ΤΙ ΞΕΧΝΑΜΕ...

[Vasoula]

Γεννιόμαστε με οδηγίες χρήσεως…

Πως θα γελάσουμε, πως θα κλάψουμε, πως θα προσευχηθούμε, πως θα αγαπήσουμε…

Όλα γραμμένα μέσα σ’ αυτό το βιβλίο που μας καθορίζει και τον τρόπο που πρέπει να ζήσουμε, να υπάρχουμε…
Και αλίμονο, αν κάποιος επιλέξει έναν άλλον Δρόμο…

Αλίμονο, αν κάποιος δεν γίνει όπως ορίζουν οι οδηγίες…

Θυμώνουν μαζί του… Ο εγωισμός βλέπετε, πεθαίνει τελευταίος…

Σε όλους εκείνους που επιλέγουν να είναι όπως νιώθουν την αλήθεια τους, που επιλέγουν να αγνοήσουν τον θυμό των άλλων και τον εγωισμό τους, σε όλους εκείνους που οι επιλογές τους δεν βλάπτουν κανέναν, παρά τον εγωισμό των γονιών, των φίλων και του κάποιου θεού, λέω μέσα από την καρδιά μου, ότι δεν είναι μόνοι τους…

Υπάρχει μέσα μας ένας Πατέρας και μία Μητέρα που ποτέ δεν θα ζητήσουν αντάλλαγμα, ποτέ δεν θα μας επικρίνουν γιατί απλά θελήσαμε να είμαστε ο Εαυτός μας και γιατί δεν υπακούσαμε σε εντολές, σαν δούλοι, αλλά προσπαθήσαμε να βρούμε ξανά την αρχέγονη ευγένεια, αγάπη, καλοσύνη, εκείνα όλα που κάνουν έναν άνθρωπο, Ανθρώπινη Ύπαρξη…

Είναι εύκολο να αγαπάμε τα παιδιά μας για να μας έχουν αιώνια ευγνωμοσύνη (εγώ την λέω δουλικότητα), επειδή απλά τους δώσαμε (νομίζω ότι περισσότερο παίρνουμε από τα παιδιά μας)

Το δύσκολο είναι να αγαπάμε τους ανθρώπους

Και άλλο τόσο δύσκολο είναι να δημιουργούμε Ανθρώπους, που μπορούν να είναι αληθινοί με τον Εαυτό τους, τους άλλους και την Ζωή τους…

Το δύσκολο είναι να δημιουργούμε Αγάπη…Κάτι τόσο αυτονόητο και όμως ειρωνικά πολύπλοκο!

Αφιερωμένο σε κάποιους γονείς που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι τα παιδιά τους να τους κάνουν υπερήφανους, ακόμα κι αν αυτό προετοιμάζει την δυστυχία τους…

Το να Θελήσει ο άνθρωπος να δώσει Ζωή στο Αιώνιο και το Αληθινό, είναι μια άνευ όρων απόφαση, που όταν την πάρει, αρχίζει να θυμάται πως μόνος του θυσίασε τα φτερά του...

[Ιωαννάκι]

Δεν αντεχω αλλες οδηγιες χρησεως, γιατι το μονο που καταφεραν ηταν να με κανουν ρομποτ, χωρις επαφη με τα συναισθηματα μου...Μονο μια εσωτερικη λαχταρα να νιωσω, που καταπιεζοταν απο τα χιλιαδες "πρεπει" κ "μη" κ απο την επιφυλακτικοτητα, μην τυχον κ πληγωθω. Κ τι παραπανω μπορεις να πληγωσεις απο εναν ανθρωπο που ειναι ολος μια πληγη? Τον εγωισμο του ισως!!!Ε, αυτος ας παει στα τσακιδια...

Σε όλους εκείνους που επιλέγουν να είναι όπως νιώθουν την αλήθεια τους, που επιλέγουν να αγνοήσουν τον θυμό των άλλων και τον εγωισμό τους, σε όλους εκείνους που οι επιλογές τους δεν βλάπτουν κανέναν, παρά τον εγωισμό των γονιών, των φίλων και του κάποιου θεού, λέω μέσα από την καρδιά μου, ότι δεν είναι μόνοι τους…

Υπάρχει μέσα μας ένας Πατέρας και μία Μητέρα που ποτέ δεν θα ζητήσουν αντάλλαγμα, ποτέ δεν θα μας επικρίνουν γιατί απλά θελήσαμε να είμαστε ο Εαυτός μας και γιατί δεν υπακούσαμε σε εντολές, σαν δούλοι, αλλά προσπαθήσαμε να βρούμε ξανά την αρχέγονη ευγένεια, αγάπη, καλοσύνη, εκείνα όλα που κάνουν έναν άνθρωπο, Ανθρώπινη Ύπαρξη…

Βασουλα

[eirini]

Bασούλα
Ετσι Ιωαννάκι

[konstantinos s.]

Το να Θελήσει ο άνθρωπος να δώσει Ζωή στο Αιώνιο και το Αληθινό, είναι μια άνευ όρων απόφαση, που όταν την πάρει, αρχίζει να θυμάται πως μόνος του θυσίασε τα φτερά του...

[Βικούλα]

Ιωαννάκι μου

Το να Θελήσει ο άνθρωπος να δώσει Ζωή στο Αιώνιο και το Αληθινό, είναι μια άνευ όρων απόφαση, που όταν την πάρει, αρχίζει να θυμάται πως μόνος του θυσίασε τα φτερά του...

[Ταρούλα]

Ιωαννάκι μου

Βασούλα μου

[Ellaki]

Το δύσκολο είναι να αγαπάμε τους ανθρώπους

Και άλλο τόσο δύσκολο είναι να δημιουργούμε Ανθρώπους, που μπορούν να είναι αληθινοί με τον Εαυτό τους, τους άλλους και την Ζωή τους…

[Μάνος]

Όλα γραμμένα μέσα σ’ αυτό το βιβλίο που μας καθορίζει και τον τρόπο που πρέπει να ζήσουμε, να υπάρχουμε…
Και αλίμονο, αν κάποιος επιλέξει έναν άλλον Δρόμο…
Αλίμονο, αν κάποιος δεν γίνει όπως ορίζουν οι οδηγίες…
Θυμώνουν μαζί του… Ο εγωισμός βλέπετε, πεθαίνει τελευταίος…

Αυτό το "αλίμονο" το βίωσα μια φορά στη ζωή μου μέχρι τώρα όταν αποφάσισα να γραφτώ σε δραματική σχολή και να ασχοληθώ με το θέατρο... Τότε δεν ήμουν έτοιμος να το αντιμετωπίσω και με είχε καταρακώσει, καμία εμπιστοσύνη στον εαυτό μου. Έχασα πολλές ευκαιρίες συμμετοχής σε κινηματογράφο & τηλεόραση λόγω της "σίγουρης" δουλειάς στο γραφείο. Το σύμπαν όμως πάντα με έφερνε μπροστά σε δουλειές στο θέατρο χωρίς να πάω ούτε σε μία ακρόαση! Από το πουθενά... Αχ, μου τα έλεγε μια ψυχή τότε, αλλά εγώ χαμπάρι! Ήμουν καλά οχυρωμένος πίσω από το μάνιουαλ της οικογένειας. Με την απόφαση μου να ασχοληθώ με τη δραματική είχα ήδη τεντώσει το σχοινι. Έτσι ένιωθα... Έτρεμα μην τυχόν και κοπεί...
Τώρα ξέρετε τι λέω; Ε και;;; Να κοπεί το γμνο να δούμε τη θα γίνει! Τόσα χρόνια δεν μάτωσε ρουθόυνι και έμεινα με τον φόβο μην τυχόν! Τώρα που είμαι αποφασισμένος να Ζήσω τη ζωή μου, να με εμπιστευτώ περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο, να με αγαπήσω, να νιώσω συναισθήματα, να μάθω να με χαμογελάω με την ψυχή μου, δεν θα με σταματήσει τίποτα αυτή τη φορά!!!
Μόλις μου πέρασε από το μυαλό: "Αχ, μωρέ Βάσω να σε ήξερα τότε..."
Ακόμα όμως και να σε ήξερα, δεν θα άλλαζε κάτι, γιατί δεν ήμουν έτοιμος να πάρω τη ζωή στα χέρια μου!
Τώρα όμως...

Σε όλους εκείνους που επιλέγουν να είναι όπως νιώθουν την αλήθεια τους, που επιλέγουν να αγνοήσουν τον θυμό των άλλων και τον εγωισμό τους, σε όλους εκείνους που οι επιλογές τους δεν βλάπτουν κανέναν, παρά τον εγωισμό των γονιών, των φίλων και του κάποιου θεού, λέω μέσα από την καρδιά μου, ότι δεν είναι μόνοι τους…

Τώρα έχω όλους εσάς και εγώ είμαι έτοιμος επιτέλους να αρχίσω να με αγαπάω, να με αφουγκράζομαι και να με μαθαίνω...
Σας ευχαριστώ παιδάκια μου!
Βασούλα μου

[eirini]

Μάνο

[Vasoula]

Με γνωρίζει κανείς, Μάνο μου, μόνο όταν βρίσκεται με το μαχαίρι στο χέρι...
Μπορεί να μην έχει το θάρρος να κόψει το σχοινί, αλλά το έχει τουλάχιστον αποφασίσει...
Αλλιώς με προσπερνάει...Δεν με Ερωτεύεται...

Μόνο ένας Έρωτας μπορεί να σε εμπνεύσει τόσο, ώστε να υπερβείς τις απειλές της οικογένειας...
Είναι Αλήθεια της Ζωής αυτό...

μέτριες Αγάπες εμένα δεν μου πάνε...ούτε μέτριοι Έρωτες!

οπότε μάλλον γι' αυτό δεν με γνώρισες τότε...

[eirini]

[Stefanos]

Αχ Έρωτα μου που κάθε μέρα απολαμβάνω την τύχη μου που σε γνώρισα, για να γνωρίσω

[Ταρούλα]

[Ιωαννάκι]

μέτριες Αγάπες εμένα δεν μου πάνε...ούτε μέτριοι Έρωτες!

[AMALIA]