ΕΔΩ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΕΡΩΤΑ...

Συντονιστής: Emmaki

Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

ΕΔΩ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΕΡΩΤΑ...

Δημοσίευση από Vasoula »

Οι σχέσεις των ανθρώπων είναι πολύ δύσκολες. Το γιατί πια το αντιλαμβάνεστε πιο ξεκάθαρα...

Ας το δούμε…

Στην αρχή της σχέσης ο καθένας κάνει σκέψεις ώστε να ενταχθεί ο σύντροφός του στο γενικό πλάνο του, στα σενάρια της ζωής του, όμως στην συνέχεια, όταν αυτό δεν επιτυγχάνεται, ο καθένας βρίσκει προσωπικές διεξόδους, ώστε να καταφέρει να μείνει ψύχραιμος τουλάχιστον μέσα στην ανάγκη της διατήρησης της σχέσης, ο καθένας για τους δικού του λόγους.

Οι προσωπικοί διέξοδοι φτάνουν τον καθένα στο σημείο να αποδέχεται την σχέση μερικώς, αλλά συγχρόνως φέρνουν σιγά σιγά και μια αποστασιοποίηση από την εκπλήρωση της ενότητας σε όλα τα επίπεδα.
Ο πρώτος τομέας που συνήθως «πληρώνει» την αποστασιοποίηση, είναι ο σεξουαλικός, εκεί που βιώνεται μια πιο βαθιά εκπλήρωση της ενότητας και της αγάπης.
Συνήθως ο άτυπος «χωρισμός» ενός ζευγαριού προκύπτει από τα φαινόμενα που συμβαίνουν κατά την σεξουαλική συνεύρεση, που αντικαθιστά την αγάπη με μια εκτονωτική σωματική διαδικασία και πιο βαθιά, σε κάθε άνθρωπο, στο ψυχικό επίπεδο, υπάρχει μια βασανιστική ερώτηση «με ποιον να ενωθώ και γιατί?»
Ετσι κλείνουν τον εαυτό τους ολοένα και περισσότερο στην ενοποίηση, ιδιαίτερα αν δεν συντρέχουν λόγοι διαιώνισης.

Δύο σύντροφοι εκτός από τον χώρο, χρειάζεται να μοιράζονται ΄Ηθος και Νοοτροπίες…Και αν αυτά τα δύο διαφοροποιούνται σημαντικά, τότε κανείς από τους δύο δεν νιώθει ψυχική ενότητα. Δεν μπορούν να μοιραστούν παρά μόνο τον χώρο και λίγο από τον χρόνο τους, μα στην ουσία δεν μοιράζονται ούτε το Σώμα, ούτε την Ψυχή, ούτε το Πνεύμα τους! Και τότε, πως προκύπτει ο ΄Ερωτας?
Αν μάθουμε να μιλάμε με «αληθινές» λέξεις, τότε θα μπορέσουμε να είμαστε και πιο συνειδητοί σ’ αυτό που μας προκύπτει με έναν άλλον άνθρωπο.

Θα μπορούσαμε να μιλάμε για έλξη και εκτίμηση, ακόμα και για συμπάθεια…΄Ετσι θα μας ήταν πιο εύκολο να διερευνήσουμε τα συναισθήματά μας.
Η λέξη «έρωτας» μας καθηλώνει σε μια εμμονή, δυστυχώς! Μας προγραμματίζει να νιώσουμε ντε και καλά το αιώνιο και την διάρκεια, με αποτέλεσμα να μην αποκωδικοποιούμε εύκολα αυτό που μας συμβαίνει…Ουσιαστικά όμως, δεν πρόκειται για ΄Ερωτα, ούτε καν για Αγάπη δεν πρόκειται, αφού συνήθως οι σχέσεις μεταξύ μας γίνονται λόγοι κάλυψης ανασφαλειών και συμπτωμάτων κάθε φοβίας που μας διακατέχει στην φυσική μας πραγματικότητα, ασυνείδητα ή και μπορεί και συνειδητά…

Στην πορεία της σχέσης ανακαλύπτει κανείς ότι άλλος θα ήθελε να είναι ο σύντροφός του, κάτι που πιέζει ασυνείδητα να γίνουν προσπάθειες να αλλάξει τα δεδομένα του άλλου, αλλά όχι τα δικά του…Κι αυτό είναι μια αρχική «παγίδα», που χρειάζεται συναισθηματικά άλματα για να την υπέρβασή της. Κανείς δεν διατηρεί την «ψυχραιμία» του, ώστε να μπορέσει να δει την σχέση από μια ασφαλή απόσταση και να κρατήσει μέσα του ακέραια την αυξανόμενη αυτο-ικανοποίηση που γεμίζει από μέσα, ώστε να μπορεί κανείς να δίνει και έξω, χωρίς να εξαντλείται.

Η απόσταση της παρατήρησης σε κάνει να δεις που "προδόθηκαν" αυτά τα "θέλω" και αν τα χρειάζεσαι ακόμα. Καμιά φορά η ανάγκη να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο και να μην υπάρχουν εντάσεις, τα φέρνουν έτσι, ώστε ο ένας από τους δύο να υποχωρεί φαινομενικά, αλλά ικανοποιημένος δεν είναι, όχι γιατί δεν εκπληρώνει τα "θέλω" του μέσα στην σχέση, αλλά γιατί τα έχει απωθήσει, χωρίς να τα έχει επεξεργαστεί σαν αναγκαιότητα και σαν χρησιμότητα πια, στα επίπεδα που του χρειάζονται για την αυτο-ικανοποίησή του.

Το σημαντικό είναι να αναγνωρίζεις συνειδητά τις "παραχωρήσεις" σου, χωρίς να απωθείς τίποτα, προτού συμφιλιωθείς με την απώλειά του.

Γιατί εσύ μπορεί να είσαι ξεκάθαρος διανοητικά για τα «θέλω» σου, αλλά συναισθηματικά πόσο ξεκάθαρος είσαι?
Και όπως έχουμε πει, τα συναισθήματα του ενός με τον άλλον, επικοινωνούν σε ένα "αόρατο" επίπεδο, παρ' όλα αυτά υπαρκτό! Οπότε δεν κρύβονται κιόλας…Δεν μπορεί να «υποκριθεί» η απογοήτευση, όταν ο ένας δεν είναι «γοητευμένος» από τον άλλον. Θα φανεί μέσα στον πιο ασήμαντο λόγο…

Μία σχέση με έναν άλλον άνθρωπο αφορά σε πρώτο επίπεδο τον θαυμασμό και σε ένα δεύτερο, την εκτίμηση.
Μπορεί να προκύπτει το ένα, χωρίς το άλλο, γιατί το δεύτερο επίπεδο το «συνομολογούν» περισσότερα ασυνείδητα συναισθήματα, εκείνα που έχουν να κάνουν με την προσωπική πληρότητα και την αυτό-αποδοχή. Για να εκτιμήσουμε κάποιον άλλον χρειάζεται να έχουν προηγηθεί πιο θετικά συναισθήματα για τον εαυτό μας και τις προθέσεις μας, αλλιώς τον εκτιμάμε γι’ αυτό που φανταζόμαστε ότι θα μπορέσει να μας καλύψει…Κάτι που δεν εκπληρώνεται ποτέ, οπότε παραμένει ο θαυμασμός, χωρίς να υποστηρίζεται από μια βαθύτερη εκτίμηση, που θα δώσει διάρκεια στην σχέση μας.

Αρα πολύ εύκολα μπορούμε να φτάσουμε στο συμπέρασμα, ότι ο έρωτας που μας βλάπτει συνεχώς μέσα σε μια ασυνείδητη αυτό-απόρριψη, είναι μόνο μια εμμονή…

Απογοητευόμαστε από τον άλλον, παρ’ όλα αυτά λέμε ότι είμαστε ερωτευμένοι μαζί του και κάνουμε υπομονή, αλλά κανένα συναίσθημα εκπλήρωσης δεν βιώνουμε μαζί του, αφού κανένα συναίσθημα εκπλήρωσης δεν μπορούμε να βιώσουμε μέσα στον εαυτό μας.

Μια εκπλήρωση για τις γυναίκες είναι να παντρευτούν και να κάνουν παιδιά…Ε και?
Δίνει αυτή η εκδοχή μια εκπλήρωση? Και αν δίνει, τότε γιατί η ανθρωπότητα πάει από το κακό στο χειρότερο?
Ο φυσικός στόχος μιας εκπλήρωσης, φαίνεται να έχει λίγη σημασία για τα επίπεδα εσωτερικής πληρότητας, όπως και να προκύπτει…
΄Ετσι μια ανάγκη γίνεται εμμονή…

΄Όπως ακριβώς και η ασθένεια…

Κάποιος θα μπορούσε να εξηγήσει αυτήν την ανάγκη να μένουν οι άνθρωποι πάνω στο πηγάδι του έρωτα και να κλαίνε για κάτι που πέρασε, και να μην παρατηρούν ότι εδώ και πολύ καιρό είναι ξερό, ερμηνεύοντας αυτήν την εμμονή σαν έλλειψη ενός γενικού ενδιαφέροντος για την ζωή.
Είναι πολύ βολικό να μένεις πάνω από το πηγάδι και να κλαις για το νερό που δεν έχει, περιμένοντας να βρέξει για να γεμίσει, από το να προχωρήσεις αναζητώντας το επόμενο…Κουραστικό ακούγεται…

΄Όμως αυτή η αναζήτηση για το «επόμενο» είναι που θα σε φέρει στην αλήθεια να βρεις την Πηγή του νερού μέσα σου…Είναι μια κίνηση…μια εμπειρία που δεν χρειάζεται να προσμετράται σαν «αποτυχία» στην ζωή σου, αλλά σαν μια σοφία…
Κάθε φορά ολοένα και περισσότερο θα βλέπεις την εμμονή σου να στέκεσαι πάνω από ξερά πηγάδια και θα παρατηρείς αυτήν την ανάγκη σου να προσπαθείς να ξεδιψάσεις από κάτι που δεν περιέχει τίποτα…

Και όλοι ξαφνικά ανακαλύπτουν ότι κάποιος έρωτας τους έβλαψε, και συγχωρούν…συγχωρούν…συγχωρούν…

Τι λες βρε φίλε που θα σε συν-χωρέσω μέσα μου, για να σε «κουβαλάω» σαν σκιά…
Θα σε συγχωρήσω μόνο όταν όλος ο χώρος μέσα μου έχει καταληφθεί από τον θεό…Μόνο εκεί χωράνε όλοι…

Ας μην γελιόμαστε…

Γιατί τότε, αν γελαστούμε από την ασυνείδητη προτυπάρα της θρησκείας μας που παροτρύνει για συγχώρεση, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να δουλέψουμε με την ασυνείδητη μνησικακία…Κα εκεί είναι όλο το ζουμί του «σατανά»…Εκεί και μόνο!

΄Οποιος φαντάζεται ότι ο σατανάς είναι έξω από τον εαυτό του, γιατί απλά κουβαλάει τον μεταφυσικό φόβο που του έχει προκαλέσει η θρησκεία για κάτι έξω από αυτόν, ποτέ δεν θα έχει την ευκαιρία να γεμίσει με τον θεό, έναν κόσμο που έχει γεμίσει από αυθεντίες και επικρίνει κάθε αρνητικό συναίσθημα που έχει ο άνθρωπος, σαν ένα μη συνειδητό, ή έστω μη εντελώς συνειδητό ον! Γι’ αυτό πιστεύω ότι δεν θα έχετε αντίρρηση…

Πριν βιαστείς να πεις «σ’ αγαπώ» άνθρωπε, σκέψου τι έχεις μέσα σου που μπορεί να αγαπηθεί, για να το βρεις και στον άλλον!

Κι αν βρεις κάτι σε κάποιον άλλον που αξίζει να αγαπηθεί, μην ζηλέψεις, μην θαυμάσεις, μην ερωτευθείς αυτό το κάτι, αλλά προσπάθησε να το βρεις πρώτα μέσα σου, για να είσαι πιο ειλικρινής με τον ΄Ερωτα και με τον Εαυτό σου.

Ο ΄Ανθρωπος όταν ερωτεύεται δεν μπορεί να είναι ανόητος…Η ανοησία προέρχεται μόνο από την άγνοια, δεν είναι έμφυτη στους ανθρώπους…Είναι κάτι σαν ψυχική διαταραχή που απομονώνει τα εσωτερικά πεδία και κάνει τα συναισθήματα, εαυτό!

Και ο θεός? Που είναι?

ε?

ε?

ε?


Που είναι αλήθεια?


Άντε και ένα λαλά, έτσι για να συνέρθουμε, βραδιάτικα...

http://youtu.be/2r9d9c9GOcg" onclick="window.open(this.href);return false; @};-
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
ARTYADIS
Δημοσιεύσεις: 14369
Εγγραφή: 24 Μαρ 2009 12:36 pm
Τοποθεσία: Universe

Re: ΕΔΩ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΕΡΩΤΑ...

Δημοσίευση από ARTYADIS »

΄Όμως αυτή η αναζήτηση για το «επόμενο» είναι που θα σε φέρει στην αλήθεια να βρεις την Πηγή του νερού μέσα σου…
Μεγάλη αλήθεια αυτή! Είναι βιωμένη.. @};- @};-
Όταν δεν υφίστανται κενά που χρειάζεται να συμπληρωθούν, τότε το να υπάρχεις απλώς σ' αυτόν τον κόσμο μέσα στο σώμα σου, είναι η υψηλότερη κατάκτηση!
________________
Πολέμα και Οραματίσου!
Άβαταρ μέλους
elenaki
Δημοσιεύσεις: 7152
Εγγραφή: 08 Φεβ 2010 6:10 pm

Re: ΕΔΩ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΕΡΩΤΑ...

Δημοσίευση από elenaki »

Πριν βιαστείς να πεις «σ’ αγαπώ» άνθρωπε, σκέψου τι έχεις μέσα σου που μπορεί να αγαπηθεί, για να το βρεις και στον άλλον!

Κι αν βρεις κάτι σε κάποιον άλλον που αξίζει να αγαπηθεί, μην ζηλέψεις, μην θαυμάσεις, μην ερωτευθείς αυτό το κάτι, αλλά προσπάθησε να το βρεις πρώτα μέσα σου, για να είσαι πιο ειλικρινής με τον ΄Ερωτα και με τον Εαυτό σου.

Ο ΄Ανθρωπος όταν ερωτεύεται δεν μπορεί να είναι ανόητος…Η ανοησία προέρχεται μόνο από την άγνοια, δεν είναι έμφυτη στους ανθρώπους…Είναι κάτι σαν ψυχική διαταραχή που απομονώνει τα εσωτερικά πεδία και κάνει τα συναισθήματα, εαυτό!

Και ο θεός? Που είναι?
Εδω μεσα μας ειναι!!! @};-
Λιωνουν τα παγοβουνα σιγα σιγα και αρχιζω να τον νιωθω.. :x :x :x
"Ευχαριστώ που βρίσκομαι μεσα στην Ανάσα Σου"!
----------------------------
Πολεμα και Οραματισου!
Άβαταρ μέλους
ΙΩΑΝΝΑ
Δημοσιεύσεις: 15907
Εγγραφή: 25 Οκτ 2009 7:29 pm
Τοποθεσία: θεσσαλονικη

Re: ΕΔΩ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΕΡΩΤΑ...

Δημοσίευση από ΙΩΑΝΝΑ »

πολύ γερή τιγανιά αυτό το κείμενο :confusion-seeingstars: :confusion-seeingstars: :confusion-seeingstars:
Τι λες βρε φίλε που θα σε συν-χωρέσω μέσα μου, για να σε «κουβαλάω» σαν σκιά…
Θα σε συγχωρήσω μόνο όταν όλος ο χώρος μέσα μου έχει καταληφθεί από τον θεό…Μόνο εκεί χωράνε όλοι…
κρατάω αυτό για την ώρα μιάς και έχω πολλά παγόβουνα ακόμα να λιώσω για να καταληφθεί ο χώρος μέσα μου από τον Θεό.

Βασούλα σε ευχαριστώ για αυτό το κείμενο :* >:d< >:d< >:d< >:d<
Το ΦΩΣ η ΑΓΑΠΗ και η ΔΥΝΑΜΗ αποκαθησούν το σχέδιο πάνω στη γή

Πολέμα και Οραματίσου !!!
Άβαταρ μέλους
konstantinos s.
Δημοσιεύσεις: 11686
Εγγραφή: 30 Μάιος 2011 12:23 pm

Re: ΕΔΩ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΕΡΩΤΑ...

Δημοσίευση από konstantinos s. »

Το να προσπαθείς να προσαρμόσεις το/τη σύντροφό σου σε αυτό που θα ήθελες εσύ να είναι, ή ακόμα χειρότερα, σε αυτό που νομίζεις ότι είναι καλύτερο για αυτόν, αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες παγίδες σε μια σχέση. Είναι κάτι που κάνω ασυνείδητα, και η δικαιολογία που δίνω στον εαυτό μου είναι ότι το κάνω για το καλό του άλλου και γιατί νοιάζομαι για την προσωπική του εξέλιξη. Βέβαια δύσκολα καταλαβαίνω (νοητικά το καταλαβαίνω αλλά ακόμα δεν το έχω αφομοιώσει μέσα μου) ότι με τον τρόπο αυτό:
1. δεν δείχνω καμία εμπιστοσύνη στον άλλο και τις επιλογές του,
2. προσπαθώντας να βοηθήσω ουσιαστικά μπλοκάρω το δρόμο εξέλιξής του, καθώς όταν είμαστε πραγματικά έτοιμοι προχωράμε μόνοι μας,
3. εθελοτυφλώ στο λόγο για τον οποίο παρατηρώ αυτές τις «ελλείψεις»: είναι θέματα τα οποία είναι δικά μου και πρέπει κατ’ αρχήν να δουλέψω εγώ με τον εαυτό μου.

Για τους λόγους αυτούς απογοητεύομαι με τον άλλο αλλά κυρίως με τον εαυτό μου:
• μη δείχνοντας εμπιστοσύνη στον άλλο, δεν εμπιστεύομαι τον εαυτό μου και τις επιλογές μου, και
• προσπαθώντας να επέμβω στη πορεία του άλλου οδηγούμαι συχνά στην αλαζονεία και δε βλέπω την ανάγκη να δουλέψω εγώ τις δικές μου ελλείψεις που ανακύπτουν.

Vaso έγραψε:
Πριν βιαστείς να πεις «σ’ αγαπώ» άνθρωπε, σκέψου τι έχεις μέσα σου που μπορεί να αγαπηθεί, για να το βρεις και στον άλλον!

Κι αν βρεις κάτι σε κάποιον άλλον που αξίζει να αγαπηθεί, μην ζηλέψεις, μην θαυμάσεις, μην ερωτευθείς αυτό το κάτι, αλλά προσπάθησε να το βρεις πρώτα μέσα σου, για να είσαι πιο ειλικρινής με τον ΄Ερωτα και με τον Εαυτό σου.
@};-

Σχετικά με τη συν-χώρεση και τη μνησικακία πιστεύω ότι η συν-χώρεση έρχεται αφού κατανοήσει κανείς ότι
• ο καθένας έχει το δρόμο του: όπως εγώ έχω τη δυνατότητα να πάρω ένα μεγάλο μάθημα από αυτόν που με αδίκησε το οποίο θα με προχωρήσει στη πορεία μου, έτσι και ο άλλος ακολουθεί το δικό του δρόμο
• επέτρεψα να αδικηθώ γιατί έχω να κατανοήσω κάτι μέσα από αυτό, τα συναισθήματα που προκύπτουν, ενοχές, αδυναμίες …
• όσο κάτι ακόμα με ενοχλεί και δε μπορώ να νιώσω αυτό το ευχάριστο και γλυκό συναίσθημα για το πρόσωπο αυτό, το οποίο νιώθω και για οποιονδήποτε άνθρωπο δε γνωρίζω, τότε ακόμα μένει κάτι να δουλευτεί και εκεί υπάρχει και μνησικακία.
Το συναίσθημα αυτό της μνησικακίας, το οποίο σπάνια νιώθω (γιατί είναι «κακό»και «απαγορευμένο»), όταν το αντιλαμβάνομαι είναι για μένα δώρο γιατί μου δείχνει από πού προκύπτουν ανισορροπίες…

Όσο για το ότι η άγνοια «απομονώνει τα εσωτερικά πεδία και κάνει τα συναισθήματα εαυτό»… τι να πω… @};- @};-
Άβαταρ μέλους
elenaki
Δημοσιεύσεις: 7152
Εγγραφή: 08 Φεβ 2010 6:10 pm

Re: ΕΔΩ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΕΡΩΤΑ...

Δημοσίευση από elenaki »

Κωνσταντινε... @};- @};- @};-
"Ευχαριστώ που βρίσκομαι μεσα στην Ανάσα Σου"!
----------------------------
Πολεμα και Οραματισου!
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Re: ΕΔΩ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΕΡΩΤΑ...

Δημοσίευση από Vasoula »

Για τους λόγους αυτούς απογοητεύομαι με τον άλλο αλλά κυρίως με τον εαυτό μου:
Αχ Κωνσταντίνε μου! ΄Ολο το ποστ σου μια επίγνωση!!! @};- >:d< >:d< >:d<

είναι μια βαθιά συνειδητοποίηση αυτή της απογοήτευσης, γιατί σου φέρνει ξεκάθαρα επιχειρήματα για την αγάπη που δίνεις στον άλλον, για να επωφεληθείς εσύ από αυτήν τελικά, οπότε σταματά να είναι αγάπη...
Αν μπορούσαν να το νιώσουν αυτό οι άνθρωποι θα είχαν ένα σημείο του σεβασμού μέσα τους, που προκύπτει από την Αγάπη και αναβλύζει Συμπόνοια και Κατανόηση...

Απογοητευόμαστε όταν αγαπάμε κάποιον, που δεν είναι όπως τον θέλουμε...Ε, τότέ ποιόν αγαπάμε?

Το να δίνεις κίνητρα να μετασχηματίζουν οι άνθρωποι μέσα τους κάτι αρνητικό και ανώφελο γι' αυτούς, σε θετικό και ωφέλιμο, χρειάζεται πρώτα να μην έχεις ιδιοτέλεια γι' αυτήν την βοήθεια που μπορείς να τους παράσχεις...

Δεν χρειάζεται κανένας άνθρωπος, όχι μόνο ξένος, αλλά και ο πιο κοντινός σου, να σε κάνει υπερήφανο για τις επιλογές του...

Η αγάπη και η συμπόνοια δεν είναι θέμα προσωπικής φιλοδοξίας, αλλά κατάσταση στο είναι μας!

Το πιο οδυνηρό που μπορούμε να κάνουμε σε έναν άνθρωπο, είναι να τον επηρεάσουμε στον δρόμο του, απλά για να νιώσουμε εμείς καλά με όσα είναι και κάνει...

Η ενότητα μας δεν προκύπτει από όσα είναι ο άλλος, ή από όσα κάνει, αλλά από το πόσο μπορούμε να τον στηρίξουμε στο "λάθος" του, μένοντας ακέραιοι στον αυτοσεβασμό μας!

όταν κλονίζεται η δική μας ακεραιότητα, δεν γίνεται από τον άλλον, αλλά από την έλλειψη σταθερότητας μέσα μας σ' αυτό που πραγματικά είναι ωφέλιμο για εμάς, που δεν βλάπτει κανέναν...

:x :x :x
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
Λιζούλα
Δημοσιεύσεις: 17536
Εγγραφή: 21 Απρ 2010 1:06 pm

Re: ΕΔΩ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΕΡΩΤΑ...

Δημοσίευση από Λιζούλα »

Κωνσταντίνε :x @};- >:d<
Ας είμαι και ο μόνος ΄Ανθρωπος που πιστεύει στην Δύναμη της Αγάπης, δεν παίρνω ποτέ τον Λόγο μου πίσω...Θα την υπηρετώ, ακόμα κι αν μείνω μόνη και αξιοκατάκριτη από αυτούς που όφειλαν να είναι οι αγαπημένοι μου... ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΩ!!!!
Άβαταρ μέλους
Μπεττουλα
Δημοσιεύσεις: 6425
Εγγραφή: 03 Οκτ 2011 12:22 pm

Re: ΕΔΩ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΕΡΩΤΑ...

Δημοσίευση από Μπεττουλα »

Βασούλα όλο το κείμενο χτυπάει μέσα μου... πολλές αλήθειες που υπήρχαν μπροστά μου αλλά δεν τις έβλεπα...

δεν θα σχολιάσω ακόμα τίποτα γιατί χρειάζομαι χρόνο να το επεξεργαστώ...

θα μείνω και σε αυτό πολύ γιατί μέχρι τώρα αυτό το "λάθος" του άλλου το βίωνα σαν αιτία διαχωρισμού...
Vaso έγραψε:Η ενότητα μας δεν προκύπτει από όσα είναι ο άλλος, ή από όσα κάνει, αλλά από το πόσο μπορούμε να τον στηρίξουμε στο "λάθος" του, μένοντας ακέραιοι στον αυτοσεβασμό μας!
:x :x :x
Η εσωτερική σπουδαιότητα του ανθρώπου είναι το Φως που τον ακολουθεί, όπου και να βρίσκεται...Να πολεμάει γι' αυτήν την σπουδαιότητα είναι το ζητούμενο
Άβαταρ μέλους
Δωρουλα
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 33489
Εγγραφή: 27 Απρ 2007 4:23 pm
Τοποθεσία: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Re: ΕΔΩ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΕΡΩΤΑ...

Δημοσίευση από Δωρουλα »

Το πιο οδυνηρό που μπορούμε να κάνουμε σε έναν άνθρωπο, είναι να τον επηρεάσουμε στον δρόμο του, απλά για να νιώσουμε εμείς καλά με όσα είναι και κάνει...

Η ενότητα μας δεν προκύπτει από όσα είναι ο άλλος, ή από όσα κάνει, αλλά από το πόσο μπορούμε να τον στηρίξουμε στο "λάθος" του, μένοντας ακέραιοι στον αυτοσεβασμό μας!

όταν κλονίζεται η δική μας ακεραιότητα, δεν γίνεται από τον άλλον, αλλά από την έλλειψη σταθερότητας μέσα μας σ' αυτό που πραγματικά είναι ωφέλιμο για εμάς, που δεν βλάπτει κανέναν...
@};-
Τι λες βρε φίλε που θα σε συν-χωρέσω μέσα μου, για να σε «κουβαλάω» σαν σκιά…
Θα σε συγχωρήσω μόνο όταν όλος ο χώρος μέσα μου έχει καταληφθεί από τον θεό…Μόνο εκεί χωράνε όλοι…


Ας μην γελιόμαστε…

Γιατί τότε, αν γελαστούμε από την ασυνείδητη προτυπάρα της θρησκείας μας που παροτρύνει για συγχώρεση, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να δουλέψουμε με την ασυνείδητη μνησικακία…Κα εκεί είναι όλο το ζουμί του «σατανά»…Εκεί και μόνο!

΄Οποιος φαντάζεται ότι ο σατανάς είναι έξω από τον εαυτό του, γιατί απλά κουβαλάει τον μεταφυσικό φόβο που του έχει προκαλέσει η θρησκεία για κάτι έξω από αυτόν, ποτέ δεν θα έχει την ευκαιρία να γεμίσει με τον θεό, έναν κόσμο που έχει γεμίσει από αυθεντίες και επικρίνει κάθε αρνητικό συναίσθημα που έχει ο άνθρωπος, σαν ένα μη συνειδητό, ή έστω μη εντελώς συνειδητό ον! Γι’ αυτό πιστεύω ότι δεν θα έχετε αντίρρηση…

Πριν βιαστείς να πεις «σ’ αγαπώ» άνθρωπε, σκέψου τι έχεις μέσα σου που μπορεί να αγαπηθεί, για να το βρεις και στον άλλον!

Κι αν βρεις κάτι σε κάποιον άλλον που αξίζει να αγαπηθεί, μην ζηλέψεις, μην θαυμάσεις, μην ερωτευθείς αυτό το κάτι, αλλά προσπάθησε να το βρεις πρώτα μέσα σου, για να είσαι πιο ειλικρινής με τον ΄Ερωτα και με τον Εαυτό σου.

Ο ΄Ανθρωπος όταν ερωτεύεται δεν μπορεί να είναι ανόητος…Η ανοησία προέρχεται μόνο από την άγνοια, δεν είναι έμφυτη στους ανθρώπους…Είναι κάτι σαν ψυχική διαταραχή που απομονώνει τα εσωτερικά πεδία και κάνει τα συναισθήματα, εαυτό!

Και ο θεός? Που είναι?


@};- :x :x :x :x :x
Η πληγωμένη καρδιά μπορεί να Ερωτευθεί
Η προστατευμένη καρδιά δεν μπορεί


Πολέμα και Οραματίσου.

Εικόνα

Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Re: ΕΔΩ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΕΡΩΤΑ...

Δημοσίευση από Vasoula »

θα μείνω και σε αυτό πολύ γιατί μέχρι τώρα αυτό το "λάθος" του άλλου το βίωνα σαν αιτία διαχωρισμού...


ωραία "πάσα" Μπεττούλα...

όπως είδες στην αρχή του ποστ αναφέρω τι χρειάζεται να έχουν δύο άνθρωποι για να είναι μαζί...

΄Ιδιο ΄Ηθος και ίδια Νοοτροπία...
Δύο σύντροφοι εκτός από τον χώρο, χρειάζεται να μοιράζονται ΄Ηθος και Νοοτροπίες…Και αν αυτά τα δύο διαφοροποιούνται σημαντικά, τότε κανείς από τους δύο δεν νιώθει ψυχική ενότητα

όσο δεν είσαι σε θέση να αναγνωρίσεις τις παραχωρήσεις σ' αυτά τα δύο, τόσο θα θεωρείς το ελάττωμα του άλλου σαν διαχωρισμό και αιτία να είσαι δυστυχισμένη μέσα στην σχέση, αντί ο αυτοσεβασμός σου να λειτουργήσει στα όρια που θέτει κάθε ΄Ανθρωπος μέσα στον Εαυτό του...

Υπάρχουν ορισμένα δεδομένα, στον καθένα ίσως είναι διαφορετικά, που τα νιώθει σαν ακλόνητα σημεία αυτο-σεβασμού...
το θέμα είναι ότι συνήθως μετακινείς αυτά τα σημεία, ανάλογα με την προσδοκία που έχεις από έναν άλλον που είναι σε σχέση μαζί σου.
Εδώ δεν αναφέρομαι μόνο στον σύντροφο, αλλά σε κάθε άνθρωπο που είναι σημαντικός, παιδί, γονιός, φίλος...Ο καθένας σε κάνει, σε διαφορετικο χρόνο και συχνότητα, ανάλογα με την δυναμική που επιδρά σε κάποια ανάγκη σου, να μετακινείς αυτά τα σημεία, ασυνείδητα...Εσύ το κάνεις, όχι ο άλλος! ΄Ετσι κάθε φορά διαφοροποιείς το ΄Ηθος σου και την Νοοτροπία σου, για να καλύψεις κάποια ανάγκη σου...Και όταν αυτή δεν καλυπτεται, (που πως να καλυφτεί από την στιγμή που έχεις διαφοροποιηθεί ήδη από το ΄Ηθος και την Νοοτροπία σου?), τότε πάντα ο άλλος είναι η αιτία που εσύ δεν είσαι καλά...

Αν αυτό το παρατηρείς στον Εαυτό σου, θα το διαπιστώσεις και μόνη σου ότι η έλλειψη ακεραιότητας σε κάνει να νιώθεις διαχωρισμό και όχι ο άλλος.

Η έλλειψη αυτοσεβασμού είναι η κυριότερη από τις ελλείψεις σε έναν άνθρωπο...γιατι τον κάνει "όμηρο" στις ανάγκες του και όχι "αρωγό"...

:x :x :x
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
Δωρουλα
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 33489
Εγγραφή: 27 Απρ 2007 4:23 pm
Τοποθεσία: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Re: ΕΔΩ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΕΡΩΤΑ...

Δημοσίευση από Δωρουλα »

Η έλλειψη αυτοσεβασμού είναι η κυριότερη από τις ελλείψεις σε έναν άνθρωπο...γιατι τον κάνει "όμηρο" στις ανάγκες του και όχι "αρωγό"...
ω πωπω!!! :doh: :doh:
Η πληγωμένη καρδιά μπορεί να Ερωτευθεί
Η προστατευμένη καρδιά δεν μπορεί


Πολέμα και Οραματίσου.

Εικόνα

Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
Annoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 33486
Εγγραφή: 27 Απρ 2007 2:43 pm

Re: ΕΔΩ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΕΡΩΤΑ...

Δημοσίευση από Annoula »

Η έλλειψη αυτοσεβασμού είναι η κυριότερη από τις ελλείψεις σε έναν άνθρωπο...γιατι τον κάνει "όμηρο" στις ανάγκες του και όχι "αρωγό"...
τη χύτρα γρήγορα @-) @-) @-)
Αν ο Θεός είναι η πρωταρχική Αιτία η Αγάπη θα είναι το αποτέλεσμα
Πατέρα μου/Μητέρα μου, είναι παιδί της Αλήθειας και μόνο αυτή είναι ο δρόμος ο δικός μου προς εσένα
Πολέμα και Οραματίσου
Άβαταρ μέλους
Fotinoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 31518
Εγγραφή: 21 Σεπ 2007 8:38 pm
Τοποθεσία: Θεσσαλονίκη

Re: ΕΔΩ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΕΡΩΤΑ...

Δημοσίευση από Fotinoula »

Vaso έγραψε:
Για τους λόγους αυτούς απογοητεύομαι με τον άλλο αλλά κυρίως με τον εαυτό μου:
Αχ Κωνσταντίνε μου! ΄Ολο το ποστ σου μια επίγνωση!!! @};- >:d< >:d< >:d<

είναι μια βαθιά συνειδητοποίηση αυτή της απογοήτευσης, γιατί σου φέρνει ξεκάθαρα επιχειρήματα για την αγάπη που δίνεις στον άλλον, για να επωφεληθείς εσύ από αυτήν τελικά, οπότε σταματά να είναι αγάπη...
Αν μπορούσαν να το νιώσουν αυτό οι άνθρωποι θα είχαν ένα σημείο του σεβασμού μέσα τους, που προκύπτει από την Αγάπη και αναβλύζει Συμπόνοια και Κατανόηση...

Απογοητευόμαστε όταν αγαπάμε κάποιον, που δεν είναι όπως τον θέλουμε...Ε, τότέ ποιόν αγαπάμε?

Το να δίνεις κίνητρα να μετασχηματίζουν οι άνθρωποι μέσα τους κάτι αρνητικό και ανώφελο γι' αυτούς, σε θετικό και ωφέλιμο, χρειάζεται πρώτα να μην έχεις ιδιοτέλεια γι' αυτήν την βοήθεια που μπορείς να τους παράσχεις...

Δεν χρειάζεται κανένας άνθρωπος, όχι μόνο ξένος, αλλά και ο πιο κοντινός σου, να σε κάνει υπερήφανο για τις επιλογές του...

Η αγάπη και η συμπόνοια δεν είναι θέμα προσωπικής φιλοδοξίας, αλλά κατάσταση στο είναι μας!

Το πιο οδυνηρό που μπορούμε να κάνουμε σε έναν άνθρωπο, είναι να τον επηρεάσουμε στον δρόμο του, απλά για να νιώσουμε εμείς καλά με όσα είναι και κάνει...

Η ενότητα μας δεν προκύπτει από όσα είναι ο άλλος, ή από όσα κάνει, αλλά από το πόσο μπορούμε να τον στηρίξουμε στο "λάθος" του, μένοντας ακέραιοι στον αυτοσεβασμό μας!

όταν κλονίζεται η δική μας ακεραιότητα, δεν γίνεται από τον άλλον, αλλά από την έλλειψη σταθερότητας μέσα μας σ' αυτό που πραγματικά είναι ωφέλιμο για εμάς, που δεν βλάπτει κανέναν...[/
b] :x :x :x


:cry: :cry: :cry: :cry: :cry: :cry:

ας το πιάσουμε απο την αρχή...
όσο ζούμε σε τούτον τον κόσμο, θα τον Ερωτευόμαστε με όλη μας την Αγνότητα, έτσι ώστε να πάμε στον Θεό γεμάτοι από Αγάπη και όχι γεμάτοι από φόβο... :x
Άβαταρ μέλους
Μπεττουλα
Δημοσιεύσεις: 6425
Εγγραφή: 03 Οκτ 2011 12:22 pm

Re: ΕΔΩ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΕΡΩΤΑ...

Δημοσίευση από Μπεττουλα »

Vaso έγραψε: Υπάρχουν ορισμένα δεδομένα, στον καθένα ίσως είναι διαφορετικά, που τα νιώθει σαν ακλόνητα σημεία αυτο-σεβασμού...

το θέμα είναι ότι συνήθως μετακινείς αυτά τα σημεία, ανάλογα με την προσδοκία που έχεις από έναν άλλον που είναι σε σχέση μαζί σου.

Ο καθένας σε κάνει, σε διαφορετικο χρόνο και συχνότητα, ανάλογα με την δυναμική που επιδρά σε κάποια ανάγκη σου, να μετακινείς αυτά τα σημεία, ασυνείδητα...Εσύ το κάνεις, όχι ο άλλος! ΄Ετσι κάθε φορά διαφοροποιείς το ΄Ηθος σου και την Νοοτροπία σου, για να καλύψεις κάποια ανάγκη σου...

Αν αυτό το παρατηρείς στον Εαυτό σου, θα το διαπιστώσεις και μόνη σου ότι η έλλειψη ακεραιότητας σε κάνει να νιώθεις διαχωρισμό και όχι ο άλλος.

Η έλλειψη αυτοσεβασμού είναι η κυριότερη από τις ελλείψεις σε έναν άνθρωπο...γιατι τον κάνει "όμηρο" στις ανάγκες του και όχι "αρωγό"...

:x :x :x
το πρόβλημα είναι και το αναγνωρίζω οτι από τις πολλές μετακινήσεις δεν ξέρω πια που είναι η αλήθεια μου... νόμιζα οτι είχα κάποιες σταθερές, τώρα μου φαίνονται όλα ένα κουβάρι...

όσο για τον αυτο-σεβασμό πάντα είχα θέμα... μπορεί βασικές συμπεριφορές να τις έχω οριοθετήσει και λέω οτι δεν θα της ανεχόμουν σαν ένδειξη σεβασμού σε μένα όπως το να είχα έναν άντρα να με κερατώνει διαρκώς και να το γνωρίζω ή να με σπάει στο ξύλο ή άλλες τέτοιες ακραίες συμπεριφορές γενικά αλλά νομίζω οτι δεν είναι αυτό το δύσκολο κομμάτι... ακριβώς επειδή είναι ακραίες είναι πιο εύκολο να τις απορρίψεις.. με ανησυχούν οι άλλες συμπεριφορές που με την σχετικότητα τους είναι πιο εύκολο να παρασυρθείς και να χάσεις τον σεβασμό απέναντι στον εαυτό σου.. εννοώντας οτι είναι πιο εύκολο χωρίς καν να το καταλάβεις να μπεις στην διαδικασία να αναθεωρήσεις κάποια από αυτά που θεωρούσες σωστά για σένα και με υποχωρήσεις που ναι μεν τις επιλέγεις αλλά δεν τις θέλεις ουσιαστικά χάνεις τελικά το Ήθος και την Νοοτροπία σου...

δεν ξέρω... πραγματικά έχω χάσει τον μπούσουλα και νομίζω οτι έχει να κάνει με το ότι μου βγαίνει να μην βλέπω πια τα πράματα με την έννοια "καλό" και "κακό" όπως έκανα τόσα χρόνια και όλη αυτή η σχετικότητα με έχει αποδιοργανώσει... @};-

πέρα από την ηθική που βρίσκεται πίσω από την απόφαση μου οτι και αν γίνει να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου και τα συναισθήματα μου και όχι άλλα ψέμματα, καμία άλλη ηθική δεν φαίνεται να υπάρχει... ή έστω να είναι ξεκάθαρη...

:x :x :x
Η εσωτερική σπουδαιότητα του ανθρώπου είναι το Φως που τον ακολουθεί, όπου και να βρίσκεται...Να πολεμάει γι' αυτήν την σπουδαιότητα είναι το ζητούμενο

Επιστροφή στο “ΣΧΕΣΕΙΣ”