Γονείς και υπερπροστατευτικότητα

[Vasoula]

Η ψυχή είναι αυτή που βιώνει, και αυτή που προσπαθεί να απελευθερωθεί απεγνωσμένα από τα δεσμά αυτού του κατασκευάσματος.

άρα μεταξύ παιδιού και ρομπότ, υπάρχει και κάτι ακόμα...μια Ψυχή που προσπαθεί...

μμμ...και γιατί η Ψυχή του Χρυσαυγίτή πχ. δεν προσπαθεί να απελευθερωθεί?

(πάλι τυχαίο το παράδειγμα ε? )

[Θοδωράκος]

Προσπαθει, αλλα το "συστημα" εχει... βραχηκυκλωσει σε εναν κυκλο θυμου και κατηγοριας των αλλων. Να κανω τους αλλους σαν και εμενα, και οποιος δεν μου μοιαζει ειναι "κακος".
Προσπαθει η καημενη, αλλα βρησκει την πορτα κληστη. Και οταν νιωθει οτι "κατι δεν παει καλα", μεταφερει την συγκρουση απο μεσα εξω. Και η προσωπικοτητα δημιουργει "φασαρια", γιατι μεσα στην ησυχια ακουει αυτην την φωνη, και δεν αντεχει την συγκρουση...

Ελπιζω να καταλαβαινεις τι εννοω (ειμαι στην προβα και γραφω απο το κινητο )

[Vasoula]

ναι ναι κατάλαβα, Θοδωράκο μου

όμως αυτό που αναφέρεις, δεν είναι μόνο ενός χρυσαυγίτη...αυτό ανήκει στο 90% του πληθυσμού...

Να κανω τους αλλους σαν και εμενα, και οποιος δεν μου μοιαζει ειναι "κακος".

έχουμε, λοιπόν, 3 είδη που δρουν μέσα μας...Το παιδί, το ρομπότ και η Ψυχή...

Τελικά ποιό είναι πιο δυνατό? ποιό υπερισχύει?

[Vasoula]

αν τον είχες σαν παιδί, τώρα τι είσαι που τον έχεις ακόμα...

Βλαμμένο παιδί

ααααααααααα Τάρααααααααα

[VasilisM]

1.Ρομπότ
2.Παιδί
3.Ψυχή

λέω γω τώρα..

[Vasoula]

α, Βασιλάκη, εσύ λες το ρομπότ είναι πιο δυνατό΄από το παιδί ε?

Ο προγραμματισμός λοιπόν είναι πιο δυνατός από τον φόβο?

και αν είναι έτσι, τότε γιατί δεν εκτελούμε απλά τον προγραμματισμός μας και να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο?
Γιατί να φοβόμαστε?

[Ελενίτσα]

TAPA έγραψε:
Παράθεση:
αν τον είχες σαν παιδί, τώρα τι είσαι που τον έχεις ακόμα...


Βλαμμένο παιδί

Ζωγράφισες Ταρούλα!!!!!

[VasilisM]

'Εχω συναντήσει ανθρώπους που όλη η ζωή τους είναι προγραμματισμένη. Σεξ-Φαι-Κακά και ύπνος, όλα μια τυπική διαδικασία που πρέπει να γίνει για να τελειώνουμε με τούτη τη ζωούλα μας στη Γη.. Νομίζω πως δεν έχουν καν το χρόνο ή τη διάθεση για να αμφισβητήσουν τη ζωή τους. Πόσο μάλλον για να καταλάβουν την κατάσταση του φόβου που βρίσκονται..

Οπότε η απάντηση μου ίσως να είναι κάπως χαζή, αλλά μήπως τελικά δεν έχουμε αντιληφθεί οτι φοβόμαστε; Γιατί ακόμη κι αν σε κάποιο επίπεδο το αντιλαμβανόμαστε σίγουρα η γραμμή άμυνας του εγω μας που λέγεται ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ κάτι θα έχει σκαρφιστεί για να μας κάνει να το προσπεράσουμε.. ;

Λίγο ρε γμτ δεν σταματάμε τη φόρα που έχουμε πάρει και διαρκώς κάτι κάνουμε, χωρίς τελικά να κάνουμε τίποτα, μόνο ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ πως έχουμε κάνει κάτι για να λέμε πως Ζούμε, αλλά τελικά όλα κομμάτι της ΡΟΜΠΟΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ μας είναι..

Εκείνη τη στιγμή που θα νιώσουμε ενοχές για όσα είμαστε ας πούμε ΟΧΙ! Εκείνη τη στιγμή που θα μας έρθει να γελάσουμε, ας το κάνουμε χωρίς να μας νοιάζει αν θα φανεί παράξενο στους άλλους.. Το τελευταίο καιρό αντιλαμβάνομαι σε βάθος πόσο καλά γαντζωμένους μας έχει η μαζική σκεπτομορφή. Και ναι μου φαίνεται βουνό όλο αυτό.. αλλά ΘΕΛΩ να το διαλύσω.

[Θοδωράκος]

Αχ Βασω δυσκολα βαζεις, και δεν μπορω, θα φωναζει ο μαεστρος... Θα επανελθω μετα το περας της προβας

[Μπεττουλα]

Για μένα πάντως, πιστεύω οτι η υπερπροστατευτικότητα των γονειών μου, με έχει επηρεάσει με τρόπο πολύ χειρότερο απο αυτόν που μέχρι τώρα καταλαβαίνω!

Το νιώθω να μου έχει κόψει τα φτερά γενικώς..
Πολλές φορές, όταν βρίσκομαι μόνη μου, αντιμέτωπη με τον κόσμο, νιώθω οτι δεν μπορώ να τα καταφέρω μόνη μου.. οτι χρειάζομαι βοήθεια απο κάποιον... και έτσι νιώθω άχρηστη!

α ρε Αμαλάκι μέσα στο κεφάλι μου ήσουν? επεξεργαζόμενη το θέμα της Θέλησης μου και το τι βάζω εγώ σαν εμπόδιο για να μην είναι ισχυρή έπεσα πάνω σε αυτό ακριβώς.. χρόνια πνιγόμουν από την υπερπροστασία της μάνας μου και κατάλαβα τώρα πόσο με έχει επηρεάσει αυτό στο να μου γεννάει φόβο η ιδέα να σταθώ μόνη μου στα πόδια μου.. μόνο Εγώ με Εμένα.. με κυριεύουν σκέψεις οτι δεν θα τα καταφέρω, οτι δεν είμαι αρκετά δυνατή.. αλλά ξέρεις τι? κουράστηκα πολύ από αυτό.. δεν θέλω άλλο το φοβισμένο ανθρωπάκι να Αποφασίζει για Μένα.. γιατί δεν είμαι μόνο αυτό.. Θέλω να Αρχίσω από την Αρχή..

και σχετικά με το ποιο έχει τη μεγαλύτερη δύναμη το ρομποτ, το παιδί ή Ψυχή νομίζω οτι στην αρχή τουλάχιστον οι ανάγκες και τα θέλω του παιδιού μέσα μας είναι αυτά που βγαίνουν πιο επιτακτικά και ας μην το παίρνουμε χαμπάρι..

[Vasoula]

Σεξ-Φαι-Κακά και ύπνος,

για όλους έχει χώρο το Σύμπαν τούτο, μωράκι...

και αν κάποιος είναι καλά μέσα σ' αυτό, εσύ γιατί να χρειάζεται να συμφωνήσεις ή να διαφωνήσεις?

η ατομικότητα μας?

αυτήν αναζητάμε και τίποτα λιγότερο ή περισσότερο...

και η μαζική σκεπτομορφή πιάνει και εκείνους που διαφωνούν το ίδιο και εκείνους που συμφωνούν και αυτό επεξεργαζόμαστε τούτη την ώρα...Το γιατί, αφού διαφωνείς με αυτο το παραπάνω, το μάταιο και το επιπόλαιο, της δίνεις χώρο να πιαστεί και από εσένα...
Τούτο είναι το πρόβλημα και όχι τι κάνουν οι άλλοι και με τι ονειρεύονται διαρκώς...

Το πρώτο πράγμα που χρειάζεται να γκρεμίσει κανείς, είναι ότι θα πιαστούμε όλοι χεράκι χεράκι και θα πατήσουμε στην διάσταση της Αγάπης, της Ενότητας και της Ευδαιμονίας...

Υπάρχει η Απόφαση και η Θέληση...Και το κόστος τους φυσικά...

[Θοδωράκος]

Η δύναμη της ψυχής είναι η Αγάπη. Όσο αυτή απουσιάζει, γίνεται αδύναμη και υποκύπτει στις πιέσεις του φόβου και των σκεπτομορφών.
Το ρομπότ είναι πιο δυνατό, γιατί σε αυτό δώσαμε όλη μας την δύναμη. Είναι όμως ένα απλό κατασκεύασμα που εμείς το τροφοδοτούμε, είτε άμεσα από τις πεποιθήσεις μας, είτε έμμεσα, μέσω των επιρρωών των σκεπτομορφών.
Το παιδί μέσα μας, θα έλεγα ότι βρήσκεται πιο κοντά στην ψυχή. Όμως έχει την δύναμη της ζωηράδας (όσο καταφέρνει και την έχει) και μπορεί και μας "τσιγκλάει", αν δεν το έχει φυμώσει τελείως το ρομπότ.

Σεξ-Φαι-Κακά και ύπνος

για όλους έχει χώρο το Σύμπαν τούτο, μωράκι...

και αν κάποιος είναι καλά μέσα σ' αυτό, εσύ γιατί να χρειάζεται να συμφωνήσεις ή να διαφωνήσεις?

Ναι μωρέ. Και μένα με πιάνει καμιά φορά να είμαι λίγο έτσι. Όλα στην ζωή είναι. Το θέμα είναι να μην σε κάνουν να χάνεις το στόχο σου.

Μου άρεσε αυτό που είπε η Βάσω, ότι ο ορισμός της αμαρτίας είναι "χάνω τον στόχο μου".
Σκεφτόμουν ότι τίποτα δεν είναι αμαρτία, άμα δεν σε κάνει να χάσεις τον στόχο σου.
Μπορείς να περιπλανιέσαι όπου θες, αρκεί να ξέρεις που στοχεύεις.
Όταν χαθείς μέσα σε αυτό το ταξίδι, και ξεχάεις που πηγαίνεις και που στοχεύεις, τότε είναι που "αμαρτάνεις".

[Vasoula]

Όταν χαθείς μέσα σε αυτό το ταξίδι, και ξεχάεις που πηγαίνεις και που στοχεύεις, τότε είναι που "αμαρτάνεις".

Τον Στόχο θα τον βρεις κάποτε, κάπου...όλοι θα τον βρουν, αυτό είναι το μόνο σίγουρο...

[Vasoula]

οτι στην αρχή τουλάχιστον οι ανάγκες και τα θέλω του παιδιού μέσα μας είναι αυτά που βγαίνουν πιο επιτακτικά και ας μην το παίρνουμε χαμπάρι..

του φοβισμένου παιδιού, μην ξεχνιόμαστε Μπεττούλα...

γιατί έτσι κι αλλιώς αυτό το παιδί την αθωότητά του την έχει χάσει

οπότε οι ανάγκες του παιδιού θα είναι παράγωγα του φόβου...

[VasilisM]

Δηλαδή δημιουργούμε πολλές ανάγκες για να καλύπτουμε τους φόβους μας;

Από μόνο του αυτό απομυθοποιεί σχεδόν όλες τις "ανάγκες" μας..