KAΘΕ ΧΡΟΝΟ ΤΑ ΙΔΙΑ...
KAΘΕ ΧΡΟΝΟ ΤΑ ΙΔΙΑ...
Σήμερα, μια μέρα θλίψης…
Μας φέρνει δυναμικά μπροστά στο Θείο Δράμα…
Αναρωτιόμουν πάντα, άραγε αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι τούτη την θλίψη ή απλά είναι μέσα στα έθιμα τους, να πενθούν τούτη την ημέρα?
Και κοιτάω μετά τον εφοριακό, που θα πάει στον επιτάφιο… τον υπάλληλο της τράπεζας που μόλις κλείσει το τηλέφωνο με τον πελάτη που χρωστάει, θα πλύνει τα χέρια του και θα πάει στην εκκλησία να συμμετάσχει στην θρησκευτική θλίψη… Το ίδιο, που κάνουν σχεδόν οι περισσότεροι… Συμμετέχουν κάθε μέρα στο ίδιο δράμα...μόνο που ειναι το δικό τους!
Εχτές, έβαψαν τα αυγά κόκκινα, ή τα πήραν έτοιμα, τι σημασία έχει… Σήμερα, θα βάλουν τα καλά τους να γίνουν «επισκέπτες» ενός πένθους, που ποτέ δεν είδαν ότι συμβαίνει μέσα τους, ακριβώς το ίδιο… Και φτάσαμε αισίως στην ανάσταση… Μια ημέρα μετά και όλα φαίνονται διαφορετικά… Βολικό ακουγεται…
Μόνο η θλίψη είναι ίδια… Και η αδιαφορία επίσης…
Να γεμίσουν οι εκκλησίες είναι το ζητούμενο… Να μην χαθούν οι «πελάτες» του θεού…
Ίσως έτσι πρέπει να γίνεται…
Ίσως αυτό να είναι το φυσιολογικό και εγώ είμαι απλά μια αιρετική, που αγάπησε βαθιά τον Άνθρωπο, σαν αυτό που είναι…
Αλλά δεν μου κάθεται καλά να βλέπω το παιχνίδι αυτό που γίνεται εις βάρος της πιο αληθινής μου Μνήμης… Να βλέπω το κράτος να φοράει τα καλά του και να εκκλησιάζεται, ευχόμενο «καλή ανάσταση βρε κουτά»… Το κράτος είμαστε εμείς, ο καθένας μας… ας μην ξεγελιόμαστε…
Που συνέβη άραγε η Ανάσταση? Που συμβαίνει μέσα σε μια κοινωνία που έχει την τύχη των προβάτων? Άλλα κι αυτά ακόμα συσπειρώνονται, όταν έρχεται η απειλή…
Όσοι πάνε σήμερα στον επιτάφιο και όσοι πάνε αύριο στην ανάσταση ας μην κοιτάνε αυτό που αναβιώνεται έξω τους, αλλά αυτό που βιώνεται μέσα τους…
Ίσως έτσι καταφέρουμε να κάνουμε τον μύθο, Αλήθεια…
Εγώ βαρέθηκα πια τις γιορτές και τις θυσίες και τις αναστάσεις… τις ευχές και τις προσδοκίες…
Θέλω τον Κόσμο μου Ζωντανό και τον Θεό μου Παρόντα μέσα στο κάθε τι!
Δεν γίνεται, δεν μπορεί ο Θεός να είναι πίστη από έθιμο…
Είμαι τρελή και παραμιλάω…
Και παράλληλα, διαβάζοντας ένα άρθρο περί του αγίου φωτός, σκέφτομαι… «Ω ναι, είναι πολλά τα λεφτά Άρη…»
(http://revealedtheninthwave.blogspot.gr ... _6979.html" onclick="window.open(this.href);return false;)
Δεν έχουμε χρόνο για να εξασκήσουμε την Λογική μας…
Πάει κι αυτό το προνόμιο, όπως η Ελεύθερη Βούληση, υπέρ επιβίωσης, βολέματος, παράδοσης, σωτήρος, φόβου και πνευματικής-νοητικής-συναισθηματικής «αγκύλωσης»…
Που χρόνος για Ανάσταση… Αφού όλα μόνα τους ανασταίνονται κάθε χρόνο, γιατί να κουραστούμε να τα αναστήσουμε εμείς?
Τώρα τι να ευχηθώ?
Απλά, Ανάσταση… (ούτε καλή, ούτε κακή)
Μας φέρνει δυναμικά μπροστά στο Θείο Δράμα…
Αναρωτιόμουν πάντα, άραγε αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι τούτη την θλίψη ή απλά είναι μέσα στα έθιμα τους, να πενθούν τούτη την ημέρα?
Και κοιτάω μετά τον εφοριακό, που θα πάει στον επιτάφιο… τον υπάλληλο της τράπεζας που μόλις κλείσει το τηλέφωνο με τον πελάτη που χρωστάει, θα πλύνει τα χέρια του και θα πάει στην εκκλησία να συμμετάσχει στην θρησκευτική θλίψη… Το ίδιο, που κάνουν σχεδόν οι περισσότεροι… Συμμετέχουν κάθε μέρα στο ίδιο δράμα...μόνο που ειναι το δικό τους!
Εχτές, έβαψαν τα αυγά κόκκινα, ή τα πήραν έτοιμα, τι σημασία έχει… Σήμερα, θα βάλουν τα καλά τους να γίνουν «επισκέπτες» ενός πένθους, που ποτέ δεν είδαν ότι συμβαίνει μέσα τους, ακριβώς το ίδιο… Και φτάσαμε αισίως στην ανάσταση… Μια ημέρα μετά και όλα φαίνονται διαφορετικά… Βολικό ακουγεται…
Μόνο η θλίψη είναι ίδια… Και η αδιαφορία επίσης…
Να γεμίσουν οι εκκλησίες είναι το ζητούμενο… Να μην χαθούν οι «πελάτες» του θεού…
Ίσως έτσι πρέπει να γίνεται…
Ίσως αυτό να είναι το φυσιολογικό και εγώ είμαι απλά μια αιρετική, που αγάπησε βαθιά τον Άνθρωπο, σαν αυτό που είναι…
Αλλά δεν μου κάθεται καλά να βλέπω το παιχνίδι αυτό που γίνεται εις βάρος της πιο αληθινής μου Μνήμης… Να βλέπω το κράτος να φοράει τα καλά του και να εκκλησιάζεται, ευχόμενο «καλή ανάσταση βρε κουτά»… Το κράτος είμαστε εμείς, ο καθένας μας… ας μην ξεγελιόμαστε…
Που συνέβη άραγε η Ανάσταση? Που συμβαίνει μέσα σε μια κοινωνία που έχει την τύχη των προβάτων? Άλλα κι αυτά ακόμα συσπειρώνονται, όταν έρχεται η απειλή…
Όσοι πάνε σήμερα στον επιτάφιο και όσοι πάνε αύριο στην ανάσταση ας μην κοιτάνε αυτό που αναβιώνεται έξω τους, αλλά αυτό που βιώνεται μέσα τους…
Ίσως έτσι καταφέρουμε να κάνουμε τον μύθο, Αλήθεια…
Εγώ βαρέθηκα πια τις γιορτές και τις θυσίες και τις αναστάσεις… τις ευχές και τις προσδοκίες…
Θέλω τον Κόσμο μου Ζωντανό και τον Θεό μου Παρόντα μέσα στο κάθε τι!
Δεν γίνεται, δεν μπορεί ο Θεός να είναι πίστη από έθιμο…
Είμαι τρελή και παραμιλάω…
Και παράλληλα, διαβάζοντας ένα άρθρο περί του αγίου φωτός, σκέφτομαι… «Ω ναι, είναι πολλά τα λεφτά Άρη…»
(http://revealedtheninthwave.blogspot.gr ... _6979.html" onclick="window.open(this.href);return false;)
Δεν έχουμε χρόνο για να εξασκήσουμε την Λογική μας…
Πάει κι αυτό το προνόμιο, όπως η Ελεύθερη Βούληση, υπέρ επιβίωσης, βολέματος, παράδοσης, σωτήρος, φόβου και πνευματικής-νοητικής-συναισθηματικής «αγκύλωσης»…
Που χρόνος για Ανάσταση… Αφού όλα μόνα τους ανασταίνονται κάθε χρόνο, γιατί να κουραστούμε να τα αναστήσουμε εμείς?
Τώρα τι να ευχηθώ?
Απλά, Ανάσταση… (ούτε καλή, ούτε κακή)
- Συνημμένα
-
- forum.jpg (50.26 KiB) Προβλήθηκε 16254 φορές
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Re: KAΘΕ ΧΡΟΝΟ ΤΑ ΙΔΙΑ...
Απλά, Ανάσταση… (ούτε καλή, ούτε κακή)
Ας ξεκινήσουμε να αγαπάμε, κι ας μην ξέρουμε ακόμα καλά τον τρόπο...
Re: KAΘΕ ΧΡΟΝΟ ΤΑ ΙΔΙΑ...
Εγώ βαρέθηκα πια τις γιορτές και τις θυσίες και τις αναστάσεις… τις ευχές και τις προσδοκίες…
Θέλω τον Κόσμο μου Ζωντανό και τον Θεό μου Παρόντα μέσα στο κάθε τι!
...
Απλά, Ανάσταση… (ούτε καλή, ούτε κακή)
Απλα Ανασταση...
Re: KAΘΕ ΧΡΟΝΟ ΤΑ ΙΔΙΑ...
Ας είμαι και ο μόνος ΄Ανθρωπος που πιστεύει στην Δύναμη της Αγάπης, δεν παίρνω ποτέ τον Λόγο μου πίσω...Θα την υπηρετώ, ακόμα κι αν μείνω μόνη και αξιοκατάκριτη από αυτούς που όφειλαν να είναι οι αγαπημένοι μου... ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΩ!!!!
Re: KAΘΕ ΧΡΟΝΟ ΤΑ ΙΔΙΑ...
Ανάσταση..
Επιτρέπω...σημαίνει ότι μειώνεις την απόσταση εσένα με ΕΣΕΝΑ!!!
ετοίμασε την καρδιά ένα ναό να έρθει να κατοικήσει ο Θεός.
αν τον αφήσεις μισοτελειωμένο δεν μπορεί να έρθει να κατοικήσει
ετοίμασε την καρδιά ένα ναό να έρθει να κατοικήσει ο Θεός.
αν τον αφήσεις μισοτελειωμένο δεν μπορεί να έρθει να κατοικήσει
Re: KAΘΕ ΧΡΟΝΟ ΤΑ ΙΔΙΑ...
"Το να είσαι τέλειος είναι μια πρόκληση του «δεν μπορώ»
Το να είσαι ευτυχισμένος είναι η πρόκληση του «Θέλω»…" Β.Ν.
Πολέμα και οραματίσου!
Το να είσαι ευτυχισμένος είναι η πρόκληση του «Θέλω»…" Β.Ν.
Πολέμα και οραματίσου!
Re: KAΘΕ ΧΡΟΝΟ ΤΑ ΙΔΙΑ...
Ανάσταση Βασούλα μου... Μόνο αυτό!
Έχεις δίκιο!
Αγάπη είναι να με αφήνεις να σε αγγίξω,
να με ακούς, ακόμα και όταν δεν μιλάω,
να με βλέπεις, ακόμα και όταν δεν είμαι δίπλα σου...
Re: KAΘΕ ΧΡΟΝΟ ΤΑ ΙΔΙΑ...
Θέλω τον Κόσμο μου Ζωντανό και τον Θεό μου Παρόντα μέσα στο κάθε τι!
Η μόνη βεβαιότητα που μπορείς να έχεις στην ζωή σου είναι μόνο μέσα στην Πίστη, πως ό,τι έρθει, πάντα το Πνεύμα θα δρα εντός σου... Η καρδιά φωτίζει τον σκοτεινό δρόμο της ζωής... Β.Ν.
Re: KAΘΕ ΧΡΟΝΟ ΤΑ ΙΔΙΑ...
Θέλω τον Κόσμο μου Ζωντανό και τον Θεό μου Παρόντα μέσα στο κάθε τι!
Η εσωτερική σπουδαιότητα του ανθρώπου είναι το Φως που τον ακολουθεί, όπου και να βρίσκεται...Να πολεμάει γι' αυτήν την σπουδαιότητα είναι το ζητούμενο
Re: KAΘΕ ΧΡΟΝΟ ΤΑ ΙΔΙΑ...
Απλά, Ανάσταση… (ούτε καλή, ούτε κακή)
Γι' αυτό που πολεμάς είναι μόνο η εξέλιξή σου...Εκεί στον κάθετο άξονα...γιατί όταν αυτός ολοκληρωθεί, ο πόλεμος μετά, στον οριζόντιο, γίνεται αρμονία, ειρήνη και πληρότητα
__________________________________________________________
Πολέμα και Οραματίσου
__________________________________________________________
Πολέμα και Οραματίσου
Re: KAΘΕ ΧΡΟΝΟ ΤΑ ΙΔΙΑ...
Απλά Ανάσταση!
Η πληγωμένη καρδιά μπορεί να Ερωτευθεί
Η προστατευμένη καρδιά δεν μπορεί
Πολέμα και Οραματίσου.
Reiki Center - Ρεικι
Η προστατευμένη καρδιά δεν μπορεί
Πολέμα και Οραματίσου.
Reiki Center - Ρεικι
Re: KAΘΕ ΧΡΟΝΟ ΤΑ ΙΔΙΑ...
Εγώ βαρέθηκα πια τις γιορτές και τις θυσίες και τις αναστάσεις… τις ευχές και τις προσδοκίες…
Θέλω τον Κόσμο μου Ζωντανό και τον Θεό μου Παρόντα μέσα στο κάθε τι!
όσο ζούμε σε τούτον τον κόσμο, θα τον Ερωτευόμαστε με όλη μας την Αγνότητα, έτσι ώστε να πάμε στον Θεό γεμάτοι από Αγάπη και όχι γεμάτοι από φόβο...
Re: KAΘΕ ΧΡΟΝΟ ΤΑ ΙΔΙΑ...
Απλά Ανάσταση
Αν ο Θεός είναι η πρωταρχική Αιτία η Αγάπη θα είναι το αποτέλεσμα
Πατέρα μου/Μητέρα μου, είναι παιδί της Αλήθειας και μόνο αυτή είναι ο δρόμος ο δικός μου προς εσένα
Πολέμα και Οραματίσου
Πατέρα μου/Μητέρα μου, είναι παιδί της Αλήθειας και μόνο αυτή είναι ο δρόμος ο δικός μου προς εσένα
Πολέμα και Οραματίσου
Re: KAΘΕ ΧΡΟΝΟ ΤΑ ΙΔΙΑ...
Vaso έγραψε: Απλά, Ανάσταση… (ούτε καλή, ούτε κακή)
"Πολέμα και Οραματίσου"...
Re: KAΘΕ ΧΡΟΝΟ ΤΑ ΙΔΙΑ...
Όμως και θα στο πω, γιατί είναι βιωμένο, μέσα στην ανοιχτή καρδιά, αλλάζουν όλα και όλοι...
Γιατί η ανοιχτή καρδιά ξέρει να συγχωρεί και να προχωράει
Και αυτό από μόνο του είναι Σκοπός!
Γιατί η ανοιχτή καρδιά ξέρει να συγχωρεί και να προχωράει
Και αυτό από μόνο του είναι Σκοπός!