








Συντονιστής: Emmaki
Βασούλα μου τι υπέροχο...!!!Βάσω έγραψε:Ταπεινότητα-Εμπιστοσύνη-Ευγνωμοσύνη, είναι τα κλειδιά της πόρτας της Αγάπης, ενόσω έχεις πετάξει μακριά σου τις οδηγίες του καλού και του κακού...
Ούτε που μπορείς να φανταστείς πόσο σημαντικός είσαι στην αλυσίδα της Αγάπης...
Να θυμάσαι, ότι ακόμα και ένα μυρμήγκι, αν το δεις με ανοιχτή καρδιά, μπορεί να σου μεταδώσει τις απαντήσεις που χρειάζεσαι...
Και όπως εγώ λάμβανα με ταπεινότητα μια απάντηση από ένα ταπεινό είδος του φυσικού κόσμου, τον κλέφτη, έτσι κι εσύ να λάβεις απαντήσεις από το πιο ταπεινό είδος του φυσικού κόσμου...δεν είναι απαραίτητο να είναι και για εσένα ο κλέφτης, μπορεί να είναι το οτιδήποτε, νιώθεις στην καρδιά σου σαν αυθεντικό, στον τρόπο που σου δίνει απαντήσεις...
Ταπεινότητα-Εμπιστοσύνη-Ευγνωμοσύνη, είναι τα κλειδιά της πόρτας της Αγάπης, ενόσω έχεις πετάξει μακριά σου τις οδηγίες του καλού και του κακού...
Ούτε που μπορείς να φανταστείς πόσο σημαντικός είσαι στην αλυσίδα της Αγάπης...
Σηκώθηκες αγαπημένη μου ψυχή και ανάσαινες, άγγιζες, δάκρυζες…
Και εγώ έπρεπε να σε οδηγήσω στην άκρη του σύμπαντος, για να μάθεις να ζεις…
Σε πήρα από το χέρι και σε οδήγησα στην αρχή!
Τι κι αν δεν την αντιλήφθηκες με μιάς…
Τι κι αν με «πέταξες» στο κενό…
Εγώ δεν έπαθα τίποτα, εσύ όμως έμεινες μόνη σου, αγαπημένη μου ψυχή…
Χωρις εμένα…
Και είναι δύσκολο να βρεθείς στην αρχή, χωρίς να έχεις «κάποιον» μαζί σου…
Κάποιον που ξέρει πως η αγάπη είναι η αρχή
Κάποιον που ξέρει πως η ανάσα, το άγγιγμα και το δάκρυ είναι ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Γι’ αυτό θα γεμίσω αυτήν την αρχή με αγάπη, για να μην χαθείς μέσα στην ανάσα, το άγγιγμα και το δάκρυ…
Γιατί κανείς δεν σου είπε, ότι αυτά δεν κάνουν την ζωή…
Γιατί κανείς δεν σου είπε, ότι η αγάπη μετασχηματίζει την ανάσα, το άγγιγμα και το δάκρυ σε αρχή της ζωής…
Και μόνο έτσι δεν θα φοβάσαι την άκρη του σύμπαντος…
Δεν θα φοβάσαι το κενό και θα έρθεις να με βρεις εκεί ακριβώς…
Στο κενό...
Να θυμάσαι, ότι ακόμα και ένα μυρμήγκι, αν το δεις με ανοιχτή καρδιά, μπορεί να σου μεταδώσει τις απαντήσεις που χρειάζεσαι...
Και όπως εγώ λάμβανα με ταπεινότητα μια απάντηση από ένα ταπεινό είδος του φυσικού κόσμου, τον κλέφτη, έτσι κι εσύ να λάβεις απαντήσεις από το πιο ταπεινό είδος του φυσικού κόσμου...δεν είναι απαραίτητο να είναι και για εσένα ο κλέφτης, μπορεί να είναι το οτιδήποτε, νιώθεις στην καρδιά σου σαν αυθεντικό, στον τρόπο που σου δίνει απαντήσεις...
Ταπεινότητα-Εμπιστοσύνη-Ευγνωμοσύνη, είναι τα κλειδιά της πόρτας της Αγάπης, ενόσω έχεις πετάξει μακριά σου τις οδηγίες του καλού και του κακού...
Ούτε που μπορείς να φανταστείς πόσο σημαντικός είσαι στην αλυσίδα της Αγάπης...
Vasoula έγραψε:ο ΄Ερωτας έχει "κλειδί" κι ανοίγει τις καρδιές μας, όταν προκύπτει από μέσα μας
λόγια μυστικά και αφανέρωτα που ανταποκρίνονται στα πιο βαθιά μας "μυστικά", αυτά της καρδιάς...
Το "κλειδί" της σιωπής, που έχει χίλιες λέξεις στο άγγιγμα της Ψυχής, που δεν χρειάζεται να ειπωθούν..
Δεν έχει συμφέροντα ο ΄Ερωτας, απλά προκύπτει όταν ανοίγουμε τον κόσμο της Ψυχής μας σε εμάς...Και τότε ο άλλος χρειάζεται θάρρος για να μπει εκεί χωρίς "συμφέρον"....
Πριν μπει κανείς σ' αυτό το πιο αγνό σημείο κάθε Ανθρώπινης ΄Υπαρξης, χρειάζεται να έχει "σκουπίσει τα πόδια του", στο χαλάκι των διεκδικήσεών του, γιατί ότι πατάει εκεί μέσα, αφορά τον θεό...
Βασούλα μουΒασούλα έγραψε:ο ΄Ερωτας έχει "κλειδί" κι ανοίγει τις καρδιές μας, όταν προκύπτει από μέσα μας
λόγια μυστικά και αφανέρωτα που ανταποκρίνονται στα πιο βαθιά μας "μυστικά", αυτά της καρδιάς...
Το "κλειδί" της σιωπής, που έχει χίλιες λέξεις στο άγγιγμα της Ψυχής, που δεν χρειάζεται να ειπωθούν..
Δεν έχει συμφέροντα ο ΄Ερωτας, απλά προκύπτει όταν ανοίγουμε τον κόσμο της Ψυχής μας σε εμάς...Και τότε ο άλλος χρειάζεται θάρρος για να μπει εκεί χωρίς "συμφέρον"....
Και αν προσπαθήσει να το κάνει, τότε θα τρομάξει και θα φύγει...Ο ΄Ερωτας της Ψυχής που εκφράζεται από την καρδιά είναι το πιο φωτεινό σημείο ενός Ανθρώπου, απόρθητο και αμετάβλητο από κάθε ιδιοτελή σκοπό, γιατί περιέχει ισόποσες δόσεις από΄σκοτάδι και φως και είναι η περιοχή του θεού που δημιουργεί το λυκόφως και εκεί μέσα δεν υπάρχει τίποτα που θα το απειλήσει, τίποτα που θα το προσβάλει, τίποτα που θα χρειαστεί να υπερασπίσει...
Αγνό και άδολο, αθώο σαν το πρώτο εφηβικό φιλί...αυτό το φωτεινό σημείο μέσα σε κάθε ΄Ανθρωπο, το σημείο της Ψυχής, που δεν καθορίζει πραγματικότητες, αλλά Αλήθειες, που δεν έχει "εχθρούς" και "φίλους" αλλά έχει έναν θεό που βιώνει τον ΄Ερωτα στην πιο πνευματική του μορφή και κάνει τις ανάσες να μην κόβονται, κάθε φορά που κάποιος προσπαθεί να μπει, χωρίς προηγουμένως να έχει αφήσει τους σκοπούς των λέξεων, των σκέψεων και των πράξεών του, έξω από την "πόρτα" της καρδιάς...
Πριν μπει κανείς σ' αυτό το πιο αγνό σημείο κάθε Ανθρώπινης ΄Υπαρξης, χρειάζεται να έχει "σκουπίσει τα πόδια του", στο χαλάκι των διεκδικήσεών του, γιατί ότι πατάει εκεί μέσα, αφορά τον θεό...