ΠΙΣΤΗ - ΧΑΡΑ

[Μπεττουλα]

υπεροχο Νταννουλα

[margaritarenia]

[eirini]

Nταννούλα

[Ελενίτσα]

Με συγκίνησαν κάποιες εικονες από αυτό το άρθρο... γιατι μιλάνε πιο πολύ από χίλιες λέξεις...

Σ' ευχαριστούμε Νταννούλα Κι εμένα ήταν κάποιες εικόνες που με συγκίνησαν ιδιαίτερα

[Ellaki]

[JOANNA]

Νταννακι μου

[Μπεττουλα]

Ας της αφιερώσουμε την Χαρά...Ας της δώσουμε μηνύματα ότι έχουμε Δύναμη και Θέληση να εγκαταλείψουμε εκείνον τον κόσμο, στον οποίον δεν ανήκουμε και δεν ανήκαμε ποτέ. Τον κόσμο του φόβου, της εξάρτησης και του λίγου που καμουφλάρεται σε πολύ…

Ο κάθε ένας μας έχει το δικό του μοναδικό Θείο Σχέδιο να ολοκληρώσει μέσα στην Ζωή του, να αυξηθεί, να υψωθεί, να αγαπήσει.

Σίγουρα υπάρχουν οι τάσεις της Προσωπικότητάς μας, από τον καιρό που γεννιόμαστε στον Φυσικό Κόσμο, κι αυτές δεν αλλάζουν.
Όμως τούτες οι τάσεις χρειάζονται να έχουν ανοδική πορεία, να μην γίνονται μια απλή συνήθεια της επιθυμίας…
Τα χαρίσματα μας διαστρεβλώνονται από την κάθοδο στην Ζωή, και τότε οι τάσεις της Προσωπικότητάς μας γίνονται πάθη και μίση, μέχρι να στρέψουμε το βλέμμα μας στον Θείο Κόσμο και να καταφέρουμε να αθωώσουμε τα πάντα...
Το παρελθόν μας, το παρόν μας και το μέλλον μας...

Η Καρδιά μας είναι ένα Μεγαλειώδες Κέντρο...Δεν του πρέπει ο φόβος, η ανασφάλεια, η μνησικακία...
Και όλα τούτα είναι επίκτητα, δεν σε ακολουθούν στο ταξίδι σου, εσύ τα ακολουθείς.

Σε περιόδους κρίσεως και πανικού ο καθένας βγάζει ότι χειρότερο έχει, δηλαδή τον φόβο…

Σε μεγάλες περιόδους πανικού δύο πράγματα μπορείς να κάνεις...
Ή να πολεμήσεις κι ας χάσεις, ή να το βάλεις στα πόδια, να κρυφτείς...

Έχουμε επιθυμίες, αλλά ξεχνάμε ότι δεν είμαστε αυτές...
Όμως η ικανοποίηση που μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος, όταν γίνεται οι επιθυμίες του, προηγείται πάντα της απογοήτευσης.

Τούτος το μικρό μόριο Αγάπης, τούτο είναι η πυξίδα του Ανθρώπου…Δεν μπορεί να δείχνει παρά προς την Επιστροφή μας στην Αθωότητα…

[Annoula]

Ωραίο φτυαράκι

[Θοδωράκος]

Τούτος το μικρό μόριο Αγάπης, τούτο είναι η πυξίδα του Ανθρώπου…Δεν μπορεί να δείχνει παρά προς την Επιστροφή μας στην Αθωότητα…

Χρειάζεται πολύς ήλιος για ν᾿ ανθίσεις!

[Μπεττουλα]

[Μάνος]

Ο κάθε ένας μας έχει το δικό του μοναδικό Θείο Σχέδιο να ολοκληρώσει μέσα στην Ζωή του, να αυξηθεί, να υψωθεί, να αγαπήσει.
Δεν έρχεται η Ζωή να ανατρέψει τούτο το Θείο Σχέδιο...δεν θα το έκανε ποτέ από μόνη της. Αν φαίνεται ότι το Θείο μας Σχέδιο ανατρέπεται, είναι γιατί παραβλέψαμε την ερμηνεία του "Θείου" και μείναμε με πείσμα στο "Σχέδιο" και έτσι και εκείνο έγινε εύκολη λεία στα πάθη μας και στον ψυχισμό μας. Ακολουθήσαμε άλλους νόμους…

...Και ξαναδιαβάζοντας αυτό το κείμενο μου ήρθε στο μυαλό αυτό το τραγούδι, όπου και σας αφιερώνω:



Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο
δυο καρδιές κι έναν ήλιο στη μέση.
Παίρνω φως απ’ τον ήλιο και φτιάχνω την αγάπη
και μου λες πως σ’ αρέσει.

Τα παιδιά τραγουδούν μες στους δρόμους
κι η φωνή τους τον κόσμο αλλάζει.
Τα σκοτάδια σκορπάνε κι η μέρα λουλουδίζει
σαν ανθός στο περβάζι.

Ένα σύννεφο είν’ η καρδιά μου
κι η ζωή μου γιορτή σε πλατεία.
Σ’ αγαπώ κι ο απέραντος κόσμος πόσο μοιάζει
με μικρή πολιτεία.

[Βικούλα]

[Ταρούλα]

[Ellaki]

[Θοδωράκος]