Η ΑΓΑΠΗ

[ARTYADIS]

[Επισκέπτης]

Ο άντρας θυμίζει στην γυναίκα από που προήρθε και η γυναίκα του θυμίζει που κατευθύνεται. Αν το έχουμε αυτό κατά νου, τότε οι σχέσεις μας θα είναι αρμονικές και όχι αντίπαλες και εξουσιαστικές.

Πραγματικα εχει γινει τοσο δυσκολο αυτο..

[Vasoula]

Ναι Τασούλη το γνωρίζω...

Είναι το ίδιο απλό, όσο και το ίδιο δύσκολο...Μόνο να σκεφτείς πόσο απλά ξετυλίγεται η ζωή μας και πόσο πολύπλοκη την κάνουμε...

όλα μας τα πεδία βάλλονται και όχι μόνο οι σχέσεις μας με τους άλλους.
Είναι γιατί δεν έχουμε μάθει να παίρνουμε αγάπη, χωρίς να συνυπολογίζουμε τι χρειάζεται να δώσουμε...

Οι αναμνήσεις του παιδιού μέσα μας...αυτές είναι η αιτία της δικής μας δυσκολίας... Μας "εξαπάτησαν" Τασούλη και χάσαμε την αγνότητά μας!
Και μαζί μ' αυτήν το βασίλειο του θεού και της αρμονίας μας...

Τώρα από την αρχή δημιουργούμε αυτόν τον Εαυτό που είμαστε...χωρίς να χρειάζεται να μας αποδεχθούν ο πατέρας, η μητέρα και όλο μας το σόι...Γιατί αλλιώς αυτό που έλαβες, αυτό θα δώσεις και αυτό θα πάρεις ξανά και ξανά μέχρι να κατανοήσεις ότι ο δρόμος είναι δικός σου!

[Επισκέπτης]

Εγω ειχα την εικονα του αλλου μας μισου οτι με το που συναντηθουν οι δυο ψυχες αυτες οτι αισθανονται αμεσα οτι κατι ιδιαιτερο τρεχει εδω περα.

[Vasoula]

η ανάγκη για εξειδανίκευση των συναισθημάτων, φέρνει και αυτό το αποτέλεσμα...

Ο έρωτας υπάρχει και θα υπάρχει στην ζωή μας για να καλύπτει στιγμιαία τις ανάγκες μας για εσωτερική ενοποίηση.

Σίγουρα όταν δυο ψυχές συναντιώνται, η προσωπικότητά λέει "κάτι συμβαίνει εδώ", αλλά είναι τόσο πρόσκαιρο αυτό που συμβαίνει, που χάνεται στην άβυσσο της ανωριμότητάς μας.

Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν και αρμονικές σχέσεις, αλλά είναι τόσο μα τόσο λίγες, που με κάνει απλά να επιβεβαιώνω τον κανόνα...

[Επισκέπτης]

Βασουλιτσα μου

[Danielli]

[ΙΩΑΝΝΑ]

[Γλαύκη]

υπέροχες οι σκέψεις σου Βάσω - σ' ευχαριστούμε πολύ...

[Sofoula]

΄Ομως το να μην περιμένεις από κανέναν άλλον να σε αγαπήσει με τον τρόπο που θέλεις εσύ, αλλά να δέχεσαι την αγάπη όπως μπορούν να την δίνουν οι άνθρωποι, είναι σοφία!

Δεν θέλουμε με την εσωτερική μας εργασία να ανατρέψουμε τους σύμπαντικούς νόμους. ΄Οταν αναζητάμε τον Εαυτό μας, δεν του αποκλείουμε το δικαίωμα να αγαπά και να αγαπιέται...
Απλά ανακαλύπτουμε την σοφία μέσα μας, ώστε να εκλείψουν οι περιορισμοί μας στο να δεχόμαστε την αγάπη.

Και οι περιορισμοί μας βρίσκονται σε προσωπικούς όρους που μεταβάλλουν την αγάπη σε καταπίεση, με βάση τα βιώματά μας.

Αν ο άλλος δεν μπορεί να εναρμονιστεί με τα βιώματά μας, τότε δεν μας αγαπάει, γιατί δεν το δείχνει έτσι όπως εμείς θέλουμε και έχουμε μάθει...

Είναι τελείως υποκειμενική η ηθική της αγάπης, έτσι όπως μας έχει επικοινωνηθεί από τους μεγαλύτερους...Και ο μόνος τρόπος για να ανακαλύψουμε τις δικές μας ανάγκες και να τις εκφράσουμε, είναι να γνωρίσουμε τον Εαυτό μας ολόκληρο και όχι μόνο το επιφανειακό του μέρος που ονομάζεται "εγώ"...

Ξέρεις πόσες γυναίκες αρπάζονται από μια σχέση και κρατιούνται εκεί με τα δόντια, μόνο και μόνο για να αναπτυχθούν μέσα από τον κοινωνικό ρόλο της μητέρας?
Υποχωρούν στα θέλω τους, για να ολοκληρωθούν σαν γυναίκες, γιατί έτσι μας έμαθαν...
Ασυνείδητα έρχονται τα πρότυπα από το ασυνείδητο επίπεδο και ωθούν το συνειδητό να αντιδράσει...

΄Οταν είσαι συνειδητός άνθρωπος, δεν αφήνεις κανέναν κοινωνικο "όρο" να κατευθύνει την ζωή σου και τις σχέσεις σου.

΄Αλλιώς δεν γλυτώνεις, ούτε καν από την σχέση με τα παιδιά σου!

Θα συμφωνήσω απόλυτα...
Και ιδιαίτερα σχετικά με τα πρότυπα για το πως ορίζεται η αγάπη...

Πω πω, δηλαδή δώστε μας λίγο χώρο! Αφήστε μας απλά να αγαπήσουμε κ να αγαπηθούμε! :madfrown:

Γιατί να μη χαίρεσαι όσα έχει ο σύντροφός σου να σου δώσει και να επικεντρώνεσαι στα όσα δεν έχει ?

Γιατί να μην κυλάς με τη ροή και χωρίς προσδοκίες ?

Γιατί να μην προσπαθείς να εκφράσεις τον εαυτό σου μέσα στη σχέση (όσο τον γνωρίζεις) ?

Γιατί να επαναλαμβάνεις τα πρότυπα της γονεικής σου οικογένειας ?

Γιατί να μην αναγνωρίζεις τις αληθινές σου ανάγκες ?

σκέψεις

Έλα ντε... Κρίμα είναι... Αμαρτία...
~Προσπαθώ~ (ιδικά για τα 2 τελευταία). Θα δούμε...




[Τελευταία έχω την εντύπωση πως κάνουμε την ζωή μας υπερβολικά περίπλοκη...]

[Sofoula]

Αααα κ να θέσω κ εγώ μια ερώτηση...

Όταν δούμε πράγματα πάνω μας που προέρχονται από εξωτερικούς παράγοντες... Κ αυτά μπορεί να είναι κουραστικά μέσα σε μια σχέση που έχουμε...

Πράγματα που κουραστήκαμε να αναγνωρίσουμε, να αποδεχθούμε, να αγαπήσουμε σε μας...

Πράγματα που, κατά γενική παραδοχή όμως είναι λάθος...

Δεν αξίζει να προσπαθήσουμε να τα αλλάξουμε? Δεν είναι πολύ εγωιστικό να πούμε "έτσι είμαι, έτσι με έκαναν"?

Όχι για μας... Εμείς μάθαμε να ζούμε με αυτά... Αλλά για τον άλλον... Από αγάπη...

[Vasoula]

η ανάγκη σου να αλλάξεις συμπεριφορά, βιώματα και πεποιθήσεις δεν μπορεί ποτέ να προέρθει από αγάπη για έναν άλλον, περισσότερο από ότι για τον εαυτό σου, Σοφάκι.

Αλλάζω, σημαίνει με γνωρίζω, με βρίσκω, γίνομαι αυτάρκης, γιατί μόνο έτσι μπορώ να κατανοήσω και τις δικές σου διαφορετικές ανάγκες.

Αλλιώς προσαρμόζομαι και αυτό θα το βρω μπροστά μου, αν ο μετασχηματισμος δεν προκύπτει από μέσα μου...

Εννοείται ότι δεν μπορείς να ακολουθήσεις τον άλλον σε μια τελείως διαφορετική ηθική προσέγγιση της ζωής, όσο και να τον αγαπάς.
Μοιραία η σχέση θα "μπατάρει"...

[Sofoula]

Μμμ, μου αρέσει αυτή η προσέγγιση !

Ευχαριστώ πολύ Βάσω!

[Επισκέπτης]

Μιας και λεμε για την αγαπη αλλα δεν ξερω αν μπορουσε να μπει και αλλου το βιντεο αυτο.

Ο έρωτας στα χρόνια των 700 ευρώ


http://www.youtube.com/watch?v=3vmwUUUpYyI

[VasilisM]

700; Μπαααα