ΙΣΠΑΝΙΑ

[Fotinoula]

[Ελενίτσα]

Μέχρι να έρθει πάλι ο εχθρός, γιατί δεν ήταν έξω μας, ήταν μέσα μας...

[Λιζούλα]

[Evoula]

Έβλεπα προχθές το "Γκάντι".
Είναι καταπληκτικό πώς η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ο Γκάντι, προσπαθούσε αυτό ακριβώς. Να αλλάξει τους ανθρώπους. Να σπείρει τον σπόρο της αγάπης, του αυτοσεβασμού, της ελευθερίας, της ειρήνης, της αποχοχής, του θάρρους και της αξιοπρέπειας. Ήξερε πως ακόμα και αν έφευγαν οι Άγγλοι, τα πράγματα θα ήταν τα ίδια και χειρότερα για τους Ινδούς, αν δεν έβρισκαν την ομόνοια και την ειρήνη, αν δεν συνειδητοποιούσαν πως οι μάχες και οι αντιπαλότητες, όχι μόνο δεν βοηθάνε αλλά χειροτερεύουν την κατάσταση. Όταν οι Άγγλοι αποφάσισαν να φύγουν, έβλεπε με φρίκη να αναβιώνουν τα παλιά μίση, τους ανθρώπους να βγάζουν μίσος και θυμό, όχι ενάντια του κατακτητή πια αλλά του γείτονα και την χώρα να παίζει το παιχνίδι των μεγάλων δυνάμεων και να διχάζεται. Ένας διχασμός που οδήγησε στον κερματισμό της Ινδίας αλλά και την παραπέρα εξαθλίωση.

Τί κέρδισαν λοιπόν αν έδιωξαν τους Άγγλους, όταν ουσιαστικά δεν μπόρεσαν να διαχειρισθούν την ελευθερία τους και πάνω από όλα να την στηρίξουν;
Όταν ο εχθρός Άγγλος, αντικαταστάθηκε από τον εχθρό μουσουλμάνο ή τον εχθρό ινδουιστή, από τον εχθρό ιμπεριαλιστή ή τον εχθρό αριστερό;

Όσο θα έχουμε ανάγκη από εχθρούς η ιστορία θα κάνει συνεχώς κύκλους και ο άνθρωπος θα είναι εγκλωβισμένος, στα χειρότερα ένστικτά του και θα έρχονται πάντα άλλοι να διαχειρίζονται αυτή του την ανικανότητα.

Και άνθρωποι σαν τον Γκάντι, θα ρίχνουν τον σπόρο, θα βάζουν ένα πετραδάκι παραπάνω αλλά δεν θα μπορούν να αλλάξουν την μοίρα της ανθρωπότητας, όσο οι άνθρωποι εξακολουθούν να αγνοούν τον μεγάλο τους εχθρό. Τον ίδιο τον εαυτό τους.

[Ταρούλα]

Ευάκι

[Danielli]

[Έφη]

Εύη ...

[Sofoula]

Έτσι ρε Ευάκι

[ALEXOULA]

Ισπανός πυροσβέστης αρνήθηκε να συμμετέχει σε έξωση ηλικιωμένης



Ίσως η μέρα δεν είναι μακριά. Με τη φράση αυτή ξεκινά ισπανική εφημερίδα την αναγγελία της είδησης ότι πυροσβέστης αρνήθηκε να συνδράμει τη δικαστική επιτροπή προκειμένου να απομακρύνει 85χρονη από την οικία της λόγω έξωσης.

Ένας Ισπανός πυροσβέστης στη Λα Κορούνια αποφάσισε να αρνηθεί να εκτελέσει εντολή της δικαστικής επιτροπής και να κόψει την αλυσίδα από την πόρτα της ηλικιωμένης Aurelia King.

Η 85χρονη Aurelia ζούσε επί 30 χρόνια σε ένα παλιό και μικρό διαμέρισμα της οδού Padre Feijoo της Λα Κορούνια, ενδεικτικό του διαμερίσματος είναι το ενοίκιο των 126 ευρώ που πλήρωνε. Αρκετά χρήματα αφού παρόλαυτα το μοναδικό εισόδημα της είναι η μηνιαία σύνταξη των 356 ευρώ.
Το χρονικό

Το θέμα των εξώσεων στην Ισπανία έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις. Με αυτό τον τρόπο Ισπανοί πολίτες σε απάντηση έχουν δημιουργήσει επιτροπές αγώνα και αντιστέκονται στις εξώσεις και στις κατασχέσεις. Έτσι από νωρίς έξω από το σπίτι της ηλικιωμένης συγκεντρώθηκαν 200 ακτιβιστές της οργάνωσης ”Άτομα που πάσχουν από υποθήκες”, μέλη του κινήματος ”Σταματήστε Τις Εξώσεις” αλλά και οι γείτονες τοποθετώντας αλυσίδα ασφαλείας στην πόρτα της προκειμένου να μην μπορέσουν να μπούνε οι δικαστικοί. Όταν οι δικαστικοί έφτασαν στο σπίτι και αντίκρισαν το συγκεντρωμένο κόσμο έφυγαν αναφέροντας ότι η έξωση αναβάλλεται.

Μία ώρα μετά η δικαστική επιτροπή επιστρέφει όμως αυτή τη φορά με αστυνομικές δυνάμεις. Στη δεύτερη προσπάθεια τους βρίσκονται αντιμέτωποι με την αλυσίδα ασφαλείας στην πόρτα. Έτσι κάλεσαν την πυροσβεστική να την κόψει με αλυσοπρίονο. Όταν οι πυροσβέστες λοιπόν φτάνουν στο σημείο και ενημερώνονται γιατί ακριβώς πρόκειται ο ένας εξ’αυτών αρνείται και φεύγει. Σε ηχητικό ακούγεται η δικαστική επιτροπή που τον διατάζει να γυρίσει, ενώ ο πυροσβέστης τους αποκρίνεται ”Δεν ασχολούμαι με αυτό, δεν θα κόψετε την αλυσίδα”! Ο κόσμος που ήταν παρών έκπληκτος μόλις αντιλήφθηκε τι είχε συμβεί, άρχισε να ζητωκραυγάζει για τον πυροσβέστη. Ο πυροσβέστης παίρνει στα χέρια του ένα φυλλάδιο των διαδηλωτών και το σηκώνει κουνώντας το, εμψυχώνοντας ακόμη περισσότερο τους διαδηλωτές. Ακολούθησε ένταση όταν η αστυνομία επιχείρησε να σπάσει την αλυσίδα της πόρτας.

Στα Ισπανικά Μέσα καθώς και στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης φιγουράρει από προχθές η συμπαθέστατη κυρία Aurelia ενώ ο πυροσβέστης έχει κερδίσει τις καρδιές των συμπατριωτών του. Παράδειγμα προς μίμηση λένε οι Ισπανοί και για τους λοιπούς δημόσιους λειτουργούς.
Χιλιάδες Ισπανοί στο πλευρό του

΄Μπορεί η είδηση αυτή έγινε πρώτο θέμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης των Ισπανών αναφέροντας πολλοί τον πυροσβέστη ως λαϊκό ήρωα αλλά η Υπηρεσία του έχει άλλη γνώμη. Ο πυροσβέστης απολύθηκε με διαδικασίες ρεκόρ, προκειμένου να συνετιστεί το υπόλοιπο προσωπικό.

Η απάντηση από τους συναδέλφους του και τον Ισπανικό λαό ήταν άμεση. Οι πυροσβέστες κίνησαν διαδικασία συλλογής υπογραφών από τους συναδέλφους τους με την οποία δηλώνουν ότι είναι έτοιμοι να αρνηθούν να συνδράμουν σε έξωση ακόμα κι αν αυτο επισύρει την απόλυση τους. Απο την άλλη ο Ισπανικός λαός που γνωρίζει καλά απο κοινωνικούς αγώνες και αλληλεγγύη βρέθηκε αμέσως στο πλευρό του Πυροσβέστη προβαίνοντας στη συλλογή υπογραφών για επιστροφή του πυροσβέστη στην Υπηρεσία του.

Μέσα στο πρώτο 24ωρο συγκεντρώθηκαν 40.000 υπογραφές.

Το εν λόγο περιστατικό αναδεικνύει ακόμη περισσότερο το πρόβλημα των εξώσεων και των υποθηκών. Μέχρι στιγμής 350.000 Ισπανοί έχουν λάβει ειδοποιητήριο απο Τράπεζα ή άλλους οργανισμούς.

[Ταρούλα]

[Δωρουλα]

Ετσι ειναι Ευακι!!

Τι ταινια!!

[Sofoula]

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

Εμείς πάντως,ως λαός μια ζωή περιμέναμε να μας ''σώσουν'' άλλοι....
Από την επανάσταση του 1821 μέχρι σήμερα πάντα κυριαρχεί ο ξένος παράγοντας....

όσο για την αλληλεγγύη.....
πιστεύετε πως αυτά τα γεγονότα θα τα βλέπαμε εδώ σε ανάλογες περιπτώσεις???

Εύακι,σχόλιο για τις Ιταλικές εκλογές??

[ALEXOULA]

Η Ευρώπη σε 53 δευτερόλεπτα


Στη μεγάλη κινηματογραφική γιορτή της Ισπανίας, μια Καταλανή ηθοποιός ανέβηκε στη σκηνή να πάρει το βραβείο ερμηνείας Γκόγια για τρίτη φορά στην καριέρα της. Η Καντέλα Πένια, μια μελαχρινή μεσογειακή σαραντάρα, κάπως σαν την Αμερικανίδα Μαντόνα στην όψη, με τρακ αλλά και σιγουριά, πήρε στα χέρια της το βραβείο και απευθύνθηκε στους συναδέλφους της και το τηλεοπτικό κοινό. Η καθιερωμένη ευχαριστήρια ομιλία διήρκεσε 53 δευτερόλεπτα:

«Ευχαριστώ πολύ, αυτό σίγουρα δεν το περίμενα. Δε ξέρω εάν θα πρέπει να το παραλάβω στα καταλανικά, ως Καταλανή ηθοποιός που είμαι ή να πω: Thank you very much, I am very very happy.

Θέλω να πω ότι είχα μείνει τρία χρόνια χωρίς δουλειά, ότι μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια είδα τον πατέρα μου να πεθαίνει σε ένα δημόσιο νοσοκομείο όπου δεν υπήρχαν κουβέρτες για να τον σκεπάσουμε, όπου δεν υπήρχε νερό για να πιει, έπρεπε να του το φέρνουμε εμείς. Μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια που δεν δούλευα, βγήκε από τα σπλάχνα μου ένα παιδί που δεν ξέρω ποια δημόσια παιδεία το περιμένει. Αυτά τα τρία χρόνια χωρίς δουλειά είδα πώς πεθαίνουν άνθρωποι γιατί δεν έχουν σπίτι.

Γι’ αυτό, τη χαρά αυτής της βραδιάς δεν θα μου την αμαυρώσει κανείς. Από εδώ που βρίσκομαι, ζητώ δουλειά. Εχω ένα παιδί να μεγαλώσω. Ευχαριστώ.»

Η δραματική καλλιτέχνις Καντέλα Πένια, έμπειρη να ερμηνεύει τους δραματικούς βίους άλλων, τους βίους της μυθοπλασίας, τούτη τη φορά ερμήνευσε αδιαμεσολάβητα το δικό της δράμα, το ντοκιμαντέρ της ζωής της, αδάκρυτα, χωρίς να ζητήσει τίποτε απολύτως, παρεκτός μια δουλειά για να μεγαλώσει το παιδί της.

Η Πένια κατάφερε να συνοψίσει το δράμα εκατομμυρίων ανθρώπων του ευρωπαϊκού Νότου σαν κι αυτήν: επιτυχημένοι άνθρωποι, κορυφαίοι επαγγελματίες, στη δημιουργική ακμή τους, που η κρίση τούς ρίχνει στο περιθώριο, τους αποκλείει από το παρόν και τους σκοτεινιάζει το μέλλον. Σε 53 δευτερόλεπτα χώρεσε την αγωνία Ισπανών, Ιταλών, Πορτογάλων, Ελλήνων, Ιρλανδών, Βουλγάρων, Ρουμάνων, Εσθονών, όλων των Ευρωπαίων.




http://www.youtube.com/watch?feature=pl ... zMGeYkREx8

[Ταρούλα]