ΠΡΟΣΕΥΧΗ

[Βικούλα]

Φωτεινούλα

[elenaki]

μετά απο κάποια φάση είναι ανάγκη πλέον να σταματάει το ξεψίρισμα και να αφήνεσαι
με πίστη εμπιστοσύνη στην αθωότητα σου, που είναι εκεί και σε περιμένει απλά να την αφεθείς,
αυτή την αγνή φύση που εκδηλώνεται αυθόρμητα χωρίς εντολές για τα πάντα!

Ελεος πια μ’αυτο το ξεψιρισμα!!ουφ!
Φωτεινο μου!!

[lazaros]

Πως να αφυπνίσω την αθωότητα μου;;την βλέπω μέσα μου...δεν την αφήνω να βγεί λόγο των γονιών μου που δεν μου επετράπει να είμαι αθώος αφού αθώα ήταν η μαμά μου και είναι ακόμη....δύο αθώοι μαζί θα πνιγούν απο τα θηρία...αλλά άραγε τα θηρία που με απειλούν είναι έξω ή μέσα μου..;;; Και επιπλέον είχα και την θρησκεία όπου εκεί δεν έπρεπε να είμαι αυθόρμητος άρα και αθώος όχι ότι είναι το ίδιο αλλά η αθωότητα έρχεται νομίζω αυθόρμητα...αλλά ακόμα και αν αντιστέκεται σε όλους...αρχίσεις σιγά-σιγά να σε κοιτάνε και οι πιο κοντινοί σου άνθρωποι περίεργα...και εκεί απελπίζεσαι...ο μόνος τρόπος νομίζω να σωθείς είναι να τρελαθείς....για αυτό κάποια στιγμή πουλούσα τρέλα για να μπορώ να είμαι ελεύθερος...αλλά τώρα τρελάθηκα στα αλήθεια...

[Ταρούλα]

Ζήτω η τρέλα Λαζαράκο μου

[Ellaki]

Κάθε ημέρα, όταν στην βαθιά μου επικοινωνία με τον Θεό τολμώ να ζητήσω κάτι για εμένα, ζητάω πίσω την χαμένη Αθωότητα των Ανθρώπων...

Πολλές φορές έχω ευχηθεί να μπορούσαμε να ξεκινήσουμε από την Αρχή...Αθώοι και Χαρούμενοι...
Να καούν μεμιάς όλες οι πληγές της άβολης αμαρτίας και γίνει ο άνθρωπος το Bέλος που θα Στοχεύει μόνο στην Θεότητα, απλός και γυμνός!

Σκεφτείτε αν ο καθένας ζητούσε για τον Εαυτό του μια συνολική Καλοσύνη, συμπεριλαμβάνοντας και τον Εαυτό του σ’ αυτήν, πόσο διαφορετικός θα ήταν ο Κόσμος μας...

Θέλω κι εγώ να κάνω αυτήν την προσευχή, κάθε μέρα.

[Vasoula]

Πως να αφυπνίσω την αθωότητα μου;;την βλέπω μέσα μου...δεν την αφήνω να βγεί λόγο των γονιών μου που δεν μου επετράπει να είμαι αθώος αφού αθώα ήταν η μαμά μου και είναι ακόμη....δύο αθώοι μαζί θα πνιγούν απο τα θηρία...αλλά άραγε τα θηρία που με απειλούν είναι έξω ή μέσα μου..;;; Και επιπλέον είχα και την θρησκεία όπου εκεί δεν έπρεπε να είμαι αυθόρμητος άρα και αθώος όχι ότι είναι το ίδιο αλλά η αθωότητα έρχεται νομίζω αυθόρμητα...αλλά ακόμα και αν αντιστέκεται σε όλους...αρχίσεις σιγά-σιγά να σε κοιτάνε και οι πιο κοντινοί σου άνθρωποι περίεργα...και εκεί απελπίζεσαι...ο μόνος τρόπος νομίζω να σωθείς είναι να τρελαθείς....για αυτό κάποια στιγμή πουλούσα τρέλα για να μπορώ να είμαι ελεύθερος...αλλά τώρα τρελάθηκα στα αλήθεια...

Λαζαράκο μου η Αθωότητα με την μορφή που την έχουν ερμηνεύσει οι άνθρωποι, βρίσκεται μόνο στο βρέφος...όλα τα άλλα είναι ένοχα και αντιμετωπίζονται με επιφύλαξη...όχι από τους άλλους μόνο, αλλά από εσένα τον ίδιο πρώτα.

Ο Αθώος είναι ερμηνευμένος σαν τον αφελή...Και τούτος ο φόβος είναι που σε κάνει να νομίζεις ότι οι άλλοι σε κρίνουν σαν τρελό...
Όσο εσύ αναπτύσσεσαι προς την Αθωότητα, τόσο περισσότερο νιώθεις ποιός Είσαι, τόσο που δεν θα σε κοιτάξει κανείς πια με αμφιβολία, γιατί θα την έχεις εσύ πρώτα μέσα σου απορρίψει...

Αυτό που μας κάνει να νιώθουμε τους άλλους εχθρικούς, είναι η δική μας αμφιβολία πρώτα στις ερμηνείες...Η έλλειψη εμπιστοσύνης δεν προκύπτει από τους άλλους...Η Πίστη είναι φαινόμενο που συμβαίνει μόνο μέσα μας και αυτό που συμβαίνει μέσα μας, είναι εκείνο που μετακινεί βουνά.

[lazaros]

Άρα πάλι στρεφόμαστε στο μέσα για να δω εγώ πραγματικά τι πιστεύω τώρα για όλο αυτό και ας αφήσω τους άλλους να κάνουν τις επιλογές τους....σημασία έχει τι κάνω εγώ μιας και είμαι ο μόνος που είμαι υπεύθυνος για μένα...

[Vasoula]

όλα οδηγούν στο "μέσα", Λαζαράκο μου...Το πιο βαθύ "μέσα" είναι Αθώο, το ενδιάμεσο "μέσα" είναι ένοχο και είναι εκείνο που δημιουργεί και τις προϋποθέσεις του "έξω"...

Για να έρθει αρμονία μέσα και έξω, χρειάζεται το "μέσα" να γίνει Ένα...Να περάσεις μέσα από τούτο το ενδιάμεσο "μέσα" που είναι ένοχο και να βαθύνεις στο Αθώο, να το αφυπνίσεις για να κυριεύσει τον Κόσμο σου...

[Ellaki]

Λαζαράκο μου η Αθωότητα με την μορφή που την έχουν ερμηνεύσει οι άνθρωποι, βρίσκεται μόνο στο βρέφος...όλα τα άλλα είναι ένοχα και αντιμετωπίζονται με επιφύλαξη...όχι από τους άλλους μόνο, αλλά από εσένα τον ίδιο πρώτα.

Ο Αθώος είναι ερμηνευμένος σαν τον αφελή...Και τούτος ο φόβος είναι που σε κάνει να νομίζεις ότι οι άλλοι σε κρίνουν σαν τρελό...
Όσο εσύ αναπτύσσεσαι προς την Αθωότητα, τόσο περισσότερο νιώθεις ποιός Είσαι, τόσο που δεν θα σε κοιτάξει κανείς πια με αμφιβολία, γιατί θα την έχεις εσύ πρώτα μέσα σου απορρίψει...

εεεεεε συγνώμη σε μένα μιλάτε ?????

[lazaros]

όλα οδηγούν στο "μέσα", Λαζαράκο μου...Το πιο βαθύ "μέσα" είναι Αθώο, το ενδιάμεσο "μέσα" είναι ένοχο και είναι εκείνο που δημιουργεί και τις προϋποθέσεις του "έξω"...

Για να έρθει αρμονία μέσα και έξω, χρειάζεται το "μέσα" να γίνει Ένα...Να περάσεις μέσα από τούτο το ενδιάμεσο "μέσα" που είναι ένοχο και να βαθύνεις στο Αθώο, να το αφυπνίσεις για να κυριεύσει τον Κόσμο σου...

Αρα πάμε στο ενδιάμεσο μέσα με χαρά και όρεξη....

[Vasoula]

Αρα πάμε στο ενδιάμεσο μέσα με χαρά και όρεξη....

πωπω, μου θύμισες το όραμά μου με την θεά, Λαζαράκο μου..

ο προορισμός!!!!!



Πόσοι λίγοι θα καταλάβουν τούτα τα οράματα μέσα στο βιβλίο μου...

όμως όλα είναι εκεί γραμμένα...


Αγαπημένη μου ψυχή, μπήκα στην βάρκα που μου έφερες…
«να περάσεις το μαύρο ποτάμι μόνη σου, μπορείς?»
Τι να απαντήσω? Δεν ήξερα αν μπορώ, όμως σε εμπιστεύθηκα…
«Γιατί δεν έρχεσαι μαζί μου?»
«Θα έρθω αργότερα…»

Μαύρο το ποτάμι, δεν ήθελα να το βλέπω…
Θα φτάσω κάπου, δεν μπορεί… Μια δίνη από νερό σηκώθηκε μπροστά μου, πήρε μορφή…
«που πας?»
«Δεν ξέρω, αλλά πάω…»
«Υποκλίνομαι στην εμπιστοσύνη σου, αλλά εδώ υπάρχει προορισμός…»
«Ε, τότε πάω στον προορισμό…»
«Υποκλίνομαι στο θάρρος σου, αλλά εδώ υπάρχει φρίκη…»
«Πάω στον προορισμό που λέγεται “φρίκη”…»
«Υποκλίνομαι στην ελευθερία σου, αλλά εδώ υπάρχει η θεά…»
«Πάω στον προορισμό που λέγεται φρίκη, μέσα από την θεά…»
«Είσαι τρελλή…κανείς δεν γύρισε από την θεά!»
«Τότε πάω στον προορισμό, που δεν έχει επιστροφή»
«Κοίτα μικρή, θέλω να σε προστατεύσω, γύρνα πίσω όσο ακόμα μπορείς»
«Φύγε μορφή από μπροστά μου, έχω τώρα προορισμό, δεν μπορείς να με εμποδίσεις…»

Η μορφή χάθηκε, έμεινε ένα πελώριο κύμα μπροστά στην βάρκα, και γλίστρησε μέσα του. ΄Εκλεισα τα μάτια και περίμενα…κάποτε θα τελειώσει! ΄Όχι, όμως, δεν τέλειωνε…όσο είχα κλειστά τα μάτια, συνέχιζε η μάχη. Πείσμωσα… «Εχω προορισμό» φώναξα! ΄Ότι και να κάνεις σε βλέπω…». Ανοιξα τα μάτια και είδα την θεά!
Νερένιο το κορμί της, χλωμό σαν το φως του φεγγαριού. Τα μάτια της δυο σκοτεινά σπήλαια, το ένα ήταν γεμάτο φως, το άλλο σκοτάδι!
«Εσύ, λοιπόν, είσαι η θεά?»
«Είμαι ο προορισμός σου…»
«Είσαι η φρίκη…»
«Είμαι η ζωή, χωρίς εμένα δεν περνάς…»
«Κι εσύ χωρίς εμένα, δεν θα είσαι θεά»
«Υποκλίνομαι στο κουράγιο σου, υποκλίσου στην δύναμή μου»
«Η δύναμή σου είναι μόνο ότι βλέπεις, αυτό που δεν βλέπεις είναι η δική μου δύναμη…Αυτό που βλέπεις υποκλίνεται, αυτό που δεν βλέπεις όμως, θα σε θυμάται για πάντα και θα σε πολεμάει θεά!»
«Μου αρέσει η μάχη μαζί σου…πέρασε!»

Ο μαύρος ποταμός ηρέμησε…Έγινε φιλικός, τα νερά του έσπρωχναν μαλακά την βάρκα πάνω σε μια άγνωστη διαδρομή. Τα μάτια της θεάς καρφωμένα πάνω μου, μια έλαμπαν με φως, μια σκοτείνιαζαν με έναν ολόμαυρο ορίζοντα…
Περίμενα την στιγμή που θα κοιμόταν, για να δω με τα δικά μου μάτια, εσένα αγαπημένη μου ψυχή.
Ειχες φτάσει άραγε πριν από μένα? Πέρασες από την θεά και ξέχασες την υπόσχεσή σου… «θα έρθω αργότερα!»?

Χιλιάδες βλέμματα με παρακολουθούν, ακολουθώντας την θεά…Το ταξίδι με την βάρκα που μου έφερες, δεν είναι χωρίς επιστροφή, μα όλα σου μοιάζουν αγαπημένη μου ψυχή, πως θα σε ξεχωρίσω? Πως θα επιστρέψω χωρίς εσένα?

«Θα έρθω αργότερα», μου είπες, αλλά ο χρόνος δεν υπάρχει στον μαύρο ποταμό…Δεν ξέρω τι θα πει χρόνός και τι θα πει επιστροφή…Το μόνο που ξέρω είναι ότι σ’αγαπώ!

΄Ετριξε το σύμπαν… «μην το ξαναπείς, ποτέ μην το ξαναπεις…» η θεά είχε αγριέψει, στεκόταν μπροστά μου γεμάτη οργή, τα μάτια της άστραφταν από μίσος! Ο ποταμός φοβήθηκε και άρχισε να τρέμει…Δίνες και κύματα εναλλάσσονταν και χτύπαγαν την βάρκα…

«Σ’ αγαπώ…» σου το είπα θεά, ό,τι δεν βλέπεις είναι η δική μου δύναμη!

[Ταρούλα]

[AMALIA]

[eirini]

[Annoula]