ΕΠΙΡΡΟΕΣ

[Vasoula]

ναι Τασούλη μου, το είδα πως δεν το έχεις καταφέρει, όπως είδα και την Πρόθεσή σου να τελειώνεις μ' αυτήν την άστοχη εντολή!

εδώ είμαστε...

....


....

για να στο θυμίζω στο ενδιάμεσο διάστημα

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Σε ευχαριστω για αυτο

[Vasoula]

όχι μωρέ Τασούλη μου, δεν στο είπα για να μου πεις ευχαριστώ...

απλά γιατί εγώ διαβάζω με τα αυτιά μου και ακούω με τα μάτια μου...δεν ξεφεύγουν τα συναισθήματα που μου μιλανε, πίσω από τις λέξεις σας... να τοχετε κατά νου...δηλαδή....

[Βικούλα]

δεν ξέρω πως παλεύται το ανώριμο παιδάκι μας σε μια σχέση,

το ανώριμο παιδάκι, είναι ΠΑΝΤΑ καλοπροαίρετο!!!

αν έγινε κακοπροαίρετο, το έκανε όταν ωρίμασε διανοητικά...

όμως δεν πας ποτέ με την λογική να στηρίξεις μια σχέση...Γιατί το καλοπροαίρετο παιδάκι, γίνεται ο κακοπροαίρετος ενήλικας.

άουτς...

πολύ ωραιο το θέμα ότι πρέπει μου ρθε

όλα όσα βγαίνουν από το στόμα μας, δείχνουν τα συναισθήματά μας και την κατάσταση που επικρατεί μέσα μας...

Και να θυμάστε ότι η Αγάπη δεν είναι αυτό που σαν έμαθαν ότι είναι η αδυναμία...Αυτό είναι θρησκευτική ανοησία, που λέει "γύρνα και το άλλο μάγουλο, όταν σε χτυπήσουν"...
Σαφώς δεν το εννοούσε ο Ιησούς έτσι όπως έφτασε από την ερμηνεία του...
Το είπε, για να δώσει έμφαση, στο ότι δεν χρειάζεται να δικαιολογούμε τον Εαυτό μας, όταν αυτό που λέμε ή που κάνουμε, θυμώνει κάποιους...Η Αγάπη δεν σε κάνει να υποχωρείς από φόβο...σε κάνει όμως να αποχωρείς από τον φόβο...

Δεν θα χρειαστεί να γυρίσετε κανένα μάγουλο, αν η κατάσταση μέσα σας είναι η Αγάπη...Γιατί θα ξέρετε ποιοί είστε εσείς και ποιοί είναι οι άλλοι (εννοώ την κατάσταση στην Συνείδησή τους).

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Αν το εχουμε λεει

[elenaki]

Τσακώνεσαι με κάποιον...βγάζεις όλο τον θυμό σου, σε εξοργίζει, το βρίζεις, νιώθεις το αίμα σου να βράζει και όσο εκείνος γίνεται επιθετικός απέναντί σου, τόσο μεγαλώνει και η ανάγκη σου να τον εξοντώσεις.
Δεν έχει σημασία αν φτάσετε στα χέρια...η ανάγκη σου να τον εξοντώσεις είναι μέσα σου εμφανής...Μπορεί να ευχηθείς και να πάθαινε κάτι, πάνω στην οργή σου...΄Εχουν βγει όλα τα "κακά" στοιχεία του εγωισμού...

Και να! Εκεί που τσακώνεστε και λογομαχείτε, πέφτει κάτω νεκρός!

Τότε? τι γίνεται τότε?

Ποιά είναι εκείνη η Δύναμη που μαζεύει σε χρόνο dt ότι έχεις νιώσει και ότι έχεις πει?
Ποιά είναι εκείνη η Δύναμη που σε κάνει να μετανιώνεις και να λυπάσαι για το ότι δεν πρόλαβες να του πεις "σ' αγαπώ, δεν πειράζει..."?

Σκεφτείτε το...

Ενταξει..τωρα με αποτελειωσες!!

Πολλες φορες και μονο που σκεφτομαι οτι τσακωνομαι με καποιον που του εχω πολυ θυμο,(γιατι παντα πριν τσακωθω στη πραξη το κανω σεναριο )μετα τον οραματιζομαι 'η νεκρο η' πολυ βαρια χτυπημενο..τοτε μου μαλακωνει τοσο πολυ το συναισθημα που ειχα και το διαπραγματευομαι αλλιως..
Αυτο πιστευω ειναι ενα σοκ που σε κανει να βλεπεις πιο βαθια τη Ψυχη,την Ουσια της καταστασης..να δεις και τη δικη σου πλευρα που συμμετειχε στην εξελιξη του θεματος..
Τωρα ευτυχως μπορω και χωρις σεναριο..

Ακόμα και αυτό το "σ'αγαπω και δεν σε χρειάζομαι" είναι τόσο απλό και τόσο όμορφο. Θυμάμαι πόσο με φρίκαρε παλιότερα.

Εμενα να δεις Σοφακι...

[elenaki]

απλά γιατί εγώ διαβάζω με τα αυτιά μου και ακούω με τα μάτια μου...δεν ξεφεύγουν τα συναισθήματα που μου μιλανε, πίσω από τις λέξεις σας... να τοχετε κατά νου...δηλαδή....

Βασουλι μας...το'χουμε,το'χουμε!!!

[Vasoula]

[ΙΩΑΝΝΑ]

στης σχέσεις μου αυτό που έλειπε ήταν η επικοινωνία και δεν εννοώ την επιφάνειακή γιατί και εγώ νόμιζα ότι επικοινωνούσα αλλά υπάρχουν κάποιες στιγμές που καταφέρνω να βγαίνω από την προσωπικότητα και τον εγωισμό και καθώς κάνω ένα flash back βλέπω κάποιες αλήθειες κάθε φορά.
σε αυτές της στιγμές έρχεται η αλήθεια να καταρίψει πολλές ψευδεσθήσεις που είχα για τον εαυτό μου
πάντα πίστευα για μένα ότι είμαι ανοιχτός άνθρωπος στης σχέσεις μου αλλά αυτό ήταν μία ακόμα ψευδέσθηση γιατί μέσα μου έχω παγώσει πολλά συναισθήματα με τα χρόνια και πάντα ο φόβος της κριτικής με κρατούσε στο να μην ανοίγομαι στης σχέσεις μου ,οπότε για ποιά επικοινωνία μιλάμε
τα σενάρια δε που έκανα ατελείωτα ,τα συμπεράσματα που έβγαζα πρίν κάν ακούσω τον άλλον και αυτά πολλά
όταν δεν ξέρεις τον εαυτό σου και δεν βλέπεις τα δικά σου συναισθήμτα είναι ο εύκολος δρόμος να κρίνεις και να κατηγορείς τους άλλους και συνήθως ασυνείδητα μισούμε όσους μας καθρευτίζουν κομμάτια του εαυτού μας που δεν έχουμε δεί και δεν θέλουμε να αποδεχτούμε οτι υπάρχουν μέσα μας.

[Vasoula]

Ιωαννάκι μου, αυτό δεν μαθαίνουμε?

σχέσεις του ποδαριού, για να κάνουμε μια οικογένεια?

ποιός μας δίδαξε να εκφράζουμε τα συναισθήματα μας?
ποιός μας δίδαξε να εμπιστευόμαστε τον Εαυτό μας και τους άλλους?
ποιός μας δίδαξε να αγαπάμε χωρίς να περιμένουμε κάτι?
ποιός μας δίδαξε ότι δεν θα τιμωρηθούμε, αν παρακούσουμε αυτό που μας εξουσιάζει?
ποιός μας δίδαξε την ενθάρρυνση?
ποιός μας δίδαξε ότι οι ανάγκες μας δεν είναι αυτές που θέλουν οι γονείς μας?
ποιός μας δίδαξε ότι σεβασμός στους γονείς δεν σημαίνει να γίνομαι σαν την μητέρα μου και τον πατέρα μου?

ποιός?

Εκπαιδεύουμε τον Εαυτό μας από την Αρχή, λοιπόν...

Το παρελθόν πολυτιμο, αλλά τώρα πάμε αλλιώς να βρούμε την Ζωή...Με θάρρος και όχι με υπονοούμενα...

[Θοδωράκος]

Εκπαιδεύουμε τον Εαυτό μας από την Αρχή, λοιπόν...

Το παρελθόν πολυτιμο, αλλά τώρα πάμε αλλιώς να βρούμε την Ζωή...Με θάρρος και όχι με υπονοούμενα...

Αρκετα με τα παλια! Παμε τωρα να χτησουμε την Ζωη μας!

[Fotinoula]

[Ταρούλα]

Εκπαιδεύουμε τον Εαυτό μας από την Αρχή, λοιπόν...

Το παρελθόν πολυτιμο, αλλά τώρα πάμε αλλιώς να βρούμε την Ζωή...Με θάρρος και όχι με υπονοούμενα...

[Μπεττουλα]

τι να πρωτοσχολιάσω από αυτά που είπατε??? με είδα σε πολλές γραμμές και μάλιστα βιωμένα πρόσφατα.. είναι πράγματι πολύ δύσκολο όταν κυριεύεσαι από το συναίσθημα του θυμού να καταφέρεις να μείνεις σε αυτό με σεβασμό και μετά να προχωρήσεις προς τα μέσα για να δεις που χτύπησε σε εσένα και να παραδεχτείς οτι δεν έφταιγε ο άλλος και ας νόμιζες οτι είχες τα χίλια δίκια.. και αν μπορέσεις μετά αυτό να το μοιραστείς και με τον σύντροφο σου χωρίς να του καταλογίζεις ευθύνες και δεν επικρατήσει ο εγωισμός που εξακολουθεί να καιροφυλακτεί γίνεται μια υπέροχη εμπειρία..

[Μάνος]

Το να καταδείχνεις στον άλλον τα ελαττώματά του, δεν είναι αυτή η βοήθεια που χρειάζεται…Το να τον ενθαρρύνεις όμως, με ευγένεια και σεβασμό, να τα παρατηρήσει μόνος του και να πάει παραπέρα, πιο βαθιά στην Ψυχή του, σημαίνει ότι εσύ έχεις ήδη αναγνωρίσει τις δικές σου ποιότητες…Σημαίνει ότι γνωρίζεις και τα «καλά» και τα «κακά» στοιχεία που υπάρχουν μέσα σε έναν άνθρωπο…

Να δημιουργείς στον άλλον προϋποθέσεις να εκφράζει τα χαρίσματά του, σημαίνει ότι δεν προσπερνάς τα ελαττώματα…Δεν τον συγχωρείς για τα ελαττώματα, τον αγαπάς για τα χαρίσματα του…Και έχει μεγάλη διαφορά…Γιατί στην πρώτη περίπτωση τον αγαπάς όντας αδύναμος, στην δεύτερη περίπτωση τον αγαπάς, όντας δυνατός!