ΕΠΙΡΡΟΕΣ

[Vasoula]

πρωινή έμπνευση Λιζάκι...

[ALEXOULA]

Το να καταδείχνεις στον άλλον τα ελαττώματά του, δεν είναι αυτή η βοήθεια που χρειάζεται…Το να τον ενθαρρύνεις όμως, με ευγένεια και σεβασμό, να τα παρατηρήσει μόνος του και να πάει παραπέρα, πιο βαθιά στην Ψυχή του, σημαίνει ότι εσύ έχεις ήδη αναγνωρίσει τις δικές σου ποιότητες…Σημαίνει ότι γνωρίζεις και τα «καλά» και τα «κακά» στοιχεία που υπάρχουν μέσα σε έναν άνθρωπο…

Για να δείξεις στον άλλον ποιός είναι, χρειάζεται πρώτα να ξέρεις να το κάνεις όμορφα ...
Γνωρίζοντας ότι πιο εύκολα επικρίνεις, παρά αγαπάς…
μεγαλύτερη σημασία στον Δρόμο δεν είναι να σου δείχνουν οι άλλοι τα λάθη σου, αλλά να σε οδηγούν να τα ανακαλύπτεις μόνος σου...Τότε μόνο μπορούμε να μιλαμε για μια μελλοντική συνειδητοποίηση....

Οταν δεν έχεις αναγνωρίσει τα δικά σου "καλά και κακά "
όταν δεν ξέρεις τι κουβαλάς μέσα σου , όταν δεν έχεις αναρωτηθεί ποτέ εσύ που είσαι και τι είσαι ,
όταν δεν έχεις σκύψει μέσα σου να εξερευνήσεις , να μάθεις ,να αναγνωρίσεις , να δεις και να συνειδητοποιήσεις ,
αυτό που κάνεις
και που το έκανα και γω πολύ εύκολα ,

είναι να βάζεις τον άλλον απέναντι να τον επικρίνεις ,
να του πετάς κατά πρόσωπο όσα εσύ νομίζεις πως είναι τα λάθη που κάνει και τα ελλατώματά του,
να τον κατηγορείς γιαυτά και να του υποδεικνύεις πως να τα αλλάξει για να γίνει καλός και αρεστός σε σένα
και όλα αυτά με την δικαιολογία πως τον αγαπάς και θέλεις το καλό του ,
χωρίς να υποπεύεσαι πως ότι πετάξεις αυτό θα σούρθει πίσω και μάλιστα με διπλάσια ταχύτητα και εσύ θα αναρωτιέσαι γιατί ???

Αν έστω και για λίγο σταματήσουμε και σκεφτούμε πως ζούμε
πως είναι η ζωή και οι σχέσεις μας

Δυστυχώς στις σχέσεις, αυτό δεν συμβαίνει…Ειδικά όταν και οι δύο άνθρωποι δεν έχουν ιδέα για το τι έχουν μέσα τους και πόσο επηρεάζουν ο ένας τον άλλον...

Αν καταφέρουμε και βοηθήσουμε τον άλλον να εκφράσει τα «καλά» του στοιχεία, τότε ο Θεός μέσα μας γελάει…Αν καταφέρουμε να επικεντρωθούμε στις αρχέγονες ποιότητες που ένας άνθρωπος έχει μέσα στην Ψυχή του, τότε υπάρχει η ελπίδα, να του ανοίξουμε μέσα του τον «χώρο» του Θεού…
Αν δεν τα καταφέρουμε, καλύτερα είναι να προσπεράσουμε…

τότε έχουμε τη δυνατότητα να αρχίσουμε να αναγνωρίζουμε
τι υπάρχει μέσα μας , να έρθουμε σε επαφή μαζί του και να δουλέψουμε , αλλιώς δεν υπάρχει σωτηρία .

[nondas]

Το εγωιστικό τείχος που σηκώνουμε κάθε φορά που κάποιος μας λέει κάτι που θεωρούμε ότι μας υπονομεύει ή μας κρίνει λειτουργεί αυθόρμητα γιατί έτσι έχουμε μάθει να λειτουργούμε.

Όμως μπερδεύομαι στο τέλος όταν παρατηρώ τον εαυτό μου να δέχεται και να τον βάζουν σε σκέψεις κουβέντες-λόγια- κριτική που λένε συγκεκριμένοι άνθρωποι.

Από την άλλη υπάρχουν άνθρωποι που ότι και να μου πουν(ακόμα και τα ίδια) θα αντιδράσω εγωιστικά.

Το ίδιο συμβαίνει και όταν εγώ είμαι αυτός που μιλάω. Αλλιώς συμπεριφέρομαι στον έναν αλλιώς στον άλλο ακόμα και αν σκοπός μου είναι το ίδιο αποτέλεσμα

Αυτός ο διαχωρισμός που κάνω ασυναίσθητα (η κατηγοριοποίηση των ανθρώπων που ακούω ή που απευθύνομαι ) μου προκαλεί σύγχυση.

[Vasoula]

Λογικό είναι Νωντάκο, να έχεις σύγχυση...

από την στιγμή που δεν έχεις θέσει με όμορφο τρόπο τα όρια του αυτοσεβασμού σου, το πως μιλας στους άλλους έχει να κάνει με την διάθεσή σου...

αν έχεις μάθει την επικοινωνία μέσα από έναν επιθετικό τρόπο (και δεν χρειάζεται να είναι φυσικά επιθετικός, αρκεί και ο συναισθηματικά επιθετικός) το πιο λογικό πράγμα είναι να έχεις μάθει και να αμυνεσαι, τόσο ώστε να μην ακούς τον άλλον...

Φαντάσου σε έναν πόλεμο, που έχουν φανατίσει τους στρατιώτες ενάντια στους αντιπάλους τους...
΄Ετσι όταν κάποιος στρατιώτης έρθει σε επαφή με τον "εχθρό", σώμα με σώμα, δεν θα νιώσει τον Άνθρωπο που έχει κάτω από το μαχαίρι του...

Αν αυτός του ζητήσει έλεος, δεν θα τον ακούσει...Έχει μάθει να αμύνεται για να μην τον φάει ο άλλος!

Και αυτό που έχει μάθει είναι ότι η Ζωή είναι πόλεμος! Οπότε φέρτο στην καθημερινότητά σου, για να αντιληφθείς τι κάνεις...

[Δωρουλα]

σας διαβαζω με πολυ ενδιαφερον!

[Vasoula]

Θα σας το πάω και λίγο παρακάτω...

Τσακώνεσαι με κάποιον...βγάζεις όλο τον θυμό σου, σε εξοργίζει, το βρίζεις, νιώθεις το αίμα σου να βράζει και όσο εκείνος γίνεται επιθετικός απέναντί σου, τόσο μεγαλώνει και η ανάγκη σου να τον εξοντώσεις.
Δεν έχει σημασία αν φτάσετε στα χέρια...η ανάγκη σου να τον εξοντώσεις είναι μέσα σου εμφανής...Μπορεί να ευχηθείς και να πάθαινε κάτι, πάνω στην οργή σου...΄Εχουν βγει όλα τα "κακά" στοιχεία του εγωισμού...

Και να! Εκεί που τσακώνεστε και λογομαχείτε, πέφτει κάτω νεκρός!

Τότε? τι γίνεται τότε?

Ποιά είναι εκείνη η Δύναμη που μαζεύει σε χρόνο dt ότι έχεις νιώσει και ότι έχεις πει?
Ποιά είναι εκείνη η Δύναμη που σε κάνει να μετανιώνεις και να λυπάσαι για το ότι δεν πρόλαβες να του πεις "σ' αγαπώ, δεν πειράζει..."?

Σκεφτείτε το...

[nondas]

Βασούλα Ευχαριστώ

[Θοδωράκος]

Θα σας το πάω και λίγο παρακάτω...

Τσακώνεσαι με κάποιον...βγάζεις όλο τον θυμό σου, σε εξοργίζει, το βρίζεις, νιώθεις το αίμα σου να βράζει και όσο εκείνος γίνεται επιθετικός απέναντί σου, τόσο μεγαλώνει και η ανάγκη σου να τον εξοντώσεις.
Δεν έχει σημασία αν φτάσετε στα χέρια...η ανάγκη σου να τον εξοντώσεις είναι μέσα σου εμφανής...Μπορεί να ευχηθείς και να πάθαινε κάτι, πάνω στην οργή σου...΄Εχουν βγει όλα τα "κακά" στοιχεία του εγωισμού...

Και να! Εκεί που τσακώνεστε και λογομαχείτε, πέφτει κάτω νεκρός!

Τότε? τι γίνεται τότε?

Ποιά είναι εκείνη η Δύναμη που μαζεύει σε χρόνο dt ότι έχεις νιώσει και ότι έχεις πει?
Ποιά είναι εκείνη η Δύναμη που σε κάνει να μετανιώνεις και να λυπάσαι για το ότι δεν πρόλαβες να του πεις "σ' αγαπώ, δεν πειράζει..."?

Σκεφτείτε το...

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

"σ' αγαπώ, δεν πειράζει..."

Τι γινεται ομως αν αυτο ο συντροφος σου το παρει σαν αδυναμια και απλα το χρησιμοποιει οτι..."δεν πειραζει με αγαπαει"
Εχω εγω το πανω χερι και δεν πειραζει αν θα το επαναλαβω..

[Vasoula]

Tασούλη το παράδειγμα αφορούσε έντονες καταστάσεις θυμού...

όσο για αυτό που λες, τι σημασία έχει τι θα σκεφτεί ο σύντροφός σου, αν του πεις "δεν πειράζει, σ' αγαπώ" και συζητήσετε το θέμα σας, μοιραζόμενοι ήρεμα τα συναισθήματά σας? Σημασία έχει πως νιώθεις εσύ, και πόσο αυτοσεβασμό έχεις.
Με το να τσακώνεσαι δηλαδή, νομίζεις ότι θα σε σέβεται περισσότερο?

Δεν νομίζω...

Αυτό με το πάνω χέρι...
Είσαι πάντα σε επιφυλακή, Τασούλη, για να μην σου πάρουν τάχα τα "ηνία"...Να μην σε "τσακώσουν" σε αδυναμία...
΄Ομως ο ΄Ερωτας είναι και μια μορφή παράδοσης...

Μάλλον η εντολή ήταν "να μην έχεις εμπιστοσύνη σε κανέναν"...

Νομίζω στο έχω ξαναπεί...

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Καποτε ναι ετσι ηταν η εντολη βασουλα,οχι τωρα ομως,απλα σκεψεις εκανα....


Ας τα παρουν τα ηνια χαρισμα τους

[Vasoula]

η λογική σου έχει εκπαιδευτεί, Τασούλη μου, να δείχνει εμπιστοσύνη...
Το συναίσθημα όμως πάλι "μίλησε"...
Μια τέτοια εντολή, δεν καταλύεται νοητικά όμως μόνο...


Κανείς δεν θα πάρει τα ηνία...Δεν το χρειάζεται καμία υγιής σχέση αυτό!

Η εμπιστοσύνη στον Εαυτό μας χρειάζεται...έτσι θα νιώσουμε εμπιστοσύνη και από τον άλλον...

Αν ένας σύντροφος θέλει να πάρει τα ηνία σε μια σχέση, θα φανεί σίγουρα η πρόθεσή του...

Ναι, υπάρχουν μερικοί (ή πολλοί) άνθρωποι που αν καταλάβουν την αδυναμία σου, σε πατάνε...
Είναι μια πραγματικότητα αυτό...καθημερινή μάλιστα!

Το θέμα είναι να καταφέρεις να δημιουργήσεις μέσα σου τις προϋποθέσεις, ώστε η Αγάπη να μην είναι αδυναμία, αλλά Δύναμη!
Αυτήν την Δύναμη καλούμαστε να βρούμε...
Αυτήν που δεν μας εξαρτά από κανέναν φόβο...

Και μετά, δεν χρειάζονται ακραίες συμπεριφορές...
Αρκεί να σέβεσαι τον Εαυτό σου...Εκεί βρίσκονται τα όρια...

Αν κρατάς τα συναισθήματά σου, τότε εκείνα βγαίνουν με θυμό, οργή...
΄Οτι έχεις να πεις, να το λες σαν να είναι δικό σου και όχι σαν να είναι του άλλου και στο έδωσε...

Είναι άλλο να λες "πληγώθηκα" και άλλο να λες "με πλήγωσες"...

Είναι εντελώς διαφορετικό να λες "δεν είμαι τέλειος, αλλά μέσα στην ατέλειά μου, ορισμένα πράγματα με ενοχλούν" και άλλο να λες "δεν μου αρέσει η συμπεριφορά σου"...

Σκέψου πως είναι να πεις "υπάρχουν διαφορετικά πράγματα που πιστεύουμε" και πως είναι να πεις "μην νομίζεις πως τα ξέρεις όλα"...

όλα όσα βγαίνουν από το στόμα μας, δείχνουν τα συναισθήματά μας και την κατάσταση που επικρατεί μέσα μας...

Και να θυμάστε ότι η Αγάπη δεν είναι αυτό που σαν έμαθαν ότι είναι η αδυναμία...Αυτό είναι θρησκευτική ανοησία, που λέει "γύρνα και το άλλο μάγουλο, όταν σε χτυπήσουν"...
Σαφώς δεν το εννοούσε ο Ιησούς έτσι όπως έφτασε από την ερμηνεία του...
Το είπε, για να δώσει έμφαση, στο ότι δεν χρειάζεται να δικαιολογούμε τον Εαυτό μας, όταν αυτό που λέμε ή που κάνουμε, θυμώνει κάποιους...Η Αγάπη δεν σε κάνει να υποχωρείς από φόβο...σε κάνει όμως να αποχωρείς από τον φόβο...

Δεν θα χρειαστεί να γυρίσετε κανένα μάγουλο, αν η κατάσταση μέσα σας είναι η Αγάπη...Γιατί θα ξέρετε ποιοί είστε εσείς και ποιοί είναι οι άλλοι (εννοώ την κατάσταση στην Συνείδησή τους).

[Sofoula]

΄Εχω δει σε σχέσεις που έχουν διαλυθεί, να περιμένει ο ένας (συνήθως αυτός που νιώθει αδικημένος) να πάθει κάτι άσχημο ο άλλος, για να νιώσει χαρά...
Η χαρά της επιβεβαίωσης που λέει "είδές τι έπαθες, χωρίς εμένα? χωρίς να με ακούς?"

δεν είναι τραγικό?

Θα πάω πίσω από τον εγωισμό, μιας και είναι απλά μια άμυνα. Στην πεποίθηση που μου προκαλούσε τέτοιες αντιδράσεις.
Αυτή η πεποίθηση πως, για να σε αγαπάει κάποιος πρέπει να με χρειάζεται. Να εξαρτάται από μένα.
Και αυτό, γιατί στην ουσία εξαρτυόμουν εγώ από τον άλλο. Μου έδινε αποδοχή, ασφάλεια, αγάπη, τρυφερότητα (κτλ κτλ) και φοβόμουν μην τα χάσω. Γιατί δεν ήξερα, δεν είχα καν φανταστεί, πως αυτές οι ανάγκες καλύπτονται εκ των έσω.

Αυτό το "σ'αγαπώ, δεν πειράζει..." είναι τόσο απλό και τόσο όμορφο. Πολύ με άγγιξε...

Ακόμα και αυτό το "σ'αγαπω και δεν σε χρειάζομαι" είναι τόσο απλό και τόσο όμορφο. Θυμάμαι πόσο με φρίκαρε παλιότερα.


Και χρειαζόταν αυτή η εμπιστοσύνη στον Εαυτό μου, πως, ότι και να γίνει, θα είμαι εκεί να στηρίξω την αλήθειά μου. Με όση συνείδηση έχω, κάθε δεδομένη στιγμή. Αυτός είναι για μένα ο αυτοσεβασμός μου. ^^

[Vasoula]

καρδούλα....!!!

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

δείχνει εμπιστοσύνη...
Το συναίσθημα όμως πάλι "μίλησε"...
Μια τέτοια εντολή, δεν καταλύεται νοητικά όμως
Μονο!

Ναι βασουλα μου δεν ειπα πως το χω καταφερει...
Εχω την προθεση ομως που ειναι και μεγαλη