γιατί οδηγίες δεν υπάρχουν...Υπάρχει μόνο η στήριξη της ομάδας και η αγάπη που αυτή σε περιβάλλει, σε ότι μπορείς να μοιραστείς, περπατώντας στο μονοπάτι σου και καθαρίζοντας τα βαριά συναισθήματα που πάνε στο βάθος!
Αλλοι τα αντέχουν μόνοι τους, άλλοι χρειάζονται την αγάπη μιας ομάδας για να στηριχθούν...
Γέροι , νέοι και παιδιά μια αρχή που σέβομαι είναι η εξής..
«Η πιο πλατιά ανοχή
μέσα στην πιο αυστηρή ανεξαρτησία».
Δεν νομίζω οτι χρειάζεται να λυπόμαστε, ούτε και να χαιρόμαστε για τον δρόμο ενος άλλου.
Ο καθένας διαλέγει αυτό που ταιριάζει σε όλα τα επίπεδα της ύπαρξης του με γνώμονα το καλύτερο που μπορεί εκείνη την στιγμή να κάνει.
Ας μην ξεχνάμε οτι βουτάμε σε περίεργα νερά και οτι η μεγαλύτερη απάτη είναι η αυταπάτη.
Ας μην ξεχνάμε οτι βουτάμε σε περίεργα νερά και οτι η μεγαλύτερη απάτη είναι η αυταπάτη.
Eμ αετέ...δεν λέω τυχαία, τα ψέμματα που λέμε στον εαυτό μας, θα τα ξέρει μόνο η ψυχή μας!
Από την άλλη, εγώ έχω σαν αλήθεια, την ίδια την ζωή!
Τίποτα άλλο δεν με πείθει...
Ούτε τα ρεγκλάν μανίκια στις χλαμύδες των αρχαγγέλων, ούτε τα παχιά λόγια περί εαυτού και θεού και αγίων και όλου του σύμπαντος!!!
Με πείθει η ζωή και η αγνότητα με την οποία την αντικρύζω και "με" αντικρύζει!!!
Με πείθει η ζωή που αγαπιέται, με πείθει ο έρωτας και η ομορφιά...
Με πείθουν τα μάτια μου και τα μάτια σου, που δεν περιέχουν φόβο, όταν κοιτιόμαστε...αυτό μόνο με πειθει για την αλήθεια που ακολουθώ και ακολουθείς...
Αν κι αυτό είναι απάτη, χαίρομαι τόσο πολύ που απατάμαι...
<<Αν κι αυτό είναι απάτη, χαίρομαι τόσο πολύ που απατάμαι...>>
Δεν περίμενα να το πάρεις προσωπικά . Αισθάνομαι σαν να βρισκόμαστε σε αντιπαράθεση και διακρίνω μια αμυντική διάθεση.
Αν δεν κάνω λάθος γιατί να συμβαίνει?
Τι ενόχλησε στο κείμενο που έγραψα ?
Και επειδή άγγιξες μια ευαίσθητη πλευρά του εαυτού μου που έχει να κάνει με την «απάτη», θα σου εξηγήσω παραπάνω τι ακριβώς εννοώ
Στην φυσική μας ζωή, είτε γιατί μερικοί ήρθαμε «αφυπνισμένοι», έχοντας αυτό που λέμε «ψυχικά χαρίσματα», είτε γιατί κάποια γεγονότα μας έστρεψαν στην αναζήτηση του πνευματικού μας μέρους, η πραγματικότητά μας είναι και η μόνή επιβεβαίωση της ουσιαστικής μας «αλλαγής», προς το θεϊκό
Η πορεία προς τα μέσα, χαρακτηρίζεται με ολοκλήρωση των φυσικών συναισθημάτων και η ενσωματωσή τους στο βαθύτερο είναι μας οδηγεί προς την αυτοπραγμάτωσή μας. Η φυσική ζωή μας αποκτά το νόημά της που είναι η άντληση εμπειρίας, και συναισθήματα που στον φυσικό κόσμο χαρακτηρίζονται «αρνητικά» ισορροπούν με το θεϊκό στοιχείο που περιέχει την εναρμόνιση των αντιθέτων, αφήνοντας να εισχωρήσει το ένα στο άλλο.
Αν αυτό δεν βιωθεί εσωτερικά, θα παραμείνει μια γνώση επιφανειακή και από εκεί αρχίζει η «απάτη» που πολύ σωστά αναφέρεις.
Γνωρίζοντας το θεϊκό με επιφανειακούς όρούς, του προσδίδουμε ιδιότήτες που λειτουργούν για εμάς σαν έννοια και σχήμα του τέλειου και έτσι κρίνουμε οτιδήποτε έρχεται σε αντίθεση με αυτήν την «πλασματική» τελειότητα που είναι ο στόχος μας να φτάσουμε.
΄Όμως η επιφάνεια μας διαχωρίζει πάλι ΄Ετσι οι «άγιοι» και τα πνευματικά όντα είναι όσοι πέτυχαν την τελειότητα σε ενσάρκωση και η επικοινωνία μαζί τους χαρακτηρίζεται από το βαθμό συνειδητότητας που έχουμε αναπτύξει κατά την διάρκεια της εσωτερικής πορείας, θεωρώντας τους συνεχώς "ανώτερους" από εμάς, αφού εμείς είμαστε σε "δυσάρεστη" θέση ενός "μικρού" ανθρώπου...
Παίρνουμε μηνύματα και «εντολές» να υπηρετήσουμε το φως, να αγαπάμε χωρίς όρους, να αφοσιωνόμαστε στον θεό, να έχουμε καλοσύνη, ταπεινότητα και προσφορά προς τους συνανθρώπους μας, και σ αυτήν την διαδρομή «ξεχνάμε» τον εαυτό μας, προσπαθώντας να πετύχουμε κι εμείς την θεϊκή τελειότητα, με «δανεικούς» όρους!
΄Όταν, λοιπόν, ερχόμαστε αντιμέτωποι με την πραγματικότητα του φυσικού κόσμου, όλες αυτές οι παράμετροι που λειτουργούν μέσα μας δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια, αφού εμείς δεν είμαστε η αλήθεια, και έτσι περνάμε από την διαδικασία της «αυταπάτης» με όσα ιδανικά έχουμε τροφοδοτήσει το εγώ μας.
Η συμπόνοια, η καλοσύνη, η βοήθεια, αν δεν έχουν ολοκληρωθεί σαν έννοιες με το τι είναι η σκληρότητα, το μίσος, ο εγωισμός, θα παραμένουν φανταστικές αρετές που θα μας διαχωρίζουν πάντα, από αυτούς που τα εκδηλώνουν στον φυσικό μας κόσμο!
Και όπως είπες κι εσύ, θα αρκεί μια στιγμή που κάποιος θα «βλάψει» ότι αγαπάμε ιδιαιτέρως, για να δραστηριοποιήσει μέσα μας ότι «αρνητικό» θεωρήσαμε ότι έχουμε εγκαταλείψει Και αυτή η στιγμή μας φέρνει αντιμέτωπους με τον δαίμονα του εαυτού, που δεν έχει γίνει κι αυτός θεϊκός, αλλά παραμένει έξω από τον κύκλο εξέλιξης μας και έτσι κάτι "εξωτερικό"...
Η αποκωδικοποίηση της ζωής δεν γίνεται γιατί απλά «μας το είπαν» και το πιστέψαμε Γίνεται γιατί εμείς οι ίδιοι «σπάσαμε» τους κωδικούς του φόβου της ζωής και αγγίξαμε οι ίδιοι το θεϊκό μας κύτταρο.
Και όσο αυτό δεν συμβαίνει μέσα μας, τόσο η ζωή μας φαίνεται ανεξήγητη, δύσκολη και βαριά
Η δύναμή μας εξαντλείται στην φυσική μας εμπειρία, με αποτέλεσμα να φθειρόμαστε και να αρρωσταίνουμε επιζητώντας ότι φοβόμαστε το τέλος της ενσάρκωσής μας!
Ποτέ δεν πιστέψαμε ότι το πεδίο που έχουμε επιλέξει να βρεθεί ένα μέρος του εαυτού μας, είναι και η μερική πραγματικότητα και η ζωή εδώ μας απορροφά θεωρητικά ολικά, αφού το όλον για εμάς είναι πλασματικό και δεν το έχουμε βιώσει, παρά βιώνουμε ότι αισθανόμαστε ότι είμαστε...ένας απλός άνθρωπος με πάθη!
Μίλησα με όρους ανάληψης, και δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητή, αλλά αυτό που θέλω να πω, είναι ότι η "θείωση" δεν γίνεται για την μετέπειτα ζωή μας, αλλά για την ζωή μας, σε όποιο πεδίο κι αν εκδηλώνεται...
Vaso έγραψε:
Υπάρχει μόνο η στήριξη της ομάδας και η αγάπη που αυτή σε περιβάλλει, σε ότι μπορείς να μοιραστείς, περπατώντας στο μονοπάτι σου και καθαρίζοντας τα βαριά συναισθήματα που πάνε στο βάθος!
Αλλοι τα αντέχουν μόνοι τους, άλλοι χρειάζονται την αγάπη μιας ομάδας για να στηριχθούν...
Αυτό είναι φως στο δρόμο σου! Και μόνο....
Και ο ηλιος δινει φως σε ολη την πλαση !
Αλλά αν το φως αυτο δεν "αφομοιωθει" μεσω της φωτοσυνθεσης ειναι αχρηστο για τη ζωη !
Η Αναβαθμιση ειναι η υγιης πνευματικη φωτοσυνθεση, μεσω της οποιας μεταφερουμε με σωστο, αποτελεσματικο και κυριως συνειδητο τροπο την Αγαπη (αρχικα, το φως καθως λες της ομαδας ) στη ζωη μας !
Η αφομοίωση γίνεται από την δική μας ατομική λειτουργία...
Μήπως θέλεις να την κάνω για σένα?
Να θυμηθείς χρειάζεται και όχι να διαβάσεις, βρε Σκαπανέα....
Ζητησα να κανεις κατι τετοιο για μενα ;
Συναγεται καπου απο τα λεγομενα μου οτι δεν γνωριζω τη διαδικασια της πνευματικης φωτοσυνθεσης ;
Και εκτος αυτου για να μπορεσεις να φωτοσυνθεσεις πνευματικα για μενα, οπως κανουν τα φυτα και προσφερουν "ετοιμη" τροφη ( πακετταρισμενη ηλιακη ενεργεια ) σε ολο το ζωϊκο βασιλειο, πρεπει να γνωριζεις τη διαδικασια.
δεν το πρόσεξες Σκαπανέα... 
μια αρχή που σέβομαι είναι η εξής..
