"Σηκώνομαι και φεύγω"!!

Θοδωράκος

Σας έχει τύχει ποτέ να θέλετε να πείτε "σηκώνομαι και φεύγω"; Όχι με την έννοια ότι "με πνίγουν οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις" ή κάτι τέτοιο, απλά η ανάγκη για φυγή, για ταξίδι, για ελευθερία, για το κάπου αλλού. Η ανάγκη για την αλλαγή, το νέο ξεκίνημα.

Τί κάνατε; Φύγατε; Αν ναι, ποιά ήταν η εμπειρία σας; Σας έφερε ευτυχία ή το μετανιώσατε; Εάν όχι, τί σας κράτησε πίσω; Το μετανιώσατε που δεν φύγατε ή τελικά ήταν η σωστή απόφαση;

Ichor

Βρήκες το ευαίσθητο σημείο μου....!

Εκείνο το φεύγω που με έσπρωχνε πάντα....!
Όχι δεν έφευγα ποτέ όταν πέφταν οι ευθύνες στις πλάτες μου.
Δεν έφευγα ποτέ γιατί κάπου ζορίστηκα και δεν μπορούσα να ξεφύγω.....!

Εκείνη η νοσταλγία του ταξιδιού όμως.....!
Δεν μπορώ να περιγράψω εκείνο το συναίσθημα όταν ήρεμη το βράδυ, βλέπω αεροπλάνο στον ουρανό. Είναι σα να νοιώθω τους ανθρώπους που είναι μέσα. Αναλογίζομαι που πάνε. Τι προσδοκούν εκεί που θα πάνε?
Ένα αίσθημα ελευθερίας. Ένα πέταγμα. Κάτι ανάλαφρο που με ανεβάζει να κρυφοκοιτώ από τα παράθυρα....!
Πάντα ζήλευα τους γλάρους. Πάντα αγαπούσα τους αετούς και τα άλογα.....!

Και έχει τελικά μείνει απωθημένο....! :( :( :( :(

Πάντα ήθελα να έχω την πολυτέλεια να πω..... "Φεύγω", να φτιάξω τη βαλίτσα μου και τα ταξιδέψω. Πού...? Δεν ξέρω....! ΠΑΝΤΟΥ.

Έφτιαξα έτσι την πορεία μου όμως...... που τουλάχιστον τώρα δεν μπορώ να το πω.....!

Ποιός ξέρει αργότερα.....? ΙΣΩΣ....!

Με αγάπη,

Ναι στην αρχή ήθελα να φύγω...
Μακρυά από την πολύβοη Αθήνα, μακριά από το μπετόν και το κυκλοφοριακό χάος.
΄Ηταν παλιά, που δεν συναντούσα πουθενά ομορφιά, αφού δεν την είχα βρει μέσα μου...
΄Ηταν παλιά, που με ενοχλούσαν οι άνθρωποι, και όποια δυσμενής ενέργεια έβγαζαν, αφού αυτή είχα κι εγώ...
΄Ηταν παλιά, που δεν άντεχα τους ρυθμούς της πόλης, με κούραζαν οι ευθύνες της, αφού ζούσα σαν προγραμματισμένο ρομπότ...

Τώρα, δεν θέλω να φύγω πια...
Γιατί βρήκα τόση ομορφιά μέσα μου, που την αντικατοπτρίζω και στους σκουπιδοτενεκέδες!!
Τα ταξίδια, για μένα, είναι πια, απλά, γνωριμία με νέες προοπτικές.
΄Ηθη και έθιμα, άνθρωποι και ιστορίες...

Δεν θέλω να "αποδράσω"... θέλω να ζήσω...και αυτό επιλέγω.
΄Οπου στην ζωή μου, έχουν θέση πια οι ολοκληρωμένες επιλογές και εμπειρίες, σαν ουσία και όχι σαν φυγή!
Ούτε καν...υπεκφυγή!

Κοινώς, σε ότι κάνω, έχω αφάνταστη χαρά και όχι "ανάγκη"!

΄Αρα και το ταξίδι μου δίνει την χαρά του ταξιδιού, και όχι την προσμονή της απόδρασης...για να πετύχω την πολυπόθητη ελευθερία!

galazia_sfaira

χχαχα μου θυμιζεις τον εαυτο μου πριν απο χρονια...
Πωπω ηθελα να φύγω απο τονησι αγωνιωδώς μετα μανίας.......
ηθελα στην ουσια να ξεφύγω απο μενα που δεν ηξερα και δεν αντεχα.
Τωρα γαι μενα η Μυτιληνη ειναι ο παραδεισσος,οπου κι αν απαω ειναι όμορφα αλλα εδω ειναι ο παραδεισσός μου!

Όλοι έχουμε μια τάση φυγής.... κρυμμένη μέσα μας!
Είναι ωραίο όμως να ξέρεις οτι έχεις τη δύναμη να σηκωθείς να φύγεις.... οτι ακόμα και αν αφήνεις κάτι πίσω σου.... θα το σκέφτεσαι με αγάπη και όχι με ενοχές που το άφησες!!!

Εμένα μου αρέσει να φεύγω...να ξεφεύγω...να γνωρίζω καινούργια πράγματα... να εξερευνω....να μαθαίνω..... να αντιμετωπίζω...και να νιώθω τη διαφορετικότητα!!!

Αρκεί να υπάρχει η θέληση..........Υπάρχει νομίζετε;;;;;;

Ichor

θα το σκέφτεσαι με αγάπη και όχι με ενοχές που το άφησες!!!

Εξαρτάται τι αφήνεις και αν μπορείς να το αφήσεις.........
όταν πρόκειται για παιδιά ας πούμε, δεν είναι δυνατόν να φύγεις αν δεν έχεις διασφαλίσει οτι θα είναι κάποιος ενήλικας κοντά τους.....!

Λαχταράω να φύγω.... όχι για να ξεφύγω...... αλλά για να δω, να αγγίξω κάτι διαφορετικό, να γνωρίσω........!

Α Λ Λ Α....ένα τεράστιο "αλλά"......!
Μου έμεινε να το εύχομαι για το μέλλον.....!
Θα τα καταφέρω πάντως......είμαι σίγουρη....!

Πέννη μου πάντα θα υπάρχει ένα αλλά πίσω.....αλλά πάντα και οποιαδήποτε στιγμή μπορείς να ζήσεις το όνειρό σου!!!!

Κι όσο για τα παιδιά.....χχχμμμμμ.....τα μεγαλώνεις, τους δίνεις εφόδια να ανοίξουν τα φτερά τους και μετά πάλι ζεις το όνειρό σου....όπως ακριβώς έκανε και η δική μου μητέρα!!!

Και τώρα την ευγνομονώ!!!!!!!!!!!!!

Ichor

Έτσι ακριβώς Εμμανουέλα μου, όμως μέχρι να ανοίξουν τα φτερά τους..... απλά λαχταράς να πραγματοποιήσεις το όνειρό σου......!

Ναι...και να σου πω κάτι Πέννη μου.....

............όταν μεγαλώσουν τα παιδιά και δεν έχεις την ανάγκη πλέον να φύγεις για να ζήσεις το όνειρό σου......σημαίνει οτι ποτέ δεν ήταν βαθύ όνειρο....και μόνο μια έκρηξη συναισθημάτων!!!!

Αν όμως θες να το ζήσεις.... το σκέφτεσαι, το φαντάζεσαι...το ζεις στην καρδιά σου....τότε σίγουρα θα έρθει η ώρα που θα γίνει πραγματικότητα!!!!!!!!!!!!!!!!

καλημέρα σε όλους. Αν και δεν απαντάω συχνά σε αυτά που βλέπω σας παρακολουθώ καθημερινά. Όσο για το θέμα. The story of my life. Πάντα είχα εύκολο το σηκώνομαι και φεύγω (απο μικρό παιδί από ότι θυμάμαι) από τις δύσκολες καταστάσεις που δεν άντεχα. Και τι καταλάβαινα. Πάντα υπήρχαν πίσω και με περιμέναν. Αν δεν μπορέσεις να τις αντιμετωπίσεις πάντα θα υπάρχουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και κάποια στιγμή θα τις βρεις μαζεμένες μπροστά σου.
όχι ότι τα καταφέρνω τώρα αλλά τουλάχιστον το προσπαθώ.

Φιλιά σε όλους

Θοδωράκος

Θαρρώ με παρεξηγήσατε....

Σας έχει τύχει ποτέ να θέλετε να πείτε "σηκώνομαι και φεύγω"; Όχι με την έννοια ότι "με πνίγουν οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις" ή κάτι τέτοιο, απλά η ανάγκη για φυγή, για ταξίδι, για ελευθερία, για το κάπου αλλού. Η ανάγκη για την αλλαγή, το νέο ξεκίνημα.

Δεν μιλάω για την περίπτωση που θες να αποφύγεις τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις (στο κάτω-κάτω, τί ευθύνες και τί υποχρεώσεις να'χω, χωρίς να έχω κλίσει καν τα 20 μου?). Μιλάω για αυτή την ορμή προς το αλλού, το πάθος για ταξίδι, για αλλαγή, για εξερεύνηση και όλα τα λοιπά...

Εγώ πολλές φορές το έχω αισθανθεί αυτό. Γιατί δεν το έχω κάνει ακόμα; Χμμ.. μάλλον δεν είμαι ακόμα αρκετά τρελλός για κάτι τέτοιο...ακόμα...

Δεν θα το έλεγα απαραίτητα τρέλα.
Εμένα πάντως μου έρχεται αυτή η επιθυμία μόνο όταν δεν είμαι κάλά και δεν μπορώ να προχωρήσω άλλο. Όταν είμαι καλά έρχεται απο μόνο του ούτως ή άλλως.

Λευκός Κρίνος

Vaso έγραψε: ΄Ηταν παλιά, που δεν συναντούσα πουθενά ομορφιά, αφού δεν την είχα βρει μέσα μου...
΄Ηταν παλιά, που με ενοχλούσαν οι άνθρωποι, και όποια δυσμενής ενέργεια έβγαζαν, αφού αυτή είχα κι εγώ...
΄Ηταν παλιά, που δεν άντεχα τους ρυθμούς της πόλης, με κούραζαν οι ευθύνες της, αφού ζούσα σαν προγραμματισμένο ρομπότ...

Τώρα, δεν θέλω να φύγω πια...
Γιατί βρήκα τόση ομορφιά μέσα μου, που την αντικατοπτρίζω και στους σκουπιδοτενεκέδες!!

Δεν θέλω να "αποδράσω"... θέλω να ζήσω...και αυτό επιλέγω.

Απλα υπεροχο..

πω πω τι ξέθαψες!

αυτή συγχρονικότητα σήμερα!!

ΙΩΑΝΝΑ

ναι όντως ωραία θεματάκια ξέθαψες λευκέ κρίνε