reiki

[Emmaki]

[Evoula]

Στην μέχρι τώρα, όποια κι αν είναι αυτή όση κι αν είναι πορεία μου, μέσα στους δρόμους της αυτογνωσίας και του εσωτερισμού έχω παρατηρήσει το εξής φαινόμενο.
Πολλοί ξεκινάνε με τις καλύτερες προθέσεις αλλά έρχεται η στιγμή που σκοντάφτουν πάνω στον σκόπελο της σύγκρισης.
Έτσι αυτομάτως η αυτογνωσία ή η πνευματικότητα, γίνεται κάτι που αφορά τους άλλους και το οξύμωρο είναι πως μεταφράζεται σύμφωνα με τους κώδικες που έχει θέσει η κάθε προσωπικότητα.
Με λίγα λόγια, πνευματικό είναι αυτό που έχω θέσει εγώ ως έτσι.
Αν παρεκκλίνει έστω και στο ελάχιστο, από αυτό που έχω ορίσει ως τέτοιο, τότε το απομειώνω.
Και εντάξει, μέχρι ενός σημείου αυτό είναι υγιές και αναμενόμενο, διότι μέσα από την κριτική μπορεί να αναδυθεί η διάκριση, έτσι ώστε να επιλέξουμε το καλύτερο για μας αλλά από ένα σημείο και μετά όσο επιμένουμε στις απόψεις μας, γίνεται εμμονή που καθόλου δεν μας βοηθά στο δρόμο μας.

Μια συμβουλή που θα μπορούσα να δώσω είναι... χαλαρώστε...
Επιτρέψτε λίγο στο νου να διευρυνθεί, ίσως αποκαλύψει τόπους και αχαρτογράφητες περιοχές, που δεν τις έχετε καν φανταστεί.

Πνευματικός δεν είναι αυτός που γυρίζει το μάγουλο στον άλλον αλλά εκείνος που προβλέπει και αποφεύγει την σφαλιάρα.
Αυτό όμως είναι δική μου μετάφραση μην την πάρετε και τοις μετρητοίς.

Αν δεν μας αρέσει αυτή του η στάση ε, μην τον κάνουμε παρέα. Θεμιτό και αναγκαίο πολλές φορές για την εξέλιξή μας.
Αν όμως δεν μας αρέσει... και θέλουμε να τον αλλάξουμε για να ταιριάξει με την εικόνα που έχουμε στο κεφάλι μας... ε, τότε κάτι γίνεται με το κεφάλι μας.
Και είναι μια θαυμάσια ευκαιρία για να το εξετάσουμε.

Το ζητούμενο δεν είναι να κοντύνουμε τους άλλους αλλά να ψηλώσουμε εμείς.
Όσο αυτό το έχουμε κατά νου, τότε κανείς μα κανείς δεν μπορεί να μας λερώσει ούτε στο ελάχιστο.

Αυτά...

[VasilisM]

..διότι μέσα από την κριτική μπορεί να αναδυθεί η διάκριση, έτσι ώστε να επιλέξουμε το καλύτερο για μας, από ένα σημείο όσο επιμένουμε στις απόψεις μας, γίνεται εμμονή που καθόλου δεν μας βοηθά στο δρόμο μας.

Συμφωνώ επί των πλείστων! Αν και θα άλλαζα την λέξη κριτική με την λέξη κρίση! Η κριτική είναι πολύ διαχωριστική και πολλές φορές παραπλανάει το εγώ.. Ενώ η κρίση είναι απλώς εξατομικευμένη όταν είναι αληθινή!

[Evoula]

Εντέχνως μπήκε αυτή η λέξη Βασίλη μου...
Μα από πού θα ξεκινήσεις αν όχι από τον διαχωρισμό; Στην ύλη ζούμε όλοι, με τις προσωπικότητές μας παρέα...
Όταν φτάσουμε στο σημείο να γίνουμε Ενα με Όλα, τότε θα αποχαιρετήσουμε δια παντός και τούτον τον πολύπαθο πλανήτη.
Η κριση έπεται, μετά από πολύ αγώνα...

[VasilisM]

Εντέχνως μπήκε αυτή η λέξη Βασίλη μου...
Μα από πού θα ξεκινήσεις αν όχι από τον διαχωρισμό; Στην ύλη ζούμε όλοι, με τις προσωπικότητές μας παρέα...
Όταν φτάσουμε στο σημείο να γίνουμε Ενα με Όλα, τότε θα αποχαιρετήσουμε δια παντός και τούτον τον πολύπαθο πλανήτη.
Η κριση έπεται, μετά από πολύ αγώνα...

Εύη διαφωνώ αν βέβαια κατάλαβα καλά..! Θεωρώ πως εμείς έχουμε το μαχαίρι, εμείς και το καρπούζι στο χέρι μας είναι να το κόψουμε! Δεν θα περιμένω να φτάσω στην φώτιση για να αποκτήσω κρίση! Αυτό είναι στασιμότητα θαρρώ..

Προσωπικά νιώθω μεγαλύτερη ενότητα όταν βρίσκω κάποιο χαμένο κομμάτι μου. Αυτό κάποιος άλλος ίσως να το δει αλλιώς, και να πει, αυτό που βρήκες σε διαχωρίζει από το σύνολο όμως! Κι όμως, αυτό είναι τελικά που εμένα με φέρνει πιο κοντά με όλα! Δεν μπορώ να το εκφράσω επακριβώς.. Πάντως ο διαχωρισμός που ένιωθα πριν μπω σε αυτόν τον δρόμο είναι ξεκάθαρος εν αντιθέσει με την ενότητα του να Είσαι! Όσο μπορείς την εκάστοτε φορά!!

[Vasoula]

Συμφωνώ Ευη!

Κατανοώ την ανάγκη κάποιου ανθρώπου να διαχωριστεί από εμένα, μόνο όσον αφορά τον δικό του στόχο, αν τον έχει...

Αν δεν τον έχει, θα θέλει να διαχωριστεί από εμένα, γενικώς και αορίστως!

Μέσα στο "γενίκώς και αορίστως" υπάρχει και η ανάγκη του καθενός να δώσει χρώμα στον διαχωρισμό αυτόν, αφού δεν έχει στόχους για να τον συγκρινει...

Συγκρίνει λοιπόν την συμπεριφορά μου με την δική του, και βάζει και λίγη "σάλτσα" από διαίσθηση, και έτσι προσδίδει πνευματικότητα σε κάνει που είναι φυσικά αδύνατον να είναι πνευματικό...δηλαδή τον τρόπο μου να υπάρχω σε φυσικά όρια!

Ε, μετά αρχίζει η κριτική...

Ας εξετάσουμε ο καθένας μας το "γενικώς και αορίστως" μιας ανήθικης κριτικής και ας αφήσουμε την διαίσθηση κατά μέρος, αν δεν μπορούμε να διαισθανθούμε τίποτα άλλο πέρα από το πως συμπεριφέρεται "γενικώς και αορίστως" ο άλλος!

Είναι χαζό να βάζουμε παραμέτρους σύγκρισης ανόμοιων πραγμάτων, αλλά δυστυχώς αυτό προκύπτει από τους ανομοιογενείς στόχους μας και την μη προσήλωση στον Εαυτό μας!

[ΙΩΑΝΝΑ]

Ααααχ βρε παιδια....ποσο ευκολο ειναι να βλεπουμε την "καμπουρα" των αλλων.......η δικη μας ειναι παντα ευθεια και σωστη!!!!!!

Γι' αυτό ο θεός μας έκανε πολλούς ............... για να καθρεπτίζουμε την καμπούρα μας ............ στα μάτια των άλλων .......... και ........... μας έδωσε και τα χαρίσματα να το διαχειριστούμε.

[Evoula]

Εύη διαφωνώ αν βέβαια κατάλαβα καλά..! Θεωρώ πως εμείς έχουμε το μαχαίρι, εμείς και το καρπούζι στο χέρι μας είναι να το κόψουμε! Δεν θα περιμένω να φτάσω στην φώτιση για να αποκτήσω κρίση! Αυτό είναι στασιμότητα θαρρώ..

Bεβαίως και είναι στασιμότητα Βασίλη και το θέτεις πολύ σωστά.

Λοιπόν... ίσως θα πρέπει να δώσω περισσότερες διευκρινήσεις, πάνω σε αυτό.
Η εκπαίδευση που έχουμε πάρει, μας έχει τοποθετήσει μέσα στο φάσμα δύο αντίθετων πόλων.
Καλό Κακό
Όμορφο ’σχημο
Ζεστό Κρύο
’ρα οι πληροφορίες που επεξεργαζόμαστε έρχονται μέσα από τα αντίθετα, έτσι συγκρινόμαστε αφ' ενός για να εξηγήσουμε τα φαινόμενα και αφ' ετέρου για να βρούμε την θέση μας στον κόσμο και γίνεται μοιραία αυτό.
Αν λοιπόν δεν το επεξεργαστούμε σε μεγαλύτερο βάθος, μένουμε στην κριτική και ενίοτε στην επίκριση.
Ό,τι δεν είναι όμορφο σύμφωνα με αυτό που έχω εκπαιδευτεί εγώ κοινωνικά, θρησκευτικά, πολιτικά, πνευματικά να θεωρώ ως τέτοιο, αμέσως ο νους το βάζει άκριτα στον αντίθετο πόλο.
Όταν όμως εκπαιδευτεί και αρχίσει να θέτει ερωτήσεις, τότε το οικοδόμημα του διπολισμού αρχίζει να σείεται.
Για παράδειγμα...
Τί είναι κακό; Ποιός το ορίζει ως τέτοιο; Αν αυτό που ορίζεται από μένα ως κακό τί γίνεται αν ορίζεται από κάποιον άλλον ως καλό; Δηλαδή το κακό δεν είναι απόλυτο; Ποιός από τους δύο έχει δίκιο; Τί ωθεί τον έναν στην μία άποψη και τον άλλον στην άλλη; Πώς γεννήθηκε και από πού εκπορεύεται αυτή η άποψη;
Και ένα σωρό άλλες... όρεξη νά' χεις.

Θέτοντας λοιπόν ανάλογες ερωτήσεις, αρχίζει ο νους και εκπαιδεύεται να ανακαλύπτει τις επιμέρους συνάψεις κι ένα ολόκληρο χρωματικό φάσμα. Κάποια στιγμή λοιπόν, αδυνατεί να δώσει απαντήσεις και απλά επεξεργάζεται τα νέα δεδομένα ενώ παράλληλα συλλέγει νέες πληροφορίες.
Έτσι αναπτύσσεται η κρίση.

Μέσα λοιπόν από την κρίση, μαθαίνει να κρατάει ό,τι του είναι χρήσιμο και ωφέλιμο για την ανάπτυξή μας, ενώ αφήνει στην άκρη τα υπόλοιπα αφού κατανοήσει τις διεργασίες.

Έτσι αρχίζει να ωριμάζει η διάκριση.

Πολύ σωστά λοιπόν δεν περιμένεις να φτάσεις στην φώτιση... ό,τι κι αν σημαίνει για σένα αυτό.

[VasilisM]

Πολύ σωστά λοιπόν δεν περιμένεις να φτάσεις στην φώτιση... ό,τι κι αν σημαίνει για σένα αυτό.

Ναι είναι πολύ όμορφος ο τρόπος που γράφεις για να αντιληφθεί κανείς την πλάνη! Αν και μερικοί άνθρωποι δεν είναι έτοιμοι ακόμη και για αυτήν την συνειδητοποίηση της σχετικότητας των πεποιθήσεων μας και την πολικότητας..

[Evoula]

Μερικοί άνθρωποι;
Η πλειοψηφία εννοείς...

[ΙΩΑΝΝΑ]

[Επισκέπτης]

Αντιο Ναταλι....

http://www.youtube.com/watch?v=9ylgD5r5Rnc

[Valia]

Τώρα βρε Γιαννάκη?? τώρα είναι αργά!! έφυγε! τσάμπα το αποχαιρετηστήριο τουλουμπάκι...

[Vasoula]

Α, Βαλάκι θα σε μαλλώσω...Δεν διαβάζεις όλα τα ποστ!

Δεν έφυγε...Ξαναήρθε!

Μπορεί να άλλαξε όνομα, συνήθειες όμως δεν αλλάζει ο άνθρωπος! Ειδικά αν δεν δουλεύει μαζί τους!

[Valia]

μπαρντόν?? δεν το πιασα... τι εννοείτε κυρία??
ξανάρθε??