Σήμερα αργά το απόγευμα καθώς κοίταζα τη θάλασσα σαν να εμφανίστηκες νοητικά δίπλα μου, σαν να κάναμε διάλογο, απλό καθημερινό και σύντομο.
Δεν το θεώρησα τυχαίο... Επηρεασμένη από το βιβλίο, νιώθω όλο και πιο σίγουρη για την εμφάνισή σου στη ζωή μου. Όλα αρμονικά καμωμένα, ένα θεϊκό σχέδιο πλασμένο με Σοφία.
Πόση αλήθεια περιέχονται σ αυτές τις λίγες γραμμές
Μια αγαπημένη Ψυχή μου το έγραψε σήμερα
Και εχτές πάλι δύο άνθρωποι μου αφιέρωσαν δύο τραγούδια που δεν μπορώ να τα αγνοήσω στην φάση της εξέλιξης που βρίσκομαι
Θα μοιραστώ μαζί σας χίλιες λέξεις από την Ψυχή Μου
Η Ψυχή δεν είναι μόνο ένα πεδίο δεν είναι μια ιδέα, ούτε μια επιστημονική σύλληψη Είναι μια Οντότητα με μνήμες και από τους δύο κόσμους της Τον Ουρανό και την Γη
Το αέναο ταξίδι της στην Γη δεν είναι τιμωρία, είναι πόθος και λαχτάρα Είναι έρωτας χωρίς όρους και περιορισμούς
Είναι έκφραση θεϊκών ποιοτήτων και δημιουργία εκείνης της κατάστασης στο «είναι» που εμφανίζει όλα τα «συμπτώματα» του θεού μέσα σε κάθε Ανθρώπινο ΄Ον
Αν ο φυσικός κόσμος της εμφανίζει σημάδια εξουσιαστικής αθλιότητας, είναι μόνο γιατί δεν βρήκε χώρο στην συνείδηση ενός ανθρώπου στην Γη, να εκφραστεί ολοκληρωτικά
Η συνείδηση ενός μικρού νου παραμένει στο σώμα και τότε δεν χωράει ο θεός μέσα σε τόσα όργανα, φλέβες, υγρά, παρά μόνο επιδερμικά
Το σώμα όμως δεν έχει μνήμες από την αιωνιότητα Γιατί κάθε φορά είναι ένα ξεχωριστό, καινούργιο «όχημα» που κυκλοφορεί χωρίς να γνωρίζει τους αιώνιους Νόμους της Ζωής
Ο «μικρός» άνθρωπος δεν το ξέρει δεν ξέρει ότι δεν είναι απλά ο νους του Δεν θυμάται τίποτα από την αιωνιότητα, από τους Νόμους της, από τον θεό
Και όταν η Ψυχή, στην απεγνωσμένη της προσπάθεια να «καταλάβει» εξ ολοκλήρου το σώμα της, ανοίγει τις μνήμες της για να βοηθήσει την συνείδηση να «θυμηθεί», τότε έρχονται αναλαμπές στον νου, κάτι σαν ενθύμηση, έμπνευση μικρές εικόνες χωρίς νόημα, χωρίς ειρμό ίσως όμως είναι τόσο δυνατές οι στιγμές αυτές, που επισκιάζουν κάθε αγωνία και αμφιβολία της μικρής και ανούσιας ζωής
Σε κάποιους ανθρώπους αυτές οι μικρές στιγμές είναι κίνητρο να ερευνήσουν την Ψυχή τους, να ξαναβρούν την χαμένη τους μνήμη, να «επιτρέψουν» στην Ζωή να εκδηλωθεί μέσα τους ολοκληρωτικά, να επιτρέψουν στο Σώμα τους να αγνοποιηθεί από κάθε τιμωρία και πόνο, από κάθε ασθένεια που εμφανίζει τα σημάδια της διάσπασης των μερών του Ανθρώπου
Και τότε αρχίζει το πραγματικό ταξίδι
Μέσα στην Συνείδηση ανοίγει ο «χώρος» της Αγάπης ανοίγει ο Δρόμος της Αλήθειας και η Σοφία εκφράζεται σαν μια αιώνια Δύναμη του θεού, που δεν έχει περιορισμό από μία ανθρώπινη «εφεύρεση» που λέγεται «θρησκεία»
Δεν υπάρχει ανθρώπινος νόμος ηθικής που να μπορεί να ελαφρύνει το βάρος της Ψυχής, σε ένα σώμα που δεν την αποδέχεται
Οι «μνήμες» των Ψυχών μας είναι αυτές που ορίζουν και τον πόθο για την αληθινή Ζωή Η «γνωριμία» μεταξύ μας ίσως δεν είναι αρκετή για να «δαμάσει» την σωματική συνείδηση και να επιτρέψει στον ΄Ερωτα να εκφράσει το πιο θείο επίπεδο του Ανθρώπου
Αυτό που χρειάζεται είναι μόνο «να επιτρέψουμε» στην Αγάπη να γκρεμίσει τα σωστά και τα λάθη μας και μια ανθρώπινη διαδρομή που ποτέ δεν μας έδωσε ουσία για την Ζωή Μας
Κανένα συναίσθημα δεν είναι αγνό, όταν από άγνοια «υποκρίνεται» πάνω σε μια ηθική που είναι εντελώς ανήθικη για την Ψυχή μας
Πολλές φορές οι άνθρωποι χάνουν ευκαιρίες να «επιτρέψουν» στην καρδιά να σκέφτεται με πνευματική Λογική, από τον φόβο μήπως τελικά κάνουν λάθος
Και έτσι οι άνθρωποι χάνονται μεταξύ τους
Και ο θεός φτωχαίνει .
Από έναν «μικρό» νου, που πάντα φοβάται να αγαπήσει με όλη του την Ψυχή, τον θεό και τον βγάζει έξω από την ολότητά του, όπως ακριβώς και την Ψυχή του
Και έτσι ο ΄Ερωτας των Ψυχών μας εξουδετερώνεται
Και η Ζωή φτωχαίνει
Είναι θείο και σοφό το Σχέδιο του θεού
Φέρνει κοντά εκείνες τις Ψυχές που έχουν Σχέδιο και Σκοπό
Που δεν μπορεί η μία να ζήσει χωρίς την άλλη, γιατί το «ταξίδι» θα είναι «φτωχό» και «ανούσιο» χωρίς την αιωνιότητα που κουβαλάνε
Επιτρέπω ήταν η πρώτη λέξη που έμαθα .
Ρώτησα τον μεγάλο Ιερέα, αγαπημένη μου ψυχή, πως θα βρω μέσα στην αγάπη την ψυχή μου, όταν θα γίνω «άνθρωπος»
Είδα τους ανθρώπους να αγαπάνε και να υποφέρουν
Τους είδα να κλαίνε
Τους είδα να μισούν
Τους είδα να φοβούνται
«Τι είναι αυτά που μου περιγράφεις?» με ρώτησε
«Συναισθήματα»
«Και τι σε κάνει να μην τα αποδέχεσαι?»
«Μα είναι η ψυχή μου μέσα σ αυτά?»
«Η ψυχή σου είναι πάντα και μέσα σ αυτά»
«Τι είναι η ψυχή μου?»
«Η ψυχή σου είναι ένα αρχέτυπο, με βάση το οποίο κατασκευάζεις και το σώμα σου. Δεν υπάρχει «ασώματη» ψυχή Υπάρχουν όμως πολλά σώματα που την καλύπτουν. Εξαρτάται ποιο θα επιλέξεις »
«Μεγάλε ιερέα, όταν θα γίνω άνθρωπος, δεν θα έχω υλικό σώμα?»
«Σε κάθε επίπεδο, η ψυχή σου θα έχει σώμα, γιατί μόνο έτσι μπορεί να υπάρχεις»
«Και πως είναι?»
«Φως και σιωπή και μέσα σ αυτήν την ένωση, η ψυχή έχει όλα τα εφόδια για να παίρνει μορφές που γίνονται Λόγος»
«Και το ανθρώπινο σώμα μου?»
«Προσαρμόζεται στον Λόγο και έτσι η ψυχή είναι ευτυχισμένη, αφού έχει αυτό το σώμα που χρειάζεται »
«Τι σημαίνει, που χρειάζεται?»
«Σημαίνει ότι με αυτό μπορεί να εκδηλώνεται, χωρίς να αισθάνεται φυλακισμένή»
«Φυλακισμένη?»
«Το σώμα γίνεται για τις ανάγκες της ψυχής Το δημιουργεί η ίδια. Σαν άνθρωπος λοιπόν θα της επιτρέψεις να εκδηλώνεται, όπως θέλει Να νιώθει, να αγγίζει, να ονειρεύεται, να φαντάζεται, να χαίρεται, να αγαπά Μέσα σ αυτές τις εκδηλώσεις χωράνε όλα τα συναισθήματα, ακόμα και αυτά που περιέγραψες παραπάνω.»
«Μα δεν ήταν ευτυχισμένοι οι άνθρωποι με αυτά, μεγάλε Ιερέα »
«Ναι, γιατί οι άνθρωποι δεν επιτρέπουν στην ψυχή τους να τα βιώνει, αλλά της επιβάλλουν αυτά που βιώνουν οι άλλοι, σαν δικές της εμπειρίες »
΄Ηρθα, λοιπόν, αγαπημένη μου ψυχή, και το μόνο που θυμόμουν ήταν «επέτρεψε»
Αυτό ήταν η μοναδική ανάμνηση που έγινε ο φωτεινότερος δρόμος στον φυσικό κόσμο. Επέτρεψα στο λουλούδι να ανθίσει, αλλά και να μαραίνεται, επέτρεψα στο νερό να κυλάει, αλλά και να ορμά, επέτρεψα στον αέρα να ταξιδεύει, αλλά και να τρέχει, επέτρεψα στην φωτιά να ζεσταίνει, αλλά και να καίει, επέτρεψα όλες τις μυρωδιές και τους ήχους, όλα τα όνειρα και τις αλήθειες, επέτρεψα στο σώμα να ακολουθήσει την ψυχή μου και να ερωτευθεί την ζωή Και έτσι μόνο μπόρεσα να την αγγίξω, χωρίς να φοβάμαι
΄Ετσι μόνο μπόρεσα να πω «σαγαπώ», χωρίς να περιμένω να μου κρατάς το χέρι
΄Ετσι μόνο μπόρεσα να σε νιώσω μέσα στην σιωπή σου
΄Ετσι μόνό μπόρεσα να με νιώσω μέσα στην ζωή μου
Και όλα έγιναν πάλι Φως ΦΩΣ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗ! Φως και Λόγος!
Εσείς τι επιτρέπετε?
Σας αφιερώνω τα δύο τραγούδια που μου αφιέρωσαν
Νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη για τις "μνήμες"....
αυτές τις μνήμες που δεν μας καθηλώνουν σε ανόητα καθήκοντα, αλλά μας αφήνουν να εκφράσουμε την ευαισθησία και τον ΄Ερωτα της Ψυχής μας...
Για τις μνήμες της Ψυχής Μας
http://youtu.be/tKhN_b7sNrU
για τις μνήμες του Ερωτα...
http://youtu.be/aerUdrGFHVw
