Ο έρωτας στη ζωή μας

[AMALIA]

Ειρηνη

[Annoula]

Ειρηνάκι

[Μάνος]

Τελειώνει πάντα αυτό που δεν πρόλαβες να Αγαπήσεις...

Είναι μια φράση που διαβάζοντας την χθες μου χτύπησαν καμπανάκια... Από χθες μου κόλλησε για κάποιο λόγο, αλλά θα ήθελα Βασούλα μου περαιτέρω εξήγηση, γιατί πολύ φοβάμαι πως οδηγούμαι σε λάθος ερμηνεία από εκείνη που εσύ εννοείς...

[Vasoula]

Είναι δύσκολο αυτό που με ρωτάς να το αναπτύξω σε έναν δημόσιο χώρο, Μάνο μου...

Είναι θέμα συνειδητού-ασυνείδητου και είναι πολύ ευαίσθητο κομμάτι για εκείνους που δεν έχουν ιδέα γι' αυτό που συμβαίνει μέσα τους, να διαβάσουν αυτό που συμβαίνει μέσα τους...Είναι βίαιο, γι' αυτό και εγώ είμαι πολύ προσεχτική...

Όμως θα σου πω ότι ο θάνατος δεν είναι παρά η έλλειψη συνείδησης για την Ζωή και τον Εαυτό μας...
Κανείς δεν Αγαπάει ούτε την Ζωή, ούτε τον Εαυτό του, ούτε τους άλλους, αν δεν είναι συνειδητός σ' αυτό που είναι Αιώνιο...

[Ellaki]

Όμως θα σου πω ότι ο θάνατος δεν είναι παρά η έλλειψη συνείδησης για την Ζωή και τον Εαυτό μας...
Κανείς δεν Αγαπάει ούτε την Ζωή, ούτε τον Εαυτό του, ούτε τους άλλους, αν δεν είναι συνειδητός σ' αυτό που είναι Αιώνιο...

Ειρηνάκι

[Μάνος]

Κανείς δεν Αγαπάει ούτε την Ζωή, ούτε τον Εαυτό του, ούτε τους άλλους, αν δεν είναι συνειδητός σ' αυτό που είναι Αιώνιο...

Αχ βρε Βασούλα...

[AMALIA]

Όμως θα σου πω ότι ο θάνατος δεν είναι παρά η έλλειψη συνείδησης για την Ζωή και τον Εαυτό μας...
Κανείς δεν Αγαπάει ούτε την Ζωή, ούτε τον Εαυτό του, ούτε τους άλλους, αν δεν είναι συνειδητός σ' αυτό που είναι Αιώνιο...

[eirini]

[ΙΩΑΝΝΑ]

[Tomasino]

΄Ομως να ξέρεις ότι τίποτα δεν είναι καθαρό μέσα στην ανθρώπινη υποκειμενική αντίληψη, αν δεν περάσει πρώτα από την αποσύνθεση για να μετασχηματιστει σε αυθεντικό!

Ο μεγαλύτερος μου πόνος ήταν όταν ανακάλυψα ότι αυτό που θεωρούσα σαν καλό και καθαρό ήταν η πλάνη που δημιούργησε και την ασθένειά μου! Η πιο μεγάλη μου αντίσταση και συγχρόνως απόρριψη που έβγαινε ηρωικά και συγκρουόταν, ήταν αυτό που θεωρούσα σαν "πιο"...

Αυτό το "πιο" έτσι κι αλλιώς είναι συγκριτικό! Ασυνείδητα συγκριτικό! ΄Οταν εκλείψει από μέσα σου, τότε θα γνωρίζεις ακριβώς τι είσαι!

΄Οταν η Συνείδησή μας δεν απωθεί, όταν η Ψυχή βιώνει Αγάπη και όταν το Πνεύμα εμπνέει στην εκπλήρωση του Νόμου της Ζωής, τοτε η Ανθρώπινη ΄Υπαρξη είναι ΕΛΕΥΘΕΡΗ!

...αλλά νομίζω ότι ξεφύγαμε από την αρχική σύσταση του τόπικ περί έρωτα! ;)

[Stefanos]

Όμως θα σου πω ότι ο θάνατος δεν είναι παρά η έλλειψη συνείδησης για την Ζωή και τον Εαυτό μας...
Κανείς δεν Αγαπάει ούτε την Ζωή, ούτε τον Εαυτό του, ούτε τους άλλους, αν δεν είναι συνειδητός σ' αυτό που είναι Αιώνιο...

[Μπεττουλα]

Μανουκο, Ειρηνακι πολλες αγκαλιες

αυτό το "ψάχνει απελπισμένα" την Αγάπη...τι ακριβώς σημαίνει άραγε Ιωαννάκι?
μάλλον υπό όρους...ειδικά αυτο το "ταιριαστός"
Ο έρωτας δεν είναι αξεσουάρ όμως...για να ταιριάζει με τα συνολάκια μας!
και το απελπισμένα μου θυμίζει ένα μικρό παιδί που χρειάζεται κάποιον να του καλύψει κάποια ανάγκη...Αγάπη δεν είναι αυτό όμως...

Οι εμμονίκές συνήθειες, Ιωαννάκι, δεν παραλείπουν να εμφανιστούν...Και τότε αρχίζουν να εμφανίζονται τα κενά...Να κόβουμε και να ράβουμε για να έρθει στα μέτρα μας...

Αυτό που έχω να πω όμως, είναι για να βιωθεί ο έρωτας, χρειάζεται πρώτα να τον έχουμε τιμήσει μέσα μας...
Να έχουμε ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς με τον εαυτό μας και τους εγωισμούς μας,
Γιατι στον έρωτα εκείνο που ανθίζει μεταξύ των συντρόφων είναι η γενναιοδωρία και όχι η αυτοικανοποιηση...
Αλλιώς φρούδες ελπίδες...

Η συντροφικότητα είναι μια πανανθρώπινη ανάγκη...
Το θέμα είναι ότι ο άνθρωπος δεν γνωρίζει τούτη την ανάγκη, παρά μόνο μέσα από τον φόβο...Και τότε η ανάγκη γίνεται τεράστια και άπληστη...Του "κλέβει" τα πάντα και του δίνει λίγα, όπως γίνεται συνήθως στις σχέσεις "παιδιού-γονιού"...
Μέχρι να αντιληφθεί ότι είναι "υιοθετημένος", τούτη η πρωταρχική του σχέση με τον Φυσικό Κόσμο γίνεται Λερναία Ύδρα που αν της κόψεις ένα κεφάλι, θα βγάλει δύο στην θέση του...

Όμως υπάρχουν και εκείνες οι στιγμές που αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος ότι δεν μπορεί ΄να κόβει κεφάλια συνεχώς...
Ίσως για κάποιους αργεί αυτή η στιγμή να έρθει, μα θα έρθει όπως και να γίνει για τον καθένα...

μια σχέση σου δίνει τα ερεθίσματα όχι να δεις πως είναι ο άλλος, αλλά πως είσαι εσύ μαζί του...

Αν ενόσω βρίσκεσαι σε μια σχέση οι σκέψεις σου εγκλωβίζονται στην επιθυμία, ή αν χρησιμοποιούν την επιθυμία σαν εφαλτήριο ανάπτυξης, έχει σημασία για την πνευματική σου πορεία...

΄

Οταν τελειώσουν οι αντιστάσεις μέσα στην σχέση, τότε ο καθένας αναπτύσσεται μόνος του μεν, αλλά συμπορευόμενος και αυτό έχει αξία... ΄Οταν δεν χρειάζεται ο ένας τον άλλον για να συμπληρώνει τα κενά του, σαν απαραίτητη προϋπόθεση αρμονίας, αλλά αποδέχεται ο καθένας τα δικά του κενά, σαν εσωτερική διαδρομή και αποδίδει στον άλλον την ευκαιρία να βρει τις δικές του ισορροπίες, τότε η σχέση αναπτύσσεται...

δρα πολυ υπουλα τελικα η αναγκη του παιδιου που θελει να καλυφθει.. νομιζεις οτι εισαι σε εγρηγορση και δεν βλεπεις αυτο που ειναι μπροστα στα ματια σου.. δινεις στον αλλο ενα ρολακι και την ιδια στιγμη εσυ νομιζεις οτι απλα εκφραζεις την αληθεια σου.. εκεινη τη γνωστη του θυματος αλλα τελικα με αλλο τροπο τωρα .. και στην πραγματικοτητα αυτο που ηθελες ηταν να αποδεχτει ο αλλος αυτα που εσυ δεν μπορεις να αποδεχτεις στον εαυτο σου και περιμενεις παλι καποιος αλλος εξω απο σενα να αναλαβει να καλυψει τις αναγκες σου..

και γινεται ολο και πιο εντονο το ερωτημα για ποσο ακομα θα επιλεγω να μην ξεβολευτω περα απο ενα σημειο?? δεν υπαρχει τσουκου τσουκου πια μια χαρα το χρησιμοποιησα και αυτο σαν δικαιολογια.. οπως και το "προσπαθω".. η κανεις η δεν κανεις..

[Vasoula]

Μπεττούλα, υπάρχει μια δυναμική που λέγεται "αυτοπειθαρχία"...Αν γνωρίζεις αυτό που σε βλάπτει και βλάπτει και τους άλλους, ούτε με το τσούκου τσούκου, μα ούτε με την προσπάθεια θα το υπερβείς...Μόνο με την Θέληση θα το υπερβείς...
Να λες πάντα στον Εαυτό σου "όχι, αυριο, όχι μεθαύριο ή σε ένα μήνα, Τώρα θα το κάνω"...

αν το γνωρίζεις βέβαια...Συνήθως ο καιρός περνάει, γιατί δεν θέλεις να το μάθεις αυτό που σε βλάπτει...Το συναίσθημα, να θυμάσαι, στις 99% των περιπτώσεων εθελοτυφλεί, όταν είναι ανώριμο και πληγωμένο...Αλλά εσύ δεν είσαι μόνο συναίσθημα...

[Μπεττουλα]

Να λες πάντα στον Εαυτό σου "όχι, αυριο, όχι μεθαύριο ή σε ένα μήνα, Τώρα θα το κάνω"...

μεσα στο μυαλο μου εισαι.. Αρκετα με τις αναβολες

αν το γνωρίζεις βέβαια...Συνήθως ο καιρός περνάει, γιατί δεν θέλεις να το μάθεις αυτό που σε βλάπτει...Το συναίσθημα, να θυμάσαι, στις 99% των περιπτώσεων εθελοτυφλεί, όταν είναι ανώριμο και πληγωμένο...Αλλά εσύ δεν είσαι μόνο συναίσθημα...

μου ειναι ξεκαθαρο πια οτι δεν εμπιστευομαι το συναισθημα μου .. οπως μου ειναι επισης ξεκαθαρο οτι τσιναει το εγω με αυτα που ακουει καποιες φορες (ξερεις στα πιο ζορικα ) αλλα τωρα ηρθε η ωρα να βγαλει το σκασμο και ας τσιναει γιατι θελω να ακουσω και απο μεσα και απο εξω οτι δεν μπορω να διακρινω..

[Μάνος]

δεν υπαρχει τσουκου τσουκου πια μια χαρα το χρησιμοποιησα και αυτο σαν δικαιολογια.. οπως και το "προσπαθω".. η κανεις η δεν κανεις..

Μπετούλα μου γλυκιά

Το συναίσθημα, να θυμάσαι, στις 99% των περιπτώσεων εθελοτυφλεί, όταν είναι ανώριμο και πληγωμένο...Αλλά εσύ δεν είσαι μόνο συναίσθημα...