Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ -ΑΣΓΚΑΡΩΘ (γ)

Άβαταρ μέλους
CHRYSSOULA
Δημοσιεύσεις: 882
Εγγραφή: 04 Σεπ 2008 9:43 pm

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ -ΑΣΓΚΑΡΩΘ (γ)

Δημοσίευση από CHRYSSOULA »

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ

ΑΣΓΚΑΡΩΘ (γ)


Η Τριμάλντα τους εξήγησε, ότι έπρεπε να πάνε στην στερεμένη πηγή κατά το σούρουπο, πριν το φεγγάρι να είναι ψηλά στον ουρανό, για να κρυφτούν και να παρακολουθούν τις κινήσεις των ξωτικών. Συνήθως μετά την θυσία πετούσαν το κρέας και τα κόκκαλα του ζώου που είχαν θυσιάσει στα τσακάλια, που μυρίζονταν το αίμα από μακριά και μαζευόντουσαν στην πηγή ουρλιάζοντας.
Η θεά Μάνι, όπως λένε τα εγχειρίδια που κουβαλάω πάντα μαζί μου, συνέχισε η Τριμάλντα είναι θεά των υπόγειων βασιλείων της Γης. Είμαι σίγουρη, ότι τα ξωτικά έχουν κτίσει ένα υπόγειο βασίλειο και χρησιμοποιούν σαν εργάτες αιχμαλώτους μια και αναφέρατε, ότι κάποιοι συμπολίτες σας χάθηκαν. Έχω δει να κτυπούν κάποιους και μετά να τους πετούν στην στερεμένη πηγή, όπου αμέσως χάνονται σαν μια εσωτερική δίνη να τους ρουφά προς τα μέσα μετά από επίκληση του Φουργκαντίν. Άλλους τους ξυλοκοπούν μέχρι θανάτου και για κάποιο λόγο που δεν γνωρίζω τους παρατάνε αναίσθητους χωρίς να ενδιαφέρονται για αυτούς. Ρίχνουν μόνο μέσα στα ρουθούνια της μύτης τους ένα χυμό πιθανότατα από μαύρα μανιτάρια που προκαλεί αμνησία.
Οι δύο άνδρες κοιτούσαν ο ένας τον άλλο και κατανοούσαν τώρα τα συμπτώματα που παρουσίαζαν κάποιοι συμπατριώτες τους που επέστρεψαν από το δάσος.
Ο Φουργκατίν πρέπει να πάρει ένα καλό μάθημα είπε τότε ο Ζόντεν και τα μαύρα μάτια του άστραψαν. Μέσα του είχε ξυπνήσει ο πολεμιστής και ένοιωσε ικανοποίηση που τελικά τους ακολούθησε. Όποια διαφορά και να είχε με τον Μπόρσεν μπορούσε να περιμένει, γιατί προτεραιότητα είχε η απελευθέρωση των αιχμαλώτων από το πανούργο ξωτικό.
Καθώς έφτασαν στην πηγή και κοιτούσαν τριγύρω για να βρουν το κατάλληλο μέρος για να κρυφτούν η Τριμάλντα πρόσεξε με την άκρη του ματιού της μια αδιόρατη κίνηση πίσω από ένα πυκνό φύλλωμα. Χωρίς να πει τίποτα προχώρησε γρήγορα προς τα εκεί και τράβηξε απότομα τα κλαδιά. Είδε τότε ένα νεαρό αγόρι να έχει κουλουριαστεί και να την κοιτάει με απορία. Ήταν κτυπημένο και σε κάποια σημεία του σώματος του είχε αίματα.
Οι δύο άντρες έτρεξαν αμέσως προς το μέρος της Τριμάλντα και τότε κατάπληκτοι φώναξαν και οι δύο μαζί:
Ασγκαρώθ τι γυρεύεις εδώ;;; γιατί άφησες μονάχη την Μερινάλδη συμπλήρωσε ο Μπόρσεν.
Το έσκασα από το χωριό και έτρεξα στο δάσος να σας βρω και να σας μεταφέρω τα μαντάτα είπε με πνιγμένη φωνή ο Ασγκαρώθ.
Το χωριό δέχθηκε ξαφνική επίθεση από τους Αζμερίους. Επιτέθηκαν βράδυ και μας έπιασαν κυριολεκτικά στον ύπνο. Πολλοί Ροτενγκάρντεν σκοτώθηκαν και άλλοι αιχμαλωτίστηκαν. Ανάμεσα σε αυτούς και ο Μέρβιντ που πολέμησε σκληρά. Εγώ πολεμούσα δίπλα του και πριν τον συλλάβουν μου έδειξε μια υπόγεια καταπακτή που έβγαζε έξω από το χωριό προς το δάσος. Μου είπε να τρέξω να σας ειδοποιήσω. Οι Αζμέριοι άφησαν κάποιο δικό τους στο χωριό και αναχώρησαν για το Καλντούν μαζί με τους αιχμαλώτους.
Η Μερινάλδη;; ρώτησε τρέμοντας ο Μπόρσεν. Αγωνίστηκε θαρραλέα μαζί μας και όταν είδε, ότι όλα ήταν χαμένα ετοιμάστηκε να βυθίσει ένα μαχαίρι στο στήθος της για να μη συλληφθεί. Όμως την είδε ο αρχηγός των Αζμερίων, ο Λόνγκντεν. και με ένα σάλτο την αφόπλισε και την πήρε μαζί του στο Καλντούν

Στο άκουσμα αυτών των νέων όλοι ένοιωσαν εκείνη την στιγμή ένα δυνατό πόνο στο στήθος. Τόσο οι δύο άντρες όσο και η Τριμάλντα που θυμήθηκε την δική της ιστορία.
Πρώτη βρήκε την ψυχραιμία της η Τριμάλντα. Φίλοι μου φαίνεται, ότι έχουμε όλοι τώρα ένα λόγο να πάμε στο Καλντούν. Πρέπει οπωσδήποτε να πάρουμε το ανίκητο σπαθί το συντομότερο και αν βρούμε αιχμαλώτους να τους ελευθερώσουμε, ώστε να διεκδικήσουμε πίσω τις πόλεις που μας άρπαξαν.
Λοιπόν Ασγκαρώθ, είπε γυρνώντας στο αγόρι, σε καλωσορίζω στην συντροφιά μας.
Έκοψε κάποια φύλλα και είπε στον Ασγκαρώθ να τρίψει με αυτά τις πληγές του. Τα φύλλα είχαν αιμοστατική δράση και το αίμα σταμάτησε. Μετά πηδώντας πάνω στα δένδρα χάθηκε για λίγο και όταν επέστρεψε έδωσε στο νεαρό αγόρι κάποια άλλα ρούχα. Του είπε να τα φορέσει και να θάψει τα ματωμένα για να μη τα μυρίσουν τα τσακάλια.
Τα πήρα από κάποιους που δεν τα κατάφεραν να επιβιώσουν από τα ξωτικά και σκέπασα τα σώματα τους με φύλλα, ώστε να μη κατασπαραχθούν από τα τσακάλια απάντησε η Τριμάλντα στα έκπληκτα βλέμματα των ανδρών.
Ο Ασγακρώθ έκανε όπως του είπε η Τριμάλντα και ρώτησε να μάθει για το ανίκητο σπαθί. Ο Μπόρσεν τον ενημέρωσε τι σχεδίαζαν να κάνουν αργά το βράδυ αλλά ήταν τόσο συντετριμμένος που μετά δυσκολίας άρθρωνε κάποιες λέξεις.
Δεν ήθελε ούτε καν να φαντάζεται την αγαπημένη του Μερινάλδη στα χέρια του μισητού Λόνγκντεν.
Όμως από εκείνη την στιγμή τόσο ο Μπόρσεν όσο και ο Ζόντεν είδαν την αναζήτηση του Θόρνμπλαντ με διαφορετικό μάτι και άρχισαν να καταστρώνουν δυναμικά σχέδια τόσο για την αιχμαλώτιση των ξωτικών όσο και για το πέρασμα στο υπόγειο βασίλειο.
Τα πράγματα ήταν πολύ σοβαρά και δεν είχαν χρόνο για χάσιμο. Έκοβαν ξύλα γρήγορα και έφτιαχναν παγίδες, τόξα και βέλη για να πιάσουν τα ξωτικά. Έπρεπε να βιαστούν γιατί δεν είχαν πολύ χρόνο μέχρι τα μεσάνυχτα, που το φεγγάρι θα ήταν στην χάση του, και το φως θα ήταν λιγοστό.
Η Τριμάλντα παρατηρούσε αμίλητη τις πυρετώδεις ετοιμασίες των ανδρών και σκεφτόταν με ένα τσίμπημα στην καρδιά της, ότι η Μερινάλδη ήταν πολύ σημαντική και για τους τρεις. Εκείνη εκτός από τον ηλικιωμένο άνδρα που την μεγάλωσε σαν κόρη του και ένα δύο ασήμαντες ερωτικές ιστορίες της με κάποιους νεαρούς άνδρες που συνάντησε στις περιπλανήσεις της δεν είχε νοιώσει ποτέ ιδιαίτερα συναισθήματα για κάποιον. Όμως από τότε που ήλθε στην συντροφιά τους ο Ζόντεν ένιωθε για πρώτη φορά δυνατό χτυποκάρδι. Όμως εκείνος φαινόταν απόμακρος με τις σκέψεις του αλλού. Όταν άκουσε, ότι αιχμαλωτίστηκε η Μερινάλδη χλόμιασε και η γυναικεία της διαίσθηση της έλεγε, ότι και εκείνος έτρεφε συναισθήματα για αυτή την γυναίκα άσχετα αν ήταν αρραβωνιασμένη με τον Μπόρσεν.
Όταν τέλειωσαν με τις παγίδες ο Ζόντεν παρατήρησε τα γύρω σημεία και έδειξε που θα ήταν το κατάλληλο σημείο για τον καθένα να κρυφτεί. Η Τριμάλντα θα σκαρφάλωνε στο πλησιέστερο δένδρο, ο Ασγκαρώθ θα κρυβόταν στον βράχο επάνω από την στερεμένη πηγή και ο Μπόρσεν πίσω από ένα πυκνό θάμνο εκεί κοντά.
Εκείνος θα ήταν το δόλωμα για να παρασύρει τα ξωτικά είτε στις παγίδες είτε σε επίθεση εναντίον του. Τότε με ένα σφύριγμα του θα ορμούσαν όλοι από κάθε πλευρά της στερεμένης πηγής και θα περικύκλωναν τα ξωτικά.
Θα τους αφήσουμε να κάνουν πρώτα την θυσία για να ταΐσουν τα τσακάλια και μετά θα επιτεθούμε, ώστε να μη έχουμε και τα τσακάλια στα πόδια μας ανέφερε στην συνέχεια ο Ζόντεν.


Επειδή θα είσαι το δόλωμα Ζόντεν αποκρίθηκε τότε η Τριμάλντα σε προειδοποιώ να αποφύγεις με κάθε τρόπο να αγγίξεις το Στέμμα που θα φορά ο Φουργκαντίν, γιατί μπορεί να σου δημιουργήσει οφθαλμαπάτες σχετικά με κάτι που θέλεις πολύ και να σε παρασύρει σε απρόβλεπτες καταστάσεις.
Έχω δει πολλούς να χάνονται σε λαβύρινθο ψεύτικων επιθυμιών και να βρίσκουν ευκαιρία τα ξωτικά να τους κτυπούν μέχρι θανάτου. Ο πλούτος είναι μόνο πέτρες και ξύλα αλλά ο θολωμένος νους τα βλέπει πετράδια. Δημιουργεί ακόμα και εικόνες αγαπημένων προσώπων και τότε κάποιοι ζαλισμένοι προσπαθούν να τα αγγίξουν και πέφτουν στα δίχτυα των ξωτικών όπου και αιχμαλωτίζονται. Τα έχω δει όλα αυτά να συμβαίνουν πάνω από τα δένδρα που ήμουν κρυμμένη.
Σίγουρα κάπως έτσι θα αιχμαλώτισαν και τους γονείς μου είπε τότε λυπημένα ο Ασγκαρώθ.
Ο Ζόντεν αποκρίθηκε, ότι θα ήταν πολύ προσεκτικός και δεν θα άφηνε καμιά επιθυμία να τον αποπροσανατολίσει.
Θα σου πρότεινα να πάω εγώ, μια και το Στέμμα δεν με ενδιαφέρει καθόλου ανέφερε τότε ο Μπόρσεν, αλλά αν μου δείξει την Μερινάλδη, που την σκέφτομαι συνέχεια, δεν ξέρω πως θα αντιδράσω και ίσως διακινδυνέψω το σχέδιο μας.
Έτσι η συντροφιά πήρε τις θέσεις της σύμφωνα με τις οδηγίες του Ζόντεν.
Κατά τα μεσάνυχτα ακούστηκε ζωηρός θόρυβος τριγύρω και σε λίγο μικροσκοπικά όντα με παράξενα ρούχα μαζεύτηκαν γύρω από την στερεμένη πηγή. Άναψαν φωτιά και άρχισαν να χορεύουν γύρω της ψάλλοντας με περίεργους ήχους. Σε λίγο εμφανίστηκε ο Φουργκαντίν φορώντας το Στέμμα. Άρχισε να ψάλλει και εκείνος περίεργες επικλήσεις και να κοιτάζει το φεγγάρι. Πουθενά όμως δεν υπήρχε κάποιο ζώο για θυσία και το ουρλιαχτό από τσακάλια ακουγόταν πολύ μακριά από εκείνη την περιοχή.
Ο Ασγκαρώθ έσκυψε προσεκτικά πάνω από μια εσοχή του βράχου να δει τι θα έκαναν τα ξωτικά, όταν ένα κομμάτι του βράχου ξεκόλλησε παρασύροντας τον προς τα κάτω.
Ο νεαρός προσγειώθηκε μέσα στην στερεμένη πηγή η οποία ήταν γεμάτη άμμο και έτσι έπεσε σχεδόν μαλακά.
Ο Φουργκαντίν τον είδε και ένα χαμόγελο φάνηκε στο πρόσωπό του. Η θεά είχε στείλει το θύμα προς θυσία.
Τραβώντας ένα κοφτερό στιλέτο όρμησε μέσα στην πηγή έτοιμος να ξεριζώσει την καρδιά του Ασγκαρώθ, που είχε μείνει αποσβολωμένος.
Τότε βγήκε από την κρυψώνα του ο Ζόντεν σημαδεύοντας με το τόξο του τον Φουργκαντίν. Φύγε μακριά του αμέσως τώρα, τον πρόσταξε. Ο Φουργκαντίν έκανε νόημα στα ξωτικά να ορμήσουν επάνω του αλλά καθώς αυτά πάτησαν σε κάποια σημεία ενεργοποιήθηκαν οι παγίδες, τα πόδια τους τυλίχτηκαν με ίνες από κάποια φυτά και τα περισσότερα κρεμάστηκαν ανάποδα κάτω από τα κλαδιά των κοντινών δένδρων. Τα υπόλοιπα ξωτικά φοβήθηκαν και δεν πλησίαζαν κοντά στον άνδρα με το τόξο. Ο Ασγκαρώθ σηκώθηκε αμέσως και ήλθε δίπλα στον Ζόντεν.
Τότε ο Φουργκαντίν κάνοντας μια γκριμάτσα άλλαξε ύφος και ρώτησε τον Ζόντεν στην δική του γλώσσα, τι γύρευε.
Θέλω το Θόρνμπλαντ είπε αποφασιστικά ο Ζόντεν.
Δεν έχω κάτι τέτοιο είπε μελιστάλαχτα ο Φουργκαντίν. Όμως έχω αυτό το Στέμμα που μπορεί να σου δώσει, ότι ποθεί η καρδιά σου. Πλούτη, Δόξα, Έρωτα. Εσύ διαλέγεις.!!
Έβγαλε το Στέμμα που φορούσε και το άπλωσε προς τον Ζόντεν.
Εκείνη τη στιγμή σαν να άνοιξε μπροστά στα μάτια του ένα παράθυρο και είδε την Μερινάλδη να του απλώνει τα χέρια με βουρκωμένα μάτια. Η καρδιά του Ζόντεν κτυπούσε δυνατά και παρόλη την προειδοποίηση από την Τριμάλντα έκανε ένα βήμα μπροστά να αγγίξει την ολοζώντανη φιγούρα της Μερινάλδης.
Ακριβώς εκείνη τη στιγμή ο Φουργκαντίν προφέροντας κάποιες μαγικές λέξεις δημιούργησε ένα λεπτό διάφανο δίχτυ ολόγυρα από τον Ζόντεν εγκλωβίζοντας τον μέσα. Εκείνος προσπαθούσε να βγει από κάπου αλλά έμοιαζε αδύνατο.
ΧαΧαΧα!!! γέλασε το μοχθηρό ξωτικό. Άλλος ένας ευκολόπιστος που έπεσε στην παγίδα μου κάγχασε κοιτώντας με μίσος τον Ζόντεν.
Ο Ζόντεν του ανταπέδωσε το βλέμμα και παίρνοντας ένα ξερό κλαδί από κάτω πήρε φόρα και πέταξε με άλμα πάνω από το δίχτυ το οποίο ήταν ανοικτό από πάνω και προσγειώθηκε κατευθείαν μέσα στην πηγή.
Ο Φουργκαντίν είχε μείνει αποσβολωμένος. Ποτέ κανείς μέχρι τώρα δεν είχε σκεφθεί να πηδήξει πάνω από το δίκτυ.
Καθώς ο Ζόντεν ετοιμαζόταν να σηκωθεί ο Φουργκαντίν του πέταξε το αιχμηρό στιλέτο που κρατούσε και τον βρήκε κατευθείαν στο μάτι. Ο Ζόντεν έβγαλε μια κραυγή και διπλώθηκε στα δύο από τον πόνο.
Εκείνη την στιγμή πήδηξε η Τριμάλντα από το δένδρο που κρυβόταν και με ένα σάλτο έπιασε τον Φουργκατίν από το λαιμό και χωρίς να διστάσει του έκοψε το ένα αυτί.
Μετά πάτησε με δύναμη το πόδι της πάνω στο Στέμμα και το στράβωσε.
Ο Μπόρσεν είχε ήδη βγει από την κρυψώνα του και είχε πλησιάσει τον Ζόντεν να τον βοηθήσει με το αίμα που έτρεχε από την πληγή. Ο Ζόντεν είχε όμως χάσει το μάτι του!!
Τα υπόλοιπα ξωτικά είχα μείνει ακίνητα και κοιτούσαν με τρόμο την Τριμάλντα.
Αν δεν θέλεις να σου βγάλω και σένα το μάτι του είπε στην γλώσσα τους, σε διατάζω να μας οδηγήσεις στο υπόγειο βασίλειο, για να πάρουμε το Θόρνμπλαντ.
Ο Φουργκαντίν κλαψούριζε λέγοντας, ότι δεν ξέρει τίποτα για αυτά που του λέει και ότι αυτός μένει μόνο σε κοιλότητες κορμών δένδρων.
Τότε η Τριμάλντα έβαλε το μαχαίρι της στο μάτι του έτοιμη να του το βγάλει.
Τότε ο Φουργκαντίν τρέμοντας την παρακάλεσε να μη το κάνει και εκείνος θα της έδινε, ότι ήθελε.
Θέλω τους αιχμαλώτους που έχεις πιάσει και το Θόρνμπλαντ είπε αποφασιστικά εκείνη.
Ο Φουργκαντίν κούνησε το κεφάλι του ότι συμφωνούσε.
Πάρε ιερό όρκο στο Θόρνμπλαντ συνέχισε εκείνη αμείλικτα. Ο Φουργκαντίν τότε μη έχοντας άλλη επιλογή πήρε τον ιερό όρκο αναγκαστικά. Αμέσως όσα ξωτικά δεν είχαν πιαστεί στις ξόβεργες πλησίασαν και γονάτισαν μπροστά στην Τριμάλντα. Εκείνη είχε πάρει δικαιωματικά την θέση του, γιατί αποδείχτηκε ισχυρότερη.
Τότε ένα από τα ξωτικά πλησίασε μπροστά και βγάζοντας μια μυτερή βελόνα από τη τσέπη του την βύθισε με δύναμη στην καρδιά του Φουργκαντίν που έπεσε αμέσως κάτω νεκρός.
Η Τριμάλντα κατάλαβε, ότι ήταν ποτισμένη με δηλητήριο και πλησίασε απειλητικά το ξωτικό.
Εκείνο όμως την καθησύχασε λέγοντας της, ότι ο Φουργκαντίν με όσα έκανε είχε δημιουργήσει πολύ κακό στην φυλή τους. Ο λαός τους δεν ήταν κακός, όπως κάποιοι πίστευαν, αλλά απλά είχε παρασυρθεί από τις φιλοδοξίες του Φουργκαντίν, που ήθελε να είναι κυρίαρχος του κάτω βασιλείου χρησιμοποιώντας μαγεία.
Αυτός λεγόταν Στρομπαντίν και θα την βοηθούσε να πάρει αυτά που αναζητούσε αν ο σκοπός της ήταν δίκαιος. Το Θόρνμπλαντ ήταν ένα ιδιαίτερο σπαθί που ανήκε σε κάποιο άνδρα που ήταν ενάρετος και δίκαιος. Όταν εκείνος όμως δολοφονήθηκε άνανδρα στο σπαθί πέρασε το πνεύμα της δικαιοσύνης και όποιος το κρατούσε, αν ο σκοπός του ήταν δίκαιος, ήταν ανίκητο. Σε αντίθετη περίπτωση εύρισκε φρικτό θάνατο. Ο Φουργκαντίν έτρεμε και στο όνομα του σπαθιού, γιατί όσα έκανε δεν είχαν καμία σχέση με αρετή και δικαιοσύνη.

Τότε η Τριμάλντα εξήγησε στο ξωτικό, ότι το αναζητούσε για να ελευθερώσει την πόλη της από τον κατακτητή αλλά και να ελευθερώσει και τους συμπολίτες, των τριών ανδρών που ήταν μαζί της, που είχαν αιχμαλωτιστεί και αυτοί μετά από ξαφνική επίθεση στην δική τους πόλη.
Ο Στρομπαντίν ένευσε, ότι ήταν δίκαια η αναζήτηση τους και της είπε να τον ακολουθήσουν στο υπόγειο βασίλειο μέσα από την στερεμένη πηγή.
Εκείνη κοίταξε τους συντρόφους της και είδε την ανοικτή πληγή στο μάτι του Ζόντεν.
Τον πλησίασε και έβγαλε από το σακίδιο που είχε περάσει στην μέση της ένα μικρό ασκί με κάποιο υγρό. Του το έριξε για να απολυμάνει την πληγή, γιατί ο Ζόντεν είχε ήδη ρίγη. Πιθανόν να ήταν και το στιλέτο δηλητηριασμένο σκέφθηκε προς στιγμή η Τριμάλντα. Τότε ο Στρομπατίν είπε κάτι σε ένα ξωτικό και αυτό αφού χάθηκε για λίγα λεπτά γύρισε με κάποια μούρα. Ο Στρομπατίν τα έλιωσε με τα δάκτυλα του και τα έδωσε στην Τριμάλντα να τα βάλει στην πληγή. Μετά έκοψε ένα κομμάτι ύφασμα σε λουρίδες και της είπε να δέσει το μάτι. Σε λίγα λεπτά ο Ζόντεν ένοιωθε καλύτερα αλλά είχε μια αδυναμία στο να περπατήσει.
Τότε ο Στρομπαντίν είπε στην Τριμάλντα, ότι ο σύντροφος της θα έπρεπε να βγάλει τα ρούχα του και να περάσει πάνω από την φωτιά καθώς εκείνος θα έκανε τις επικλήσεις στην θεά Μάνι. Εκείνη είτε θα του έδινε την υγεία του για να συνεχίσει μαζί τους ή θα πέθαινε το ίδιο βράδυ.
Η Τριμάλντα εξήγησε στον Ζόντεν τι είπε το ξωτικό.
Εκείνος τότε θυμήθηκε τα λόγια της γυναίκας με τους ρούνους. Η επιθυμίες του είχαν θολώσει το μυαλό του και είπε ευχηθεί πολλές φορές το θάνατο του Μπόρσεν. Είχε ακόμα αγνοήσει τις προειδοποιήσεις της Τριμάλντα από καθαρό εγωισμό. Τώρα πλησίαζε ο δικός του θάνατος. Ίσως η θεά του χάριζε την ζωή αν εκείνος ήταν έτοιμος να δει την ζωή του διαφορετικά.
Σηκώθηκε τότε με προσπάθεια και προχώρησε στην φωτιά. Έβγαλε τα ρούχα του και άρχισε να χορεύει αργά αργά γύρω της και να περνά από πάνω της. Καίω κάθε παλιά σκέψη στην φωτιά αναλογιζόταν και αρχίζω από την αρχή.
Ο Στρομπαντίν άρχισε να ψάλλει τότε κάποιες επικλήσεις και εκείνη την στιγμή το φεγγάρι δημιούργησε κάποιους ίσκιους γύρω από την φωτιά που φαίνονταν, ότι χόρευαν μαζί με τον Ζόντεν.
Ο Χορός των Θεών είπε ο Στρομπαντίν και έριξε μια φούχτα από κάποια σκόνη μέσα στην φωτιά. Έκανε νόημα στο Ζόντεν να απομακρυνθεί και έγινε τότε μια δυνατή έκρηξη που ακούστηκε σε όλο το δάσος. Η φωτιά έσβησε και ο Στρομπαντίν πήρε με ένα φαρδύ φύλο στάχτη από μέσα. Την άφησε να κρυώσει και έκανε νόημα στο Ζόντεν να τριφτεί με αυτή παντού.
Έτσι και έγινε.!! Όσο τριβόταν με αυτή ο Ζόντεν τόσο ανακτούσε δυνάμεις και ένοιωθε γερός και δυνατός όπως πριν. Είχε επιστρέψει στην ζωή έχοντας θυσιάσει τον ένα του μάτι. Θυμήθηκε όσα είχε ακούσει να λένε για τον θεό Οντίν και ένοιωθε, ότι τώρα και εκείνος είχε μια ανάλογη εμπειρία.
Έβαλε τα ρούχα του και τους είπε, ότι ήταν έτοιμος να τους ακολουθήσει στο υπόγειο βασίλειο γνωρίζοντας πια με βεβαιότητα, ότι τίποτα δεν είχε τελειώσει και ότι η αναζήτηση στα βάθη της γης θα τον έφερνε αντιμέτωπο με όσα δεν τολμούσε να παραδεχθεί.!!
Η Ευγνωμοσύνη δονεί κάθε κύτταρο μου !!!
Άβαταρ μέλους
CHRYSSOULA
Δημοσιεύσεις: 882
Εγγραφή: 04 Σεπ 2008 9:43 pm

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ -ΑΣΓΚΑΡΩΘ (γ)

Δημοσίευση από CHRYSSOULA »

Δημοσιεύοντας αυτά τα δύο επεισόδια αναλογίστηκα:
Το Στέμμα ήταν οφθαλμάτη
Η Μερινάλδη αιχμαλωτίστηκε από τον τρομερό Αζμέριο
Ο Ζόντεν έχασε το ένα του μάτι
Ένα ξωτικό ήταν νεκρό και ένα άλλο προθυμοποιήθηκε να τους πάει στο υπόγειο βασίλειο για να πάρουν το μαγικό Θόρνμπλαντ που έλεγαν για αυτό οι παλιές γραφές. Ειλικρινά δεν γνωρίζω πως θα συνεχισθεί η ιστορία σας αφήνω όμως να την απολαύσετε και να εκφράσετε τις δικές σας σκέψεις!!!!!

>:d< >:d< >:d< >:d<

Υ.Γ, Βασούλα μη αρχίσεις με τα "τέλειωνε παιδάκι μου", γιατί και εγώ έχω σαστίσει......!!!!!
Η Ευγνωμοσύνη δονεί κάθε κύτταρο μου !!!
Άβαταρ μέλους
Ellaki
Δημοσιεύσεις: 27248
Εγγραφή: 30 Ιούλ 2007 11:02 am
Τοποθεσία: Αγάπη

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ -ΑΣΓΚΑΡΩΘ (γ)

Δημοσίευση από Ellaki »

αμάν αμάν τι ανατροπές είναι αυτές!!!!!!!!! :roll: :roll:
Ας ξεκινήσουμε να αγαπάμε, κι ας μην ξέρουμε ακόμα καλά τον τρόπο... :romance-heartbeating:
Άβαταρ μέλους
Ellaki
Δημοσιεύσεις: 27248
Εγγραφή: 30 Ιούλ 2007 11:02 am
Τοποθεσία: Αγάπη

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ -ΑΣΓΚΑΡΩΘ (γ)

Δημοσίευση από Ellaki »

Ο Στρομπαντίν τους οδήγησε βαθιά μέσα στο υπόγειο βασίλειο των ξωτικών, σε μια πελώρια σπηλιά με μια ρηχή καταγάλανη λιμνούλα που μέσα της κολυμπούσαν χρυσόψαρα με μεγάλα πράσινα μάτια. Την οροφή της μπορούσαν να την διακρίνουν με δυσκολία και κάπου ψηλά καρφωμένο στα βράχια, βρισκόταν το σπαθί....
Η Τριμάλντα έψαξε τα εγχειρίδια αλλά το μόνο που ανέφεραν ήταν ότι <το σπαθί θα διαλέξει μόνο του ποιός θα το κρατήσει>.
Άρχισαν να καταστρώνουν σχέδια για να αναρριχηθούν στα βράχια όμως ήταν παράτολμο και επικίνδυνο γιατί γλυστρούσαν τρομερά.
Ξαφνικά, η Τριμάλντα προχώρησε στο κέντρο της λίμνης και τα ψαράκια μαζεύτηκαν γύρω της. Ένα χρυσό φως άρχισε να την καλύπτει και να υψώνεται προς την οροφή της σπηλίας. Το σπαθί γλύστρησε απαλά από τον βράχο στα χέρια της και η κοπέλα έπεσε μέσα στο νερό.
Οι δυο πολεμιστές μπήκαν στο νερό και στάθηκαν πλάι της όπου με δυνατή φωνή ορκίστηκαν ότι θα διαφύλατταν το πνεύμα της δικαιοσύνης.
Θα τα καταφέρουν άραγε?

:romance-heartsthree: :romance-heartsthree:
Ας ξεκινήσουμε να αγαπάμε, κι ας μην ξέρουμε ακόμα καλά τον τρόπο... :romance-heartbeating:
Άβαταρ μέλους
CHRYSSOULA
Δημοσιεύσεις: 882
Εγγραφή: 04 Σεπ 2008 9:43 pm

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ -ΑΣΓΚΑΡΩΘ (γ)

Δημοσίευση από CHRYSSOULA »

I like it :clap: :clap:
Να δούμε τι θα μου πει η Φαντασία!!!!
Πολύ όμορφο πάντως!!!!
:romance-heartbeating:
:romance-heartbeating:
Η Ευγνωμοσύνη δονεί κάθε κύτταρο μου !!!
Άβαταρ μέλους
Θοδωράκος
Δημοσιεύσεις: 23391
Εγγραφή: 27 Απρ 2007 3:37 pm
Τοποθεσία: Αθήνα

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ -ΑΣΓΚΑΡΩΘ (γ)

Δημοσίευση από Θοδωράκος »

Πανέμορφο Χρυσούλα :x :x >:d< >:d< >:d<
Καίω κάθε παλιά σκέψη στην φωτιά αναλογιζόταν και αρχίζω από την αρχή.
:x :x
Πολέμα και Οραματίσου @};-

Ανοίγω την Καρδιά μου στον Θεό. :romance-heartbeating:
Άβαταρ μέλους
Ταρούλα
Δημοσιεύσεις: 29912
Εγγραφή: 16 Αύγ 2011 6:45 pm

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ -ΑΣΓΚΑΡΩΘ (γ)

Δημοσίευση από Ταρούλα »

Χρυσουλάκι 8-> :x :x :x

Ελλάκι :romance-smileyheart:
Η μόνη βεβαιότητα που μπορείς να έχεις στην ζωή σου είναι μόνο μέσα στην Πίστη, πως ό,τι έρθει, πάντα το Πνεύμα θα δρα εντός σου... Η καρδιά φωτίζει τον σκοτεινό δρόμο της ζωής... Β.Ν. :romance-heartbeating:
Άβαταρ μέλους
Giotoula
Δημοσιεύσεις: 12289
Εγγραφή: 10 Φεβ 2010 2:40 am

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ -ΑΣΓΚΑΡΩΘ (γ)

Δημοσίευση από Giotoula »

Χρουσούλα :romance-heartsthree: :x :x :x

Ελλάκι :romance-smileyheart: :x :x :x


πάω για τη συνέχεια... :bounce:

edit: ανυπομονώ για τη συνέχεια... :bounce:
"Πολέμα και Οραματίσου"...
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ -ΑΣΓΚΑΡΩΘ (γ)

Δημοσίευση από Vasoula »

άντε παιδί μου τελείωνε... :-t

ο καθένας μας μπορεί να γράψει μια συνέχεια της ιστορίας, αλλά δεν θα είναι ποτέ η δική σου...
και αυτό το παραμύθι στο εμπιστεύθηκε εσένα η Φαντασία...είναι το δικό σου, μην το δίνεις σε άλλους να το τελειώσουν, γιατί είναι σαν να την προδίδεις...

ο καθένας μας μπορεί να γράψει το δικό του παραμύθι από την Αρχή μέχρι το Τέλος...
Αλλά να πάρω την δική σου Αρχή και να της βάλω το δικό μου Τέλος είναι ενάντια στους Νόμους της Φαντασίας...

:romance-kisscheek: :romance-heartstiny:
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
CHRYSSOULA
Δημοσιεύσεις: 882
Εγγραφή: 04 Σεπ 2008 9:43 pm

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ -ΑΣΓΚΑΡΩΘ (γ)

Δημοσίευση από CHRYSSOULA »

Ποτέ δεν ζήτησα Βασούλα από κάποιον που διαβάζει τις ιστορίες που αναρτώ να γράψει το τέλος!!!!!!
Γνωρίζω πολύ καλά, ότι εγώ που ξεκίνησα κάποια εγώ και θα την τελειώσω άσχετα αν δεν μου αρέσει το τέλος πολλές φορές.
Εκείνο που ζήτησα, στα πλαίσια παιχνιδιού, είναι αυτό ακριβώς που συμβαίνει όταν παρακολουθείς ένα σήριαλ ή μια ταινία φαντασίας ή μυστηρίου. Όλοι κάνουμε εικασίες ποιος είναι ο δολοφόνος, τι κρύβεται πίσω από κάποιο δήθεν αθώο πρόσωπο κλπ. ακόμα και πως θα τελειώσει η ταινία.
Επειδή τα παραμύθια δεν είναι πια αυτοτελή αλλά σε συνέχειες θεώρησα, ότι θα έχει ενδιαφέρον να κάνουμε εικασίες, γιατί και εγώ που τα γράφω δεν έχω πλήρη εικόνα της εξέλιξης και με ενθουσιάζει η συμμετοχή της φαντασίας και άλλων. Όχι, το τονίζω αυτό, για να κρίνουμε ποιος θα φανταστεί το καλύτερο τέλος αλλά για να διασκεδάσουμε με την ανάγνωση και την πολυπλοκότητα αν θες κάθε σκέψης.
Τα παραμύθια είναι ένας ολόκληρος κόσμος και μέσα από την πλοκή και δράση αφήνεις ελεύθερα πολλά συναισθήματα.
Έτσι αυτό που ζήτησα ήταν να εκφράσουν κάτι που συμβαίνει σε όλους μας όταν παρακολουθούμε ένα θέαμα.
Πως το βλέπουμε να τελειώνει!!!!
Τώρα πως θα το τελειώσει ο σκηνοθέτης, στην προκειμένη περίπτωση η Φαντασία, είναι ένα τελείως διαφορετικό πράγμα, γιατί σε αυτό εκείνη έχει το πρώτο και τελευταίο λόγο.!!!!
Ελπίζω να έλυσα την παρεξήγηση!!!!

:romance-kisscheek: :romance-kisscheek: :romance-kisscheek: :romance-kisscheek:
Η Ευγνωμοσύνη δονεί κάθε κύτταρο μου !!!
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ -ΑΣΓΚΑΡΩΘ (γ)

Δημοσίευση από Vasoula »

Χρυσουλίτσα μου, έπρεπε να το ξέρεις...Είναι εντελώς διαφορετική η θέαση και εντελώς διαφορετική η συγγραφή ενός έργου, έστω και σε συνέχειες...

όταν το βλέπεις μπορείς να κάνεις χίλιες σκέψεις και χίλια πιθανά σενάρια...Όταν το διαβάζεις όμως δεν έχεις κανένα τέτοιο περιθώριο...ούτε καν σαν παιχνίδι...

και δεν παρεξήγησα την πρόθεσή σου καρδούλα...
Απλά είπα να σου πω κάτι που μου έχει ψιθυρίσει χρόνια τώρα η Φαντασία...

:romance-kisscheek: :romance-heartstiny:
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
Δεκατριούλης
Δημοσιεύσεις: 4566
Εγγραφή: 29 Ιαν 2011 1:10 pm

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ -ΑΣΓΚΑΡΩΘ (γ)

Δημοσίευση από Δεκατριούλης »

Ειχα δει ότι ειχε μπει ενα καινούργιο παραμύθι αλλά αυτή η βδομάδα ήταν πολύ πιεσμένη και ήθελα να το διαβάσω με ησυχία. Υπέροχο παραμυθι Χρυσούλα μου, ευχαριστούμε πολύ.

Σας αγαπάω και τις δύο να το ξέρετε, αλλά όταν διαφωνείτε είστε ακομα πιο αξιαγάπητες. Χιχι.

:romance-heartbeating: :romance-heartbeating: :romance-heartbeating: @};- @};- @};-

Υστ. Χρυσούλα μου μπορώ να κανω ενα λεκτικό σχόλιο; Αυτή η φράση κάπως με μπέρδεψε.
Άλλους τους ξυλοκοπούν μέχρι θανάτου και για κάποιο λόγο που δεν γνωρίζω τους παρατάνε αναίσθητους χωρίς να ενδιαφέρονται για αυτούς. Ρίχνουν μόνο μέσα στα ρουθούνια της μύτης τους ένα χυμό πιθανότατα από μαύρα μανιτάρια που προκαλεί αμνησία.
Ας αφησουμε την κριτική για τους ανθρώπους γύρω μας και ας ακολουθησουμε τον δρόμο που δείχνει η καρδιά μας.
Άβαταρ μέλους
CHRYSSOULA
Δημοσιεύσεις: 882
Εγγραφή: 04 Σεπ 2008 9:43 pm

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ -ΑΣΓΚΑΡΩΘ (γ)

Δημοσίευση από CHRYSSOULA »

Παναγιωτάκο:

Η Τριμάλντα αναφερόταν στην επιλογή των ξωτικών σχετικά με τους αιχμαλώτους που έπιαναν στο δάσος!!!! Άλλους τους πετούσαν κατευθείαν στην στερεμένη πηγή αφού τους είχαν ξυλοκοπήσει πρώτα και άλλους απλά τους κτυπούσαν μέχρι αναισθησίας και μετά τους παρατούσαν λιπόθυμους αφού τους είχαν προκαλέσει αμνησία από χυμό μανιταριού. Έτσι δεν θα είχαν ξεκάθαρη εικόνα στο τι ακριβώς συνέβαινε στο δάσος αν επιζούσαν.!!!
Στα επόμενα επεισόδια δίνονται περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτές τις επιλογές των ξωτικών....

Υ.Γ Δεν διαφωνώ με την Βάσω. Κάποιες φορές όμως τυχαίνει να έχουμε μια διαφορετική οπτική, που με τις κατάλληλες εξηγήσεις πάντα έρχεται η σύγκλιση !!!!!
Μπορεί μια άποψη να εκφράζεται με πολλούς τρόπους όμως η αλήθεια δεν μπορεί παρά να είναι μία!!!!!

:romance-heartbeating: :romance-heartbeating: :romance-heartbeating:
Η Ευγνωμοσύνη δονεί κάθε κύτταρο μου !!!
Άβαταρ μέλους
Δεκατριούλης
Δημοσιεύσεις: 4566
Εγγραφή: 29 Ιαν 2011 1:10 pm

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ -ΑΣΓΚΑΡΩΘ (γ)

Δημοσίευση από Δεκατριούλης »

Το θεμα μου είναι το "ξυλοκοπούσαν μεχρι θανατου". Διαβαζοντάς το πιστεψα ότι πεθαινουν όλοι, αλλα διαβαζοντας την επομενη προταση φαινεται πω καποιοι ζουν και τους προκαλούν αμνησία. Μηπως το μεχρι θανατου να αλλαζε με μια άλλη λέξη;

Και να διαφωνείτε δεν πειράζει! Ωραίο είναι. Εσεις ομως ξερετε καλυτερα. Γνωρίζεστε και αρκετά χρόνια νομίζω.

Φιλια

:romance-heartbeating: :romance-heartbeating: :romance-heartbeating: @};- @};- @};-
Ας αφησουμε την κριτική για τους ανθρώπους γύρω μας και ας ακολουθησουμε τον δρόμο που δείχνει η καρδιά μας.
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Re: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ -ΑΣΓΚΑΡΩΘ (γ)

Δημοσίευση από Vasoula »

Επι της ούσίας όμως δεν διαφωνούμε Παναγιωτάκο...

Και η ουσία είναι ότι σε κάθε τι που γράφουμε χρειάζεται και διάλογος

καλά είναι τα like, αλλά η συμμετοχή είναι καλύτερη.

και η Χρυσουλίτσα θα ήθελε (ότι κι εγώ) να εκφράσει κάποιος τα συναισθήματα που του προκαλεί η ιστορία και να ανοιχτεί...
Έτσι βρήκε αυτόν τον τρόπο για να προκαλέσει μια μορφή διαλόγου

Όταν βλέπουμε ή διαβάζουμε ένα έργο, μισούμε, θυμώνουμε, κλαίμε, ερωτευόμαστε, βρίζουμε κιόλας κάποιες φορές, τασσόμαστε με το μέρος του ενός ή του άλλου, γενικά έχουμε συναισθήματα για τους πρωταγωνιστές και τις περισσότερες φορές ταυτιζόμαστε με την δική τους ιστορία, γιατί μας βγάζει στην επιφάνεια κάποιες δικές μας συναισθηματικές μνήμες.
και καμιά φορά θέλουμε να έχουμε και άποψη για την έκβαση του έργου. Να δώσουμε το δικό μας ευτυχισμένο τέλος, ίσως αυτό που νομίζουμε πως δεν έχουμε εμείς στην Ζωή μας. Και όλα αυτά αντικατοπτρίζουν τον δικό μας εσωτερικό κόσμο...Αυτό είναι το μεγαλείο των παραμυθιών, γιατί σε προκαλούν να εκφράσεις πιο βαθιά συναισθήματα...και ίσως και κάποιον πόνο που σου ξέφυγε...

:romance-heartstiny:
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι

Επιστροφή στο “ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ”