ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΓΑΛΑΖΙΩΝ ΔΕΛΦΙΝΙΩΝ

Άβαταρ μέλους
CHRYSSOULA
Δημοσιεύσεις: 882
Εγγραφή: 04 Σεπ 2008 9:43 pm

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΓΑΛΑΖΙΩΝ ΔΕΛΦΙΝΙΩΝ

Δημοσίευση από CHRYSSOULA »

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΓΑΛΑΖΙΩΝ ΔΕΛΦΙΝΙΩΝ

Μια φορά και ένα καιρό υπήρχαν 12 πανέμορφα νησιά που περιβάλλονταν από μια θάλασσα με τουρκουάζ νερά. Στη μέση περίπου αυτών των νησιών υπήρχε ένα μεγαλύτερο, που ήταν η πρωτεύουσα όλων. Αυτό το νησί είχε σχήμα κύκνου και το ονόμαζαν Κυκνολαίμια Εκεί βρισκόταν και τα ανάκτορα του Ευγένιου που ήταν ο ανώτατος άρχοντας όλων των νησιών.
Ο Ευγένιος ταξίδευε τακτικά, για να ενημερώνεται από τους τοπικούς άρχοντες για τυχόν προβλήματα των περιοχών τους. Επιστρέφοντας από το ταξίδι του αυτή την φορά ένοιωθε πολύ χαρούμενος, γιατί αφενός δεν του είχαν αναφέρει σοβαρά προβλήματα και αφετέρου σε δύο ημέρες θα παντρευόταν με την αρχοντοπούλα Δωρομοίρα που αγαπούσε πάρα πολύ.
Πραγματικά όλα ήταν έτοιμα για τον γάμο και την καθορισμένη ημέρα η Δωρομοίρα ξεκίνησε από το σπίτι της με την συνοδεία της για το αρχοντικό του Ευγένιου όπου θα γινόταν ο γάμος. Επειδή το αρχοντικό δεν ήταν μακριά πήγαιναν όλοι με τα πόδια. Κόσμος πολύς είχε μαζευτεί τριγύρω και πετούσε πέταλα λουλουδιών και έδινε ευχές για το νέο ζευγάρι.
Τότε ξαφνικά ακούστηκε ένα ποδοβολητό και σε λίγο παρουσιάστηκε μπροστά στην Δωρομοίρα ένα κατάμαυρο άλογο με καβαλάρη ένα τεράστιο άνδρα με κόκκινα γένια και κόκκινα μαλλιά. Έναν αληθινό γίγαντα. Ο γίγαντας άρπαξε στα χέρια του την Δωρομοίρα και καλπάζοντας γρήγορα χάθηκε μπροστά από τα μάτια τους, πριν η συνοδεία της αρχοντοπούλας ή το πλήθος προλάβουν να αντιδράσουν.
Μόλις συνήλθαν οι συνοδοί από την τρομάρα έτρεξαν να ενημερώσουν τον Ευγένιο, ότι ένας τεράστιος γίγαντας είχε απαγάγει την Δωρομοίρα. Ο Ευγένιος μόλις άκουσε τα νέα δεν πίστευε στα αυτιά του. Ζήτησε να του πουν πως ήταν αυτός ο γίγαντας, από πού ήλθε και προς τα πού πήγε. Όμως οι συνοδοί μουρμούρισαν, ότι έγιναν όλα τόσο γρήγορα και ξαφνικά που δεν κατάλαβαν απολύτως τίποτα. Όμως εκείνοι θα πήγαιναν σε κάθε μέρος της Κυκνολαίμιας και θα ρωτούσαν για αυτόν. Σίγουρα κάποιος θα είχε δει προς τα πού πήγε και όταν το μάθαιναν θα έτρεχαν οπλισμένοι για να φέρουν πίσω την Δωρομοίρα.
Όταν έφυγαν οι συνοδοί για να ψάξουν και έμεινε μόνος του ο Ευγένιος, κλειδώθηκε σε ένα δωμάτιο του αρχοντικού και ανοίγοντας ένα ντουλάπι έβγαλε από μέσα ένα σεντούκι. Αυτό το σεντούκι του το είχε δώσει ο πατέρας του, λίγο πριν πεθάνει, μαζί με ένα δακτυλίδι και του είχε πει να τα χρησιμοποιήσει μόνο σε περίπτωση μεγάλης ανάγκης. Ο Ευγένιος άνοιξε το σεντούκι και έβγαλε από μέσα ένα πουγκί. Μέσα στο πουγκί υπήρχε ένας Χρυσός Σκαραβαίος και ένα χρυσό δακτυλίδι
Ο Ευγένιος έβγαλε τον σκαραβαίο και τον κράτησε για λίγο στην παλάμη του. Μετά φόρεσε το δακτυλίδι στο δάκτυλό του και το ακούμπησε επάνω στο κεφάλι του σκαραβαίου. Έκλεισε τα μάτια του και ρώτησε:

«Σκαραβαίε βασιλιά επιθυμώ να μάθω, πως την Δωρομοίρα πίσω, μπορώ να ξαναπάρω»

Τότε τα μάτια του Χρυσού Σκαραβαίου άνοιξαν και το μικρό έντομο κοιτώντας τον Ευγένιο του απάντησε:



Πολύ μακριά από αυτό το μέρος βρίσκεται μια περιοχή που λέγεται η Χώρα της Παγωνιάς. Εκεί μένει, σε ένα παγωμένο πύργο, ο γίγαντας Φλογερός. Η Χώρα της Παγωνιάς ήταν κάποτε η Χώρα των Γιγάντων και ήταν ηλιόλουστη με πολλά λουλούδια και μια καταγάλανη θάλασσα στην οποία έπαιζαν πολλά δελφίνια που είχαν και αυτά ένα πανέμορφο γαλάζιο χρώμα
Κάποτε ο Φλογερός περηφανεύτηκε σε άλλους γίγαντες της χώρας του, ότι ήταν ο καλύτερος στο σημάδι. Έγινε αγώνας μεταξύ τους και ο Φλογερός έβαλε στόχο το κεφαλάκι ενός μικρού γαλάζιου δελφινιού που ήταν πάρα πολύ μακριά. Το βέλος του τρύπησε το δελφίνι και αυτό έπεσε νεκρό βγάζοντας ένα παραπονεμένο κλάμα.
Τότε χιλιάδες δελφίνια μαζεύτηκαν γύρω του και άρχισαν να κλαίνε και αυτά Σε λίγο όμως με το σφύριγμα ενός άλλου δελφινιού που ήταν ο αρχηγός τους, όλα τα δελφίνια άρχισαν να απομακρύνονται από εκείνη την περιοχή. Τα γαλάζια δελφίνια έφυγαν από την Χώρα των Γιγάντων για πάντα. Από εκείνη την στιγμή όλη η χώρα άρχισε να παγώνει και κάθε βλάστηση καλύφθηκε από πάγο. Ο πύργος του Φλογερού ερήμωσε καθώς όλοι άρχισαν να φεύγουν από αυτή την περιοχή, που ονομάστηκε από τότε η Χώρα της Παγωνιάς. Η καρδιά του Φλογερού πάγωσε και αυτή και δεν ένοιωθε πια κανένα συναίσθημα. Ούτε χαρά ούτε λύπη.
Τα χρόνια περνούσαν χωρίς τίποτα να αλλάζει αυτή την κατάσταση.
Επειδή τίποτα δεν φύτρωνε πια στην παγωμένη χώρα ο Φλογερός αναγκαζόταν να πηγαίνει χιλιόμετρα μακριά, για να βρει τροφή. Όμως πάντα επέστρεφε πίσω. Δεν ήθελε να φύγει από εκεί, γιατί κρατούσε μέσα του την ανάμνηση της χώρας του που ερήμωσε έτσι ξαφνικά. Σκεπτόταν πως όλη η ζωή σταμάτησε με το που έφυγαν τα γαλάζια δελφίνια. Τι δεν θα έδινε αλήθεια να μη είχε κτυπήσει εκείνο το μικρό δελφινάκι και να επέστρεφαν αυτά πάλι πίσω

Καθώς ταξίδευε με ένα έλκηθρο που είχε φτιάξει μόνος του πάνω στην παγωμένη επιφάνεια παρατήρησε, ότι σε κάποιο σημείο ήταν παγιδευμένο ένα άσπρο πουλί. Έβγαλε το τόξο του για να το κτυπήσει, αλλά εκείνη την στιγμή το πουλί σαν να κατάλαβε, ότι θα το σκότωνε, έβγαλε μια παραπονιάρικη κραυγή. Ο Φλογερός σταμάτησε και πλησίασε το πουλί. Είδε, ότι ήταν κτυπημένο στα φτερά του και δεν μπορούσε να πετάξει. Πλησίασε και ελευθέρωσε προσεκτικά το πουλί από εκεί που είχε πιαστεί. Μάσησε κάποια χόρτα που είχε μαζί του και αφού τα έλιωσε τα έβαλε επάνω στις φτερούγες του πουλιού. Το πήρε μαζί του και επέστρεψαν μαζί στον πύργο του. Από τότε το πουλί, που το φώναζε, Τρόνιο, έγινε ο μοναδικός φίλος του Φλογερού στην Παγωμένη Χώρα.

Εδώ σταμάτησε για λίγο ο Χρυσός Σκαραβαίος και ο Ευγένιος γεμάτος αγωνία τον ρώτησε, γιατί άρπαξε ο Φλογερός την Δωρομοίρα και που την είχε πάει.

Έτσι ο Χρυσός Σκαραβαίος συνέχισε την διήγηση του….

Μόλις ο Τρόνιος έγινε εντελώς καλά και μπορούσε να πετάξει, έφυγε από το κάστρο του Φλογερού. Έτσι όταν εκείνος επέστρεψε από εκεί που είχε πάει για να βρει τροφή είδε, ότι φίλος του το λευκό πουλί, είχε φύγει… Τότε για πρώτη φορά ένοιωσε θλίψη μέσα του κάτι που δεν είχε αισθανθεί ποτέ μέχρι τώρα… Ήταν και πάλι ολομόναχος στην παγωμένη χώρα…

Μια ημέρα βγαίνοντας από τον πύργο του είδε έξω από την πόρτα ένα κόκκινο τριαντάφυλλο. Ο γίγαντας απόρησε, γιατί κανένα λουλούδι δεν βλάσταινε πια σε αυτή την περιοχή.. Έσκυψε και το πήρε στα χέρια του και εκείνη την στιγμή μια κόκκινη σταγόνα έπεσε κάτω. Η απορία του γίγαντα μεγάλωσε. Προχώρησε λίγα βήματα παρακάτω και άλλες σταγόνες έπεσαν. Όμως οι κόκκινες σταγόνες έπεφταν μόνο προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, χαράσσοντας ένα δρόμο, και όχι σκόρπια
Ο γίγαντας τότε κατάλαβε, ότι αυτό το λουλούδι κάτι του έδειχνε..
Ίσως πρέπει να ακολουθήσω τον δρόμο που μου δείχνουν οι κόκκινες σταγόνες σκέφθηκε με απορία ο γίγαντας. Ανέβηκε λοιπόν στο έλκηθρο του και κρατώντας με το ένα του χέρι το τριαντάφυλλο άρχισε να ακολουθεί το δρόμο που σχεδιαζόταν επάνω στην παγωμένη επιφάνεια από τις κόκκινες σταγόνες.
Ταξίδεψε αρκετά μακριά και κάποια στιγμή παρατήρησε, ότι ο δρόμος δεν είχε πια κανένα κόκκινο σημάδι. Κοίταξε δεξιά αριστερά μήπως υπήρχε κάτι που του διέφευγε, όταν άκουσε ένα δυνατό φτερούγισμα επάνω από το κεφάλι του. Γύρισε και είδε ένα λευκό πουλί που του ήταν γνώριμο…Ήταν ο Τρόνιος….
Ο Τρόνιος άρχισε να κάνει βόλτες και μετά πέταξε σε ένα σημείο που φαινόταν σαν μικρός λόφος. Ο Φλογερός άφησε το έλκηθρο και κατευθύνθηκε προς τα εκεί που του έδειχνε το πουλί. Όταν έφθασε, ο Τρόνιος έβγαλε μια φωνή και αμέσως μια πόρτα φάνηκε επάνω στον λόφο που άνοιξε και ένα μικρόσωμο πλάσμα με μακριά γενειάδα έκανε νόημα στον Φλογερό να μπει μέσα…
Ο Φλογερός έσκυψε και πέρασε στην μικρή σπηλιά με δυσκολία αλλά μόλις μπήκε μέσα ένοιωσε πιο άνετα, γιατί ο χώρος ήταν πολύ πιο μεγάλος.
Ποιος είσαι ρώτησε το παράξενο όν ;
Είμαι ο Μαντόζο του απάντησε εκείνο και είμαι το Πνεύμα της Βλάστησης.
Δεν υπάρχει βλάστηση πια είπε λυπημένα ο γίγαντας.. Μόνο κάτι αγριόχορτα και κάποια λιγοστά ψάρια σε σημεία που η θάλασσα δεν είναι εντελώς παγωμένη. Ακόμα και τα πουλιά έχουν φύγει, γιατί δεν βρίσκουν τίποτα να φάνε…Από τότε που έφυγαν από την περιοχή τα γαλάζια δελφίνια όλα έχουν ερημώσει.
Το γνωρίζω απάντησε ο Μαντόζο, όπως γνωρίζω, ότι έσωσες το λευκό πουλί που είναι ο πατέρας ενός ολόκληρου κοπαδιού λευκών πουλιών που μένουν μακριά από εδώ. Τον ονόμασες Τρόνιο και αυτός μου ζήτησε να σε βοηθήσω να φέρεις πίσω την βλάστηση στην χώρα σου !!!
Θα κάνω, ότι μου πεις είπε ο γίγαντας αρκεί να γίνουν όλα όπως πριν.
Για να επιστρέψει η βλάστηση, απάντησε ο Μαντόζο, πρέπει να επιστρέψουν και να τραγουδήσουν τα γαλάζια δελφίνια. Αυτό όμως μπορεί να γίνει μόνο αν τους το ζητήσει η αρχοντοπούλα Δωρομοίρα που γεννήθηκε με το χάρισμα της επικοινωνίας μαζί τους Η Δωρομοίρα μένει στην Κυκνολαίμια, πολύ μακριά από εδώ και ετοιμάζεται να παντρευτεί. Μόλις παντρευτεί το χάρισμα της θα περάσει στο πρώτο της παιδί και εκείνη θα το χάσει. Πρέπει λοιπόν να την φέρεις στην Χώρα των Γιγάντων πριν παντρευτεί και αν την πείσεις να μιλήσει με τα δελφίνια τότε όλα θα γίνουν όπως πρώτα.
Πως θα πάω στην Κυκνολαίμια ρώτησε ο Φλογερός. Αφού είναι τόσο μακριά δεν θα προλάβω.. Τότε ο Μαντόζο βγήκε έξω από την σπηλιά και καλώντας την Δύναμη του Αέρα του ζήτησε να στείλει την «Αστραπή»
Στην στιγμή ένα ψηλό κατάμαυρο άλογο παρουσιάστηκε και ο γίγαντας ανέβηκε επάνω του. Ο Μαντόζο κάτι του ψιθύρισε και αυτό πέταξε ψηλά στον ουρανό με προορισμό την Κυκνολαίμια.

Τα υπόλοιπα τα ξέρεις είπε ο Χρυσός Σκαραβαίος στον Ευγένιο.

«Τι έγινε με την Δωρομοίρα ρώτησε ο Ευγένιος γεμάτος αγωνία; Μπορώ να πάω εκεί και να την φέρω πίσω;»

Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά του απάντησε ο Χρυσός Σκαραβαίος, γιατί η Δωρομοίρα αρνήθηκε να βοηθήσει τον Φλογερό. Του είπε, ότι κοιτάει μόνο τον εαυτό του και δεν ενδιαφέρεται για κανένα άλλο. Δεν υπολόγισε την δική της δυστυχία που τη χώρισε από τον αγαπημένο της την ημέρα του γάμου της, όπως δεν σκέφθηκε το καημένο το δελφινάκι που το σκότωσε για να ικανοποιήσει την περηφάνια του. Μπορεί εκείνη να μη έβλεπε ποτέ πια τον αγαπημένο της Ευγένιο αλλά και αυτός θα έπρεπε να πληρώσει, γιατί είχε δημιουργήσει γύρω του μεγάλη δυστυχία!!!

Πρέπει να μου βρεις ένα τρόπο να πάω οπωσδήποτε εκεί, είπε ο Ευγένιος στον Σκαραβαίο, γιατί ο γίγαντας πάνω στον θυμό του, που αρνήθηκε η Δωρομοίρα να ικανοποιήσει την επιθυμία του, μπορεί να την σκοτώσει όπως το δελφινάκι.

Τότε ο Χρυσός Σκαραβαίος κούνησε τα φτερά του και άφησε στο χέρι του Ευγένιου δύο μικροσκοπικά αυγά. Του είπε αργά το βράδυ να πήγαινε κάτω από ένα δένδρο και να περίμενε την Αστραφτερή Πυγολαμπίδα. Εκείνη με το σάλιο της θα άνοιγε τα δύο αυγά και από μέσα θα έβγαιναν δύο φτερά που με το Φως του Φεγγαριού θα μεγάλωναν. Θα τα έδενε προσεκτικά γύρω από την μέση του και θα έλεγε την μαγική λέξη: «ΧΑΣΤ» Τότε τα φτερά θα πετούσαν πολύ γρήγορα και θα τον πήγαιναν στην Χώρα των Γιγάντων. Η Αστραφτερή γνώριζε τον δρόμο.!!
Επειδή η ταχύτητα θα ήταν μεγάλη έπρεπε να είχε όλη την ώρα τα μάτια του κλειστά, για να μη ζαλιστεί και πέσει κάτω!!!
Εκείνος δεν μπορούσε να έλθει μαζί του και έπρεπε να τον βάλει πάλι μέσα στο σεντούκι μαζί με το δακτυλίδι
Ο Ευγένιος έκανε όπως τον συμβούλεψε ο Χρυσός Σκαραβαίος και σε λίγο πετούσε με δύο τεράστια φτερά και με μεγάλη ταχύτητα για την Χώρα των Γιγάντων.

Εντωμεταξύ η Δωρομοίρα είχε πει στον Φλογερό ότι δεν ήθελε να ζήσει μακριά από τον αγαπημένο της Ευγένιο και όσο διάστημα την κρατούσε εκεί δεν θα έτρωγε τίποτα μέχρι να πεθάνει.
Ο Φλογερός δεν ήξερε τι να κάνει. Σκέφθηκε να πάει να βρει τον Μαντόζο και να του ζητήσει την Αστραπή για να πάει την Δωρομοίρα πίσω στην πατρίδα της. Κατάλαβε, ότι για άλλη μια φορά έκανε πράγματα που προξενούσαν δυστυχία στους άλλους. Μπροστά στην δική του επιθυμία να βλαστήσει και πάλι η χώρα του, αγνόησε τον πόνο που προκάλεσε σε κάποιον άλλο. Όταν έφθασε στην περιοχή που θυμόταν, ότι ήταν η σπηλιά του Μαντόζο, δεν βρήκε απολύτως τίποτα. Όλα γύρω ήταν ερημικά.
Κούνησε λυπημένα το κεφάλι του και πήρε τον δρόμο της επιστροφής. Σκέφθηκε, ότι η Δωρομοίρα δεν θα μπορούσε ποτέ να επιστρέψει στην πατρίδα της και αυτό του έφερε μεγάλη στεναχώρια. Τότε του πέρασε από τον νου, ότι αν αυτός έφευγε από την μέση ίσως η Δωρομοίρα συνομιλούσε με τα δελφίνια και εύρισκαν τον τρόπο για την επιστροφή της. Έτσι μόλις έφθασε στον πύργο του, ανέβηκε στο υψηλότερο σημείο και πήδηξε στο κενό. Η πτώση του στην παγωμένη επιφάνεια ήταν πολύ δυνατή που την έσπασε και νερό ξεπήδησε από κάτω.
Όλος ο πύργος ταρακουνήθηκε από το πέσιμο του γίγαντα και η Δωρομοίρα έτρεξε έντρομη έξω. Σκύβοντας για να δει τι συνέβηκε, είδε πεσμένο κάτω αναίσθητο τον Φλογερό.
Έτρεξε γρήγορα στο σημείο που ήταν αυτός και κατάλαβε, ότι είχε πέσει από τον πύργο του για να πεθάνει.
Τότε αντιλήφθηκε η Δωρομοίρα πόσο απελπισμένος ήταν και πόσο είχε μετανιώσει για όσα είχε κάνει!!!
Τότε είδε ένα τεράστιο πουλί να πλησιάζει κοντά της. Όμως όσο το πουλί πλησίαζε πρόσεξε, ότι ήταν άνθρωπος με φτερά πουλιού. Όταν το πουλί κατέβηκε στο έδαφος η Δωρομοίρα έβγαλε μια φωνή γεμάτη έκπληξη, γιατί κοντά της βρισκόταν ο αγαπημένος της Ευγένιος. Έτρεξε και χώθηκε στην αγκαλιά του. Εκείνος την καθησύχασε και της είπε, ότι όλα θα πήγαιναν μια χαρά.
Πλησίασε τον Φλογερό που ήταν αναίσθητος και γυρίζοντας στην Δωρομοίρα της είπε να καλέσει τα δελφίνια. Εκείνα ίσως τον έσωζαν, γιατί αρκετά είχε τιμωρηθεί για τις απροσεξίες του.
Τότε η Δωρομοίρα άρχιζε να σφυρίζει ένα μοναδικό σκοπό και σε λίγο το κεφαλάκι ενός δελφινιού ξεπρόβαλλε από το άνοιγμα που είχε δημιουργήσει ο Φλογερός με το πέσιμο του. Η Δωρομοίρα άρχισε να επικοινωνεί με το δελφίνι και σε λίγο η παγωμένη επιφάνεια άρχισε να σπάει και να βγαίνουν κεφαλάκια δελφινιών από πολλές μεριές. Σε λίγο αντηχούσε σε όλη την περιοχή ένας μακρόσυρτος ήχος . Τα δελφίνια είχαν γυρίσει και τραγουδούσαν. Μεμιάς όπου υπήρχε πάγος έλιωνε και σιγά σιγά φαινόταν μια αμυδρή βλάστηση.
Δεν πέρασε πολύ ώρα και είδαν ένα τεράστιο φύλλο που έμοιαζε σαν μια μικρή βάρκα να πλησιάζει εκεί που ήταν αναίσθητος ο γίγαντας. Από το τεράστιο φύλλο κατέβηκε ένα παράξενο πλάσμα με μακριά γένια. Ήταν ο Μαντόζο. Πλησίασε τον γίγαντα και έριξε μια σκόνη μέσα στο ρουθούνι του. Όλο το σώμα του γίγαντα άρχισε να τρέμει και σε λίγο έβγαλε ένα δυνατό φτάρνισμα .. Αψουουου.. και ο Φλογερός άνοιξε τα μάτια του.
Βλέποντας γύρω του χιλιάδες δελφίνια και τις λιωμένες από πάγο επιφάνειες γονάτισε και ευχαρίστησε την Δωρομοίρα που τον συγχώρεσε.
Μετά γυρίζοντας στα δελφίνια τα ευχαρίστησε και ζήτησε συγγνώμη για ό,τι είχε κάνει τόσο απερίσκεπτα. Η Δωρομοίρα μετέφερε τα λόγια του σε αυτά και εκείνα άρχισαν να τραγουδούν και πάλι με τον ιδιαίτερο ήχο τους….
Μετά παρακάλεσε τον Μαντόζο να επαναφέρει την βλάστηση πίσω στην χώρα του και να γίνουν όλα όπως πριν. Πραγματικά έτσι και έγινε. Με ένα φύσημα του Μαντόζο λουλούδια άρχισαν να ανθίζουν και δένδρα να φυτρώνουν στην γη που κάποτε ήταν όλο πάγο.
Μετά η Δωρομοίρα πλησίασε δύο δελφίνια και κάτι τους ψιθύρισε.. Έκανε νόημα στον Ευγένιο να καβαλήσει το ένα και χαιρετώντας τον Φλογερό του είπε, ότι επέστρεφαν στην Κυκνολαίμια και αυτός μπορούσε να έλθει εκεί όποτε ήθελε!!!
Έτσι τα δελφίνια διασχίζοντας την θάλασσα με μεγάλη ταχύτητα έφεραν το ζευγάρι πίσω στην πατρίδα τους.
Σε λίγο καιρό έγιναν οι γάμοι τους και όλοι συζητούσαν για καιρό την απίστευτη περιπέτεια του Ευγένιου και της Δωρομοίρας.
Εντωμεταξύ στην Χώρα των Γιγάντων όλα είχαν επανέλθει όπως ήταν πριν την παγωνιά και ο Φλογερός είχε φτιάξει μια μαρμάρινη στήλη στην οποία είχε χαράξει την μορφή ενός δελφινιού. Το δελφίνι έγινε το σύμβολο της Χώρας των Γιγάντων και υπήρχε νόμος πως όποιος έβλαπτε ποτέ δελφίνι θα του επιβαλλόταν αυστηρή τιμωρία
Από τότε έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!
Η Ευγνωμοσύνη δονεί κάθε κύτταρο μου !!!
Άβαταρ μέλους
CHRYSSOULA
Δημοσιεύσεις: 882
Εγγραφή: 04 Σεπ 2008 9:43 pm

Re: ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΓΑΛΑΖΙΩΝ ΔΕΛΦΙΝΙΩΝ

Δημοσίευση από CHRYSSOULA »

Διαβάζοντας στο φβ παλαιότερες και πρόσφατες ενημερώσεις για τις δολοφονίες δελφινιών βρήκα αυτό το παραμυθάκι που είχα γράψει παλαιότερα και θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας.
Πραγματικά αγαπώ πολύ αυτά τα υπέροχα πλάσματα της θάλασσας και κάθε φορά που διαβάζω για το πως τους φέρονται οι"άνθρωποι" νοιώθω βαθύτατη θλίψη!!!!

:-( :-( :-(
Η Ευγνωμοσύνη δονεί κάθε κύτταρο μου !!!
Άβαταρ μέλους
Ταρούλα
Δημοσιεύσεις: 29912
Εγγραφή: 16 Αύγ 2011 6:45 pm

Re: ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΓΑΛΑΖΙΩΝ ΔΕΛΦΙΝΙΩΝ

Δημοσίευση από Ταρούλα »

Πολύ όμορφο Χρυσούλα μου :x :x :x >:d< >:d< >:d<
Η μόνη βεβαιότητα που μπορείς να έχεις στην ζωή σου είναι μόνο μέσα στην Πίστη, πως ό,τι έρθει, πάντα το Πνεύμα θα δρα εντός σου... Η καρδιά φωτίζει τον σκοτεινό δρόμο της ζωής... Β.Ν. :romance-heartbeating:
Άβαταρ μέλους
Θοδωράκος
Δημοσιεύσεις: 23391
Εγγραφή: 27 Απρ 2007 3:37 pm
Τοποθεσία: Αθήνα

Re: ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΓΑΛΑΖΙΩΝ ΔΕΛΦΙΝΙΩΝ

Δημοσίευση από Θοδωράκος »

Πολύ όμορφο! Ευχαριστούμε Χρυσουλίτσα! :x >:d< >:d<
Πολέμα και Οραματίσου @};-

Ανοίγω την Καρδιά μου στον Θεό. :romance-heartbeating:
Άβαταρ μέλους
Giotoula
Δημοσιεύσεις: 12289
Εγγραφή: 10 Φεβ 2010 2:40 am

Re: ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΓΑΛΑΖΙΩΝ ΔΕΛΦΙΝΙΩΝ

Δημοσίευση από Giotoula »

Χρυσούλα πολύ όμορφο!!! Ευχαριστούμε!!! :x :x :x >:d< >:d< >:d<
"Πολέμα και Οραματίσου"...
Άβαταρ μέλους
nondas
Δημοσιεύσεις: 9937
Εγγραφή: 18 Απρ 2010 1:17 am

Re: ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΓΑΛΑΖΙΩΝ ΔΕΛΦΙΝΙΩΝ

Δημοσίευση από nondas »

Χρυσούλα Ευχαριστούμε :x >:d< >:d< >:d<
Άβαταρ μέλους
Annoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 33486
Εγγραφή: 27 Απρ 2007 2:43 pm

Re: ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΓΑΛΑΖΙΩΝ ΔΕΛΦΙΝΙΩΝ

Δημοσίευση από Annoula »

Χρυσουλίτσα :x :x :x >:d< >:d< >:d<
Αν ο Θεός είναι η πρωταρχική Αιτία η Αγάπη θα είναι το αποτέλεσμα
Πατέρα μου/Μητέρα μου, είναι παιδί της Αλήθειας και μόνο αυτή είναι ο δρόμος ο δικός μου προς εσένα
Πολέμα και Οραματίσου
Άβαταρ μέλους
Λιζούλα
Δημοσιεύσεις: 17536
Εγγραφή: 21 Απρ 2010 1:06 pm

Re: ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΓΑΛΑΖΙΩΝ ΔΕΛΦΙΝΙΩΝ

Δημοσίευση από Λιζούλα »

υπέροχο Χρυσουλίτσα, Ευχαριστούμε!! :x :x :x >:d< >:d< >:d< >:d<
Ας είμαι και ο μόνος ΄Ανθρωπος που πιστεύει στην Δύναμη της Αγάπης, δεν παίρνω ποτέ τον Λόγο μου πίσω...Θα την υπηρετώ, ακόμα κι αν μείνω μόνη και αξιοκατάκριτη από αυτούς που όφειλαν να είναι οι αγαπημένοι μου... ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΩ!!!!
Άβαταρ μέλους
Elen75
Δημοσιεύσεις: 2052
Εγγραφή: 25 Φεβ 2010 6:36 pm
Τοποθεσία: Κέρκυρα

Re: ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΓΑΛΑΖΙΩΝ ΔΕΛΦΙΝΙΩΝ

Δημοσίευση από Elen75 »

Χρυσούλα μας!!!!!! @};- @};- @};-
Σ'ευχαριστούμε!!! :x :x >:d< >:d<
"Αν θες να γνωρίσεις το Συμπαν, γνωρισε τον Εαυτο Σου"
Άβαταρ μέλους
Ellaki
Δημοσιεύσεις: 27248
Εγγραφή: 30 Ιούλ 2007 11:02 am
Τοποθεσία: Αγάπη

Re: ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΓΑΛΑΖΙΩΝ ΔΕΛΦΙΝΙΩΝ

Δημοσίευση από Ellaki »

Χρυσουλίτσα :cry: :x :x :x :x :x :x :x
Ας ξεκινήσουμε να αγαπάμε, κι ας μην ξέρουμε ακόμα καλά τον τρόπο... :romance-heartbeating:
Άβαταρ μέλους
ΙΩΑΝΝΑ
Δημοσιεύσεις: 15907
Εγγραφή: 25 Οκτ 2009 7:29 pm
Τοποθεσία: θεσσαλονικη

Re: ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΓΑΛΑΖΙΩΝ ΔΕΛΦΙΝΙΩΝ

Δημοσίευση από ΙΩΑΝΝΑ »

πολύ όμορφο 8-> O:-) :x
Το ΦΩΣ η ΑΓΑΠΗ και η ΔΥΝΑΜΗ αποκαθησούν το σχέδιο πάνω στη γή

Πολέμα και Οραματίσου !!!
Άβαταρ μέλους
margaritarenia
Δημοσιεύσεις: 16492
Εγγραφή: 04 Μάιος 2007 4:02 pm

Re: ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΓΑΛΑΖΙΩΝ ΔΕΛΦΙΝΙΩΝ

Δημοσίευση από margaritarenia »

Χρυσουλίτα...υπέροχο @};- >:d< >:d< >:d< :character-ariel: (δεν βρηκα δελφινάκι...... :* )
Απόφαση να μην επιτρέψω σε κανεναν να με εκπλήξει. Ο μονος που εχει αυτο το δικαίωμα είναι ο Εαυτος μου και ο Θεος μεσα μου :romance-heartbeating:
https://m.youtube.com/watch?v=3YDz-ftqr1g#dialog
Άβαταρ μέλους
Fotinoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 31518
Εγγραφή: 21 Σεπ 2007 8:38 pm
Τοποθεσία: Θεσσαλονίκη

Re: ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΓΑΛΑΖΙΩΝ ΔΕΛΦΙΝΙΩΝ

Δημοσίευση από Fotinoula »

Χρυσουλίτσα! @};- :x :x :x

τι όμορφο O:-) Ευχαριστούμε >:d<
όσο ζούμε σε τούτον τον κόσμο, θα τον Ερωτευόμαστε με όλη μας την Αγνότητα, έτσι ώστε να πάμε στον Θεό γεμάτοι από Αγάπη και όχι γεμάτοι από φόβο... :x
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Re: ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΓΑΛΑΖΙΩΝ ΔΕΛΦΙΝΙΩΝ

Δημοσίευση από Vasoula »

πολύ γλυκό, σαν και εσένα :* >:d< >:d< >:d<
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
CHRYSSOULA
Δημοσιεύσεις: 882
Εγγραφή: 04 Σεπ 2008 9:43 pm

Re: ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΓΑΛΑΖΙΩΝ ΔΕΛΦΙΝΙΩΝ

Δημοσίευση από CHRYSSOULA »

Αγκαλίτσες σε όλους!!!!!

>:d< >:d< >:d<
Η Ευγνωμοσύνη δονεί κάθε κύτταρο μου !!!

Επιστροφή στο “ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ”