Ρολοι μιας ασθένειας που λέγεται Ζωή...

Συντονιστής: Emmaki

Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Ρολοι μιας ασθένειας που λέγεται Ζωή...

Δημοσίευση από Vasoula »

και ήρθε η στιγμή να μιλήσουμε για τους ρόλους...

εκείνους τους ρόλους που πέρνουν οι άνθρωποι στην ζωή τους, για να νιώσουν έστω και για μια στιγμή σημαντικοί, κατατρεγμένοι από διαφόρων ειδών ενοχές και αυτο-απορρίψεις...

Παρατηρώντας κανείς την Ζωή μέσα σε ένα πιο βαθύ περιεχόμενο, από την επιφάνεια, θα μπορέσει μέσα σ' αυτήν να διακρίνει το "έργο" που παίζουν οι άνθρωποι, σε πολλούς τομείς της καθημερινής τους ψυχολογικής παράνοιας...

Η δυστυχία βρίσκει αυτόν τον χώρο που της επιτρέπουμε, ώστε να γίνει κατάθλιψη...

Κάποιος, για να βγει από την κατάθλιψη, παίρνει χάπια...

κάποιος άλλος, νομίζοντας ότι οι άλλοι είναι καταθλιπτικοί, νιώθει αφόρητη μοναξιά μαζί τους...

κάποιος άλλος οριοθετεί την περιοχή των ονείρων του μέσα σε συνθλίψεις κάθε ανθρώπινης αξιοπρέπειας...

Κάποιος άλλος παρακαλάει τον θεό να τον λυπηθεί, σε κρίσεις πανικού...

ρόλοι, που συνεχώς αποκτούν μακροπρόθεσμα αποτελέσματα στις Ψυχές, γιατί δεν έχει σημασία πως παίζεις το έργο, αλλά πόσο συναισθηματικά κενός μένεις σαν ηθοποιός...

Ο άνθρωπος είναι ζώο, είχε πει ο ποιητής...΄Ομως τα ζώα ακολουθούν την φύση τους και δεν παρεκλίνουν από το σχέδιο τους σχεδόν ποτέ...είναι αρμονικά με τα ένστικτά τους, όταν οι άνθρωποι τα αφήνουν στην ησυχία τους...
Ζουν λειτουργικά με το περιβάλλον τους, δεν χρειάζεται να γίνουν κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είναι...
Το λιοντάρι είναι λιοντάρι και ο λαγός, λαγός...

΄Οταν προσπαθούν όμως να τα εξημερώσουν και να τα εκπαιδεύσουν, τότε τα κάνουν μέρος του "έργου" της ζωής τους...
Τους δίνουν εκείνους τους ρόλους, που παίζουν και οι ίδιοι.

Θα επαναλάβω τα λόγια του Βίλχελμ Ράιχ...

"...Η φύση δεν έχει σχεδιαστεί με χάρακα και διαβήτη. Ο τρόπος που δρα δεν είναι μηχανιστικός μα λειτουργικός.
Γι' αυτό και ο μηχανιστής λαθεύει πάντα όταν εφαρμόζει στην φύση τις μηχανιστικές αρχές. Υπάρχει ένας νόμος της αρμονίας των φυσικών λειτουργιών, ένας νόμος που διαποτίζει και κυριαρχεί πάνω σ' ότιδήποτε υπάρχει. Μα αυτή η αρμονία και αυτοι οι νόμοι δεν έχουν καμία σχέση με την ακαμψία της μηχανιστικής τέχνης που επιβάλλει ο άνθρωπος στον χαρακτήρα του και τον πολιτισμό του...
Ο μηχανιστικός πολιτισμός είναι μια παρέκλιση από τον φυσικό νόμο. Κι ακόμη χειρότερα, είναι μια φυσική εκτροπή, μια θανάσιμη παραλλαγή, όπως ένας λυσσασμένος σκύλος αποτελεί αρρωστημένη ποικιλία της οικογένειας των σκύλων..."



κατανοώ απόλυτα αυτό που χρειάζεται ένας ασθενής για να ξεφύγει από την ασθένειά του...

κατανοώ τα χάπια που παίρνει, κατανοώ τους ρόλους που παίρνει, κατανοώ τα δήθεν του και τα έτσι του, τις αξίες που θέλει να αντιληφθεί στον εαυτό του και εξαθλιώνεται μέσα στην συνάφεια του κόσμου του...

αυτό που δεν κατανοώ είναι το γιατί τα κάνει όλα αυτά, αν δεν γνωρίζει ότι είναι βαθιά ασθενής...

Αν δεν γνωρίζει κανείς την ασθένεια, τότε γιατί επινοεί τρόπους να την πολεμάει διαρκώς?

Αν μπορείτε εσείς να μου απαντήσετε, θα με υποχρεώσετε...


και θα κλείσω το ποστ, πάλι με τα δικά του λόγια...

"... σε φοβαμαι ανθρωπακο , σε τρεμω επειδη απο σενα εξαρταται το μελλον της ανθρωποτητας. σε φοβαμαι επειδη το κυριοτερο μελημα σου στη ζωη ειναι να δραπετευεις απο τον εαυτο σου. Εισαι αρρωστος ανθρωπακο, αρρωστος βαρια , δεν φταις εσυ γι αυτο αλλα εχεις υποχρεωση να γιατρευτεις. θα χες απο καιρο αποτιναξει τα δεσμα σου αν δεν ενθαρρυνες ο ιδιος την καταπιεση και δεν τη στηριζες αμεσα με τις πραξεις σου..."


Eγώ, αντίθετα με τον Ράιχ, δεν σε φοβάμαι ανθρωπάκο...

γιατί ξέρω την Ψυχή σου, που σε πιέζει πάντα να γίνεις Ανθρωπος!

@};-
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
Θοδωράκος
Δημοσιεύσεις: 23391
Εγγραφή: 27 Απρ 2007 3:37 pm
Τοποθεσία: Αθήνα

Δημοσίευση από Θοδωράκος »

κάποιος άλλος, νομίζοντας ότι οι άλλοι είναι καταθλιπτικοί, νιώθει αφόρητη μοναξιά μαζί τους...
:-o :x
Πολέμα και Οραματίσου @};-

Ανοίγω την Καρδιά μου στον Θεό. :romance-heartbeating:
Άβαταρ μέλους
elenaki
Δημοσιεύσεις: 7152
Εγγραφή: 08 Φεβ 2010 6:10 pm

Δημοσίευση από elenaki »

κατανοώ απόλυτα αυτό που χρειάζεται ένας ασθενής για να ξεφύγει από την ασθένειά του...

κατανοώ τα χάπια που παίρνει, κατανοώ τους ρόλους που παίρνει, κατανοώ τα δήθεν του και τα έτσι του, τις αξίες που θέλει να αντιληφθεί στον εαυτό του και εξαθλιώνεται μέσα στην συνάφεια του κόσμου του...

αυτό που δεν κατανοώ είναι το γιατί τα κάνει όλα αυτά, αν δεν γνωρίζει ότι είναι βαθιά ασθενής...

Αν δεν γνωρίζει κανείς την ασθένεια, τότε γιατί επινοεί τρόπους να την πολεμάει διαρκώς?
Πιστευω οτι ολοι γνωριζουμε τι ασθενεια κουβαλαμε...
Απλα δεν εχουμε ανακαλυψει μεσα στη ψυχη μας εκεινα τα ματια που σε κανει να τα βλεπεις ολα καθαρα..
Φοβομαστε να τα δουμε..ειναι πολυ πιο ευκολο να παιρνεις χαπια παντος ειδους για να εθελοτυφλεις..ετσι απλα!
Οταν βρισκομαι σε τετοια κατασταση σκεφτομαι τη φραση που ειχες πει.."αν μπορουσατε εστω για μια στιγμη να δειτε τη ψυχη σας μεσα απ'τα ματια μου θα ειχαν ολα λυθει"...
Αυτο μου δινει τη δυναμη να ταξιδεψω μεσα μου και να ανακαλυψω τα δικα μου ματια..
Γιατι διαφορετικα παλευουμε μονο με το κενο..τζαμπα κοπος! :x
"Ευχαριστώ που βρίσκομαι μεσα στην Ανάσα Σου"!
----------------------------
Πολεμα και Οραματισου!
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

Πιστευω οτι ολοι γνωριζουμε τι ασθενεια κουβαλαμε...
Ελενάκι μου, δεν είμαι σίγουρη ότι όλοι γνωρίζουν...

συνήθως σαν ασθένεια παίρνουν οι άνθρωποι την ίδια την ζωή και την χρεώνουν σε άλλους...

ανοιχτό πεδίο για συζήτηση...


:mrgreen:
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
Sofoula
Δημοσιεύσεις: 8248
Εγγραφή: 09 Φεβ 2010 12:08 pm
Τοποθεσία: Quinto sol

Re: Ρολοι μιας ασθένειας που λέγεται Ζωή...

Δημοσίευση από Sofoula »

Vaso έγραψε:και ήρθε η στιγμή να μιλήσουμε για τους ρόλους...

εκείνους τους ρόλους που πέρνουν οι άνθρωποι στην ζωή τους, για να νιώσουν έστω και για μια στιγμή σημαντικοί, κατατρεγμένοι από διαφόρων ειδών ενοχές και αυτο-απορρίψεις...
Χθες με μια φίλη είχαμε αυτήν την συζήτηση...

Οι ρόλοι, όπως και κάθε τι άλλο που χρησιμοποιούμε, υποτίθεται πως έχουν σκοπό μια συγκεκριμένη λειτουργία. Όμως, έτσι όπως μεγαλώσαμε, μάθαμε να ταυτιζόμαστε με τους ρόλους και χάσαμε τον εαυτό μας.

Η ζωή μου έχει ρόλους. Θα είμαι κόρη, έχοντας κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, θα είμαι εργαζόμενη, έχοντας κάποια άλλα, θα είμαι φίλη, φοιτήτρια, αδερφή κτλ κτλ. Η συμπεριφορά μου ορίζεται από ένα (κοινωνικό) πλαίσιο.
Μπορώ να δω όμως το γιατί? Θα ακολουθήσω έναν ρόλο (σε κάθε ανάλογη περίπτωση), όχι γιατί μου το είπαν, αλλά γιατί εγώ έκρινα πως έτσι θα είναι πιο λειτουργική η κατάσταση στην οποία βρίσκομαι. Και, από τα χαρακτηριστικά που μου δίνουν, είναι δική μου ευθύνη να δω ποια μου χρειάζονται πραγματικά ή τα παίρνω για λάθος λόγους.

Έτσι, κυρίως, θα είμαι συνειδητή στον ρόλο μου. Η ταύτιση με τον ρόλο είναι διαχωρισμός στο μέσα μας. Είναι σχιζοφρένεια. Πιστεύουμε πως ο ρόλος μας δίνει αξία, γιατί δεν μπορούμε να νιώσουμε καμία αξία στην ζωή μας. Και έτσι, επειδή το θέατρο δεν παίζεται με μόνο έναν ηθοποιό, για να πάρουμε την αξία, την επιβεβαίωση, την αποδοχή και ότι άλλο μας λείπει, πάμε πάλι στους άλλους. Και περιμένουμε εκείνοι να μας γεμίσουν.

Είμαι κόρη. Αν δεν μπορέσω να νιώσω και ’νθρωπος, αν δεν μπορέσω να νιώσω τον Εαυτό μου, το να πάρω επιβεβαίωση από τους γονείς μου θα επηρεάζει κάθε μου πράξη, κάθε μου σκέψη, κάθε μου συναίσθημα. Θα έχω ανάγκη να νιώσω αποδεκτή ως κόρη, για να νιώσω αποδεκτή ως οντότητα.
Αν ξέρω τι είμαι, τότε ο ρόλος μου μπορεί να γίνει ένα αρμονικό στοιχείο με το περιβάλλον μου. Τότε μπορεί να μου προσφέρει. Γιατί και εκεί θα είμαι Εγώ. Δεν θα με χάνω μέσα στα χαρακτηριστικά και τα "πρέπει".


Και ίσως να είναι κάπως άκυρο να το γράψω εδώ, αλλά νομίζω πως το ίδιο ισχύει και με τα στερεότυπα, τα οποία, σαν τους ρόλους, βάζουν τους ανθρώπους σε κατηγορίες. Τους δίνουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, συγκεκριμένες συμπεριφορές. Τους μαζοποιούν, δηλαδή δεν τους βλέπουν σαν Ανθρώπους, αλλά ως "κάτι".

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος, σε μια αρχική κατάσταση, έχει την λειτουργία να "κατηγοριοποιεί" ότι γνωρίσει για πρώτη φορά. Γιατί, για κάθε τι ξένο, χρειάζεται όσο περισσότερες πληροφορίες γίνεται. Και έτσι μια κατηγοριοποίηση μπορεί να του δώσει κάποια πιθανά χαρακτηριστικά αυτού που μόλις γνώρισε, βάση προηγούμενης γνώσης/πληροφορίας (είτε από εξωτερικούς παράγοντες, είτε από προσωπική εμπειρία).

Το θέμα είναι πως, το να μείνουμε στην αρχική αυτή κατάσταση δεν μπορεί να μας προσφέρει. Το να μην αντιμετωπίσουμε κάποιον ως έναν άλλο άνθρωπο, αλλά ως "κάτι". Αυτή είναι ακόμα μία συμπεριφορά που βασίζεται στον φόβο. Είναι μια ακόμα άμυνα. Και έτσι, στο τέλος, δικός μας περιορισμός.
I have loved the stars too fondly to be fearful of the night...

Εικόνα
Άβαταρ μέλους
Ellaki
Δημοσιεύσεις: 27248
Εγγραφή: 30 Ιούλ 2007 11:02 am
Τοποθεσία: Αγάπη

Δημοσίευση από Ellaki »

κατανοώ απόλυτα αυτό που χρειάζεται ένας ασθενής για να ξεφύγει από την ασθένειά του...

κατανοώ τα χάπια που παίρνει, κατανοώ τους ρόλους που παίρνει, κατανοώ τα δήθεν του και τα έτσι του, τις αξίες που θέλει να αντιληφθεί στον εαυτό του και εξαθλιώνεται μέσα στην συνάφεια του κόσμου του...

αυτό που δεν κατανοώ είναι το γιατί τα κάνει όλα αυτά, αν δεν γνωρίζει ότι είναι βαθιά ασθενής...

Αν δεν γνωρίζει κανείς την ασθένεια, τότε γιατί επινοεί τρόπους να την πολεμάει διαρκώς?

Αν μπορείτε εσείς να μου απαντήσετε, θα με υποχρεώσετε...
Θα έλεγα ότι δεν θέλει να γνωρίζει ότι είναι βαθιά ασθενής.
Είναι πιο εύκολο να περιμένεις από τον γιατρό να σε γιατρέψει παρά να αναλάβεις την ευθύνη του εαυτού σου.

Εαν κατανοήσει ότι είναι βαθιά ασθενής τότε θα πρέπει να εργαστεί με το μέσα του και υποθέτω ότι είναι κάτι που λίγοι το αντέχουν.
Και δεν θέλω με αυτό να αναφερθώ σε κάποια ελίτ, απλά δεν αντέχουμε να δούμε πόσο έχουμε ξεφύγει από τον δρόμο μας, από την ψυχή μας.

Έτσι επινοούμε την σωματική ή ψυχική αρρώστια και κρυβόμαστε πίσω από αυτήν.
Βάζουμε και ένα τίτλο για να μας προσέχουν οι άλλοι και να κρύβουμε τα σκ@@@@@ μας.

Το λυπηρό είναι ότι τελικά ξεχνάμε ότι έχουμε ψυχή.
Για όλα φταίνε οι άλλοι και το κάρμα μας. :-(
Ας ξεκινήσουμε να αγαπάμε, κι ας μην ξέρουμε ακόμα καλά τον τρόπο... :romance-heartbeating:
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

η κοινωνική ζωή είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από την αυθεντική ζωή...

Σαφώς χρειαζόμαστε ρόλους, δεν χρειαζόμαστε όμως ταυτίσεις...

έγραψα σήμερα...

ο άνθρωπος, έτσι όπως οριοθετείται στον φυσικό κόσμο, αναγκάζεται να αγαπήσει, γιατί δεν θέλει να φοβάται...

είναι πολυ αδύναμος για να αγαπήσει τον κόσμο ετούτον με όλη του την Ψυχή, γιατί από μικρός έμαθε να τον φοβάται, σαν κατι ανήθικο και μιαρό, που χρειαζόταν να παλέψει...


Ξέρετε πως λένε όλοι?

εγώ είμαι εγώ...εσύ είσαι έτσι!
εσύ χρειάζεται να αλλάξεις, εγώ θα αλλάξω όποτε θέλω και αν νιώσω στην πορεία, ότι δεν μου αρέσει ο εαυτός μου...

και παραμένουν μέσα στην αποχή και την μοναξιά τους...

γιατί τελικά πείθονται ότι τους αρέσει ο εαυτός τους, αλλά δεν τους αρέσουν οι άλλοι...

από εκεί ξεκινά η ασθένεια και η φθορά...

γιατί δεν υπάρχει επαφή με τα συναισθήματα...Και αν υπάρχει, εκείνα οριοθετούνται με συγκεκριμένους αποδεχτούς όρους...

διανοητικά έμαθαν οι άνθρωποι ότι θέλουν να είναι ο Εαυτός τους...

ποιός από όλους όμως?

γιατί σίγουρα ένας κοινωνικός άνθρωπος αναγκάζεται να παίξει στο έργο της ζωής του, μένοντας απών...

Αυτήν την απουσία προσπαθεί συνεχώς και αέναα να καλύψει...

:x
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
ksan8oula
Δημοσιεύσεις: 2667
Εγγραφή: 15 Νοέμ 2008 6:54 pm
Τοποθεσία: Κρητη

Δημοσίευση από ksan8oula »

Μέρες τωρα προσπαθω να ανοιξω καποιο θεμα που με απασχολει και ψαχνω σε ποιο τοπικ να το αναλυσω!Μπαινω στο φορουμ διαβαζω ,σκεφτομαι και τελικα δεν αποφασιζα να γραψω κατι!!
Ολοι σχεδον ξερετε οτι εδω και χρονια πασχω απο κρισεις πανικου για τον Α ή Β λογο..Τωρα τελευταια πηγαινα πολυ καλα.Δοκιμασα πραγματα που πιστευα οτι δε θα τολμουσα να κανω!!!
Περασα πολλα τελευταια ομορφα και ασχημα αλλα αντεξα .
Εδω και 15 μερες συμβαινει κατι που δε ξερω τι να κανω.
Ο γιος μου πειν ενα μηνα εκανε χρηση αναβολικων λογο γυμναστηριου!ειμασταν ολοι αντιθετοι αλλα καταβαθος ηξερα οτι θα κανει αυτο που θελει οποτε τον αφησα στην αποφαση του.Μετα απο 2 εβδομαδες που τα σταματησε <χωρις αποθεραπεια>τον μεταφεραμε στο νοσοκομειο με δυσπνοια ταχυπαλμια και τα σχετικα!
Καναμε ολες τις εξετασεις αλλα ο Αντρεας χειροτερεψε.Κλειστηκε στο σπιτι γιατι τον πιανουν δυσπνοιες και βαρος στο στηθος!Ο κοπελα του τον χωρισε και αυτο ηταν το πιο δυνατο χτυπημα.
Τον παρακολουθω και γνωριζω τα συμπτωματα......κρισεις πανικου,ψυχη που νοσει αλλα δεν ειναι ακομα ωρα να το δεχτει αυτο.
Δε ξερω τι να κανω ,γνωριζω αλλα δε ξερω τι να κανω να βοηθησω .....και σημερα βλεπω να εχει ανοιξει η Βασω αυτο το θεμα.
Βασω καποτε σου ειχα πει να σταματησεις να μπαινεις στο μυαλο μου....σημερα ομως ευχαριστω το θεο που το εκανες.....ΘΕΛΩ ΒΟΗΘΕΙΑ
Κανείς δεν θα σου απαντήσει τι είναι αλήθεια, γιατί αυτό που θα σου πει είναι μόνο η δικιά του!Βάσω Νικολοπούλου
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

Μαράκι μου, το παιδί ακολουθεί έναν ανθρώπινο δρόμο...
Οι κρίσεις πανικού είναι ακριβώς η αντίδραση του, στο ότι λείπει από τον Εαυτό του...

Η βοήθεια σε τέτοιες καταστάσεις, είναι να βοηθήσεις τον άλλον να νιώσει την Ψυχή του και να βγει από την ανθρώπινη καταπίεση, που του ορίζει την ζωή με συγκεκριμένο τρόπο...

Εύχομαι να πάνε όλα καλά, γιατί είναι κρίμα οι άνθρωποι να ματαιώνουν την ζωή τους με τόσο σκληρό τρόπο...

:-(
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
ksan8oula
Δημοσιεύσεις: 2667
Εγγραφή: 15 Νοέμ 2008 6:54 pm
Τοποθεσία: Κρητη

Δημοσίευση από ksan8oula »

Vaso έγραψε:Μαράκι μου, το παιδί ακολουθεί έναν ανθρώπινο δρόμο...
Οι κρίσεις πανικού είναι ακριβώς η αντίδραση του, στο ότι λείπει από τον Εαυτό του...

Η βοήθεια σε τέτοιες καταστάσεις, είναι να βοηθήσεις τον άλλον να νιώσει την Ψυχή του και να βγει από την ανθρώπινη καταπίεση, που του ορίζει την ζωή με συγκεκριμένο τρόπο...

Εύχομαι να πάνε όλα καλά, γιατί είναι κρίμα οι άνθρωποι να ματαιώνουν την ζωή τους με τόσο σκληρό τρόπο...

:-(
και εγω το ευχομαι απο τα βαθη της ψυχη μου!Δεν ηταν τυχαιο που διδαχτηκα πρωτη τα περι κρισεων πανικου και τις αιτιες του!!Με ετοιμαζε για να γνωριζω τωρα ,πως να κρατησω το χερι του παιδιου μου ...
Κανείς δεν θα σου απαντήσει τι είναι αλήθεια, γιατί αυτό που θα σου πει είναι μόνο η δικιά του!Βάσω Νικολοπούλου
Άβαταρ μέλους
Ελενίτσα
Δημοσιεύσεις: 11510
Εγγραφή: 16 Μαρ 2010 8:35 pm

Δημοσίευση από Ελενίτσα »

Μαράκι, εύχομαι το καλύτερο! :x >:d< >:d<
Ο ΄Ανθρωπος δεν έχει απλά την νοημοσύνη του λεξικού, αλλά την Σοφία του θεού…Και για να την εκφράσει, χρειάζεται πρωτίστως να αφοσιωθεί σ’ αυτό που Είναι… B.N.

Είμαι Άνθρωπος! @};-
Άβαταρ μέλους
Danielli
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 23105
Εγγραφή: 31 Οκτ 2007 4:53 pm
Τοποθεσία: Κέρκυρα

Δημοσίευση από Danielli »

Και να ανακαλύψεις τη κρυμμένη σου Δυναμη! @};- :x
Όμως και θα στο πω, γιατί είναι βιωμένο, μέσα στην ανοιχτή καρδιά, αλλάζουν όλα και όλοι...
Γιατί η ανοιχτή καρδιά ξέρει να συγχωρεί και να προχωράει
Και αυτό από μόνο του είναι Σκοπός!
Άβαταρ μέλους
eirini
Δημοσιεύσεις: 3226
Εγγραφή: 30 Μάιος 2011 4:08 pm

Re: Ρολοι μιας ασθένειας που λέγεται Ζωή...

Δημοσίευση από eirini »

Vaso έγραψε: "... σε φοβαμαι ανθρωπακο , σε τρεμω επειδη απο σενα εξαρταται το μελλον της ανθρωποτητας. σε φοβαμαι επειδη το κυριοτερο μελημα σου στη ζωη ειναι να δραπετευεις απο τον εαυτο σου. Εισαι αρρωστος ανθρωπακο, αρρωστος βαρια , δεν φταις εσυ γι αυτο αλλα εχεις υποχρεωση να γιατρευτεις. θα χες απο καιρο αποτιναξει τα δεσμα σου αν δεν ενθαρρυνες ο ιδιος την καταπιεση και δεν τη στηριζες αμεσα με τις πραξεις σου..."


Eγώ, αντίθετα με τον Ράιχ, δεν σε φοβάμαι ανθρωπάκο...

γιατί ξέρω την Ψυχή σου, που σε πιέζει πάντα να γίνεις Ανθρωπος!
Isilwen έγραψε:Η ταύτιση με τον ρόλο είναι διαχωρισμός στο μέσα μας. Είναι σχιζοφρένεια. Πιστεύουμε πως ο ρόλος μας δίνει αξία, γιατί δεν μπορούμε να νιώσουμε καμία αξία στην ζωή μας. Και έτσι, επειδή το θέατρο δεν παίζεται με μόνο έναν ηθοποιό, για να πάρουμε την αξία, την επιβεβαίωση, την αποδοχή και ότι άλλο μας λείπει, πάμε πάλι στους άλλους. Και περιμένουμε εκείνοι να μας γεμίσουν.
Isilwen έγραψε:Είμαι κόρη. Αν δεν μπορέσω να νιώσω και ’νθρωπος, αν δεν μπορέσω να νιώσω τον Εαυτό μου, το να πάρω επιβεβαίωση από τους γονείς μου θα επηρεάζει κάθε μου πράξη, κάθε μου σκέψη, κάθε μου συναίσθημα. Θα έχω ανάγκη να νιώσω αποδεκτή ως κόρη, για να νιώσω αποδεκτή ως οντότητα.
Αν ξέρω τι είμαι, τότε ο ρόλος μου μπορεί να γίνει ένα αρμονικό στοιχείο με το περιβάλλον μου. Τότε μπορεί να μου προσφέρει. Γιατί και εκεί θα είμαι Εγώ. Δεν θα με χάνω μέσα στα χαρακτηριστικά και τα "πρέπει".
Vaso έγραψε:ο άνθρωπος, έτσι όπως οριοθετείται στον φυσικό κόσμο, αναγκάζεται να αγαπήσει, γιατί δεν θέλει να φοβάται...

είναι πολυ αδύναμος για να αγαπήσει τον κόσμο ετούτον με όλη του την Ψυχή, γιατί από μικρός έμαθε να τον φοβάται, σαν κατι ανήθικο και μιαρό, που χρειαζόταν να παλέψει...
Vaso έγραψε:γιατί σίγουρα ένας κοινωνικός άνθρωπος αναγκάζεται να παίξει στο έργο της ζωής του, μένοντας απών...

Αυτήν την απουσία προσπαθεί συνεχώς και αέναα να καλύψει...
@};-
Επιτρέπω...σημαίνει ότι μειώνεις την απόσταση εσένα με ΕΣΕΝΑ!!!
ετοίμασε την καρδιά ένα ναό να έρθει να κατοικήσει ο Θεός.
αν τον αφήσεις μισοτελειωμένο δεν μπορεί να έρθει να κατοικήσει
Άβαταρ μέλους
Μάνος
Δημοσιεύσεις: 18535
Εγγραφή: 05 Μαρ 2014 8:10 am

Re: Ρολοι μιας ασθένειας που λέγεται Ζωή...

Δημοσίευση από Μάνος »

Βάσω έγραψε:εγώ είμαι εγώ...εσύ είσαι έτσι!
εσύ χρειάζεται να αλλάξεις, εγώ θα αλλάξω όποτε θέλω και αν νιώσω στην πορεία, ότι δεν μου αρέσει ο εαυτός μου...
Δυστυχώς, αυτή είναι η πλειοψηφία της κοινωνίας του 2014... Καλό; :cry:
Εικόνα

Αγάπη είναι να με αφήνεις να σε αγγίξω,
να με ακούς, ακόμα και όταν δεν μιλάω,
να με βλέπεις, ακόμα και όταν δεν είμαι δίπλα σου...
Άβαταρ μέλους
Μάνος
Δημοσιεύσεις: 18535
Εγγραφή: 05 Μαρ 2014 8:10 am

Re: Ρολοι μιας ασθένειας που λέγεται Ζωή...

Δημοσίευση από Μάνος »

...και δυστυχώς ακόμα και μέχρι το 2020, αυτή η πλειοψηφία παραμένει σταθέρή - και φοβάμαι σε ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό από ότι το 2014...
:-( :-( :-(
Εικόνα

Αγάπη είναι να με αφήνεις να σε αγγίξω,
να με ακούς, ακόμα και όταν δεν μιλάω,
να με βλέπεις, ακόμα και όταν δεν είμαι δίπλα σου...

Επιστροφή στο “ΣΧΕΣΕΙΣ”