Ποιητικά έργα, στίχοι

[ΙΩΑΝΝΑ]

[Ιωαννάκι]

Είπες εδώ και χρόνια: «Κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός».
Και τώρα ακόμη σαν ακουμπάς στις φαρδιές ωμοπλάτες του ύπνου
ακόμη κι όταν σε ποντίζουν στο ναρκωμένο στήθος του πελάγου
ψάχνεις γωνιές όπου το μαύρο έχει τριφτεί και δεν αντέχει
αναζητάς ψηλαφητά τη λόγχη την ορισμένη να τρυπήσει την καρδιά σου για να την ανοίξει στο φως.

Γιώργος Σεφέρης

[ALEXOULA]

[Μάνος]

Ιωαννάκι μου
Υπέροχο!!!

[Fotinoula]

[Βικούλα]

[Ταρούλα]

[Ellaki]

[Λιζούλα]

Αν να κρατάς καλά μπορείς το λογικό σου,
όταν τριγύρω σου όλοι τα έχουνε χαμένα
Αν να εμπιστεύεσαι μπορείς τον ίδιο τον εαυτό σου
Όταν ο κόσμος δεν σε πιστεύει...
Κι αν μπορείς να του σχωρνάς αυτή τη δυσπιστία
Να περιμένεις αν μπορείς δίχως να χάνεις την υπομονή σου
Κι αν άλλοι σε συκοφαντούν, να μην καταδεχτείς ποτέ το ψέμα
Κι αν σε μισούν εσύ με μίσος ταπεινό να μην ξεπέσεις
Μα να μην κάνεις τον καλό ή τον πολύ σοφό στα λόγια

Αν να ονειρεύεσαι μπορείς χωρίς να γίνεις σκλάβος των ονείρων
Αν να στοχάζεσαι μπορείς δίχως να γίνει ο στοχασμός σκοπός σου
Αν να αντικρύζεις σου βαστά το θρίαμβο και τη συμφορά παρόμοια
Κι όμοια να φέρεσαι σ΄αυτούς τους δύο τυρανικούς απατεώνες
Αν σου βαστά η ψυχή ν΄ακούς όποιαν αλήθεια εσώ είχες υπομένει
παραλλαγμένη απ΄τους κακούς για να ΄ναι για τους άμυαλους παγίδα
Ή συντριμένα να θωρείς όσα σου έχουνε ρουφήξει τη ζωή σου
και πάλι να ξαναρχινάς να κτίζεις μ΄εργαλεία που΄ναι φθαρμένα...

Αν όσ΄απόχτησες μπορείς σ΄ένα σωρό μαζί να τα μαζέψεις
και δίχως φόβο μονομιάς κορώνα ή γράμματα όλα να τα παίξεις και να τα χάσεις
Κι απ΄αρχής ατράνταχτος να ξεκινήσεις πάλι
και να μη βγάλεις και μιλιά ποτέ γι΄αυτό τον ξαφνικό χαμό σου

Αν νεύρα και καρδιά μπορείς και σπλάχνα και μυαλό και όλα να τα σφίξεις
να δουλέψουν ξαναρχείς κι ας είναι από πολύ καιρό σωσμένα
Και να κρατέσαι πάντα ορθός όταν δεν σου΄χει τίποτα απομείνει, παρά μονάχα η θέληση
κράζωντας σ΄αυτά "Βαστάτε"...

Αν με αρχοντάδες να γυρνάς μπορείς, δίχως απ΄τους μικρούς να ξεμακρύνεις
Κι αν μήτε φίλοι, εχθροί μπορούν πια ποτέ να σε πειράξουν
Όλο τον κόσμο να αγαπάς μα και ποτέ πάρα πολύ κανέναν
Κι αν του θυμού σου τις στιγμές που φαίνεται αδυσώπητη η ψυχή σου
μπορείς να αφήσεις να διαβούν την πρώτη ξαναβρίσκοντας γαλήνη
δική σου θα΄ναι η Γη, μ΄όλα και μ' ότι απάνω της κι αν έχει
Και κάτι ακόμα, πιο πολύ άντρας αληθινός θα΄σαι αγόρι μου...

Κίπλινγκ

[Ιωαννάκι]

[Μάνος]

[Giorgos Agelis]

[Annoula]

[Ταρούλα]

[Ellaki]