Ο άνθρωπος που μαζί του θα μπορέσουμε να ανακτήσουμε τις Μνήμες μας,
που θα μας κρατήσει ζωντανό το ενδιαφέρον για την συνθετική εμπειρία
της Ζωής, που θα μας δείξει ένα νέο Σύμπαν για να βιώσουμε μαζί του, θα
παραμείνει μέσα στην αιωνιότητα της Ψυχής μας.
Οι ψυχολόγοι λένε ότι ο ΄Ερωτας προκύπτει όταν κάποιος άνθρωπος μας θυμίσει ποιότητες από τους γονείς μας, ή αυτό που είχαμε λάβει σαν ποιότητα από αυτούς.
Αυτό, όμως, είναι κάτι που δεν διαρκεί στον χρόνο…Η φροντίδα και η κάλυψη υλικών αναγκών, η έκφραση της αγάπης που είχαμε λάβει από τους γονείς μας, δεν αρκούν για την Ψυχή μας και αυτό φαίνεται από το πόσο η κάλυψη των υλικών αναγκών μας εξουδετερώνεται από την ψυχική μας «νεκρότητα» και την πνευματική μας ανωριμότητα, στην διάρκεια μιας ερωτικής σχέσης.
Ενας σύντροφος που καλύπτει τις υλικές μας ανάγκες, δεν μπορεί να παραμείνει μέσα μας με σταθερότητα και διάρκεια! Διαρκώς αναζητάμε αυτήν την αρχική ένταση του ΄Ερωτα, που όμως περνάει σε σύντομο χρονικό διάστημα, αν η Ψυχή μας δεν βρει «τροφή» να αναπτυχθεί…Η αγάπη που ανταλλάσσεται μεταξύ δύο ερωτευμένων, από μόνη της δεν αρκεί, όταν επιδρά μόνο στις προσωπικότητές τους.
Στην διάρκεια της παιδικής μας ηλικίας εδραιώνεται μέσα μας ένα «μοντέλο» ανθρώπου, που αντιπροσωπεύει για εμάς την τελειότητα και το αναζητάμε διακαώς. Αυτό το «μοντέλο» περιέχει επιθυμητές ποιότητες που θα θέλαμε να είχαμε βιώσει.
Αν δεν είχαμε την προσοχή που θέλαμε, το «μοντέλο» που έχουμε θρέψει θα περιέχει την προσοχή. Αν δεν είχαμε την αποδοχή που θέλαμε, το μοντέλο θα περιέχει την αποδοχή. Αν δεν είχαμε την επιβράβευση που θέλαμε, το μοντέλο θα περιέχει την επιβράβευση. Αν είχε κλονιστεί το ένστικτο επιβίωσης, το μοντέλο θα περιέχει την ασφάλεια.
΄Ετσι «χτίζεται» συναισθηματικά ο σύντροφος που θα θέλαμε…Και όσο ωριμάζουμε διανοητικά, το συναισθηματικό μοντέλο «σύντροφος» κλονίζει κάθε μας σχέση, γιατί στηρίζεται στην έλλειψη…
Παρ’ όλο που μπορεί να βρούμε έναν σύντροφο που να καλύπτει τις ελλείψεις μας, σύμφωνα με το συναισθηματικό μας «μοντέλο», η διάρκεια του ΄Ερωτα δεν είναι εξασφαλισμένη…Κυρίως βαριόμαστε λίγο χρόνο μετά…
Η διάρκεια πιστεύω ότι προέρχεται από την Ψυχή και μόνο…
Η δική μου έρευνα στην Ψυχή μου, μου έχει τεκμηριώσει ότι όσο ένας άνθρωπος αναπτύσσεται πνευματικά, οι Μνήμες πάνε πιο βαθιά στον χρόνο της αιωνιότητας.
Το άνοιγμα της Ψυχής είναι σημαντικό στην διάρκεια του ΄Ερωτα…Να επιτρέψεις στον άλλον να διαβάσει μέσα σου, να «εκτεθείς» μαζί του σε έναν νέο Σύμπαν, από ότι στον συνηθισμένο σου κόσμο, είναι η Αρχή μιας πιο ουσιαστικής εμπειρίας της Ζωής, που δεν αφορά παρά την Ψυχή μας και τον τρόπο που εκείνη θέλει να βιώσει τον θεό.
Συνήθως οι άνθρωποι φοβούνται να εκτεθούν. Η καρδιά περιφρουρείται από χοντρά κάγκελα προστασίας, γιατί είναι το πιο ευαίσθητο σημείο ενός ανθρώπου. Οι πληροφορίες που ανταλλάσσουν μεταξύ τους οι άνθρωποι είναι, συνήθως, μόνο διανοητικές, με όσα συναισθήματα μπορεί να περιέχει μια σκέψη.
Τα πιο βαθιά συναισθήματα, εκείνα που οριοθετούν την Ψυχή μας, παραμένουν πίσω από τον «φράχτη» της υλικής φύσης τους και αναχαιτίζονται από τον φόβο…
Ετσι χάνονται πολλές ευκαιρίες να αγγίξει ο ένας τον άλλον πιο βαθιά, εκεί που το άγγιγμα αποτελεί «θεραπεία» και η «θεραπεία» αποτελεί αιωνιότητα…
Αυτή είναι η δική μου έρευνα, που τεκμηριώθηκε μέσα στην Ζωή μου…
Ο ΄Ερωτας δεν είναι διέξοδος...είναι Δρόμος...Κι ας είμαι και ο τελευταίος στην Γη, που το πιστεύει...
Εσείς? Έχετε ποτέ ερευνήσει την διαδικασία του ΄Ερωτα, στην Ζωή σας?
Καλημέρα
http://youtu.be/hFI-x3IkgqA" onclick="window.open(this.href);return false;
Γέρνει ο ήλιος και μαζί του όλη η μέρα
έτσι να έγερνα μαζί τους κι εγώ
και να χαθώ και να σβηστώ όπως η μέρα
και να ανθίζω με το πρώτο πρωινό
Γιατί οι άνθρωποι τόσο μικροί
γιατί η αγάπη να ’χει τέλος στη ζωή
γιατί οι άνθρωποι τόσο πικροί
κι εγώ κι εσύ, κι εγώ κι εσύ τόσο μικροί
Γέρνει ο ήλιος και μαζί του όλο το φως
κι όλα τα χρώματα να γίνουν όλα ένα
να ’ταν και να ’μπαινα στο πέπλο τους αυτό
και το πρωί να πω στον κόσμο καλημέρα
