Και ναι......ήρθε η ωρα για τους.....ΓΟΝΕΙΣ!!!!!!!

Συντονιστής: Emmaki

Άβαταρ μέλους
Emmaki
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 13192
Εγγραφή: 26 Απρ 2007 11:03 am
Τοποθεσία: Pandora!!

Και ναι......ήρθε η ωρα για τους.....ΓΟΝΕΙΣ!!!!!!!

Δημοσίευση από Emmaki »

Επέστρεψα.....με ενα πολυ δυνατο topic!!!

Ειναι ενα απο τα αγαπημενα μου θεματα συζητησης και σε παρεες και σε συζητησεις και σε οτιδηποτε υπαρχει γυρω μας...γιατι πολυ απλα μας επηρεαζει.......επηρεάζει τη ζωη μας, την καθημερινοτητα μας, τις σχεσεις μας....ολα!


Οταν αραγε ακουτε τις λέξεις μητερα και πατερας...ποιο ειναι το πρωτο συναισθημα...?

....τι ειναι το πρωτο πραγμα που σας ερχεται στο μυαλο...?

Εδω οι αποψεις διίστανται.....
.......αλλοι θα πουν οτι ειχαν πολυ ομορφα παιδικα χρονια με το υποσυνειδητο τους θαμμενο μεσα στις ενοχες ή στα βιωματα..
.......αλλοι θα παραδεχτουν αυτα τα βιώματα...
.......άλλοι θα αφησουν τη λογικη να τιθασευσει καποια παιδικα τραυματα....
.......αλλοι θα σωπασουν....

Σωστο και λάθος...δεν υπαρχει...οταν η ψυχη εχει τραυματιστει..υπαρχει ομως η διαθεση για ανασκαφη στο παρελθον που δυστυχως....ποναει παντα!

Ειλικρινα κοιτωντας γυρω μου, βλεπω ελαχιστους ανθρωπους που αναζητουν την αληθεια μεσα σε αυτο το "παραμυθι" που λέγεται οικογενεια...
...η συγκεκριμενη μειονοτητα εχει τη διαθεση και τη δυναμη να ανακαλύψει το μυστηριο που συνηθως οι ανθρωποι αποφευγουν να αγγιξουν..

Εγω ημουν ενα κομματι αυτης της μειονοτητας...
Τον πατερα μου τον "έχασα" απο μικρη ηλικια...πουθενα δεν υπηρξε γυρω μου..πουθενα δε μου στάθηκε...πουθενα δεν ηθελε να ειναι στη ζωη μου...
στην αρχη τον μισουσα για την επιλογη του...αλλα ημουν μικρη και τον ηθελα κοντα μου..δεν ηξερα οτι οι μεγάλοι μπορουν να επιλεξουν να μην ειναι κοντα στα παιδια τους....το θεωρουσα αυτονοητο...

Για πολλα χρονια, και ισως για ολα μεχρι προσφατα, σιωπουσα....και οχι επειδη υπηρχε φοβος....αλλα επειδη θεωρουσα ανουσιο να μιλησω σε εναν ανθρωπο που δεν θυμαται οτι υπαρχω...

Για εκεινον ημουν μονο "λεφτα"...οτι φοβοταν πιο πολυ...

Κι ομως για εμενα ηταν πατερας...και οχι ενα 20ευρω...

Τα κραταγα ολα μεσα μου, γνωριζοντας τι μου συμβαινει...γνωριζοντας την αληθεια....ολη!

Οταν πεθανε ο Γιάννης...ειχε έρθει η στιγμη να σπάσω αυτη τη σιωπή...και ειλικρινα δε με ενδιέφερε οπως και να του φαινοταν...

Η πρώτη του κουβέντα ηταν να κατηγορησει τη μητερα μου....αλλα δεν ειχε καταλαβει οτι εμενα δε με ενδιεφερε η ζωη τους σα ζευγαρι και οι επιλογές τους....αλλα η ζωη μου σαν παιδι του!!

Στη συνεχεια αφου αντιληφθηκε την ουσια...(που ακομα αμφιβάλλω..)η μόνη πρόταση που έβγαινε απο τα χείλη του ηταν οτι εχω δικιο....

Μα δε με ενιαζε....ήξερα το δικιο μου και δεν προσπαθούσα να το βρω....ειχα πολυ δυναμη μεσα μου....για μενα εκεινη η συνάντηση ηταν καθαρα θέμα "αδειασματος".....

Και οταν έφυγα απο κει, αισθάνθηκα 100κιλά ελαφρύτερη την ψυχή μου.....

Ο σκοπος μου ηταν να ελευθερωσω το κομματι που ηταν πονεμενο...δεν ζητουσα ουτε δικαιοσυνη, ουτε αλλαγη στη συμπεριφορα του....το εκανα για μενα...μονο για μενα!!!

Εχω κι αλλα να μοιραστω μαζι σας....αλλα θα ηθελα να ακουσω και καποιες δικες σας εμπειριες...αποριες....αναζητησεις...

Το μονο που θα προσθεσω κλεινοντας...ειναι οτι ολα αυτα τα χρονια η μητερα μου δεν τον κατηγορησε ουτε μια φορα.....με αφησε μονη μου να αντιληφθω την πραγματικοτητα.....και πιστεψτε με....αυτο ηταν θεικο!!!

Σας ευχαριστω και σας φιλω...
Ας είμαι και ο μόνος ΄Ανθρωπος που πιστεύει στην Δύναμη της Αγάπης, δεν παίρνω ποτέ τον Λόγο μου πίσω...Θα την υπηρετώ, ακόμα κι αν μείνω μόνη και αξιοκατάκριτη από αυτούς που όφειλαν να είναι οι αγαπημένοι μου... ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΩ!!!

Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
Danielli
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 23105
Εγγραφή: 31 Οκτ 2007 4:53 pm
Τοποθεσία: Κέρκυρα

Re: Και ναι......ήρθε η ωρα για τους.....ΓΟΝΕΙΣ!!!!!!!

Δημοσίευση από Danielli »

Emmanouela έγραψε:Και οταν έφυγα απο κει, αισθάνθηκα 100κιλά ελαφρύτερη την ψυχή μου........
Εδωσες το βάρος !! Εκανες λόγο τη σκέψη και τα αισθήματα σου και τον θυμό και τη αδικία που σε έπνιγαν Φως !!!

Δεν έχει σημασία τι κατάλαβε.
Σημασία έχει , γιατί και εγώ προέρχομαι από ανάλογη κατάσταση , ότι αποδέχομαι αυτό που έχω, είναι μέρος της πορείας μου και μέχρι εκεί με αφορά !!

:x
Όμως και θα στο πω, γιατί είναι βιωμένο, μέσα στην ανοιχτή καρδιά, αλλάζουν όλα και όλοι...
Γιατί η ανοιχτή καρδιά ξέρει να συγχωρεί και να προχωράει
Και αυτό από μόνο του είναι Σκοπός!
Άβαταρ μέλους
zefira
Δημοσιεύσεις: 3587
Εγγραφή: 18 Δεκ 2007 6:25 pm
Τοποθεσία: Επανωμή

Δημοσίευση από zefira »

Εμένα πάλι παιδιά μου πήρε χρόνια για να αποδεχτώ τον χωρισμό των γονιών μου.

Η οικογένειά μου μέχρι τα 16 έμοιαζε σαν παραμύθι. Το ζευγάρι ( μαμά και μπαμπάς) πάντα με τον καλό τον λόγο και με πολλές αγάπες και τρυφερότητες μεταξύ τους.
Όπου όταν χώρισαν μου έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι. Είχα μεγάλη αδυναμία στον μπαμπά μου και όταν τον είδα να φεύγει από το σπίτι νόμιζα ότι δεν θα τον ξανά δω.
Εικόνα


ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΣΑΣ ΓΝΩΡΙΣΑ
Η ΑΓΑΠΗ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΒΑΛΣΑΜΟ ΖΩΗΣ.
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

η ΄Εμμα έδιωξε μια ευθύνη που δεν της ανήκε...

Παίρνουμε εύκολα τις ευθύνες των άλλων, από ανάγκη δική μας...

Η σχέση τους τώρα ίσως γινει καλύτερη...
Και λέω "ίσως" γιατί ο πατέρας της δεν έχει ιδέα για τον Εαυτό και δεν μπορεί να εργαστεί με την ευθύνη του.

΄Ομως, θέλω να πιστεύω, ότι η ΄Εμμα θα του δώσει ακόμα την ευκαιρία του... :)

Αν δεν την "αδράξει", τότε η σχέση θα διακοπεί...
Η εργασία της με τα "οικογενειακά" πρότυπα έχει ήδη ξεκινήσει από εμένα, εδώ και καιρό...

Ξαφνικά η ΄Εμμα, άρχισε να με λέει "μαμά"...
Αυτό σημαίνει ότι ήρθε η σοβαρή στιγμή του καθαρισμού των εννοιών... :) :) :)
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

Η οικογένειά μου μέχρι τα 16 έμοιαζε σαν παραμύθι. Το ζευγάρι ( μαμά και μπαμπάς) πάντα με τον καλό τον λόγο και με πολλές αγάπες και τρυφερότητες μεταξύ τους.
Αυτη, Ζεφυράκι, είναι η ιδεατή εικόνα σου...
Αυτό που το συνειδητό σου κράτησε για την σχέση των γονιών σου...

Το παιδάκι όμως μάλλον θα έχει άλλη αντίληψη γι' αυτήν...και έχει σημασία να "δεις" το βαθύτερο επίπεδο που δεν θέλεις.

16 χρόνων είναι ένα σημαντικό σημείο της ωρίμανσής μας...
και του ιδεατού που τοποθετούμε στην λογική, για να αποφυγουμε μια κατάσταση που δεν μας αρέσει...

Το "πέφτω" από τα σύννεφα είναι η εξωτερική αντίληψη που έχουμε δημιουργήσει για το περιβάλλον μας, που κάποιος την "προσβάλλει" βίαια, φέρνοντας μας αντιμέτωπους με την εμπιστοσύνη.

Αν δεν υπάρξει στήριξη σ' αυτήν την ηλικία, τα παιδιά αντιδρούν με διάφορους τρόπους, για να κρατήσουν το ιδεατό στην συνειδησή τους που καταρρέει...

:x :x
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
zefira
Δημοσιεύσεις: 3587
Εγγραφή: 18 Δεκ 2007 6:25 pm
Τοποθεσία: Επανωμή

Δημοσίευση από zefira »

Ναι Βάσω μου το ξέρω γι' αυτό είπα ότι μου πήρε χρόνια για να το αποδεχτώ ( αν το αποδέχτηκα ή το έθαψα). Η αλήθεια είναι πως δεν έχω ξαναγυρίσει στο τότε για να καταπραΰνω την κατάσταση εκείνης της νύχτας που πραγματικά δεν θυμάμαι τι συναισθήματα με γέμισε. Γιατί όσο το σκέφτομαι τώρα βλέπω διάφορα συναισθήματα που υπήρχαν εκείνη τη στιγμή της αποχώρησης του πατέρα μου από το σπίτι. Ένα από αυτά που νιώθω μόλις τώρα είναι η οργή.

Όσο περνάει η ώρα τώρα νομίζω ότι αυτά που θα βγουν θα είναι μεγάλα και επίπονα....

Πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια θυμήθηκα ή προσπαθούσα να ξεχάσω τη σκηνή αυτή που σημάδεψε τη ζωή μου.....

Εμμανουέλα θερμά σε ευχαριστώ.
Εικόνα


ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΣΑΣ ΓΝΩΡΙΣΑ
Η ΑΓΑΠΗ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΒΑΛΣΑΜΟ ΖΩΗΣ.
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

:x :x :x :x κοριτσάκι μου ίσως τώρα έχεις και τις εξηγήσεις γιατί δεν μπορείς να κάνεις τον 1ο διαλογισμό του σεμιναρίου μας.

και ίσως αυτό είναι ένα άνοιγμα για σένα, να σταματήσεις το ιδεατό και να μπεις στον ουσιαστικό εαυτό σου...

με αγάπη μικρούλα μου... >:D<

ΠΑΜΕ... @};-
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
zefira
Δημοσιεύσεις: 3587
Εγγραφή: 18 Δεκ 2007 6:25 pm
Τοποθεσία: Επανωμή

Δημοσίευση από zefira »

Λες ε? :-?

Δεν το είχα σκεφτεί και η αλήθεια είναι ότι ακόμη σκοτάδι βιώνω. :( :(
Εικόνα


ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΣΑΣ ΓΝΩΡΙΣΑ
Η ΑΓΑΠΗ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΒΑΛΣΑΜΟ ΖΩΗΣ.
Άβαταρ μέλους
zefira
Δημοσιεύσεις: 3587
Εγγραφή: 18 Δεκ 2007 6:25 pm
Τοποθεσία: Επανωμή

Δημοσίευση από zefira »

Ευχαριστώ Βάσω μου και από μένα μια μεγάλη αγκαλιά >:D< >:D<

Σε αυτή τη φάση θα ήθελα να πω ότι φοβάμαι να δω εκείνες τις ώρες.

Δεν ξέρω τι θα βγει και πως θα το αντέξω, αλήθεια. :? :?

Μόνο που το σκέφτομαι με έχει πιάσει ταχυπαλμία.

Ήταν τόσο καλά κρυμμένο που με "κάλυπτε" φαίνεται τόσο καιρό, αλλά ήρθε η ώρα της αντιμετώπισης. :cry: :cry: :cry: :cry:

Βάσωωωω φοβάμαι πολύ :cry: :cry: :cry:
Εικόνα


ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΣΑΣ ΓΝΩΡΙΣΑ
Η ΑΓΑΠΗ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΒΑΛΣΑΜΟ ΖΩΗΣ.
Άβαταρ μέλους
zefira
Δημοσιεύσεις: 3587
Εγγραφή: 18 Δεκ 2007 6:25 pm
Τοποθεσία: Επανωμή

Δημοσίευση από zefira »

Αχ Εμμανουέλα μου γλυκιά μου σε αγαπάω κοριτσάκι μου.

Αυτό το σεισμό που έγινε μέσα μου, κορίτσι μου γλυκό πόσο ανάγκη τον είχα.

Να σαι καλά μωρό μου. :x :x :x :x
Εικόνα


ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΣΑΣ ΓΝΩΡΙΣΑ
Η ΑΓΑΠΗ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΒΑΛΣΑΜΟ ΖΩΗΣ.
Άβαταρ μέλους
AMALIA
Δημοσιεύσεις: 21571
Εγγραφή: 13 Ιαν 2008 1:14 pm
Τοποθεσία: ΚΕΡΚΥΡΑ

Δημοσίευση από AMALIA »

Εμμα μου....
Σε νιωθω περισσοτερο απο οτι φανταζεσαι..... αν διαβασεις στο σεμιναριο του 2 θα δεις γιατι σε νιωθω.... μια απο τα ιδια και χειροτερα.... και εγω ειχα εναν πατερα αφαντο ....
και κλειστηκα στο μισος και την απορυψη και τον πολεμησα πεθαινε στα 55 με ζηταγε και δεν πηγα ... δεν του μηλισα ποτε....
Συμπερασμα οτι κουβαλησα για περισσοτερα χρονια αυτο το βαρος και αν δεν γνωριζα την μαμα σου και τη δουλλεια που γινεται στο σεμιναριο θα το κουβαλουσα...
Εσυ το ελευθερωσες νωρις κρατα αυτο και ΠΑΜΕ!!!!!!!!!!!
Εσυ κρατα και κατι αλλο .... εχεις μια Υπεροχη ψυχη για μητερα!!!!!!!!!!!
Ειχες εναν υπερο Γιαννη στην ζωη σου.... και κρατα τα υπεροχα τα αλλα δεν ειναι δικα σου.....
Ηταν εισαι τυχερη με αυτη την κινηση δεν ειναι!!!!!!!!!!!!!

σε αγαπω!!!!!!!!!!!!!
Επισκέπτης

Δημοσίευση από Επισκέπτης »

Το έχω ανεβάσει και σε κάποιο αλλο θέμα αλλά νομίζω οτι εδώ είναι η θέση του...

Οι μπαμπάδες του Σαββατοκύριακου έχουν παιδιά του Σαββατοκύριακου.
Παιδιά που μοιάζουν με αεροπορικά εισιτήρια.
Συγκεκριμένη ημέρα και ώρα άφιξης και αναχώρησης.
Παραλαβή, Σάββατο πρωί. Παράδοση, Κυριακή βραδάκι.

Τα παιδιά του Σαββατοκύριακου δεν καταλαβαίνουν.
Δεν το χωράει το μυαλουδάκι τους.
Αδικα η μαμά λέει και ξαναλέει πως ούτε το πρώτο είναι ούτε το τελευταίο.
Να, τόσοι συμμαθητές, τόσοι φίλοι.
Ο Κωνσταντίνος, ο Πέτρος, η Λουίζα, ο Αλέξανδρος της διπλανής πόρτας και ο Νίκος που κάθεται στην «πεντάδα» στο σχολικό.
Τόσα παιδιά...

Τόσα παιδιά...
«Η μισή τάξη, παιδιά χωρισμένων».
Η άλλη μισή, όμως;
Αυτή! Αυτή την άλλη μισή ονειρεύονται τα παιδιά του Σαββατοκύριακου.
Όταν γυρίσουν σπίτι, ο μπαμπάς είναι εκεί.
Όταν πέφτουν να κοιμηθούν το βράδυ, ο μπαμπάς είναι εκεί.
Όταν σηκώνουν πυρετό τη νύχτα, ο μπαμπάς είναι εκεί.
Ό,τι και να γίνει, όποτε κι αν γίνει, ο μπαμπάς είναι εκεί. Τελεία. Παύλα.

Οι μπαμπάδες του Σαββατοκύριακου δεν ξεκίνησαν έτσι.
Κάποτε, ερωτεύτηκαν τη μαμά.
Κάποτε, πίστευαν ότι θα ζήσουν και θα γεράσουν μαζί.
Τα χρόνια πέρασαν. Γέρασαν. Χωρίς να ζουν μαζί.
Τίποτα δεν έγινε απότομα. Ανεπαισθήτως - όλα.
Ο έρωτας ύπουλα γλίστρησε από τη χαραμάδα της εξώπορτας.
Τα αγκαλιασμένα σώματα τα χώρισαν τα παγωμένα πόδια.
Όσο οι φωνές δυνάμωναν, τα λόγια σβήνανε.
Τα αποσιωπητικά πλήθαιναν.
Οι παύσεις άπλωναν σαν επιδημία.
Από το σπίτι πέταξε η ψυχή. Μπήκε το ψύχος.

Και ύστερα, η «συζήτηση».
Η οριστική. Η τελεσίδικη. Καφές φίλτρου, τασάκια ξέχειλα στις γόπες και τα κλισέ.
Δεν πάει άλλο. Δεν επικοινωνούμε πια.
Εσύ φταις. Όχι, εσύ φταις.
Ναι, αλλά εσύ πρώτος. Όχι, εσύ πρώτη.
Θυμάσαι τότε που; Ναι, αλλά κι εσύ ξέχασες τότε που;
Δεν μπορώ άλλο. Δεν αντέχω άλλο.
Υπάρχει άλλος; Υπάρχει άλλη;
Δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Τότε, πού είναι το πρόβλημα; Ξέρεις πού είναι το πρόβλημα. Το πρόβλημα δεν είναι εκεί. Είναι αλλού το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι δεν βρίσκω πού είναι το πρόβλημα, αλλά υπάρχει πρόβλημα.
Δεν καταλαβαίνω πώς φτάσαμε μέχρι εδώ.
Ούτε εγώ καταλαβαίνω. Αλλά φτάσαμε.Εδώ.
Μέχρι εδώ. Μέχρι εδώ και μη παρέκει.
Πού θα μείνεις;
Σε ξενοδοχείο. Στους δικούς μου. Στον Θανάση που μόλις χώρισε. Μετά βλέπουμε.
Και το παιδί;
Τι θα πούμε στο παιδί;

Το παιδί δεν ξέρει.
Δεν ξέρει ακόμα ότι τώρα, αυτή τη στιγμή που παίζει πάνω στο χαλί - αυτή ακριβώς τη στιγμή - γίνεται παιδί του Σαββατοκύριακου.
Ο μπαμπάς και η μαμά μιλάνε στην κουζίνα χαμηλόφωνα.
Η ζωούλα του γίνεται συντρίμμια.
Δεν ξέρει. Δεν υποψιάζεται.
Ο μπαμπάς θα φύγει.
Η μαμά θα κλειστεί στο μπάνιο με πρησμένα μάτια.
Δεν ξέρει. Δεν υποψιάζεται.
Τι θα του πούμε, αλήθεια;
Τα κλασικά. Τα τυπικά. Τα προκάτ.
Αγάπη μου, για λίγο καιρό, ο μπαμπάς θα φύγει από το σπίτι.
Γιατί; Γιατί θέλει να μείνει μόνος του.
Γιατί; Μη στεναχωριέσαι όμως, θα έρχεται να σε βλέπει.
Γιατί; Και σε αγαπάει πολύ πολύ πολύ.
Γιατί; Και οι δύο σ' αγαπάμε και ό,τι κι αν γίνει, αυτό δεν αλλάζει με τίποτα, κατάλαβες, καρδούλα μου;

Όχι. Δεν κατάλαβε η καρδούλα.
Η καρδούλα τσάκισε.
Απλά. Γιατί να φύγει ο μπαμπάς;
Μήπως φταίει εκείνο;
Μήπως επειδή έσπασε το κρυστάλλινο βάζο με την μπάλα;
Επειδή σκόρπισε τα αυτοκινητάκια του στο σαλόνι;
Επειδή γίνεται μάχη, για να πλύνει τα δόντια του;
Δεν θα το ξανακάνει.
Δεν θα ξανασπάσει βάζο.
Θα μαζεύει τα παιχνίδια του.
Θα πλένει τα δόντια του. Κάθε βράδυ.
Κάθε βράδυ, το υπόσχεται.

Τι θέλει αυτή η βαλίτσα δίπλα στον μπαμπά;
Γιατί σκύβει και τον αγκαλιάζει;
Τι είναι αυτά που του λέει;
Ό,τι χρειαστεί, μέρα ή νύχτα, να το πάρει στο κινητό; Κι εκείνος θα έρθει αμέσως κοντά του;
Θα τον πάρει μαζί του το Σάββατο; Θα τον φέρει πίσω την Κυριακή; Ποιο Σάββατο; Ποια Κυριακή; Ποιο Σαββατοκύριακο;

Εκείνη τη στιγμή!
Ακριβώς εκείνη τη στιγμή από παιδί σκέτο, γίνεται παιδί του Σαββατοκύριακου.
Του πρώτου Σαββατοκύριακου.
Γιατί θ' ακολουθήσουν πολλά, στα χρόνια που θα 'ρθουν.

Πολλά Σαββατοκύριακα με ένα μικρό σακίδιο.
Μέσα, η αλλαξιά που έβαλε η μαμά.
Οι πιτζάμες. Το φανελάκι και το βρακάκι. Τα παιχνίδια του.
Η μύτη κολλημένη στο τζάμι.
Να, σαν να ακούει το αυτοκίνητο του μπαμπά. Όχι, άλλο είναι. Ούτε αυτό. Ούτε εκείνο.
Αργησε λίγο.Αργησε πολύ. Θα έρθει. Δεν θα έρθει. Δεν ήρθε. Καθόλου.

Καμιά φορά, οι μπαμπάδες του Σαββατοκύριακου έρχονται.
Ανταλλάσσουν δυο ξέρες ατάκες με τη μαμά.
Να τον προσέχεις, έχει ένα βηχαλάκι. Μην περπατάει ξυπόλητο.
Και μην του αγοράσεις πάλι γαριδάκια και βγαίνω μετά εγώ η κακιά.

Καμιά φορά, οι μπαμπάδες του Σαββατοκύριακου δεν έρχονται.
Απλά, τηλεφωνούν.
Κάτι τους συνέβη. Κάτι απρόοπτο.
Την επόμενη φορά. Οπωσδήποτε. Εκατό τα εκατό. Υπόσχεται. Φιλάει σταυρό.
Το άλλο Σαββατοκύριακο, ο κόσμος να χαλάσει.

Ο μπαμπάς του Σαββατοκύριακου κλείνει το τηλέφωνο.
Η μαμά της υπόλοιπης εβδομάδας, με μια σύσπαση χαμόγελου, του προτείνει σινεμά. Λούνα παρκ.
Να πάει να παίξει με τον Νικήτα.
Γαριδάκια. Ακόμα και γαριδάκια...

Το παιδί του Σαββατοκύριακου δεν απαντάει.
Βγάζει τα παιχνίδια από το σακίδιο.
Τα ακουμπάει πίσω στο ράφι.
Δεν κλαίει.
Δεν δακρύζει.
Αλλά τώρα ξέρει.
Τώρα, το ξέρει πολύ καλά.

Εκείνο το βάζο δεν έπρεπε να το σπάσει. Ποτέ!



@};- @};-
Άβαταρ μέλους
AMALIA
Δημοσιεύσεις: 21571
Εγγραφή: 13 Ιαν 2008 1:14 pm
Τοποθεσία: ΚΕΡΚΥΡΑ

Δημοσίευση από AMALIA »

Αχ ρε Γιαννη μου..... πρωι πρωι ............
κλαιω διαβαζοντας το..... μα τοσο αληθινο......
αν το νιωσεις δε και απο τις δυο πλευρες.... του παιδιου που το εζησε και της μανας που το προσφερε στο παιδι της....

:cry: :cry: :cry: :cry: :cry:
Άβαταρ μέλους
xamogelo
Δημοσιεύσεις: 1020
Εγγραφή: 16 Ιούλ 2008 8:17 am
Τοποθεσία: Κύπρος

Δημοσίευση από xamogelo »

Αχ Γιάννη μου τι μου έκανες πρωί πρωί....
τι να πω ματάκια μου τι να πω...
Πόσο μεγάλες αλήθειες λες καρδουλλα μου
και πόσο πόνεσα ψυχή μου
Η πολλή αγάπη ανοίγει πόρτες, γκρεμίζει τοίχους και κτίζει γέφυρες πάνω απο τη θάλασσα
Άβαταρ μέλους
Δωρουλα
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 33489
Εγγραφή: 27 Απρ 2007 4:23 pm
Τοποθεσία: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Δημοσίευση από Δωρουλα »

Γιάννη, Εμμανουέλα!!!!! :sad: >:D< Εγώ είμαι απο μια οικογένεια που οι γονείς δεν χώρισαν!!ίσως όμως θα ήταν καλύτερα για όλους μας να το είχαν κάνει!!!η μητέρα μου ήθελε να φύγει δεν άντεχε άλλο!αυτό το έμαθα εκ των υστέρων όταν επισκέφτηκα τον ψυχολόγο της για να μάθω για το ψυχωσικό της επεισόδιο!! :sad: δεν τα κατάφερε να μην λάβει υπ όψιν της τα πρότυπα και τα στερεότυπα της οικογένειας της που την έπνιγε με τα πρέπει της!!!έφτασε εδώ που έφτασε σήμερα!!!η ψυχή της η ίδια πλέον ασθενεί γιατί δεν μπορεί να ανασάνει απο τα πρότυπα που άφησε να της στερίσουν την ελευθερία της και τη δημιουργικότητά της!! :sad:
Η πληγωμένη καρδιά μπορεί να Ερωτευθεί
Η προστατευμένη καρδιά δεν μπορεί


Πολέμα και Οραματίσου.

Εικόνα

Reiki Center - Ρεικι

Επιστροφή στο “ΣΧΕΣΕΙΣ”