(από Yiannis Spyropoulos)
Δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι το γλιστερό σκουλήκι, δεν είναι απλά αυτό που οργώνει και κάνει να καρποφορεί η Γη, αλλά είναι το θεμέλιο ολόκληρου του πολιτισμού. Μέσα στο πεπτικό του σύστημα επωάζονται τεράστιες ποσότητες μικροοργανισμών, οι οποίοι μέσω των περιττωμάτων του γίνονται η βάση της γονιμότητας του εδάφους. Τα σκουλήκια διαπερνούν και χαλαρώνουν το έδαφος, μεταφέρουν στο εσωτερικό του άχυρα, μίσχους φύλλων και με τα περιττώματα τους προσφέρουν το καλύτερο λίπασμα στη χλόη και το σιτάρι. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το διάταγμα της Κλεοπάτρας που έλεγε ότι σε αυτό το μικροσκοπικό πλάσμα οφείλει η Αίγυπτος την αφθονία της, και ότι όλοι πρέπει να το σέβονται και να το προστατεύουν σαν ιερό ζωό.
Ο Αριστοτέλης αποκαλούσε τα σκουλήκια "σωθικά του εδάφους" και γνώριζε ότι κάθε σκουλήκι παράγει το βάρος του σε θρεπτικές ουσίες κάθε μέρα που δουλεύει. Αντίθετα, κάποια άλλα πλάσματα που θεωρούν τον εαυτό τους "ανώτερο" καταστρέφουν ποσότητες εδάφους - μετατρέποντας τις σε έρημο - δεκάδες φορές μεγαλύτερες από το βάρος τους, καθημερινά.. Τα όντα αυτά, που υποτιμητικά μιλάνε για τα "σκουλήκια", συχνά ξεχνούν ότι μετά το τέλος της ζωής τους, το μέλλον τους θα περάσει μέσα από τους πεπτικούς σωλήνες των υπέροχων αυτών πλάσμάτων. Κι ίσως αυτό θα είναι και το πιο χρήσιμο πράγμα που θα έχουν κάνει για τη Γη από η στιγμή της γέννησης τους σε αυτό τον πλανήτη.....
