Ανοίγω αυτό το τόπικ και παραθέτω το κείμενό σου, για να σου πω ότι συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, για το θέμα της "μητριαρχίας" και την επέκταση αυτής στην σημερινή ελληνική οικογένεια...Nikos έγραψε:Δεν γίνεται να μην υπάρχει αντιστοιχία μανιπουλαρίσματος στα θηλυκά. Αυτή η καραμέλα της καταπιεσμένης γυναίκας ισχύει μέχρι κάποιο βαθμό πλέον. Μπορούν επίσης οι άντρες να επικαλεστούν την θεωρία της αρχαίας μητριαρχίας, όπου όταν ανακάλυψαν πως συμβάλλουν στη γέννηση ενός παιδιού και πως οι γυναίκες δεν είναι θεές τελικά (οι οποίες τους είχαν υπηρέτες για βαριές εργασίες και ευχαρίστηση) επαναστάτησαν κι έτσι στο πάνθεο των Θεών τοποθετήθηκε η αρσενική μορφή της βίας ως ηγέτιδα δύναμη.
Υπάρχει προφανής έλεγχος των αγοριών στην ελληνική οικογένεια όπου πολλές μητέρες θεωρούν τους γιους προέκταση των ιδεατών εραστών που θα ήθελαν, χειρίζονται εύκολα τα συναισθήματά τους, και τους μετατρέπουν τελικά στους γνωστούς "μαμάκηδες" με σχεδόν αξεπέραστα οιδιπόδεια.
Το έχω δει και αυτό το έργο Νίκο...
Μέσα στην ίδια μου την οικογένεια, η οποία αποτελείτο από "πατέρα" "μητέρα" "αδερφό" και "αδερφή"...
Και στο ξεκαθάρισμα το δικό μου, με τους ιδεατούς δεσμούς της οικογένειας (ευτυχώς σε νεαρή ηλικία) ήρθαν όλα αυτά που λες και που λέω σαν βιώματα και εμπειρίες, απλά για να ισορροπήσω τις ενέργειές μου "άρσενικό-θηλυκό"
Εγώ την απιστία δεν την ενστερνίζομαι όπως πολύ σωστά λες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι το δεύτερο κατά κύριο λόγο σύμπτωμα της ελληνικής οικογένειας ή συμβίωσης καλύτερα, που οδηγεί στην ανισορροπία, σαν δικαιολογία και μόνο.
Το ότι εγώ δεν παραδέχομαι την "απιστία", δεν σημαίνει ότι δεν την παραδέχεται και μια κοινωνία, που είμαι μέλος της, και η οποία κατα το πλείστον είναι "βαθιά νυχτωμένη" στην εξισορρόπηση των σχέσεων. Αρα, ακόμα και να μην την ενστερνίζομαι, την έχω εισπράξει μέσα από άλλους, που δυστυχώς την θεωρούν, αυτή καθεαυτή σαν πράξη, αιτία δυστυχίας.
Εγώ θεωρώ ανέντιμο -και το έχω εξηγησει- να μην γνωρίζω...
Η ανειλικρίνια μεταξύ των ανθρώπων, είτε είναι σύντροφοι, είτε είναι φίλοι, είτε είναι συνεργάτες, είτε είναι οικογένεια.
Αυτό με ενοχλεί και προεκτείνεται και στην ερωτική συμπεριφορά...
Πολλοί άνθρωποι θεωρουν ότι είναι ο "θεός Δίας" που όφειλε και ήθελε να μοιράζει την ερωτική του αγάπη με πολλές συντρόφους.
Αυτό θα ήθελα, απλά να το γνωρίζω εκ των προτέρων, γιατί εγώ μπορει να ήθελα να επιλέξω να είμαι με τον "΄Ηφαιστο"!!!!
΄Οπως, αντίστοιχα, ο σύντροφός μου θα ήθελε να επιλέξει να είναι με την "Αφροδίτη" ή με την "Αθηνά"
Κα αυτό εννοούσα πάντα με το "ο άνδρας μπορεί, ή γυναίκα όχι"
Δεν ξέρω, αν αυτή η αντίληψη έχει παρέρθει...Βιώνω το αντίθετο, μέσα από τους ανθρώπους, δυστυχώς, Νίκο...
Και αυτοί οι άνθρωποι, δεν είναι κάποιας ηλικίας, που φυσικά έχουν και αποκρυσταλλωμένες πεποιθήσεις...
Δυστυχώς είναι νεαρά άτομα, που σέρνουν τα πρότυπα της οικογένειας, γιατί κανένας δεν τους είπε ότι αυτά "σβήνουν" για να μην είναι πλέον εμπόδιο στην εξισορρόπηση των αντιθέτων ενεργειών "αρνητικο-θετικο", "αρσενικό-θηλυκό"....
