ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΕΙΣ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΣΟΥ

[Annoula]

πτώση για εμένα είναι να ζεις για όλα αυτά που έχεις ορίσει σαν εαυτό που είναι επίκτητα και να χάνεις το αγνό σου κομμάτι και έτσι χάνεται η ευκαιρία να γνωρίσουμε ποιοί πραγματικά είμαστε. Και μέσα σε αυτό το στενό πλαίσιο που έχουμε ορίσει ως ζωή να μη νιώθουμε την ουσία μας

[Λιζούλα]

πτώση για εμένα είναι να είσαι αποκομμένος από την πνευματική σου ουσία.

[Vasoula]

και στην απιστία! Θεό έχεις μέσα σου, Θεό κουβαλάς και δεν το ξέρεις -

αυτό είναι το βάθος της πτώσης!!!
Αν αυτό ξεχαστεί, ξεχνιούνται όλα...

ε? Μπεττούλα? Λίγο καλύτερα τώρα?

[Vasoula]

Η πτώση λοιπόν είναι αποτέλεσμα της ασυνειδησίας...

και τώρα, Μπεττούλα, μην με ρωτήσεις "και τι είναι η ασυνειδησία" ε?

[ΙΩΑΝΝΑ]

προσωπικά για μένα την πτώση την ένιωσα και την βίωσα όταν είχα φτάσει στο σημείο να νιώθω ξένη στην ίδια μου την ζωή γιατί με ένοιαζε τόσο πολύ να με αποδεχτούν οι άλλοι που δεν είχα πάρει χαμπάρι πόσες πολλές υποχωρήσεις είχα κάνει και πόσο πολύ με έβλαπτα γιατί ο εγωισμός μου κυριολεκτικά με έσερνε από την μύτη.
πτώση επίσης θεωρώ είναι το να βολέυεσαι στην αγαπημένη φράση πολλών ανθρώπων ,έτσι είναι η ζωή λένε τι να κάνουμε ,πάντα κάποιος έξω από μας πρέπει να φταίει ,η ζωή οι άλλοι ,ο θεός κ.τ.λ
θεωρώ ότι ένα από τα μεγαλύτερα μαθήματα που έχω πάρει ως τώρα στην διαδρομή μου αυτή είναι να αναλάβω την ευθύνη της ζωής μου και των επιλογών μου.

[Ellaki]

ωραία κουβεντούλα

[Vasoula]

ναι αλλά η ΜΠεττούλα έκανε την ερώτηση και μετά εξαφανίστηκε...

[Ellaki]

κι εσύ ανυπόμονη

Πάντως μέχρι να καταφέρουμε να είμαστε συνειδητοί συνεχώς και να στεκόμαστε όρθιοι, νομίζω ότι είναι σημαντικό να μάθουμε να ξανασηκωνόμαστε, όσο βαριά ή βαθιά και να είναι η πτώση. Γιατί το σίγουρο είναι ότι δεν μας αξίζουν τα πατώματα και τα πηγάδια.
Εαν αντιληφθούμε αυτό, τότε όλα γίνονται λίγο πιο εύκολα και κατανοητά και μέρα τη μέρα μαθαίνουμε να είμαστε πιο έντιμοι με τον εαυτό μας και να μην τον καταδικάζουμε. Εξάλλου εάν δεν πέσουμε πως θα μάθουμε ότι έχουμε την δύναμη να ξανασηκωθούμε!

[Μπεττουλα]

Κάτσε ντε ήρθα!!! Παλεύω με την πτώση τελευταια!! Κάπως έτσι το νιωθα κ εγώ. Στο να αφήνεσαι να σε παρασέρνει ότι πιο μικρό έχεις.. να σε κάνει κουμάντο εκείνο το συναίσθημα που θέλει διαρκώς να σε σαμποτάρει για να μην θυμάσαι ότι είσαι μεγάλος.. ότι είσαι η Αγάπη κ το Φως! Κ να επιτρέπεις να επιδρούν μέσα σου συνήθειες κ καταστάσεις που δεν σε ωφελουν..

Και συμφωνώ κ με το Ελλακι στο πόσο σημαντικό είναι το να σηκωνόμαστε πιο γρήγορα κ νομιζω ότι αυτό τουλάχιστον το χω κατακτήσει περισσότερο σε σχέση με το παρελθόν!

[Μάνος]

[Vasoula]

Στο να αφήνεσαι να σε παρασέρνει ότι πιο μικρό έχεις.. να σε κάνει κουμάντο εκείνο το συναίσθημα που θέλει διαρκώς να σε σαμποτάρει για να μην θυμάσαι ότι είσαι μεγάλος.. ότι είσαι η Αγάπη κ το Φως! Κ να επιτρέπεις να επιδρούν μέσα σου συνήθειες κ καταστάσεις που δεν σε ωφελουν..

Ο Άνθρωπος, Μπεττούλα μου, δεν έχει τίποτα μικρό...Η πτώση λοιπόν αφορά στο ότι πιστεύει ότι έχει κάτι μικρό και ανάλογα συμπεριφέρεται...

Το "είμαι Αγάπη και Φως" δεν βοηθά, από την στιγμή που τα ένστικτα του δεν έχουν θεραπευτεί και δρουν κάτω από το "υπέρλαμπρο άστρο" του "εγώ"...Έτσι λοιπόν θα πούμε ότι την πτώση την διευκολύνει η ανοησία...

[Μπεττουλα]

και δρουν κάτω από το "υπέρλαμπρο άστρο" του "εγώ"...Έτσι λοιπόν θα πούμε ότι την πτώση την διευκολύνει η ανοησία...

αυτος ο εγωισμος τελικα θεωρω οτι ειναι οτι πιο βλαβερο για μας.. αλλα μασκαρευεται πολυ καλα κ δεν διακρινεις απο την αρχη ευκολα οτι εισαι εγωιστης γιατι θεωρεις οτι εχεις δικιο.. αυτη η αναγκη της δικαιωσης!! κ κει καπου εχεις χασει το νοημα γιατι εχεις ξεχασει οτι αυτο που θεωρεις εσυ σωστο δεν ειναι απαραιτητα κ για τον αλλο.. κ αντι να προσπαθεις να αλλαξεις τον αλλο
μαλλον χρειαζεται να βαλεις τα ορια σου εσυ στο τι αντεχεις κ να αφησεις τον αλλο ησυχο..

συγνωμη αν βγηκα εκτος θεματος αλλα ειναι θεματα που με καινε αυτες τις μερες..

[Vasoula]

δεν βγήκες από το θέμα μας Μπεττούλα

Και η ανάγκη δικαίωσης πτώση είναι...Γιατί μέσα της περιέχει και την φιλοδοξία και την εκδίκηση...

οπότε εντός θέματος

[Μπεττουλα]

τα χω δει ολα αυτες τις μερες.. θεωρουσα οτι η ασυνηδεισια του αλλου (ειδες την θυμαμαι την λεξη για τον αλλο ) ειναι πολυ μεγαλο προβλημα σε μια σχεση..κ ειχα φιλοδοξιες οτι αυτο θα αλλαξει κ προφανως εβαζα το χερακι μου προς αυτη την κατευθυνση..ας μην πουμε ποσο εγωιστικο ειναι αυτο απο μονο του..

αντιληφθηκα ομως οτι χειροτερο κακο κανει η δικη μου ασυνειδησια..ο δικος μου εγωισμος κ οι δικες μου προσδοκιες..χωρις να παιρνω ολο το φταιξιμο πανω μου αλλα αναγνωριζοντας κ τα δικα μου λαθη αναρωτιεμαι αν μπορω κ αν θελω να το παρω απο την αρχη αλλιως.. πως αντιδρας οταν ερχεσαι αντιμετωπος με καθε προτυπο ενος φυσικου ανθρωπου πατρις θρησκεια οικογενεια τυπου αλλα αυτος ο ανθρωπος ειναι ο συντροφος σου?κ ενω εχει ανοιγμα σαν ανθρωπος κλεινει κ περναει στην επιθεση? πως αποφευγεις την πτωση εκει?

[Vasoula]

Όταν σε κάποια ομάδα είπα την λέξη "ασυνείδητος", ένας φίλος αντέδρασε, γιατί, μου εξήγησε, ότι η λέξη "ασυνείδητος" είχε μάθει ότι σήμαινε αχρείος και ανήθικος. Και αλήθεια είπε...το λεξικό για την λέξη "ασυνείδητος" γράφει ότι είναι αυτός που δεν έχει ηθική συνείδηση.
Όταν οι άνθρωποι έχουν μάθει κάτι, για να το ξεμάθουν ή να μάθουν να το ερμηνεύουν πιο σφαιρικά και βαθιά, χρειάζονται διαδρομή εσωτερική, δεν μπορούν έτσι απλά να γκρεμίσουν ότι τους έχουν χτίσει. Αυτά που μαθαίνουν στην τρυφερή ηλικία γίνονται μέρος των ψυχικών βιωμάτων τους, γι' αυτό χρειάζεται να είμαστε πολύ προσεχτικοί με τις λέξεις που χρησιμοποιούμε στην επαφή μας με τους άλλους, για να μην τους πληγώσουμε.

Ανεξάρτητα αν η λέξη "ασυνείδητος" είναι μια βασική αλήθεια της ψυχολογικής πλατφόρμας των ανθρώπων που αναζητάνε την πνευματική ουσία τους, υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που δεν ξέρουν τι ακριβώς σημαίνει και παρ' όλο που τα επίπεδα συνείδησης τους είναι κοντά στο 10% μόνο (πνευματικά μιλώντας), είναι ηθικοί άνθρωποι και δεν επιλέγουν το κακό, συνειδητά...Η ηθική έχει πολλές παραμέτρους στην κοσμική της ερμηνεία και η κοσμική ερμηνεία έχει να κάνει με την θρησκεία και τις εντολές...ένας είναι ο θεός και δεν υπάρχει άλλος, μην κλέψεις, τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου, μην ψευδομαρτυρήσεις, μην ζηλέψεις τα αγαθά του άλλου, μην φονεύσεις κλπ Χιλιάδες άνθρωποι ζουν και πράττουν με αυτήν την ηθική και συγκρατούν τις παρορμήσεις τους, ζώντας έναν ηθικό βίο, χωρίς να ξέρουν τι γίνεται μέσα τους και πόσο αυτός ο ηθικός βίος τους απομακρύνει από τον αληθινό τους Εαυτό. Δεν ξέρουν ότι δεν φτάνει να φαίνεσαι τίμιος, αλλά πρέπει να είσαι κιόλας...Δεν ξέρουν ότι οι εσωτερικές συγκρούσεις ηθικής και ανηθικότητας τους διαλύουν λίγο λίγο, γιατί τα συναισθήματα που θάβονται, δεν πάνε στον γείτονα...

Η θρησκεία, η οικογένεια και η πατρίδα είναι στοιχεία άμεσα συνδεδεμένα με την ηθική της κοινωνίας και όταν επιχειρείς να δημιουργείς τομές σ' αυτές τις υψηλές έννοιες, χρειάζεται να έχεις απέναντι σου ανθρώπους που είναι έτοιμοι να κάνουν αυτές τις τομές, αλλιώς φαίνεται σαν να προσπαθείς να τους σώσεις από την μοίρα τους, ενώ δεν το έχουν καν σκεφτεί και θελήσει...

Έτσι οι άνθρωποι που αφυπνίζονται και αρχίζουν να βλέπουν και να κατανοούν τα επίπεδα Ηθικής που βρισκόντουσαν, επιλέγουν να μάθουν περισσότερα για τον Εαυτό τους, ώστε να μπορούν να είναι ελεύθεροι από τους "δαίμονες" της ηθικής τους, να ανοίξουν την συνείδηση τους σε νέες πληροφορίες και να ερευνήσουν νέα στοιχεία, που θα τους δώσουν μια ευρύτερη αντιληπτικότητα όλων των επιπέδων τους και όχι μόνο του πρακτικού...Μόνο ερευνώντας θα καταλάβει κανείς ότι δεν είναι ηθικός επειδή δεν κλέβει ή δεν φονεύει, ή επειδή αγαπά τους γονείς του πχ.

Άρα ξεκινάμε, Μπεττούλα, από το γεγονός ότι για να σωθεί ένας άνθρωπος πνευματικά, χρειάζεται να το έχει θελήσει μόνος του, γιατί αν επιχειρήσουμε να τον σώσουμε εμείς (από την πνευματική ασυνειδησία του) το μόνο σίγουρο είναι ότι θα το κάνουμε για εμάς και όχι για εκείνον, οπότε δεν μπορούμε να πούμε με το χέρι στην καρδιά ότι αυτόν τον άνθρωπο τον αγαπάμε βαθιά και αληθινά.
Τον αγαπάμε για να είμαστε εμείς καλά και αυτό αντιτίθεται στην αλήθεια της ουσιώδους Αγάπης και δεν αφορά καμία πτυχή της πνευματικής αφύπνισης.

Πέρα όμως από τις θεμελιώδεις αρχές της κοινωνίας μας που είναι η θρησκεία, η οικογένεια και η πατρίδα, υπάρχουν χιλιάδες άλλα σημεία επαφής με έναν άνθρωπο. Για να ζούμε μαζί με ειρήνη χρειάζεται να εκπαιδεύουμε τον Εαυτό μας στην συμβίωση και να κάνει και ο άλλος το ίδιο. Πολλοί άντρες πχ. δεν ξέρουν ούτε καν να "φάνε", γιατί κανείς δεν τους έμαθε πως να κρατάνε το "πιρούνι"...Πολλές γυναίκες πχ. δεν ενδιαφέρονται για τον άντρα τους, παρά μόνο για την ασφάλεια που τους παρέχει η παρουσία του, γιατί κανείς δεν τις έμαθε να είναι άτομα και όχι γυναίκες.

Σαφώς σαν άνθρωποι δεν πρέπει να μένουμε μόνοι μας. Οι σχέσεις μεταξύ μας μάς μαθαίνουν συνεχώς πράγματα για τον Εαυτό μας, αλλά πέρα από αυτό, υπάρχουν και άλλα θετικά στοιχεία της συμβίωσης, που όμως δεν πρέπει να αφορούν τις ανασφάλειες του κάθε μέλους της σχέσης. Κανείς δεν πρέπει, για χάρη των φόβων του, να ανέχεται πράγματα που στην ουσία δεν υπηρετούν την ανύψωση του και αυτό είναι μια καθημερινή μάχη των ανθρώπων. Αν μέσα σου είσαι μαλακός θα ξέρεις και τα όρια σου και πόσο μπορείς να αγαπήσεις έναν άλλον άνθρωπο και να τον τιμήσεις με την αγάπη σου, αφού θα ξέρεις και σε ποιο σημείο δεν έχεις αγαπήσει αρκετά τον Εαυτό σου...

Το εύκολο είναι να μείνει κανείς μόνος του, βασιζόμενος στην θεωρία ότι δεν μπορεί να ταιριάξει εύκολα με έναν άλλον...
Όπως επίσης εύκολο είναι να μπαίνει σε σχέση, απλά για να μην είναι μόνος του και να ονομάζει τον φόβο του αγάπη

Το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο, που είναι το να ζούμε μαζί, χρειάζεται μια ολόκληρη διαδικασία μάθησης. Γιατί δεν μπορούμε να ζούμε μαζί τυχαία ή μοιραία ή εξ ανάγκης, αλλά γιατί η φύση της ανθρωπότητας είναι να εξελίσσονται οι άνθρωποι μαζί και μαζί να καταστρέφονται...

Εύχομαι να σου έδωσα "τροφή" για πιο βαθείς συλλογισμούς και μεγαλύτερη δυνατότητα αυτοπαρατήρησης, Μπεττούλα...