Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1980

Θέματα κατηγορίας που "κοιμούνται"...
Άβαταρ μέλους
renos
Δημοσιεύσεις: 27
Εγγραφή: 27 Απρ 2007 3:00 pm

Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1980

Δημοσίευση από renos »

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή. Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες. Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου.


Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε. Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι. Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.


Note: Θεέ μου! Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε; Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπενα συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για ναπεράσουν όλοι. Τι φρίκη! Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα. Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...».
Άβαταρ μέλους
Emmaki
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 13192
Εγγραφή: 26 Απρ 2007 11:03 am
Τοποθεσία: Pandora!!

Δημοσίευση από Emmaki »

Συγνώμη..... δηλαδή εμείς που γεννηθήκαμε μετά το 1980;;;;;;;;;;;

Στο πηγάδι.......................................πέσαμε;;;;;;;;;;;;;;; :shock:
Ichor
Δημοσιεύσεις: 818
Εγγραφή: 10 Μάιος 2007 2:58 pm
Τοποθεσία: Αθήνα

Δημοσίευση από Ichor »

Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου.
Και έτσι θα έπρεπε να συνεχίσει να είναι.....!

Τό ίδιο μαθαίνουν όμως και τα σημερινά παιδιά, απλά από άλλο δρόμο.
Όταν χαλάει το κινητό τους, όταν σβήνει το Νιτέντο, όταν πέφτει η σύνδεση του ιντερνετ.....!

Απλά Ρένο σιγά σιγά ανεβαίνει ο πήχης.....!

Εμείς σκεφτόμασταν πως θα φτιάξουμε μπάλα από κουρέλια, τα πιτσιρικάκια σήμερα σκέφτονται πως θα συνδέσουν την ethernet.

Με λίγη καλή θέληση, όσο εξελίσεται η τεχνολογία και κάνουμε τη ζωή πιο εύκολη στο βιοποριστικό της κομμάτι, , θα βοηθήσουμε τα μετά 1980 παιδιά, να μένουν περισσότερο με τον εαυτό τους....!

Είναι σημάδι των καιρών.... πρέπει να ψάξουν μέσα τους, πρέπει να γκρεμίσουν πρότυπα, να φτιάξουν νέες ισορροπίες, να φέρουν φως και πρέπει να τα διευκολύνουμε σε αυτό......! Πρέπει να τους παραδόσουμε τον κόσμο που δανειστήκαμε από αυτά όσο γίνεται πιο καλό, για να μπορέσουν με τη σειρά τους να προσθέσουν στον φως..... και στην Αγάπη......, από το δικό τους δρόμο όμως....!

Οι προ 1980 γεννιές άργησαν να αναζητήσουν τον εαυτό τους γιατί δεν είχαν τις ευκολίες. Είχαν βιοποριστικά προβλήματα να λύσουν και μεγάλωναν σε πιό μικρές γειτονιές....! Οί κίνδυνοι σαφώς ήταν λιγότεροι....!
Είχαμε την ευκαιρία με λιγότερους κινδύνους να φέρουμε φως αλλά δεν το κάναμε.....! Είμασταν απασχολημένοι βλέπεις......!
...και το Σύμπαν εισέπραξε....! και τώρα αυξήθηκαν οι δυσκολίες για να αντιληφθούμε τελικά ότι πριν το 1980 θα μπορούσαμε πολύ πιο εύκολα να φέρουμε το φως.....αλλά....!
Και αν δεν το κάνουμε και τώρα.....το Σύμπαν πάλι θα εισπράξει....! και θα ανέβουν οι δυσκολίες.

Έτσι τώρα καλούμαστε να στρώσουμε το χαλί στη μετά 1980 γεννιά μήπως τα καταφέρει εκεί που εμείς....δεν ασχοληθήκαμε....!

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ.....!

Με πολύ πολύ αγάπη
στο δύσκολο δρόμο
της Νέας Γεννιάς.
Το "παιχνίδι" της ψυχής είναι μεγαλειώδες! Δεν την νοιάζει ποιός θα κερδίσει, αρκεί να "παίξει"!! {Βάσω}
η "Εξέλιξη", είναι ο νόμος της Ζωής, ο "αριθμός", είναι ο νόμος του Σύμπαντος, η "ενότητα", είναι ο νόμος του Θεού.
Άβαταρ μέλους
Θοδωράκος
Δημοσιεύσεις: 23391
Εγγραφή: 27 Απρ 2007 3:37 pm
Τοποθεσία: Αθήνα

Δημοσίευση από Θοδωράκος »

Εγώ πάλι σαν γνήσιος καρκίνος, αναπολώ αυτές τις εποχές. Μου φαίνονται πολύ πιο γνίσιες, ανθρώπηνες, απλές και πραγματικές.

Εγώ γεννήθικα ακριβώς πάνω στην αλλαγή. Στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, οι πλατείες ήταν γεμάτες. Λίγο πριν το γυμνάσιο, άδειασαν ξαφνικά.

Δεν ξέρω που θα μας βγάλει αυτός ο δρόμος. Υπάρχει αποξένωση των ανθρώπων, οι φιλίες έχουν διαληθεί, ο άνθρωπος έκανε μία στροφή προς τα μέσα - αν και πολύ αμφιβάλλω τον τελευταίο καιρό εάν όντως συμβαίνει κάτι τέτοιο. Πολύ φοβάμαι ότι δεν μεγαλώνουν τα παιδιά όπως θα'πρεπε, πολύ φοβάμαι ότι ούτε και εγώ μεγάλωσα έτσι όπως θα'πρεπε. Σίγουρα όμως, ο δρόμος που περπάτησα με έφερε εδώ που είμαι τώρα.

Η Γεννιά του Σκορπιού (1984 - 1996) κατέστρεψε τις παρέες, έφερε στο προσκύνιο το σεξ, την μοναχικότητα, τα ναρκωντικά, το ψέμμα και γενικά την σκοτηνή φύση του ανθρώπου. Δεν ξέρω τί κατάφερε τελικά και εάν το κατάφερε. Για κάποιον περίεργο λόγο, στρέφω τις ελπίδες μου προς την Γεννιά του Τοξότη (1996 - )...
Πολέμα και Οραματίσου @};-

Ανοίγω την Καρδιά μου στον Θεό. :romance-heartbeating:
Ichor
Δημοσιεύσεις: 818
Εγγραφή: 10 Μάιος 2007 2:58 pm
Τοποθεσία: Αθήνα

Δημοσίευση από Ichor »

Πολύ φοβάμαι ότι δεν μεγαλώνουν τα παιδιά όπως θα'πρεπε, πολύ φοβάμαι ότι ούτε και εγώ μεγάλωσα έτσι όπως θα'πρεπε
Το "όπως θα 'πρεπε" είναι από τα πρότυπα που προσπαθούμε να αποβάλλουμε.

Τι θα πει θα 'πρεπε? Εκείνη την εποχή "έπρεπε" να τρώμε και λίγο ξύλο, γιατί είχε βγει από τον "παράδεισο".....!

Τιποτα δεν πρέπει deodonus....! Καιρός να μπεί και λίγο "θέλω" στη ζωή μας.
"Θέλω" να αγαπήσω, να αγαπηθώ (εγώ-εμένα πρώτα απ' όλα), θέλω να γευτώ, να δω, να αγγίξω......
Υπάρχει μόνο το "νοιώθω" πλέον... με τις πέντε αισθήσεις μου.... νοιώθω τη ζωή και την ακολουθώ.....!
Παίρνω τη ζωή όπως έρχεται και αντλώ τα καλύτερα για μένα από κει μέσα....
Παρακολουθώ τα μηνύματα του Σύμπαντος και προσπαθώ να φτάσω εμένα πρώτα απ' όλα....! Γιατί ο εαυτός πια τρέχει στην Πηγή του από ένα δρόμο που δεν γνωρίζω, που δεν μου τον έμαθαν σαν ήμουν παιδί, είναι επιλογή μου να νοιώσω και να ακολουθήσω.

Αν ο δρόμος ήταν γνωστός, θα ήταν όλα εύκολα....., δεν θα χρειαζόταν να αναπολείς..... θα ήξερε η συνειδητότητά σου και θα πορευόταν........

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΥΧΑΙΑ......!

Έτσι είναι το σχέδιο και έτσι θα γίνει.....!

Με πολύ πολύ αγάπη,

Υ.Γ. και εγώ deodonus με ωροσκόπο καρκίνο....αναπολώ πολλές φορές...με γοητεύει..... :) Μου θύμισαν όμως όλα τα παραπάνω εδώ.....!και τους ευχαριστώ όλους.....! :) :) :)
Το "παιχνίδι" της ψυχής είναι μεγαλειώδες! Δεν την νοιάζει ποιός θα κερδίσει, αρκεί να "παίξει"!! {Βάσω}
η "Εξέλιξη", είναι ο νόμος της Ζωής, ο "αριθμός", είναι ο νόμος του Σύμπαντος, η "ενότητα", είναι ο νόμος του Θεού.
Άβαταρ μέλους
Θοδωράκος
Δημοσιεύσεις: 23391
Εγγραφή: 27 Απρ 2007 3:37 pm
Τοποθεσία: Αθήνα

Δημοσίευση από Θοδωράκος »

Το "όπως θα'πρεπε" το εννοούσα κυρίως στο να γευτώ την ζωή, να έχω φίλους και παρέες, να κινούμαι, να μιλάω και όλα τα άλλα. Αντί αυτών, καθόμουνα σε μία καρέκλα, ήμουν εξαιρετικά μοναχικός, εσωστρεφής, απομονομένος, σνόμπ και λιγομίλητος. Και όλα αυτά προσπαθώ να ανατρέψω, προσπαθώ να εκφράζομαι, να μιλάω, να είμαι κοινωνικός, να βιώνω την ζωή και όχι να την σκέφτομαι, και να κάνω φίλους.

Γιατί, αντιθέτως από την πορεία των ανθρώπων που γεννιούνται "τρελλοί και επιπόλαιοι" και γίνονται με τα χρόνια "σοβαροί και υπέυθυνοι", εγώ ακολουθώ ακριβώς την αντίθετη πορεία: γεννήθικα σοβαρός και υπεύθυνος και προσπαθώ να γίνω τρελλός και επιπόλαιος.

Και αυτό, γιατί πέρασα μία ζωή παρατειρώντας, φιλοσοφώντας, σκεφτόμενος από τα πιο ανόητα μέχρι τα πιο παράδοξα. Παρατειρούσα τους ανθρώπους, ανέλυα τις συμπεριφορές τους, προσπαθούσα να φτάσω στα άδυτα της ψυχολογίας τους, να κατανοήσω την φύση του ανθρώπου και του σύμπαντος μέσα από την παρατήρηση.

Όμως, έτσι δεν ζούσα την ζωή, μόνο την σκεφτόμουνα. Έτσι στερήθικα πολλά: την δροσιά μίας καλής παρέας, την ξεγνιασιά των διακοπών, την απλότητα του παιχνιδιού, την αγνότητα του παιδιού. Και όλο αυτό το μάζεμα των εμπειριών της ζωής.

Προφανώς και δεν έγιναν όλα αυτά τυχαία. Μέσα από όλη αυτήν την διαδρομή έφτασα την σκέψη και την λογική στα όριά τους και ίσως και να τα ξεπέρασα. Αυτός ήταν ο δρόμος μου.

Όμως μερικές φορές ακόμα σκέφτομαι ότι θα προτημούσα να ήμουν πιο..."κανονικός", πιο απλός, πιο ελαφρύς. Η πολλή σκέψη σε βαραίνει, σου απορροφά όλη την ενέργεια και σε εμποδίζει να χαθείς στην στιγμή, να αισθανθείς, να βιώσεις, να ζήσεις...
Πολέμα και Οραματίσου @};-

Ανοίγω την Καρδιά μου στον Θεό. :romance-heartbeating:
Ichor
Δημοσιεύσεις: 818
Εγγραφή: 10 Μάιος 2007 2:58 pm
Τοποθεσία: Αθήνα

Δημοσίευση από Ichor »

Όμως μερικές φορές ακόμα σκέφτομαι ότι θα προτημούσα να ήμουν πιο..."κανονικός", πιο απλός, πιο ελαφρύς. Η πολλή σκέψη σε βαραίνει, σου απορροφά όλη την ενέργεια και σε εμποδίζει να χαθείς στην στιγμή, να αισθανθείς, να βιώσεις, να ζήσεις...
:) :) Ποτέ δεν είναι αργά.......! :) :)

ξεκίνα Deodonus, ξεκίνα σήμερα, απόψε, τώρα.....!

Διαβάζω αυτά που γράφεις και βρίσκω πολλά από τον εαυτό μου....
την επανάστασή μου την έκανα στα 40....!
Τότε κατάφερα να πω..."θα ζήσω για μένα...." και σε όποιον αρέσει.
Τώρα ζω για όλους πάλι....αλλά από διαφορετικό δρόμο, πιό υγιή πιστεύω...... :wink: :wink:
Το "παιχνίδι" της ψυχής είναι μεγαλειώδες! Δεν την νοιάζει ποιός θα κερδίσει, αρκεί να "παίξει"!! {Βάσω}
η "Εξέλιξη", είναι ο νόμος της Ζωής, ο "αριθμός", είναι ο νόμος του Σύμπαντος, η "ενότητα", είναι ο νόμος του Θεού.
Άβαταρ μέλους
Qisan
Δημοσιεύσεις: 1151
Εγγραφή: 16 Μάιος 2007 5:57 pm
Τοποθεσία: Σχερια

Δημοσίευση από Qisan »

. Κατι σαν την δωδεκατη εντολη δλδ ::
" Σε οποιον αρεσουμε για τους αλλους Δεν θα μπορεσουμε "
χεχεχε
La culture c est comme la confiture , moins on en a plus on l etale
Επισκέπτης

APANTHSH

Δημοσίευση από Επισκέπτης »

πραγματι στα 40 γινεται η μεγαλυτερη επανασταση και οποιος σε αντεξει!!πολυς ο θορυβος της εκρηξης!!! :lol:
Άβαταρ μέλους
Qisan
Δημοσιεύσεις: 1151
Εγγραφή: 16 Μάιος 2007 5:57 pm
Τοποθεσία: Σχερια

Δημοσίευση από Qisan »

Xrisa >>
Στα 49 αλλαζεις σελιδα ( 7*7=49 ) ... εκει να δεις .....
:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:

ΝαμασΤΕ
La culture c est comme la confiture , moins on en a plus on l etale
Επισκέπτης

απαντηση

Δημοσίευση από Επισκέπτης »

Μονο που μου το λες τρομαζω!!δηλαδη στα 49 τι γινεται?Στα 40 τους βαζεις τα δυο ποδια σε ενα παπουτσι! :lol: στα 49?τους βαζεις ολοκληρους μεσα στο παπουτσι? :lol: :lol: :lol: :lol:
Άβαταρ μέλους
galazia_sfaira
Δημοσιεύσεις: 10143
Εγγραφή: 27 Απρ 2007 3:13 pm
Τοποθεσία: Μυτιλήνη

Δημοσίευση από galazia_sfaira »

Qisan έγραψε:Xrisa >>
Στα 49 αλλαζεις σελιδα ( 7*7=49 ) ... εκει να δεις .....
:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:

ΝαμασΤΕ

ΣΩΣΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!! :D :D :D :D :D :D :D
Eγώ είμαι εσύ και Εσύ είμαι Εγω!

"Αφίεσθε Ημών"
Skapaneas

Δημοσίευση από Skapaneas »

Κι αμα φτασεις στα 55+ τοτε να δεις τι εχει να γινει :twisted:
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

Μην τους ακούς Χρύσα μου...

τίποτα δεν γίνεται που δεν το ξέρεις...

αυτό που γίνεται είναι αυτό που διαβάσαμε ότι γίνεται, και το περάσαμε στις μνήμες μας σαν "φυσιολογικό"...

Ξέρω καλά τι σου λέω...

άφησε την ηλικία, λοιπόν, κατά μέρος, και τα συνεπακόλουθά της, και κοίτα να γίνεις "αιώνια"... :wink:
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
Μάνος
Δημοσιεύσεις: 18535
Εγγραφή: 05 Μαρ 2014 8:10 am

Re: Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1980

Δημοσίευση από Μάνος »

Ναι και μένα μου λείπει πολύ αυτή η εποχή...(!)
Μου ξύπνησαν υπέροχες αναμνήσεις από το κείμενο...

...Από την άλλη όμως παιδάκια έχετε σκεφτεί το παρακάτω η μόνο εγώ είμαι του γιατρού;
Μετά από πολλά χρόνια κάποιοι θα λένε το ίδιο για αυτούς που γεννηθήκανε πριν το 2010(!)
Και σε αυτούς τους ίδιους θα τους λείπουν πράγματα από τις πρόσφατες σε μας χρονιές που ζήσαμε και θα τα αναπολούν με αγάπη... Και έτσι η ζωή κύκλους θα κάνει και η ιστορία θα επαναλαμβάνεται με τον ίδιο παρονομαστή: την αχαριστία του ανθρώπου! Ποτέ δεν είμαστε ευχαριστημένοι! Πάντα θα νοσταλγούμε το παρελθόν και πάντα θα ονειρευόμαστε το μέλλον! Με το ΤΩΡΑ όμως τι γίνεται;;; Τι γίνεται με τη στίγμή;;; (πως μου κούμπωσε τώρα αυτό με ένα τόπικ που διάβαζα νωρίτερα και το είχε ανοίξει ο Θοδωράκος)
Η στιγμή περνά και χάνεται, όπως λέει και το ομώνυμο και αγαπημένο τραγούδι...



Σήμερα, η ζωή μου όλη σήμερα
χτες αλλιώτικα σκεφτόμουνα
τ’ αύριο ονειρευόμουνα

Σήμερα, η ζωή μου όλη σήμερα
Ήρθες πλάι μου και στάθηκες
έφυγες αλλά δε χάθηκες

Η ζωή μου περνά και χάνεται
η ζωή περνά και χάνεται, χάνεται
η στιγμή που ποτέ δεν πιάνεται
η στιγμή ποτέ δεν πιάνεται μάτια μου
Μια στιγμή και μ’ αφήνεις μόνο μου
μια στιγμή και είμαι μόνος μου, μόνος μου

Να σε δω και ας τελειώσει ο χρόνος μου
και ας τελειώσει τώρα ο χρόνος μου μάτια μου

Σήμερα η ζωή μου όλη σήμερα
Όσα πέρασαν δε μείνανε
και όσα έρχονται δε γίνανε

Σήμερα η ζωή μου όλη σήμερα
Χτες αλλιώτικα σκεφτόμουνα
τ’ αύριο ονειρευόμουνα

Σήμερα η ζωή μου όλη σήμερα
χτες αλλιώτικα σκεφτόμουνα
τ’ αύριο ονειρευόμουνα
Να σε δω και ας τελειώσει ο χρόνος μου
κι ας τελειώσει τώρα ο χρόνος μου μάτια μου, μάτια μου
@};-
Εικόνα

Αγάπη είναι να με αφήνεις να σε αγγίξω,
να με ακούς, ακόμα και όταν δεν μιλάω,
να με βλέπεις, ακόμα και όταν δεν είμαι δίπλα σου...

Επιστροφή στο “ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΕΜΑΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ 3”