Ενα πρωινο.... 27 Αυγουστου 2000...ξυπνησα με υπεροχη διαθεση απο ενα φανταστικο ονειρο που μολις ειχα δει - και ακομα το θυμαμαι!!!-...κι εγραψα το παρακατω αποσπασμα.
Αποψε το ξαναβρηκα και το συνδεω αμεσα με το δρομο του ρεικι και της αυτογνωσιας που περπατω μαζι σας....σας ευχαριστω
και ομως το εγραψα εγω
Διαβαστε:
"Χρυσή βροχή & πανδαισία χρωμάτων,
που όλα μαζί στριφογυρίζουν αρμονικά και αφήνουν στο πέρασμά τους ένα χρυσοποίκιλτο νεφέλωμα,
που αγγίζει σαν πέπλο όλες τις αισθήσεις, τις διαπερνά, τις εξαγνίζει, τις αναγεννά, τους δίνει το χρώμα τ΄ ουρανού,
όταν εκείνος γίνεται ένα με το μεταξωτό μπλέ που λικνίζεται αέναα έως το σβήσιμο του ματιού και ξεδιψά μέσα του ο δημιουργός του παιχνιδίσματος σκιών και χρωμάτων,
δημιουργώντας την ανεπανάληπτη εμπειρία να είσαι ζωή μεσ τη ζωή.
Ζωή, χρώματα κι αρώματα και φώς και αέρας και μία αναρριχώμενη δύναμη απο το πουθενά κι από παντού,
με κάνει να αισθάνομαι αυτό το πρωϊνό μια υπέρμετρη, γαλήνια ανυπομονησία, να γευτώ την πλάση ολόκληρη, αργά αργά και σταθερά, με ρυθμό και αγιότητα, όπως ταιριάζει στο απόλυτα υπέροχο!
Μέσα στο τέλειο και μέσα σ΄ ένα μεγαλόπρεπο παλάτι πού απλώνεται σε επικλινές, γεμάτο αγριολούλουδα , έδαφος, με πλινθόκτιστη, τραπεζοειδής διάταξη, ύψους δύο και πλέον μέτρων, επενδεδυμένο εσωτερικά και εξωτερικά με την υπέροχη υφή του ασβέστη
και τις ανεπανάληπτες χρωματικές εναλλαγές του παιχνιδίσματος του φωτός, καθώς αυτό διαπερνά αέρινα τις λικνιζόμενες απολήξεις των κλαδιών από το αλμυρίκι που ορθώνεται αγέρωχα στην άκρη του γκρεμού, πάνω απο τα βράχια, πού λούζονται στο ρυθμό των κυμάτων και δίπλα από την υπέροχη, μικρή σαν δάκρυ απλωμένη, προστατευτικά ακουμπισμένη από το σκίρτημα του Αιόλου, και περιτριγυρισμένη σε ένα χάδι απο λείες μεταξένιες πέτρες χρυσομαλλούσα παραλία,
ανασαίνω τον παράδεισο της ζωής!
Από τα ολάνοιχτα παραθυρόφυλλα,
που κάθε τόσο σιγοτραγουδούν από τους βραχνιασμένους μεντεσέδες, καθώς τα σιγοντάρει το ανάλαφρο πρωινό αεράκι και προσδίδει γοητεία μπαλέτου στις ανεπαίσθητα αποκολλημένες άκρες της ξεφλουδισμένης, από την αλμύρα, πρασινογάλαζης λαδομπογιάς που λικνίζεται ρυθμικά στον απόηχο των κυμάτων,
εισβάλλει ειρηνικά και μεγαλόπρεπα, ένας αδιάκοπος καταιγισμός φωτός και σκιάς, εναλλασόμενος διακριτικά και επιβλητικά, που αγαλλιάζει την ψυχή και ξυπνά τις αισθήσεις."
ΣΑΣ ΑΓΑΠΑΩ ΟΛΟΥΣ!!..ετσι απλα....
''΄Όταν μέσα μας έχουν εκλείψει οι αιτίες της πράξης, τότε η πράξη η ίδια δεν άγεται από τα συμπτώματα, αλλά εκδηλώνεται αυθόρμητα και αυτούσια, ως αγαθοσύνη. "
Όμως και θα στο πω, γιατί είναι βιωμένο, μέσα στην ανοιχτή καρδιά, αλλάζουν όλα και όλοι...
Γιατί η ανοιχτή καρδιά ξέρει να συγχωρεί και να προχωράει
Και αυτό από μόνο του είναι Σκοπός!
με κάνει να αισθάνομαι αυτό το πρωϊνό μια υπέρμετρη, γαλήνια ανυπομονησία, να γευτώ την πλάση ολόκληρη, αργά αργά και σταθερά, με ρυθμό και αγιότητα, όπως ταιριάζει στο απόλυτα υπέροχο!
(συγκίνηση)
Η πληγωμένη καρδιά μπορεί να Ερωτευθεί
Η προστατευμένη καρδιά δεν μπορεί
ΣΑΣ ΑΓΑΠΑΩ ΟΛΟΥΣ!!..ετσι απλα....
''΄Όταν μέσα μας έχουν εκλείψει οι αιτίες της πράξης, τότε η πράξη η ίδια δεν άγεται από τα συμπτώματα, αλλά εκδηλώνεται αυθόρμητα και αυτούσια, ως αγαθοσύνη. "
Αν ο Θεός είναι η πρωταρχική Αιτία η Αγάπη θα είναι το αποτέλεσμα
Πατέρα μου/Μητέρα μου, είναι παιδί της Αλήθειας και μόνο αυτή είναι ο δρόμος ο δικός μου προς εσένα
Πολέμα και Οραματίσου
(συγκίνηση)
