Μέχρι τότε έχει "ρουφήξει" σαν σφουγγάρι τα βιώματα, τα συναισθήματα και τις εντολές που πήρε στα παιδικά χρόνια και τώρα βγαίνει στην "αρένα" για να τα εφαρμόσει...Με πάθος να ζήσει, μέχρι να καταλάβει ότι αυτό το πάθος αναχαιτίζεται από κάποιες αντιστάσεις...Τα πρώτα "χαστούκια" εδραιώνουν και τις απόψεις μας για την ζωή...Αν γίνει λίγη ή μικρή, αν γίνει φιλόδοξη ή ψεύτικη...
Και σ' αυτήν την "μάχη" ο κάθε άνθρωπος αναπτύσσει ελαττώματα, που δεν είναι παρά διαστρεβλώσεις όσων περιέχει σαν χαρίσματα...
Χωρίς να μπορεί να δει αληθινά τα δικά του ελαττώματα, τα αναζητάει στους άλλους! Ορίζει ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται η συμπάθεια ή η αντιπάθεια για τους άλλους, θέλοντας να επεκτείνει την ευχαρίστηση ή αντίθετα να περιορίσει την απειλή...
Σ' αυτήν την διττή κατάσταση τον βρίσκει ο έρωτας...
και αρχίζει ένας άνισος αγώνας μεταξύ των δυο συντρόφων, που αποτελεί ανάγκη του καθενός να εξαφανίσει το ελάττωμα ο ένας του άλλου
Συνήθως τα δικά μας ελαττώματα, αυτά που ανακαλύπτουμε στην πορεία της ζωής μας, χωρίς πολύ «σκάψιμο» στα κατάβαθα του είναι μας, είναι εκείνα που δεν μας ανατρέπουν την ηθική μας. Τα υπόλοιπα χάνονται στην άβυσσο των πεποιθήσεών μας για τον εαυτό μας
Εμφανίζονται βίαια, όταν αρχίζουμε να παίζουμε το παιχνίδι του έρωτα
Και εμφανίζονται στον άλλον πάντα
Ποιο από όλα τα ανθρώπινα ελαττώματα δεν αντέχουμε?
Που νιώθουμε απειλή από αυτό?
΄Όλα βέβαια οφείλονται στον εγωιστική διάθεση να νιώσουμε εμείς καλά, μια και η προτεραιότητά μας είναι ο εαυτός μας. Σχεδόν σε όλους τους φυσικούς ανθρώπους λείπει η γενναιοδωρία που αναπτύσσει τον άνθρωπο σε κοινωνικό ον και αυτό σημαίνει ότι ενώ τελικά ο άνθρωπος δεν γεννήθηκε για να ζήσει μόνος του, κάνει τα πάντα για να μείνει μόνος του. Αναζητά πάντα έναν τρόπο να βρίσκεται μέσα στον κόσμο από την μια, και από την άλλη δεν τον αντέχει
Το να βλέπεις όλον τον κόσμο στα μάτια του άλλου όμως, σημαίνει ότι ο κόσμος σου θα περιέχει ομορφιά, αγάπη, ταπεινότητα Αν δεν έχεις τίποτα άσχημο μέσα σου, τίποτα άσχημο δεν θα δεις στον άλλον που αγαπάς!
