ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ

[ALEXOULA]

[Annoula]

Αμαλάκι

[Θοδωράκος]

Αμαλίτσα

Ερωτευσου σαν να μην εχεις πληγωθει ποτε' ...

[Μάνος]

[elenaki]

Όταν ο άλλος παραμένει η προτεραιότητά μας και θέλουμε να είναι καλά, τότε θα κάνουμε τα πάντα για να είμαστε εμείς εκείνος ο άνθρωπος που θα τον κάνει να νιώθει καλά, το ίδιο χρειάζεται να συμβεί και από τον άλλον...

Δεν το έχω δει να συμβαίνει αυτό...
Γιατί την στιγμή που οι άνθρωποι χρειάζεται να αφήσουν ο ένας τον άλλον να μπει πιο βαθιά, τότε φοβούνται και κλείνουν...
Ξαφνικά και χωρίς ουσιαστικό λόγο, ο ένας δεν είναι προτεραιότητα του άλλου πια, αλλά μέσον να καλύψει τις πλασματικές του ανάγκες. Αρχίζουν και βγαίνουν μέσα στην σχέση, φόβοι, ανασφάλειες, υποκρισίες...Πόλεμος!

Και ο καθένας από την μεριά του ψάχνει να βρει τι έγινε ο Έρωτας...Μπορεί και να μην ψάξει ποτέ...Μια σχέση περνάει στην σφαίρα του δεδομένου σε χρόνο dt
Το να μείνει ή να φύγει κανείς από μια συμβατική σχέση, είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων, αλλά όχι της Αγάπης...
Μετά επιμένεις σε μια σχέση, που δεν έχει τίποτα άλλο να σου προσφέρει, από το να σε κάνει διαρκώς να βγάζεις τον χειρότερο εαυτό σου...

Βασουλα μου..

Και θα συμπληρωσω αυτο που μου ειχες πει πριν μηνες και ηταν αυτο που με ξεκλειδωσε στις πρωτες αντιστασεις μου στην νεα σχεση ... ' Ερωτευσου σαν να μην εχεις πληγωθει ποτε' ... το διαβαζα και το ξαναδιαβαζα και μονολογουσα.. παλι δικιο εχεις..
Και εστεψα το βλεμμα μου σε αυτο και δεν θα αφησα το φοβο της προηγουμενης πληγης να με κλεισει και να μην βιωσω τον ερωτα για εναν αλλο Ανθρωπο..

Αμαλακι μου..

[Μπεττουλα]

Μιλάω για τους αληθινά Ερωτευμένους και όχι αυτούς που θεώρησαν έρωτα την έλξη, μια ανάγκη, ή κάλυψη μιάς έλλειψής τους...

Ο Έρωτας που συμβαίνει μέσα σε ένα ζευγάρι, είναι ότι πιο όμορφο μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος στον Φυσικό Κόσμο...Νομίζω...όχι νομίζω, είμαι σίγουρη, ότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο στον Φυσικό Κόσμο, που να δίνει την μορφή της τελειότητας του Όντος που Είμαστε...
Ξαφνικά και χωρίς καμία προσπάθεια, έρχονται οι Αρχές μέσα μας σε μια τέλεια ισορροπία..
Ο ένας γίνεται η προτεραιότητα του άλλου, είναι εντελώς φυσιολογικό αυτό...

Όταν ο άλλος παραμένει η προτεραιότητά μας και θέλουμε να είναι καλά, τότε θα κάνουμε τα πάντα για να είμαστε εμείς εκείνος ο άνθρωπος που θα τον κάνει να νιώθει καλά, το ίδιο χρειάζεται να συμβεί και από τον άλλον...

Δεν το έχω δει να συμβαίνει αυτό...
Γιατί την στιγμή που οι άνθρωποι χρειάζεται να αφήσουν ο ένας τον άλλον να μπει πιο βαθιά, τότε φοβούνται και κλείνουν...
Ξαφνικά και χωρίς ουσιαστικό λόγο, ο ένας δεν είναι προτεραιότητα του άλλου πια, αλλά μέσον να καλύψει τις πλασματικές του ανάγκες. Αρχίζουν και βγαίνουν μέσα στην σχέση, φόβοι, ανασφάλειες, υποκρισίες...Πόλεμος!

Μετά επιμένεις σε μια σχέση, που δεν έχει τίποτα άλλο να σου προσφέρει, από το να σε κάνει διαρκώς να βγάζεις τον χειρότερο εαυτό σου...

' Ερωτευσου σαν να μην εχεις πληγωθει ποτε' ...
Και εστεψα το βλεμμα μου σε αυτο και δεν θα αφησα το φοβο της προηγουμενης πληγης να με κλεισει και να μην βιωσω τον ερωτα για εναν αλλο Ανθρωπο..

Αμαλακι

[eirini]

Ερωτευσου σαν να μην εχεις πληγωθει ποτε'

Μιλάω για τους αληθινά Ερωτευμένους και όχι αυτούς που θεώρησαν έρωτα την έλξη, μια ανάγκη, ή κάλυψη μιάς έλλειψής τους.

Αυτά τα δύο δε συμβαδίζουν μαζί???? Θέλω να πω ότι αποκλείεται να είσαι ερωτευμένος με κάποιον που νιώθεις έλξη αλλά παράλληλα, έχεις και ανάγκη απο μία σχέση ή να καλύψεις κάποιες ανάγκες σου???
Δε λέω να πέσεις στον πρώτο τυχόντα αλλά Μου έχει τύχει και να ερωτευθώ μετά από περίοδο που το αναζητούσα έντονα όλο αυτο....

[Vasoula]

Ειρηνάκι όχι δεν αποκλείεται, αλλά εγώ δεν μιλάω γι' αυτόν τον έρωτα που καλύπτει ανάγκες σεξουαλικές, μοναξιάς, πατέρα, ελλείψεων κλπ.

Δεν μιλάω γι' αυτόν...

Μιλάω γι' αυτόν που σου προκύπτει έτσι ξαφνικά και δεν υπάρχει το παραμικρό πλαίσιο να τον στηρίξεις...Είναι θέμα αποκλειστικά της καρδιάς και όχι του στομαχιού...Έχει μεγάλη διαφορά το επίπεδο που βιώνεις μια σχέση

[eirini]

Αχ αχ... το 'χω ζήσει....... στα νοιάτα μου....... από τότε άλλαξαν πολλά πράγματα.....μέχρι και η διάθεση να "ζήσεις" χάθηκε......
(με χει πιάσει η ματαιοδοξία μου σήμερα)

[Vasoula]

όσο η ηλικία δεν πλησιάζει την βιολογική ανάγκη, ίσως ο Έρωτας να είναι πιο αγνός...
Μετά, αν δεν έχει εργαστεί, ειδικά η γυναίκα, με όλους τους δαίμονές της, δεν είναι τόσο εύκολο να το νιώσει. Την καλύπτουν τα πρότυπα και οι αξίες που έμαθε να αναζητάει σε μια σχέση...

δεν είναι απαισιοδοξία, είναι αλήθεια...Και καμιά φορά η αλήθεια φέρνει απαισιοδοξία ναι...

[eirini]

Τώρα καταλαβαίνω αυτό που λες..... ότι θέλω να παντρευτώ.... γιατί νοητικά το θεωρώ αποτυχία και δυστυχια (συμφωνα με αυτα που ακούω γύρω μου).... συναισθηματκά όμως όλες μου οι πραξεις-κινήσεις-επιλογές εκεί καταλήγουν.....
Καααααααλλλλλλλο παιδί να 'ναι Βασω μου...

[AMALIA]

Ειρηνάκι όχι δεν αποκλείεται, αλλά εγώ δεν μιλάω γι' αυτόν τον έρωτα που καλύπτει ανάγκες σεξουαλικές, μοναξιάς, πατέρα, ελλείψεων κλπ.

Δεν μιλάω γι' αυτόν...

Μιλάω γι' αυτόν που σου προκύπτει έτσι ξαφνικά και δεν υπάρχει το παραμικρό πλαίσιο να τον στηρίξεις...Είναι θέμα αποκλειστικά της καρδιάς και όχι του στομαχιού...Έχει μεγάλη διαφορά το επίπεδο που βιώνεις μια σχέση

....

[Ellaki]

[Vasoula]

Τώρα καταλαβαίνω αυτό που λες..... ότι θέλω να παντρευτώ.... γιατί νοητικά το θεωρώ αποτυχία και δυστυχια (συμφωνα με αυτα που ακούω γύρω μου).... συναισθηματκά όμως όλες μου οι πραξεις-κινήσεις-επιλογές εκεί καταλήγουν.....
Καααααααλλλλλλλο παιδί να 'ναι Βασω μου...

Ειρηνάκι, δεν είσαι μόνο εσύ, αλλά όλοι ανεξαιρέτως οι άνθρωποι βιώνουν την ζωή τους μηχανιστικά...
Όλοι ανεξαιρέτως οι άνθρωποι θέλουν να είναι χαρούμενοι και ευτυχισμένοι και το κάνουν με λάθος τρόπους, επιλέγοντας διαρκώς αυτό που θα τους κάνει δυστυχισμένους στην Ψυχή, παρ' όλα αυτά κάνουν σαν αυτό που επέλεξαν πρέπει, οφείλει, να τους φέρει ευτυχία...
Και όταν τα κομματάκια του παζλ δεν ταιριάζουν μεταξύ τους, τα κόβουν και τα ράβουν, ώστε να ταιριάξουν ντε και καλά...
Δεν ξέρουν τι είναι το βάθος...Δεν ξέρουν τι είναι το ύψος...Μα κάθε πράγμα στην Ζωή μας είναι τότε μόνο ολοκληρωμένο, όταν δεν προσαρμόζεις το πράγμα στην ζωή σου, ούτε την ζωή σου στο πράγμα, αλλά επιτρέπεις και στα δύο να ενωθούν ελεύθερα...

Δύσκολο είναι να αγαπάς έναν άλλον άνθρωπο...Και είναι από αυτά τα πράγματα στην Ζωή μας, που προσπαθούν οι άνθρωποι ή να το προσαρμόσουν στην ζωή τους, ή να προσαρμοστούν σ' αυτό και έτσι σε καμία κατάσταση δεν επιτρέπουν στα δύο να ενωθούν ελεύθερα.

Υπάρχουν αυτές οι αξιώσεις από τον άλλον, γιατί η μοναδική μέριμνα του κάθε ανθρώπου είναι να νιώσει εκείνος καλά, και δεν τον ενδιαφέρει αν την ίδια στιγμή ο άλλος δεν μπορεί να προσαρμοστεί στο "καλά" του άλλου...

Παρατηρώντας τα ζευγάρια και τις σχέσεις τους, έχω σκεφτεί πολλές φορές τούτο το "κόψε-ράψε" κάθε κομματιού ενός παζλ που όφειλε να γίνει ολοκληρωμένο, αλλά δεν ολοκληρώνεται ποτέ, παρά μόνο με βία, ίσως και μπόλικη καταπίεση.

Είναι σαν να επιλέγω ένα παντελόνι δύο νούμερα μικρότερο, για να φαίνομαι πιο αδύνατη...Και αγωνίζομαι να το κουμπώσω...
Κουμπώνει μεν, αλλά με καταπιέζει, με συνθλίβει, μου αφαιρεί εκείνη την αίσθηση της ελευθερίας, όταν το ρούχο ταιριάζει απόλυτα στο σώμα μου και μου επιτρέπει να κάνω αυθόρμητες κινήσεις, να μην κάθομαι σαν αγγούρι, απλά και μόνο γιατί θέλω να φαίνομαι πιο αδύνατη...

Ο Έρωτας ο αληθινός προκύπτει όταν δεν θέλεις να φαίνεσαι τίποτα, όταν δεν επιλέγεις έναν άνθρωπο για να τον προσαρμόσεις στην ζωή σου ή να προσαρμοστείς εσύ στην δική του, όταν δεν κόβεις και δεν ράβεις κομμάτια, που όφειλαν να ταιριάξουν μεταξύ τους με το πρώτο.
Και τότε μόνο όλα γίνονται μαγικά ταιριαστά...
Αφήνεις τον άλλον ελεύθερο να σε αγαπήσει, τότε μόνο, όταν και εσύ νιώθεις ελεύθερη να αγαπήσεις...

Όμως οι άνθρωποι δεν την ξέρουν την ελευθερία...ούτε καν τι σημαίνει...
Και πως η ελευθερία η δική μου γίνεται καταπιεστική για τον άλλον, ή του άλλου, γίνεται καταπιεστική για εμένα, ούτε θα το πάρουμε είδηση ποτέ, αν δεν νιώσουμε βαθιά τούτο το προνόμιο που μας έχει δοθεί...Να επιτρέπουμε στα πράγματα να ενώνονται ελεύθερα...
Όταν αυτό το προνόμιο το τιμήσεις, δεν θα περιμένεις τίποτα από τον άλλον, που δεν θα μπορείς εσύ πρώτος να το έχεις βιώσει μέσα σου.

Μέχρι να το νιώσει όμως αυτό ένας άνθρωπος, σαφώς χρειάζεται να κάνει σχέσεις που αντί να τον ολοκληρώνουν, τον κάνουν ακόμα περισσότερο δυστυχισμένο.

Γι' αυτό είπα ότι σε έναν αληθινό Έρωτα, ο ένας είναι η προτεραιότητα του άλλου...Να είμαι εγώ εκείνος ο άνθρωπος που θα κάνει τον άλλον να νιώθει καλά...

Ρώτησα προχτές κάποιον αγαπημένο άνθρωπο..."με αγαπάς για εμένα, ή για εσένα"?

και ποιός μπορεί να απαντήσει με το χέρι στην καρδιά, αν δεν ξέρει ούτε καν ότι μπορεί να αγαπάει κάποιον με τόσο βαθιά και μεγάλη ελευθερία?

Πολλά πράγματα στην Ζωή του χάνει ο άνθρωπος, γιατί παραμένει ένα βιολογικό ον και τα βιολογικά όντα είναι πάντα εξαρτημένα και μισά...

Όσο γι' αυτό που λες

γιατί νοητικά το θεωρώ αποτυχία και δυστυχια (συμφωνα με αυτα που ακούω γύρω μου)

ξέρεις γιατί? γιατί η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, και επειδή είναι κάτι που δεν έχεις βιώσει εσύ, νομίζεις ότι σε εσένα θα πετύχει...
Νομίζεις ότι οι άλλοι άνθρωποι είναι "κακοί" και εσύ θα κάνεις τα πάντα για να πετύχει ο γάμος...Και τούτο είναι αποτέλεσμα αυτού που σου έγραψα στην άλλη ενότητα...Η παρατήρησή σου φτάνει στην επιφάνεια των άλλων, χωρίς να βλέπεις τον Εαυτό σου...
Έτσι διαφοροποιούνται οι άνθρωποι μεταξύ τους....στην επιφάνεια, ενόσω οι ψυχικοί παράγοντες του φόβου και της δυστυχίας είναι ακριβώς ίδιοι...

[Danielli]

Τι να λέμε...