Πέρασαν τόσα πολλά χρόνια για να καταλάβω ότι αυτά που ένιωθα παιδί ήταν η αλήθεια και όχι αυτά που μαθαινα μεγαλώνοντας.
με αφορμή την συγχρονικότητα της αναφοράς παραπάνω,
κάνοντας μια απο αυτές τις ημέρες ρεικι θυμήθηκα και ακουσα μεσα μου το εξής
"απο μικρό και απο τρελό μαθαίνεις την αλήθεια"
θυμάμαι λοιπόν πως σαν παιδιά αυθόρμητα και με καθαρή την καρδια εκφραζόμασταν χωρίς εξαρτησεις, τότε εκφράζεται ο Λόγος που δημιουργείται και ενσταλάζεται σε ένα καθαρό δοχείο μεσα απο μια ανοιχτή καρδιά, έτσι εκδηλώνεται ο Λόγος
όμως αυτό διακόπηκε βίαια κάτω απο τις εντολές, δεν είναι σωστό να μιλάς έτσι και δεν μιλάς ευγενικά, και μίλα καλύτερα και να προσεχεις πως μιλάς και και και
αν δεν συμμορφωθείς δεν σε αγαπάνε και αυτο το κενό αντικαθιστανται με συμμόρφωση και εξαρτήσεις, μενοντας να εξαρτάσαι ώστε να νοιώθεις ασφάλεια, ένας φαύλος κυκλος
ασθένειας
Να τους μάθουμε τα πάντα από την Αρχή...και η αρχή είναι αυτή
και έρχεσαι έπειτα πάλι απο την αρχή να θυμηθείς την Ουσία που εκδηλώνονταν αυθόρμητα ως παιδί
