Φωτιά της ψυχής.

[Λεών]

Η βροχή ξεκήνησε....κάθε στάλα της παγωμένη αλλά κάθε
μία που με ακουμπά νιώθω....
Στο στήθος μου η καρδιά χαράζει μια αλήθεια....
Πιστεύω και αφήνω....η ψυχή μου φτιάχνει το δρόμο μου.
Ξεκηνάει μια αγάπη μικρή...

Στα όνειρα μου δίνω και παίρνω ,αλλά αυτό το κάτι με δένει
στο βάθος νιώθω πως ο έρωτας δεν γίνεται συνήθεια...
κάθε φορά δυνατός και διαφορετικός.
Λόγια σκορπισμένα,απο ανέμους αλλόκοτους...

Φτάνουν ψηλά...εκεί που φωτίζουν τα άστρα...
και τα κάνουν να μοιάζουν με αληθινά και όχι άγρια πουλιά.
Λόγια σιωπής.Αγάπη,φιλία και έρωτας μαζί...

Δένομαι και δεν θέλω να βάλω ταμπέλα σε κάτι που χει νόημα για μένα..
Είναι κάτι αθώο και ένοχο.Είναι όπως όταν μαθαίνεις για πρώτη φορά
να φιλάς...
Ελεύθερο αλλά πάντα εδώ.


Εσείς; πως την νιώθετε την φωτιά της ψυχής;

http://www.youtube.com/watch?v=_UpzXLHA ... n-2r-38-HM

[Danielli]

Δυσκολη απάντηση...

http://www.youtube.com/watch?v=jZXrqYu5tsQ

[ΙΩΑΝΝΑ]

Μμμμμμμ μ'αρέσει πολύ αυτό το τραγούδι Ντανιελί μου

[Vasoula]

΄Εφτασα στην «πατρίδα»…Πήγα στην άκρη του φωτός
και σ’ αναζήτησα, αγαπημένη μου ψυχή.
«Τι θέλεις να βρεις?» με ρώτησε ο Μεγάλος Ιερέας…
«Την σύνδεση…»
«Λάθος κοιτάς τότε»
«Που να κοιτάξω?»
«Στο Λυκόφως…Λίγο πριν το σκοτάδι γίνει βαθύ, λίγο πριν το σκοτάδι
γίνει φωτεινό…Εκεί που οι μορφές παίρνουν το αποτύπωμα, εκεί που
ο ήχος γίνεται απόηχος, εκεί που ακούς τον αντίλαλο της ΄Υπαρξης…
Εκεί να δεις!»

Kαι τότε αγαπημένη μου ψυχή, βρεθήκαμε απέναντι εγώ και το φίδι!
Σήκωσε το κεφάλι του περήφανα και με κοίταζε στα μάτια…
«Μεγάλε Ιερέα, τι είναι αυτό πάλι?»
«Εδώ είναι το Λυκόφως»
«Το νιώθω να με απειλεί, δεν πρέπει να είναι έτσι ο Ερωτας, Μεγάλε Ιερέα…»
«΄Οσο είσαι στον ποταμό, θα σε απειλεί…»

Προσπάθησα να βγω στην όχθη…΄Ενιωθα την ανάσα του λίγο πριν από το πρόσωπό μου, δεν μπορούσα να τρέξω μακριά, το νερό με εμπόδιζε…
Σκόνταψα σ’ έναν ύφαλο, γλίστρησα…
«Τώρα χάθηκα…» σκέφτηκα! Βούλιαζα…η ανάσα μου σταμάτησε…
Το φίδι κουλουριάστηκε στο σώμα μου, το τύλιξε με μια απαλή κυκλική κίνηση και το ανέβασε στην επιφάνεια…
΄’ρχισα πάλι να αναπνέω…

«Μην με φοβάσαι…΄Οσο λιγότερο με φοβάσαι, τόσο εγώ θα σε πηγαίνω παραπέρα. Όσο περισσότερο ενώνεσαι μαζί μου, τόσο θα συνδέεσαι με το αιώνιο. Είμαι η πρόκληση σου και η υπέρβαση. Είμαι η σύνδεση με το αρχέγονο, είμαι η ορμή του χάους, είμαι η μία μοναδική σοφία σου…»

Βγήκαμε στην όχθη, αγαπημένη μου ψυχή, και μου έμαθε να σέρνομαι.
«Κοίτα πόσο γρήγορα μπορείς να φθάσεις…Υπερνικάς τα εμπόδια, κατακτάς την φύση, δεν υπάρχει έλος που δεν μπορείς να περάσεις, δεν υπάρχει κορυφή που δεν μπορείς να ανέβεις…»

Ανέβασε το σώμα του στον ουρανό. Σαν μια φυσική σκάλα, και με προσκαλούσε να ανέβω…Πελώρια σκάλα, χωρίς όρια, χωρίς τέλος…
«Αγκάλιασε με, κοίτα που μπορώ να σε φτάσω…»
Μου έμαθε να υψώνομαι.

΄Ενιωσα το σώμα μου ανάλαφρο, το είδα να αποκτά φολίδες…
«΄Αγγιξέ με, κοίτα πως μπορώ να είσαι…»
Με έμαθε να μετασχηματίζομαι.

«Τώρα μπορείς να τρέχεις σαν τον άνεμο, να καις σαν την φωτιά, να δροσίζεις
σαν το νερό. Τώρα μπορείς να είσαι ότι είμαι…Σήκω!»

Το σώμα μου άρχισε να ξετυλίγεται, στάθηκα απέναντί του…Το κοίταζα στα
μάτια, ένιωσα την επιθυμία να ενωθώ μαζί του. ΄’ρχισα να τυλίγομαι στο
σώμα του, δεν είχε τέλος…΄Ολο ανέβαινα, πάνω από τα αστέρια,
πάνω από το φως, πάνω από το σκοτάδι, πάνω από τις μορφές,

«Που θα σταματήσουμε?» το ρώτησα
«΄Οπου θέλεις…»

«Μεγάλε Ιερέα, χρειάζεται να σταματήσω?»
«Τι άφησες πίσω σου?»
«Τίποτα, τώρα είναι όλα εδώ…»
«Τότε μπορείς να επιστρέψεις, αυτό που αναζητούσες
το βρήκες…Πάρτο μαζί σου λοιπόν και δώσε του
την ελευθερία του…»

Και ναμαι πάλι στην μέση του ποταμού, αγαπημένη μου ψυχή…
Τίποτα δεν είναι πια ίδιο…Τίποτα δεν είναι πια «δεσμευμένο»…
Δεν χρειάζεται πια να «δω» τα μάτια σου, για να σε νιώσω,
Χρειάζεται μόνο να πω «ας γίνει φως», για να είμαι κοντά σου!


το πιο αγαπημένο μου όραμα




http://www.youtube.com/watch?v=NFdiNVLpyuc

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Γιατι να μην εχω τετοια οραματα και εγω

[Vasoula]

Tασούλη μου...καμιά φορά αυτά τα οράματά μου δεν αντέχονται από τους άλλους...

Πολλές φορές η Αγάπη, ο Ερωτας δεν αντέχονται στην ελεύθερη μορφή τους...




κοίτα αυτήν την φράση...

Δένομαι και δεν θέλω να βάλω ταμπέλα σε κάτι που χει νόημα για μένα..

Λεών...

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Oμορφη τηγανια

[Danielli]

«Μεγάλε Ιερέα, χρειάζεται να σταματήσω?»
«Τι άφησες πίσω σου?»
«Τίποτα, τώρα είναι όλα εδώ…»
«Τότε μπορείς να επιστρέψεις, αυτό που αναζητούσες
το βρήκες…Πάρτο μαζί σου λοιπόν και δώσε του
την ελευθερία του…»

[Fotinoula]

Δένομαι και δεν θέλω να βάλω ταμπέλα σε κάτι που χει νόημα για μένα..
Είναι κάτι αθώο και ένοχο.Είναι όπως όταν μαθαίνεις για πρώτη φορά
να φιλάς...
Ελεύθερο αλλά πάντα εδώ.


Εσείς; πως την νιώθετε την φωτιά της ψυχής;

[Λιζούλα]

Αχ Βασούλα μου γλυκιά

Λεών

[Fotinoula]

"εχθές σε έβλεπα να χορεύεις, ήταν πολλοί μαζί

σε έναν τεράστειο ομόκεντρο κύκλο, όλοι μαζί

ησουν εκεί με τα χέρια ψηλά, και τα βήματα να χτυπούν δυνατά στο πάτωμα

και ένοιωσα να ενώνομαι στον χωρό και να μπάινω μέσα, με συνεπήρε ο ομόκεντρος κύκλος και δάκρυσα...

ένοιωσα να νοιώθω αυτό που είσαι, χωρίς διαχωρισμό

και σήμερα που σε συνάντησα στο είπα, πίνοντας καφεδάκι πριν λίγο στην κουζινα

και ανοίχτηκες ενω στην αρχή με κοίταξες απορημένη...

μου είπες απο που ήρθες, πως είναι η οικογένεια σου, η ζωή σου πως κύλησε και σε άκουσα τόσο προσεκτικά με την ψυχή μου..και ένοιωσα ένοιωσα ένοιωσα τα λόγια σου"

εκείνη την στιγμή ένοιωσα την φωτιά της ψυχής

[Λιζούλα]

Φωτεινούλα!

[ΙΩΑΝΝΑ]

Βασούλα
Φωτεινούλι

[AMALIA]

Πολλές φορές η Αγάπη, ο Ερωτας δεν αντέχονται στην ελεύθερη μορφή τους...

-

Ναι εχεις δικιο φερνουν πονο τα απανωτα βιαια κτυπηματα ετσι το βιωσα πριν χρονια οταν ακολουθησα την φωτια της ψυχης μου..
Οι ταμπελες που βαζουν οι αλλοι και οι ταμπελες που βαζεις εσυ ο ιδιος πανω στον ευατο σου...
Ομως ΑΞΙΖΕΙ οσο τιποτε να ακολουθησεις την φωτια της ψυχης σου...


Λεών έγραψε:
Δένομαι και δεν θέλω να βάλω ταμπέλα σε κάτι που χει νόημα για μένα..

[margaritarenia]

Βάσω .....

Λεών .....


Φωτεινένια .....