ΠΩΣ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ

Συντονιστής: Emmaki

Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

ΠΩΣ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ

Δημοσίευση από Vasoula »

Διάβασα ένα αρκετά ενδιαφέρον άρθρο, και φυσικά δεν είναι κάτι από όλα αυτά που δεν γνωρίζουμε, αλλά τελικά πόσο απόσταση έχει η γνώση από την εφαρμογή, είναι κάτι που επίσης γνωρίζουμε καλά.
Θεωρώντας ότι η πιο ουσιαστική σχέση είναι αυτή με τον Εαυτό μας, τολμώ να βάλω αυτό το άρθρο στην ενότητα ΣΧΕΣΕΙΣ και όχι στην ενότητα ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΣ-ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ, όχι γιατί δεν ανήκει εκεί, αλλά γιατί έχει άλλη κατανόηση η ερμηνεία ΣΧΕΣΕΙΣ σε ένα βαθύτερο επίπεδο, γιατί δεν υπάρχει καμία υγιής σχέση, χωρίς να έχει εξυγιανθεί πρώτα η σχέση με τον Εαυτό μας.


Για πάμε βήμα βήμα @};- @};- @};-

έχω κάνει bold τα sos και δικά μου σχόλια επίσης





Πώς Δυσκολεύουμε τη ζωή μας Χωρίς Λόγο

Προσπαθώντας να απαντήσουμε στο καίριο ερώτημα του «Ποιοί Είμαστε», συνειδητοποιώ πως χαθήκαμε στο δρόμο της επίλυσης αυτού του μπλεγμένου κουβαριού και κάναμε τη ζωή μας πιο δύσκολη απ’ όσο είναι.

Οι νεότεροι –κυριολεκτικά- εαυτοί μας θα γελούσαν αν τους δείχναμε τη τωρινή ψυχοσωματική κατάστασή μας.

Αλήθεια, έχετε βάλει ποτέ το νεότερο εαυτό σας, ως κριτή αυτού που είστε τώρα;

Σίγουρα, η εμπειρία, η πνευματική εξέλιξη και τα καθημερινά βιώματα έχουν διαμορφώσει μια πιο στέρεα και δυνατή ύλη για να αντιμετωπίσουμε τη καθημερινότητά μας.

Όμως, μήπως, ο τρόπος που χρησιμοποιούμε αυτά τα αποκτήματα είναι κατά ένα μέρος «ανώριμος», με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε διαρκώς σε ένα δρόμο με αρκετές αδιέξοδες διεξόδους; Ακούγεται οξύμωρο, αλλά τις περισσότερες φορές βρίσκουμε προβλήματα στις λύσεις και όχι λύσεις σε –πιθανά- προβλήματα.

Ως μικρά παιδιά αποφεύγαμε όσους ήταν μουτρωμένοι, ενώ πλησιάζαμε όσους χαμογελούσαν. Αντίθετα, ως «ενήλικες» θεωρούμε παράλογο και ύποπτο το χαμόγελο κάποιου, κάνοντας τα πάντα για να φιλτράρουμε, να διυλίσουμε, να απομυζήσουμε και τελικά να σπαταλήσουμε άσκοπα όση θετική ενέργεια θα μπορούσαμε, διαδραστικά, να εκμεταλλευτούμε αμφότεροι, ενώ θεωρούμε ενδιαφέρον και ευπρεπές ένα πρόσωπο αγέλαστο και ανέκφραστο, ευελπιστώντας να κερδίσουμε κάτι από τη σοβαροφάνειά του.

Κατά κάποιο τρόπο, αρχίσαμε να διστάζουμε και να αμφισβητούμε το ένστικτό μας. Το μυαλό μας βαθμιαία ποτίστηκε από αλλεπάλληλες απογοητεύσεις και θέσαμε τον εγκέφαλό μας σε αυτόματη λειτουργία, με στόχο την αποφυγή και όχι την επίλυση.

Επιλέγουμε να καταφύγουμε σε ανθυγιεινές συνήθειες για το σώμα και το μυαλό μας, μουδιάζοντας βραχυπρόθεσμα και προσωρινά τις αισθήσεις μας.

Δουλεύουμε κάπου, για κάποιον και σε κάτι που δε μας καλύπτει, καταναλώνουμε υπέρμετρα ψυχολογικό φαγητό, δεν εξελισσόμαστε πνευματικά, δε φροντίζουμε το σώμα μας, δεν ασκούμαστε, δε θέτουμε τα όριά μας και όπως είναι επόμενο, δε καταλήγουμε ποτέ στην απάντηση της ερώτησης που προαναφέρθηκε σχετικά με την υπαρξιακή μας υπόσταση, αλλά αντιθέτως απομακρυνόμαστε με γεωμετρική πρόοδο από αυτή, (αυτό)υπονομεύοντάς τη.

Έτσι, καλύπτουμε αυτό το κενό γκρινιάζοντας, κρατώντας κακίες, παίζοντας παιχνίδια μυαλού, εξαπατώντας τους άλλους και πρωτίστως τον εαυτό μας.

Αυτό συμβαίνει γιατί…

Ψάχνουμε να βρούμε από άλλους τις απαντήσεις που μπορούμε να δώσουμε μόνοι μας

Οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι μεγαλώσαμε, εξαρτώμενοι από τους καθωσπρεπισμούς και τους κανόνες μιας κοινωνίας που κατά βάθος δεν αποδεχόμαστε. Ενδόμυχα και υποσυνείδητα κινούμαστε στη τροχιά μιας ιεροτελεστίας γύρω από το πώς πρέπει να σκεφτόμαστε, πώς να συμπεριφερόμαστε, τι είναι όμορφο, τι είναι επιτυχία και πάει λέγοντας. Το κακό είναι, ότι ενώ το αντιλαμβανόμαστε, δε το αλλάζουμε. Όταν σταματήσουμε να κάνουμε ό,τι κάνουν –ή ό,τι θέλουν- οι άλλοι και αρχίσουμε να σκεφτόμαστε και να ακούμε σύμφωνα με τα θέλω και τα πιστεύω μας, θα βρούμε ακριβώς αυτό που ψάχνουμε νοερά και πραγματικά.
Η συναισθηματική αλληλεπίδραση είναι μια μεγάλη μορφή ψευδαίσθησης που μας παρασύρει σε επιλογές που δεν είναι δικές μας. Βέβαια οι περισσότεροι δεν συνειδητοποιούν ότι έχουν κάνει επιλογές συνήθειας ή αντίδρασης και έτσι όχι καθαρά δικές τους και γι' αυτό δεν αλλάζουν κιόλας. Για να αλλάξει κανείς, χρειάζεται να έχει αντιληφθεί την συναισθηματική επιρροή του και τούτο είναι μια πεποίθηση που γκρεμίζεται (συνήθως) τελευταία, όταν ο άνθρωπος πιστεύει ότι έχει χαράξει πια τον δικό του δρόμο.
Αισθανόμαστε ένοχοι που ζούμε για εμάς

Ελευθερία για μένα είναι να ζεις τη ζωή που επιλέγεις, αρκεί να μη παρεμβαίνεις και να μη ξεπερνάς τα όρια της ζωής του άλλου. Πολλές φορές, χανόμαστε σε ταυτότητες τρίτων, προσπαθώντας να καλύψουμε τις προσδοκίες τους, κάνοντας διάφορα για να τους εντυπωσιάσουμε. Παίρνω την ευθύνη, λοιπόν, να δηλώσω κατηγορηματικά το πόσο λάθος είναι η στάση αυτή. Επομένως, αναθεωρούμε, καταγράφουμε τους στόχους, τα όνειρα και τις επιθυμίες μας και παραμένουμε ακλόνητοι και ανεπηρέαστοι από κάθε τυχόν τοξικό εξωτερικό παράγοντα.
Είναι το Α και το Ω της Ελευθερίας η απεξάρτηση από τις προσδοκίες των άλλων, που εντέλει (αν το παρατηρήσει κανείς σοβαρά) αφορούν τις δικές μας προσδοκίες που έχουμε για την Ύπαρξή μας. Την θέτουμε a priori στις διαθέσεις των άλλων, χωρίς να το συνειδητοποιούμε και από την άλλη πολεμάμε για τα δικαιώματά μας να βιώνουμε την ζωή μας όπως θέλουμε. Γιατί άραγε πρέπει να επιχειρηματολογήσω, αν δεν με ενδιέφερε (αν δεν είχα προσδοκίες) να με αποδεχτούν?

Περιβαλλόμαστε από στάσιμους ανθρώπους

Δεν έχει σημασία αν κάποιος είναι παλιός μας φίλος, σύντροφος, συγγενής ή απλά ένας γνωστός. Ακούγεται σκληρό, αλλά αν κάποιος από τους προαναφερθέντες μας προκαλούν δυσάρεστα συναισθήματα και έχουν αφήσει πάνω μας φορτίο που αρνούνται να διαχειριστούν μόνοι τους, καλύτερα να κρατηθούν σε μια απόσταση. Κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να μένει πίσω για να κουβαλήσει «ξένα» βάρη.
Οι συνθήκες της Ζωής μας εδώ μας αναγκάζουν να μένουμε με ανθρώπους που δεν έχουν κανένα άνοιγμα να δουν την ζωή τους και την ζωή μας διαφορετικά. Πρώτοι οι γονείς μας και το οικογενειακό μας περιβάλλον...μετά ένας σύντροφος, ένας φίλος, ακόμα και το παιδί μας, μπορούν να γίνουν εστίες που δημιουργούν στασιμότητα, όταν αναγκαζόμαστε να συμβιώνουμε μαζί τους και να αναχαιτίζουμε διαρκώς τις προθέσεις τους, αντί να προχωρήσουμε στον δρόμο μας. Η μοναξιά είναι ένας μεγάλος φόβος του ανθρώπου ή μια παρηγοριά του (επίσης επικίνδυνο). Η ουσία είναι να μπορούμε να είμαστε καλά με τον Εαυτό μας και να μην τον θυσιάζουμε ούτε σε απομόνωση, θεωρώντας ότι κανείς δεν μας καταλαβαίνει, μα ούτε σε "καταναλωτικές" παρέες, απλά γιατί δεν τον αντέχουμε.
Ανταγωνιζόμαστε χωρίς λόγο

Προσωπικά, βρίσκω αρκετό ενδιαφέρον στην έννοια του ανταγωνισμού, αλλά αν ανταγωνιζόμαστε τους πάντες, χρησιμοποιώντας τον ως αυτοσκοπό και όχι ως μέσο, θα ξεχάσουμε ποιον θέλουμε να ξεπεράσουμε και το που θέλουμε να φτάσουμε. Από την άλλη, αν ανταγωνιζόμαστε καθημερινά τη προηγούμενη έκδοση του εαυτού μας, θα γίνουμε αναπόφευκτα καλύτεροι.
Η ερμηνεία του ανταγωνισμού δεν έχει κανένα θετικό στοιχείο, ούτε για τον Εαυτό μας, ούτε για τους άλλους.
Αντί για ανταγωνισμό μιας παλιάς κατάστασης με μια νέα που μέλλει να αναδυθεί στην συνείδησή μας, θα χρησιμοποιούσα την λέξη "διάκριση", γιατί έτσι μπορούμε να εστιάσουμε καλύτερα στους στόχους μας.
Ο ανταγωνισμός των άλλων, παράγωγο της κατάστασης "σύγκριση" με την οποία μεγαλώσαμε, μας αφήνει εντελώς στάσιμους μέσα σε μια πληθώρα βαριών συναισθημάτων, που δεν έχουν να κάνουν με τους άλλους, αλλά με τον δικό μας συναισθηματικό κόσμο.

Παίρνουμε χωρίς να δίνουμε

Είναι λυπηρό να είμαστε παρατηρητές της ζωής μας και να μην εμπλακούμε σε αυτή στο μέγιστο. Ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό, είναι να σταματήσουμε να «λαμβάνουμε», χωρίς να «επιστρέφουμε». Η ζωή βασίζεται στο σύστημα «δούναι και λαβείν» και λειτουργεί εύρυθμα μόνο αν γίνεται ανιδιοτελώς. Ένα ειλικρινές και καλοπροαίρετο σχόλιο είναι ένα πρώτο και «ανέξοδο» βήμα.
Εξίσου επικίνδυνο με το "δίνουμε χωρίς να μπορούμε να πάρουμε"

Επικεντρωνόμαστε στην εικόνα και όχι στην ουσία

Λανθασμένα επιζητούμε προσοχή και όχι σεβασμό. Θέλουμε να είμαστε αρεστοί από τους πολλούς, αντί να ψάχνουμε τη διαφορετικότητα και τη μοναδικότητα. Φοράμε μάσκες για να συμβιβαστούμε στην εικόνα που θεωρούμε ότι προσδοκούν οι άλλοι και κυνηγάμε μπουσουλώντας τη ματαιοδοξία μας, καταλήγοντας δουλοπάροικοί της.
Παράγωγο των παραπάνω περί προσδοκιών είναι αυτό...

Αποφεύγουμε την αλήθεια

Ποτέ κανείς δε βγήκε κερδισμένος από ψέματα και ημιαλήθειες. Η απόκρυψη και η αποφυγή της αλήθειας από τους άλλους και κυρίως από τον εαυτό μας, είναι το χειρότερο και μακροβιότερο βασανιστήριο. Η αντιμετώπιση της αλήθειας πονάει, αλλά αξίζει στο έπακρο, διότι τα μακροπρόθεσμα οφέλη της μας αποζημιώνουν πάντα.
Για να καταλάβει κανείς ότι υποφέρει από την ίδια του την ανειλικρίνεια, χρειάζεται πρώτα να έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν υποφέρει από τους άλλους, αλλιώς αποκλείεται να φτάσει στον βαθύ αυτόν εσωτερικό πόνο, όσο και να το θέλει και να λέει ότι είναι ειλικρινής.
Αναβάλλουμε τη λήψη αποφάσεων

Είναι προτιμότερο να πάρεις μια απόφαση, η οποία θα αποδειχθεί «κακή επιλογή», παρά να μη πάρεις καμία. Η αναποφασιστικότητα απλώς καθυστερεί καταστάσεις, ενώ μια κακή απόφαση θα μας διδάξει να κάνουμε καλύτερες μελλοντικές επιλογές. Είναι γνωστό ότι, στο τέλος, μετανιώνουμε για κάτι που δεν κάναμε, για σχέσεις που φοβηθήκαμε να τολμήσουμε γιατί ξεπερνούσαν τα συναισθήματα που ξέραμε πως είχαμε ως τότε, για αποφάσεις που περιμέναμε πολύ και αργήσαμε να πάρουμε…
Νομίζω ότι κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να μείνει χωρίς κάθε λεπτό να κάνει κάποια επιλογή. Ακόμα και να κάθεται άπρακτος ή να μένει φοβισμένος πίσω, επιλογή είναι. Είναι μέρος της κατάχρησης της ελεύθερης Βούλησης αυτό, το να επιλέγει ο άνθρωπος τα πάντα όλα σε τούτον τον κόσμο με μεγάλη δόση αυτοαμφισβήτησης.
Όλα τα δυσάρεστα μα και τα ευχάριστα που μας συμβαίνουν, αφορούν μια δική μας επιλογή, αυτό που δεν είναι εμφανές είναι οι αιτίες που μας ορίζουν το φαινόμενο της μοίρας, του μοιραίου δηλαδή αποτελέσματος.
Κάποιες επιλογές που φαίνονται συλλογικές και μας επηρεάζουν στο επίπεδο της κοινωνίας, αφορούν και πάλι την διαχείριση σε ατομικό επίπεδο των γεγονότων της Ζωής με μια υψηλότερη διάκριση και ωριμότητα...

:x :x :x


Πηγή: http://www.awakengr.com/2015/07/blog-po ... z3hRmHU01M" onclick="window.open(this.href);return false;
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
Annoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 33486
Εγγραφή: 27 Απρ 2007 2:43 pm

Re: ΠΩΣ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ

Δημοσίευση από Annoula »

πολύ ενδιαφέρον. Ακριβώς όπως το είπες. Καλή η θεωρία αλλά στην πράξη φαίνεται τι απόσταση έχουμε αφήσει μέσα μας. :x :x @};-
Αν ο Θεός είναι η πρωταρχική Αιτία η Αγάπη θα είναι το αποτέλεσμα
Πατέρα μου/Μητέρα μου, είναι παιδί της Αλήθειας και μόνο αυτή είναι ο δρόμος ο δικός μου προς εσένα
Πολέμα και Οραματίσου
Άβαταρ μέλους
Βικούλα
Δημοσιεύσεις: 25987
Εγγραφή: 08 Φεβ 2012 4:24 pm

Re: ΠΩΣ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ

Δημοσίευση από Βικούλα »

@};- @};- @};- :x
"Το να είσαι τέλειος είναι μια πρόκληση του «δεν μπορώ»
Το να είσαι ευτυχισμένος είναι η πρόκληση του «Θέλω»…" Β.Ν.
Πολέμα και οραματίσου! @};-
Άβαταρ μέλους
Θοδωράκος
Δημοσιεύσεις: 23391
Εγγραφή: 27 Απρ 2007 3:37 pm
Τοποθεσία: Αθήνα

Re: ΠΩΣ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ

Δημοσίευση από Θοδωράκος »

:x :x :x
Πολέμα και Οραματίσου @};-

Ανοίγω την Καρδιά μου στον Θεό. :romance-heartbeating:
Άβαταρ μέλους
Ταρούλα
Δημοσιεύσεις: 29910
Εγγραφή: 16 Αύγ 2011 6:45 pm

Re: ΠΩΣ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ

Δημοσίευση από Ταρούλα »

@};- @};- @};-
Η μόνη βεβαιότητα που μπορείς να έχεις στην ζωή σου είναι μόνο μέσα στην Πίστη, πως ό,τι έρθει, πάντα το Πνεύμα θα δρα εντός σου... Η καρδιά φωτίζει τον σκοτεινό δρόμο της ζωής... Β.Ν. :romance-heartbeating:
Άβαταρ μέλους
Stefanos
Δημοσιεύσεις: 8939
Εγγραφή: 19 Μάιος 2010 10:12 am
Τοποθεσία: Αθήνα

Re: ΠΩΣ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ

Δημοσίευση από Stefanos »

@};- @};- @};-
Όσο πιο μακριά ο Θεός, τόσο μακρύτερα πηγαίνω...
Η ανοιχτή καρδιά ξέρει να συγχωρεί και να προχωράει.
Αυτό από μόνο του είναι Σκοπός!!!
Άβαταρ μέλους
Ellaki
Δημοσιεύσεις: 27248
Εγγραφή: 30 Ιούλ 2007 11:02 am
Τοποθεσία: Αγάπη

Re: ΠΩΣ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ

Δημοσίευση από Ellaki »

@};- @};- @};- @};-
Ας ξεκινήσουμε να αγαπάμε, κι ας μην ξέρουμε ακόμα καλά τον τρόπο... :romance-heartbeating:
Άβαταρ μέλους
Μάνος
Δημοσιεύσεις: 18530
Εγγραφή: 05 Μαρ 2014 8:10 am

Re: ΠΩΣ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ

Δημοσίευση από Μάνος »

Ευχαριστούμε πολύ Βασούλα!!! >:d< >:d< >:d<
Όλα ήταν πολύ τζιζ θέματα... Εκεί όμως που ταρακουνήθηκα ήταν σε αυτό:
Βάσω έγραψε:Είναι το Α και το Ω της Ελευθερίας η απεξάρτηση από τις προσδοκίες των άλλων, που εντέλει (αν το παρατηρήσει κανείς σοβαρά) αφορούν τις δικές μας προσδοκίες που έχουμε για την Ύπαρξή μας. Την θέτουμε a priori στις διαθέσεις των άλλων, χωρίς να το συνειδητοποιούμε και από την άλλη πολεμάμε για τα δικαιώματά μας να βιώνουμε την ζωή μας όπως θέλουμε. Γιατί άραγε πρέπει να επιχειρηματολογήσω, αν δεν με ενδιέφερε (αν δεν είχα προσδοκίες) να με αποδεχτούν?
Είχα μια συζήτηση τις προάλλες με το Εμμάκι, τον Γιωτγάκη, τον Θωμάκο και τον Ανδρέα μας και είχε τεθεί το εξής ερρώτημα: Γιατί κάθε φορά που ξενοκοιμόμουν στο εκάστοτε σύντροφο, γύριζα σπίτι έχοντας ενοχές και μια έντονη δυσφορία;;; Οεο;;; Η απάντηση μόλις εδώθει!!!

:x :x :x
Εικόνα

Αγάπη είναι να με αφήνεις να σε αγγίξω,
να με ακούς, ακόμα και όταν δεν μιλάω,
να με βλέπεις, ακόμα και όταν δεν είμαι δίπλα σου...
Άβαταρ μέλους
ΙΩΑΝΝΑ
Δημοσιεύσεις: 15907
Εγγραφή: 25 Οκτ 2009 7:29 pm
Τοποθεσία: θεσσαλονικη

Re: ΠΩΣ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ

Δημοσίευση από ΙΩΑΝΝΑ »

@};- @};- @};-
Το ΦΩΣ η ΑΓΑΠΗ και η ΔΥΝΑΜΗ αποκαθησούν το σχέδιο πάνω στη γή

Πολέμα και Οραματίσου !!!
Άβαταρ μέλους
nondas
Δημοσιεύσεις: 9937
Εγγραφή: 18 Απρ 2010 1:17 am

Re: ΠΩΣ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ

Δημοσίευση από nondas »

:x :x @};- @};- @};- @};-
Άβαταρ μέλους
ALEXOULA
Συντονιστής
Δημοσιεύσεις: 24519
Εγγραφή: 22 Νοέμ 2007 9:04 pm

Re: ΠΩΣ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ

Δημοσίευση από ALEXOULA »

:x :x @};- @};-
Γι' αυτό που πολεμάς είναι μόνο η εξέλιξή σου...Εκεί στον κάθετο άξονα...γιατί όταν αυτός ολοκληρωθεί, ο πόλεμος μετά, στον οριζόντιο, γίνεται αρμονία, ειρήνη και πληρότητα

__________________________________________________________
Πολέμα και Οραματίσου
Άβαταρ μέλους
Γρηγοράκος
Δημοσιεύσεις: 727
Εγγραφή: 31 Ιούλ 2014 1:15 pm
Τοποθεσία: Καθ΄οδόν...!!!

Re: ΠΩΣ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ

Δημοσίευση από Γρηγοράκος »

Ούτε να το είχα παραγγείλει το κείμενο!!! Ένα κομμάτι μου τσίτωσε και ένα άλλο ηρέμησε!!!
Σ ευχαριστώ Βασούλα!!!

:x :x :x @};- @};- @};- >:d< >:d< >:d<
Άβαταρ μέλους
Μπεττουλα
Δημοσιεύσεις: 6425
Εγγραφή: 03 Οκτ 2011 12:22 pm

Re: ΠΩΣ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ

Δημοσίευση από Μπεττουλα »

πολλες αληθειες @};- @};- @};-
Vasoula έγραψε: Νομίζω ότι κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να μείνει χωρίς κάθε λεπτό να κάνει κάποια επιλογή. Ακόμα και να κάθεται άπρακτος ή να μένει φοβισμένος πίσω, επιλογή είναι. Είναι μέρος της κατάχρησης της ελεύθερης Βούλησης αυτό, το να επιλέγει ο άνθρωπος τα πάντα όλα σε τούτον τον κόσμο με μεγάλη δόση αυτοαμφισβήτησης.
οι απαντησεις ερχονται τελικα οντως και απο μεσα μας.. και οταν κολλας οταν χρειαζεσαι κατι για να πας παρακατω η να δεις την πλανη σου ερχονται και απεξω σου παντα με τον καταλληλοτερο τροπο και στον χρονο που χρειαζεται.. @};-
Η εσωτερική σπουδαιότητα του ανθρώπου είναι το Φως που τον ακολουθεί, όπου και να βρίσκεται...Να πολεμάει γι' αυτήν την σπουδαιότητα είναι το ζητούμενο
Άβαταρ μέλους
Giotoula
Δημοσιεύσεις: 12289
Εγγραφή: 10 Φεβ 2010 2:40 am

Re: ΠΩΣ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ

Δημοσίευση από Giotoula »

@};- @};- :x
"Πολέμα και Οραματίσου"...
Άβαταρ μέλους
Elen75
Δημοσιεύσεις: 2052
Εγγραφή: 25 Φεβ 2010 6:36 pm
Τοποθεσία: Κέρκυρα

Re: ΠΩΣ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ

Δημοσίευση από Elen75 »

:x :x :x :x :x
"Αν θες να γνωρίσεις το Συμπαν, γνωρισε τον Εαυτο Σου"

Επιστροφή στο “ΣΧΕΣΕΙΣ”