Συλλογικη Συνειδητοτητα: Δυαδισμος &Εμπειρια Ενωτικης Αγ

[Rainmaker]

Για να αλλάξει η παιδεία πρέπει να αλλάξουμε ΕΜΕΙΣ
και για αυτό δεν δείχενει κανείς τον δρόμο Πέννη μου..

η παιδεία είναι εκει για να μας δωσει τις βάσεις για να προχωρίσουμε μόνοι μας... όχι να σταματησουμε εκει...

Θα μας μάθει ότι 1+1=2
και θα μας δωσει παραδείγματα που χρησιμοποιειται η πρόσθεση.. πόσα να μας δωσει;;
πρέπει και εμεις να ασχοληθούμε...

Αυτό που δεν καταλαβαίνουμε είναι ότι καλές οι κινητοποιείσεις για την παιδεία... αλλα ξέρουμε γιατί γινονται ή απλα πηγαίνουμε γιατι χανουμε μάθημα και γινονται καταλήψεις;;

Πόσοι έχουν διαβάσει τους νομους για τους οποίους διαματρτυρωνται;;;
ποσοι προσφερουν λυσεις για αυτα που διαμαρτυρωνται;;
Η παιδεία πρεπει να παει μπροστα,.. αλλα για να γίνει αυτο πρεπει να αλλάξουμε εμεις... η παιδεία ξεκιναει μεσα απο το σπιτι.. στα πρωτα χρονια ζωης που το παιδί ανακαλυπτει τον κόσμο καλλιεργει την περιέργεια του... αν κάποιος το μπλοκάρει τελειωσε..
η περιέργεια καλλιεργειται.. αλλα όπως ένα λουλούδι αν το αφήσεις αποτιστο θα ξεραθει... απο εκει πρεπει να ξεκινησουμε...
και μετα απο το σχολειο..
αν τα παιδιά καλιεργησουν την περιέργεια και δεν τους περασουν οι μεγάλοι το προτυπο της ντροπής... το σχολείο θα γινει εντελως διαφορετικό...

Γιατι το σχολειο να είναι διαφορετικό απο τη ζωη;;
Στη ζωη μαθαίνεις μόνος.. ασχολεισαι εσυ με τον εαυτό σου και προχωρας...
Στοι σχολειο έχεις κάποιον που σε βοηθάει.. σε βοηθάει να κάνεις τα πρωτα βήματα... αλλα πρέπει και εσυ να κουνησεις τα πόδια σου...

Γιατι τα παιδιά παλια μάθαιναν περισσότερα;;;
γιατι απλα βλέπανε λιγοτερο τηλεοραση παιζανε λιγοτερο ηλεκτρονικα ήταν λιγοτερη ωρα μονα τους..
και επαιζαν ομαδικά παιχνιδια..
διαβαζαν στον ελευθερο χρονο τους
ενδιαφέρονταν για το γυρο περιβάλον τους...
είχαν ανεπτυγμένη περιέργεια...
τωρα η μόνη περιέργεια που έχουν είναι τι θα γίνει στο επόμενο επεισόδιο της αγαπημένης τους σειράς.. πότε βγαίνει το νεο ηλεκτρονικό παιχνίδι..
τι μαρκα ρούχα θα φορέσουν ποσο έκανε ο υπολογιστης τους
και πολλά άλλα τέτοια...

Το σχολειο τι να κ'άνει όσο καλό και αν είναι όσο "τελειο" και να γινει αν δεν υπάρχει περιέργεια απο την μεριά του παιδιού... δεν θα βρει τι του αρέσει... δεν θα ψαχνεται.. δεν θα ενδιαφερεται για την μαθηση και την εξερευνηση της γνωσης αλλα μονο για το ποτε θα τελειωσει η σχολικη μέρα για να παει σπιτι και να δει τηλεοραση...

Πόσοι άραγε στο πέρασμα των χρόνων, είχαν το κουράγιο να βγουν στην αναζήτηση του δρόμου......? Να δουν την ομορφιά....?

Οσοι πραγματικα το ήθελαν Πέννη μου... ασχετα απο το σχολειο..
υπαρχουν άνθρωποι πιο μορφομένοι απο εμενα που δεν έχουν τελειωσει το δημοτικο...
Ειμαι αμορφοτος.. και τωρα προσπαθω να μορφωθω.. γιατι;;;
γιατι και εγω όταν ήμουν στο σχολειο ελεγα ναι στις καταλειψεις χωρις να ξέρω το γιατι..
ναι στο να λειπει ο καθηγητης να παω σπιτι μου..
ναι στην τηλεοραση ναι στο λιγο διάβασμα ισα ισα να μαθαίνω τα βασικά..
οχι στην εξερεύνηση της γνωσης...

Στα παιδικά μου χρονια διάβασα ελαχιστα βιβλία...
Στο λύκειο στην δευτέρα λυκείου ξεκίνησα να ενδιαφερομαι για βιβλία και συγγραφεις..
μεχρι τοτε σχεδον τιποτα....
Γιατι.. θα σου φανει αστείο...
γιατι ο πατερας μου με πιεζε υπερβολικά να διαβάσω βιβλια εξωσχολικα... και με λαθος τροπο...
Στο σχολείο υπηρχαν πολλά που μου άρεσαν... αλλα μετα στο σπιτι όταν πηγαινα να τα ψαξω με τον δικό μου τροπο .. μου λέγανε οχι έτσι οπως το κάνεις... ΕΤΣΙ ΠΡΕΠΕΙ να γινει......

Το σχολειο.. το καταντησαν έτσι οι μαθητες...
Τα σχολεια είναι σε αυτη την κατασταση γιατι τα καταντησαν έτσι οι μαθητες...
μην κατηγορουμε μονο τους άλλους...
Τα πανεπιστημια τα καταντησαν έτσι οι φοιτητες..
γιατι..;;;
γιατι όλοι το έχουμε ακούσει...

Αν μπεις στο πανεπιστημιο... εεε σιγα κάποια στιγμη θα βγεις με ένα χαρτι...
Σιγα δεν χρειάζεται να παρακολουθησουμε ... δεν ειναι υποχρεωτικό... διαβαζουμε απλα στο τέλος...
και για αυτό στις εξετασεις το 60% των μαθητων αντιγραφουν...
η ξαδερφη μου είναι στη δοιηκηση επιχειρησεων στον πειραια... και μου λεει ιστορίες καθε εξεταστική... για το πως αντεγραψαν κάποιο στην αιθουσα ή και αυτη...
οι άλλοι φταίνε και για αυτό;;;
Μην φτιάχνουμε δικαιολογίες... έχουμε ευθυνη και εμεις...

[Ichor]

Κατ' αρχήν να διευκρυνίσω, ότι δεν ρίχνω ευθύνες σε κανένα, πουθενά και για κανένα λόγο.......!
Μάλλον μέ έπιασες λάθος.

Μιλούσαμε για πρότυπα και την κατάριψή τους.

Αναφέρθηκε ως πρώτο πρότυπο, η Οικογένεια
και ως δεύτερο λοιπόν θέτω το Σχολείο.

και ναι συμφωνώ, οτι μαθαίνουμε όταν θέλουμε, όπως ακριβώς σπάμε τα πρότυπα που μας παραδίδει η Οικογένεια........!

Όπως δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε την Οικογένεια που μας έφερε στον κόσμο για όλα τα δεινά μας (διότι κύριοι υπεύθυνοι για ότι συνεχίζεται είμαστε εμείς), έτσι δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε το Σχολείο, για την ελειπή μας γνώση.

Και στις δύο περιπτώσεις λοιπόν, καλούμαστε να ακολουθήσουμε το δικό μας δρόμο.
Στην μεν πρώτη......να αντιληφθούμε τα λάθος για μας πρότυπα,
στη δεύτερη ότι η γνώση και η μόρφωση είναι δική μας υπόθεση....!

οκ τώρα? Είμαι πιά σαφής?

[Rainmaker]

Σε κατάλαβα Πεννούλα !!!

Απλα πρεπει να ξεχωρίζουμε τα προτυπα απο τις δικαιολογιες του ΕΓΩ μας και απλα αυτο έκανα... !!!

[Rainmaker]

Αφου θέτεις όμως το προτυπο του σχολειου.. το εξηγεις λιγο γιατι εγω θεωρω ότι υπάρχουν πολλά προτυπα στο σχολειο..

[Ichor]

Το σημαντικότερο πρότυπο εκεί είναι η ανταμοιβή της γνώσης με τη μορφή του βαθμού.

Η γνώση έχει ανεκτίμητη αξία και δεν μπορεί να μπαίνει στη λογική της βαθμοθηρίας.

Αφού μάθω να αμοίβομαι για την απόκτηση της γνώσης, αντιλαμβάνεται το υποσυνείδητο ότι πρέπει να αμοίβεται και για την αγάπη.

Έτσι μπαίνω στη λογική να δίνω αυτό που έμαθα πως είναι αγάπη και να περιμένω το βαθμό μου....! Όπου εδώ δάσκαλος και βαθμολογητής μου είναι ο σύντροφός μου.
Αν όμως κρίνει ότι η επίδοσή μου είναι χαμηλή....?
ξεκινά το χάος της ανταμοιβής....!


και κοίτα τι μου ήρθε στο μυαλό τώρα.........το τραγούδι.....:
"Για μένα άξιος κριτής
είναι μονάχα ο Θεός
κι αν κάνω άστατη ζωή.......
δικός μου είναι λογαριασμός"

:lol: :lol: :lol: Δεν ξέρω τι συνειρμός ήταν αυτός.......αλλά μου άρεσε και είπα να τον καταθέσω....!

[Rainmaker]

[galazia_sfaira]

.....ομορφα τα λετε........
αφου μπορουμε ολα μονοι μας.........δεν χρειαζεται δομη ,ουτε κρατος.
Αφου τα μπορεί ολα η οικογενεια μονη της,αφου φυσικά τα καταφερα κανείς σαν άτομο και οι δυο μαζι απετελεσαν το ΕΝΑ που άνθρωπος μη χωριζετω....ε τι να το κανουμε το σχολειο βρε παιδια....η οικογενεια ειναι αρκετή.
Λοιπον αλλα δινει η οικογενεια κι αλλος ο ρολος του σχολειου και του παιδαγωγου.
Οσα κι αν κανεις με τις ιδανικότερες συνθηκες (δεν θα βαλω ουτε τους τελειους γαμους που πονανε ουτε τους διαζευγμενους που εχουν χασει τον μπουσουλα απο τις ενοχες και την ανασφαλεια)ο ρόλος του σσχολειου και του καθε παιδαγωγού ειναι να οδηγει τον μαθητη στο να γίνει άνθρωπος,ν ατον οδηγήσει στην ζωή και ταυτοχρονα να του ξεριζωσει οσες δυσιδαιμονίες φερνει απο την νηπιακή του ηλικία απο τους "τελειους" γονεις οπως ανεφερα παραπανω.Η δουλεια του ειναι να παραγει ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.

Γιατί; Απλά γιατί ο δάσκαλος είναι που μεταμορφώνει τον εγκέφαλο του ζώου σε νου του ανθρώπου. Αυτός κατορθώνει ώστε η ματιά του καθένα μας να μη μένει βλέμμα βοδιού, αλλά να γίνεται βιβλίο ανοιχτό να το διαβάζεις. Επεξεργάζεται το πετσί της κεφαλής μας και δημιουργεί πρόσωπο. Η δουλειά του δασκάλου είναι ο αθέρας της βυρσοδεψίας Και στο τέλος τέλος ο δάσκαλος θωπεύει και μαλάζει έτσι το σώμα και την ψυχή μας, ώστε από τη στέρηση μας αποστάζεται το κλάμα, και από την πλησμονή κορφολογιέται το γέλιο μας.

Τα ζώα και τα φυτά δε γελούν ούτε δακρύζουν. Γιατί τους λείπει ο δάσκαλος. Έτσι δεν έμαθαν ποτές ότι στον ενόργανο κόσμο πέρα από τη σφαίρα του βιολογικού ανοίγεται ο φωτεινός ορίζοντας του πνεύματος

Το απιδι μου το διαδασκα κι εγω σαν μητερα αλλα οταν ερχεται στο σπιτι τ αλογια των δασκαλων του ειναι σοφα οχι τα δικα μου.
Οι γονεις απο την μια κι ο δασκαλος απο την αλλη ειναι οι δυο πυλωνες της διαμορφωσης της ψυχής του ανθρωπου.Κι αυτο το λεω γιατι τα ζω καθημερινά απο αυτα που εισπραττω απο τα παιδι μου.
Θα σας αναφερω δε ενα απολο απλουστατο παραδειγμα.
Του εδινα ενα μηλο καθε πρωί αφου κατανοησε την σημασια της υγιεινης διατροφής........σιγα σιγα ομως ατόνισε.
Σημερα οταν τον ρωτησα,αντιθετα με αλλες φορες ,μουλεει ναι θελω το μηλο μου,και δυνεχιζει..........."η καθηγητρια των αρχαίων παρατηρησε οτι μεχρι τις 11 το πρωι ειχε γεμισει ο σκουπιδοτενεκες με κουτια κοκακολας αλλα ενα μηλο να φατε που ειναι υγιεινό δεν το έκανε κανείς...!"ΑΥτο χρειζοταν αποτον δασκαλο του για να ενισχυθει,για να προχωρησει.Τοσο απλά!

[Vasoula]

Συμφωνώ απόλυτα με την Καλλιόπη.

Τα πρότυπα είναι το θεμέλιο της ανθρώπινης δομής και φύσης.
Το αρχέτυπο του ανθρώπου, από την 8η διάσταση περιέχει εκείνα τα "πρότυπα" που τον κατατάσσει στα εν-λογα όντα.

Με συνείδηση και λόγο. Και αυτή είναι η διαφορά μας από τα ζώα, τα φυτά και τα ορυκτά.

Μαζί όμως με τα θεϊκά πρότυπα, παίρνουμε, μέσω του συλλογικού ασυνείδητου, και τα πρότυπα που ορίζει η φυσική ζωή στον κόσμο μας, που ενισχύονται από την οικογενειακή, θρησκευτική και κοινωνική ζωή και που τοποθετούνται στο ασυνείδητο, ερήμην μας.

΄Οταν γεννιόμαστε έχουμε άμεση σύνδεση με το θεικό μας πρότυπο, μέσω του πνεύματος μας που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο μαζί μας. Από την ηλικία των 7 ετών όμως, αρχίζει να δημιουργείται στο παιδί το υποσυνείδητο, το οποίο χωράει όλες τα συναισθήματα που το παιδί μαθαίνει πως πρέπει να κρύψει, για να είναι αποδεκτό, με πρώτους δασκάλους τους γονείς του.

Τα θεϊκά πρότυπα συρρικώνονται, το φως σαν δομή του ανθρώπου, σαν μέρος του dna του μένει χωρίς τροφοδοσία από το πνεύμα, γιατί η πνευματική υπόσταση περιορίζεται στην θρησκεία και σε έναν θεό, που η οικογένεια, η θρησκεία και το σχολείο, τοποθετούν έξω από τον εαυτό του.
΄Οταν λοιπόν το παιδί, δεν μπορεί να "μοιραστεί" τις εμπειρίες με το πνεύμα του, λόγω σταθερών προτύπων, προσαρμόζεται σε μια ανθρώπινη φύση, που ουσιαστικά δεν κατανοεί.

΄Ολη η ζωή μας περνά, γνωρίζοντας για τον παράγοντα "ψυχή", αλλά κανείς δεν μας είπε που είναι "τοποθετημένη"
Σαν απροσδίοριστη λοιπόν έννοια, την τοποθετούμε εκεί που της πρέπει, στα αζήτητα.

Η ένωση μας με το πνεύμα είναι η αρχέτυπη επιθυμία μας, και αυτήν την ένωση ψάχνουμε σε όλη μας την φυσική ζωή, τοποθετώντας την έξω από εμάς.

Αυτή είναι και η κύρια έμπνευσή μας να ακολουθήσουμε το μονοπάτι μας για να μπορέσουμε να "επιστρέψουμε" στην θεότητα, στον "φυσικό" χώρο της ψυχής μας.

΄Οταν αυτό επιτευχθεί, τότε ακολουθούμε την δομη της κοινωνίας με φωτισμένο το υποσυνείδητο, και έτσι "αυθαίρετα" ζούμε, απελευρερωμένοι άπό τις επιβολές της οικογένειας, της θρησκείας και της κοινωνίας, προσανατολίζοντας την ζωή μας στο πνεύμα μας.

Αυτό δεν σημαίνει τίποτα άλλο, από το να ολοκληρώνουμε το θεϊκό σχέδιο, που ορίζει την ενσάρκωση στον φυσικό κόσμο, σαν πεδίο δράσης και εμπειριών του πνεύματος μας, με ένα φυσικό σώμα.

Οι εκδηλώσεις μας, είναι αυτές που το πνεύμα θα ήθελε να βιώσει.
΄Ετσι, κάθε πρόκληση δεν περιέχει πόνο, αλλά ελευθερία.
Η γνώση της ύπαρξής μας είναι και η δράση μας ολοκληρωτικά και με συνέπεια, σ' αυτό που το πνεύμα μας εμπνέει να πράξουμε.

Σ' αυτήν την διαδρομή, ξεδιπλώνονται τα θέϊκά κύτταρα, και η θεϊκή μας φύση ορίζει και τον δρόμο του εγώ, που έχει ανακαλύψει την γνώση του και τον ρόλο του και η απλή συνείδηση έχει γίνει "κατ' εικονα και ομοίωση" του πνεύματος. Μία άπειρη συνειδητότητα που περιέχει την θεότητα...

Δεν ξέρω αν μπόρεσα να δώσω αυτό που έχω μέσα μου, με τον λόγο μου.

[Rainmaker]

Καλλιοπη μου δεν ημασταν απόλυτοι... απλα αυτό που είπα είναι ότι μην ρίχνουμε όλες τις ευθύνες στα πρότυπα και μην θεωρούμε τα πάντα πρότυπα...

Ναι χρειάζεται το σχολείο.. ναι το σχολειο πλαθει το μυαλο των παιδιών... αλλα μαζί με την οικογένεια.. η οικογένεια δίνει τα αρχικά πραγρματα και το σχολειο χτίζει πάνω σε αυτά....

Και τα δυο παίζουν ρόλο...

αφου μπορουμε ολα μονοι μας.........δεν χρειαζεται δομη ,ουτε κρατος.

Ποιοι φτιάχνουν τη δομη;; και ποιοι είναι το κράτος;;;

Απομακρυνουμε τις ένοιες κρατος και κοινωνία απο τους εαυτούς μας καθημερινα... ενω είμασστε μέσα και στα δυο....
και τα αλλάζουμε αναλογα με τις πράξεις μας..
δεν μπορούμε να λέμε φταιει το κρατος όταν και εμεις ας πουμε λυγιζουμε κάποιους κανονες του... φταίμε και εμεις..

Εμεις είμαστε το κρατος Καλλιοπη μου..
απλα ο λαος έχει ξεχάσει την δυναμη του γιατι έχει βολευτει στον κόσμο της μιζας και της υποκρισιας..

Τα πρότυπα επηρεάζουν όλους τους τομείς της ζωής μας..
και σωστα τα αναγνωρίζουμε και προσπαθούμε να τα αποβάλουμε.. αλλα μην βγάζουμε την ουρά μας απ'εξω..

το σχολειο δεν είναι τέλειο.. ούτε το κράτος αλλα ούτε και εμεις...
η υλικη διασταση δεν είναι η διασταση της τελειοτητας..
Προσπαθούμε να φτασουμε στην τελειωση και αυτό γινεται με πραξεις

[galazia_sfaira]

Καταλαβαίνω Ηλαι μου το τι λετε απλά λειτουργω συμπληρωματικά και βιωματικά.Κι εγω αν δεν το ζουσα θ αειχα την αποψη "η οικογενια"αλλα τω βίωσα με τα παιδιά μου τα μεγάλα,το βιωνω καθημερινά με τον Ταξιαρχη.Ο δάσκαλος ειναι ο τα παντα πληρών κι εγω δεν ξερω τιποτα.Μεταφερει δε τοσο τα θετικ΄αοσο και τα πιο απλά "αρνητικά"Μια καθηγήτρια μπαινει και προσφωνει μονο ενα παιδι με το ονομά του.Εισπαραττει την διακριση και αυτον τον θυμωνει.Μονο γαιτι αναφερεται σε καποι παιδι που εινα και δυσλεκτικό.Τα παιδιά κι απο τους δασκαλους και κυριως απο τους δασκαλους απο καποια ηλικια και μετα προσλαμβανουν μηνυματα ζωής.
Ειχα εναν καθηγητή ώρα του καλη οπου κι αν βρισκεται,πρωτη ώρα Δευτέρας.....τρεχοντας πηγαινα.Μα εκανε Βιολογια και μαελεγε"παιδια θα διαβαστε να μην εκτεθουμε ώστε να ζυσητησουμε;"
Θυμαια κουβεντες για την κοινωνία ,για τον ρολο της,για την οικογενεια,για την θρησκεια,γαι την ψυχη μας.ΑΥτος μου μεινε και η καθηγητρια Ιστοριας που κουβαλαγε ενα πικ απ με δισκους κλασσικης μουσικής και φωτογραφιες απο τα μουσεία.Μονο αυτοι!!!!!

[Rainmaker]

Είχα και έχω καθηγητες που με επηρεασαν σαν άνθρωπο και με επηρεάζουν... και καταλαβαίνω τι λες απολυτα..


Ποιό είναι λοιπόν το πρότυπο του σχολειου;; είναι ένα ή είναι πολλά;;;

[Ichor]

Ποιό είναι λοιπόν το πρότυπο του σχολειου;; είναι ένα ή είναι πολλά;;;

Νομίζω, ότι είναι πολλά.
Συζητώντας με τις μικρές και με ότι θυμάμαι από τα μαθητικά μου χρόνια, τις μεγαλύτερες "αξίες" και τις μεγαλύτερες "αδικίες", τις βίωσα στην μικρή κοινωνία του σχολείου.

Εκεί όμως έμαθα και το πρότυπο της κοινωνικής καταξίωσης, το πρότυπο του "καθως πρέπει", την ταξική ανισότητα, τη μεροληψία υπέρ του μαθητή υιού - μεγαλογιατρού.

Εκεί συνάντησα τα πρότυπα που αργότερα ένοιωσα πως πρέπει να αποβάλλω.....!

Στην πορεία των παιδιών μου, έχω συναντήσει 2 δασκάλες και 1 καθηγητή, που πραγματικά έσκυβαν πάνω από τα παιδιά...... για τους λοιπούς....το χάος.....!

Και εχθές είχα σοβαρό συμβάν, αμφισβήτησης στο πρόσωπο ενός παιδιού.........όπου η καθηγήτριά της, τη ρώτησε 3 φορές αν η εργασία ήταν δική της......και η μικρή της είπε ένα καλά ..... και αποχώρησε.....! Διότι η μορφωμένη νέα, δεν μπορούσε να πιστέψει πως ένα παιδί, έκανε εργασία 24 σελίδες για την Αναγέννηση....!

Και αντί να δώσει έναν έπαινο, προτίμησε να της κόψει τα φτερά.....!

Δεν ξέρω που οδηγούν τέτοιες συμπεριφορές.......... ΘΑ ΔΕΙΞΕΙ.....!

[Rainmaker]

Προτυπα Πεννη μου.. πολλα πρότυπα στο σχολείο...

Και εγω έτσι τα περισσότερα τα μάζεψα την εποχή του γυμνασίου.. και κάποια στα χρόνια του δημοτικού.. αλλα στο δημοτικό ήταν λίγο καλύτερα τα πράγματα..

Εκεί είχα δασκάλους που πραγματι βοηθούσαν τα παιδιά.. είχα και ίσως εναν απο τους λιγους δασκάλους που δεν προσπαθησε να μου περάσει το προτυπο του θεού γερακου... μου είχε πει τότε ότι πολλες θρησκείες υπάρχουν.. πολλές θεωρείες αλλα για να βρεις τι θα πιστεψεις θα ακουσεις την καρδια σου..

δεν μου το ειχε πει έτσι ακριβως .. αλλα αυτο ήταν το νόημα που μου περασε..

Οσο για προτυπα.. ενα απο τα ισχυροτερα είναι ο καλος μαθητης...
και φυσικά ταξικα προτυπα.. όπου προσέχουν λίγο περισσότερο τα παιδιά διευθυνταδων ιατρων δικηγορων.. και όταν πάνε στην συναντηση γονέων ζητανε και διακρητικά μια επαγγελματική κάρτα αν ποτε χρειαστούν κάτι...

Η κακία των παιδιών και οι διακρίσεις κυριαρχούσαν στο γυμνάσιο... αυτή ήταν η δική μου εμπειρία τουλάχιστον... γιατί αραγε...;; Με την Εμμανουέλα στο ίδιο γυμνάσιο πηγαίναμε.. τοτε δεν γνωριζόμασταν καλα.. αλλα ενω είχαμε διαφορετικές εμπειρίες εντελως.. σίγουρα θυμάται.. συμπεριφορές παιδιών που λειτουργούσαν με σκοπο την "ταπείνωση" κάποιων πιο "αδύναμων" παιδιών για να δειχτούν στις "ωραίες του σχολείου"...

Οι διακρίσεις που έκαναν οι καθηγητες απο δικά τους μπλοκαρίσματα προς μαθητες υπηρχαν επισης...
Βασικό παραδειγμα καθηγητριες αγγλικών και γαλλικων απεναντι σε μαθητες που ή είχαν καποιο πτυχείο στην ξένη γλωσσα ή που κάνανε ιδιαίτερα... (εκτος αν κάνανε με αυτες ή αυτούς...!!!!!)

Πολλά προτυπα Πεννη μου.. πολλά...

[Skapaneas]

Οικογενεια λοιπον σαν αρχη και ακολουθει το Σχολειο...

Και μετα;

Ποιο ειναι το επομενο προτυπο στη ζωη του ανθρωπου, στο δρομο του Γολγοθα που οδηγει στην Πνευματικη Ολοκληρωση;

Οποια και ειναι η πορεια αυτη των προτυπων, οφειλει να οδηγησει στην Κορυφη του Γολγοθα και στο προτυπο του Εσταυρωμενου.

Για μονο ετσι εχει νοημα ως Γολγοθας.

[Vasoula]

Καταλαβαίνεις τώρα Ηλία μου τι εννοώ λέγοντας "θέτω τα όρια της φυσικής μου έκφρασης" στο πεδίο που δρω"?

Παλαιότερα τσακωνόμουν για να επιβάλλω αυτά τα όρια...΄Ηθελα να δηλώσω τον εαυτό μου, αλλά δεν είχα άλλον τρόπο. Γιατί ήμουν γεμάτη από αυτά τα πρότυπα που αναφέρεις...Ο καλός που έχει χρήματα, ο κακός, ο έξυπνος μαθητής, ο χαζός μαθητής, ο έτσι...ο αλλιώς...Δεν τα άντεχα στους άλλους, δεν τα έβλεπα στον εαυτό μου. Είμαστε ολόϊδιοι με όλους τους ανθρώπους. Εγώ δεν το είχα αντιληφθεί...΄Ολοι οι άνθρωποι, ότι "επάγγελμα" και αν έκαναν, είχαν ένα μόνο συναίσθημα...τον φόβο!!! Από αυτόν δεν γλύτωναν ούτε οι παπάδες.

Μέσα από αυτόν όμως βρήκα την "ομοιότητα"...
Πίσω από κάθε πράξη των ανθρώπων, κρύβεται ένας τεράστιος φόβος...Και όσο αυτός ο φόβος υπάρχει, ανεξάρτητα που τον τοποθετούν οι άνθρωποι, δεν θα μπορεί η ανθρωπότητα να βαδίσει στην δόνηση της αγάπης.

Πάντα στην αγάπη θα μπαίνουν τα όρια του φόβου...
Και θα μεταφράζονται σε ισχύ, έτσι για να υπάρχει η πλάνη ότι "εγώ δεν είμαι αδύναμος, αλλά δυνατός..."

Σ' αγαπώ και σε συγχωρώ...Πόσες φορές δεν το ακούμε αυτό?
΄Ομως και μέσα σ' αυτήν την φράση, πάλι ο εαυτός μας κρύβεται, που αγωνίζεται να αποδείξει μεγαλοψυχία, ψάχνοντας την "ομοιότητα" μέσα από τον δρόμο των προτύπων της κοινωνικής καλοσύνης.

Η συγχώρεση δεν γίνεται με τον νου!
Γεμίζουμε το υποσυνείδητο με αυτό το συναίσθημα της ολοκλήρωσης, που είναι μόνο φως!
Μετά κατανοούμε, ότι κανέναν δεν πρέπει να συγχωρέσουμε, γιατί δεν υπάρχει λόγος. Κανένας δεν μπορεί να μας βλάψει, κανένας δεν μας βλάπτει, σαν ύπαρξη. Εμείς όμως βλάπτουμε συνεχώς τον εαυτό μας, διαχωρίζοντας τον με πρόσχημα την αγάπη!!!

Σ' αγαπώ και για να μου το αποδειξεις, δεν θα είσαι ο εαυτός σου, αλλά θα είσαι αυτό που έχω μάθει ότι πρέπει να είσαι, για να έχω και τις δικαιολογίες να συνεχίσω και εγώ να προβάλλω αυτό που θα ήθελες να είμαι...

Το θέατρο του παράλογου!!!

Γι' αυτό σας είπα ότι η αρχή του δρόμου της αυτογνωσίας, εκδηλώνεται με πολύ εγωισμό...για τους άλλους!

Γιατί σ' αυτήν την διαδρομή αρχίζεις να "παλεύεις" με τους δικούς σου "δαίμονες" και αφήνεις τους άλλους απ' έξω...Δεν γίνεται αλλιώς.

Το πρώτο μεγαλύτερο πρότυπο είναι ο "δαίμονας" που δεν υπάκουσε τον θεό...Και είναι το "κακό" έξω από εμάς που μας παρασύρει...

Αν κατάφερε κάποιος και τον "επανέφερε" στο φως, μπορούμε όλοι!!!

Και η αρχή ξεκινά, με το να τον ανακαλύψουμε μέσα μας!