



Συντονιστής: Emmaki
η ταινία δεν κολλάει πια, αλλά ο επινοητικός άνθρωπος βάζει συνεχώς κομματάκια σελοτέιπ και την ψιλοστερεώνει.
Δεν είναι εύκολο να παραδεχτεί κανείς ότι η ταινία δεν ξανακολλάει και έτσι παίρνει παράταση στην ψευδαίσθηση του
Ψέματα?
Και που πάει όλη αυτή η Αγάπη, όταν ο άλλος δεν είναι όπως θα θέλαμε? Όταν ο Εαυτός μας δεν κερδίζει τις εντυπώσεις που θα θέλαμε, πόσο τον αγαπάμε, όταν τον στήνουμε στον τοίχο?
Αχ ρε ΒασουλάκιΒασούλα έγραψε:Πολλοί αναρωτιούνται αν υπάρχει ανάγκη σε έναν άνθρωπο να έχει συντροφική σχέση…
Πιστεύω ότι δεν υπάρχει καμία τέτοια ανάγκη σε έναν Άνθρωπο, παρ' όλα αυτά ένας Άνθρωπος είναι έτοιμος να κάνει συντροφική σχέση, γιατί μπορεί πολύ εύκολα να πάει βαθύτερα, χωρίς να έχει καμία άλλη ανάγκη από τον άλλον. Μπορεί πολύ εύκολα να δώσει και να πάρει, χωρίς να χάσει την ακεραιότητά του...
Η ανάγκη της συντροφικής σχέσης, έτσι όπως προκύπτει σήμερα μεταξύ των ανθρώπων, καλύπτει απλά φόβους και πρότυπα ή απωθημένα.
Γι' αυτό άλλωστε δεν διατηρούνται εύκολα οι σχέσεις, σε όμορφο επίπεδο κατανόησης και ελευθερίας και κυρίως σεβασμού.
Και όσες διατηρούνται, στο μεγαλύτερο ποσοστό είναι από συνήθεια ή από όφελος.
Η αντίσταση στην Αγάπη, είναι μόνο ο φόβος μήπως χάσουμε τον έλεγχο των συναισθημάτων, ενώ στην ουσία τον έχουμε ήδη χάσει, όταν τα αφήνουμε να δρουν ασυνείδητα και να εκφράζονται με πράξεις που δεν είναι αυτές που θα θέλαμε, ούτε καν τις είχαμε σκεφτεί.
Η πράξη, η σκέψη, τα συναισθήματα, λες και δρουν ανεξάρτητα το ένα από το άλλο, όμως εμείς επιμένουμε ότι Αγαπάμε…
Και που πάει όλη αυτή η Αγάπη, όταν ο άλλος δεν είναι όπως θα θέλαμε? Όταν ο Εαυτός μας δεν κερδίζει τις εντυπώσεις που θα θέλαμε, πόσο τον αγαπάμε, όταν τον στήνουμε στον τοίχο?
Πώς να ευοδωθεί η σχέση μεταξύ μας, όταν δεν έχει ευοδωθεί η σχέση με τον Εαυτό μας πρώτα?
Κι όμως η συνύπαρξη είναι πανανθρώπινη ανάγκη…
Το ίδιο φαίνεται να έχει γίνει και ο πόλεμος όμως…
Και ο Ποιητής είπε
Οι άνθρωποι νομίζουν πως ξέρουν τι είναι απόλαυση, ενώ στην πραγματικότητα ξεριζώνουν τα φτερά τους για χάρη μιας αυταπάτης.
Τζελαλεντίν Ρούμι