




Συντονιστής: Vasoula
Αχ ρε βασουλάκι...Βασούλα έγραψε:Και από εκεί ξεκινά η πραγματική διαδρομή.
Η διαδρομή με το ρέικι!
Που αποφασίζουμε επιτέλους να πάρουμε το δώρο μέσα από το κουτί, αφού σχίσουμε το περιτύλιγμα
Που αποφασίζουμε επιτέλους να κρατήσουμε το φως και να κατέβουμε στο «υπόγειό» μας!
Για να δούμε τι δεν πήγε καλά Γιατί δεν μπορούμε ακόμα να χαρούμε? Να παίξουμε? Τι μας εμποδίζει?
Μέσα στο «υπόγειο», ναι, υπάρχει σκοτάδι, αλλά πόσα δεν βρίσκουμε μέσα στο ημίφως παρέα με το ρέικι! Παρέα με εμάς, για εμάς!
Ούτε άνθρωποι, ούτε Ανώτερος Εαυτός! Εμείς μόνοι μας με εμάς!
Αληθινοί, χωρίς «πρέπει», χωρίς «θέλω», μόνο με απόλυτη ταπεινότητα! Χωρίς απαιτήσεις και κυρίως χωρίς ταμπέλες! Τι να τις κάνω τις ταμπέλες εκεί κάτω?
Ας τις βγάλω Ας πω επιτέλους «ναι δεν είμαι ο πιο καλός άνθρωπος του κόσμου, ναι δεν είμαι ο πιο έξυπνος, ούτε ο πιο όμορφος, ούτε ο πιο χαρισματικός, ούτε ο πιο συμπονετικός, ούτε ο πιο θαρραλέος». Ας πω «ΕΙΜΑΙ ΑΠΛΑ!»
Εγώ είμαι! Παρουσία, αποδοχή, ελευθερία, επίγνωση. Εγώ είμαι, απλά, η αγάπη!
..Και τότε γινόμαστε ρέικι!
Που σημαίνει ότι δεν είμαστε «φυτά»! Δεν χαμογελούμε όταν μας προσβάλλουν. Δεν υποχωρούμε όταν ανακαλύπτουμε το θράσος των ανθρώπων. Που ναι, θυμώνουμε όταν πρέπει! ΄Ομως χαιρόμαστε κάθε στιγμή της ζωής μας, κάθε σήμερα, χωρίς να περιμένουμε τίποτα από το αύριο, γιατί ξέρουμε ότι ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ, ΖΟΥΜΕ ΑΛΗΘΙΝΑ!
Και μέσα στην σημερινή ημέρα, χαίρομαι! Και μέσα στην σημερινή ημέρα, είμαι Πνεύμα! Και μέσα στην σημερινή ημέρα, ενώνομαι! Και μέσα στην σημερινή ημέρα, δεν κρίνω! Και μέσα στην σημερινή ημέρα, είμαι δημιουργός! Και μέσα στην σημερινή ημέρα ανασαίνω και αγαπώ! Και μέσα στην σημερινή ημέρα, είμαι για πάντα μαζί με τον Θεό!