
Εγγραφή: 27 Απρ 2007 2:43 pm

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ -ΘΟΡΝΜΠΛΑΝΤ (δ)

Δημοσίευση από Annoula »

:romance-adore: :romance-adore:
Αν ο Θεός είναι η πρωταρχική Αιτία η Αγάπη θα είναι το αποτέλεσμα
Πατέρα μου/Μητέρα μου, είναι παιδί της Αλήθειας και μόνο αυτή είναι ο δρόμος ο δικός μου προς εσένα
Πολέμα και Οραματίσου
Άβαταρ μέλους
Ellaki
Δημοσιεύσεις: 27248
Εγγραφή: 30 Ιούλ 2007 11:02 am
Τοποθεσία: Αγάπη

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ -ΘΟΡΝΜΠΛΑΝΤ (δ)

Δημοσίευση από Ellaki »

πολύ ωραία η εξέλιξη :romance-heartsthree: :romance-heartsthree: :romance-heartsthree: :romance-heartsthree:
Ας ξεκινήσουμε να αγαπάμε, κι ας μην ξέρουμε ακόμα καλά τον τρόπο... :romance-heartbeating:
Άβαταρ μέλους
Ταρούλα
Δημοσιεύσεις: 29912
Εγγραφή: 16 Αύγ 2011 6:45 pm

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ -ΘΟΡΝΜΠΛΑΝΤ (δ)

Δημοσίευση από Ταρούλα »

:bounce: :romance-hearteyes:
Η μόνη βεβαιότητα που μπορείς να έχεις στην ζωή σου είναι μόνο μέσα στην Πίστη, πως ό,τι έρθει, πάντα το Πνεύμα θα δρα εντός σου... Η καρδιά φωτίζει τον σκοτεινό δρόμο της ζωής... Β.Ν. :romance-heartbeating:
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ -ΘΟΡΝΜΠΛΑΝΤ (δ)

Δημοσίευση από Vasoula »

βρε Χρυσουλάκι μου, βρε καλό μου, δεν γίνεται να βάλεις φυσιολογικά ονόματα όπως πχ. Μήτσος και Βαγγέλης? Μόνο τον Ζόντεν θυμάμαι :-??


παιδιά πληροφοριακά σας λέω ότι έχει βγει και συνέχεια
Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας :-D
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
CHRYSSOULA
Δημοσιεύσεις: 882
Εγγραφή: 04 Σεπ 2008 9:43 pm

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ -ΘΟΡΝΜΠΛΑΝΤ (δ)

Δημοσίευση από CHRYSSOULA »

=)) =)) =))
Φαντάζεσαι βόρειο λαό σαν τους Βίκινγκς να τους έλεγα Γιακουμή,Μήτσο κλπ
Στο έπος των Νιμπελούνγκεν η ηρωίδα λεγόταν Μπρουμχιλντ.Κάθε ιστορία έχει αντίστοιχα ονόματα και τοποθεσίες
Πραγματικά τέλειωσα το επόμενο και δουλεύω το τέλος που με έχει αφήσει μάρμαρο!!!
Θα τα ανεβάσω σύντομα
:romance-inlove: :romance-inlove: :romance-inlove:
Η Ευγνωμοσύνη δονεί κάθε κύτταρο μου !!!
Άβαταρ μέλους
CHRYSSOULA
Δημοσιεύσεις: 882
Εγγραφή: 04 Σεπ 2008 9:43 pm

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ -ΘΟΡΝΜΠΛΑΝΤ (δ)

Δημοσίευση από CHRYSSOULA »

Πληροφοριακά αυτό το "οι Γερμανοί είναι φίλοι μας "μόνο τυχαία δεν το έγραψες,γιατί κάποιος στην ιστορία λέει:Μα με τους Αζμέριους μια χαρά είμασταν,γιατί να τους διώξουμε..
Θα τα πούμε όμως τότε.....!!!!!
Η Ευγνωμοσύνη δονεί κάθε κύτταρο μου !!!
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ -ΘΟΡΝΜΠΛΑΝΤ (δ)

Δημοσίευση από Vasoula »

Πάντως τα ξωτικά θεωρώ ότι πήραν την σωστή απόφαση να εξορίσουν τον Στρομπαντίν...
Εσείς πως το νιώσατε αυτό?

:romance-heartstiny:
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
Δεκατριούλης
Δημοσιεύσεις: 4566
Εγγραφή: 29 Ιαν 2011 1:10 pm

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ -ΘΟΡΝΜΠΛΑΝΤ (δ)

Δημοσίευση από Δεκατριούλης »

Vasoula έγραψε:
βρε Χρυσουλάκι μου, βρε καλό μου, δεν γίνεται να βάλεις φυσιολογικά ονόματα όπως πχ. Μήτσος και Βαγγέλης? Μόνο τον Ζόντεν θυμάμαι :-??
Ασε Βασούλα μου το ίδιο θέμα έχω και εγώ. Γυριζω πίσω στο αρχικό κειμενο να δω ποιος είναι ποιός. Εστω βρε αδελφέ να έχει καποια ονοματα με 3 γράμματα και κάποια με 10 να τα ξεχωριζουμε έτσι! :romance-heartbeating:
παιδιά πληροφοριακά σας λέω ότι έχει βγει και συνέχεια
Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας :-D

:-ss :-ss :bounce: :bounce: :bounce:
Ας αφησουμε την κριτική για τους ανθρώπους γύρω μας και ας ακολουθησουμε τον δρόμο που δείχνει η καρδιά μας.

Επιστροφή στο “ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ”