Έχεις απόλυτο δίκιο και το ξέρω πάρα πολύ καλά.΄Οσο εσύ λυπάσαι για τον δρόμο των άλλων, εντεινεις την καρμική σχέση...
Έρχεται αυτό το γμτ, γιατί να μην μπορούμε να πούμε μια καλημέρα.
Συντονιστής: Emmaki
Να πω την αλήθεια αυτό θα έκανα κι εγω(το έχω κάνει)καθότι δεν μπορείς να ξέρεις το αύριο...Όταν μου συνέβη κάτι ανάλογο αυτό που σκέφτηκα ήταν κι αν αύριο ''φύγει'' θα είμαι σε θέση να συνεχίσω χωρίς να το φέρω βαρέωςARTYADIS έγραψε:Eλισσάβετ μου, εφόσον εσύ νιώθεις μέσα σου την αγάπη για τον αδερφό σου, πες εσύ την καλημέρα κι άστην να πέσει κάτω! Δεν έχει σημασία αν σου την ανταποδώσει..
δεσμεύεσαι μαζί με τον άνθρωπο, μέσα από το συναίσθημα. Δηλαδή, μπλέκεσαι μαζί του σε "υποχρεώσεις" που δεν θα είχες, αν κοιτούσες μόνο τον δικό σου δρόμο!Βάσω αποριούλα: τι εννοείς λέγοντας ¨εντείνεις την καρμική σχέση¨?
Δήμητρα τη δική μου πορεία την έχω χαράξει και την ακολουθώ. Δεν με αφορά εαν ο άλλος ανταποδώσει τον χαιρετισμό.ARTYADIS έγραψε:Eλισσάβετ μου, εφόσον εσύ νιώθεις μέσα σου την αγάπη για τον αδερφό σου, πες εσύ την καλημέρα κι άστην να πέσει κάτω! Δεν έχει σημασία αν σου την ανταποδώσει..
Ακόμα κι αν δεν μπορείς να του την πεις με λόγο, και μόνο η σκέψη της αγάπης σου, φτάνει!
ELLI έγραψε: Να πω την αλήθεια αυτό θα έκανα κι εγω(το έχω κάνει)καθότι δεν μπορείς να ξέρεις το αύριο...Όταν μου συνέβη κάτι ανάλογο αυτό που σκέφτηκα ήταν κι αν αύριο ''φύγει'' θα είμαι σε θέση να συνεχίσω χωρίς να το φέρω βαρέως
Πόσο αλήθεια!!΄Οσο εσύ λυπάσαι για τον δρόμο των άλλων, εντεινεις την καρμική σχέση...
Να πω τη αλήθεια τότε που συνέβη δεν είχα ιδέα απ'ολα αυτά.Έπραξα πάντως με γνώμονα το δικό μου ''θέλω''το οποίο μου υπαγόρευε να κλείσω αυτό το κεφάλαιο έχοντας συγχωρήσει και ταυτόχρονα απαλλαγεί από καθε είδους αρνητική σκέψη γι'αυτόν τον άνθρωπο. Και ήταν από τις λιγες φορές,μέχρι τότε,που πλησίασα έναν άνθρωπο κάτω από τέτοιες συνθήκες,χωρίς να έχω σκεφτεί από πριν τι θα μου πει ή τι θα γίνει...Elisavet έγραψε:ELLI έγραψε: Να πω την αλήθεια αυτό θα έκανα κι εγω(το έχω κάνει)καθότι δεν μπορείς να ξέρεις το αύριο...Όταν μου συνέβη κάτι ανάλογο αυτό που σκέφτηκα ήταν κι αν αύριο ''φύγει'' θα είμαι σε θέση να συνεχίσω χωρίς να το φέρω βαρέως
Και γιατί να έχεις ενοχές για το δρόμο που διάλεξε ο άλλος ?
Είναι σαν να λέμε ότι πρέπει να φερόμαστε με ένα συγκεκριμμένο τρόπο για να μη νιώθουμε ενοχές...........τότε που βρίσκεται η αλήθεια στη ζωή μας?.............πως θα ανακαλύψουμε τον αληθινό μας εαυτό ?
Ναι, καταλαβαίνω τι λες Ελισάβετ μου. Αλλά ακόμα και η θλίψη νικιέται από την αγάπη και την κατανόηση!Η θλίψη που ανέφερα έχει να κάνει με τις αναμνήσεις της παιδικής μας ηλικίας, τη στάση των γονέων απέναντι στα παιδιά τους και τα μπλοκαρίσματα που δημιουργούνται.
Συνήθως οι γονείς περιπλέκουν τις σχέσεις των αδελφών, εμπλέκοντάς τους σε μια <υποχρεωτική> αγάπη και συμπόρευση πολλές φορές, που είναι εντελώς ψεύτικη με τις αλήθειες τους.
΄Οταν δεν αντλούμε ουτε μια σταγόνα ασυνείδητης ικανοποίησης, από την "τιμωρία" του άλλου, τότε το θέμα μας έχει επιλυθεί, άσχετα από τον άλλον!