Μοναξιά....

Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Μοναξιά....

Δημοσίευση από Vasoula »

Moναξιά…


Πολύς κόσμος γύρω μας, για να πούμε ότι η μοναξιά είναι Αλήθεια…
Δεν φαίνεται από το ποιους έχεις γύρω σου, αλλά από το ποιους «έβαλες» μέσα σου και πέταξες τον Εαυτό σου έξω…

΄Ισως καμιά φορά δεν αντέχουμε αυτόν τον εσωτερικό «συνωστισμό» που πιάνει όλον τον χώρο μας…
Συνωστισμός από ρόλους, γιατί ο κόσμος μέσα μας έχει γίνει απλοί ρόλοι και εμείς δεν ξέρουμε ποιόν από όλους «παίζουμε»…

Κουραστικό αυτό το παιχνίδι…Τελικά το να μείνεις μόνος δεν είναι παρά μια ανάγκη να κάνεις ειρήνη με το μέσα σου…
Να τους «πετάξεις» όλους έξω, για να μείνει χώρος για Εσένα…

Και τότε αυτή η ειρήνη που προσπαθείς να πετύχεις, είναι τόσο βροντερή που σε ξεκουφαίνει…
Λες και οι άλλοι δεν θέλουν να βγουν με κανέναν τρόπο…
Πρέπει να κάνεις μάχη γι’ αυτό και σε κουράζει…

Μα πως θα καταλάβεις ποιος είναι σημαντικός για να μείνει, αν δεν κάνεις το μέσα σου δικό σου?

Αν δεν γνωρίζεις, πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι ο κόσμος σου είναι δικός σου και αν δεν ξέρεις Εσένα και με ποιόν θέλεις να τον μοιραστείς?

Πως χαλάνε έτσι οι σχέσεις…δες…
Πάνω στην αγωνία σου να έχεις ειρήνη, τους πετάς όλους έξω, αλλά δεν έχεις φέρει Εσένα μέσα…
Ποιόν να αγαπήσεις τελικά?
Κενό…

΄Όλα αδιάφορα, ασύμβατα και ένας κόσμος ασεβής, που συνεχώς τρέχει να εισβάλει εκεί που δεν του επιτρέπεται…αλλά όταν ο χώρος είναι κενός, όλα μπορούν να τον καταλάβουν…
Η απογοήτευση, η μοναξιά, η αδικία, η θλίψη…όλα!

΄Όλα όσα δεν έπρεπε να είναι δικά σου, είναι όμως…Και αυτό σε τρελαίνει…

Πως έγινε ο κόσμος μας έτσι? Ένω θα έπρεπε να ρωτάμε «πως έγινε ο κόσμος μου έτσι»…

Τόσο τρελός ο κόσμος μέσα μας, που χάνουμε και το σημαντικό...όταν ο πόλεμος ξεκινήσει μέσα μας, τότε δεν υπολογίζουμε εχθρούς και φίλους...
Τους διωχνουμε όλους...μας διώχουν όλοι...
Είναι και ένα μέτρο αυτό, να υπολογίσεις τι καταλαμβάνεις Εσύ μέσα σου, και τι επιτρέπεις να μείνει σαν σημαντικό...


Εγώ αυτήν την παράνοια την πέρασα μέσα στον δικό μου λαβύρινθο…



Μέσα στο σκοτάδι οι σκιές γίνονται τερατώδεις παρουσίες. Δεν αντιλαμβάνεσαι τις προθέσεις τους. Φιλικές, εχθρικές; Για να διαπιστώσω αργότερα ότι οι σκιές δεν μπορούν να κάνουν κακό! Μόνο να σε φοβίσουν μπορούν. Και φαίνεται να το διασκεδάζουν. Γελούν με τον φόβο σου, πολλές φορές τρέφονται απ’ αυτόν. Τρέφονται από τον ιδρώτα σου, από την χαμηλή δόνηση που έχει το σώμα σου την ώρα που φοβάσαι, από την μυρουδιά που εκκρίνει το σώμα σου. Αυτές «οι σκιές» γίνονται σύντροφοι στην διαδρομή σου, αν τους το επιτρέψεις. Και εσύ, αφού δεν έχεις κανέναν άλλον, αφήνεις τις «σκιές» να έρθουν μαζί σου. Αυτή είναι η πιο μεγάλη παγίδα, την ώρα που διασχίζεις τον λαβύρινθο. Γιατί οι «σκιές» παίρνουν θάρρος και δεν σε αφήνουν ούτε έξω από αυτόν.

Την πρώτη φορά που κατέβηκα στο σκοτάδι, έκανα το λάθος να αναζητήσω την συντροφιά τους. Δεν άντεχα την μοναξιά και τον φόβο μου. ΄’νοιξα λοιπόν την πύλη και τις έβγαλα, άθελά μου, στον κόσμο, στην ζωή μου. Μαζί μου στο φως, μαζί μου στο σκοτάδι.
Οι «σκιές» έγιναν ότι αγαπούσα, ότι φοβόμουν, ότι μου έδινε κουράγιο, ότι μου έπαιρνε την ελπίδα. Ξαφνικά η ζωή μου γέμισε «σκιές» και εγώ αρρώστησα, χωρίς να το καταλάβω. «Ακούμπησα αυτήν την αρρώστια στον Θεό. Σε μια εξωτερική δύναμη, που αποφάσιζε για μένα. Και όσο την τοποθετούσα έξω από μένα, τόσο πλήθαιναν οι «σκιές»!


«Κανείς δεν μπορεί να ορίσει την ζωή σου, γιατί πάντα υπάρχει η τελευταία επιλογή, που είναι δική σου απόφαση. Αυτή η απόφαση ανατρέπει αυτό, που οι άλλοι λένε «το πεπρωμένο» σου! Γιατί η ζωή είναι μοναδικά δική σου απόφαση.»

(Κάρτα Ρωρ 102)


Χωρίς τον «φόβο», ο «εγωισμός» γίνεται «αγάπη». Χωρίς τον «εγωισμό», ο «ανταγωνισμός» γίνεται «ενότητα», χωρίς τον «ανταγωνισμό», η «κολακεία» γίνεται «πίστη», χωρίς την «κολακεία», η «εμμονή» γίνεται «επίγνωση», χωρίς την «εμμονή», η «συνήθεια» γίνεται «ευχαρίστηση», χωρίς την «συνήθεια», ο «πλούτος» γίνεται «αφθονία», χωρίς τον «πλούτο», η «προσδοκία» γίνεται «εμπιστοσύνη», χωρίς την «προσδοκία», η «ασχήμια» γίνεται «ομορφιά», χωρίς την «ασχήμια» η «κριτική» γίνεται «συγχώρεση» και χωρίς την «κριτική» η «αλήθεια» λάμπει όπως ο χρυσός στους τοίχους! Αλλά αυτή η λάμψη είναι ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ!


Μία-μία οι δικαιολογίες καταρρίπτονται. Γιατί είναι η λαχτάρα σου να προχωρήσεις, που τις καταρρίπτει. Γιατί είναι η λαχτάρα σου να τοποθετήσεις τον Εαυτό σου «σε θέση ενότητας» και όχι «σε θέση μάχης». Γιατί αντιλαμβάνεσαι ότι η «ειρήνη» ακτινοβολεί από την καρδιά σου και όχι από την λογική σου. Γιατί δεν επιτρέπεις στο νου σου να βάζει όρους για την αγάπη και ούτε προσπαθείς να την προσαρμόσεις σε ότι οι άνθρωποι θεωρούμε αγάπη. Δεν λες το όνομά της! Την νοιώθεις απλά! Σαν τον αέρα που αναπνέεις. Εισπνέεις αγάπη, εκπνέεις αγάπη. Υπάρχει ποτέ περίπτωση να αξιολογήσουμε την αναπνοή μας;


Η κατανόηση είναι το πρώτο βήμα για να έχεις επίγνωση της ολοκληρωμένης άποψης για ότι κοινωνικό, θρησκευτικό ή οικογενειακό αποτύπωμα έχει χαραχθεί στο νου μας. Αν αυτό το αποτύπωμα το φωτίσεις θα αντιληφθείς ότι διεκδικείς ό,τι δεν θεωρείς δικό σου, χάνεις ότι δεν σου ανήκει και δεν δοκιμάζεις γιατί φοβάσαι να χάσεις. Μέσα στις έννοιες «χάνω-διεκδικώ» περικλείεται όλος ο ανθρώπινος πόνος, που προέρχεται από τον φόβο και την επιθυμία. Ο φόβος και η επιθυμία φέρνουν τις προσκολλήσεις και οι προσκολλήσεις την αγωνία. ΄Όλες οι αλυσιδωτές αντιδράσεις των ανθρώπων οδηγούν στον σκοτεινό λαβύρινθο, όπου εκεί ο νους μας έρχεται αντιμέτωπος με ό,τι «αγαθό» του είχε επιβληθεί μέσα από τα πρότυπα. Είναι, λοιπόν, αναγκασμένος να αφαιρέσει τα εισαγωγικά από το Αγαθό, για να ενωθεί με το αγνό, καθαρό Φως του ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΑΓΑΘΟΥ. Και αυτήν την ένωση μόνο μέσα από το πέρασμά του από τον λαβύρινθο μπορεί να την επιτύχει. Το φως αναδύεται μέσα από το σκοτάδι και αυτή είναι και η αξία της αντίληψής Του. Γιατί δεν το αντιλαμβάνεσαι μόνο στον εαυτό σου, αλλά σε όλους τους υπόλοιπους εαυτούς των ανθρώπων, σε όλη την Δημιουργία.



Στην «αίθουσα Ελευθερίας» συναντάς τον Θεό, μέσα στο λυκόφως! Και εκεί καταλαβαίνεις ότι, αλήθεια, ΥΠΑΡΧΕΙ! Υπάρχει μέσα σου, γύρω σου, στα κύτταρά σου, στις μνήμες σου. ΄Όλα αρχίζουν τότε να αντιστρέφονται. Αντιλαμβάνεσαι την αγνότητα του Θεού σε όλους τους ανθρώπους, αναγνωρίζεις τους φόβους τους που πριν λίγο ήταν και δικοί σου φόβοι, κατανοείς την σύγχυση που έχουν για τον Θεό και την θρησκευτική τους υποταγή σε έναν τιμωρό-Θεό, που για να δείξει το έλεός του πρέπει να του «τάξεις». Ανακαλύπτεις ότι η ισορροπία σε όλες τις αντιθέσεις που βιώνεις στην ζωή σου έρχεται μέσα από την ΣΥΓΝΩΜΗ. Συγχωρείς την άγνοια! Και έτσι συγχωρείς πια κάθε εκδήλωση των ανθρώπων που έρχεται από την ψευδή εικόνα που έχουμε όλοι για την «ανθρώπινη φύση» μας! Μέσα σ’ αυτήν την ψευδή εικόνα εμπεριέχεται και ο τίμιος και ο κλέφτης, και ο ειλικρινής και ο ψεύτης, και ο ταπεινός και ο ματαιόδοξος. Και συγχωρείς…ολοένα και πιο βαθιά, ολοένα και με πιο μεγάλη επίγνωση.
Συγχωρείς τον εαυτό σου πρώτα απ’ όλα, για όλη την αλήθεια που του είχες κρύψει. Για την αγωνία, τους φόβους, τις ανασφάλειες που του επέβαλες.
Για τον «Θεό-ανδρείκελο» που του έβαλες σαν όραμα! Για την μάχη που τον παρότρυνες να δώσει υπέρ ψευδών ιδανικών, με άλλους ανθρώπους. Για την αντίληψη που του επέβαλες, ότι ο Θεός μόνο συγχωρεί!
Για την απόσταση που κράτησες από τους ανθρώπους που δεν ακολουθούσαν την δική σου πορεία. Για την απόσταση που κράτησες από τον Θεό, θεωρώντας τον «εξωτερικό συνεργάτη». Για όση αγάπη σου έδωσαν οι άνθρωποι και που εσύ δεν αντιλήφθηκες και τους πλήγωσες. Για όση αγάπη έδωσες εσύ, αλλά δεν την αντιλήφθηκαν οι άλλοι και πληγώθηκες. Για τις πληγές που άφησες ανοιχτές μέσα από μια ελαστική ηθική, που επικρατεί μεταξύ των «Εγώ» των ανθρώπων. ΄Έχεις τελικά πολλούς λόγους για «συγνώμη». Κάθε συγνώμη και μία επίγνωση. Κάθε επίγνωση και ένα σκαλί στην «ουράνια σκάλα».

Σε κάθε διάδρομο του λαβύρινθου άφηνα και ένα κομμάτι του συναισθηματικού μου σώματος, που «διεκδικούσε». Το αποχαιρετούσα και το ελευθέρωνα, βιώνοντας μετά την γαλήνη της επίγνωσης. Την θέσή του έπαιρνε μέρος από το Φως που γέμιζε το κενό και «θεράπευε» την πληγή από την απώλεια.
Προδοσίες, χειρισμοί, ψεύτικη αγάπη, μοναξιά, όλα τα τέρατα του υποσυνείδήτου, ελευθερώνονταν στους σκοτεινούς διαδρόμους και διεκδικούσαν μερίδιο από την ζωτικότητά μου. ΄Έβαζαν όρους για να με αφήσουν να προχωρήσω. Δεν σήκωναν διαπραγματεύσεις, απαιτούσαν.

«Μην επικεντρώνεσαι στις άσχημες εκδηλώσεις των ανθρώπων γύρω σου, γιατί μπορεί να παρασυρθείς από τον εγωισμό τους. Επικεντρώσου στην πληροφορία που σου δίνει η κάθε εκδήλωσή τους και παρατήρησέ την. ΄Έτσι μόνο θα μάθεις να αξιολογείς τις αντιδράσεις σου και να μένεις σε ηρεμία.»

(κάρτα Ρωρ 67)



Λόγια και κλάματα στοίχειωσαν μέσα στο σκοτάδι. Πήραν σάρκα και οστά και έγιναν όλοι οι αγαπημένοι μου άνθρωποι, φίλοι, σύντροφοι, δάσκαλοι, που τους επέτρεψα να πρωταγωνιστήσουν στο έργο της ζωής μου. ΄Ήταν αυτοί που «διεκδίκησα» την αγάπη τους. Και έτσι τους έχασα! ΄Ηταν αυτοί που «διεκδίκησαν» την αγάπη μου. Και έτσι με έχασαν!

«Ποτέ δεν θα χάσεις κάτι που σου ανήκει πραγματικά. Πάντα θα επιστρέφει στην ζωή σου.»

(κάρτα Ρωρ 123)


«Διεκδίκηση» είναι μία σκληρή δοκιμασία που υποβάλλουμε στην ψυχή μας. Tην αφήνουμε, χωρίς εφόδια, να ανταποκριθεί στην θεϊκή της προέλευση. Την στέλνουμε στην «μάχη» της ζωής, αφού της έχουμε αφαιρέσει την δυνατότητα να πράξει με ελευθερία. Την δεσμεύουμε με όρους και επιθυμίες, στις οποίες δεν μπορεί να ανταποκριθεί και έτσι «πληγώνεται» και «αρρωσταίνει». Δεν κατανοούμε όμως τις πληγές και την αρρώστια της. ΄Έχουμε μάθει να θεωρούμε «αρρώστια» ότι εμφανίζεται σαν σύμπτωμα στο σώμα μας. Και μόνο όταν εμφανιστεί, αρχίζουμε να αναζητάμε τις αιτίες. Πηγαίνουμε από γιατρό-σε γιατρό, για να θεραπεύσουμε το σύμπτωμα, αλλά η πολυπόθητη θεραπεία δεν έρχεται. Γιατί η αιτία της αρρώστιας μας κρύβεται στην ψυχή μας, την οποία ο νους μας δεν μπορεί να προσεγγίσει.
Υπάρχει μεταξύ τους η απόσταση «του μη αποδεικνυόμενου»!
Υπάρχει μεταξύ τους η απόσταση «του σώματος», που αντιμετωπίζεται σαν το «μεγαλείο της ύπαρξης»! ΄Όμως δεν είναι.
Από αυτήν την απόσταση που οριοθετούμε μεταξύ του νου μας και της ψυχής μας προκύπτουν οι «ασθένειες».
Και μόνο περνώντας από τον λαβύρινθο, εντοπίζουμε αυτήν την απόσταση, που άθελά μας αφήσαμε να υπάρχει. Μόνο στον λαβύρινθο αναγνωρίζουμε την ψυχή και την θεϊκή της ουσία, μόνο στον λαβύρινθο μειώνουμε τις αποστάσεις μεταξύ του νου μας και της ψυχής μας, ώστε να της δώσουμε ξανά τα εφόδια από τον Πατέρα και να την αφήσουμε ελεύθερη να μας οδηγήσει σ’ Αυτόν. Χωρίς όρους πια, χωρίς παραμέτρους, χωρίς οριοθετήσεις και κυρίως χωρίς ΠΡΟΤΥΠΑ.




Νιώθω ότι είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να μοιράζεσαι τον κόσμο του θεού, έστω και με έναν...
Αρκεί να έχεις γεμίσει με αυτόν....


Εσείς? τι είναι μοναξιά για εσάς?

http://youtu.be/ksxxVYHBkqI @};-


:x
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
ΙΩΑΝΝΑ
Δημοσιεύσεις: 15907
Εγγραφή: 25 Οκτ 2009 7:29 pm
Τοποθεσία: θεσσαλονικη

Δημοσίευση από ΙΩΑΝΝΑ »

Από τα 10 μου χρόνια και μετά άρχισα να νιώθω μοναξία και όσο περνούσανε τα χρόνια αυτή η αίσθηση μεγάλωνε και αισθανόμουν όλο και πιό μόνη.
πίστευα ότι η αιτία βρισκόταν σε εξωτερικούς παράγοντας ,οπότε προσπαθούσα μάταια τόσα χρόνια να βρώ την λύση ώσπου έγινα ο κομπάρσος της ζωής μου και όλοι οι άλλοι πρωταγωνιστές :-(
τελικά κατάλαβα ότι η αιτία της μοναξιάς μου ήταν ότι όσο παιρνούσαν τα χρόνια τόσο πιό πολύ εγώ μεγάλωνα την απόσαση μεταξύ εμένα και της ψυχής μου.
Το ΦΩΣ η ΑΓΑΠΗ και η ΔΥΝΑΜΗ αποκαθησούν το σχέδιο πάνω στη γή

Πολέμα και Οραματίσου !!!
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

ξέρεις Ιωαννούλα...είναι και οι σκιές που καταλαμβάνουν τον χώρο μέσα σου...Για να τον γεμίσεις με την ομορφιά, χρειάζεται να τις διαπεράσεις και αυτό είναι που σε κάνει να λες... "δεν βαριέσαι? ζωή είναι θα περάσει...!"

αν ρωτήσεςι "τι κάνεις?" όλοι θα σου απαντήσουν "καλά"...

συνηθίζονται, βλέπεις, οι σκιές...Γίνονται ο κόσμος σου και πως να τον γεμίσεις μετά με τον θεό?
Τον ψάχνεις λοιπόν στο γύρω γύρω...

Τον ψάχνεις στις λέξεις και στις πράξεις...Απεγνωσμένα να μιλησεις σε κάποιον, κι ας είναι και αυτός που αποστρέφεσαι...
Τεράστια η μοναξιά των ανθρώπων...
Δεν το βλέπεις όμως ούτε στις λέξεις, ούτε στις πράξεις...
Το βλέπεις στα μάτια τους...
Και στην προσπάθειά τους να αποφύγουν τις σκιές τους, μέσα στις συναναστροφές...

Δεν βαριέσαι? ζωή είναι θα περάσει, αν το ξεχάσουμε...

:-( @};-
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
Λιζούλα
Δημοσιεύσεις: 17536
Εγγραφή: 21 Απρ 2010 1:06 pm

Δημοσίευση από Λιζούλα »

Μοναξιά...το παρεάκι μου.

πιο καλή η μοναξιά
από σένα που δεν φτάνω
μια σε βρίσκω μια σε χάνω
πιο καλή η μοναξιά.

λέει το τραγούδι.


Αυτό είχα εφαρμόσει στη ζωή μου. Έλα όμως που αυτός που δεν έφτανα ήταν ο ίδιος μου ο Εαυτός κι αυτή ήταν η πηγή της μοναξιάς μου.

Όσο πιο κοντά έρχομαι σε εμένα την ίδια τόσο πιο πολύ γεμίζει το κενό της μοναξιάς.
Ας είμαι και ο μόνος ΄Ανθρωπος που πιστεύει στην Δύναμη της Αγάπης, δεν παίρνω ποτέ τον Λόγο μου πίσω...Θα την υπηρετώ, ακόμα κι αν μείνω μόνη και αξιοκατάκριτη από αυτούς που όφειλαν να είναι οι αγαπημένοι μου... ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΩ!!!!
Άβαταρ μέλους
ΙΩΑΝΝΑ
Δημοσιεύσεις: 15907
Εγγραφή: 25 Οκτ 2009 7:29 pm
Τοποθεσία: θεσσαλονικη

Δημοσίευση από ΙΩΑΝΝΑ »

ξέρεις Ιωαννούλα...είναι και οι σκιές που καταλαμβάνουν τον χώρο μέσα σου...Για να τον γεμίσεις με την ομορφιά, χρειάζεται να τις διαπεράσεις και αυτό είναι που σε κάνει να λες... "δεν βαριέσαι? ζωή είναι θα περάσει...!"
ξέρω Βασούλα μου ,δηλ κάποια στιγμή το κατάλαβα επίτέλους ,γιατί όσο αγνωούσα την ψυχή μου που μου φώναζε να ξεβολευτώ ,εγώ της σφύριζα αδιάφορα πιστέυοντας ότι ο θεός που μου είχαν μάθει δοκίμαζε της αντοχές μου ....τραγικό :-(
Το ΦΩΣ η ΑΓΑΠΗ και η ΔΥΝΑΜΗ αποκαθησούν το σχέδιο πάνω στη γή

Πολέμα και Οραματίσου !!!
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

Μοναξιά...το παρεάκι μου.
γνώριμος φίλος σε όλους ε Λιζάκι μου? :-D

μέχρι να δούμε από ποιόν από όλους τους εαυτούς μας απέχουμε...

σκέφτομαι καμιά φορά μήπως οι ρόλοι έχουν και κάποια αξία, όταν δεν έχεις άλλον τρόπο να γεμίσεις το κενό...και πιέζει το άτιμο...

όταν ο άνθρωπος μπορέσει να νιώσει το μέσα του, είμαι σίγουρη ότι θα σταματήσουν να γιορτάζονται και οι Απόκριες...

:x :x :x
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
Λιζούλα
Δημοσιεύσεις: 17536
Εγγραφή: 21 Απρ 2010 1:06 pm

Δημοσίευση από Λιζούλα »

σκέφτομαι καμιά φορά μήπως οι ρόλοι έχουν και κάποια αξία, όταν δεν έχεις άλλον τρόπο να γεμίσεις το κενό...και πιέζει το άτιμο...
Η αλήθεια είναι ότι ξεκινώντας η απαξίωση των ρόλων αρχίζει και η αποδόμηση του εαυτού. Κάποια στιγμή δεν έχεις να κρατηθείς από πουθενά. Μένουν εσύ και το κενό. Και τότε είναι που ή βυθίζεσαι σ' αυτό και χάνεσαι ή βρίσκεις το κουράγιο να χτίσεις πάνω στα ερείπεια.
Ή σε ρουφάει το τίποτα ή ξεκινάς από το μηδέν να βρεις την Αλήθεια που χτυπάει στην καρδιά σου, που στην αρχή την υποψιάζεσαι απλώς.
Χρειάζεται Πίστη στο σκοτάδι και ειδικά στην αρχή είναι το μόνο όπλο που έχεις.
όταν ο άνθρωπος μπορέσει να νιώσει το μέσα του, είμαι σίγουρη ότι θα σταματήσουν να γιορτάζονται και οι Απόκριες...
Και να φανταστείς ότι πάντα απεχθανόμουν τις Απόκριες. Και δεν ένιωθα το μέσα μου και δεν μου άρεσαν και οι μεταμφιέσεις. Βαρύ περιστατικό! :)) :))
Ας είμαι και ο μόνος ΄Ανθρωπος που πιστεύει στην Δύναμη της Αγάπης, δεν παίρνω ποτέ τον Λόγο μου πίσω...Θα την υπηρετώ, ακόμα κι αν μείνω μόνη και αξιοκατάκριτη από αυτούς που όφειλαν να είναι οι αγαπημένοι μου... ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΩ!!!!
Άβαταρ μέλους
elenaki
Δημοσιεύσεις: 7152
Εγγραφή: 08 Φεβ 2010 6:10 pm

Δημοσίευση από elenaki »

Απο μικρη ηλικια με αποκορυφωμα την εφηβεια και μετα ειχα απειρο κοσμο γυρω μου..
Δεν μπορουσα να μεινω μονη μου λεπτο!
Ακομη και οταν εμεινα πρωτη φορα μονη μου στο σπιτι μου καλουσα φιλες μου να μου κανουν παρεα και οταν αυτο δεν ηταν εφικτο αφηνα ανοιχτη την τηλεοραση το ραδιο και τα φωτα..
Τραγικο!!
Ειχα φορτωθει τοσες σκιες που δεν αντεχα τον εαυτο μου ουτε στιγμη..
Αρχισα να πνιγομαι απο το συνωστισμο μεσα μου..
Ζητησα βοηθεια να αρχισει να διλυεται αυτο σιγα σιγα.
Αρχισα να απομακρυνομαι απο κοσμο,αχισε ο κοσμος να χανεται απο μενα..ειδικα οταν μετακομισα σε αλλο σπιτι μακρια τους εμεινα σχεδον μονη..
Αρχισε να μ'αρεσει η συντροφια του εαυτου μου μεχρι που περασα στο αλλο ακρο..να απολαμβανω τοσο τη μοναξια μου που η καλυτερη μου ειναι να καθομαι σπιτι και να μην μου φτανει ενα σκ να κανω πραγματα για τον εαυτο μου!!
Η μοναξια και η σιωπη στη ψυχη μου ειναι ο παραδεισος μου!!
Και οταν λεω σιωπη εννοω αυτη την ηρεμια και γαληνη μεσα μου που την αναζηταω για να φορτιστω!!! :x
"Ευχαριστώ που βρίσκομαι μεσα στην Ανάσα Σου"!
----------------------------
Πολεμα και Οραματισου!
Άβαταρ μέλους
Sofoula
Δημοσιεύσεις: 8248
Εγγραφή: 09 Φεβ 2010 12:08 pm
Τοποθεσία: Quinto sol

Δημοσίευση από Sofoula »

Vaso έγραψε: αν ρωτήσεςι "τι κάνεις?" όλοι θα σου απαντήσουν "καλά"...

...........


Δεν βαριέσαι? ζωή είναι θα περάσει, αν το ξεχάσουμε...
Αχ, πόσο μου την δίνει αυτό το "καλά". :-(

Βασούλα μου, παιδάκια, ευχαριστώ για τα μοιράσματα... Σημαίνουν πραγματικά πάρα πολλά για μένα... @};- @};- @};-
I have loved the stars too fondly to be fearful of the night...

Εικόνα
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

Και να φανταστείς ότι πάντα απεχθανόμουν τις Απόκριες. Και δεν ένιωθα το μέσα μου και δεν μου άρεσαν και οι μεταμφιέσεις. Βαρύ περιστατικό
ούτε εμένα...τι σύμπτωση ε? :)) :))
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
Danielli
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 23105
Εγγραφή: 31 Οκτ 2007 4:53 pm
Τοποθεσία: Κέρκυρα

Δημοσίευση από Danielli »

Mα ούτε εμένα... :D

Μέσα στο σκοτάδι οι σκιές γίνονται τερατώδεις παρουσίες. Δεν αντιλαμβάνεσαι τις προθέσεις τους. Φιλικές, εχθρικές; Για να διαπιστώσω αργότερα ότι οι σκιές δεν μπορούν να κάνουν κακό! Μόνο να σε φοβίσουν μπορούν. Και φαίνεται να το διασκεδάζουν. Γελούν με τον φόβο σου, πολλές φορές τρέφονται απ’ αυτόν. Τρέφονται από τον ιδρώτα σου, από την χαμηλή δόνηση που έχει το σώμα σου την ώρα που φοβάσαι, από την μυρουδιά που εκκρίνει το σώμα σου. Αυτές «οι σκιές» γίνονται σύντροφοι στην διαδρομή σου, αν τους το επιτρέψεις. Και εσύ, αφού δεν έχεις κανέναν άλλον, αφήνεις τις «σκιές» να έρθουν μαζί σου. Αυτή είναι η πιο μεγάλη παγίδα, την ώρα που διασχίζεις τον λαβύρινθο. Γιατί οι «σκιές» παίρνουν θάρρος και δεν σε αφήνουν ούτε έξω από αυτόν.
Πωπω... ετσι είναι ακρβως !!!
Η μοναξια είναι όταν μένεις με στηριγμα αυτες τις σκιές... Ολοι τότε γύρω σου παιζουν θέατρο σκιών... @};-
Όμως και θα στο πω, γιατί είναι βιωμένο, μέσα στην ανοιχτή καρδιά, αλλάζουν όλα και όλοι...
Γιατί η ανοιχτή καρδιά ξέρει να συγχωρεί και να προχωράει
Και αυτό από μόνο του είναι Σκοπός!
Άβαταρ μέλους
ALEXOULA
Συντονιστής
Δημοσιεύσεις: 24521
Εγγραφή: 22 Νοέμ 2007 9:04 pm

Δημοσίευση από ALEXOULA »

Vaso έγραψε:
Και να φανταστείς ότι πάντα απεχθανόμουν τις Απόκριες. Και δεν ένιωθα το μέσα μου και δεν μου άρεσαν και οι μεταμφιέσεις. Βαρύ περιστατικό
ούτε εμένα...τι σύμπτωση ε? :)) :))
Ούτε και μένα :D :D

Τις σκιές σιγά σιγά τις συνηθίζεις είναι οι πλέον κοντινές επαφές σου και όταν νομίζεις πως είσαι ασφαλείς κοντά τους ,τότε χάνεις το παιχνίδι
γιατί σε καταλαμβάνουν και σε κρατούν στον πάτο του πηγαδιού.

Ομως πάντα υπάρχει η τελευταία επιλογή αν πάρεις την απόφαση @};-
«Κανείς δεν μπορεί να ορίσει την ζωή σου, γιατί πάντα υπάρχει η τελευταία επιλογή, που είναι δική σου απόφαση. Αυτή η απόφαση ανατρέπει αυτό, που οι άλλοι λένε «το πεπρωμένο» σου! Γιατί η ζωή είναι μοναδικά δική σου απόφαση.»
Γι' αυτό που πολεμάς είναι μόνο η εξέλιξή σου...Εκεί στον κάθετο άξονα...γιατί όταν αυτός ολοκληρωθεί, ο πόλεμος μετά, στον οριζόντιο, γίνεται αρμονία, ειρήνη και πληρότητα

__________________________________________________________
Πολέμα και Οραματίσου
Άβαταρ μέλους
Θοδωράκος
Δημοσιεύσεις: 23391
Εγγραφή: 27 Απρ 2007 3:37 pm
Τοποθεσία: Αθήνα

Δημοσίευση από Θοδωράκος »

Σ'ευχαριστούμε για αυτό το υπέροχό σου μοίρασμα, Βάσω μου!



Κάθε συγνώμη και μία επίγνωση.
@};- :x
Πολέμα και Οραματίσου @};-

Ανοίγω την Καρδιά μου στον Θεό. :romance-heartbeating:
Άβαταρ μέλους
Μπεττουλα
Δημοσιεύσεις: 6425
Εγγραφή: 03 Οκτ 2011 12:22 pm

Re: Μοναξιά....

Δημοσίευση από Μπεττουλα »

πώς μου είχε ξεφύγει αυτό το κείμενο???? :D :D :D

τελικά "οτι ζητάς βρίσκεις" γιατί εδώ μέσα βρήκα απαντήσεις σε πράγματα που με απασχολούν αυτές τις μέρες.. όλα έχουν την ώρα τους.. :x

θέλω ένα "τουμποφλο".... μήπως έχουμε κανένα διαθέσιμο??? :D :D :D
Η εσωτερική σπουδαιότητα του ανθρώπου είναι το Φως που τον ακολουθεί, όπου και να βρίσκεται...Να πολεμάει γι' αυτήν την σπουδαιότητα είναι το ζητούμενο
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Re: Μοναξιά....

Δημοσίευση από Vasoula »

:D :whistle:
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι

Επιστροφή στο “ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ”