Να αποκαταστήσω το ΄Ονομά Του!
΄Οχι με συκοφαντίες προς τους "φαρισαίους"...Κάτι τέτοιο ούτε που με ενδιαφέρει...
Εξηγώντας, παροτρύνοντας τους ανθρώπους να ανακαλύψουν μόνοι τους την εγκληματική τους ανευθυνότητα να πιστεύουν, χωρίς να ερευνούν, ότι τους πάσαραν οι αυθεντίες...Το θέμα του χριστιανισμού δεν έχει να κάνει με τον θεό, ούτε με μια πίστη...Πουθενά μέσα στους κόλπους του δεν μπορεί κανείς να βρει τον Θεό...Μπορεί όμως πολυ εύκολα να βρει δαίμονες...Αυτούς που οι μαύροι μάγοι εξαπόλυσαν στους ανθρώπους, απλά γιατί οι ίδιοι δεν αντέχουν τον Θεό μέσα τους...
Διαχωρισμός, αιρέσεις, κρυφά ευαγγέλια...όλα υπάρχουν πια για τον γνήσιο αναζητητή...Δεν έχει παρά να ενδιαφερθεί να καθαρίσει το ασυνείδητό του από όλες αυτές τις δεισιδαιμονίες που είναι υπεύθυνες για το χάλι του κόσμου του...
Είμαι πολλά χρόνια υπηρέτης στην εσωτερική Θεραπεία των ανθρώπων...
Αυτό που εναντιωνόταν πάντα στην ζωή τους και την υγεία τους ήταν τα ψέματα με τα οποία είχαν γεμίσει την ψυχή τους οι προκαταλήψεις και οι δεισιδαιμονίες του χριστιανισμού...
΄Οπου και να γύρναγαν το βλέμα τους να δρέψουν αγάπη, ένας σατανάς τους περίμενε...Κουβαλώντας στις ψυχικές τους μνήμες πολύ αίμα, φωτιές και εγκλήματα, ο τρόμος για τον θεό έγινε μια υποχρεωτική και εξουθενωτική αγάπη...
Εδώ θα καταγράψω κάποια βιβλία, που δεν τα έγραψαν απλοί άνθρωποι σαν και εμένα...
Εγώ δεν πρόκειται ποτέ να αναφέρω όσα ξέρω, άλλωστε δεν έχουν τόσο βαθιές ιστορικές καταγραφές, περισσότερο έχουν ανθρώπινες...
Τον Ιησού τον γνώρισα σαν ΄Ανθρωπο, και όχι σαν Θεό ή σαν αρχηγό θρησκείας...Το τι έγινε μετά δεν χρειάστηκε ποτέ να το διαβάσω...το είχα ήδη υποψιαστεί, το πόσο ασεβείς είναι οι άνθρωποι, όταν βρουν ένα θύμα για να στηρίξουν την κενοδοξία τους.
Θεωρώ όμως υποχρέωση όλων των χριστιανών, να διαβάσουν επιστήμονες και θρησκειολόγους που έχουν καταγράψει ιστορικά γεγονότα, μήπως καταφέρουν και Αγαπήσουν τον Θεό με πιο ειλικρινή και καθαρό τρόπο, επιστρέφοντας τους δαίμονες του ασυνείδητου τους, εκεί που ανήκουν...
Κάρλχαϊντς Ντέσνερ
Ο Κarlheinz Deschner γεννήθηκε στις 23 Μαΐου 1924 στο Bamberg. Πολέμησε στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σπούδασε νομικά, θεολογία, φιλοσοφία, λογοτεχνία και ιστορία. Ζει στο Haβfurt, είναι μέλος του PEN-Club και από το 1951 εργάζεται ως ελεύθερος συγγραφέας. Παράλληλα με την ιδιότητα του δημοσιογράφου σε περιοδικά του εσωτερικού και εξωτερικού, είναι εκδότης πολυάριθμων συλλογών, συγγραφέας μυθιστορημάτων, λογοτεχνικών πραγματειών και κριτικών εργασιών με θέμα την Εκκλησία. Το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημά του "Die Nacht steht um mein Haus" (1956) προκάλεσε αίσθηση, που κορυφώθηκε σε σκάνδαλο ένα χρόνο μετά με την έκδοση της λογοτεχνικής του κριτικής "Kitsch, Konvention und Kunst". Από το 1958 ο Deschner δημοσιεύει τα αποκαλυπτικά ιστορικά του έργα που ασκούν κριτική στη θρησκεία και την Εκκλησία. Για το διαφωτιστικό και λογοτεχνικό του έργο τιμήθηκε το 1988 με το βραβείο Arno-Schmidt, τον Ιούνιο του 1993 με το Alternativen Buchnerpreis και τον Ιούλιο του 1993 με το International Humanist Award.
Κάρλχαϊντς Ντέσνερ: ΟΙ "ΚΑΛΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ" ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ!
Απόσπασμα συνέντευξης του Ντέσνερ στον Νταίηβιντ Σίνγκερ της εφημερίδας "Weltwoche" της Ζυρίχης το 2007).
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο χριστιανισμός είναι καλός, αλλά αυτό που δημιούργησε ο εκκλησιαστικός μηχανισμός είναι απορριπτέο;
Ναι, αυτό πιστεύουν πολλοί! Αλλά, πέρα από το γεγονός ότι στο χριστιανισμό δεν είναι τίποτα, απολύτως τίποτα, πρωτότυπο –από τη γιορτή των Χριστουγέννων, μέχρι την ανάληψη: όλα αντιγραφή-, ήδη στον πρώτο τόμο της «Εγκληματικής Ιστορίας» περιγράφω σε 100 περίπου σελίδες τους αγώνες των Χριστιανών εναντίον των Εβραίων.
Εσείς είστε η καλύτερη απόδειξη για την ανεκτικότητα του χριστιανισμού. Στο μωαμεθανισμό θα είχατε προ πολλού μια φάτβα (ανάθεμα) στο λαιμό.
Και παλαιότερα στο χριστιανισμό θα είχα έναν αφορισμό, μια θηλιά στο λαιμό ή φωτιά στα πισινά – για πολλούς αιώνες! Σήμερα, να μην έχουμε ψευδαισθήσεις, μόνο η σχετική αδυναμία εμποδίζει τον κλήρο να συνεχίσει να καίει τους αντιπάλους του.
Ζούμε σε μια λαϊκή κοινωνία ή θεωρείτε τη θρησκεία έναν ακόμα σημαντικό παράγοντα;
Αρκεί να κοιτάξει κάποιος στην τηλεόραση για να διαπιστώσει, πώς κάνουν διάφοροι τεμενάδες στην εκκλησία και στους κληρικούς, ιδίως στους πάπες, πόσο χρόνο τούς διαθέτει και ποια σχόλια ακούγονται! Σκεφτείτε τι συμβαίνει στα παρασκήνια…
Είναι δυνατόν να μετρηθούν τα θύματα του χριστιανισμού;
Αν προστεθούν στα άμεσα θύματα –εθνικοί, εβραίοι, μουσουλμάνοι, «αιρετικοί», «μάγισσες», ιθαγενείς κ.ά.- και όλα τα έμμεσα θύματα, π.χ. οι νεκροί των μεγάλων πολέμων του 20ου αιώνα, στους οποίους συνέβαλαν ενεργά όλοι οι εκκλησιαστικοί παράγοντες, σε όλες τις πλευρές, τότε πρέπει να καταλήξουμε σε ένα αριθμό της τάξης πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων – αποσιωπώντας τώρα τα ζώα που θυσιάστηκαν.
Μια στιγμή! Θεωρείτε για τα θύματα των δύο παγκόσμιων πολέμων υπεύθυνη την εκκλησία;
Το κομμουνιστικό καθεστώς στη Σοβιετική Ένωση ήταν αθεϊστικό, αλλά και οι Ναζιστές ήταν ενάντια στην εκκλησία. Οι χριστιανοί ήταν στην πλειοψηφία τους στην πλευρά των θυμάτων ή τάχθηκαν κατά του ολοκληρωτισμού. Αυτά είναι περίπου σωστά. Παρ’ όλα αυτά, και αυτό είναι το αίσχος, οι εκκλησίες, η καθολική, η προτεσταντική, η ορθόδοξη, συνήργησαν με τα καθεστώτα που πολεμούσαν, σε όλες τις πλευρές και πολύ στενά.
Ποιος ήταν, για παράδειγμα, ο ρόλος του πάπα τον 1ο παγκόσμιο πόλεμο;
Ο Πίος X., δραστήριος αντισλαβιστής, σχεδόν έσπρωξε την Αυστρία σ’ αυτό τον πόλεμο. Και ο γενικός γραμματέας των καρδιναλίων, Merry del Val, ήλπιζε λίγο πριν ξεκινήσει ο πόλεμος, ότι η μοναρχία, επί λέξει, «θα φτάσει μέχρι τα άκρα». Υπάρχουν έγγραφα στοιχεία για όλα αυτά. Και χιλιάδες επί χιλιάδων εμετικών κηρυγμάτων στα στρατόπεδα, προέτρεπαν τους στρατιώτες σε όλες τις πλευρές των μετώπων, για μια πολεμική καταιγίδα, για μαζικές δολοφονίες των αντιπάλων.
Γιόρταζαν τα εκατομμύρια των νεκρών ως «άνοιξη των λαών», «φθινοπωρινή επέλαση», το κροτάλισμα των ριπών έπαιρνε μεταφυσική σημασία ως «λειτουργική μελωδία», τα κανόνια ήταν «βροντή του ελέους», οι τάφροι προστασίας ονομάζονταν «σπήλαια της Γεσθημανής», το πεδίο μαχών ήταν ο «Γολγοθάς» - προφανώς των άλλων! Οι χριστιανοί ήταν εκεί, σε όλες τις πλευρές, ήταν θύματα και θύτες, και τα δύο!
Το 2ο παγκόσμιο πόλεμο;
Καταρχάς είχε αναγνωρίσει ο πάπας όλες τις φασιστικές συμμορίες στην Ιταλία, τη Γερμανία, στην Ισπανία και, το πιο αποτρόπαιο, της Κροατίας, την οποία συμμορία βοήθησε να καταλάβει την εξουσία. Στις αρχές του 2ου παγκόσμιου πολέμου απειλούσε ο Πίος XII. τα «εκατομμύρια καθολικών στρατιωτών στο γερμανικό στρατό»: «Έχετε ορκιστεί, πρέπει να παραμείνετε υπάκουοι!» Διατυμπάνιζε, χωρίς να ερωτηθεί, ότι ο Χίτλερ ήταν ο νόμιμος ηγέτης της Γερμανίας και κάθε καθολικός γινόταν αμαρτωλός, αν δεν υπάκουε στις διαταγές του. Αυτός ακριβώς ο πάπας, ακόμα στη μέση του πολέμου, δεν έδειχνε μόνο θερμότατη συμπάθεια για το ναζιστικό καθεστώς, αλλά επίσης, επί λέξει, «θαυμασμό για τις λαμπρές ικανότητες του Φύρερ». Μάλιστα, του έστειλε μήνυμα με δύο αντιπροσώπους (Nuntius) ότι εύχεται στον Φύρερ «τίποτα λιγότερο από τη νίκη!»
Γιατί λέτε συνέβη αυτό; Φόβος, προσαρμογή; Ή μήπως ακολουθούσε δικούς του σκοπούς;
Ο Πίος XII. –κάτοχος μιας περιουσίας 8Ο εκατομμυρίων μάρκων σε χρυσό και συνάλλαγμα– ήλπιζε να πετύχει με τον Χίτλερ και με 25.000 νεκρούς ημερησίως, το μεγάλο στόχο του Βατικανού, αυτό που δεν κατάφερε να πετύχει ο προκάτοχός του με τη συνεργασία των Αψβούργων (αυστριακός αυτοκράτορας) και τον Χοεντσόλερν (γερμανός αυτοκράτορας) στον 1ο παγκόσμιο πόλεμο: τον έλεγχο των Βαλκανίων από τους καθολικούς και την υποταγή της ρωσο-ορθόδοξης εκκλησίας.
Πώς αντέδρασε η ρωσο-ορθόδοξη εκκλησία;
Φυσικά, πέρασε αμέσως στο πλευρό της αθεϊστικής Σοβιετικής Ένωσης, στο πλευρό του Στάλιν. Αφού πάντα ενδιαφέρει, είτε καθολικοί, είτε προτεστάντες, είτε ορθόδοξοι, ένα και μοναδικό πράγμα: εξουσία, εξουσία, εξουσία! Έτσι κάλεσε τον πληθυσμό για ενεργή υποστήριξη του Στάλιν και τελούσε λειτουργίες για τη νίκη του Κόκκινου Στρατού. Μια σύνοδος 46 επισκόπων ευχήθηκε στον «πολυαγαπημένο μας ηγέτη Ιωσήφ Στάλιν πολλά χρόνια ζωής».
Κάνει η θρησκεία τους ανθρώπους αυτόματα ηλίθιους; Ή μπορεί και να εξευγενίσει τον άνθρωπο;
Δεν ξέρω, ίσως και να εξευγενίζει καμιά φορά. Κυρίως αυτούς, οι οποίοι θα γίνονταν ευγενέστεροι κι από μόνοι τους. Αλλά, οι «καλοί χριστιανοί» είναι οι πιο επικίνδυνοι, γιατί αξιοποιούνται για να θεωρηθεί ευγενής και ο χριστιανισμός. Πάντως, παλαβές ιδέες πίστης προκαλούν «βλακεία».
Πηγή: sfrang.blogspot.com
Η εγκληματική ιστορία του Χριστιανισμού I
Πρώιμα Χρόνια
Συγγραφείς: Κάρλχαϊντς Ντέσνερ
Εκδότης: Κάκτος
Το βιβλίο αυτό καταγράφει τις ενέργειες και τους τρόπους συμπεριφοράς του χριστιανισμού, πέρα από όλους τους θεσμικούς και θρησκευτικούς φραγμούς. Γράφω την ιστορία της σταθερής σύνδεσης μεταξύ της λεγόμενης κοσμικής και εκκλησιαστικής πολιτικής, μαζί με τις επιπτώσεις αυτής της θρησκείας στο λαό:
για την εγκληματικότητα στην εξωτερική πολιτική, στην αγροτική, εμπορική και οικονομική πολιτική, στην εκπαιδευτική πολιτική, στον πολιτισμό, στη λογοκρισία, στη συνεχιζόμενη εξάπλωση της άγνοιας και της δεισιδαιμονίας, για την αδίστακτη εκμετάλλευση της σεξουαλικής ηθικής, του συζυγικού και του ποινικού δικαίου.
Γράφω για την εγκληματικότητα των κληρικών, όπως αυτή εκδηλώθηκε ανά τους αιώνες με τον ιδιωτικό πλουτισμό, το παζάρεμα των αξιωμάτων, τη λατρεία των θαυμάτων και των οστών, τις διάφορες μορφές παραποίησης κ.τ.λ.
Με λίγα λόγια: γράφω την ιστορία ενός εγκλήματος σε όλη την έκταση της κρατικής, εκκλησιαστικής και κοινωνικής ζωής της χριστιανοσύνης».
Η εγκληματική ιστορία του Χριστιανισμού ΙΙ
Το τέλος του αρχαίου κόσμου
Συγγραφείς: Κάρλχαϊντς Ντέσνερ
Οι παροιμιώδης φράση "συνθήκες σαν της αρχαίας Ρώμης" ισχύει, όπως αποδεικνύει ο Deschner σε αυτό το βιβλίο, και για τις συνθήκες στη Ρωμαϊκή Εκκλησία.
Οι φρικαλεότητες της ύστερης αρχαιότητας και οι αχρειότητες των χριστιανών ποιμένων και ποιμνίων ωραιοποιούνται μέχρι και σήμερα από τους εκκλησιαστικούς ιστορικούς ή αποσιωπώνται.
Οι περισσότεροι "λαϊκοί" θεωρούσαν απλώς αδύνατη μια τέτοια σωρεία εγκληματικών πράξεων κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες, ενώ αργότερα πίστευαν πως πρόκειται για μεμονωμένες περιπτώσεις.
Το σοκ αυτού του βιβλίου θα πείσει κάθε αναγνώστη ότι αυτά τα εγκλήματα δεν ήταν τα συγχωρητέα σφάλματα μιας κατά τα άλλα αγίας Εκκλησίας αλλά ουσιαστικές αποδείξεις μιας κρατικοποιημένης θρησκείας.
Η εγκληματική ιστορία του Χριστιανισμού ΙΙΙ
Αρχαία χριστιανική εκκλησία: Α΄ πλαστογραφίες, απάτες θαυμάτων, λειψάνων, προσκυνημάτων
Συγγραφείς: Κάρλχαϊντς Ντέσνερ
«Για τους "πιστούς" το ζητούμενο δεν είναι ποτέ τα ιστορικά, τα φιλοσοφικά ή τα ηθικά προβλήματα, η αλήθεια ή, για να το πούμε πιο ταπεινά, η πιθανότητα της αλήθειας, αλλά το δικό τους πρόβλημα. "Πιστεύουν" ότι δεν θα μπορούσαν να ζήσουν χωρίς την πίστη τους. Αν και βέβαια, ως Ινδοί παραδείγματος χάρη, πιθανώς να είχαν μια εντελώς διαφορετική πίστη. Και ως Αφρικανοί πάλι διαφορετική -μια άποψη η οποία κάνει εξαρχής σχετική κάθε "πίστη". Η ζωή μου μού δείχνει ότι μπορεί κανείς να ζει άνετα χωρίς "πίστη". Και χιλιάδες γράμματα αναγνωστών, συχνά συγκλονιστικά, μαρτυρούν ότι μπορούν και άλλοι, μπορούν πολύ καλύτερα αφού εγκαταλείψουν τη χριστιανική πίστη τους, μπορούν πολύ πιο ελεύθερα, μάλιστα τότε μόνο αρχίζουν να ζουν -και μάλιστα όχι περισσότερο "ανήθικα" από τους χριστιανούς».
Η εγκληματική ιστορία του Χριστιανισμού IV
Αρχαία χριστιανική εκκλησία: Β΄ σκοταδισμός, εκμετάλλευση, καταστροφές
«Για τους χριστιανούς, ακόμη και τα μαθηματικά ήταν ύποπτα. Τον 4ο αιώνα στην Έμεσα δεν ήθελαν τον Ευσέβιο ως επίσκοπο, επειδή έκανε μαθηματικές μελέτες. Η γεωμετρία και οι άλλες επιστήμες θεωρούνται κυριολεκτικά άθεες δραστηριότητες. Ο εκκλησιαστικός ιστοριογράφος Ευσέβιος επιτίθεται σε "αιρετικούς", λέγοντας ότι "περιφρονώντας τα ιερά κείμενα του Θεού ασχολούνται με τη γεωμετρία· διότι είναι άνθρωποι της γης, μιλούν γήινη γλώσσα και δεν γνωρίζουν Εκείνον ο οποίος έρχεται από τον ουρανό. Με ζήλο μελετούν τη γεωμετρία του Ευκλείδη. Θαυμάζουν τον Αριστοτέλη και τον Θεόφραστο. Μερικοί μάλιστα σχεδόν προσκυνούν τον Γαληνό". Η χριστιανική θεολογία αναθεμάτισε ιδιαίτερα τις φυσικές επιστήμες».
Η εγκληματική ιστορία του Χριστιανισμού V
Η αρχή του Μεσαίωνα Α Μεροβίγγειοι
Συγγραφείς: Κάρλχαϊντς Ντέσνερ
Με την «Αρχή του Μεσαίωνα» ο Karlheinz Deschner παρακολουθεί την Εγκληματική ιστορία του χριστιανισμού από τη βάφτιση του βασιλιά Χλοδοβίκου (Κλόβη) Α σε καθολικό περί το 500 μέχρι τον θάνατο του Κάρολου «του Μεγάλου» το 814.
Αυτοί οι τρεις αιώνες της αρχής του Μεσαίωνα υπήρξαν μια εποχή ταραχώδους ανακατάταξης και αναμόρφωσης αλλά και συνέχισης της παράδοσης, μια εποχή σκληρή και αιματοβαμμένη όσο καμιά άλλη, εντούτοις και αγιοποιημένη, κατά την οποία διαμαορφώθηκε η γηραιά ήπειρος, η Ευρώπη.
Η εγκληματική ιστορία του Χριστιανισμού VI
Η αρχή του Μεσαίωνα - Β Καρολίδες και Καρλομάγνος, ο χριστιανικότατος σφαγέας της Ευρώπης
Συγγραφείς: Κάρλχαϊντς Ντέσνερ
«Ο "Κάρολος, ο γαληνότατος, εστεμμένος από τον Θεό, μεγάλος και ειρηνοποιός αύγουστος", όπως διατύπωνε η αρχή του διεξοδικού του τίτλου από το 801, αυτός ο ειρηνοποιός και επίσης "per misericordiam Dei" (ελέω Θεού) κυβερνών αυτοκράτορας, ο οποίος ονόμαζε εαυτόν από το 802 και "imperator christianissimus" (χριστιανικότατο αυτοκράτορα) και (δήθεν) πέθανε με τα λόγια του 31ου ψαλμού: "Στα χέρια σου, Κύριε, παραδίδω το πνεύμα μου", αυτός ο άνθρωπος διοργάνωνε τη μία σφαγή μετά την άλλη κατά την 46χρονη διακυβέρνησή του, από το 768 μέχρι το 814 διεξήγαγε σχεδόν συνεχώς πολέμους, σχεδόν 50 εκστρατείες, και μόνο για δύο χρόνια, το 790 και το 807, δεν έσφαξε. [...]
Πολέμησε σε ψυχρά υπολογισμένους, σχεδόν αποκλειστικά επιθετικούς πολέμους, και με τα γεγονότα αυτά ώθησε αναρίθμητους ανθρώπους στον θάνατο, σε έναν συχνά φρικιαστικό, βασανιστικό θάνατο. Όμως δεν δολοφόνησε μόνο στον πόλεμο, αλλά θανάτωσε και 4.500 αιχμαλώτους και έβαλε να εκτοπίσουν χιλιάδες οικογένειες».
Η εγκληματική ιστορία του χριστιανισμού VII
9ος αιώνας: Ο Λουδοβίκος Α΄ ο ευσεβής, οι γιοι και οι εγγονοί του
Συγγραφείς: Κάρλχαϊντς Ντέσνερ
Στην Ρώμη εξαιτίας της λανθασμένης συμπεριφοράς πολλών παπών, αναφέρουν το 824 τα επίσημα χρονικά της αυτοκρατορίας, οι συνθήκες έχουν περιέλθει σε μεγάλη σύγχυση. Μετά το θάνατο του Καρόλου Α ο άγιος πάπας Λέων Γ, το 815, ένα χρόνο προτού και ίδιος πεθάνει, καταδίκασε ανηλεώς εκατοντάδες ανθρώπους σε θάνατο. Το βιβλίο του Karlheinz Deschner ασκεί για ακόμη μια φορά κριτική στην εκκλησία και στην θρησκεία.
Η εγκληματική ιστορία του χριστιανισμού VIII
10ος αιώνας Όθων Α Ο «Μέγας»
Συγγραφείς: Κάρλχαϊντς Ντέσνερ
«Γιατί όμως πίστευε και σκεφτόταν κανείς όλες αυτές τις αθάνατες κουταμάρες επί ολόκληρες εποχές τόσο πεισματικά; Γιατί χιλιάδες και μυριάδες αφελείς και απατεώνες, παρασυρμένοι από τους παππάδες, του τις έβαλαν στο μυαλό, γιατί μέσα από τους αιώνες κατάστρεψαν τα κλασσικά ιδανικά του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού μετέτρεψαν "τη σοφία αυτού του κόσμου σε ανοησία" (Α Κορ. 1, 20), γιατί έριξαν και την Ανατολή και τη Δύση σε όλο αυτό τον σκοτεινό βάλτο της αμάθειας και των προλήψεων, της απάτης των λειψάνων, των θαυμάτων και των προσκυνημάτων, έθαψαν πνευματικά τους λαούς μέσα εκεί, γιατί απέβαλαν τη γενική μόρφωση από τα σχολεία, θυσίασαν ολόκληρη την εκπαίδευση και την έθεσαν κάτω από τον εκχριστιανισμό, γιατί τις θεολογικές τους φαντασιώσεις τις εξομοίωσαν με την έννοια του μαθήματος, έτσι που ακόμα και ο Θωμάς ο Ακινάτης την επιδίωξη της γνώσης μπορούσε να την ονομάσει "αμαρτία", εφόσον δεν αποβλέπει στη "γνώση του Θεού"»
