Μετά την αίτηση μου στο Θεό.

Λεών

Μετά την αίτηση μου στο Θεό.

Δημοσίευση από Λεών »

Θα σας αναφέρω κάποιες προσωπικές εμπειρίες....
και τα σημάδια που πήρα....


Μια μέρα βγάζοντας μια φωτογραφία μου....
είδα πως ο σταυρός που φόραγα εκεί που ήταν
απο ξύλο δεν βγήκε στην εικόνα. Παρα μόνο οι
δύο ασημένιες μπίλιες που τον κρατούσαν ανάμεσα...
και το λουρί...κατευθείαν έπιασα το λαιμό μου μήπως
χάθηκε αλλά ήταν εκεί....αναρωτήθηκα γιατί δεν βγήκε...αλλά
το προσπέρασα...

Μετά απο αυτό είδα στον ύπνο μου εμένα ντυμένο
με μαύρο κουστούμι και τεράστια άσπρα φτερά.
Να κάνω έναν ψυχοπομπό ,είδα να συνοδεύω μια
ψυχή απο μία
γιαγιά και να ακούω το όνομα Ουριήλ.


Μετά απο καιρό είδα ένα σπυράκι στο στήθος μου ανάμεσα,
όταν το πίεσα βγήκε απο μέσα ένα άσπρο πούπουλο...
ομολογώ πως με είχε τρομάξει πολύ αλλά η ουλή όμως
έχει μείνει να μου το θυμίζει και να μην ξεχνώ.

Δεν υπήρξα σωστός ποτέ μου μέχρι πριν λίγα χρόνια..
ήμουν για τα μάτια του κόσμου..και τις ταμπέλες τους.
Ένα καθίκι,ένας αλήτης,ενα απόβρασμα της κοινωνίας.
Γεματος μίσος μέσα μου,οργή,και αηδία...

Τον φόβο μου όμως δεν τον γνώριζε κανείς...κάθε βράδυ να μένω
ξύπνιος γιατί δεν ήθελα οι σκεπτομορφές που γούσταραν να παίζουν μαζί μου να με πιάσουν στον ύπνο μου.
Και εκεί να τρομάζω σαν μικρό παιδί μαζεμένο σε μια γωνία...
Να παλεύω με τους δικούς μου δαίμονες..και αυτούς που φέρναν για παρέα να τους ταΐζω και να τους χορταίνω φόβο.

Ήρθε όμως η στιγμή που σηκώθηκα και τα βαλα
μαζί τους...να τους βλέπω μπροστά μου.
Και να βρίζω...να τους διώχνω και να λέω πως δεν γουσταρω
να ρχοντε άλλο ,δεν με αγγίζουν ποια...
Γιατί ΕΜΑΘΑ...πως τίποτα δεν μπορούν να με κάνουν.
Είστε ελεεινοί και τιποτένιοι ..εγω σας έφερα και εγω θα σας
στείλω απο εκεί που ήρθατε....


Μέχρι που ζήτησα απ τον Θεό να με πάρει κοντά του...
γιατί ήθελα να γίνω άγγελος...
να μαι κοντά στους ανθρώπους που αγαπάω..να τους προσέχω και
να τους προστατεύω.

Και το ζήταγα με λυγμούς....


Τώρα θέλω να διαβάσετε που με έφτασε το ψάξιμο μου



Α ΠΕΙΡΑΣΜΌΣ.

Αρχάγγελοι
Πολλές είναι οι διαφωνίες ως προς την θέση που έχουν αυτά τα Θεϊκά πλάσματα και συχνά αναφέρονται στην Πρώτη Χορωδία. Η σύγχυση μάλλον προέρχεται από την συνήθεια να χρησιμοποιούμε κυρίως τον όρο «άγγελοι» για όλα τα Θεϊκά πλάσματα, με αποτέλεσμα η ονομασία «Αρχάγγελοι» (που σημαίνει «ανώτεροι άγγελοι») να μας παραπέμπει στην σκέψη ότι είναι οι ανώτεροι όλων. Κατά μερικούς όμως οι Αρχάγγελοι έχουν μονάχα δυο σκοπούς: να εποπτεύουν και να καθοδηγούν τους αγγέλους αλλά και να αναλαμβάνουν χρέη «στρατηγών» των αγγελικών στρατιών σε περιόδους μάχης.

Ουριήλ, Αρχάγγελος του Κεραυνού, του Τρόμου και της Λύτρωσης, Κυβερνήτης του πλανήτη Ήλιου κατά μερικούς, του πλανήτη Ουρανού κατά άλλους, Προστάτης της Μουσικής και της Μαγείας. Το όνομά του σημαίνει «Η Φωτιά του Θεού» και ένα από τα υπόλοιπα ονόματα που του αποδίδονται είναι και Βερβοήλ. Αναφέρεται σαν Σεραφείμ ή Χερουβείμ, ως εκείνος που κυβερνά τα Τάρταρα, εκείνος που προειδοποίησε τον Νώε για τον Κατακλυσμό.

Ευρετήριο αγγέλων (Πηγή)

ΤΟ ΦΙΛΙ
Τον ξύπνησε με ένα φιλί στα ξεραμένα του χείλη.
Δεκατρείς ημέρες στην έρημο, χωρίς φαγητό και νερό τις τελευταίες δύο. Πρόλαβε να αποχαιρετήσει τους γονείς του, Ιμεάλ και Εμαθήρ. Ύψωσε την τελευταία του προσευχή στον ουρανό και μετά έκλεισε τα μάτια του και σωριάστηκε στο καυτό έδαφος.
Και τώρα η Σαντίθ τον ξυπνούσε με ένα φιλί. Η όμορφη Σαντίθ, με το σκούρο δέρμα και τα αιώνια, καστανά της μάτια. Δύο θάλασσες αγάπης για εκείνον. Η μέλλουσα νύφη του. Η Σαντίθ που πνίγηκε πριν δύο χρόνια.
Τινάχτηκε μακριά της τρομοκρατημένος.

"Πώς είναι δυνατόν;" τη ρώτησε και ένιωσε βλάσφημος. Κάθε βράδυ προσευχόταν για την επιστροφή της και τώρα που οι προσευχές του είχαν εισακουστεί, τις χλεύαζε. Εκείνη έγειρε το κεφάλι της στο πλάι. Τα μακριά, μαύρα μαλλιά της ανέμισαν στον νυχτερινό, κρύο αέρα της ερήμου. Μοναδικό φως, η λάμψη των άστρων. Κάτι κινήθηκε στα πόδια της αλλά ο Ουριήλ δεν μπόρεσε να ξεχωρίσει τι.
"Εσύ με κάλεσες αγαπημένε." Η φωνή της ένα μαχαίρι, ήχος λησμονημένος, αγαπητός, ανίερος. "Ζωή μου και φως μου. Μισή μέσα στη λήθη περίμενα το κάλεσμα σου. Κορμί παγωμένο σαν το νερό που με σκότωσε, τώρα αναπνέω ξανά. Ζεστή, θερμή για σένα." ’πλωσε τα χέρια της. Κίνηση στα πόδια της. Τον πλησίασε, δύο βήματα. Κάτι σκοτεινό γύρω από τα πέλματα της, πιο σκοτεινό απ' την νύχτα. Ο Ουριήλ προσπάθησε να δει.
Ένα σμήνος εντόμων αηδιαστικών, μία μπάλα να κοχλάζει εκεί που πατούσε. Σε συνεχή κίνηση η μάζα, σφράγιζε το κάθε της βήμα. Τώρα φάνηκε ένα σκουλήκι, τώρα ένα σκαθάρι μαύρο, τεράστιο.

"Φύγε" η φωνή του ψίθυρος.
’λλο ένα βήμα από εκείνη. Ήχος από χιλιάδες πόδια που γρατζουνάνε μικρά κελύφη. Σαν άπειρες σελίδες που τσαλακώνονται. Μία τερατώδης αράχνη ξεκόβει από τη σφαίρα και ξαναγυρίζει αμέσως.
"Φύγε" με περισσότερη πίστη. Περισσότερο τρόμο.
Είναι δίπλα του και εκείνος μπορεί να μυρίσει τον τάφο πάνω της, τον θάνατο, το μουχλιασμένο χώμα. Κάποια από τα έντομα, αγγίζουν τα δικά του πόδια τώρα. Στέκεται από πάνω του, αυτός γονατισμένος πάνω σε πέτρες. Η Σαντίθ σκύβει στο πρόσωπο του. Ο Ουριήλ κλείνει τα μάτια του.
"Φίλα με" του λέει αλλά η φωνή της έχει αλλάξει. Τώρα μία λεγεώνα από φωνές του μιλάνε μέσα από το στόμα της, το θέλγητρο χιλιάδων ιερόδουλων ξεχύνεται από την ανάσα της.
"Πιάσε με εκεί κάτω να δεις πόσο υγρή είμαι, Ουριήλ"
"ΦΥΓΕ"
Η Σαντίθ ουρλιάζει με χιλιάδες φωνές. Γίνεται ολόκληρη μία μάζα από έντομα, διαλύεται, πέφτει στο χώμα και σκορπάει. Ο Ουριήλ είναι μόνος. Κλαίει.






ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ Β


Aζάζελ Ο δαίμονας γίδα. Σύμφωνα με την εβραϊκή μυθολογία, ο Αζάζελ (το όνομα του σημαίνει ο δυνατός του Θεού) έδρευε σε ερήμους. Αρχηγός των Σε' ίριμ (τριχωτοί δαίμονες), δίδαξε ενάντια στη θέληση του Θεού, τα μυστικά του πολέμου και της οπλοκατασκευής στους ανθρώπους. Θεωρείται ο υπαίτιος για την διαφθορά στην Γη. Εξαιτίας του έγινε ο κατακλυσμός. Ανατέθηκε στον Ραφαήλ να τον τιμωρήσει, ο οποίος τον έδεσε χειροπόδαρα και τον έριξε στα έγκατα της γης όπου και παραμένει μέχρι την Τελική Κρίση.

ΤΟ ΣΠΑΘΙ

Τα δάκρυα του πάγωσαν πάνω στο πρόσωπο του. Έγιναν μικρά διαμάντια που έπεσαν σαν αστέρια στο έδαφος. Ο Ουριήλ είχε ζήσει τα βράδια της ερήμου, είχε νιώσει το κρύο τους. Αυτή η θερμοκρασία όμως ήταν μαγική, η εκδήλωση της απότομη. Η ανάσα του ήταν ορατή. Έσκυψε και μάζεψε τα διαμάντια από κάτω. Μόλις σηκώθηκε, δύο φιγούρες στέκονταν μπροστά του.
Δύο άντρες. Ο ένας ρακένδυτος, ατημέλητος με μπλεγμένα μαλλιά και μακριά βρώμικη γενειάδα. Είχε σκυμμένο το πρόσωπο και το σώμα του τραντάζονταν από λυγμούς. Ο άντρας έκλαιγε. Δίπλα του ένας νεαρός, φαινομενικά όχι πολύ μεγαλύτερος του Ουριήλ. Ντυμένος με μία κατάλευκη κελεμπία, το δέρμα του σαν μάρμαρο-λευκό και αυτό. Απόκοσμο πρόσωπο, γωνιώδες, καθόλου μαλλιά, ούτε ίχνος από φρύδια. Τα μάτια του δύο λίμνες πίσσας, χωρίς ίριδα ή κόρη. Το αριστερό του χέρι στον ώμο του άντρα που κλαίει. Στο δεξί του, ένα τεράστιο σπαθί. Μίλησε με αρχαία φωνή.

"Είμαι ο Αζάζελ, ο κάτοικος της ερήμου, ο αποδιοπομπαίος τράγος. " Έγειρε το κεφάλι του σε αφύσικη γωνία, κοιτώντας προς τα πίσω και πάνω. Σαν να αφουγκράζονταν κάτι. Σαν να του έλεγαν κάτι τα αστέρια. Ένα απαλό αεράκι σηκώθηκε, το σφύριγμα του σαν ύαινες που κλαίνε. Ή γελάνε. Συνέχισε με το πρόσωπο του προς τον ουρανό.
"Είσαι δεκαεφτά χρονών Ουριήλ, τώρα θα ήσουν παντρεμένος. Η Σαντίθ όμως βρήκε τραγικό τέλος δύο χρόνια πριν, στα νερά του Ιμαούλ. Ατύχημα. Είπαν όλοι. Εσύ τι νομίζεις Ουριήλ;"

Μία απαίσια φωνή ξύπνησε μέσα στο κεφάλι του Ουριήλ, ο πόνος του χαμού της Σαντίθ ακόμα νωπός και όμως κάτι μέσα του να κρύβεται, να του διαφεύγει όλο αυτό το διάστημα. Και τώρα, με τα λόγια του ξένου, κάτι να ψιθυρίζει μέσα του. Κάτι κακό.

"Δεν ξέρω"
"Ω, μα ξέρεις Ουριήλ. Μία όμορφη κοπέλα στην άκρη του ποταμού. Δες το Ουριήλ. Δες τον άντρα που την πλησιάζει. Της επιτίθεται και την πετάει στο χώμα. Εκείνη ουρλιάζει αλλά κανείς δεν την ακούει. Την βιάζει ενώ την πνίγει Ουριήλ. Το βλέπεις; Την βιάζει ΑΦΟΥ την έχει πνίξει. Και μετά την πετάει στο ποτάμι. Χωρίς μάρτυρες. Κανείς δεν είναι εκεί. Που είσαι εσύ Ουριήλ;"

Τα λόγια του Αζάζελ είναι πυρωμένο σίδερο στην ψυχή του. Κόκκινη οργή θέριεψε στην καρδιά του. Ύστερα ο Αζάζελ, έσπρωξε τον άντρα που έκλαιγε, τον έριξε στα πόδια του Ουριήλ. Το κλάμα του άντρα δυνάμωσε και μαζί του ο αέρας. ’μμος σηκώθηκε και μαστίγωσε τους τρεις άντρες. Τώρα ο Αζάζελ τινάζει το κεφάλι του, καρφώνει το μαύρο βλέμμα του στα μάτια του Ουριήλ.

"Αυτός είναι ο φονιάς " λέει και δείχνει τον συντετριμμένο. "Τα δικά του χέρια σφίχτηκαν στον λαιμό της Σαντίθ, οι δικές του πράξεις σου χάρισαν την οδύνη. Και η ψυχή της δεν έχει βρει δικαίωση Ουριήλ. Δεν έχει βρει δικαίωση."
Ο λευκός άντρας πετάει το σπαθί προς το μέρος του Ουριήλ. Το μέταλλο σέρνεται πάνω στις πέτρες, βγάζει έναν ήχο σαν ουρλιαχτό μωρού και σταματάει κοντά του. Ο άνεμος γίνεται θύελλα, η θύελλα ανεμοστρόβιλος, στο κέντρο του οι τρεις άντρες και το σπαθί. Η φωνή πίσω από τα μάτια του Ουριήλ, λυσσασμένη τώρα, τον διοικεί.
Δεν έχει βρει δικαίωση. Δεν έχει βρει δικαίωση.
Σκύβει και σηκώνει το σπαθί, ο Αζάζελ χαμογελάει, τα δόντια του κίτρινα. Ο πεσμένος άντρας σταματάει το κλάμα, σηκώνει το κεφάλι του και κοιτάζει το σπαθί. Μικρά φίδια σέρνονται μέσα στα γένια του. Μέσα στη βοή του ανεμοστρόβιλου, ο Ουριήλ ακούει πεντακάθαρα τις λέξεις που ξεστομίζει ο φονιάς.

"Την ώρα που πέθαινε η πουτάνα, φώναζε το όνομα σου"

Ο Ουριήλ σηκώνει το σπαθί.
Ο Αζάζελ δακρύζει μαύρα δάκρυα ακίνητος.
Ο φονιάς τώρα γελάει, προκαλεί.

Απόγευμα, αγκαλιασμένοι. Η Σαντίθ να κρύβει το πρόσωπο της στον λαιμό του Ουριήλ. Μυρίζει σανταλόξυλο, τα μαλλιά της γυαλίζουν με το λάδι της ελιάς. "Σ' αγαπώ" του ψιθυρίζει συνέχεια μέχρι που χάνεται ο ήλιος. Αυτός δεν μιλάει, μόνο χαμογελά.

"Σε συγχωρώ" λέει στον φονιά και στέκεται με ένα κλαρί στο χέρι μέσα στην ήρεμη νύχτα, απέναντι του ο Αζάζελ ακίνητος. Ακίνητοι και οι δύο, ο Ουριήλ λαχανιασμένος. Το πρόσωπο του δαίμονα είναι σκυθρωπό, σκεφτικό. Σαν να βλέπει τον νέο πρώτη φορά, σαν να βλέπει στον νέο κάτι που τον αφήνει άναυδο. Πλησιάζει τον Ουριήλ χωρίς να περπατήσει, αιωρείται. Φτάνει τόσο κοντά που η ανάσα του μπερδεύεται με αυτή του νέου. Μυρωδιά γίδας, μυρωδιά από μαντρί. Στις μαύρες λίμνες που είναι τα μάτια του δαίμονα, ο Ουριήλ βλέπει το εαυτό του. Ο Αζάζελ μιλάει για τελευταία φορά, η φωνή του χιλιάδες στόματα από μαρτυρικές, χαμένες ψυχές.

"Διαλέγεις την συγχώρεση σαν να είσαι θεός. Αλλά είσαι μόνο ένας άνθρωπος, Ουριήλ"
"Το ίδιο είναι δαίμονα. Θεός και άνθρωπος. Ένα."
"Η πίστη σου θα είναι η καταδίκη σου. Η αλήθεια είναι κάτι που δεν θα αντέξεις. Όταν θα πέσεις όμως Ουριήλ, θα είμαι εκεί"

Ο δαίμονας πισωπατεί. Γίνεται φασματικός, το λευκό του χρώμα σκοτεινιάζει και χάνεται στη νύχτα, σαν να μην υπήρξε ποτέ. Τελευταία η στοιχειωμένη φωνή του, ξαναλέει σαν προσευχή, με απόλυτη βεβαιότητα:

"Θα είμαι εκεί"


ΠΕΙΡΑΣΜΌΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ

Αιωνιότητα (η) 1. Διάρκεια χωρίς αρχή και τέλος, χωρίς χρονικό περιορισμό, ο άπειρος χρόνος 2. Το απώτατο μέλλον, η ασαφής κατάσταση στην οποία θεωρείται ότι εισέρχεται ο άνθρωπος μετά τον θάνατο.
Γ. ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ -ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ
-
Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ

Λευκός θόρυβος.
Μπήκε σε ένα σούπερ μάρκετ, χωρίς λόγο. Η μουσική από τα ηχεία, λευκός θόρυβος. Πήρε ένα βαζάκι με πιπεριές, καυτερές. Το άνοιξε και έβαλε μία στο στόμα του, να καεί, να πληγωθεί. Μία υπάλληλος του έκανε παρατήρηση. Έφυγε και πήγε σε ένα πάρκο, κοντά στο σπίτι του όλα αυτά. Οι άνθρωποι γύρω του, λευκός θόρυβος. Ζευγάρια και μαμάδες με παιδιά, ζωντόβολα που παίζανε ποδόσφαιρο. Τα κοίταγε και δεν μπορούσε να θυμηθεί πότε έπαιζε αυτός ποδόσφαιρο, πότε ήταν που δεν τον απασχολούσαν πράγματα. Κάπνισε με σκυμμένο κεφάλι, τα μαλλιά του να κρύβουν το πρόσωπο του. Το κινητό του κλειστό, να μην τον βρίσκουν. Θα τον έβρισκαν έτσι και αλλιώς όταν ερχόταν η ώρα. Πότε γέρασε; Δεκαεφτά χρονών, να είναι εξήντα, ντροπή.
Θες να μην το ορίσουμε; Πες το κατάθλιψη γονιδιακή, μαυρίλα από διαλυμένη οικογένεια ή γκόμενα που τον κεράτωσε. Πες το χαλασμένη μηχανή κάπου βαθιά, ελαττωματική καρδιά. Το θέμα είναι ότι αυτός ο μαλλιάς που κάθεται σε εκείνο το παγκάκι, σήμερα το βράδυ θα τελειώσει την ζωή του.
Δεν σκέφτεται τίποτα.
Λευκός θόρυβος οι σκέψεις του.
-
Ο Ουριήλ γονάτισε στην παγωμένη άμμο, άδειος, κενός, κουρασμένος. Το σώμα του δεν είχε άλλη δύναμη να προσφέρει, τα άκρα του κρεμασμένα σαν νεκρού. Το πρόσωπο του ιδρωμένο και χλωμό. Κρύο. Νύχτα.
Γονάτισε με έναν αναστεναγμό, σαν κάποιος που ξυπνάει και τεντώνεται, σαν κάποιος που ξέρει ότι πεθαίνει. Έγειρε το κεφάλι του ψηλά. Αστέρια παντού. Κενή ομορφιά που δεν μιλάει στην άδεια του καρδιά. Μπήκε στην έρημο να μυηθεί. Αλλά απέτυχε και τώρα, γονατισμένος παραδίνεται.
Μέσα στο μυαλό του, μία επιθυμία μόνο. Να τελειώνει με αυτήν τη ζωή, να φύγει για ότι τον περιμένει μετά. Ένας νέος άνθρωπος στο απόλυτο τέλος. Κάποιος που ξέρει ότι το εννοεί. Να θέλει να ΜΗΝ είναι άλλο. Ήρθε και στάθηκε ο Θεός μπροστά του, με την μορφή αγοριού. Του μίλησε όπως μιλάνε οι πατεράδες.
-
Γύρισε σπίτι μόλις βράδιασε. Η μάνα του κάπνιζε και έβλεπε τηλεόραση.
"Ήρθες;" χωρίς να τον κοιτάξει.
Πήγε στο δωμάτιο του και έπιασε την κιθάρα του. Την ψευτογρατζούνισε αλλά δεν βγήκαν νότες, λευκός θόρυβος μόνο. Κοίταξε τα πράγματα του με βλέμμα κενό. Πήγε στο μπάνιο και γδύθηκε, κοίταξε τον εαυτό του γυμνό. Καμιά αγάπη- ντροπή για έναν νέο γέρο στην ηλικία των δεκαεφτά. Ξαναντύθηκε και έκλεισε το φως στο δωμάτιο του. Βγήκε από το σπίτι χωρίς να του μιλήσει η μάνα του. Δεν της μίλησε και αυτός, αλλά κλείνοντας την εξώπορτα τον έπνιξε ένας κόμπος στον λαιμό. Ανέβηκε στην ταράτσα του σπιτιού. Πέντε ορόφους πάνω. Την ταράτσα που ήταν πάντα ξεκλείδωτη.
-
"Τι θες Ουριήλ; Τι ζητάς εδώ που έχεις φτάσει;" Η φωνή του Θεού ήρεμη, ένας γονιός.
"Να εισέλθω στο ΕΙΝΑΙ σου για πάντα πατέρα. Πέρασα τις δοκιμασίες της ψυχής. Έθαψα τους νεκρούς μου και συγχώρεσα. Πέρασα τις δοκιμασίες του σώματος. ’πειρες μέρες χωρίς τροφή ή νερό. Και τώρα είμαι έτοιμος για την αιωνιότητα. Αυτό ζητάω. Αυτό θέλω."
-
Ακούμπησε στο κάγκελο και κοίταξε κάτω. Μία κοιμισμένη πόλη, ο θόρυβος της λευκός. ’ναψε ένα τελευταίο τσιγάρο. Αν μάθαινε η μάνα του ότι καπνίζει, θα τον σκότωνε. Χαμογέλασε.
Όσο κάπνισε, σκέφτηκε ονόματα και πρόσωπα. Σκέφτηκε μουσικές και έρωτες. Και όλες του οι σκέψεις, λευκός θόρυβος. Πέταξε το τσιγάρο και ανέβηκε στο σιδερένιο κάγκελο.
"Αντίο" είπε με βραχνή φωνή. Σε ποιόν το είπε; Ο αέρας μονάχα τον άκουσε.
-
"Να φύγεις θες απ' την ζωή, να γίνεις αρχάγγελος στο πλευρό μου."
"Ναι πατέρα"
"Να απαλλαχτείς από αυτόν τον επίγειο πόνο, την αδικία και την οδύνη."
"Ναι πατέρα"
"Να είσαι για πάντα όπως εγώ. Αιώνιος."
"Ναι πατέρα."
"Είσαι σίγουρος Ουριήλ; Η αιωνιότητα είναι που ζητάς;"
Ο νέος σώπασε για λίγο. Κοίταξε γύρω του. Να πεθάνει, ναι. Να φύγει, ναι.
"Ναι πατέρα"
Το αγόρι έσκυψε το κεφάλι του απογοητευμένο.
"Μία λέξη θες Ουριήλ. Αυτό που σημαίνει, το είχες πάντα."

Και έφυγε από δίπλα του ο Θεός.
Και ο Ουριήλ, έζησε. Μέχρι τον θάνατο του.
-
Πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα. Δεν κούνησε απ' την θέση του. Ένα βήμα για να λυτρωθεί αλλά δεν το έκανε.
Βαπτίστηκε εκεί, πάνω στο κάγκελο. Ο λευκός θόρυβος χάθηκε από τα αυτιά του. ’ρχισε να ακούει τον άνεμο που τραγουδούσε. Κάτω μακριά, δύο γάτες τσακώνονται. Ένα αμάξι περνάει. Φαγητό μυρίζει από κάποιο σπίτι. Η ανάσα του κοφτή. Κάτι παθαίνει τώρα ο δεκαεφτάχρονος, κάτι φεύγει από πάνω του, από μέσα του. Κατεβαίνει από το κάγκελο, κάνει εμετό. Ξερνάει τον γέρο που μεγάλωσε μέσα του. Κλαίει με σπασμούς αλλά το κλάμα του δεν είναι λευκός θόρυβος. Είναι ομορφιά. Σαν κάποιος να τον οδηγεί, νιώθει τα χέρια του να σηκώνονται, να ανεβαίνουν στο πρόσωπο του.

Θα κατέβει κάτω πάλι ο μικρός. Θα κλειδώσει την ταράτσα πίσω του.
Θα πάει στην μάνα του να της πει....κάτι.

Να κάνει ένα τσιγάρο πρώτα.
Να ηρεμήσει.
ΤΕΛΟΣ
Valia

Δημοσίευση από Valia »

αγγίζεις την ψυχή μου ανθρωπάκι και με συγκινείς πολύ κάθε φορά :x :x :x
Άβαταρ μέλους
AMALIA
Δημοσιεύσεις: 21571
Εγγραφή: 13 Ιαν 2008 1:14 pm
Τοποθεσία: ΚΕΡΚΥΡΑ

Δημοσίευση από AMALIA »

Λεων ... @};- :-( :-(

>:d< >:d< >:d< >:d<
O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ

Δημοσίευση από O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ »

Παντα αναρωτιομουνα ποια να ειναι η ιστορια των αγγελων. :-( :x

Λεων.. :x @};-
Άβαταρ μέλους
ΙΩΑΝΝΑ
Δημοσιεύσεις: 15907
Εγγραφή: 25 Οκτ 2009 7:29 pm
Τοποθεσία: θεσσαλονικη

Δημοσίευση από ΙΩΑΝΝΑ »

Λέων :-( @};- @};- @};- @};-
Το ΦΩΣ η ΑΓΑΠΗ και η ΔΥΝΑΜΗ αποκαθησούν το σχέδιο πάνω στη γή

Πολέμα και Οραματίσου !!!
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

Είχα κι εγώ την ίδια επιθυμία Λεών κάποτε... :-(

Νόμιζα ότι είναι πιο εύκολο να είσαι ΄Αγγελος, από ΄Ανθρωπος... @};-

Νόμιζα ότι οι ΄Αγγελοι είναι κοντά στον θεό, ενώ οι άνθρωποι κοντά στον δαίμονα...

Πολλές οι δοκιμασίες για τους ανθρώπους...πολλοί οι δαίμονες τους...ποιόν να πρωτοπαλέψεις...

και ήθελα τόσο πολύ να γίνω άγγελος, που χάρισα στους δαίμονες τα φτερά μου και ελεύθερη πια από αυτούς, μπορούσα να μην διεκδικώ τίποτα από την ζωή τους...

Εμεις οι ΄Ανθρωποι έχουμε άλλον τρόπο να βιώνουμε τον θεό τελικά...

Στο αφιερώνω... @};-

γραμμένο πριν περίπου από 10 χρόνια...



Ω αγαπημένη μου ψυχή πήγα στον Μεγάλο Ιερέα και τον παρακάλεσα να μου δώσει φτερά…
«Κουράστηκα να σκαρφαλώνω Μεγάλε Ιερέα, είναι δύσκολο…»
«Θέλεις να γίνεις άγγελος?» με ρώτησε…
«Τι είναι ο άγγελος?»
«Το όνειρό μου…»
«Κι εγώ? Τι είμαι εγώ?»
«Η πραγματικότητα μου…»
«Ας γίνω τότε το όνειρό σου…»
«Πήγαινε…»

Αρχίσαμε να πετάμε μαζί, αγαπημένη μου ψυχή…Ώσπου φτάσαμε στο δάσος…
«Εδώ θα σ’ αφήσω» μου είπες… «εσύ είσαι τώρα άγγελος και εγώ πρέπει να ζήσω…»
Τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα, δεν θέλω να σε χάσω, αγαπημένη μου ψυχή…
΄Όμως είχες ήδη φύγει…
Μα κλαίνε και οι άγγελοι?

Τα δέντρα ήταν πυκνά και πολύ ψηλά, μου φάνταζαν απειλητικά. Πως θα περάσω ανάμεσά τους?
«Πέτα» μου είπε ο Μεγάλος Ιερέας, «μην ξεχνάς, είσαι το όνειρό μου…»
’ρχισα να υψώνομαι, το είχα ξεχάσει, τώρα είχα φτερά…

O αέρας ήρθε κοντά μου και μου χαμογέλασε…
«θέλεις βοήθεια?»
«ω, ναι, δεν ξερω πώς να πετάξω, δεν μου έδειξε κανείς…»
«Τι θα μου δώσεις για αντάλλαγμα?»
«Σου δίνω την σκέψη μου…»
Με πήρε αγκαλιά και με ένα απαλό φύσημα με έσπρωξε προς τα πάνω
΄Αγγιξα τα κλαδιά των δέντρων, και εκείνα υποκλίνονταν μπροστά μου.
Μέθυσα από χαρά…΄Όμως δεν μπορούσα να προχωρήσω πιο πάνω!

Χιλιάδες φωτεινά αστέρια με πλησίασαν.
«Ποιοι είστε?»
«Είμαστε το φως του δάσους. Θέλεις βοήθεια?»
«ω, ναι, δεν ξέρω πώς να «δω» την πορεία, δεν μου έδειξε κανείς…»
«Τι θα μας δώσεις για αντάλλαγμα?»
«Σας δίνω την καρδιά μου…»
Ενώθηκαν σε μια θάλασσα φωτός που οδηγούσε προς τα πάνω
΄’γγιξα τα φυλλώματα των δέντρων, και εκείνα υποχωρούσαν για να περάσω
Ένιωσα ευγνωμοσύνη…΄Όμως δεν μπορούσα να προχωρήσω πιο πάνω!

΄Ένας τεράστιος μαύρος όγκος μου έκλεινε την δίοδο…
«Ποιος είσαι?»
«Είμαι ο δαίμονας του δάσους. Θέλεις βοήθεια?»
«ω ναι, δεν μπορώ να βγω από δω…»
«Τι θα μου δώσεις για αντάλλαγμα?»
«Δεν έχω τίποτα άλλο…σου δίνω τα φτερά μου»
Με έπιασε από τα φτερά και με έσπρωξε προς τα πάνω. Υψώθηκα πάνω από το δάσος, ήμουν ελεύθερη πια…όμως δεν είχα φτερά! Το ξέχασα!
΄’ρχισα να πέφτω με ορμή…
«Μεγάλε Ιερέα!!!»
«Χάρισες την σκέψη σου στον αέρα, η σκέψη του αέρα και η δική σου τώρα είναι ένα! Χάρισες την καρδιά σου στο φως, η καρδιά σου και η καρδιά του φωτός τώρα είναι ένα… Πραγματοποίησες λοιπόν το όνειρό μου…»
«Και τα φτερά μου? Πως θα είμαι άγγελος?»
«ΕΙΣΑΙ η πραγματικότητά μου…»

Σε σκέφτομαι, αγαπημένη μου ψυχή και αμέσως βρίσκομαι κοντά σου!
Σ’ αγαπώ, αγαπημένη μου ψυχή και αμέσως γίνομαι μέρος του φωτός σου!

«Εχεις δίκιο Μεγάλε Ιερέα, δεν τα χρειάζομαι τα φτερά, τώρα ΕΙΜΑΙ η πραγματικότητά σου!!»
Και εσύ, αγαπημένη μου ψυχή, είσαι μέρος αυτής! Εμείς θα είμαστε η πραγματικότητα του ονείρου…Σ’ ακολουθώ, λοιπόν, στην ζωή μας!
Οι καρδιές μας ενωμένες στο φως, οι σκέψεις μας ενωμένες στον αέρα!
Ας κρατήσει ο δαίμονας του δάσους τα φτερά του ονείρου…Δεν θα είναι παρά όνειρο! Ενώ εμείς, η πραγματικότητα. Δεν είναι πιο σημαντικό?
Δώσε μου το χέρι σου τώρα.!!!

@};-
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
Danielli
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 23105
Εγγραφή: 31 Οκτ 2007 4:53 pm
Τοποθεσία: Κέρκυρα

Δημοσίευση από Danielli »

Λεών.... :-( @};-
>:d< >:d< >:d< >:d<
Όμως και θα στο πω, γιατί είναι βιωμένο, μέσα στην ανοιχτή καρδιά, αλλάζουν όλα και όλοι...
Γιατί η ανοιχτή καρδιά ξέρει να συγχωρεί και να προχωράει
Και αυτό από μόνο του είναι Σκοπός!
Λεών

Δημοσίευση από Λεών »

Καλημέρα παιδιά!!! @};- @};-


Όλοι είστε αρκεί να ξεράσετε τον γέρο μέσα σας...ή την γριά!!


θέλει αφύπνιση....αλλοι θα μπορέσουν άλλοι όχι...

αλλά ο καιρός είναι πολύ κοντά!!

Και ειλικρινά σας παρακαλώ κάντε το!
Άβαταρ μέλους
Fotinoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 31518
Εγγραφή: 21 Σεπ 2007 8:38 pm
Τοποθεσία: Θεσσαλονίκη

Δημοσίευση από Fotinoula »

Όλοι είστε αρκεί να ξεράσετε τον γέρο μέσα σας...ή την γριά!!
:-( :-( @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};-
όσο ζούμε σε τούτον τον κόσμο, θα τον Ερωτευόμαστε με όλη μας την Αγνότητα, έτσι ώστε να πάμε στον Θεό γεμάτοι από Αγάπη και όχι γεμάτοι από φόβο... :x
Άβαταρ μέλους
Ellaki
Δημοσιεύσεις: 27248
Εγγραφή: 30 Ιούλ 2007 11:02 am
Τοποθεσία: Αγάπη

Δημοσίευση από Ellaki »

Λεών έγραψε:Καλημέρα παιδιά!!! @};- @};-


Όλοι είστε αρκεί να ξεράσετε τον γέρο μέσα σας...ή την γριά!!


θέλει αφύπνιση....αλλοι θα μπορέσουν άλλοι όχι...

αλλά ο καιρός είναι πολύ κοντά!!

Και ειλικρινά σας παρακαλώ κάντε το!
:-( :-( >:d< >:d< >:d< >:d< ευχαριστώ
Ας ξεκινήσουμε να αγαπάμε, κι ας μην ξέρουμε ακόμα καλά τον τρόπο... :romance-heartbeating:
Άβαταρ μέλους
AMALIA
Δημοσιεύσεις: 21571
Εγγραφή: 13 Ιαν 2008 1:14 pm
Τοποθεσία: ΚΕΡΚΥΡΑ

Δημοσίευση από AMALIA »

Λεών έγραψε:

Όλοι είστε αρκεί να ξεράσετε τον γέρο μέσα σας...ή την γριά!!!
@};-

>:d< >:d< >:d< >:d<
O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ

Δημοσίευση από O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ »

Λεών έγραψε:Καλημέρα παιδιά!!! @};- @};-


Όλοι είστε αρκεί να ξεράσετε τον γέρο μέσα σας...ή την γριά!!


θέλει αφύπνιση....αλλοι θα μπορέσουν άλλοι όχι...

αλλά ο καιρός είναι πολύ κοντά!!

Και ειλικρινά σας παρακαλώ κάντε το!
Λεων αν μπορεις σε παρακαλω να το εξηγησεις το οτι ο καιρος ειναι κοντα..για ποιο πραγμα? @};-
Άβαταρ μέλους
VasilisM
Δημοσιεύσεις: 8049
Εγγραφή: 27 Φεβ 2009 2:55 pm
Τοποθεσία: Θεσσαλονίκη

Δημοσίευση από VasilisM »

Γουστάεις μυστήριο Τασούλη ε;

Όλα είναι Εδώ.. Τώρα..! Απλά.. @};-
Πολέμα και Οραματίσου
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

Λεων αν μπορεις σε παρακαλω να το εξηγησεις το οτι ο καιρος ειναι κοντα..για ποιο πραγμα?
Τασούλη...ο καιρός είναι κοντά που θα βρεθούμε προ των επιλογών μας...Τα φτερά των δαιμόνων ή απλά τον θεό?

Μην βιαστείς να απαντήσεις...σκέψου αυτό το "απλά"... :-D :-D
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
ARTYADIS
Δημοσιεύσεις: 14369
Εγγραφή: 24 Μαρ 2009 12:36 pm
Τοποθεσία: Universe

Δημοσίευση από ARTYADIS »

Λέων σ' ευχαριστούμε! @};- @};-
Όταν δεν υφίστανται κενά που χρειάζεται να συμπληρωθούν, τότε το να υπάρχεις απλώς σ' αυτόν τον κόσμο μέσα στο σώμα σου, είναι η υψηλότερη κατάκτηση!
________________
Πολέμα και Οραματίσου!

Επιστροφή στο “ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ”