ΔΑΣΚΑΛΕ ΠΟΥ ΔΙΔΑΣΚΕΣ...

[Vasoula]

Μέσα στην Ζωή μας όλα εξελίσσονται διαφορετικά, όταν νιώσουμε βαθιά ότι έχουμε όλα όσα χρειαζόμαστε...

όταν ανακαλύπτεις ότι οι ανάγκες, για χάρη των οποίων παραδόθηκες στην συμβατικότητα, δεν είναι αυτό που Θέλεις αληθινά, όλα αλλάζουν...

Καμιά φορά έρχονται μπροστά μας ηθικά διλήμματα που μας καθηλώνουν…σαν να σαμποτάρουν κάθε καλοπροαίρετη διάθεση να προχωρήσουμε στον Δρόμο μας…
Μας στενοχωρούν και μας καταπιέζουν…

Οι περισσότεροι άνθρωποι προσπαθούν να βρουν τρόπους να παραμείνουν στην Ζωή, που μάλλον τους φαίνεται μίζερη, απαιτητική και βίαιη…

Περιφέρονται…

Γιατί δεν τολμούν να ομολογήσουν ανάγκες που δεν είναι αποδεκτές από το σύνολο, που δεν θα εγκριθούν από το σύνολο, που δεν θα δικαιωθούν από το σύνολο…

Έτσι το «δεν τολμώ» γίνεται δεύτερη φύση του ανθρώπου…

Και μέσα σ’ αυτήν την δεύτερη φύση όλα μοιάζουν απειλητικά…

Απειλητικές οι σκέψεις και οι πράξεις, απειλητικά και τα συναισθήματα…
Όταν μέσα μας διατηρούμε την «απειλή», τότε κάθε τι στον κόσμο μας θα είναι τρομαγμένο και υποταγμένο…
Ετσι αρχίζουμε το «ξεπούλημα»…Γι’ αυτήν την τόσο δα μικρή στιγμή ασφάλειας που θα μπορούσαμε να βιώσουμε, παραβιάζουμε ελευθερίες και επιλογές, θυσιάζουμε ευαισθησίες και Θελήσεις…

Όσο όμως και να προσαρμόσουμε την συμπεριφορά μας στο ευγενικό και το ηθικό, υπάρχει μέσα μας εκείνο το σημείο της Ελευθερίας, που μας επιστρέφει με απειλητικό τρόπο, κάθε τι που δεν είναι ειλικρινές και αυθεντικό…
Είναι αυτό το σημείο που, τις περισσότερες, αν όχι όλες, τις φορές, μας εξαντλεί, παρουσιάζοντάς μας την έλλειψή μας, σαν μια αιώνια μάχη με τους άλλους…
Μας παραπλανά για την Ζωή, δίνοντάς μας εσφαλμένα μηνύματα για την ασφάλειά μας, για την Αγάπη, για την Ενότητα, για την Ελευθερία...
Μεγαλοποιεί αυτό που δεν μπορούμε να κάνουμε σε σχέση με αυτό που μπορούμε, γιατί του λείπει η Πνευματική οριοθέτηση…Του λείπει ο Στόχος!

Αν το παρατηρήσουμε πιο προσεχτικά, κανείς δεν μπορεί να μας καταπιέσει, όταν αυτό το σημείο μέσα μας έχει την Χάρη της Θείας Βούλησης…
Ίσως ακούγεται μεγαλεπήβολο….
Αλλά όμως είναι και η μοναδική δυνατότητα να Ζήσουμε αληθινά με τον Εαυτό μας…

Μετά γιατί να μας ενδιαφέρει πως είναι ο άλλος?
Αυτό που κυρίως χρειάζεται να μας ενδιαφέρει είναι πως γινόμαστε εμείς μαζί του, για να παρατηρούμε τις δικές μας ελλείψεις και όχι τις δικές του…

Ίσως οι σχέσεις μας να ήταν πιο ξεκάθαρες, αν μπορέσουμε να είμαστε ειλικρινείς με τον Εαυτό μας και αγγίζουμε τους άλλους με εκείνη την καλοπροαίρετη διάθεση που προέρχεται μόνο από την δική μας ακεραιότητα και όχι από τον άλλον…

Μπορεί κάποιος να μας μετακινήσει από αυτήν την καλοπροαίρετη διάθεση, όταν δεν έχουμε καμία ανάγκη να αλλάξουμε τον άλλον?

Είναι εύκολο να αγαπάμε τους άλλους που νομίζουμε ότι μας μοιάζουν, που είναι καλόβολοι και καλύπτουν ένα μέρος της αγωνίας μας…
Το δύσκολο είναι να αγαπάμε τον Εαυτό μας…

Αυτό το σημείο μέσα μας που ορίζει και την Ελευθερία μας, δεν αφορά παρά την δική μας μετουσίωση...
Όταν το Σώμα δεν είναι απλά συναισθήματα και σκέψεις που περιφέρονται, τότε ο κάθε άλλος είναι μια Ύπαρξη που έχει δικαίωμα να είναι όπως θέλει, όπως κι εμείς έχουμε δικαίωμα να Είμαστε Αυτό που Αγαπάμε…

Είμαστε όμως Αυτό που Αγαπάμε?

Σκεφτείτε ότι αν δεν Είμαστε Αυτό που Αγαπάμε, πόσο αγενείς φαινόμαστε όταν λέμε στον άλλον να γίνει αυτό που θα θέλαμε να Αγαπήσουμε…

Συμβουλές για το πώς πρέπει να γίνουμε, μπορούν να μας δώσουν πολλοί…
Παράδειγμα όμως των συμβουλών αυτών μπορεί να γίνουν ελάχιστοι…

Έτσι όταν λέμε κι εμείς στον άλλον πως πρέπει να γίνει, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να νιώσουμε αν εμείς είμαστε το παράδειγμα αυτού που του λέμε να γίνει…

Όλα φαίνονται εύκολα, όταν το στόμα πάει μπροστά από την Καρδιά μας…


Για σκεφτείτε...έχετε πει ποτέ σε κάποιον άλλον τι θα πρέπει να κάνει για να γίνει όπως εσείς θέλετε?

[JOANNA]

Όλα φαίνονται εύκολα, όταν το στόμα πάει μπροστά από την Καρδιά μας ... Για σκεφτείτε ... έχετε πει ποτέ σε κάποιον άλλον τι θα πρέπει να κάνει για να γίνει όπως εσείς θέλετε;

στο παρελθόν
στο μέλλον

[Θοδωράκος]

Ωραια πρωινη τιγανια... Σ'ευχαριστω... Και ευχαριστω και την Συγχρονικοτητα... Ειναι ενα κειμενο σχετικα με θεματα που επεξεργαζομαι τις τελευταιες μερες...

[Madraoulas]

[Ελενίτσα]

Για σκεφτείτε...έχετε πει ποτέ σε κάποιον άλλον τι θα πρέπει να κάνει για να γίνει όπως εσείς θέλετε?

Έχω πει ποτέ σε κάποιον τι θα πρέπει να κάνει ανεξάρτητα από το πως εγώ θα ήθελα να γίνει?

[Fotinoula]

Μπορεί κάποιος να μας μετακινήσει από αυτήν την καλοπροαίρετη διάθεση, όταν δεν έχουμε καμία ανάγκη να αλλάξουμε τον άλλον?

Είναι εύκολο να αγαπάμε τους άλλους που νομίζουμε ότι μας μοιάζουν, που είναι καλόβολοι και καλύπτουν ένα μέρος της αγωνίας μας…
Το δύσκολο είναι να αγαπάμε τον Εαυτό μας…

Αυτό το σημείο μέσα μας που ορίζει και την Ελευθερία μας, δεν αφορά παρά την δική μας μετουσίωση...
Όταν το Σώμα δεν είναι απλά συναισθήματα και σκέψεις που περιφέρονται, τότε ο κάθε άλλος είναι μια Ύπαρξη που έχει δικαίωμα να είναι όπως θέλει, όπως κι εμείς έχουμε δικαίωμα να Είμαστε Αυτό που Αγαπάμε…

Είμαστε όμως Αυτό που Αγαπάμε?

Σκεφτείτε ότι αν δεν Είμαστε Αυτό που Αγαπάμε, πόσο αγενείς φαινόμαστε όταν λέμε στον άλλον να γίνει αυτό που θα θέλαμε να Αγαπήσουμε…

Συμβουλές για το πώς πρέπει να γίνουμε, μπορούν να μας δώσουν πολλοί…
Παράδειγμα όμως των συμβουλών αυτών μπορεί να γίνουν ελάχιστοι…

Έτσι όταν λέμε κι εμείς στον άλλον πως πρέπει να γίνει, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να νιώσουμε αν εμείς είμαστε το παράδειγμα αυτού που του λέμε να γίνει…

Όλα φαίνονται εύκολα, όταν το στόμα πάει μπροστά από την Καρδιά μας…


Για σκεφτείτε...έχετε πει ποτέ σε κάποιον άλλον τι θα πρέπει να κάνει για να γίνει όπως εσείς θέλετε?

ναι είναι πιο έντιμο να είσαι απλά συνεπής και ειλικρινής στις ανάγκες σου και να μην προσπαθείς να αλλάξει τον άλλον
για να σε βολέψει στο πλάνο. να αφήνεις και τον άλλο Ελευθερο αν μέσα σου είσαι Ελέυθερος και δεν έχεις ανάγκες να καλύψεις τις αγωνίες σου...
είναι αλήθεια ότι κανείς δεν μπορεί να σε βγάλει απο αυτή την καλόπροαίρετη διάθεση ότι δεν έχεις την διάθεση να αλλάξεις τον άλλο
όταν έχεις αυτή την διάθεση όλα τότε μοιάζουν απειλητικά

νομίζω κάπου λοξοδρόμησα αυτές τις ημέρες
πολύ με αγγίζει ότι έγραψες...σε ευχαριστώ

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Συμβουλές για το πώς πρέπει να γίνουμε, μπορούν να μας δώσουν πολλοί…
Παράδειγμα όμως των συμβουλών αυτών μπορεί να γίνουν ελάχιστοι…

Έτσι όταν λέμε κι εμείς στον άλλον πως πρέπει να γίνει, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να νιώσουμε αν εμείς είμαστε το παράδειγμα αυτού που του λέμε να γίνει…

Όλα φαίνονται εύκολα, όταν το στόμα πάει μπροστά από την Καρδιά μας…

Ετσι

Για σκεφτείτε...έχετε πει ποτέ σε κάποιον άλλον τι θα πρέπει να κάνει για να γίνει όπως εσείς θέλετε?

Εεε μα αφου επρεπε να βελτιωθουν ρε παιδακι μου,δεν τους αντεχα στον κοσμο μου.. (χιουμορακι αυτογνωσιας)

[Μπεττουλα]

Μετά γιατί να μας ενδιαφέρει πως είναι ο άλλος?
Αυτό που κυρίως χρειάζεται να μας ενδιαφέρει είναι πως γινόμαστε εμείς μαζί του, για να παρατηρούμε τις δικές μας ελλείψεις και όχι τις δικές του…

Ίσως οι σχέσεις μας να ήταν πιο ξεκάθαρες, αν μπορέσουμε να είμαστε ειλικρινείς με τον Εαυτό μας και αγγίζουμε τους άλλους με εκείνη την καλοπροαίρετη διάθεση που προέρχεται μόνο από την δική μας ακεραιότητα και όχι από τον άλλον…

Έτσι όταν λέμε κι εμείς στον άλλον πως πρέπει να γίνει, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να νιώσουμε αν εμείς είμαστε το παράδειγμα αυτού που του λέμε να γίνει…

Όλα φαίνονται εύκολα, όταν το στόμα πάει μπροστά από την Καρδιά μας…

Για σκεφτείτε...έχετε πει ποτέ σε κάποιον άλλον τι θα πρέπει να κάνει για να γίνει όπως εσείς θέλετε?

μια και δυο? το έκανα μονίμως σε όλες μου τις σχέσεις τις ερωτικές και τώρα όσο και αν το δουλεύω με τον τωρινό σύντροφο υπάρχουν φορές που ξεχνιέμαι πάλι και μετά προσπαθώ να με επαναφέρω.. αναγνωρίζω πάντως στον εαυτό μου οτι υπάρχει τεράστια διαφορά πάνω σε αυτό στο πριν και το τώρα ακόμα και αν μερικές φορές ξεχνιέμαι.. κάποια στιγμή στο παρελθόν "κλήθηκα" να δείξω Εμπιστοσύνη και Ελευθερία σε κάποιον σύντροφο πέρα από οτι άντεχα. αυτό που ζητούσε μου φαινόταν αδιανόητο οτι θα άντεχα ποτέ να το προσφέρω σε κάποιον.. τώρα βλέπω οτι αυτό που δεν μπορούσα τότε, τώρα είναι αδιανόητο το να μην τα προσφέρω όχι γιατί αναγκάζομαι αλλά γιατί θέλω, πρωτίστως επειδή τα θέλω για Εμένα (την Ελευθερία να Είμαι αυτή που Θέλω να είμαι δηλαδή), έστω και με τις όποιες ελλείψεις αντιμετωπίζω μέχρι να γίνει ολοκληρωτικά συνειδητό..

[Λιζούλα]

Σκεφτείτε ότι αν δεν Είμαστε Αυτό που Αγαπάμε, πόσο αγενείς φαινόμαστε όταν λέμε στον άλλον να γίνει αυτό που θα θέλαμε να Αγαπήσουμε…

Για σκεφτείτε...έχετε πει ποτέ σε κάποιον άλλον τι θα πρέπει να κάνει για να γίνει όπως εσείς θέλετε?

το παρελθόν γεμάτο από τέτοιες στιγμές που ακόμα κι αν δεν το είπα ξεκάθαρα προσπάθησα με πλάγιο τρόπο ή ακόμα θεώρησα και αυτονόητο μέσα στον εγωισμό μου ότι θα πρέπει να γίνει όπως εγώ θέλω, γιατί "ξέρω" καλύτερα ή γιατί θα με βόλευε περισσότερο για να μην κάνω εγώ τις υπερβάσεις που χρειάζεται να κάνω και ξεβολευτώ ή ακόμα και να αποφύγω την ευθύνη αυτού που θέλω. Και πραγματικά η αγένεια αλλά και η ανωριμότητα δεν έχει όρια σ΄αυτό.

Αυτό το σημείο μέσα μας που ορίζει και την Ελευθερία μας, δεν αφορά παρά την δική μας μετουσίωση...
Όταν το Σώμα δεν είναι απλά συναισθήματα και σκέψεις που περιφέρονται, τότε ο κάθε άλλος είναι μια Ύπαρξη που έχει δικαίωμα να είναι όπως θέλει, όπως κι εμείς έχουμε δικαίωμα να Είμαστε Αυτό που Αγαπάμε…

[Ταρούλα]

Για σκεφτείτε...έχετε πει ποτέ σε κάποιον άλλον τι θα πρέπει να κάνει για να γίνει όπως εσείς θέλετε?

Η ιστορία της ζωής μου....και με λόγια και κυρίως με πράξεις ...

Εχω αρχίσει όμως να με βλέπω Βέβαια όσο και να προσπαθώ να το αλλάξω κάποιες φορές με "σβερκώνει" ...
είναι τόσο δυνατό το συναίσθημα...

Αυτό που κυρίως χρειάζεται να μας ενδιαφέρει είναι πως γινόμαστε εμείς μαζί του, για να παρατηρούμε τις δικές μας ελλείψεις και όχι τις δικές του…

[elenaki]

Σκεφτείτε ότι αν δεν Είμαστε Αυτό που Αγαπάμε, πόσο αγενείς φαινόμαστε όταν λέμε στον άλλον να γίνει αυτό που θα θέλαμε να Αγαπήσουμε…

Για σκεφτείτε...έχετε πει ποτέ σε κάποιον άλλον τι θα πρέπει να κάνει για να γίνει όπως εσείς θέλετε?

Παλια μου τεχνη...
και ακομη και τωρα οταν μου ξεφευγει,το μαζευω αμεσα!!
Αυτο που κανω συνειδητα ειναι να δινω παραδειγματα απο τη ζωη μου και πως εγω χειριζομαι καταστασεις..χωρις να λεω στον αλλον "θα επρεπε να το κανεις ετσι..για να.."εκτος αν ζητησει τη γνωμη μου..
οκ δεν σας κρυβω,οτι στην αρχη ηθελα τρελα ολοι να ακολουθησουν το δρομο μου..και θυμωνα που δεν επαιρναν χαμπαρι!
Θελει σεβασμο και βαθια κατανοηση η οποια κατασταση του ανθρωπου..
Τωρα το ξερω..αρκει εγω να Ειμαι και ο σπορος φυτευεται..το ποτε θα ανθισει το αφηνω στο Θεικο Σχεδιο της Ψυχης..

[Βικούλα]

Για σκεφτείτε...έχετε πει ποτέ σε κάποιον άλλον τι θα πρέπει να κάνει για να γίνει όπως εσείς θέλετε?

αν το χω πει?Είμαι εγώ τέτοιος ανθρωπος?? ακόμα και τώρα μου ξεφεύγει και το κάνω και το αντιλαμβάνομαι αργά καμμιά φορά.. και είναι πολύ δύσκολο γιατί ναι καταλαβαίνω ότι είναι αγένεια και παρέμβαση..και εύκολο γιατι πιο εύκολα βλέπεις έξω απο σένα (βλεπεις... λεμε τώρα) παρά τι γίνεται μέσα σου

Ίσως οι σχέσεις μας να ήταν πιο ξεκάθαρες, αν μπορέσουμε να είμαστε ειλικρινείς με τον Εαυτό μας και αγγίζουμε τους άλλους με εκείνη την καλοπροαίρετη διάθεση που προέρχεται μόνο από την δική μας ακεραιότητα και όχι από τον άλλον…

[lazaros]

Για πολλά χρόνια..μάλιστα απορούσα γιατί οι άλλο δεν βλέπουν το προφανές!!

[Vasoula]

εσύ το έδειχνες Λαζαράκο? ήσουν εσύ αυτό το προφανές?

[konstantinos s.]

Για σκεφτείτε...έχετε πει ποτέ σε κάποιον άλλον τι θα πρέπει να κάνει για να γίνει όπως εσείς θέλετε?

Σαφέστατα!Το έχω κάνει και ακόμα το κάνω, αν και πιο καλυμμένα (δεν το λέω, το δείχνω) για να μπορώ μετά στον απολογισμό μου να μην μου το φορτώσω. Και εννοείται ότι εγώ δεν είμαι αυτό που θέλω να γίνει ο άλλος, γιατί τότε δεν θα είχα ανάγκη να το βλέπω απέναντί μου, θα το είχα μέσα μου. Συνήθως όμως νομίζω ότι είμαι όπως θέλω να γίνει ο άλλος.