ΛΙΓΗ ΑΓΑΠΗ...

[ARTYADIS]

Βασούλα μου όλο αυτό το κειμενάκι το έχω βάλει πρώτη μούρη στο ψυγείο μου!

[Δωρουλα]

Δεν θα αντέξω να θεωρήσω τον εαυτό μου ανίκανο να δώσει και να πάρει αγάπη, δεν θα αντέξω να θεωρήσω τον εαυτό μου ως ένα ζητιάνο της αγάπης… Ζητιανεύω, αλλά το ονομάζω διεκδικώ. Αρνούμαι να σου δώσω αγάπη, αλλά το ονομάζω προστατεύω τον εαυτό μου. Εξαρτώμαι, αλλά το ονομάζω απόδειξη της αγάπης μου για σένα…

Και καταλήγω να ζω σε μια αυταπάτη… όπου θεωρώ ότι εσύ μ’ αγαπάς κι εγώ σ’ αγαπώ… και κάθε τι που δεν θέλεις να μου το δώσεις, το ζητάω, το απαιτώ… Απαιτώ να μου δώσεις πράγματα, που εγώ δεν μπορώ να δώσω στον εαυτό μου. Δεν αντέχω τον ίδιο μου τον εαυτό και πιστεύω πως η λύση είναι να κρυφτώ στην αγκαλιά σου, να επουλώσω τις πληγές μου με την αγάπη σου. Πώς γίνεται όμως να με αντέξει κάποιος, όταν εγώ δεν αντέχω τον εαυτό μου; Πώς να εκφράσω τον αληθινό μου εαυτό απέναντί σου, όταν δεν έχω τη δύναμη να δω εγώ ο ίδιος τον αληθινό μου εαυτό ή όταν ντρέπομαι για τον εαυτό μου;

αληθινό και βιωμένο!

Ας τον ξαναθυμηθούμε...

Ο Νόμος της Αβλάβειας…

Κάθε φορά που επικρίνεις τον Εαυτό σου,
κάθε φορά που δεν φροντίζεις τον Εαυτό σου,
κάθε φορά που δεν σέβεσαι τον Εαυτό σου,
κάθε φορά που προσπαθείς να γίνεις τέλειος,
κάθε φορά που φοβάσαι,
κάθε φορά που ντρέπεσαι για εσένα,
κάθε φορά που συγκρίνεσαι,
κάθε φορά που νομίζεις ότι δεν είσαι άξιος να έχεις τις δικές σου ανάγκες,
κάθε φορά που θεωρείς ότι είσαι λίγος και απαξιώνεις εσύ ο ίδιος την εργασία σου,

κάθε τέτοια φορά που το κάνεις…

έχεις πάρει τα μάτια σου από τον Θεό και τα έχεις στρέψει προς αυτόν τον μηχανιστικό τρόπο ζωής, που γεμίζει τον εσωτερικό σου κόσμο με σκιές, δίνοντάς τους ζωή μέσα σου...
Τις τρέφεις και τις αφήνεις να σε θρέψουν, με ότι λιγότερο έχει η Ανθρώπινη Φύση....Την κοινή ασθένεια του εγωισμού!


Η μεγαλύτερη υπέρβαση που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος είναι να ξεπεράσει τις δεισιδαιμονίες του…Εκεί είναι όλος ο αγώνας του καλού και του κακού και της μη Συνειδητής Ζωής…

Κάποια στιγμή ο Δρόμος σε φτάνει στο σημείο να Είσαι ο ίδιος αυτός που οδηγεί, με αυτόν που περπατά στο μονοπάτι του…

[Μάνος]

Σωστά Βασούλα μου!!!!
Ο νόμος της αβλάβειας!!!
...Τσάμπα τον είχα στο πορτοφόλι μου τόσο καιρό!!!
Πρέπει να τον διαβάζω κάθε μέρα! Μιά το πρωί πριν ξεκινήσει η μέρα μου ώστε να μου τα φρεσκάρω λίγο και άλλη μία στο τέλος της μέρα ώστε να δώ τι από αυτά τήρησα και τί όχι! Έτσι την επόμενη μέρα να επικεντρωθώ σε εκείνα που δεν τήρησα....
Πολύτιμη η υπενθήμηση σου αυτή!
Σ' ευχαριστώ πολύ πολύ Βάσω μου!!!

[Vasoula]

[Ellaki]

[Vasoula]

Σωστά Βασούλα μου!!!!
Ο νόμος της αβλάβειας!!!
...Τσάμπα τον είχα στο πορτοφόλι μου τόσο καιρό!!!
Πρέπει να τον διαβάζω κάθε μέρα! Μιά το πρωί πριν ξεκινήσει η μέρα μου ώστε να μου τα φρεσκάρω λίγο και άλλη μία στο τέλος της μέρα ώστε να δώ τι από αυτά τήρησα και τί όχι! Έτσι την επόμενη μέρα να επικεντρωθώ σε εκείνα που δεν τήρησα....
Πολύτιμη η υπενθήμηση σου αυτή!
Σ' ευχαριστώ πολύ πολύ Βάσω μου!!!

Μανούλη μου να έχεις στο νου σου το λεγόμενο "αυτοσαμποτάζ"
Η υπονόμευση του Εαυτού μας, της προσωπικότητάς μας και των προθέσεών μας έχει γίνει μια φυσιολογική κατάσταση στην ζωή μας, που σπάνια την παίρνουμε είδηση...
Είναι ειρωνικό που θα το πω, ίσως και απίστευτο, αλλά ενώ φαίνεται ότι οι άλλοι μπορεί να υπονομεύουν τον Εαυτό μας, την προσωπικότητά μας και τις προθέσεις μας, δυστυχώς αυτό συμβαίνει εκ των έσω...
Σαν να προσπαθούμε να αποδείξουμε ότι είμαστε αυτό το δυστυχισμένο και ανάξιο πλάσμα που δεν αξίζει να υπάρχει, με πράξεις που σπάνια περιέχουν εκτίμηση για τον Εαυτό μας, την προσωπικότητά μας και τις προθέσεις μας...

Οι συνειδητές επιλογές φαίνεται ότι χάνονται μέσα στην ανικανότητα μας να επιλέξουμε κάτι ωφέλιμο για εμάς και αφήνουμε το παρορμητικό και συγχρόνως α-νόητο συναίσθημα να μας παρασύρει σε πράξεις που μας βάζουν σε μια μεγαλύτερη απαξίωση του Εαυτού μας, της προσωπικότητάς μας και των προθέσεών μας.

Σπάνια υπάρχει ουσιαστικός διχασμός σε μια επιλογή μας...Το ότι διχαζόμαστε όμως είναι γιατί δεν έχουμε μάθει να υποστηρίζουμε τις αληθινές μας ανάγκες, ενόσω το συναίσθημα μας έχει δημιουργήσει πλασματικές ανάγκες και μας τις θέτει (ασυνείδητα) σε προτεραιότητα...Το συναίσθημα που δεν έχει ωριμάσει, δημιουργεί και τις προϋποθέσεις ανικανότητας επιλογών, γιατί δεν μας επιτρέπει να θέσουμε στόχους ή αν καταφέρουμε να θέσουμε στόχους, το συναίσθημα πάλι τους σαμποτάρει...Έτσι επιμένουμε σε επιλογές που μας εξαντλούν περισσότερο και μας φέρνουν μεγαλύτερη θλίψη...

Μια μη συνειδητή αρνητική αντίληψη για τον Εαυτό μας, γίνεται και το μέσον εξάντλησής μας και μας οδηγεί, με μαθηματική ακρίβεια, να υπονομεύουμε συνεχώς τις ίδιες μας τις προθέσεις...

Θέλει προσοχή γιατί η επαφή συνειδητού-ασυνείδητου μέρους μας είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη, ο άνθρωπος δεν έχει καμία αντίληψη ότι γίνεται ο ίδιος εχθρικός απέναντι στον Εαυτό του, ενόσω δεν έχει καμία επαφή με τα αληθινά του συναισθήματα και τις αληθινές του ανάγκες...

Αυτό που υπάρχει στο ασυνείδητο, δημιουργημένο σαφώς από εμάς, χρειάζεται να τραφεί...Και είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι θα μας πάρει την ενέργεια μας, το θάρρος μας, την χαρά μας, την αγάπη μας, γιατί του ανοίγουμε την πόρτα με την αδυναμία μας και την ασταθή στάση στην ζωή μας, που αφορά την αναβλητικότητά μας...

[ARTYADIS]

[Ιωαννάκι]

Βασούλα

[Ταρούλα]

[Giotoula]

[ALEXOULA]

[Βικούλα]

[Μάνος]

Σπάνια υπάρχει ουσιαστικός διχασμός σε μια επιλογή μας...Το ότι διχαζόμαστε όμως είναι γιατί δεν έχουμε μάθει να υποστηρίζουμε τις αληθινές μας ανάγκες, ενόσω το συναίσθημα μας έχει δημιουργήσει πλασματικές ανάγκες και μας τις θέτει (ασυνείδητα) σε προτεραιότητα...Το συναίσθημα που δεν έχει ωριμάσει, δημιουργεί και τις προϋποθέσεις ανικανότητας επιλογών, γιατί δεν μας επιτρέπει να θέσουμε στόχους ή αν καταφέρουμε να θέσουμε στόχους, το συναίσθημα πάλι τους σαμποτάρει...Έτσι επιμένουμε σε επιλογές που μας εξαντλούν περισσότερο και μας φέρνουν μεγαλύτερη θλίψη...

Είναι πολύ δύσκολο Βασούλα μου, να εντοπίσει κανείς το ανώριμο συναίσθημα και τις πλασματικές ανάγκες που δημιουργεί. Είδικά όταν στη μέση μπαίνουν ασυνείδητα και υποσεινήδητα... Δεν ξέρεις από που να το πιάσεις για να βρεις την άκρη του νήματος... Δεν ξέρω, αλλά τέτοιου είδους διαδικασίες μου φαίνονται βουνό,γιατι οι ισσόροπίες είναι πολύ λεπτές και καθόλου αντιληπτές, ειδικά από ένα παρθένο μάτι...

[Vasoula]

Mανούλη μου συμφωνώ μαζί σου ότι κανείς δεν μας έμαθε να διαχειριζόμαστε ούτε τις ανάγκες μας, ούτε τα συναισθήματά μας...
Μες την τρομοκρατία, να τα κρύβουμε και να κάνουμε ότι δεν συμβαίνει τίποτα...

όμως ένα θα σου πω...

Αν λίγο, πολύ λίγο, αρχίσεις να εστιάζεις στον παραλογισμό σου και να τον παρατηρείς, αν λίγο διακρίνεις ότι δεν έχουν λογική αυτά που νιώθεις και κάνεις, μερικές φορές δεν έχουν λογική ακόμα κι αυτά που λες, αν λίγο παρατηρήσεις και αναρωτηθείς γιατί, ξεκινάς μια πιο εσωτερική διαδρομή προς τον Εαυτό σου...

Είναι όλα θέμα αντίληψης...Μας την περιόρισαν? Ε, εμείς την διευρύνουμε...Δόξα τον Θεό οι πληροφορίες πια υπάρχουν άφθονες...

Να μην δεχτείς ποτέ ότι είσαι "α-νόητος", αυτό είναι το πιο σημαντικό βήμα ενός ανθρώπου...
Τα πρόβατα μπαίνουν στο μαντρί, γιατί δεν έχουν λογική...Οι άνθρωποι δεν είναι πρόβατα όμως...

Δεν είναι λοιπόν παρθένο το μάτι...Αφημένο είναι στην τύχη του...
Όταν όλα νομίζεις ότι είναι έτσι, εσύ να λες "όοοοχι καργιολάκι, δεν είναι έτσι"...

[Ellaki]

Σαν να προσπαθούμε να αποδείξουμε ότι είμαστε αυτό το δυστυχισμένο και ανάξιο πλάσμα που δεν αξίζει να υπάρχει, με πράξεις που σπάνια περιέχουν εκτίμηση για τον Εαυτό μας, την προσωπικότητά μας και τις προθέσεις μας...

παλιά μου τέχνη κόσκινο

βρε ΟΥΣΤ