ΤΑΟΥΕΡΧΙΛ -ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ -( Α)

Άβαταρ μέλους
CHRYSSOULA
Δημοσιεύσεις: 882
Εγγραφή: 04 Σεπ 2008 9:43 pm

ΤΑΟΥΕΡΧΙΛ -ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ -( Α)

Δημοσίευση από CHRYSSOULA »

ΤΑΟΥΕΡΧΙΛ (TOWERHILL)

ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ


Είχε σκοτεινιάσει για τα καλά, όταν ο μικρός Ενγκελντίν βγήκε έξω στον κήπο του σπιτιού του και κάθισε σε ένα πέτρινο κάθισμα σκεφτικός. Αναπόλησε τα γεγονότα έτσι όπως συνέβησαν πριν από λίγες ημέρες και που έμελλε να αλλάξουν την ζωή του ριζικά.
Ο Ενγκελντίν ήταν 7 χρόνων και έμεινε ορφανός εντελώς ξαφνικά
Οι γονείς του χάθηκαν αιφνίδια μια ημέρα και ανέλαβε την κηδεμονία του ένας άνδρας που δήλωσε μακρινός συγγενής. Κατά παράξενο τρόπο έμαθε για αυτόν τον συγγενή την ίδια χρονική στιγμή, που οι γονείς του εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς. Οι γονείς του ήταν δάσκαλοι και πολλές φορές όταν είχαν κάποια ιδιαίτερα μαθήματα αρκετά μακριά από το σπίτι τους, καλούσαν μια γειτόνισσα την Κάντις για να προσέχει τον γιό τους, να μαγειρεύει καθώς και να ασχολείται με διάφορες δουλειές του σπιτιού.
Το βράδυ που οι γονείς του εξαφανίστηκαν ήταν μαζί του η Κάντις. Η ώρα προχωρούσε και εκείνη είχε αρχίσει να ανησυχεί, γιατί ποτέ άλλοτε δεν είχαν καθυστερήσει τόσο πολύ ούτε την είχαν ενημερώσει για κάτι τέτοιο.
Η Κάντις είπε στο αγόρι να ξαπλώσει και να μη τους περιμένει, γιατί ήταν ήδη αργά και στη συνέχεια τηλεφώνησε στον άνδρα της για να του αναφέρει, ότι δεν θα πήγαινε σπίτι εκείνο το βράδυ, αφού δεν μπορούσε να αφήσει μόνο του το παιδί μια και οι γονείς του ούτε είχαν επιστρέψει μέχρι εκείνη την ώρα αλλά και ούτε είχαν τηλεφωνήσει, ότι θα καθυστερούσαν.

Εκείνο το μοιραίο βράδυ ούτε εγώ ούτε η Κάντις κλείσαμε μάτι συλλογιζόταν ο μικρός

Το επόμενο πρωί όλη η πόλη ήταν ανάστατη, γιατί μαθεύτηκε, ότι ο μηχανοδηγός μιας αμαξοστοιχίας έχασε τον έλεγχο και το τρένο εκτροχιάστηκε προκαλώντας τον ακαριαίο θάνατο σε πολλούς επιβάτες. Ο εκτροχιασμός ήταν τόσο δυνατός που οι λαμαρίνες και τα σώματα των επιβατών είχαν γίνει μια άμορφη μάζα δύσκολα αναγνωρίσιμη.
Η Κάντις δεν ήθελε να το πιστέψει αλλά τα γεγονότα και η εξαφάνιση των γονιών μου έδειχναν ότι ήταν μάλλον ανάμεσα στα θύματα, που ήταν αδύνατο να αναγνωρισθούν ακόμα και από τα κοντινά τους πρόσωπα. Φυσικά οι αρχές δεν θα έβαζαν σε τέτοια διαδικασία ούτε την Κάντις ούτε εμένα και έτσι οι γονείς μου θεωρήθηκαν τυπικά αγνοούμενοι μια και δεν μπορούσε να γίνει κάποια επίσημη αναγνώριση. Αυτά τα έμαθα αργότερα γιατί μέχρι εκείνη την στιγμή αγνοούσα, ότι ίσως δεν τους ξανάβλεπα ποτέ !!
Η Κάντις δεν γνώριζε αν υπήρχαν κοντινοί συγγενείς για να με αναλάβουν. Εκείνη δεν είχε δικά της παιδιά και παρόλο που με αγαπούσε πολύ σκεφτόταν, ότι ήταν πολύ φτωχή για να με συντηρήσει μια και ο άνδρας της είχε προβλήματα υγείας και δεν είχε κανονική δουλειά. Τα χρήματα που έπαιρνε από την οικογένεια μου την βοηθούσαν να αντεπεξέρχεται κάπως τις οικονομικές δυσκολίες.
Ενώ εκείνη έκανε διάφορες σκέψεις για το μέλλον, ακούστηκε ένα κτύπημα στην εξώπορτα του σπιτιού. Το σπίτι μας ήταν μια όμορφη μονοκατοικία με ένα πολύ περιποιημένο κήπο, που τον φρόντιζε τακτικά ένας κηπουρός.
Η Κάντις τράβηξε να ανοίξει την εξώπορτα.
Μπροστά της στεκόταν ένας ψηλός μελαχρινός άνδρας μέσης ηλικίας με αυστηρό πρόσωπο. Φορούσε ένα ακριβό κοστούμι και κρατούσε στο χέρι του ένα χαρτοφύλακα.
Χαιρέτησε την Κάντις και την ρώτησε αν αυτό ήταν το σπίτι της οικογένειας Ράινερ.
Εκείνη έγνεψε ναι με το κεφάλι της και κοιτάζοντας τον ξένο καχύποπτα τον ρώτησε τι γύρευε.
Εκείνος αποκρίθηκε, ότι είχε έλθει για ένα σοβαρό οικογενειακό θέμα και παραμερίζοντας την οικονόμο μπήκε μέσα στο σπίτι. Η Κάντις τον ενημέρωσε αμέσως, ότι το ζεύγος Ράινερ απουσίαζε και δεν γνώριζε πότε θα επέστρεφε.
Εκείνη την στιγμή, ακούγοντας εγώ τις ομιλίες εμφανίστηκα πιστεύοντας, ότι επιτέλους επέστρεψαν οι γονείς μου
Κοίταξα έκπληκτος τον ξένο, ενώ εκείνος με κοιτούσε ανέκφραστα
« Ποιος είστε ;;» τον ρώτησα με περιέργεια
Ο ξένος έκανε μια ελαφριά υπόκλιση με το κεφάλι του και αποκρίθηκε, ότι λεγόταν Μπάρκιελ και ήταν συμβολαιογράφος. Ερχόταν εκ μέρους του άρχοντα Ίβιλχαντ που έμενε στην Τάουερχιλ μια περιοχή πολύ μακριά στο νότιο τμήμα της χώρας.
« Ποιος είναι αυτός ο κύριος;;» ρώτησε με απορία η Κάντις «και τι σχέση έχει με την οικογένεια Ράινερ;;» συνέχισε μονολογώντας.
Ο ξένος άνοιξε τον χαρτοφύλακα του και έβγαλε ένα επίσημο έγγραφο, μια διαθήκη, με σφραγίδες και υπογραφές στο οποίο αναγραφόταν, ότι οι γονείς μου ο Ντέιβιντ και η Άλις Ράινερ, αν ποτέ τους συνέβαινε κάτι, άφηναν όλη τους την περιουσία στο γιό τους όταν αυτός θα γινόταν 18 ετών. Εάν ήταν μικρότερος θα αναλάμβανε την κηδεμονία του μέχρι την ενηλικίωση του ο άρχοντας Ίβιλχαντ, μακρινός τους συγγενής από την Τάουερχιλ.
Ο άρχοντας Ίβιλχαντ μόλις πληροφορήθηκε από τις εφημερίδες την εξαφάνιση των Ράινερ με εξουσιοδότησε, συνέχισε ο ξένος, να έλθω να παραλάβω το παιδί και να τον πάω στο κάστρο του στην Τάουερχιλ
«Γιατί δεν ήλθε ο ίδιος;;» ρώτησε καχύποπτα πάλι η Κάντις.
Ο άρχοντας είναι πάντα πολύ απασχολημένος γι’ αυτό έχει πολλούς συνεργάτες για να τον εξυπηρετούν, αποκρίθηκε ο ξένος
«Τι συνέβη στους γονείς μου;;» ρώτησα τότε εγώ.
Προτού προλάβει η Κάντις να μιλήσει, ο ξένος απάντησε απότομα, ότι χάθηκαν στο πρόσφατο σιδηροδρομικό ατύχημα.
Δάκρυα κύλησαν από τα μάτια μου και έτρεξα και χώθηκα στην αγκαλιά την Κάντις.
Εκείνη έριξε ένα σκοτεινό βλέμμα στον ξένο και του είπε, ότι αυτή δεν γνώριζε πολλά γράμματα αλλά προτού εμπιστευθεί το μικρό σε κάποιο ξένο που ήλθε με διαθήκες και σφραγίδες θα ενημέρωνε πρώτα την τοπική αρχή και μετά θα έδινε τον μικρό, γιατί δεν ήθελε να βρει το μπελά της, αν κάτι δεν ήταν νομότυπο. Τον παρακάλεσε να περάσει πάλι σε μια εβδομάδα, ώστε να προετοιμάσει ψυχολογικά το παιδί.
Ο ξένος έκανε ένα μορφασμό και συμφώνησε
Η Κάντις του ζήτησε να αφήσει την διαθήκη, ώστε να την δείξει στην τοπική αρχή προκειμένου να του παραδώσει το παιδί μια και αυτό ήταν ανήλικο.
Η Κάντις έμεινε και εκείνο το βράδυ στο σπίτι μαζί μου αλλά την είχε κυριεύσει μια αλλόκοτη ανησυχία. Αναστέναζε όλη την ώρα και όταν την ρωτούσα γιατί, απέφευγε να μου δώσει κάποια απάντηση.
Εγώ δεν ήθελα να πάω να μείνω με ένα ξένο αλλά δεν είχα πολλές επιλογές. Η Κάντις δεν θα μπορούσε να με αναλάβει και η μόνη κατάληξη θα ήταν να με στείλουν στο τοπικό ορφανοτροφείο. Η ιδέα και μόνο με τρομοκρατούσε.
Βγήκα έξω από το σπίτι για να σκεφθώ αλλά και για να προετοιμαστώ για αυτό που φαινόταν αναπόφευκτο.!
Εκείνη την στιγμή πέρασε μπροστά από το σπίτι ο δήμαρχος της πόλης. Κοίταξε το παιδί που καθόταν αμίλητο έξω από το σπίτι και το χαιρέτησε. Τον ρώτησε αν μπορούσε να του μιλήσει για λίγο. Ο Ενγκελντίν ένευσε καταφατικά.
Ο Δήμαρχος ήταν ένας καλοσυνάτος άνθρωπος πολύ αγαπητός σε όλους. Μίλησε στοργικά στο αγόρι και του είπε, ότι αν και δεν μπορούσαν να είναι σίγουροι, ότι οι γονείς του ήταν ανάμεσα στους επιβάτες του τρένου, γιατί δεν είχαν καμία ένδειξη για κάτι τέτοιο, η εξαφάνιση τους άφηνε υποψίες, ότι πιθανόν να ήταν ανάμεσα στα θύματα. Όμως από μια έρευνα που έκανε τόσο αυτός όσο και ο αστυνόμος Στάνλεϊ οι γονείς του δεν είχαν ιδιαίτερα μαθήματα προς τις περιοχές που περνούσε το τρένο, ούτε κάποιος τους είχε δει στον σταθμό. Επίσης δεν είχαν πάρει το αυτοκίνητο τους το οποίο ήταν παρκαρισμένο στο πίσω μέρος του σπιτιού. Πιθανότατα να είχαν πάει κάπου με τα πόδια. Έκανε πολλά τηλεφωνήματα στα σπίτια των μαθητών τους αλλά κανένας δεν τους είχε δει. Αυτό από μόνο του ήταν πολύ παράξενο γιατί έμοιαζε σαν κάποιος να τους είχε απαγάγει. Ρώτησε το νεαρό αγόρι αν είχε ακούσει ή παρατηρήσει κάτι περίεργο αυτό το διάστημα Ο Δήμαρχος γνώριζε, ότι ο Ενγκελντίν ήταν πολύ μικρός για να έχει ακούσει και αντιληφθεί κάτι περίεργο, όμως πίστευε, ότι η παρατηρητικότητα των παιδιών είναι πολύ μεγάλη και ίσως από κάτι φαινομενικά αθώο ή άσχετο να μπορούσαν να βρουν κάποια άκρη.
Ο Ενγκελντίν κούνησε αρνητικά το κεφάλι του και αποκρίθηκε, ότι οι γονείς του ήταν πάντα πολύ αγαπημένοι και δεν είχε ακούσει ή παρατηρήσει κάτι περίεργο
Ο Δήμαρχος συνεχίζοντας του ανέφερε, ότι του είχε μιλήσει η Κάντις για τον ξένο που εμφανίστηκε σπίτι τους και ζητούσε να τον πάρει για λογαριασμό κάποιου μακρινού συγγενή που έμενε στην άλλη άκρη της χώρας.
Δεν θέλω να πάω είπε με βουρκωμένα μάτια ο μικρός αλλά δεν θέλω να με κλείσουν και στο τοπικό ορφανοτροφείο.
Ο Δήμαρχος κούνησε λυπημένα το κεφάλι του. Το έγγραφο που μου έδειξε η Κάντις είναι γνήσιο του είπε και οι γονείς σου αφήνουν με διαθήκη την κηδεμονία σου σε κάποιο συγγενή τους έστω και μακρινό.
Πιστεύω, ότι ίσως είναι καλύτερα για σένα να πας ακόμα και προσωρινά σε αυτόν τον συγγενή σου, όσο εμείς θα συνεχίζουμε την έρευνα για να βρούμε τον λόγο που χάθηκαν ξαφνικά οι γονείς σου. Η καημένη η Κάντις, όπως ήδη θα ξέρεις, είναι πάρα πολύ φτωχή, για να αναλάβει την επιμέλεια σου.
Φυσικά θα ζητήσουμε από τον κύριο που θέλει να σε αναλάβει συστάσεις και εγγυήσεις, ώστε να εξασφαλιστεί το καλύτερο για σένα. Σίγουρα οι γονείς σου είχαν αρκετά χρήματα, τα οποία θα διαχειρίζεται στο εξής ο συγγενής σου για λογαριασμό σου φυσικά, μέχρι να ενηλικιωθείς. Αυτό από μόνο του μας κάνει όλους πολύ επιφυλακτικούς.
Το αγόρι τον κοίταξε ερωτηματικά με τα μεγάλα καστανά του μάτια αλλά ο Δήμαρχος άλλαξε θέμα αμέσως.
Έβγαλε από το πορτοφόλι του μερικά χαρτονομίσματα και τα έδωσε στον Ενγκελντίν λέγοντας του να τα δώσει στην Κάντις για να αγοράσει τα απαιτούμενα μέχρι να έλθει ο ξένος. Μετά του συνέστησε να μπει στο σπίτι και να προσπαθήσει να κοιμηθεί. Ο ύπνος απαλύνει πολλά προβλήματα του είπε χαϊδεύοντας το κεφαλάκι του. Μετά απομακρύνθηκε από το σπίτι.
Ο Ενγκελντίν μπήκε μέσα και ξάπλωσε στο κρεβάτι του αλλά δεν μπορούσε να κοιμηθεί.
Ένοιωθε ένα μεγάλο φόβο να τον κυριεύει και δεν ήξερε πώς να τον αντιμετωπίσει.
Καθώς έκλεινε τα μάτια του ήλθαν στον νου του τα λόγια του Δημάρχου αν είχε ακούσει ή παρατηρήσει κάτι περίεργο το τελευταίο διάστημα.
Θυμήθηκε τότε ξαφνικά, ότι ένα πρωινό είχε γυρίσει η μητέρα του νωρίς στο σπίτι και φαινόταν πολύ στενοχωρημένη. Είπε στην Κάντις, ότι δεν την χρειαζόταν άλλο και πήγε και ξάπλωσε. Έτρεξα στο δωμάτιο της να της μιλήσω αλλά είχε τα μάτια της κλειστά και φαινόταν, ότι κοιμόταν.
Πρώτη φορά ερχόταν στο σπίτι και κλεινόταν στο δωμάτιο της χωρίς να μου μιλήσει. Σκέφτηκα, ότι ίσως ήταν άρρωστη και έφυγα από το δωμάτιο. Όμως δεν είχα απομακρυνθεί πολύ, όταν την άκουσα να κλαίει με αναφιλητά.
Στενοχωρήθηκα πολύ και δεν ήξερα τι να κάνω. Όταν εκείνη σηκώθηκε από το κρεβάτι, ύστερα από κάποια ώρα, ήλθε στο δωμάτιο μου και με έσφιξε στην αγκαλιά της.
« Είσαι καλά;;» την ρώτησα
Εκείνη τότε μου ψιθύρισε στο αυτί, ότι θα αγαπάει πάντα τον μικρό της Εντίν, όπως με φώναζε χαϊδευτικά, και δεν θα αφήσει ποτέ να με βλάψει κάποιος. Όμως, αν χρειαστεί να λείψει για κάποιο διάστημα θα πρέπει να είμαι δυνατός και να ξέρω, ότι έχω πολύ μεγάλη δύναμη, ώστε να προστατέψω τον εαυτό μου από κάθε δυσκολία.
«Που θα πας;;» την ρώτησα. Ίσως κάποιο ταξίδι για δουλειά αποκρίθηκε εκείνη.
Πάμε να φτιάξουμε τώρα τηγανίτες με μέλι που σου αρέσουν είπε χαμογελώντας.
Αυτή η ανάμνηση που ήλθε στο νου μου με έκανε να πιστέψω, ότι οι γονείς μου δεν είχαν πεθάνει αλλά έλειπαν σε κάποιο ταξίδι και εγώ θα έπρεπε να πάω να μείνω για όσο διάστημα θα έλειπαν με αυτόν που είχαν επιλέξει για κηδεμόνα μου.

Η εβδομάδα πέρασε γρήγορα και η Κάντις μου είχε φτιάξει μια μικρή βαλίτσα με τα απαραίτητα, που θα έπαιρνα μαζί μου. Στο σπίτι είχαν έλθει από νωρίς ο Δήμαρχος και ο αστυνόμος, για να είναι μπροστά, όταν θα ερχόταν να με παραλάβει ο ξένος. Ο Δήμαρχος μου έδωσε ένα χαρτάκι όπου είχε γράψει δύο τηλέφωνα. Αν ποτέ χρειαστείς κάτι πάρε με σε αυτά τα τηλέφωνα είπε ενθαρρυντικά.
Σε λίγη ώρα κτυπούσε την πόρτα ο ξένος. Η Κάντις του άνοιξε παγερά και τον οδήγησε στη σάλα. Εκεί αφού έγιναν οι συστάσεις ο Δήμαρχος ζήτησε την διεύθυνση και τα τηλέφωνα του άρχοντα Ίβιλχαντ, ώστε να ενημερώνεται για το πώς περνάει ο Εντίν.
Ανέφερε, ότι ήταν στενός φίλος της οικογένειας και επίσημα οι έρευνες για τον εντοπισμό των γονιών του παιδιού δεν είχαν τελειώσει.
Ο Μπάρκιελ αποκρίθηκε, ότι στο έγγραφο της διαθήκης υπήρχαν όλα τα στοιχεία που ζητούσε και δεν έπρεπε να έχει καμία ανησυχία για το μέλλον του μικρού, γιατί αυτό ήταν καλά εξασφαλισμένο.

Ο Μπάρκιελ πήρε την βαλίτσα του Εντίν και κρατώντας τον από το χέρι βγήκε από το σπίτι. Η Κάντις με δυσκολία συγκρατούσε τα δάκρυα της.
Έξω περίμενε ένα αμάξι όπου επιβιβάστηκαν ο Μπάρκιελ και ο Εντίν.

Ο Εντίν κοίταξε από το παράθυρο για τελευταία φορά το σπίτι που μεγάλωσε συλλογιζόμενος, ότι η Τάουερχιλ ήταν στην άλλη άκρη της χώρας και θα περνούσε πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι να ξαναγυρίσει, αν ποτέ επέστρεφε στο πατρικό του σπίτι. Ένοιωσε δάκρυα να του έρχονται στα μάτια αλλά συγκρατήθηκε. Έπρεπε να είναι δυνατός όπως του είχε αναφέρει η μητέρα του εκείνη την φορά.

Σε όλο το ταξίδι τόσο ο Μπάρκιελ όσο και ο Εντίν έμειναν σιωπηλοί.
Ύστερα από πολλές ώρες φάνηκε μπροστά τους μια όμορφη, καθαρή και δενδροφυτεμένη πόλη. Σε ένα μακρινό λόφο βρισκόταν ένα επιβλητικό κάστρο περιβαλλόμενο από ψηλά τείχη.
Το αμάξι σταμάτησε απέξω και ο Μπάρκιελ αφού πλήρωσε τον οδηγό, οδήγησε τον Εντίν στην μεγάλη πύλη είσοδο.
Κτύπησε δυνατά ένα μεγάλο μπρούτζινο κουδούνι και η πόρτα άνοιξε διάπλατα.
Καλώς ήλθες στην ΤΑΟΥΕΡΧΙΛ γύρισε και είπε στον Εντίν και τον οδήγησε μέσα.

Ανέβηκαν κάποια μαρμάρινα σκαλοπάτια και μπήκαν σε μια αίθουσα υποδοχής,
Εκεί τους περίμενε μια κυρία ακαθόριστης ηλικίας, η οποία φορούσε ένα μακρύ μαύρο φόρεμα.
Χαιρέτησε τον Μπάρκιελ και κοιτώντας τον μικρό τον ρώτησε το όνομά του.
Η μητέρα μου με φώναζε Εντίν αποκρίθηκε εκείνος αλλά το όνομά μου είναι Ενγκελντίν.
Χαίρομαι που σε γνωρίζω Ενγκελντίν τόνισε με σημασία η γυναίκα. Εγώ είναι η Τρίσια Γουλφ και Διευθύντρια αυτού του κάστρου. Εδώ θα μένεις στο εξής και θα παρακολουθείς τα μαθήματα σου.
«Πηγαίνεις σχολείο Ενγκελντίν ;» τον ρώτησε η κα Γούλφ.
«Οι γονείς μου με έχουν διδάξει ανάγνωση, γραφή και αριθμητική και φέτος θα πήγαινα στην 1η τάξη του σχολείου» αποκρίθηκε εκείνος.
Σε αυτό το κάστρο συνέχισε η κα Γουλφ μένουν πολλά παιδιά διαφορετικής ηλικίας τα οποία μορφώνονται για να γίνουν χρήσιμοι πολίτες. Άλλα μάλιστα καταφέρνουν να σπουδάσουν όπως ο αγαπητός μας Μπάρκιελ.
Ο Εντίν προσπάθησε να μη δείξει την έκπληξη του, τόσο για τα άλλα παιδιά που ανέφερε η κα Γουλφ όσο και για τον Μπάρκιελ που ήταν ήδη κάποιας ηλικίας.
Φαίνεται, ότι ο κος Ίβιλχαντ έχει πολλούς συγγενείς είπα φωναχτά. Αλήθεια πότε θα τον συναντήσω, γιατί έμαθα, ότι έχει αναλάβει την επιμέλεια μου από την στιγμή που εξαφανίστηκαν οι γονείς μου.
«Όλα στην ώρα τους» απάντησε εκείνη.
Αμέσως μετά πάτησε ένα περίεργο κουμπί που αναβόσβηνε και ήταν καρφιτσωμένο στο πέτο του φορέματος της και ύστερα από λίγο εμφανίστηκε στην αίθουσα ένα ψηλό αγόρι με ξανθά μαλλιά. Φορούσε ένα πράσινο κοντό παντελόνι με ριγέ κίτρινες κάλτσες.
«Αμπεσαλώμ οδήγησε τον Ενγκελντίν στο δωμάτιο του.» είπε η κα Γουλφ στο αγόρι
Εκείνο πήρε την βαλίτσα του Εντίν και του έκανε νόημα να τον ακολουθήσει.
Αφού πέρασαν πολλούς διαδρόμους με κλειστές πόρτες με παράξενα χερούλια, σταμάτησαν τελικά σε μια που είχε σαν χερούλι απέξω το κεφάλι μιας κουκουβάγιας Ο Αμπεσαλώμ πάτησε το δεξί μάτι της κουκουβάγιας, η πόρτα άνοιξε και μπήκαν μέσα, Το δωμάτιο ήταν απλό με ένα κρεβάτι και ένα γραφείο καθώς και ένα μικρό wc
Από μέσα η πόρτα είχε πάλι ένα κεφάλι κουκουβάγιας αλλά για να κλειδώσει έπρεπε να πατηθεί το αριστερό μάτι. Όταν κάποιος έβγαινε από το δωμάτιο αυτό παρέμενε ακλείδωτο για έλεγχο και καθαριότητα.
Του άφησε ένα πρόγραμμα και του εξήγησε ότι σε αυτό φαινόταν οι ώρες διδασκαλίας φαγητού και ύπνου. Έπρεπε να είναι πολύ προσεκτικός και ακριβής με τις ώρες γιατί υπήρχαν κυρώσεις. Την πρώτη φορά παραβίασης των κανόνων υπήρχε προειδοποίηση μετά ακολουθούσαν πολύ αυστηρές κυρώσεις.
«Εσύ σε ποια τάξη είσαι Αμπεσαλώμ» τον ρώτησε ο Εντίν
«Εγώ δεν πέρασα στα τεστ που έγιναν και είμαι απλά βοηθητικό προσωπικό» απάντησε καρτερικά το αγόρι.
«Εσύ όμως είσαι από πλούσια οικογένεια και σίγουρα θα έχεις άλλη μεταχείριση» συνέχισε εκείνος
«Που το ξέρεις αυτό» ρώτησε ο Εντίν.
Άκουσα το πρωί που έλεγε η κυρία Γουλφ στους καθηγητές, ότι ο νέος μαθητής που θα ερχόταν ήταν από ισχυρή κατηγορία.
«Ισχυρή κατηγορία;;» τι σημαίνει αυτό;; ρώτησε έκπληκτος ο Εντίν.
«Πλούσιος» υποθέτω απάντησε ο Αμπεσαλώμ


Μετά ο Αμπεσαλώμ έβγαλε ένα κουμπί σαν και αυτό που φορούσε η κα Γουλφ και το έδωσε στον Εντίν.
«Αν με χρειαστείς πάτησε αυτό το κουμπί και θα έλθω» είπε. Αυτό το κουμπί, που είναι ένας μικρός πομπός, δεν το έχουν όλοι συνέχισε αλλά μόνο όσοι είναι από τους εκλεκτούς.
«Αμπεσαλώμ δεν γνωρίζω τι είναι αυτά περί ισχυρών και εκλεκτών που μου ανέφερες αλλά θα ήθελα να γίνουμε φίλοι μια και δεν γνωρίζω κανένα σε αυτό το κάστρο» είπε ο Εντίν.
«Μπορείς να με φωνάζεις Άμπι» είπε ντροπαλά το αγόρι.
«Και συ Εντίν» αποκρίθηκε αυτός.
Ο Άμπι έφυγε από το δωμάτιο και ο Εντίν ξάπλωσε στο κρεβάτι συλλογιζόμενος όλα όσα είχαν ακολουθήσει. Μη θέλοντας να μελαγχολήσει με όλα όσα του ερχόντουσαν στο νου, άνοιξε την βαλίτσα του για να τακτοποιήσει τα λιγοστά του ρούχα σε μια μικρή ντουλάπα που υπήρχε στην άκρη του δωματίου. Η ντουλάπα είχε μια καθαρή σιδερωμένη στολή σε σκούρο μπλε χρώμα, καθαρές κάλτσες και σκούρα μαύρα παπούτσια. Ο Εντίν τα δοκίμασε και του ερχόταν μια χαρά.
Πήρε το πρόγραμμα που του άφησε ο Άμπι και είδε, ότι σε 15 λεπτά είχε μάθημα στην αίθουσα Γ . Το μάθημα λεγόταν «Ανάπτυξη και Εξέλιξη»
Πως θα την εύρισκε όμως μέσα στο χάος του κάστρου;;
Σκέφθηκε για λίγο τι να κάνει, προτού καλέσει τον Άμπι για βοήθεια, όταν εστιάζοντας στον τοίχο απέναντι από το κρεβάτι του είδε να διαγράφεται σαν εικόνα ένα σχεδιάγραμμα με τις αίθουσες διδασκαλίας. Ανοιγόκλεισε τα μάτια του πολλές φορές και η εικόνα κάθε φορά που το έκανε γινόταν καθαρότερη.
Δεν ξαφνιάστηκε με αυτό, γιατί το είχε κάνει και στο δωμάτιο του σπιτιού του πολλές φορές, όταν έχανε κάτι και δεν το εύρισκε. Προσπάθησε να το κάνει για να μάθει για τους γονείς του αλλά εκεί η εικόνα ήταν θολή και δεν μπορούσε να βγάλει άκρη. Ίσως φοβόταν να δει την εικόνα που θα του πρόβαλλε ο νους του.
Πάτησε το αριστερό μάτι της κουκουβάγιας και βγήκε από το δωμάτιο του. Έχοντας στο νου του το σχεδιάγραμμα που είχε δει πριν από λίγο στον τοίχο κατευθύνθηκε στην αίθουσα Γ.
Ένα μεγάλο ρολόι σε κάποιο κεντρικό σημείο χτυπούσε ρυθμικά τις ώρες.
Ο Εντίν έφθασε στην αίθουσα ακριβώς την στιγμή που άνοιγαν οι πόρτες. Εκεί περίμεναν και άλλα παιδιά που μπήκαν μέσα. Σε ένα λεπτό οι πόρτες σφράγισαν και όσοι δεν πρόλαβαν δεν μπορούσαν να μπουν μέσα μετά.
Η καθηγήτρια τους ήταν η Μέρεντιθ μια πολύ νέα και γλυκιά γυναίκα, που φορούσε πορτοκαλί μπλούζα και μαύρη φούστα και άθελα του ο Εντίν αναστέναξε, γιατί του ήλθε η ανάμνηση της δικής του μητέρας.
Τα παιδιά πήραν τις συνηθισμένες θέσεις τους και ο Εντίν κάθισε μόνος του σε κάποιο θρανίο που βρήκε ελεύθερο.
Η Μέρεντιθ τον πλησίασε και τον ρώτησε το όνομά του. Μετά τον συνέστησε σαν νέο μαθητή σε όλη την τάξη που αποτελείτο από καμιά εικοσαριά παιδιά.

Το σημερινό μάθημα συνέχισε η Μέρεντιθ θα είναι πάνω στις δυνατότητες που έχουμε να κάνουμε θετικές και εποικοδομητικές σκέψεις και μετά να τις ζωντανεύουμε πραγματικά.
Πήρε ένα λευκό χαρτί το κράτησε για λίγο μπροστά της κλείνοντας τα μάτια της και όταν τα άνοιξε μια όμορφη πολύχρωμη πεταλούδα είχε εμφανιστεί στο χαρτί.
Ένα βουητό θαυμασμού ακούστηκε από τα παιδιά εκτός από τον Εντίν που παρέμενε σιωπηλός.
Στην αρχή θα σας φανεί δύσκολο να το πραγματοποιήσετε μόνο με την σκέψη είπε η Μέρεντιθ μοιράζοντας λευκά χαρτιά σε όλους. Μπορείτε όμως να χρησιμοποιήσετε αρχικά για εξάσκηση τα πολύχρωμα μολύβια που υπάρχουν στα θρανία σας. Μετά όλα θα είναι ευκολότερα για κάποιους από σας συνέχισε κοιτώντας κατάματα τον Εντίν.
Ο Εντίν δεν έδειξε καμία ταραχή ούτε χαμήλωσε το βλέμμα του. Δεν ξέρω τι γνωρίζουν για μένα σκέφθηκε, γιατί την ικανότητα του να βλέπει εικόνες και γεγονότα την είχε εκμυστηρευθεί μόνο στην Άλις. Ανατρίχιασε με την σκέψη, ότι για αυτόν η μητέρα του είχε γίνει Άλις. Είχε σκοπό να μη αποκαλύψει τίποτα, για τις ιδιαίτερες ικανότητες του, μέχρι να κατανοήσει γιατί βρέθηκε σε αυτό το παράξενο οικοτροφείο.
Ο Εντίν πήρε ένα πολύχρωμο μολύβι για να ζωγραφίσει το πατρικό του σπίτι αλλά το χέρι του άρχισε να λειτουργεί από μόνο του ζωγραφίζοντας ένα τεράστιο δράκο που έβγαζε πύρινες φλόγες από το στόμα του. Από κάτω έγραψε ένα όνομα: «ΒΟΡΝΤΑΘ»
Σε λίγο η Μέρεντιθ μάζεψε τα χαρτιά σχολιάζοντας το κάθε ένα ξεχωριστά και ενθαρρύνοντας το κάθε παιδί να εξασκηθεί περισσότερο.
Όταν έφθασε στο χαρτί του Εντίν που ήταν τελευταίο, έμεινε άφωνη.
Η εικόνα ήταν τόσο τέλεια που ένας αρχάριος ήταν αδύνατο να την ζωγραφίσει χωρίς νοητική προβολή.
«Έχεις δει από κάπου αυτή την εικόνα» τον ρώτησε
Ο Εντίν κούνησε αρνητικά το κεφάλι. Έτσι μου βγήκε απάντησε.
«Τι σημαίνει το όνομα που έγραψες» ξαναρώτησε η Μέρεντιθ.
Δεν είμαι σίγουρος αλλά νομίζω, ότι σημαίνει «ΔΥΝΑΜΗ» σε μια άγνωστη γλώσσα απάντησε εκείνος.
Εκείνη την ώρα ακούστηκε ένας δυνατός παρατεταμένος ήχος που σήμαινε το τέλος του μαθήματος.
Τα παιδιά σηκώθηκαν για να φύγουν και η Μέρεντιθ έκανε νόημα στον Εντίν να πλησιάσει.
Γνωρίζω πόσο δύσκολο είναι για σένα Εντίν εδώ μακριά από τους γονείς σου αλλά να ξέρεις, ότι θα είμαι κοντά σου, ότι και να χρειαστείς.
Ο Εντίν την ευχαρίστησε και βγαίνοντας από την αίθουσα τράβηξε για την τραπεζαρία, γιατί θυμόταν, ότι ήταν η ώρα του μεσημεριανού.




Συνεχίζεται
Η Ευγνωμοσύνη δονεί κάθε κύτταρο μου !!!
Άβαταρ μέλους
CHRYSSOULA
Δημοσιεύσεις: 882
Εγγραφή: 04 Σεπ 2008 9:43 pm

Re: ΤΑΟΥΕΡΧΙΛ -ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ

Δημοσίευση από CHRYSSOULA »

Φίλοι μου

Όταν άρχισα να γράφω την νέα ιστορία μας ένοιωσα στην αρχή μια απροθυμία γιατί διαβάζοντας το κείμενο μου έρχονταν σαν flash back άλλες ιστορίες όπως Όλιβερ Τουίστ, Τζέην Ειρ, και άλλες με ορφανά που ο κακός θείος θέλει να τα εκμεταλλευτεί αλλά στο τέλος είτε γίνεται καλός είτε παθαίνει κάτι κλπ
Ποτέ όμως δεν μπορούσα να φανταστώ την εξέλιξη που ακολούθησε. Βέβαια θα μου πείτε, ότι έτσι συμβαίνει συνήθως και ότι η φαντασία μπορεί να οδηγήσει σε μακρινά μονοπάτια. Εμένα πάντα θα με εκπλήσσει, γιατί ενώ ο νους χαμογελά και στήνει ως συνήθως τα σενάρια του όλα ανατρέπονται και μένω άφωνη με τα χέρια στο πληκτρολόγιο.
Έτσι λοιπόν για παιχνίδι, όποιος θελήσει να διαβάσει το νέο παραμύθι θα ήθελα να γράψει πως προβλέπει αυτός το 2ο κεφάλαιο....
Η ιστορία δεν έχει τελειώσει ακόμα και είμαι και εγώ σε αναμονή για την εξέλιξη...

Φιλάκια :romance-kisscheek: :romance-kisscheek:
Η Ευγνωμοσύνη δονεί κάθε κύτταρο μου !!!
Άβαταρ μέλους
Βικούλα
Δημοσιεύσεις: 25987
Εγγραφή: 08 Φεβ 2012 4:24 pm

Re: ΤΑΟΥΕΡΧΙΛ -ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ

Δημοσίευση από Βικούλα »

μου αρεσε παρα πολυ Χρυσουλιτσα :romance-heartstiny: :romance-kisscheek: >:d< >:d< οντως ενιωσα και εγω το στοιχειο της ανατροπής.
τωρα σκεφτομαι πως θα μπορουσε να ήταν το δευτερο κεφάλαιο της ιστορίας :eusa-think: :x :x
"Το να είσαι τέλειος είναι μια πρόκληση του «δεν μπορώ»
Το να είσαι ευτυχισμένος είναι η πρόκληση του «Θέλω»…" Β.Ν.
Πολέμα και οραματίσου! @};-
Άβαταρ μέλους
Δεκατριούλης
Δημοσιεύσεις: 4566
Εγγραφή: 29 Ιαν 2011 1:10 pm

Re: ΤΑΟΥΕΡΧΙΛ -ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ

Δημοσίευση από Δεκατριούλης »

Αχ δυσκολα μας βαζεις Χρυσουλα :bounce:
Ποσα πρεπει να γραψουμε;

@};- @};- @};- @};-
Ας αφησουμε την κριτική για τους ανθρώπους γύρω μας και ας ακολουθησουμε τον δρόμο που δείχνει η καρδιά μας.
Άβαταρ μέλους
Μάνος
Δημοσιεύσεις: 18535
Εγγραφή: 05 Μαρ 2014 8:10 am

Re: ΤΑΟΥΕΡΧΙΛ -ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ

Δημοσίευση από Μάνος »

Πολύ όμορφη ιστορία Χρυσούλα μου!!! :x :x :x
Εικόνα

Αγάπη είναι να με αφήνεις να σε αγγίξω,
να με ακούς, ακόμα και όταν δεν μιλάω,
να με βλέπεις, ακόμα και όταν δεν είμαι δίπλα σου...
Άβαταρ μέλους
CHRYSSOULA
Δημοσιεύσεις: 882
Εγγραφή: 04 Σεπ 2008 9:43 pm

Re: ΤΑΟΥΕΡΧΙΛ -ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ

Δημοσίευση από CHRYSSOULA »

Δεν χρειάζεται να γράψετε ολόκληρο κεφάλαιο. Ας το δείτε σαν ένα διαδραστικό παιχνίδι ή σαν μια ταινία ή μια σειρά.
Πως νομίζετε, ότι θα εξελισσόταν το 2ο κα 3ο επεισόδιο της;;;
Επιγραμματικά λοιπόν ή περιληπτικά σε μια παράγραφο, αφήνοντας την φαντασία σας να σας οδηγήσει.
Που ξέρετε ίσως η δική σας αφήγηση να είναι ακόμα πιο συναρπαστική από την εξέλιξη της 2ης και 3ης ενότητας που ήδη επεξεργάζομαι.
Ουσιαστικά δεν είναι κεφάλαια, γιατί πολλά διαφορετικά γεγονότα εξελίσσονται γρήγορα και ταυτόχρονα αλλά λόγω μεγέθους έχω δημιουργήσει ενότητες για να μη είναι κουραστική η ανάγνωση.
Το τέλος της δεν το γνωρίζω, γιατί κάθε φορά που λέω έτσι θα είναι, ο/η δημιουργός της ιστορίας έχει αντίθετη άποψη!!!!

Ας παίξουμε λοιπόν!!!!!!

:romance-grouphug: :romance-grouphug:
Η Ευγνωμοσύνη δονεί κάθε κύτταρο μου !!!
Άβαταρ μέλους
Βικούλα
Δημοσιεύσεις: 25987
Εγγραφή: 08 Φεβ 2012 4:24 pm

Re: ΤΑΟΥΕΡΧΙΛ -ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ

Δημοσίευση από Βικούλα »

:bounce: :) :romance-heartstiny: :romance-heartstiny:
"Το να είσαι τέλειος είναι μια πρόκληση του «δεν μπορώ»
Το να είσαι ευτυχισμένος είναι η πρόκληση του «Θέλω»…" Β.Ν.
Πολέμα και οραματίσου! @};-
Άβαταρ μέλους
nondas
Δημοσιεύσεις: 9937
Εγγραφή: 18 Απρ 2010 1:17 am

Re: ΤΑΟΥΕΡΧΙΛ -ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ

Δημοσίευση από nondas »

:romance-heartstiny: :romance-heartstiny:
Άβαταρ μέλους
Δεκατριούλης
Δημοσιεύσεις: 4566
Εγγραφή: 29 Ιαν 2011 1:10 pm

Re: ΤΑΟΥΕΡΧΙΛ -ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ

Δημοσίευση από Δεκατριούλης »

Στην αρχή ζορίστηκα γιατί γυρίζοντας με το πλοίο είχα δει μια ταινία/παραμύθι με παρόμοια υποθεση, με τρια παιδάκια που είχαν χαθει οι γονεις, με πύργους και κακούς κλπ.

Το προσπάθησα όμως και βγήκε αυτό...

Ο Εντίν πήγε στην τραπεζαρία που ήταν μια μεγάλη αιθουσα γεμάτη μαθητές. Σε καθε θέση υπήρχε ενα τεράστιο μπωλ με λιωμένη ζεστή σοκολάτα για το κάθε παιδί. Την ετρωγαν είτε με πολύ μεγάλα κουτάλια είτε με τα δάχτυλα. Γελια και φωνές ακουγόντουσαν παντού. Ειδε μια θέση διπλά σε ενα αγόρι και ένα κορίτσι και αφου τους συστήθηκε εκατσε δίπλα τους. Αρχισαν να συζητάνε και τους ρωταγε διαφορα πράγματα. Του είπαν ότι σε αυτό το κάστρο μαζευονται παιδια απο όλη την χώρα με ξεχωριστές ιδιοτητες για να προστατευθούν.
Ολοκληρώνοντας τον κύκλο τους στον Πυργο ο καθένας ακολουθεί την ζωή του. Αλλοι αλληλεπιδρούν με τους ανθρώπους, αλλοι γινονται γεωργοι, αλλοι ταξιδευουν σε μακρινές χώρες. Ο Εντιν ήθελε να ρωτήσει και άλλα πράγματα να φύγει γιατί είχε ξανα μαθημα. Αποχαιρέτησε τους νέους του φίλους και κατευθύνθηκε προς την αίθουσα ΣΤ' στον δευτερο όροφο για να παρακολουθήσει το μαθημα "Νιώθοντας τον διπλανό- εν συναίσθηση" .


Ο Εντιν μένει καμποσο καιρό στον πύργο και μαθαίνει ότι οι ιδιότητες που έχει δεν είναι τόσο παράξενες και εξοικειώνεται με αυτές καθως τις έχουν όλα τα παιδια γύρω του. Μαθαίνει συνεχώς καινούργια πράγματα. Καποια στιγμή έρχεται ένα γράμμα απο τους γονείς του που του εξηγούν ότι είναι ζωντανοί και έπρεπε να φύγουν για μια αποστολή.
Απο το πληθος των μαθημάτων το αγαπημένο του είναι η αστρολογία βλέποντας την αλληλεπίδραση των αστεριών και πως αυτό επιρεάζει την ζωή των ανθρώπων. Μεσα απο τα ψαξιματά του τα αστρολογικά ανακαλύπτει ότι κατι σημαντικό θα γίνει την επομένη περίοδο...

:romance-heartbeating: :romance-heartbeating: :romance-heartbeating: @};- @};- @};-
Ας αφησουμε την κριτική για τους ανθρώπους γύρω μας και ας ακολουθησουμε τον δρόμο που δείχνει η καρδιά μας.
Άβαταρ μέλους
CHRYSSOULA
Δημοσιεύσεις: 882
Εγγραφή: 04 Σεπ 2008 9:43 pm

Re: ΤΑΟΥΕΡΧΙΛ -ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ

Δημοσίευση από CHRYSSOULA »

Παναγιώτη καταπληκτικό.....!!!!! :cheers: :cheers: :cheers:
Αλήθεια, γιατί δεν γράφεις και συ μια ιστορία...... βρήκα πολύ όμορφα μηνύματα στο κείμενο σου και τα παραμύθια αυτό το σκοπό έχουν μέσα από την δράση και την πλοκή. :romance-hearteyes: :romance-hearteyes:
Με τα παραμύθια εκφράζουμε ευκολότερα τα συναισθήματα μας και αφηνόμαστε στην μαγεία του να είσαι παιδί και να βλέπεις τον κόσμο με αγνότητα και αγάπη. >:d< >:d< >:d<

Δεν έχει καμία σημασία, πως η δική μου φαντασία έπλασε την ιστορία. Η ουσία είναι ακριβώς η πυροδότηση της φαντασίας για την δημιουργικότητα μέσα από το παιχνίδι :romance-kisscheek:

Μακάρι και άλλα παιδάκια να παίξουν μαζί μας τώρα που έγινε η αρχή.!!!!

:romance-grouphug: :romance-grouphug: :romance-grouphug:
Η Ευγνωμοσύνη δονεί κάθε κύτταρο μου !!!
Άβαταρ μέλους
Ταρούλα
Δημοσιεύσεις: 29915
Εγγραφή: 16 Αύγ 2011 6:45 pm

Re: ΤΑΟΥΕΡΧΙΛ -ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ

Δημοσίευση από Ταρούλα »

Πολύ ωραίο Χρυσουλίτσα μου :romance-hearteyes: και χάρηκα με την ιδέα σου για το παιχνίδι, παρόλο που δεν μου έρχεται η συνέχεια......το αφήνω λοιπόν χαλαρά και ίσως εμπνευστώ κάποια άλλη στιγμή ή θα μείνω σε αγωνία..... :)

Παναγιωτάκο :romance-kisscheek: :x :x :x
Η μόνη βεβαιότητα που μπορείς να έχεις στην ζωή σου είναι μόνο μέσα στην Πίστη, πως ό,τι έρθει, πάντα το Πνεύμα θα δρα εντός σου... Η καρδιά φωτίζει τον σκοτεινό δρόμο της ζωής... Β.Ν. :romance-heartbeating:
Άβαταρ μέλους
Δεκατριούλης
Δημοσιεύσεις: 4566
Εγγραφή: 29 Ιαν 2011 1:10 pm

Re: ΤΑΟΥΕΡΧΙΛ -ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ

Δημοσίευση από Δεκατριούλης »

CHRYSSOULA έγραψε: Μακάρι και άλλα παιδάκια να παίξουν μαζί μας τώρα που έγινε η αρχή.!!!!

:romance-grouphug: :romance-grouphug: :romance-grouphug:
Aν δεν παίξουν δεν θα τους μιλάω!
[-( [-( [-(
Ας αφησουμε την κριτική για τους ανθρώπους γύρω μας και ας ακολουθησουμε τον δρόμο που δείχνει η καρδιά μας.
Άβαταρ μέλους
Βικούλα
Δημοσιεύσεις: 25987
Εγγραφή: 08 Φεβ 2012 4:24 pm

Re: ΤΑΟΥΕΡΧΙΛ -ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ

Δημοσίευση από Βικούλα »

Παναγιωτάκο πολύ ωραίο :romance-kisscheek: :x :romance-heartstiny:
"Το να είσαι τέλειος είναι μια πρόκληση του «δεν μπορώ»
Το να είσαι ευτυχισμένος είναι η πρόκληση του «Θέλω»…" Β.Ν.
Πολέμα και οραματίσου! @};-
Άβαταρ μέλους
Μάνος
Δημοσιεύσεις: 18535
Εγγραφή: 05 Μαρ 2014 8:10 am

Re: ΤΑΟΥΕΡΧΙΛ -ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ

Δημοσίευση από Μάνος »

Παναγιωτάκο μου γλυκέ!!! :x :x :x
Εικόνα

Αγάπη είναι να με αφήνεις να σε αγγίξω,
να με ακούς, ακόμα και όταν δεν μιλάω,
να με βλέπεις, ακόμα και όταν δεν είμαι δίπλα σου...
Άβαταρ μέλους
CHRYSSOULA
Δημοσιεύσεις: 882
Εγγραφή: 04 Σεπ 2008 9:43 pm

Re: ΤΑΟΥΕΡΧΙΛ -ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ

Δημοσίευση από CHRYSSOULA »

Παναγιώτη μου ξέρω, ότι αστειεύεσαι και ότι γνωρίζεις, ότι το παιχνίδι έρχεται αυθόρμητα και δεν επιβάλλεται.!!!
Προχωρώντας λοιπόν την ιστορία μας μέσα από τους συμβολισμούς της το παιχνίδι θα γίνει εύκολο και αβίαστο.
Ήδη ολοκλήρωσα τις επόμενες δύο ενότητες και θα τις δημοσιεύσω σύντομα.
Εκεί η Φαντασία μας δείχνει πολύ πέρα από το μύθο.....

:romance-heartbeating: :romance-heartbeating: :romance-heartbeating:
Η Ευγνωμοσύνη δονεί κάθε κύτταρο μου !!!

Επιστροφή στο “ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ”