ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ

[Valia]

Παιδάκια, θα θέλατε να εκθέσουμε εδώ τις απόψεις μας για την ομοφυλοφιλία??

[VasilisM]

Από την άποψη της θεραπείας;

[Valia]

και της θεραπείας βεβαίως Βασίλη μου! Δλδ κατά πόσον μπορεί κάποιος να φτάσει στην ολοκλήρωση του εαυτού του μέσα από αυτόν τον δρόμο?? Αποτελεί πρόβλημα? ή είναι κάτι ας το πούμε "φυσιολογικό"?? Ξέρουμε το γιν- γιανγκ (αρνητικό- θετικό/ Θηλυκό- αρσενικό)... Τι γίνεται όμως όταν η ενέργεια είναι θετικό-θετικό ή αρνητικό- αρνητικό?? Πρόκειται για κάποιο μπλοκάρισμα που χρήζει θεραπείας?

Σκέψεις που με απασχολούν τον τελευταίο καιρό, καθώς και λόγω της δουλειάς μου στα media, συναντώ αρκετούς ομοφυλόφιλους...

[Vasoula]

Στην ολοκληρωση Βάλια μου φτάνει κανείς από κάθε δρόμο πειραματισμού...
Αν πειραματίζεσαι με τους Νόμους των αντιθέτων, ίσως χρειάζεται να περάσεις και σε πιο πρακτικά ζητήματα έρευνας της πολικότητας.

Σαν κοινωνικό φαινόμενο δεν έχει ενδιαφέρον για μένα, για να το εξετάσω...
Σαν θεραπεία θα με ενδιέφερε μόνο, όταν κάποιος θέλει να βρει τις αιτίες αυτής της αντίθεσης μέσα του και να τις εξομαλύνει.

Συνήθως οι ομοφυλόφιλοι είναι μια ευαίσθητη "κατηγορία" ανθρώπων, που τα κοινωνικά πρότυπα τους φέρνουν εντάσεις και ντροπή και αυτό ειναι από μόνο του δυσαρμονικό, έτσι κι αλλιώς!

Οι λόγοι που κανείς το επιλέγει είναι διάφοροι...΄Ενας από αυτούς είναι και ο κλονισμός των εσωτερικών αρχέτυπων "μητέρα-πατέρας" κατά την παιδική ηλικία. Αλλά, φυσικά, δεν είναι ο μόνος!

΄Ενας ακόμα μπορεί να είναι η υπέρμετρη ευαισθησία, ψυχικό φαινόμενο που αντιτίθεται στα αρσενικά πρότυπα που επιβάλει η κοινωνία μας ή αντίθετα στα θηλυκά.
Κάποιοι ζορίζονται να τα αποδεχθούν και καταφεύγουν σε μια "εύκολη" λύση χωρίς δεύτερη σκέψη, προσπαθώντας να εναντιωθούν στο περιβάλλον τους, μέσα από αυτήν την επιλογή τους.

Και σίγουρα δεν χρειάζεται θεραπεία κάποιος άνθρωπος που δεν νιώθει ασθενής, αλλά μη αποδεκτός, κοινά διωγμένος!

Εκεί έχω πολλαπλές ενστάσεις, σχετικά με τον τρόπο που προσεγγίζονται πιο ευαίσθητοι άνθρωποι και δυστυχώς δεν είναι μόνο οι ομοφυλόφιλοι...

Αλλά νομίζω ότι δεν είναι ένα θέμα που μπορεί να συζητηθεί a priori, μιας και οι συνθέσεις του εσωτερικού κόσμου των ανθρώπων διαφοροποιούνται σημαντικά από τις εμπειρίες.

[VasilisM]

Στον δρόμο της θεραπείας είμαστε όλοι, δεν καταλαβαίνω γιατί να μην μπορεί να φτάσει στην αυτό-πραγμάτωση ένας ομοφυλόφιλος. Μάλλον έχει να αντιμετωπίσει άλλα θέματα από κάποιον ετεροφυλόφιλο. Στην διαφορετικότητα δηλαδή έγκειται όλη η διαφορά.. Προσωπική μου γνώμη βέβαια.. Είναι πολύ βασικό επίσης να μην ταυτίζεται κανείς με ταμπέλες, αν θέλει να προχωρήσει στον δρόμο του, όπως λέει και η Βάσω! Και η προκειμένη περίπτωση δεν αποτελεί εξαίρεση!

[VasilisM]

Μαζί γράφαμε

[Vasoula]

[ΙΩΑΝΝΑ]

Σαν κοινωνικό φαινόμενο δεν έχει ενδιαφέρον για μένα, για να το εξετάσω...
Σαν θεραπεία θα με ενδιέφερε μόνο, όταν κάποιος θέλει να βρει τις αιτίες αυτής της αντίθεσης μέσα του και να τις εξομαλύνει.

Συνήθως οι ομοφυλόφιλοι είναι μια ευαίσθητη "κατηγορία" ανθρώπων, που τα κοινωνικά πρότυπα τους φέρνουν εντάσεις και ντροπή και αυτό ειναι από μόνο του δυσαρμονικό, έτσι κι αλλιώς!

[Ellaki]

Βάλια, μου αρέσουν οι άντρες και μου άρεσαν ανέκαθεν..........όμως, μέσα μου ανέπτυξα περισσότερο το αρσενικό μου κομμάτι και δεν είχα αφήσει χώρο για κανένα άλλο αρσενικό δίπλα μου. Και για να γίνω ακόμα πιο σαφής.........το είχα πνίξει το θηλυκό.

Πόσο φυσιολογικό μπορεί να είναι αυτό ????????

Στο επάγγελμά μας (media - μόδα), βρίσκουν διέξοδο πολλοί ομοφυλόφιλοι που προσπαθούν να συνυπάρχουν στην κοινωνία μας, σε περιβάλλον που τουλάχιστον αποδέχεται την ύπαρξή τους.
Πολλοί από αυτούς βγάζουν το χειρότερο εαυτό τους και μας φτύνουν την πίκρα τους, την πίκρα που κόλλησαν από τις ταμπέλες που τους έχουμε βάλει.

[Valia]

Αχ Ελισαβετάκι μου, πόσο συμφωνώ με αυτά που γράφεις...

[Sofoula]

Υπάρχει μία γενική αντίληψη νομίζω πως, το γεγονός ότι κάποιος είναι ομοφυλόφιλος, οφείλεται σε κάποια "αναταραχή" ή "ανωμαλία". Είτε κατά την παιδική ηλικία, είτε ορμονολογικά, είτε από το περιβάλλον κτλ...

Αυτό μπορεί να ισχύει σε πολλές περιπτώσεις... Παρόλαυτα, είναι μάλλον η εξαίρεση κ όχι ο κανόνας.

Το να είναι κάποιος ομοφυλόφιλος είναι ένα απλό θέμα επιλογής.

Πάντα υπήρχε κ πάντα θα υπάρχει (με ένα γενικό ποσοστό του 10% σε οποιαδήποτε κοινωνία, οποιαδήποτε εποχή). Είναι κάτι απλό και φυσιολογικό. Όπως σε κάποιον αρέσει το άσπρο χρώμα κ σε άλλον το κόκκινο... Έτσι σε κάποιον αρέσουν τα κοριτσάκια κ σε κάποιον τα αγοράκια.
Δεν μπορείς να ξέρεις πάντα τους ακριβείς λόγους γιατί σου αρέσει κάτι. Αλλά δεν υπάρχει λόγος να θεωρεί κάποιος αυτήν την επιλογή αφύσικη.

Είχα πάθει τεράστιο σοκ, στην ηλικία των 11, όταν διαπίστωσα ότι ο κόσμος δεν θεωρούσε ως "φυσιολογικό" 2 ομοφυλόφιλα άτομα να είναι μαζί.

Ας μην το δούμε όμως τόσο σε κοινωνικό επίπεδο, αλλά σε πιο προσωπικό, στο πως επιδρά η κοινωνική αντιμετώπιση στο άτομο με αυτές τις κλίσεις.

Πολύ απλά, όπως κάθε κοινωνικό πρότυπο επιδρά σε κάποιον. Τον κάνει να μην νιώθει καλά με τον εαυτό του.
Ένας ομοφυλόφιλος, μεγαλωμένος σε μία "παραδοσιακή" οικογένεια, το μόνο που θα αποκτήσει θα είναι μία συνεχής ντροπή για τις επιθυμίες του. Μια αποστροφή. Αηδία. Θα νιώθει μολυσμένος κ ακάθαρτος για πράγματα που νιώθει αγνά μέσα του. Θα μισεί τον εαυτό του για την αγάπη που μπορεί να νιώσει για άτομο του ίδιου φύλου. Θα αισθάνεται συνέχεια κ μόνιμα ένα λάθος που δεν θα μπορεί να ανταποκριθεί στα κοινωνικά πρότυπα κ θα περνάει κάθε στιγμή της ζωής του προσπαθώντας να καταλάβει τα "γιατί".
"Γιατί να μην είμαι όπως οι άλλοι? Γιατί να είμαι εγώ λάθος? Τι δεν έκανα σωστά? Γιατί πρέπει να το περάσω αυτό?"

Trust me on that... Been there, done that...

[VasilisM]

Συμφωνώ σε όλα εκτός του θέματος της επιλογής. Τουλάχιστον όχι ενσυνείδητης. Δηλαδή κάποιος σκέφτηκε να γίνει ομοφυλόφιλος μια ωραία πρωία; Τι είπε δηλαδή, σήμερα αποφάσισα να γίνω ομοφυλόφιλος; Ποιος θέλει να φάει όλη την κοινωνική-οικογενειακή κατακραυγή-γιατί πιστεύω πως είναι λιγάκι αναπόφευκτο να μην σε κρίνουν/κατακρίνουν-. Νομίζω πως πρόκειται για διαστρεβλωμένο σεξουαλικό ένστικτο-μια ακόμη διαστρέβλωση, από τις πολλές που έχουμε υποστεί- που οι ρίζες του πιθανόν να βρίσκονται στα παιδικά χρόνια..

[Vasoula]

Σοφία, σε πολύ πολύ σπάνιες περιπτώσεις υπάρχει αυτή η τάση που λες, ενώ ο άνθρωπος είναι ακόμα βρέφος΄. Δεν είναι τόσο απλά, θέμα προτίμησης μόνο. Συνήθως παρουσιάζεται στην εφηβική ηλικία, που το νεαρό άτομο έχει δημιουργήσει έναν χαρακτήρα από οικογενειακά βιώματα και διαιωνίζεται από ατυχείς σχέσεις με το άλλο φύλο. Απλά δεν θυμάται τα μεν και θεωρεί ότι η προτίμηση είναι αυτογενής τάση, για να δικαιολογήσει την δυσάρεστη μνήμη από τις σχέσεις του.
Στις σπάνιες περιπτώσεις που (από λάθος της Φύσης) έχει περισσότερο δομικά στοιχεία του άλλου φύλου, αυτό θα εμφανιστεί και στα χαρακτηριστικά του.

Πέρα από την κοινωνική ηθική, που δημιουργεί ενοχές και αμαρτήματα στον άνθρωπο, για οποιαδήποτε αιτία (και όχι μόνο για την ομοφυλοφιλια), υπάρχει το θέμα της φυσικής διαιώνισης του κάθε είδους στον πλανήτη. Η φύση μας εδώ είναι διπολική...
Αν βάλεις μπαταρία με δύο πόλους θηλυκούς δεν θα παραχθεί ρεύμα.
΄Ετσι λοιπόν αυτό θα θεωρηθεί α-φυσικο, δηλαδή κάτι που διαταράσσει την ενεργειακή ισορροπία.
Η πολύπλοκη δομή του Ανθρώπου "υπακούει" σε Νόμους, που υφίστανται σε όλα τα πεδία. Υπάρχουν οι Φυσικοί Νόμοι και οι Πνευματικοί Νόμοι και ένας ΄Ανθρωπος δεν μπορεί να μην εναρμονίζεται με αυτούς, ή αν το κάνει θα έχει και τις ανάλογες ευθύνες.

΄Ετσι αν δεν υπακούσει στον Νόμο της Βαρύτητας, θα σκοτωθεί, πχ.
Αν δεν υπακούσει στον Νόμο της Αιτίας, θα εισπράξει το Αποτέλεσμα, ότι και να γίνει...

Η ελεύθερη βούληση μας δίνει δικαιώματα και υποχρεώσεις. Στα δικαιώματα ανήκουν οι επιλογές, στις υποχρεώσεις ανήκει η αβλάβεια.
Ετσι, μπορείς να επιλέξεις ότι θέλεις σαν εμπειρία, αρκεί να μην βλάπτεις την ζωή των άλλων όντων.
Η κοινωνική επίκριση παραβαίνει την ελεύθερη βούληση των Ανθρώπων και εκεί βρίσκεται το κοινωνικό "λάθος".


Υπάρχουν, λοιπόν οι Φυσικοί Νόμοι, που υπηρετούμε με αρχετυπική τάση, υπάρχουν οι Συμπαντικοί Νόμοι που υπηρετούμε ακουσίως και υπάρχουν και οι κοινωνικοί Νόμοι που υπηρετούμε εκουσίως.

Κάθε "παράβαση" του εκάστοτε Νόμου, έχει και τις ανάλογες ευθύνες για το άτομο και την εξέλιξή του.

Αυτή ειναι η δική μου άποψη, από την εμπειρία μου και τον πειραματισμό μου με τους Νόμους, που διέπουν το Σύμπαν και όχι από την παρατήρηση της κοινωνίας μας, η οποία είναι πια τόσο ανήθικη που δεν της παραχωρείται (ούτε οφείλουμε να το κάνουμε) κανένα δικαίωμα να κρίνει τις επιλογές μας.

[Ellaki]

Ένας ομοφυλόφιλος, μεγαλωμένος σε μία "παραδοσιακή" οικογένεια, το μόνο που θα αποκτήσει θα είναι μία συνεχής ντροπή για τις επιθυμίες του. Μια αποστροφή. Αηδία. Θα νιώθει μολυσμένος κ ακάθαρτος για πράγματα που νιώθει αγνά μέσα του. Θα μισεί τον εαυτό του για την αγάπη που μπορεί να νιώσει για άτομο του ίδιου φύλου. Θα αισθάνεται συνέχεια κ μόνιμα ένα λάθος που δεν θα μπορεί να ανταποκριθεί στα κοινωνικά πρότυπα κ θα περνάει κάθε στιγμή της ζωής του προσπαθώντας να καταλάβει τα "γιατί".

Ακριβώς το ίδιο μπορεί να αισθανθεί και ένας ετεροφυλόφιλος, γιατί όπως γράφεις, μεγαλωμένος σε μια παραδοσιακή οικογένεια (κοινωνικά και θρησκευτικά πρότυπα), το πιο πιθανόν είναι να αποκτήσει μια συνεχή ντροπή, αηδία ή να στραφεί στον άλλο πόλο και να αλλάζει συντρόφους σαν τα <πουκάμισα>. ;)

[ΙΩΑΝΝΑ]