Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΞΕΛΙΣΣΟΜΕΝΟ ΣΥΜΠΑΝ

[Vasoula]

O άνθρωπος έχει φτάσει σήμερα σ' ένα σημαντικό κατώφλι της ιστορίας του. Το σοκ και η φρίκη της τρομοκρατίας, μας υπενθυμίζουν την αποξένωση και το μίσος που χαρακτηρίζουν τόσο συχνά την ανθρώπινη ιστορία, από την άλλη πλευρά, όμως, βλέπουμε εκδηλώσεις των καλύτερων στοιχειων της ανθρώπινης φύσης, καθώς οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο συνεχίζουν να διατηρούν ένα όραμα ειρήνης και δικαιοσύνης, εκφράζοντας την αγάπη και τον ηρωισμό μιας ανώτερης ανθρωπότητας...

΄Ομως το κατώφλι στο οποίο έχουμε φτάσει τώρα, δεν αφορά μόνο στην φυσική μας ύπαρξη. Μια ακατανίκητη τάση μας ωθεί να συνδυάσουμε την εξερεύνηση του εξελισσόμενου σύμπαντος με μια εξίσου τολμηρή και πειθαρχημένη εξερεύνηση της εσωτερικής ζωής μας. Παρά της αρνητικές πράξεις των λίγων, σπανιως εκδηλώθηκε σε άλλη περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας ένα τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για τα μυστήρια της ψυχής, ή έγιναν τόσα πολλά πειράματα προσωπικού μετασχηματισμού...


...Ο μαθητής και συνάδελφος του Φρόιντ, Ελβετός ψυχίατρος Καρλ Γιουνγκ, που ήταν μελετητής της θρησκείας, της τέχνης και της συγκριτικής μυθολογίας, εγκατέλειψε το ψυχαναλυτικό κίνημα το 1913 και ίδρυσε την αναλυτική ψυχολογία, βασική αρχή της οποίας είναι ότι η εμπειρία του ατόμου καθορίζεται όχι μόνο από την προσωπική του ιστορία και τις σεξουαλικές του ορμές, αλλά και από καθολικές δυνάμεις του νου. Ο Γιούνγκ πίστευε πως όλοι οι άνθρωποι έχουν πρόσβαση σε προγονικές αναμνήσεις ή «αρχέτυπα», τα οποία μπορούν να γίνουν κατανοητά μέσα από την μελέτη των μύθων και την προσεκτική ερμηνεία των ονείρων. Στόχος της γιουνγκικής θεραπείας είναι η εξατομίκευση και η διεύρυνση της συνειδητότήτας για τα οποία ο Γιουνγκ πίστευε ότι αποτελούν βασικό έργο της ανθρωπότητας. Μεγαλύτερη καινοτομία του στην έρευνα της συνειδητότητας υπήρξε η επιμονή του στην εξερεύνηση των πνευματικών σφαιρών, του ασυνείδητου και της λανθάνουσας δημιουργικότητας που διαθέτουμε όλοι, συνεισέφερε όμως επίσης τις έννοιες της σκιάς ή της σκοτεινής πλευράς του εαυτού, της εσωστρέφειας και εξωστρέφειας και της συγχρονικότητας…


Ο ψυχίατρος Βίλχελμ Ράιχ διηύθυνε το σεμινάριο Ψυχαναλυτικής Θεραπείας της Βιέννης από το 1924 μέχρι το 1930 και μερικές από τις εργασίες που έγραψε εκείνη την εποχή συστήνονται από τότε στους μαθητές της αναλυτικής μεθόδου.
Ανέπτυξε επίσης θεωρίες για την καταστροφικότητα των αυταρχικών κοινωνικών δομών, τις οποίες ανέλυσε στα βιβλία του «Η Μαζική Ψυχολογία του Φασισμού», «Η ανακάλυψη της Οργόνης» και άλλα έργα.
Ξεφεύγοντας από την ορθόδοξη φροϊδική θεωρία, ο Ράιχ απέρριψε την ανάλυση των συμπτωμάτων, προτιμώντας την ανάλυση χαρακτήρα, στην οποία εξετάζει ολόκληρη την δομή της προσωπικότητας. Οι απόψεις του για την ανάλυση του χαρακτήρα αποτελούν προάγγελο, αλλά συχνά επίσης και πηγή έμπνευσης άλλων ψυχοθεραπειών και οι ενοράσεις του για τις κοινωνικές συνιστώσες της νεύρωσης έχουν επηρεάσει την οικογενειακή συμβουλευτική, την ομαδική θεραπεία και την βιομηχανική ψυχολογία.
Βάση της θεωρίας του Ράιχ είναι ότι οι νευρώσεις και πολλές σωματικές διαταραχές προκαλούνται από εμπόδια στη ροή της συναισθηματικής και σεξουαλικής ενέργειας, την οποία ονόμασε οργόνη και η οποία, όπως το ινδουιστικό «πράνα», το κινέζικο «τσι» ή το ιαπωνικό «κι», διαποτίζει τον οργανισμό και μπορεί να μεταδοθεί απ’ευθείας μέσα από τα χέρια ή τη συνουσία. Αυτά τα εμπόδια πίστευε ο Ράιχ δημιουργούν διάφορες ακαμψίες και παραμορφώσεις της προσωπικότητας και εκδηλώνονται με την μορφή μιας «σωματικής θωράκισης» (αμυντικές συσπάσεις των μυών και των συνδέσμων).
Η ραϊχική ανάλυση έχει σκοπό να εξαλείψει αυτήν την ψυχοσωματική θωράκιση μέσα από συναισθηματικές ενοράσεις, εμπειρίες κάθαρσης, μασάζ και σωματικές ασκήσεις που έχουν σκοπό να απελευθερώσουν την μυϊκή ένταση και να διευκολύνουν την ενεργειακή ροή…


Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΞΕΛΙΣΣΟΜΕΝΟ ΣΥΜΠΑΝ
των Τζέιμς Ρεντφιλντ, Μάικλ Μέρφι και Σίλβια Τιμπερς

Εκδόσεις Διόπτρα