ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΗΣ ΣΥΜΠΟΝΟΙΑΣ

[CHRYSSOULA]

ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΗΣ ΣΥΜΠΟΝΙΑΣ


Μια φορά και ένα καιρό στην καρδιά ενός δάσους βρισκόταν μια λίμνη με κρυστάλλινα νερά Αυτή η λίμνη ήταν η Μανασαλόνια. Γύρω από αυτήν ήταν μαζεμένα πολλά πουλιά καθώς και διάφορα μικρά ζώα. Ζούσαν όλα ειρηνικά μεταξύ τους και τα μεν ζώα τρεφόντουσαν από διάφορους καρπούς που υπήρχαν στα δένδρα του δάσους τα δε πουλιά από μικρά έντομα, που βρισκόντουσαν στις όχθες τις λίμνης.

Ένα πρωινό όμως ο λαγός που τον φώναζαν Γκασμολίνο και τον θεωρούσαν όλοι έξυπνο και ικανό να αντιμετωπίσει κάθε δυσκολία, άρχισε να καλεί όλα τα ζώα να συγκεντρωθούν στην λίμνη γιατί είχε κάτι πολύ σημαντικό να τους ανακοινώσει.

Όσα ζώα βρισκόντουσαν μακριά ειδοποιήθηκαν από τα πουλιά να σπεύσουν εκεί το συντομότερο γιατί ο Γκασμολίνο θα τους έλεγε κάτι πολύ σημαντικό.

Έτσι λοιπόν σκίουροι, αλεπούδες, σαλιγκάρια, χελώνες, σαύρες, αγριόχηνες άρχισαν να συγκεντρώνονται στην λίμνη. Όταν όλα είχαν συγκεντρωθεί ο λαγός τους ανέφερε, ότι μακριά από το δάσος ζούσε σε ένα μικρό σπίτι μια πολύ αγαπημένη οικογένεια. Η μητέρα, ο πατέρας και η μικρή τους κόρη. Η μητέρα ήταν μια πολύ ευγενική και γενναιόδωρη γυναίκα και πολλές φορές, όταν αυτός πήγαινε κοντά στο σπίτι έβλεπε, ότι εκείνη άφηνε πάντοτε διάφορα φρούτα και λαχανικά για τα ζώα του δάσους, σε κάποιο σημείο του κήπου της για να τα βρει. Το προηγούμενο βράδυ, όταν έφθασε στο σπιτάκι δεν βρήκε τα συνηθισμένα τρόφιμα, όπως γινόταν κάθε φορά. Γεμάτος απορία προχώρησε προσεκτικά μέσα στον κήπο και πλησίασε ένα παράθυρο. Το σπιτάκι ήταν σκοτεινό και μόνο μια μικρή λάμπα έφεγγε.

Στο λιγοστό φως ο Γκασμολίνο είδε το πρόσωπο της γυναίκας γεμάτο δάκρια να κρατάει το χέρι της μικρής της κόρης. Η μικρή είχε τα μάτια της κλειστά και το προσωπάκι της ήταν κατάχλωμο. Ο πατέρας καθόταν δίπλα και είχε το κεφάλι του σκυφτό. Κοντά τους βρισκόταν ένας άνδρας που κρατούσε μια μεγάλη μαύρη τσάντα.
Ήταν γιατρός από ότι κατάλαβα είπε ο Γκασμολίνο και τον άκουσα να λέει λυπημένα, ότι το κοριτσάκι είχε προσβληθεί από μια σπάνια αρρώστια για την οποία δεν είχε βρεθεί ακόμα κάποιο γιατρικό που να την θεραπεύει. Ήταν καταδικασμένο να μη ζήσει.

Η μητέρα δεν μπορούσε να το χωνέψει, ότι θα έχανε τη μοναχοκόρη της και έκλαιγε με αναφιλητά. Τότε ο γιατρός της ανέφερε, ότι είχε ακούσει, ότι ζούσε κάπου μακριά ένας σοφός θεραπευτής που ήξερε όλα τα θαυματουργά βότανα και ίσως αυτός να είχε και το κατάλληλο φάρμακο για την θεραπεία της κορούλας της. Όμως δεν ήξερε ούτε ποιος ήταν ούτε που έμενε. Όμως θα ρωτούσε και αν μάθαινε κάτι σχετικό θα τους ενημέρωνε. Όμως μέχρι τότε θα της έδινε κάποιο προσωρινό γιατρικό που θα την βοηθούσε να αντέξει τον πυρετό και την αδυναμία.

Ο Γκασμολίνο είπε στα ζώα που είχαν μαζευτεί, ότι τους κάλεσε όλους για να τους ρωτήσει αν είχαν ακούσει, εκεί που πήγαιναν, για κάποιον θεραπευτή σοφό, ώστε να βοηθήσουν όλοι να γίνει γρήγορα καλά το μικρό κοριτσάκι. Ένοιωθε, ότι έπρεπε να το κάνουν γιατί και η μητέρα πάντα έδειχνε με τον τρόπο της το δικό της ενδιαφέρον για την δική τους οικογένεια.

Τα ζώα κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και κούνησαν το κεφάλι τους. Κανένα δεν είχε ακούσει για τον σοφό θεραπευτή. Εκείνη την στιγμή όμως η αλεπού που την φώναζαν όλοι Στοχάντρα γύρισε στον Γκασμολίνο και του ανέφερε, ότι κάποτε που είχε πάει έξω από το δάσος την έπιασε μια δυνατή βροχή και για να προφυλαχτεί μπήκε μέσα σε ένα κούφιο κορμό δένδρου. Τότε είδε μια περίεργη φιγούρα να πλησιάζει Το πρόσωπο της και τα χέρια της ήταν ανθρώπινα αλλά το υπόλοιπο σώμα της έμοιαζε με αυτό της σαύρας γιατί σερνόταν στο έδαφος. Είδα, είπε η Στοχάντρα, ότι το σώμα της ήταν πληγωμένο σαν κάποιος να την είχε κτυπήσει. Έβγαλε τότε μια περίεργη σκόνη μέσα από τα δάκτυλα της και την έριξε στις πληγές της οι οποίες έκλεισαν αμέσως. Αυτό κράτησε για λίγο γιατί αμέσως μετά αυτή έφυγε. Βγήκα προσεκτικά από την κρυψώνα μου, είπε η Στοχάντρα,. και την ακολούθησα γιατί ήθελα να δω που βρήκε αυτή την σκόνη, ώστε να την πάρω και εγώ και να την χρησιμοποιώ για να κλείνω τις πληγές από κτυπήματα.
Ύστερα από κάμποση ώρα σταμάτησε μπροστά σε μια τρύπα που είχε το έδαφος και σύρθηκε μέσα. Εκεί σταμάτησα. Δεν μπορούσα να μπω και εγώ μέσα. Ίσως είναι παγίδα σκέφθηκα και απομακρύνθηκα. Πιθανότατα αυτή η σκόνη να κάνει καλό και στο καημένο το κοριτσάκι, αν μπορέσουμε να την βρούμε.

Χμ!! είπε ο Γκασμολίνο Ίσως να κάνει για τις πληγές αλλά είναι και για τον πυρετό? Μόνο κάποιος σοφός θα μπορούσε να μας πει τι θα ήταν κατάλληλο για την περίπτωση της μικρής.
Τότε μίλησε μια μικρή σαύρα η Χωνέλλα και είπε, ότι θα μπορούσε να συρθεί μέσα στην φωλιά εκείνου του πλάσματος και να μάθει αν μπορούσε κάτι που θα τους βοηθούσε να βρουν το κατάλληλο γιατρικό για το μικρό κορίτσι.

Έτσι συμφώνησαν να δείξει η Στοχάντρα τον δρόμο και η Χωνέλλα να τρυπώσει για να μάθει όσα μπορούσε για το παράξενο πλάσμα που έμενε σε αυτή την φωλιά καθώς για την σκόνη που χρησιμοποιούσε.

Την άλλη ημέρα ξεκίνησαν όλα τα ζώα και τα πουλιά για να πάνε σε εκείνο το σημείο Είχαν αποφασίσει να είναι όλα ενωμένα σε αυτή την αναζήτηση, ώστε να αντιμετωπίσουν καλύτερα τους κινδύνους που πιθανόν θα αντιμετώπιζαν.

Μόλις έφθασαν στην φωλιά του παράξενου πλάσματος η Χωνέλλα ετοιμάσθηκε να συρθεί μέσα. Ο Γκασμολίνο της είπε, να προσέχει και αν έβλεπε, ότι υπήρχε κίνδυνος να συρόταν γρήγορα έξω ή να φώναζε και όλοι θα την βοηθούσαν να διαφύγει.

Η Χωνέλλα μπήκε μέσα στην φωλιά και σύρθηκε απαλά όσο πιο βαθιά μπορούσε. Παρατήρησε, ότι είχαν δημιουργηθεί μέσα μεγάλες στοές σαν κάποιος να είχε σκάψει. Ξαφνικά άκουσε ένα κροτάλισμα και είδε μπροστά της το παράξενο πλάσμα. Εκείνο κοίταξε την μικρή σαύρα αλλά δεν έκανε καμία κίνηση. Η Χωνέλλα είχε μαρμαρώσει από τον φόβο της και δεν κουνιόταν καθόλου. Το πλάσμα άπλωσε το χέρι του και άρπαξε την Χωνέλλα στην παλάμη του. Μετά έφερε την παλάμη του μπροστά στα μάτια του και κοίταξε την μικρή σαύρα.

«Τι γυρεύεις εδώ ρώτησε με μια σφυριχτή φωνή»?

Η Χωνέλλα με όσο θάρρος της είχε απομείνει του είπε, ότι έψαχνε για μια θαυματουργή σκόνη που γιάτρευε τις πληγές από χτυπήματα και που ίσως γιάτρευε ένα μικρό κοριτσάκι από βέβαιο θάνατο.
Το παράξενο πλάσμα έμεινε για λίγα λεπτά αμίλητο. Ακούμπησε κάτω την Χωνέλλα και έξυσε με το νύχι του ένα μικρό κλαρί που ήταν μέσα στην φωλιά. Τότε η μικρή σαύρα είδε να ρίχνει μια σκόνη στο κοίλωμα που είχε γίνει στο κλαδί και να της το δίνει. Η Χωνέλλα πήρε το κλαδί στο στόμα της και καθώς ετοιμαζόταν να φύγει το πλάσμα την έπιασε την έβαλε στον ώμο του και σύρθηκε μαζί της έξω από την φωλιά.
Μόλις βγήκαν έξω και τα ζώα είδαν την Χωνέλλα στον ώμο του παράξενου πλάσματος ετοιμάσθηκαν να επιτεθούν για να την ελευθερώσουν. Όμως εκείνο ύψωσε το χέρι του και τα σταμάτησε. Απαλά έπιασε την σαύρα και την ακούμπησε στο έδαφος. Η Χωνέλλα κρατώντας το κλαδί με την σκόνη προχώρησε στην μεριά των φίλων της.
Τότε ο Γκασμολίνο χαιρέτησε το πλάσμα και το ευχαρίστησε για την ευγένεια του.
Το ρώτησε τι ακριβώς ήταν, πως λεγόταν και πως βρέθηκε στην Μανασαλόνια
Το περίεργο αυτό ον τους διηγήθηκε, ότι λεγόταν Λιβέριος ότι ήταν κάποτε άρχοντας σε μια πολιτεία πέρα από την δική τους λίμνη και ερχόταν πολλές φορές για κυνήγι στο δάσος. Έστηνε παγίδες και έπιανε διάφορα ζώα. Κάποια ημέρα πιάστηκε στην παγίδα του ένα πανέμορφο πουλί. Ενώ ετοιμαζόταν να το χτυπήσει παρουσιάστηκε μπροστά του μια νεράιδα και του είπε να το ελευθερώσει γιατί το Πνεύμα του Δάσους το είχε υπό την προστασία του όπως και άλλα ζώα.
Εγώ όμως συνέχισε ο Λιβέριος, αγνόησα αυτή την συμβουλή και κτύπησα το πουλί. Μόλις εκείνο έπεσε κάτω παρουσιάστηκε μπροστά μου μια τεράστια φιγούρα με λευκά μαλλιά και μου δήλωσε, ότι στο εξής θα ζούσα μισός άνθρωπος μισό ζώο μέχρι να κατανοήσω αυτή μου την πράξη. Από τότε έχω περάσει πολλούς κινδύνους γιατί οι άνθρωποι με απειλούν όταν με βλέπουν γιατί φοβούνται και τα ζώα είτε με αποφεύγουν είτε μου επιτίθενται. Κάποτε βαριά πληγωμένος συνάντησα ένα σοφό θεραπευτή που με λυπήθηκε και μου έδωσε αυτή την σκόνη, που έδωσα στην σαύρα, για να καλύπτω τις πληγές μου, όταν με χτυπάνε.
Ο Γκασμολίνο και όλα τα ζώα άκουγαν με συμπάθεια όσα τους διηγιόταν ο Λιβέριος

«Δεν υπάρχει τρόπος να απαλλαχθείς από αυτή τη συμφορά ρώτησε η Στοχάντρα?

«Ναι» απάντησε ο Λιβέριος. Ο σοφός μου είπε, ότι μέσα στην Μανασαλόνια λίμνη υπάρχει ένα άνθος που λέγεται «το Λουλούδι της Συμπόνιας»

Τα πέταλα του έχουν θαυματουργές ιδιότητες και όποιος τα μασήσει θεραπεύεται από κάθε αρρώστια ή δυσμορφία. Όμως εκείνος που θα το πάρει στα χέρια του θα πρέπει να έχει καθαρή καρδιά ειδάλλως γίνεται ισχυρό δηλητήριο.

Από τότε μένω σε αυτή την περιοχή κοντά στη λίμνη και παρακαλώ να βρεθεί κάποιος, που να έχει καθαρή καρδιά, να τον παρακαλέσω να μου το φέρει. Εγώ παρόλο που έχω μετανιώσει για την προηγούμενη συμπεριφορά μου δεν μπορώ να το πιάσω.

Ίσως να είναι αυτό το γιατρικό είπε ο Γκασμολίνο σκεφτικά. Ποιος όμως θα μπορούσε να βουτήξει μέσα στην λίμνη και να το φέρει. Ποιανού η καρδιά ήταν τόσο καθαρή που θα το έπιανε χωρίς να πάθει τίποτα??
Τα ζώα κοιτάχτηκαν αλλά κανένα δεν ένοιωθε ότι ήταν κατάλληλο για μια τέτοια πράξη.

Τότε ο Λιβέριος που ήταν μισός άνθρωπος μισός σαύρα τους κοίταξε και είπε.
«Αποφάσισα να πάω εγώ». «Εγώ θα βουτήξω στην λίμνη.»
Αν πεθάνω από το δηλητήριο του λουλουδιού αυτό θα με απαλλάξει από αυτή την ζωή που κάνω και που έγινε από δικό μου λάθος. Αν όχι, τότε θα σωθεί όχι μόνο η δική μου ζωή αλλά και του μικρού παιδιού που είναι άρρωστο.

Έτσι μαζεύτηκαν όλοι στην λίμνη και ο Λιβέριος πήρε μια βαθιά ανάσα και βούτηξε στα νερά. Κολύμπησε βαθιά και έφθασε μέχρι τον βυθό.
Σε λίγο είδε μπροστά του ένα κατάλευκο λουλούδι με 8 μεγάλα πέταλα.
Πλησίασε και νοερά ζήτησε από το «Λουλούδι της Συμπόνιας» να τον συγχωρήσει για ότι είχε κάνει και να τον απελευθερώσει από την δυσμορφία του.
Άπλωσε το χέρι του και έκοψε ένα πέταλο. Εκείνη την στιγμή ένοιωσε ένα δυνατό πόνο και όλο του το σώμα μούδιασε. Νόμισε, ότι θα πέθαινε. Τότε 2 μικρά ζώα της λίμνης τον έπιασαν και τον ανέβασαν στην επιφάνεια όπου πήρε μια βαθιά ανάσα.
Ήταν ζωντανός!!! Κοίταξε το κάτω μέρος του σώματός του και η ουρά σαύρας είχε χαθεί. Στην θέση της είχε πάλι 2 πόδια. Τρελός από χαρά ευχαρίστησε το «Λουλούδι της Συμπόνιας» που τον είχε συγχωρήσει για την προηγούμενη συμπεριφορά του. Ανοίγοντας το χέρι του είδε ότι κρατούσε ακόμα το πέταλο του λουλουδιού
Πλησιάζοντας στην ακτή το έδειξε στα ζώα που όλα έβγαλαν μια κραυγή ανακούφισης. Μια νεράιδα του δάσους του έφερε μια ανθρώπινη φορεσιά να βάλει, γιατί τώρα πια θα ζούσε με τους ανθρώπους. Έδωσε το πέταλο στον Γκασμολίνο και εκείνος του έγνεψε να πάνε μαζί στο σπίτι της μικρής άρρωστης.
Σε λίγο βρισκόντουσαν στο σπίτι του μικρού κοριτσιού. Ο άνδρας πλησίασε και κτύπησε την πόρτα. Η μητέρα σηκώθηκε να ανοίξει και ρώτησε τον ξένο τι γύρευε.
Τότε εκείνος της έδειξε το πέταλο του λουλουδιού και της είπε να το τρίψει και να το δώσει στην κόρη της να το πιεί γιατί ήταν θαυματουργό. Εκείνον τον έκανε καλά.
Η γυναίκα ξαφνιάστηκε και δίστασε αλλά βλέποντας το αδύναμο σωματάκι της κόρης της και την ειλικρίνεια στα μάτια του άνδρα πήρε ένα κουτάλι και άρχισε να λιώνει το πέταλο. Το έβαλε σε λίγο νερό και το έδωσε στην κόρη της να το πιεί.
Μόλις το ήπιε το κοριτσάκι ταράχτηκε στην αρχή αλλά μετά από λίγο άνοιξε τα μάτια του.
Δεν πέρασε πολύ ώρα και το χρώμα γύρισε στα μαγουλάκια της και ζήτησε από την μητέρα της να της δώσει να φάει γιατί πεινούσε πολύ.

Η γυναίκα με δάκρια ευχαρίστησε τον ξένο για αυτό το θαύμα αλλά εκείνος κούνησε το κεφάλι του και της είπε, ότι θα έπρεπε να ευχαριστήσει τα ζώα του δάσους που εκείνα είχαν βοηθήσει πραγματικά.

Τότε η γυναίκα κοίταξε στον κήπο και είδε τον Γκασμολίνο να της χαμογελά.

Του κούνησε το χέρι της και παίρνοντας ένα μεγάλο δίσκο με φρούτα, καρύδια, και άλλα φαγώσιμα τα άφησε στον κήπο νοιώθοντας απέραντη ευγνωμοσύνη.

Από τότε όλοι έζησαν καλά και εμείς καλύτερα

[CHRYSSOULA]

Τα μοναδικά συναισθήματα αγάπης και ενότητας που ένοιωσα χθες στα γενέθλια του forum, το έγραψα άλλωστε και στο φβ, με έκαναν να δημοσιεύσω αυτό το αλληγορικό παραμυθάκι που είχα γράψει παλαιότερα, γιατί και αυτό εκφράζει την αγάπη και την αλληλεγγύη!!!

Με αγάπη

[Δεκατριούλης]

[ΙΩΑΝΝΑ]

[Annoula]

[margaritarenia]

Χρυσουλίτα......

[Ιωαννάκι]

[Ταρούλα]

Χρυσουλίτσα μου

[Ellaki]

ευχαριστώ Χρυσουλίτσα

[Giotoula]

Χρυσούλα... Ευχαριστούμε!

[Θοδωράκος]

Ευχαριστούμε Χρυσουλίτσα

[nondas]

Χρυσούλα μας

[Βικούλα]

[Valia]

αχχχχχ Χρυσουλίτσα μου!υπέροχο, όπως όλα!

[Λιζούλα]