



πολύ ωραίο ποστ


Το θέλημα σου, όχι το θέλημά μου, αντιστοιχεί στην αποκωδικοποίηση των συναισθημάτων του φυσικού κόσμου, και στην συμμετοχή μας με δράση μέσα σ αυτόν, ορίζοντας τον συναισθηματικό μας πεδίο, σαν μια σκάλα που πρέπει να ανέβουμε για να φτάσουμε στην πηγή της ύπαρξής μας.
΄Ετσι μόνο σταματάμε να συμμετέχουμε στην αντίδραση των ανθρώπων σε μια αδικία, σε μια τιμωρία, σε μια τυχαία ζωή, περιμένοντας, μετά τον θάνατό μας, να ανακαλύψουμε τον παράδείσο, τον θεό!
΄Ετσι μόνο σταματάμε να συμμετέχουμε στο «δράμα» του φυσικού κόσμου, αντιδρώντας στους ρόλους, και αρχίζουμε να συμμετέχουμε στην ζωή μας με δράση δημιουργού και όχι δημιουργήματος!'Ετσι μόνο μπορούμε να δούμε την αιώνιο ζωή, ζώντας όχι με το ολόγραμμα της ύπαρξής μας, αλλά με όλη μας την ύπαρξη. Κανείς δεν μας κατευθύνει πια Είμαστε ελεύθεροι να επιλέξουμε κάθε στιγμή την ισορροπία μας, κλείνοντας σιγά σιγά την ψαλίδα της πόλωσης με το να ενσωματώνουμε κάθε εμπειρία της ενσάρκωσής μας στην συνειδητότητά μας και όχι στο υποσυνείδητό, ή στην συνείδηση μόνο, που είναι αποτέλεσμα του δυαδισμού (σκοτάδι-φως). Κάθε βιωμένη εμπειρία είναι και ένα βήμα προς την ανώτερη φύση μας.
Το συναισθηματικό μας σώμα πάλλεται σε ανώτερη δόνηση, και στέλνει κύματα καθαρότητας και στο νοητικό μας σώμα, αρχίζοντας έτσι να δημιουργεί σκέψεις ανώτερης οκτάβας, ελευθερίας και αγάπης χωρίς όρους.