21ος Αιώνας- Πρόβλημα Επικοινωνίας

[Rainmaker]

Τα παιδιά θα επιλέξουν το δρόμο τους μόνα τους.. ελεύθερα για αυτο πρέπει να προσπαθήσουμε..να μην τους δώσουμε ούτε θετικα ούτε αρνητικά προτυπα .. να μην κάνουν κάτι επειδή είναι πρότυπο αλλά επειδή το επέλεξαν ελεύθερα με επίγνωση.. όχι επειδή το κάνουν τα αλλα παιδάκια αλλά και όχι γιατί αυτό το πρότυπο πέρασε ο γονιός..

[Vasoula]

να μην κάνουν κάτι επειδή είναι πρότυπο αλλά επειδή το επέλεξαν ελεύθερα με επίγνωση

Πόσο το εύχομαι...
Είναι μια αφάνταστη αγαλλίαση όταν ακούω από τους νέους τέτοια μηνύματα!
Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να αφήσουμε τα παιδιά μας να αποφασίσουν ελεύθερα! Και να μην τους "φορτώσουμε" τα όνειρά μας. Το μόνο όνειρο που επιτρέπεται να τους "φορτώσουμε" είναι η ελευθερία...Το στήριγμα γι' αυτήν την ελευθερία, θα είναι μόνο ο δικός μας σεβασμός σ' αυτήν.

[Ichor]

Δεν νομίζω ότι είναι έτσι απλά.....!

Την Ελευθερία του, ποιός μπορεί να τη διαχειριστεί σωστά...?
και όχι απαραίτητα χρηστικά.... συναισθηματικά να το πιάσουμε.

Ένα παιδί, έχει ανάγκη να του βάλεις όρια.....! ανάλογα με την ηλικία του βέβαια. Και δεν είναι θέμα πρέπει ή δεν πρέπει. Το ίδιο το παιδί χρειάζεται να νοιώθει ασφάλεια.

Στις μικρές μου είναι αλήθεια ότι αφήνω τα περιθώρια να μεγαλώνουν σιγά-σιγά, κάποιες στιγμές στερώ πράγματα "έτσι", για να γίνει κατανοητή η διαφορά..... (ίσως είναι λάθος, ίσως αποδειχθεί σωστό...! θα δείξει)
Την Κυριακή όμως, που ήταν η πρώτη φορά που πήγαν μόνες τους και σχετικά μακριά για μπάνιο με φίλες τους, διασκέδασαν με την ψυχή τους, γύρισαν αργά το απόγευμα και ξαναβγήκαν για παγωτό, ήταν η πρώτη φορά που είχαν μια ολόκληρη μέρα να τη διαχειριστούν όπως νομίζουν......, το αποτέλεσμά τους ήταν το βράδυ να είναι μέσα στα νεύρα.....! Στήθηκε καυγάς στο πουθενά.....! Στον αέρα πλανιόταν το ..."καλά εμείς θέλουμε να φύγουμε ....εσύ γιατί μας αφήνεις...? Δεν μας αγαπάς....?"
Και βέβαια μπαίνεις στη διαδικασία να εξηγείς άλλα πράγματα αντί άλλων....!

Ή όπως το αμίμητο της μεγάλης.....
"Εγώ στα 18 θα σηκωθώ να φύγω από το σπίτι"
"Καλά παιδί μου, ειλικρινά στο εύχομαι να ανοίξεις τα φτερά σου"
"Ναι, μην τολμήσεις όμως τότε και μου πεις ότι μ' αγαπάς...."....!
:shock: :shock:

Φαντάσου ένα μωρό μέσα στην απέραντη κουζίνα..... χάνεται ....!
για σένα όμως είναι στα μέτρα σου.

Το μωρό θα προσπαθήσει να την εξερευνήσει, με όλους τους κινδύνους, πρέπει λοιπόν να είσαι εκεί..... να βάζεις "μη", "όχι".

Το μωρό γεννιέται και σιγά σιγά κατακτά τον κόσμο.
Ανοίγουμε τον κόσμο μπροστά του σιγά-σιγά.
Κατακτά πρώτα την αγκαλιά της μαμάς. Μετά το μικρό κρεβατάκι του, μετά το δωμάτιο του, μετά το σπίτι του, μετά το σχολείο του,
και λίγο-λίγο κάθε φορά.
Χρειάζεται λοιπόν κάθε φορά να του θυμίζεις μέχρι που μπορεί να φτάσει....! Δεν είναι θέμα χειραγώγησης (ή τουλάχιστον δεν θα 'πρεπε να είναι), είναι θέμα δικής τους συναισθηματικής ασφάλειας, μέχρι να είναι έτοιμα να "πετάξουν"....!
Η Ελευθερία όταν μιλάμε για παιδιά έχει όρια και κατακτιέται σιγά-σιγά, αλλιώς θα ενηλικιωνόμασταν στο 2, στα 12, .....!

Δείτε εμάς..... πόσα χρόνια άραγε πήρε στον καθένα να κατακτήσει τη δική του "ελευθερία"....?


Με αγάπη,

[Vasoula]

Πέννη μου, όταν λέω ότι το μοναδικό στήριγμα είναι ο δικός μας σεβασμός στην ελευθερία, περιέχει τα πάντα.

Στο ξαναείπα, δεν μπορούμε να μιλάμε στα παιδιά για "ειρήνη" και εμείς να είμαστε μέσα στα νεύρα...

Δεν μπορούμε να μιλάμε στα παιδιά για ελευθερία και εμείς να φοβόμαστε

Δεν μπορούμε να μιλάμε στα παιδιά για αγάπη και εμείς να "πλακωνόμαστε" κάθε μέρα με τον πατέρα, με τους γονείς, με τον γείτονα...

Δεν μπορούμε να μιλάμε στα παιδιά για τον θεό και εμείς από την μια να πηγαίνουμε στην εκκλησία και από την άλλη να κριτικάρουμε κάθε έναν που δεν μας αρέσει

Δεν μπορούμε να λέμε στα παιδιά για τους κινδύνους της ζωής και εμείς να μην τους έχουμε καν αντιληφθεί ούτε για τον εαυτό μας.

Δεν μπορούμε να οδηγούμε τα παιδιά μας, αν εμείς δεν οδηγούμε τον Εαυτό μας.

Δεν μπορούμε να μιλάμε στα παιδιά για ενότητα και εμείς κάθε λεπτό να διαχωριζόμαστε από τους ανθρώπους

Δεν μπορούμε να μιλάμε στα παιδιά για εμπιστοσύνη, και εμείς να τρέμουμε σε κάθε τους βήμα, μην πάθουν τίποτα.

Δεν μπορούμε να μιλάμε στα παιδιά για σεβασμό στην Γη και εμείς να μην κάνουμε ούτε τα απλά για αυτήν.

΄Ετσι μόνοι μας αναιρούμε τα όρια του σεβασμού και αυτό είναι το δύσκολο και το κατανοώ.

Αυτό παίρνει χρόνο...

Αλλά και εδώ είναι το ίδιο όπως και με την αγάπη
Αν δεν την κατέχεις για τον εαυτό σου, διαρκώς θα ψάχνεις να την βρεις...
Αν δεν κατέχεις την χαρά μέσα σου, διαρκώς θα χρειάζεσαι κάποιον για να στην δημιουργήσει
Αν δεν νικήσεις τον φόβο, διαρκώς θα ακολουθείς τον δρόμο της αμφιβολίας, της αγωνίας, της αμφισβήτησης.

΄Ετσι και με την ελευθερία...
Αν δεν την έχεις εσύ, πως θα την "επιτρέψεις" στα παιδιά σου?

Το να χαράζεις την ηθική διαδρομή στα παιδιά που εκπαιδεύεις, δεν σημαίνει ότι την "πατάς" πάνω στην δική σου.
Σημαίνει ότι τα αφήνεις να την χαρτογραφήσουν μόνα τους, δείχνοντας τους ότι κι εσύ είσαι έτοιμη να διευρύνεις τα όρια της δικής σου!

[Ichor]

Με ζορίζεις Βάσω μου...... αλλά θα προσπαθήσω.....

ωχ Θεέ.......βοήθα με.....!

[galazia_sfaira]

Μην προσαπθήσεις ,αφεσου να τα νοιώσεις.
Η προσπαθεια σημαίνει οτι ενεργείς μετα κόπων και βασανων κι ετσι δεν κερδιζεται η γνωση.

[Vasoula]

Πέννη μου, η προσπάθεια σε βάζει στην αγωνία του να "κάνω"...

΄Εχεις τόση ομορφιά μέσα στην ψυχή σου.

Την βγάζεις σε κάθε παράγραφο που γράφεις, σε κάθε λέξη σου.

Γιατί δεν ακολουθείς απλά αυτό που αισθάνεσαι...αυτό που σε κάνει να γράφεις με ομορφιά?

Την έχεις άραγε αντιληφθεί συνειδητά?

Η ζωή είναι ένας αιώνιος έρωτας. Για όλα...και όχι μόνο για έναν άνθρωπο. Απλά αυτός ο άνθρωπος είναι η έκφραση της ζωής σαν ύλη. Αν φύγεις από αυτόν τον περιορισμό, δεν θα χρειάζεται καν να προσπαθήσεις...γιατί και θα είσαι και θα αισθάνεσαι ελεύθερη...

[Ichor]

Η μαμά μου όταν έκλαιγα με έστελνε να πλύνω τη μούρη μου.....!
(το ίδιο κάνω και εγώ....! της έμοιασα τελικά...χεχεχε)


Πάω..............!

Σας αγαπώ πολύ,
και σας ευχαριστώ,

Φιλάκιαααααααααααα

[Qisan]

Kalisera se olous .....

Oson afora to 8ema tis epikoinonias yparxei ena paragwn pou malon 8aprepe na min paravlapoume ....

Ta koritsia wrimazoun pio grigora ( idiaitera sta Notia klhmata mas )
Ta agoria menoun perisotera xronia " paidia " .

H epikoinonia einai mia epilogi gia ta koritsia einai pio an8ropini
gia ta agoria einai pio 8ewritiki , den eimaste da kai stin epoxi tou romantismou gia na kaliergeitai to protypo twn an8ropinwn epafwn
anti8eta eimaste se mia matabatiki periodo pou oi koinonikes domes anasyntasonte ... moiraia kapoioi 8a ypoferoun ...

Namaste

[Vasoula]

Aγαπητέ Qisan,

Είμαστε στην φάση να καταρρίψουμε άλλον έναν μύθο.

Τον μύθο της ωριμότητας των κοριτσιών και της ανωριμότητας των αγοριών.

Είναι απλά θέμα κοινωνικών προτύπων. ΄Οπως το "ο άντρας δεν κλαίει"!

΄Ομως χαίρομαι συνεχώς που βλέπω ολοένα και περισσότερους άντρες να κλαίνε, να αφήνουν την ευαισθησία τους να εκδηλώνεται, χωρίς τον φόβο του "πληγωμένου" αντρισμού.

Οι ευαίσθητες, δεκτικές πλευρές των ανθρώπων χρειάζεται πια να ισορροπήσουν με την δοτική λογική!

Είμαστε πια στην εποχή του Υδροχόου, όπου η ελευθερία είναι η χωρίς όρια εκδήλωση του θεϊκού ανθρώπου. Χωρίς περιορισμούς και ταμπέλες που ορίζουν το αρσενικό ή το θηλυκό.

Εύχομαι να ισορροπήσουν τα αντίθετα, στον κεντρικό άξονα που λέγεται καρδιά!! Και μέσα από αυτήν να εκδηλωθεί η θεία αγάπη!

Αυτή είναι η ποιότητα της νέας ενέργειας που θα περιβάλλει την γη, αυτήν την γη που όλοι μας οραματιζόμαστε.

Ας αφήσουμε το όραμα να δημιουργήσει την επόμενη "στιγμή" μας!!

[Μάνος]

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΠΕ Η ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΔΕΝ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ, ΟΥΤΕ ΦΥΣΙΚΑ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΜΕ Η ΝΑ ΤΟ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΟΥΜΕ..ΕΚΕΙ ΠΑΜΕ ΣΕ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑΡΧΙΑΣ...ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΟΜΩΣ, ΟΣΟ ΘΕΛΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΚΑΙ ΟΣΟ ΤΟΝ ΑΦΟΡΑ, ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΕΙΝΟΜΑΣΤΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΖΩΗ ΝΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ, ΝΑ ΜΑΣ ΧΑΙΡΕΤΑΕΙ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΚΟΠΟ ΟΥΤΕ ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΞΟΥΜΕ ΕΠΕΙΔΗ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΣΤΟ COMΡUTER..."ΠΑΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ"...

[Αμαλία]

Ρε συ Μάνο, τι ωραιο θεμα ξεθαψες. σ'ευχαριστώ!!

[Μάνος]

[eirini]