Πριν μερικές μέρες είχα μία συζήτηση με μία φίλη που είχε πρόβλημα με ένα παιδί της. Μου έλεγε ότι όταν έχει λάθος, προτιμάει να δείχνει τη "συγνώμη" της με πράξεις και όχι με λόγια.Η άποψη των ανθρώπων γενικά, είναι ότι δεν χρειάζεται να εκφράζεις με λόγια την αγάπη σου και ότι οι πράξεις αρκούν...Λόγια και πράξεις όμως πρέπει να είναι ένα, να έχουν ίδια κατεύθυνση και ίδια αξιοπιστία. Πράξεις χωρίς λόγια και λόγια χωρίς πράξεις είναι ακριβώς το ίδιο και μας φτάνουν στο ίδιο αποτέλεσμα της αποξένωσης μεταξύ μας.
Εκείνη τη στιγμή της είπα ότι << η "συγνώμη" είναι σαν το "σ' αγαπώ".. Δεν αρκεί μόνο να το δείχνεις σε πράξεις, κάτι που είναι πολύ σημαντικό φυσικά, χρειάζεται και να το ακούς... ! Σκέψου μόνο πόσο σημαντικό είναι για το παιδί σου να σε ακούσει να παραδέχεσαι το λάθος σου.. Τις πράξεις σου έτσι κι αλλιώς, σαν παιδί σου, τις θεωρεί δεδομένες, αυτό που θέλει από σένα είναι να σε "ακούσει"! >>
Χάρηκα Βασουλίτσα μου όταν διάβασα αυτό που έγραψες..
